Als je de titel leest dan is je eerste indruk dat het een liefdesverhaal is, maar naar mijn mening is het veel meer dan dat. Het gaat inderdaad over liefde en over de verschillende vormen van liefde die een mens kan ervaren, maar het is ook een verhaal over keuzes maken en hoe die keuzes je eigen leven maar ook het leven van de mensen om je heen kunnen beïnvloeden. Want dat is uiteindelijk waar het om gaat in het leven. Je leven is eigenlijk een soort van snelweg. Vanaf een bepaald ogenblik lijkt het leven als in een sneltrein voorbij te gaan, maar op verschillende momenten kom je op een kruispunt te staan in je leven, een moment dat je even moet stilstaan om na te denken wat je vervolgens gaat doen en de keuze die je dan maakt zal niet alleen de loop van jouw verdere leven gaan bepalen maar ook de loop van het leven van de mensen om je heen. Dit is uiteindelijk waar het ook om draait in dit boek, nl. in je leven hou je van verschillende soorten mensen op verschillende manieren en die liefde voor die mensen speelt mee een invloed op de keuzes die je maakt in je leven wat dan weer een invloed heeft op de relaties die je met de verschillende mensen onderhoudt in de toekomst.

Het boek "Een soort van liefde" vertelt het verhaal van twee vrouwen en hun relatie tot een man, professor Raymond 'Ray' Vernon. De eerste vrouw is Elisabeth 'Lizzie', een jonge vrouw uit Boston (VS) en de dochter van deze man. De tweede vrouw is Anna, Een vrouw afkomstig uit België, meerbepaald Leuven, die als jonge twintiger een jaar naar de Verenigde Staten is gegaan als uitwisselingsstudent om haar eindwerk rond de persoon 'Emily Dickinson' voor te bereiden en tijdens haar verblijf in de VS professor Vernon leert kennen.

Het boek zelf is opgebouwd uit vijftien hoofdstukken. De eerste vier hoofdstukken kreeg ik als lezer de indruk dat het om een en dezelfde persoon ging, nl. de dochter van een man die net overleden is en die geen goede relatie met haar vader had. Op het einde van hoofdstuk vier en in de loop van hoofdstuk vijf wordt echter duidelijk dat het hier om twee verschillende personen gaat. Elk hoofdstuk komen we afwisselend meer te weten over beide vrouwen. Naar het einde van het boek toe, vanaf het laatste deel van hoofdstuk dertien en meerbepaald de laatste zin van dit hoofdstuk 'Elisabeth opent de eerste envelop met een vuil keukenmes. Het is een handgeschreven brief.' en het volgende hoofdstuk lijken de twee personen terug een te worden. Het laatste hoofdstuk maakt dat de cirkel helemaal rond is wanneer het verhaal eindigt daar waar het begonnen is. Op dat moment begrijp je ook beter het citaat van Emily Dickenson die in het begin van het boek te lezen staat,nl. 'Liefde is als het leven - louter langer'. Uiteindelijk vat deze zin de kern van het hele verhaal mooi samen.

Nieuwsgierig geworden naar dit boek? Ik hoop het alleszins. Het was voor mij even doorbijten in het begin, maar toen ik het boek uit had was ik blij dat ik het gelezen had. Het is immers wondermooi geschreven met heel wat passages waarbij je als lezer toch even moet stilstaan. Het boek doet je nadenken en dat komt misschien ook omdat de schrijfster van dit boek een filosofe is.

Veel leesplezier.

Eva