Maandag 8 september 2014

Dag 10 van Ventosa naar Cirueña

Weer vroeg opgestaan! De vrouw des huize had de vorige avond het obtbijtbuffet al  klaargezet voor ons,zodat we op tijd konden vertrekken.nog enkele foto's genomen en afscheid genomen van Karin. We warende gele pijl aan het zoeken in het donker om het dorpje te verlaten, toen we in de verte een andere pelgrim met hoofdlampje zagen naderen. Niet te geloven wie dat was!!!!het was Silvie , na  5 dagen elkaar teruggevonden, dat kan toch geen toeval zijn! We vlogen elkaar in de armen. Dus het viertal was terug samen. We zitten op dezelfde golflengte, ook hetzelfde gevoel voor humor en hebben zowat hetzelfde ritme van stappen. Maar we stappen meestal in stilte, verzonken in eigen gedachten of ieder genietend van de omgeving, elk op zijn eigen manier.     

In Najera gestopt voor een koffiepauze, daar Brenda een  lieve, vrolijke Australische vrouw uit USA teruggezien , zij verbleef in dezelfde albergue de dag van aankomst in St. Jean Pied de Port en elkaar regelmatig tegengekomen in de Pyreneen de eerste dag. Op dit moment laat zij haar zware rug zak vervoeren ? Het was dat of stoppen. Ik vind het wel goed dat deze service bestaat voor mensen die zo 'n zware last op hun rug niet kunnen dragen.

In Cirueña aangekomen, een onaantrekkelijk dorp, zijn Carol  en Serge naar hun hotelletje gegaan dat ze gereserveerd hadden dé vorige dag . Silvie en ik naar Albergue Virguen de Guadalupe. Aan de buitenkant zag het er wel leuk uit , maar de binnenkant was heel wat minder, een beetje groezelig! De hospitalero was een beetje een bizarre man, net zoals de uitbaters van de  plaatselijk bar / restaurant. Hier de vonds in het gezelschap van een groep Zwitsers en 2 grappige Italianen doorgebracht. Met deze laatste 2 veel.plezier gemaakt, hard gelachen. Om 9 u 30 moesten hier al binnen zijn.  Eėn Spaanse pelgrim die hier ook logeerdewas dit blijkbaar vergeten en kwam rond 11u aanbellen. Ik was juist ingedommeld. De hospitalero wou niet opendoen en ook de telefoon niet opnemen toen deze hem opbelde. Een andere Spaanse Pelgrim is na beneden gegaan om hem binnen te laten, maar er stak geen sleutel op de deur en via de ramen ging ook niet want er waren grillen voor de ramenNa nog enkele pogingen is de Pegrim weggegaan, maar om 12 u stond hij daar terug met twee politieagente. Deze hebben hebben  dan ook verschillende keren gebeld en heel hard op de deur gebonkt. Resultaat iedereen wakker. Toen de hospitalero dan eindelijk buitenkwam wilde deze de pegrim nog niet binnenlaten, pas na lang aandringen van de politie die een pv opmaakte mocht  hij binnen. Ik denk dat ik pas om 1 u in slaap ben gevallen, en om 5.30 u liep mijn wekker af. Echt geen aanrader deze Albergue.

Zondag 7 september 2014

Dag 9 van Logroño naar ventosa 20 km

Vanmorgen in het donker  vertrokken. Ben samen met Carinne haar rugzak gaan afgeven in een albergue, om deze te laten vervoeren naar de volgende plaats. Toen bij het uitlopen van de stad de eerste bar die open was zo vroeg in de ochtend, zijn we daar gestopt om te ontbijten. We waren juist aant bestellen, toen ik weer opnieuw men naam hoorde en het opnieuw Carol  en Serge. Samen ontbeten.Het was nogal een zwaar gesprek dat Carinne aanvatte en eigenlijk waren wij (Carol, Serge en ik) blij dat we eindelijk konden vertrekken, het was al na 8 u, veel te laat naar onze zin. Aangekomen in het stadje Navarette na 13 km, zijn we samen nog iets gaan drinken op een terrasje. Daar hebben we afscheid genomen van Carinne , zij had daar de vorige avond een albergue gereserveerd ik had dat niet gedaan omdat ik de vorige avond al niet goed aanvoelde voor mij om meer dan een dag met haar samen op te trekken. Sinds ik op de Camino ben, voel ik veel vlugger aan of iets goed aanvoeld of niet en blijf ik echt niet langer bij iemand hangen dan nodig is.Mijn eerste gedacht was eerst om daar toch maar te blijven maar wel een een andere albergue te zoeken in dit plaatsje en er dan maar een korte trip van te maken. Vooral omdat ik me een beetje zorgen maakte om weer geen plaats meer te vinden. Serge heeft toen voor mij naar het hotelletje waar zij hadden gererveerd, hij stelde voor om te vragen of ze eventueel een derde bed voor mij op hun kamer wilde bijzetten. Dit kon niet, de kamer was te klein. Er was nog wel een dubbele kamer vrij,  ik heb deze  maar laten reserveren. Ik ben ben dan samen met hen nog 7 km verder gestapt.Het werd weer bloedheet vanaf de middag en heel weinig schaduw onderweg. We waren dan zeer blij toen we bezweet in het kleine mooie hotelletje ( bij ons valt dit onder de categorie B&B) aankwamen. We werden warm ontvangen door de vrouw des huizes! Op datzelfde moment stond er ook nog een  vrouw aan de deur, zij zocht ook  nog een kamer, dus heb ik met haar de kamer gedeeld! Zo kon de prijs gedeeld worden onder ons twee!  Haar naam was Karin, een toffe madam uit de USA die zó dankbaar dat ze plek had om te slapen.Ik heb daar voor 5 euro ook mijn was laten doen, het was dringend nodig, want het was 2 dagen geleden en had bijna niets proper meer. Het hotelletje had een sjiek maar huiselijk interieur. We hebben daar ook het avondeten genomen. De tafel was prachtig gedekt zoals in een 5 sterren restaurant: goudkleurig talelkleed.... De vrouw des huize heeft lekker gekookt voor ons en de andere Franse en Oostenrijkse pelgrims, de hoodschotel was een heerlijke Paëlla. Het klikte goed tussen Karin en Carol, Serge en mij. We hebben een ontzettend goed gesprek gehad vanavond. 

zaterdag 6 september 2014

Dag 8 : van Los Arcos naar Logroño 28 

Gisterenavond zat ik,rustig op een bankje aan mijn blog te werken toen ik achter mij wéér mijn naam hoorde roepen, het waren Carolen Serge die op zoek waren naar een apotheek. Carol haar benen waren gezwollen en ging speciale kousen kopen! Ben meegegaan voor het geval ze geen Engels of Frans verstonden! Maar het was geen probleem, een zeer vriendelijke apotheker  sprak goed Frans. Serge vroeg of ik ook nog moest eten en stelde voor om dit te doen in hun gezelschap op het gezellige plein!

Vanmorgen om 6 u.15 vertrokken in het donker met mijn hoofdlampje op.Eventjes samen gestapt met een Italiaanse dame en een Engels meisje. Er zijn redelijk veel Italianen op de Camino! Nog maar 1 Nederlander ontmoet en 2 Belgen : moeder ezoon uit België (Wallonië  ).Daarna lange tijd alleen genoten van deze vroege ochtend uren! In Torres del Río. Op terrasje van een bar een ontbijt genomen daar kennis gemaakt met het drietal  Deborah, Deborah en Berry (USA) uit de staat Washington. Een hele tijd met hen gestapt tot voor de volgende stadje Viana. Even getwijfeld om hier te blijven, maar ben toch maar verder gegaan. Het werd weer zéėr warm na 12 u. Om

3.30u aangekomen in de grote stad Logroño. Liep het laatste stukje samen met Carinne een Canadese vrouw, zij liet haar rugzak vervoeren en moest deze nog eerst gaan ophalen. Dan op zoek samen, maar alle albergues en simpele hostalletjes waren reeds volzet. Uiteindelijk hebben we een tweepersoonskamer gedeeld in een hotel. Enerzijds was dat een luxe, een slaap-en badkamer voor twee i.p.v slaapzaal  met twee of drie douches voor voor 40 personen, maar anderzijds hier heb ik niet dat pelgrimsgevoel. Na het eten op tijd gaan slapen!