Tijd of geen tijd, goesting of geen goesting, inspiratie of
geen inspiratie.Sommige verslagskes
moeten gewoon geschreven worden, en dit is er zo eentje.Voor wie de Modderfokkerride van vorige
vrijdag niet kon rijden, is er vandaag een herkansing.De bedoeling is dat we allemaal toope, tegaar
de rit nog eens op t gemakske overdoen.De opkomst is echter zodanig groot dat we toch maar besluiten om op te
splitsen in de rappe en de iets minder rappe.Aangezien ik meestal nogal rap moe ben, kies
ik tegen beter weten in voor de eerste groep.We beginnen vrij rustig, maar bij de passage langs den blauwen steen
wil Dirk DB toch de beentjes eens testen.Het teken voor Guy om zich toch maar te laten uitzakken naar de 2e
groep.We blijven met 7 over voor een
mooi ritje met toch weer een paar nieuwe passages, zoals het in aanleg zijnde
stuk Scheldedijk van Wetteren tot bijna in Schellebelle.Het parcours ligt er poeder droog bij, en in
plaats van Modderfokkers zouden we beter onze naam aanpassen naar Zandstuivers.Op een paar haperingskes na, ( den GPS van
Dirk reageert nogal traag ) vinden we vlot onze weg, zelfs zonder gids Rudy R.In een smal wegelken worden we even
opgehouden door overstekend vee.Een paar
muttens voelen zich blijkbaar goed in hun sas bij die koeien, en het duurt dan
ook even voor iedereen weer samen is. Na een lang en zwaar dokkerstuk houden we
een korte plaspauze voor de mannen met de kleine blaas.Ikzelf profiteer ervan om even op adem te
komen en een zeup te drinken.Wanneer we
terug aanstalten maken om onze tocht verder te zetten, worden we door een
wervelwind voorbijgeraasd.Als de
stofwolk wegtrekt, heeft er toch iemand opgemerkt dat het voorzitter Rudy R was
die ons voorbij kwam geraasd.Dirk DB krijgt
het lichtjes benauwd en vraagt zich af of Rudy misschien een beetje nijdig is
omdat wij te vroeg vertrokken zijn op het kerkplein, namelijk 5 na het
afgesproken uur in plaats van de gebruikelijke 7 minuten.Gelukkig worden we na de eerst volgende bocht
opgewacht door Rudy, die toch een kleine 200m nodig had om tot stilstand te
komen.
En dan volgt het verhaal van de dag.Rudy was effectief een beetje later, en kwam
aan op een verlaten kerkplein.Hij
begint aan een inhaalrace, en ter hoogte van de Kalkense Vaart, krijgt hij
groep 2 al in het vizier.Hij ziet nog
net dat Machteld in het wegeltje van den blauwen steen een beetje begint te
sukkelen, en voet aan grond moet zetten.Nadine, die er net achter zit, verliest op haar beurt het evenwicht en raakt
niet meer tijdig uit de pedalenZe valt
net niet in de beek, maar schuift op het gemakske toch in het water en gaat
helemaal kopke onder.Toch heb ik zon
vermoeden dat zijn niet de enige is die het niet droog hield, want
waarschijnlijk hebben er zich toch een paar bepist van t lachen.Toch een sportief madammeke hé, ons Natte
Nadine.Niet alleen een getalenteerde
fietster, maar nu ook al zwemster.Als
ze nu ook nog een stukske gaat lopen, wordt ze straks nog professioneel triatlete.Nieuwe namen voor Nadine zijn welkom op de
redactie, maar ik heb er al een paar.Nadine Van Lierde, de waternimf, Nadine Ama (japanse parelduikster),
Kabouter Blub, Tijdens de nabespreking
in De Beize zijn de grappen dan ook niet mals.Nadine, heb jij groen mechen in je haar?Ha nee, het is nog wa puirekke.Nadine, pas op, er zit nog nen puit in uwen achterzak.Nadine, je krijgt een SMSke op uwen
GSM,Blub, blub, blub.Gelukkig was het goe weer, en doet ze
hopelijk gene fleuris op.
Na een succesvolle toertocht, afgelopen vrijdag, was het deze morgen puur genieten.
We
waren nog maar gestart en Nadine nam al een frisse duik ter hoogte van
de blauwe steen. Daarbij was er ook een modderfokker onder ons die zijn
benen maximaal wou laten bruinen. Rara ... Wie weet van
wie die stevige benen zijn
Bedankt aan alle 470 deelnemers ! Bedankt aan alle helpers !
'Geen zin om een lamp op de kop te zetten, dus net voor 19u op het fietsje gesprongen. De fotografen waren al op post, ze zaten zelfs met 3 langs het paadje aan de Oude Schelde richting Kalkenvaart. Via
een stukje off-road onderaan de dijk ging het dan richting Wetteren en
over de Schelde via de 'Aard' brug met de trapjes. Die bleken steiler
dan gedacht, gelukkig niet te lang want 't ging als maar rapper . Eens
de opgebroken dijk en wat bosstukjes aan de rechteroever (Schellebelle)
achter de rug kreeg het landschap meer glooiing met schilderachtige
kerk-en veldwegeltjes in de streek van Serskamp en Smetlede. Wel wat hotsen en botsen, dat was goed te voelen met de rigid. Een geulige bosweg zorgde voor wat modderspatten. Na
de 2de ravi terug via Uitbergen werd het vlotter bollend terrein via de
'poortjes' naar Overmere en Kalken met de passage door 'de Beize'. Op de aprés nog een smakelijk frietje gestoken. Ook 'Zotte Marre' van de Herders ontmoet. De Modderfokkers hebben voor een prachtige avond gezorgd, zelfs een dikke 5km extra tt gekregen . Hopelijk volgend jaar weer dat weer. ' Dickie op mountainbike.be
'Zaaaalig tochtje! een schitterend avondzonnetje, daar waar het vorig
jaar tijdens de rit wel droog was maar de rest van de dag water gegoten
had, konden we nu echt wel genieten van een zomerse avond! de
laagzittende zon verblinde ons zelf heel af en toe! misschien enkel voor volgend jaar opteren voor oranje pijltjes? de gele waren niet altijd even makkelijk zichtbaar... maar verder, congrats Modderfokkers voor deze prachtige rit! (+een gezellige after-bike) ' Moorken op mountainbike.be
Geert S, Luc K, Rudy DC , Yvan R, Mario, Thomas
B, Danny F, Niels T en Stefan I staan om 8u30 op het kerkplein. Na wat
flauwe lollen over afwezigen en hun echtgenotes worden er twee
mogelijkheden geopperd. Mario stelt een ritje naar Sint-Lievens-Houtem
voor, Rudy DC beweert ergens richting Stekene een nieuw bos te hebben
gevonden. Een nieuw bos in Stekene ? Rudy DC speelt als extra troefkaart
uit dat hij dat ritje reeds heeft verkend en er nog wel wat nieuws in
zit voor de meeste. Niet langer twijfelen dus en via t geboerte
gaat het richting Lokeren waar ook Mario komt aansluiten. Het duurde
even voor hij had begrepen dat het of met al zijn vrienden richting
Sint-Lievens-Houtem was of richting Stekene mee met al de rest.
Het
gaat aan een gezapig tempo langs Heiende en enkele Doorslaarse
grintwegels richting Moerbeke. Na een opwarming op een kort
kasseistrookje gaat het gas op een wat langere kasseistrook helemaal
open. Dit tempo wordt langs de dijk richting Moerbeke aangehouden
waardoor de achterste aan het lint plots begint te huilen. Nee niet
Mario, maar Niels die een pilleken vergat te nemen tegen de hooikoorts.
Het had dus niet te maken met de snelheid maar met de opstuivende
graspollen. Hij kiest een beetje verder het hazepad en gaat thuis zijn
pilleken zoeken. Enfin wat later komen we aan in het beloofde land:
het nieuwe bos. Het draait en kronkelt langsheen toffe wegeltjes en
baantjes doorheen het bos en Rudy voelt zich in zijn sas. Na het kruisen
van een groepje van 8 mountainbikers, daarna nog eentje van een
5-tal, vervolgens nog eens diezelfde 8, besluit Yvan dat dit geen nieuw
bos kan zijn maar dat het hier vermoedelijk al een tijdje lag. Rudy
duikt prompt nog een wegelken in voor nog een ander lusje doorheen het
bos. Terwijl Danny zich verder bekwaamt in het aansnijden van bochten
zonder daarbij een deel van het decor te verwijderen, drukt Geert de
wens uit dat dat voor hem nog makkelijk een uur mag duren. Helaas,
in de overgang van bos naar veld zien we het bewijs ivm dat bos. Rudy
had ons zelfs zeer goed liggen; het was geen Nieuwbos maar Heidebos
en dat ligt er al lang. Meer zelfs: het maakt samen met het kloosterbos
en nog enkele deel uit van de zandrug Maldegem Stekene. Voor de
liefhebbers : check http://www.natuurpunt.be/natuurgebied-heidebos_87.aspx
We
keren terug via domein Puyenbroeck en de snelheid gaat omhoog. Mario
heeft genoeg gedraaid en gekeerd en als we de baan verlaten voor nog een
portie grint en draaien en keren gaat hij rechtdoor. Even voor
Zevenekendorp zien we hem echter voor ons uit rijden. Waar hij nog net
door het groen kan, wordt het voor de rest rood. Dat werkt als een rode
lap op een stier tot we hem in de nieuwe Stationsstraat te pakken
hebben.
Die mens heeft het nu al genoeg te
verduren gehad en we blijven de rest van de mooie rit (bedankt Rudy)
samen. Op het terras van de Beize krijgen we opnieuw gezelschap van
Niels, die er ondanks het pilleken nog niet veel beter uitziet, maar ook
van Dirk H, Ronny VH, Guy P, Johan P, Axel en Carla S. Als Annemie ook
nog toekomt en met Carla een gesprek aangaat, laat ze hare Geert even
gerust en kan de rest verstaan dat Rudy er ook nog ene geeft voor zijn
verjaardag (nog es bedankt Rudy).
Staan aan de kerk: Ivan (weeral als eerste, en wat blinkend van de
zonnecrème of van het kettingvet), Karel het standbeeld (die stond daar
eigenlijk al veel eerder), daarna ik, Jo, Patje, de witte Krick, Rudy
Vergeylen, Karel (de echte), en als laatste (of wat had je gedacht), de
voorzitter hemzelve. Met 8. Helaas, helaas, Danny Fack is er niet, de
helaasheid der dingen.
Zegt Ivan: Mario, de
mensen vragen naar nog eens een deftig verslagske, maar ik heb geen tijd. Wil
jij het doen? Ba ja, denk ik, als zelfs Stefan Imschoot zich al geroepen voelt
om verslagskes bijeen te pennen, waarom ik niet nog eens? We rijden naar de
toertocht van Berlare. Ik heb mijn GPS mee in de hoop dat er wat nieuwe wegels
tussen zitten die ik dan kan oppakken, en we worden niet ontgoocheld. Veel
nieuws (voor mij toch), hallelujah. De voorzitter moet om 10 uur thuis zijn,
want hij moet naar de 20 km van Brussel om VIPs (Very Impotent People) rond te voeren,
dus op de dijk naar Berlare gaan we rond de 38 induur vooruit. Als we willen
vertrekken in Berlare is het even wachten op Patje. De ingewijden weten waarom.
Het tempo is voor de
echte Akes gezapig, maar voor Ivan en mezelf is het tamelijk moordend. Maar we
zijn taaie en bijten ons erdoor. Gewoon een voorbeeld: Zegt Rudy V: Ja, mijn
banden staan wat hardgepompt, ik ben gisteren nog efkes op de baan gaan rijden.
Honderdvijftig kilometer. En dan verwachten ze van mensen gelijk Ivan en mij
dat wij meekunnen! Een eind verder worden we voorbijgestoken door 2 man. Niet
van onze gewoonte dat dat gebeurt, maar kijk: het zijn gedomme modderfokkers. Echter,
ik heb die nog nooit gezien en alleen Rudy V kent de betrokkenen in kwestie, waaronder
ene Marius, één brok spier. Even verder hebben ze het moeilijk om bij te
blijven en ik denk, dat zijn er weeral 2 die hun lesje geleerd hebben: steek
nooit de Akes voorbij, zelfs niet als ge zelf een tenuke van de fokkers hebt
kunnen kopen, en zelfs niet als de Akes wat trager rijden dankzij een pipo
gelijk ik. Maar kijk, ze slagen erin om de hele rit bij ons te blijven, al moet
de Marius nog een beetje leren in groep rijden. Zo is het aan een scherp
afzinkske, even wachten. Als het mijn toer is om neder te dalen, steekt de
Marius mij gewoon voorbij. Aanstaande moeders, noem uw zoon Marie, of in
hoogste nood zelfs Guy, maar nooit ofte nooit Marius of Mario, want dat geeft niets
als ellende voor de rest van uw verdere leven. Juridisch gezien heb ik nu het
recht om die gast een eind verder in den decor te rijden, al zal ik heel wat
gewicht in de schaal moeten leggen. Maar zoals het spreekwoord zegt: Een verbitterd
man, is het gewicht van 2 waard. Maar aangezien ik al wat van jaren ben en wat
minder door hormonen wordt geplaagd, en die gast zijn naam tenslotte ook tegen
heeft, hou ik mij maar verstandig.
Trouwens, weeral niet
gevallen. Dat komt ervan als je voor de VZW VIGO rijdt: Vallen is Geen Optie.
Op weg naar huis euh De
Beize rijden we nog de dames voorbij en ik herken Guy (euh!?), Carla, Nancy en
Annemie. Het tempo gaat de hoogte in, want we willen op tijd arriveren voor de
après VTT. Guy en een kleine pikken aan, moeten nog eens lossen, maar omdat het
nog efkes stilvalt, komen ze weer bij. Eerst Jo, en dan Karel, ontbinden hun
duivels. We vliegen door en over het landbouwsas van de Uitbergse straat. Raar,
maar daar voel ik me altijd in mijn sas! De eindsprint wordt door Rudy V
gewonnen, maar wat de gasten niet weten is dat de officiële eindmeet aan het
laatste zebrapad voor de Beize ligt. Wijl de denkbeeldige winnaars uitbollen
de sprint véél te vroeg ingezet hé mannen, kan ik me nog net voorbij smijten en
zo win ik mijn eerste rit in 15 jaar! En die kleine zit nog in mijn wiel ook.
Maar potverdorie nog eens aan toe, zeg, die kleine, dat is Nadine Fack. Sjapoo,
sjapoo.
Op het terras van de
Beize komt het gesprek, via de Carolus die Nadine aan het nuttigen is, op het
drank-ge/mis-bruik van sommige Modderfokkers. Maar zie naar Jo, zegt Nadine,
wat die al allemaal achterover gekapt heeft, zo erg kan de drank niet zijn,
gelijk die nog rijdt. Jamaar, zegt Rudy, Jo is een kat: hij heeft 7 levens.
Waarop Guy repliceert (in plaats van gewoon eens iets te antwoorden of iets te
zeggen, moet die gast altijd van die moeilijke woorden gebruiken): Neenee, Jo
heeft 7 levers.
En dan vraagt Nadine aan
Rudy: Mag ik nog eentje drinken, Rudy? Ik val bijkanst achterover. Bij ons
thuis gaat dat just omgekeerd. Zo welopgevoede vrouwen, die dan nog zo kunnen
fietsen, komt ge echt niet alle dagen tegen. En dat alles nog eens ondanks haar
broer, helaas.
Nog even melden dat het
Ivan zijn laatste dag als veertiger was. Welkom op tram 5, Ivan! Nu begint het
leven pas echt rap achteruit te gaan.
.
.
' Dickie op mountainbike.be
