|
Vrijdag 26 september 2014
Dag 28 van el Acebo naarPonferrada : 17,5 km
Gisteren nog een leuke avond doorgebracht in de albergue. Samen tafels gedekt, gegeten en de afwas gedaan. Goed gelachen met een van die twee hospitaleros, een oudere Spanjaard José van Valencia. Hij kwam ons constant controleren of we het werk wel goed deden, maar we jaagden hem steeds weg. De andere hospitalero de Argentijnse Juan was ook nen toffe jonge kerel, hij was getrouwd met een Nederlandse en woonde in Argentinië. Hij kwam speciaal naar hier om twee weken voor de pelgrims te zorgen. Had eerder ook de Camino gedaan.
Vanmorgen met de Spanjaard waar ik gisteren mee aan tafel zat en een gezellige babbel had, onze rugzakken weggebracht naar het ophaalpunt. Samen vertrokken, toen het juist licht werd. Maar na een 10 tal minuten moest hij terugkeren naar de albergue, hij had de oplader van zijn gsm vergeten onder zijn bed. Ook een vrouw die een beetje voor mij liep keerde terug, ze was onderweg haar bril verloren. Dus toen liep ik nog alleen op de weg. Het was zo stil op de weg, ik hoorde de vogeltjes fluiten en het zonnetje begon te schijnen. Ook het eerstvolgende dorpje "Riego de Ambrós" was het muisstil, iedereen leek nog lekker te slapen. Op een bepaald moment dacht ik zelfs dat ik verkeerd gelopen was! Maar als je wat later vertrekt als de anderen en diegenen die van een eerder dorp komen, zijn er nog niet, ja dan loop je alleen op de weg. Het is hier zeer mooi, smalle wandelpaden omhoog, maar vooral steil afdalen. Eigenlijk ging het vrij goed had maar een beetje last van mijn been. En was weer zeer gelukkig en hoopvol. Een beetje voor het dorp "Molinaseca"kwam ik twee Franse dames uit Bretanië tegen die in dezelfde albergue als ik gelogeerd hadden gisterenavond . De oudste van de twee was 79 jaar. Vroeger had zij samen met haar man de Camino gedaan vanuit Bretage. Nu die overleden was deed ze ieder jaar met haar vriendin een stuk omwille van de mooie herinneringen die ze hier had. In "Molinaseca " aangekomen een koffiepauze van een half uurtje genomen op een terras in het zonnetje met enkele Duitsers. Verder gestapt richring Ponferrada. Begon stilletjes aan weer pijn te krijgen. De laatste 3 km kon ik niet meer vooruit van de pijn. Op dat moment wist ik dat ik moest stoppen! Niet meer aarzelen de knoop doorhakken, hoe spijtig ook! Nog maar 200 km van het einddoel verwijderd. Maar op deze manier zou het nooit lukken. Ik vroeg aan een inwoner van het dorp die met zijn hond aan het wandelen was, of hij een telefoonnummer van een taxi had. Hij zei dat hij toch naar de stad moest en dat ik met hem kon meerijden. Hij zette mij af voor de herberg. Deze was nog niet open, maar mijn rugzak was afgeleverd in een bar aan de overkant. Ik pikte hem op daar , vroeg om een taxi te bellen, verwittigde mijn zus dat ik de trein naar Burgos ging nemen ( zij was daar nog ergens in de buurt). Om 14 u zat ik op de trein en. Om 18 u kwam ik in Burgos aan. Mijn zus pikte mij daar op en we reden nog een klein eindje verder naa het kleine dorpje Agés op de Camino. Ik logeerde daar in een leuke privé albergue met een zeer vriendelijke uitbater. We aten er een pelgrimsmenu . Mijn zus sliep in haar camionette. Morgen verder uitzoeken hoe ik verder thuisgeraak, want mijn zus heeft nog wel een weekje tijd om stilletjes af te zakken naar België. Zolang wil ik niet meer onderweg zijn , ik wil naar huis !
|
