Zaterdag 20 september 2014

Dag 22 van Mansanilla de Las Mulas naar León 20 km

Na het ontbijt in een bar samen met Berna en Puri vertrokken richting Leon . Veel langs een voetpad langs de grote baan gelopen. Het is fris. Goed doorgestapt want we wilden op tijd in León zijn. Toen we de stad naderden, werd het zonnig weer. In onze albergue San Fransiscus de Asisi een 10 tal minuutjes van het oude stadsgedeelte, hebben we een kamer voor ons drie , wat een luxe!  Het is wel een grote ongezellige herberg , maar het is enkel , maar voor te slapen. Na ons opgefrist te hebben, richting centrum gewandeld, waar we een dagmenu gegeten hebben. De zon schijnt, maar het is toch wel fris, een fleece kan je wel gebruiken! Daarna terug naar de albergue voor de siësta. Eerst onze vuile was afgegeven aan de receptie. Hier word de was gratis gewassen en gedroogd. Na ons dutje 2 u later was de was al klaar en konden we Leon gaan verkennen Wat een mooie gezellige stad! Het is een studentenstad, dus veel jong volk hier. Eerst passeerden we langs "Casa de Botines", een neogotisch huis,  een schepping van de Catalaanse jugdendstil - architect Antonio Gaudi, waarin nu een bank gevestigd is. Daarna gingen we naar de kerk( basiliek)"San Isidoro", een van de grootste vroegromaanse bouwwerken ter wereld. Zeer mooi!!! 

Vervolgens naar de prachtige kathedraal in gotische stijl, met enorm veel mooie gebrandschilderde ramen uit de middeleeuwen.  Daarna namen we nog een toeristen treintje om de rest van de stad te zien. Wat een levendige stad, met zó veel kleine gezellige pleintjes en straten! Het was ondertussen al donker en zo konden we ook de gebouwen, kerken die we eerder zagen, maar nu helemaal verlicht. Een beetje een sprookjesachtige sfeer, zeker toen we bij "San Marcos"

aankwamen, het voormalige pelgrimshospitaal, stamt uit de tijd van de Katholieke Koningen Het grootse gedeelte ervan is verbouwd tot een luxueuze parador. De kerk is toegankelijk voor toeristen en ander gedeelte van dit gebouw is het museum van León. Na ons treinritje  gingen we tapas eten in de kleine straatjes. Het werd vrij laat, maar in deze albergue moesten we maar om 11.30u binnenzijn. Het was een leuke maar vermoeiende dag. Ook het gezelschap was zeer aangenaam. Doodmoe, viel ik in slaap!

 

Vrijdag 19 september 2014 

Dag 21 van Bercianos del Camino naar Mansilla de las Mulas : 26,3 km

Vanmorgen( na gezamenlijk ontbijt in de albergue ) nog maar juist vertrokken en het begon al te gieten. Dan maar vlug onze poncho's aangetrokken en moedig verder gestapt. Het stapt wel iets lichter vandaag. Ik heb mezelf vandaag de luxe veroorloofd om mijn rugzak te laten vervoeren naar de albergue van onze eind bestemming voor vandaag. Berni zei vanmorgen dat hij omwille van zijn vele blaren ( bloot vlees!) zijn rugzak meegaf met de taxidienst voor rugzakken en dat het voor mij  misschien voor vandaag ook wel eens goed was om mijn schouders wat te ontlasten . 

Het was vandaag weer een heel  lang stuk stappen zonder enige afleiding op een pad langs de  (rustige) autoweg. Ik liep meestal een beetje achter de anderen , altijd praten  ( in het Spaans) of luisteren is te vermoeiend voor mij. Dus ideaal voor mij, meestal in mezelf wat verzonken. Gedachtenrijzen op en gaan.dit stuk van de Camino staat voor inkeer. Verleden, heden en toekomst wisselen mekaar af. Maar vooral het heden, het NU  is belangrijk om in te vertoeven. Het NU, dit moment is het enige dat we hebben, het enige moment dat belangrijk is, alles gebeurd uiteindelijk in het NU.  Aangekomen in Mansilla de las Mulas vlug naar de gemeentelijke herberg gegaan. We hadden geluk er was nog plaats.samen met Berna en Puri gegeten. Nicolas stapte nog verder vandaag naar Leon. Daarna wat gerust en aan men blog en dagboek gewerkt . Was weer hoog tijd, na drie dagen . Fotos volgen!  

Donderdag 18 september 2014

Dag 20 van Terradillos de los Templarios naar Bercianos del Real Camino : 23,8. Km

Vanmorgen samen met Berna (de Spaanse man) , Spaanse vrouw Puri en nog een andere Spanjaard Nicolás vertrokken. Het regende weer een beetje bij vertrek . Het is kouder en wind. We lopen door een licht glooiend land, maar helaas vaak op een wandelwegen vlak naast de autoweg. De zon verscheen na enkele uurtjes, maar het bleef fris en er kwam nof meer wind opzetten. Aangekomen in de parochiale herberg,  moesten we even aanschuiven. Hier was het weer vrijwillige bijdrage.We werden vriendelijk door een geestelijke hospitalero ontvangen, en een  symphatieke vrijwillige hospitalero bracht mijn rugzak naar boven. ( en ook van de andere pelgrims!).

Dit zijn zo van die kleine gestes die op dat moment welkom zijn en deugdoen. Die vrijwillige hospitaleros zijn toch echt mensen met het hart op de juiste plaats.  Na douche en de was Samen met men drie Spaanse vrienden een hapje gegeten. Ik was zo moe vandaag dat bijn in slaap viel onder het eten. Veel pijn vandaag in men  schouders, maar vooral men linkerschouder. Berna  gaf me zijn voltaaren  zalf  om te gebruiken. Dan maar vlug een siësta gedaan. Daarna samen het dorp,gaan verkennen op zoek naar een winkeltje, voor wat fruit enz.... We liepen steeds verkeerd. Einde lijk naar lang zoeken en vragen het winkeltje met de naam " Maria Jesus" gevonden. Degene van mijn leeftijd of ouder zullen dit soort winkeltjes nog wel herinneren " het kleine kruidenierwinkeltje van het dorp ". Pure nostalgie. Vanavond wa s het gezamenlijk avondmaal in de albergue, waar de hospitaleros voor de pelgrims lekker en gezond hadden gekookt : gemende sla , een lekkere kikkererwten, groenten, vlees schoelje , en meloen als dessert. Ook wijn is steeds a la volonté aanwezig!   De hospitaleros werden nog eens in de bloemetjes gezet met een applaus voor de maaltijd. Na het avondmaal was er voor diegene die dit wensten  una Oración ( een gebedsmoment ) in de stille ruimte. Er werd  in alle talen door de pegrims het gebedje van Franciscus van Assisi voorgelezen . Het Nederlands was er natuurlijk weer niet bij !  Daarna was er enkele minuutjes stilte om even stil te staan bij de afgelopen dag . Het licht werd gedoofd en werd er een kaars doorgegeven , elkeen kon als hij dit wilde iets zeggen dat hij kwijtwilde over zijn motivatie van de Camino , wensen uiten ...... Mooi moment om de dag mee af te sluiten.

Woensdag 17 september 2014

Dag 19 van Carrión de los Condes naar Terradillos de los Templarios : 26,6 km

Vanmorgen een beetje langer geslapen dan anders, kon moeilijk wakker worden, slecht geslapen vannacht, maar erger was dat ik weer in een bovenste bed sliep en zonder een hekje aan het bed. Ik was bang om tijdens mijn slaap eruit te vallen, had ook het gevoel dat de matras schuin lag, ik rolde steeds naar de buitenkant. In het donker mij klaar gemaakt omdat er toch nog enkele mensen sliepen. Mijn leesbril was tussen het bed en muur naar beneden gevallen, in het bed van mijn Spaanse onderbuur Berna. Ik had met hem eventjes kennis gemaakt gisterenavond voor het slapen gaan. Ik had dus een probleem, want Berna sliep nog vast. Nog een beetje getreuzeld, tot ik beweging zag. Oef,ik  had mijn brilletje terug. Toen ik vertrok regende het. In het stadje gaan ontbijten in mijn eentje, maar lang ben je hier niet alleen. De Braziliaan die ik regelmatig tegenkom en met wie ik gisteren namiddag samen met Manfred, een Duitser op een terrasje zat kwam aan mijn tafeltje zitten. Hij had een albergue gereserveerd in Terradillos los Templarios, en raadde mij aan dit ook te doen. Het zou druk worden op deze plaats.Onderweg om 9 u stond ik langs de weg te telefoneren, toen Berna eraan kwam en vroeg om voor hem ook een bed te reserveren. De rest van de etappe samen gestapt. Het bracht wat afwisseling in deze etappe, die toch soms toch wel eentonig is.  Devafstanden tussen de dorpen zijn groter hier. In deze  etappe  was de afstand tussen vertrek en het eerstvolgende dorp , waar je iets kon drinken of kopen  om,te eten 

17 km. Het was ook goed om eindelijk eens wat Spaans te praten. Ik kreeg onderweg een berichtje van mijn zus. Ze is op reis in Spanje, op haar eentje. Negen jaar geleden deed ze ook de Camino naar Compostela. Ze wilde nog eens bepaalde plaatsen,  op deze weg bezoeken en natuurlijk ook mij . Ik mocht haar vanaf drie u verwachten in onze albergue. bIn deze albergue waren het allemaal kamers van 4 personen. ( twee stapelbedden ).  De twee dames waren niet goed gezind dat er een man op de kamer kwam slapen, er was aan de receptie beloofd dat het een kamer alleen voor vrouwen was. Ik verzekerde hen dat Berna een vriendelijke, lieve man was, en een die niet snurkt! Toen waren deze dames al wat gekalmeerd. Toen ik juist een douche genomen had, werd er  de deur geklopt, ik had bezoek! Mijn zus was gearriveerd. Op het terras iets gedronken en bijgepraat. Daarna het pelgrimsmenu gegeten samen met andere pelgrims. Aan onze tafel zaten enkel Fransen, een Engelse vrouw Pearl, die ik elke dag tegenkom 0 derweg of in dezelfde albergue. Er zat ook een Japanse man aan onze tafel, we probeerden om met hem contact te leggen. Dit was moeilijk want hij kende alleen maar enkele woorden Engels. Met deze weinige woorden, wat gebaren en een mini album vertelde hij dat 25 jaar geleden zijn zoon en 20 jaar geleden zijn dochter gestorven waren. Nu stapte hij naar Santiago de Compostela met onder elke arm een kind (bij wijze vanspreken ) ik kreeg er tranen van in mijn ogen zoals hij dit vertelde.

Afscheid genomen van mijn zus, binnen enkele dagen zien we elkaar weer ergens langs de Camino.

Dinsdag 16 september 2014

Dag 18 van Frómista naar Carrión de los Condes : 20,9 km

Aangenaam weer om te stappen, gemakkelijke etappe, vroeg aangekomen.

Vandaag logeer ik in de herberg van de clarissen in het klooster "Santa Clara. Zeer goedkoop hier, 5 euro voor een bed.Het klooster heeft een mooie binnenplaats. In het stadje bevinden zich enkele mooie kerken. Rustige namiddag, dus blog wat bijgewerkt van gisteren. Op tijd bed in vanavond, morgen een lange etappe !