Ik heb het in dit geval niet over de plot van het verhaal, maar wel over de locatie waar het verhaal zich afspeelt. De centrale plaats in dit boek is een luxehotel met welnesscentrum gelegen in de Alpen. Wat het nog specialer maakt is dat het boek geschreven is door een Italiaanse auteur, Paolo Sorrentino. Ik denk dat jullie nu wel zullen snappen waar ik naartoe wil. Op het moment dat ik met het lezen van dit boek startte had er immers een lawine plaatsgevonden in Italië waarbij een luxehotel in de Alpen volledig bedolven werd onder de sneeuw. Het leven kent soms toch wel van die rare stappen: dat ik net op dat moment dit boek moest lezen.

Niet alleen de plaats waar het verhaal zich afspeelt geeft me een raar gevoel, maar ook de titel van het boek: "Jeugd". Bij dit drama waren er uiteindelijk slechts 11 overlevenden en 3 puppies en van die elf mensen waren er de vier kinderen die zich op het moment van de lawine in het hotel bevonden. Kinderen zijn onze toekomst en ook dit komt in het boek aan bod. Je hebt aan de ene kant de 80-jarige Mick Boyle, een scenarist en regisseur die aan het einde van zijn carrière staat, en een groep jonge scenaristen waarmee hij samenwerkt om zijn laatste meesterwerk, zijn testamentfilm, te schrijven. Aan de andere kant heb je Fred Ballinger, een 80-jarige musicus en dirigent, die tijdens zijn verblijf in het hotel een kleine jongen leert kennen die begint viool te leren spelen en dat doet met zijn eigen meesterwerk, nl. "Canzone Piacevole numero 3".

Bij het lezen van dit boek heb ik dan ook regelmatig stilgestaan bij de slachtoffers van dit drama en door de omschrijving van het hotel in het boek had ik het gevoel dicht bij hen te zijn en de omgeving te zien waar zij zich bevonden en gelukkig waren voor het drama begon dat hun het leven zou kosten of hun leven helemaal zou veranderen. Dit boek was voor mij dan ook een manier om even stil te staan bij de slachtoffers en hen te gedenken.

Maar genoeg over mijn eigen ervaringen tijdens het lezen van dit boek. Waarover gaat het boek nu precies? Volgens mij is het belangrijkste thema van dit boek het volgende : ouder worden en aanvaarden dat het tijd is om de fakkel door te geven aan de jeugd. 

Terwijl meestal eerst het boek geschreven wordt en pas later beslist wordt om van het boek ook een film te maken is het bij dit boek eigenlijk helemaal anders verlopen. Dit boek is namelijk geschreven als het scenario van een film, meerbepaald de film "Jouth".

Het boek vertelt het verhaal van twee oudere mannen van 80 jaar die het moeilijk hebben met het loslaten van het verleden en verder te gaan met hun leven zoals het op dat ogenblik is. Ze hebben het vooral moeilijk met het aanvaarden van hun leven zoals het nu is. De eerste man is Fred Ballinger. Deze man is musicus en dirigent en is in het hotel voor een rustige vakantie en om niets te doen. Hij is zoals hij het zegt op pensioen en wil niets meer met zijn vorige leven te maken hebben. De tweede man is Mick Boyle. Een scenarist en regisseur die daar met een groep jonge scenaristen is om zijn laatste meesterwerk te schrijven. Hij kan moeilijk afscheid nemen van dit leven en blijft er op die manier krampachtig aan vasthouden. 

In de loop van het boek komen we stap voor stap meer te weten over de drijfveren van de twee mannen en dat heeft voor beide mannen eigenlijk te maken met een vrouw.

Voor Fred Ballingen is dit Melanie, zijn vrouw en de sopraan van zijn beste stuk, "Canzone Piacevole numero 3". In het begin krijg je de indruk dat ze al tien jaar dood is en dat hij daarom niet meer wil musiceren. Op het einde van het verhaal ontdek je echter dat zijn vrouw al tien jaar in een verzorgingsinstelling in Venetië ligt en dat hij het moeilijk heeft om haar daar zo hulpeloos en afhankelijk te zien liggen.

Voor Mick Boyle is dit Brenda Morel, een bekende actrice van 80 jaar waar hij al jaren mee samenwerkt. Op het einde ontdekken we dat zowel hij als zij al jaren stiekem op de ander verliefd is. Op een bepaald moment krijg je zelf de indruk dat het slot dat de scenaristen uiteindelijk voor de film hebben gekozen ook het slot van hun verhaal wordt, nl. "Michael, ik hou van je."

Naast het feit dat dit verhaal eigenlijk het scenario van de film "Jouth" vormt, is er nog een ander verband dat dit boek heeft met een film. Vooral in het begin van het verhaal heb je als lezer niet het gevoel dat je een boek aan het lezen bent, maar eerder het scenario van een film. Er zit op dat moment ook weinig emotie in het verhaal en je krijgt vooral een omschrijving van wat er allemaal gebeurt. Het vertelt daarnaast ook het verhaal van Mick Boyle en het scenario van zijn nieuwe film waaraan hij met een jonge groep scenaristen aan het werken is. Op dit moment lijkt het andere personage, Fred Ballinger, gewoon een bijpersonage die als toeschouwer aanschouwt wat er allemaal aan het gebeuren is. Op het einde weet je dat dat eigenlijk niet waar is en dat hij in feite de belangrijkste figuur in het verhaal is.

Vanaf p.182 verandert de sfeer voor mij helemaal en komen er veel meer emoties aan bod. Wat er dan precies gebeurt, dat moeten jullie zelf gaan ontdekken. Ben je benieuwd geworden naar het vervolg ga dan zeker dit boek lezen. Heb je de film "Jouth" al gezien dan kan het ook interessant zijn om het boek te lezen en te ontdekken of het boek echt volledig gebaseerd is op de film, want meestal zijn de film en het boek toch niet helemaal hetzelfde en daar ben ik ook in dit geval heel nieuwsgierig naar. Zal de film me evenveel kunnen bekoren als het boek? Ik laat het jullie hier zeker weten.

Een boekenverslaafde.

Nog veel leesplezier,

Eva