Niet meer dan zes liefhebbers voor een
plaatselijk toerke, maar daar zullen de ritten van gisteren wel voor iets
tussen zitten.Een deel van de dames en
heren reden een liefdadigheidsrit voorheen gekend als de rit van de gouverneur
en een zestal machos (eigenlijk masochisten) gingen hun benen en zitvlees
testen in de Parijs-Roubaix voor amateurs.Wij, Danny Fack, Patrick Roels, Axel Troch, Niels Troch en ikzelf reden
onder bekwame begeleiding van Mario Vaneechoutte een van zijn trage
wegel-ritjes.Bij de start krijg ik hetverzoek om nog eens een verslagske uit de mouw te schudden.Ik beloof mijn best te doen, maar enkel en
alleen als er iets de moeite waard is om te vermelden.We vertrekken langs den Boombos en duiken aan
het gewezen zoutfabriek al meteen de Kalkense Meersen in en rijden zo via
Schellebelle, Uitbergen, Wichelen richting Lede en Erpe Mere.De terreinkennis van Mario wordt danig op de
proef gesteld, want de smalle, soms onbestaande wegeltjes liggen goed verscholen
tussen overhangend struikgewas en smalle doorgangen.Graafwerken voor een nieuwe verkaveling
langsheen de spoorweg ergens tussen Lede en Erpe-Mere laten de GPS en hersenen
van Mario op tilt slaan en even weten we begot niemeer waar we zijn.Gelukkig komen we na even zoeken toch weer op
bekende wegen terecht.Net op tijd om
aan te sluiten op een nieuw stuk wegeltjes dat hij nog ergens tussen de soep en
de patatten gevonden had.Dit nieuw
stukske brengt ons tot in de buitenwijken van Aalst, en het moet gezegd worden
dat er een paar schoontjes tussen zaten.Als we weer inpikken op het gekende parcours beginnen we aan mijn
favoriete deel van deze rit: de watermolentoer.De eerste watermolen die we aandoen is de Cottem-molen.
Hier houden we een korte drinkpauze met onze ervaren gids, die niet alleen
bioloog, maar ook amateur ornitoloog en liefhebber vogelaar is.Hij vertelt ons dat dit een van de weinige
plaatsen is waar de zeldzame gele kwikstaart kan gespot worden. En opeens
ontwaart mijn arendsoog de gele kwikstaart, terwijl die andere kiekens
er op staan te kijken gelijk nen uil op nen kluit.Ziehier beste lezers de reden van dit
verslag.Ik slaag er zomaar in op in één
zin vier vogelsoorten op te noemen.Al
is het spotten van zon zeldzaam vogeltje toch ook speciaal.Na de rest van Marios uitleg over verdwenen
soorten zoals de grijze roodborst en purperkop-flierefluiter vervolgen we
richtingRabbautsmolen (Kloosterstraat,
Lede), waar we verder geen opmerkelijke waarnemingen meer doen.Op de terugweg naar huis doet onze
West-Vlaamse vriend er nog een schepke bovenop.Om zeker in het verslag te komen, faket hij tot twee keer toe een
val.Een eerste keer leutig, want bij
zijn tuimeling horen we iets kraken in zijn achterzak.Gelukkig was het iets dat kraakte onder zijn
rug en niet zijn onderrug zelf.De
tweede keer nog leutiger, want terwijl hij ligt te rollen in het gras, neem ik
vlug zijne velo en ga er mee aan de haal.Spijtig was het wegeltje net te smal om met 2 fietsen naast elkaar te
rijden, waardoor hij mij snel terug kan inhalen, anders had hij wel een paar
kilometer mogen stappen.De derde molen,
die aan de Boondocks in Wichelen gunnen we geen stop meer waardig wegens niet
in werking.De laatste kilometers
richting Kalken doet Patje ook zijn duit in het zakje.Aangezien zijn kennis van vogels niet veel
verder gaat dan de huismus, beperkt hij zich tot een beetje te gaan vliegen, en
jaagt het tempo boven de 40 km/u.Goe
bezig.Wegens de paasvakantie van De
Beize wijken we uit naar Den Schorpioen, waar we dit gevleugeld ritje afsluiten
tussen de kippen en hanen op het terras.Als laatste vermeld ik ook de aansluiting van nieuw Modderfokker-lid
Niels Troch, die zich goed uit te slag wist te trekken tussen gasten van 2 keer
zijn leeftijd.
Vrijdag 11 april om 19u30 in de Gym laatste uurtje spinnen op stevige rock muziek. favoriete nummers doormailen naar geert.noe@telenet.be Vanaf vrijdag 18 april opnieuw buiten fietsen en starten om 19u aan Kalkenkerk
Zondag 30 maart - voorbereiding ronde van vlaanderen : een 100-tal km (hellingen en kasseien) starten om 8u aan Kalkenkerk - plaatselijk ritje starten om 8u30 of 9u aan Kalkenkerk
Ik
ben nog maar halfweg de Schriekstraat als er al nen gast ik mijn wiel komt
hangen.Bij nader inzien heeft hij
hetzelfde truiken aan als ik en blijkt het buurman Rudy De Clerck te zijn, die
van een paar honderd meter verder kwam dan ik, en al meteen een gat mocht
dichtrijden.We rijden op t gemakske
richting Kalkendorp waar we op een verlaten kerkplein toekomen.Maar ja, wie komt er nu op tijd op de
afspraak, of zelfs een paar minuten te vroeg.Toch komen er nog een paar voor de klokslag van half negen
aangereden:Peter Rottier, ook van t
Hussevelde, maar een beetje later vertrokken dan ons, Karel Verhoeven, Bijna
van t Hussevelde,Dirk De Boever kwam
van Laarne maar had meewind, Jo Roels maar die woont in t dorp, Axel Troch,
ook van nie ver, en Patje Roels ( ook meewind ).De rest kwam naar goede gewoonte op Kalkens
uur: Danny Fack 8.31u, Luc Krick en Stefan Imschoot 8.32u, en Rudy Rogiers
8.33u.Zelfs vroeger dan normaal, maar
dat komt door zijne nieuwen velo.3 minuten
rapper op 3km, dat belooft voor straks.Met zn twaalven in totaal voor een plaatselijk ritje richting
Waasmunster.Eigenlijk zouden we met 13
geweest zijn, want Mario had aan Karel beloofd ook zeker van de partij te
zullen zijn.Niet dus, waardoor er
eentje niet gelukkig was om zonder zijn boezemvriend op pad te moeten.Ik tracht Karel nog een beetje te troosten,
en zeg hem dat hij nog wel een paar nieuwe vriendjes kan bijmaken, maar
ontgoocheld als hij is gaat hij bij momenten van pure colleire keihard op kop
rijden.Tot zover de nieuwe
vriendjes.We zijn nog maar net aan de
windmolens van de Bontickstraat als Dirk te kennen geeft dat zijn voorband een
beetje te plat staat en een beetje moet bijgepompt worden.Danny, pomper van dienst, klaart de klus in
een wip en we kunnen verder vlammen. De Durme-dijk van Lokeren naar Waasmunster
is ook zon stukje waar naar goede gewoonte deftig wordt doorgevlamd met
snelheden tussen de 35 en 40km/u. Het stuk onverharde dijk dat daarop volgt
ligt er ook vrij goed bij, waardoor ook hier de teller tussen de 30 en 35/u
blijft schommelen. Gelukkig krijgen we
na dit lastig stuk een korte pauze voor een technische interventie.De band van Dirk blijft het blijkbaar toch
niet houden en moet hersteld worden, waarna Danny opnieuw zijn pomptechniek kan
laten bewonderen.Eens aangekomen in de
Waasmunsterse bossen is het weer genieten van de mooie wegeltjes waarvoor deze
rit garant staat.In groot contrast met
de massas water en modder van de vorige weken, krijgen we hier en daar zelfs
al een paar zandstroken voor de wielen.Het ooit zo plezante golvend stukje langsheen de E17, ligt er door
boomvellingswerken niet zo goed bij, met hier en daar een paar uitstekende
stenen.Jo probeert deze stenen terug in
de grond te stampen, maar rijdt hierdoor wel zijn achterband lek.Tijd voor een volgende depannage, en voor
Danny wordt het nu bijna pompen of verzuipen.Eigenlijk verdient die gast toch wel een dikke proficiat voor zijn
barmhartigheid, want vorige week hielp hij ook al een 80 jarige wielertoerist
uit de nood.Ook die had problemen met
zijn achterband, en Danny deed wat hij zo goed kan, pompen.En ook al is dat dan het enige wat hij zo
goed kan, toch een welgemeende chapeau. Via de Mira-brug rijden we eerst nog een
lusje naar het Pilleceinbos, waarna bij het terugkeren de liefhebbers het
gewijzigde BMX parcourtje kunnen verkennen.Patrick laat zich toch verrassen door een van de aanpassingen en maakt
een kleine uitschuiver.Niet erg, maar
wel in t verslag.De terugweg naar
Kalken gaat via Hamme met wind op kop, dus is het kwestie van u zo goed
mogelijk weg te steken achter de tempobeulen op kop.Maar plotseling, ergens ter hoogte van Zele
is Axel het beu, en houdt hij de pedalen stil.Teveel last in zijne rug.Nie
moeilijk, met al dat geduw.Het tempo
gaat 5 per uur naar omlaag, en zo kunnen we zowaar een babbelke slaan met de
gast naast ons.In mijn geval met
Peter.Als ik hem vraag of hij weet dat de
oorspronkelijk naam van Cafe De Beize, Den Hollander was, valt hij bijna van
zijn velo van t verschieten.En waren
dat dan ook echt Nederlanders die de zaak uitbaatten? vraagt hij. Nee,
antwoord ik, dat waren naar het schijnt sympathieke mensen.Bij aankomst in De Beize is het zoeken voor
een plaatsje want onze vaste stek blijkt ingenomen een paar sympathieke
lopers.Hierdoor moesten de
damesfietsers en begeleiders op de plaats van de kaarters gaan zitten, en wij
aan de hoge tafelkes van de zondagmiddag-aperitievers.
Bijgevolg
de volledige planning en tafelschikking overhoop.Volgende week toch misschien een beetje
vroeger afzakken, of vragen aan Koen dat hij reservaties aanvaard?
Het verslag van de rit op zondag 2 maart kan je best
vergelijken met het verhaaltje van de 10 kleine negertjes. We vertrokken om
8u30 richting t kuipke om aldaar mee te rijden in de omloop van het
Nieuwsblad. Gerd V, Dirk DB, Rudy V, Ivan R, Peter (den Hollander), Steven DM,
Luc K, Jan W, Axel T, Geert S, Bart VH en Stefan I. 12 blauw grijze negertjes.
Eens in t kuipken kwam er nog een 13de bij want Johan VH stond ons
daar op te wachten.
Enfin, t was daar behoorlijk druk en te midden een groot pak wielertoeristen
vertrokken we. Eerst wat geharrewar om stad Gent uit te rijden. Sommigen
dachten er nog even aan om verder t stad in te rijden om daar de
glasstructuurstraat te gaan bekijken maar dat idee werd al snel opgeborgen.
Vervolgens was het vechten tegen de wind op de Scheldedijk richting Gavere. Wat
het was is niet echt duidelijk maar het zien van al die koersmannekes, ook wel
es baanjeanetten genoemd, werkte als een lap op een rode stier of hoe zit dat
ook weer. In alle geval bij zo een groepje wielertoeristen blijven, het tempo
aldus een beetje lager en elk van ons uit de wind: neen, daar was geen sprake
van. Bart besloot al snel voor de 95 km te gaan, versnelde en weg was negerken
1. Johan achteraan besloot de rest te laten rijden en weg was negerken 2. Even
later nam ook negerken 3: Axel, hetzelfde besluit. De rest denderde voort en
aan de kop werd nu vlot afgewisseld tss Dirk, Gert, Stefan en koersdirecteur
Jan. Maar plots verscheen Peter op kop, ging het nog wat sneller en werd er
niet meer over rondgedraaid. Negerken 4 in casu Peter blies zichzelf daar zo
wat op, beetje verder ondernam Steven DM, net terug uit China, dezelfde
kamikaze act. Negerken 6 Ivan sprak plots de gevleugelde woorden: miljaarde,
da hangt hier mijn klote uit op dienen stomme dijk. Bij de eerst volgende
mogelijkheid tot afslaan verloren we dan ook negerken Peter, als chinees
vermomde neger Steven en negerken Ivan. Met de 7 overgeblevenen kwamen we in de
bergzone aan en werd het best leuk. Hier en daar wat rode lichten aan
wegenwerken en een plasstop zorgden voor wat recup. Even later kwamen we aan de
Molenberg die er glad en modderig bij lag. Hierdoor stonden nagenoeg alle
wielertoeristen in de eerste en steilste bocht stil wat voor een beetje paniek
zorgde bij Dirk en die eveneens voet aan grond zette. Jan zette zijn dibidibi
klep open: riep pardon en opende de weg voor de rest. Geert vroeg nog of er
ook een wandeltocht passeerde maar kreeg hierop geen antwoord. Van toen af zat
het spel op de wagen en werd er stevig doorgetrokken, in de Paddestraat ontbond
Gerd zijn duivels en was het pompen of verzuipen, echter niet voor Dirk,
waarschijnlijk uitgerust van zijn wandeling, voor wie het nog niet snel genoeg
ging. Enkel Jan kon hem nog volgen.
Na de bevoorrading werd er door iemand gezegd: Ik kan geen kasseien meer
zien. Vijf meter later was het echter opnieuw van dat. Nog wat later kwam we
aan de langemunte en werd er besloten de kinderkopkes links te laten en rechts
via Oosterzele huiswaarts te rijden. Negerkes Jan, Dirk en Gerd besloten recht
naar huis te rijden zodat wemaar met 4
voldane zwartjes aan de Beize toekwamen. We werden er door de volgende 9uur
missionarissen opgevangen: Annemie, Nadine, Karin, Sabine, Machteld, Johan,
Jurgen en Dirk.
 "Smile"){kind=icon}
. 
