|
Het verslag van de rit op zondag 2 maart kan je best
vergelijken met het verhaaltje van de 10 kleine negertjes. We vertrokken om
8u30 richting t kuipke om aldaar mee te rijden in de omloop van het
Nieuwsblad. Gerd V, Dirk DB, Rudy V, Ivan R, Peter (den Hollander), Steven DM,
Luc K, Jan W, Axel T, Geert S, Bart VH en Stefan I. 12 blauw grijze negertjes.
Eens in t kuipken kwam er nog een 13de bij want Johan VH stond ons
daar op te wachten.
Enfin, t was daar behoorlijk druk en te midden een groot pak wielertoeristen
vertrokken we. Eerst wat geharrewar om stad Gent uit te rijden. Sommigen
dachten er nog even aan om verder t stad in te rijden om daar de
glasstructuurstraat te gaan bekijken maar dat idee werd al snel opgeborgen.
Vervolgens was het vechten tegen de wind op de Scheldedijk richting Gavere. Wat
het was is niet echt duidelijk maar het zien van al die koersmannekes, ook wel
es baanjeanetten genoemd, werkte als een lap op een rode stier of hoe zit dat
ook weer. In alle geval bij zo een groepje wielertoeristen blijven, het tempo
aldus een beetje lager en elk van ons uit de wind: neen, daar was geen sprake
van. Bart besloot al snel voor de 95 km te gaan, versnelde en weg was negerken
1. Johan achteraan besloot de rest te laten rijden en weg was negerken 2. Even
later nam ook negerken 3: Axel, hetzelfde besluit. De rest denderde voort en
aan de kop werd nu vlot afgewisseld tss Dirk, Gert, Stefan en koersdirecteur
Jan. Maar plots verscheen Peter op kop, ging het nog wat sneller en werd er
niet meer over rondgedraaid. Negerken 4 in casu Peter blies zichzelf daar zo
wat op, beetje verder ondernam Steven DM, net terug uit China, dezelfde
kamikaze act. Negerken 6 Ivan sprak plots de gevleugelde woorden: miljaarde,
da hangt hier mijn klote uit op dienen stomme dijk. Bij de eerst volgende
mogelijkheid tot afslaan verloren we dan ook negerken Peter, als chinees
vermomde neger Steven en negerken Ivan. Met de 7 overgeblevenen kwamen we in de
bergzone aan en werd het best leuk. Hier en daar wat rode lichten aan
wegenwerken en een plasstop zorgden voor wat recup. Even later kwamen we aan de
Molenberg die er glad en modderig bij lag. Hierdoor stonden nagenoeg alle
wielertoeristen in de eerste en steilste bocht stil wat voor een beetje paniek
zorgde bij Dirk en die eveneens voet aan grond zette. Jan zette zijn dibidibi
klep open: riep pardon en opende de weg voor de rest. Geert vroeg nog of er
ook een wandeltocht passeerde maar kreeg hierop geen antwoord. Van toen af zat
het spel op de wagen en werd er stevig doorgetrokken, in de Paddestraat ontbond
Gerd zijn duivels en was het pompen of verzuipen, echter niet voor Dirk,
waarschijnlijk uitgerust van zijn wandeling, voor wie het nog niet snel genoeg
ging. Enkel Jan kon hem nog volgen.
Na de bevoorrading werd er door iemand gezegd: Ik kan geen kasseien meer
zien. Vijf meter later was het echter opnieuw van dat. Nog wat later kwam we
aan de langemunte en werd er besloten de kinderkopkes links te laten en rechts
via Oosterzele huiswaarts te rijden. Negerkes Jan, Dirk en Gerd besloten recht
naar huis te rijden zodat we maar met 4
voldane zwartjes aan de Beize toekwamen. We werden er door de volgende 9uur
missionarissen opgevangen: Annemie, Nadine, Karin, Sabine, Machteld, Johan,
Jurgen en Dirk.
Stefan
|
