Vrijdag 19 september 2014 

Dag 21 van Bercianos del Camino naar Mansilla de las Mulas : 26,3 km

Vanmorgen( na gezamenlijk ontbijt in de albergue ) nog maar juist vertrokken en het begon al te gieten. Dan maar vlug onze poncho's aangetrokken en moedig verder gestapt. Het stapt wel iets lichter vandaag. Ik heb mezelf vandaag de luxe veroorloofd om mijn rugzak te laten vervoeren naar de albergue van onze eind bestemming voor vandaag. Berni zei vanmorgen dat hij omwille van zijn vele blaren ( bloot vlees!) zijn rugzak meegaf met de taxidienst voor rugzakken en dat het voor mij  misschien voor vandaag ook wel eens goed was om mijn schouders wat te ontlasten . 

Het was vandaag weer een heel  lang stuk stappen zonder enige afleiding op een pad langs de  (rustige) autoweg. Ik liep meestal een beetje achter de anderen , altijd praten  ( in het Spaans) of luisteren is te vermoeiend voor mij. Dus ideaal voor mij, meestal in mezelf wat verzonken. Gedachtenrijzen op en gaan.dit stuk van de Camino staat voor inkeer. Verleden, heden en toekomst wisselen mekaar af. Maar vooral het heden, het NU  is belangrijk om in te vertoeven. Het NU, dit moment is het enige dat we hebben, het enige moment dat belangrijk is, alles gebeurd uiteindelijk in het NU.  Aangekomen in Mansilla de las Mulas vlug naar de gemeentelijke herberg gegaan. We hadden geluk er was nog plaats.samen met Berna en Puri gegeten. Nicolas stapte nog verder vandaag naar Leon. Daarna wat gerust en aan men blog en dagboek gewerkt . Was weer hoog tijd, na drie dagen . Fotos volgen!  

Donderdag 18 september 2014

Dag 20 van Terradillos de los Templarios naar Bercianos del Real Camino : 23,8. Km

Vanmorgen samen met Berna (de Spaanse man) , Spaanse vrouw Puri en nog een andere Spanjaard Nicolás vertrokken. Het regende weer een beetje bij vertrek . Het is kouder en wind. We lopen door een licht glooiend land, maar helaas vaak op een wandelwegen vlak naast de autoweg. De zon verscheen na enkele uurtjes, maar het bleef fris en er kwam nof meer wind opzetten. Aangekomen in de parochiale herberg,  moesten we even aanschuiven. Hier was het weer vrijwillige bijdrage.We werden vriendelijk door een geestelijke hospitalero ontvangen, en een  symphatieke vrijwillige hospitalero bracht mijn rugzak naar boven. ( en ook van de andere pelgrims!).

Dit zijn zo van die kleine gestes die op dat moment welkom zijn en deugdoen. Die vrijwillige hospitaleros zijn toch echt mensen met het hart op de juiste plaats.  Na douche en de was Samen met men drie Spaanse vrienden een hapje gegeten. Ik was zo moe vandaag dat bijn in slaap viel onder het eten. Veel pijn vandaag in men  schouders, maar vooral men linkerschouder. Berna  gaf me zijn voltaaren  zalf  om te gebruiken. Dan maar vlug een siësta gedaan. Daarna samen het dorp,gaan verkennen op zoek naar een winkeltje, voor wat fruit enz.... We liepen steeds verkeerd. Einde lijk naar lang zoeken en vragen het winkeltje met de naam " Maria Jesus" gevonden. Degene van mijn leeftijd of ouder zullen dit soort winkeltjes nog wel herinneren " het kleine kruidenierwinkeltje van het dorp ". Pure nostalgie. Vanavond wa s het gezamenlijk avondmaal in de albergue, waar de hospitaleros voor de pelgrims lekker en gezond hadden gekookt : gemende sla , een lekkere kikkererwten, groenten, vlees schoelje , en meloen als dessert. Ook wijn is steeds a la volonté aanwezig!   De hospitaleros werden nog eens in de bloemetjes gezet met een applaus voor de maaltijd. Na het avondmaal was er voor diegene die dit wensten  una Oración ( een gebedsmoment ) in de stille ruimte. Er werd  in alle talen door de pegrims het gebedje van Franciscus van Assisi voorgelezen . Het Nederlands was er natuurlijk weer niet bij !  Daarna was er enkele minuutjes stilte om even stil te staan bij de afgelopen dag . Het licht werd gedoofd en werd er een kaars doorgegeven , elkeen kon als hij dit wilde iets zeggen dat hij kwijtwilde over zijn motivatie van de Camino , wensen uiten ...... Mooi moment om de dag mee af te sluiten.

Woensdag 17 september 2014

Dag 19 van Carrión de los Condes naar Terradillos de los Templarios : 26,6 km

Vanmorgen een beetje langer geslapen dan anders, kon moeilijk wakker worden, slecht geslapen vannacht, maar erger was dat ik weer in een bovenste bed sliep en zonder een hekje aan het bed. Ik was bang om tijdens mijn slaap eruit te vallen, had ook het gevoel dat de matras schuin lag, ik rolde steeds naar de buitenkant. In het donker mij klaar gemaakt omdat er toch nog enkele mensen sliepen. Mijn leesbril was tussen het bed en muur naar beneden gevallen, in het bed van mijn Spaanse onderbuur Berna. Ik had met hem eventjes kennis gemaakt gisterenavond voor het slapen gaan. Ik had dus een probleem, want Berna sliep nog vast. Nog een beetje getreuzeld, tot ik beweging zag. Oef,ik  had mijn brilletje terug. Toen ik vertrok regende het. In het stadje gaan ontbijten in mijn eentje, maar lang ben je hier niet alleen. De Braziliaan die ik regelmatig tegenkom en met wie ik gisteren namiddag samen met Manfred, een Duitser op een terrasje zat kwam aan mijn tafeltje zitten. Hij had een albergue gereserveerd in Terradillos los Templarios, en raadde mij aan dit ook te doen. Het zou druk worden op deze plaats.Onderweg om 9 u stond ik langs de weg te telefoneren, toen Berna eraan kwam en vroeg om voor hem ook een bed te reserveren. De rest van de etappe samen gestapt. Het bracht wat afwisseling in deze etappe, die toch soms toch wel eentonig is.  Devafstanden tussen de dorpen zijn groter hier. In deze  etappe  was de afstand tussen vertrek en het eerstvolgende dorp , waar je iets kon drinken of kopen  om,te eten 

17 km. Het was ook goed om eindelijk eens wat Spaans te praten. Ik kreeg onderweg een berichtje van mijn zus. Ze is op reis in Spanje, op haar eentje. Negen jaar geleden deed ze ook de Camino naar Compostela. Ze wilde nog eens bepaalde plaatsen,  op deze weg bezoeken en natuurlijk ook mij . Ik mocht haar vanaf drie u verwachten in onze albergue. bIn deze albergue waren het allemaal kamers van 4 personen. ( twee stapelbedden ).  De twee dames waren niet goed gezind dat er een man op de kamer kwam slapen, er was aan de receptie beloofd dat het een kamer alleen voor vrouwen was. Ik verzekerde hen dat Berna een vriendelijke, lieve man was, en een die niet snurkt! Toen waren deze dames al wat gekalmeerd. Toen ik juist een douche genomen had, werd er  de deur geklopt, ik had bezoek! Mijn zus was gearriveerd. Op het terras iets gedronken en bijgepraat. Daarna het pelgrimsmenu gegeten samen met andere pelgrims. Aan onze tafel zaten enkel Fransen, een Engelse vrouw Pearl, die ik elke dag tegenkom 0 derweg of in dezelfde albergue. Er zat ook een Japanse man aan onze tafel, we probeerden om met hem contact te leggen. Dit was moeilijk want hij kende alleen maar enkele woorden Engels. Met deze weinige woorden, wat gebaren en een mini album vertelde hij dat 25 jaar geleden zijn zoon en 20 jaar geleden zijn dochter gestorven waren. Nu stapte hij naar Santiago de Compostela met onder elke arm een kind (bij wijze vanspreken ) ik kreeg er tranen van in mijn ogen zoals hij dit vertelde.

Afscheid genomen van mijn zus, binnen enkele dagen zien we elkaar weer ergens langs de Camino.

Dinsdag 16 september 2014

Dag 18 van Frómista naar Carrión de los Condes : 20,9 km

Aangenaam weer om te stappen, gemakkelijke etappe, vroeg aangekomen.

Vandaag logeer ik in de herberg van de clarissen in het klooster "Santa Clara. Zeer goedkoop hier, 5 euro voor een bed.Het klooster heeft een mooie binnenplaats. In het stadje bevinden zich enkele mooie kerken. Rustige namiddag, dus blog wat bijgewerkt van gisteren. Op tijd bed in vanavond, morgen een lange etappe !

Maandag 15 september 2014

Dag 17 van Castrojeriz naar Frómista: 25 km

Toen ik vanmorgen om 6 u uit het raam keek, regende het hevig. Heb me dan maar op men gemakske klaargemaakt. Geen haast om te vertrekken. Om 7 u de deur uitgegaan zonder ontbijt.  (Alleen een madeleineke gegeten en een slok water). Bar van hotel ging pas om 7.30 open. Voor de eerste keer regen/wind jas aangedaan met daarover men poncho. Na een half uurtje stappen stopte de regen. Het is gek. Toen mensen me voor men vertrek vroegen of is niet bang was om deze toch aan te vangen, antwoorde ik nee, ben alleen bang voor de hitte, vooral in de Meseta (de spaanse hoogvlakte), waar ik me nu in bevind. Dus ik start vandaag de eerste dag in de Meseta en wat doet het: regenen. Zo had ik het nu ook wel niet bedoeld. De rest van de dag scheen er een aangenaam zonnetje, het bleef fris en er was wat wind . Ideaal weer voor mij dus ( ik kan echt slecht tegen de hitte). In het begin vandaag was het wat klimmen , maar daarna was het en voor de rest van de volgende dagen plat. Er zijn  pelgrims die dit stuk tussen Burgos en Leon overslaan en de bus nemen omdat ze dit stuk saai vinden, dat vind ik jammer. Ik vind de Meseta  heel mooi, misschien wat eentonig, maar zeker niet saai ! Het is een beetje zoals de  woestijn, een speciaal stuk van de Camino, ben benieuwd, hoe dit ervaart enkele dagen na elkaar!  Kilometers en kilometers, zo ver je kan zien  onafzienbare akkers met tarwe, zonnebloemvelden in een heuvelachtig  landschap. Geen schaduw dus. Zeer hard als het stikheet is.

We bevinden ons nu in " Castillië en Leon" de grootste van de 17 autonome regio's in Spanje.   Ben ook gestopt aan de Ermita de San Nicolás ( middeleeuws ermitage /kapelletje), is gerestaureerd door een Italiaans lekenbroederschap en verbouwd tot pelgrimsherberg,met een 

10 tal slaapplaatsen. Spijtig dat het nog zo vroeg in de ochtend was, te vroeg om er te blijven.

Er heerste een serene sfeer en op de achtergrond, muziek "Imagine" van John Lennon. Ben vandaag op sommige momenten wat trager gaan stappen, ik moest mij toch niet haasten voor de hitte, ik had tijd. Daardoor had ik ook minder pijn in mijn voeten, het is vooral de rechter, de pas eind januari geopereerde voet die van zich laat horen, na meer dan 20 km . Gans de dag alleen gestapt. In Fromista aangekomen om 14. 30 u. Logeer vandaag in de albergue Municipal, over de kerk. Deze kerk San Martín is één van de vier grote vroegromaanse kerken langs de St.Jacobroute. Weer bekende gezichten teruggezien. Cloë de Engelse vrouw verjaarde vandaag, ze werd 71j. Ze  doet al voor de tweede keer de Camino. De vorige keer was twee jaar geleden. Samen de kerk bezocht.  Ik betaalde haar inkomkaartje voor de kerk voor haar verjaardag en kocht een kaartje van Sint Jacob voor haar. We gingen samen eten en ook Linn, een Canadese vrouw ging mee. 

Zondag 14 september 2014

Dag 16 van Hornillos del Camino naar Castrojerez :21km

Gisterenavond nog een gezellige avond gehad samen met Silvie  en een Engels meisje 

( van Canadese afkomst). We moesten lang wachten voor het pelgrimsmenu, er was maar één klein restaurantje en veel pelgrims. Er kwam ook nog een toffe jonge gast, een twintiger uit Duitsland bij ons aan tafel zitten. Ik ben steeds verbaast hoeveel jonge mensen ( ook twintigers ) de Camino doen. Ze zijn vaak alleen, zowel jongens als meisjes. Ze doen dit vaak onder hun vakantie van de universiteit, onder hun jaarlijks verlof, onbetaald verlof. Er zijn er ook die hun studies onderbroken hebben ( zoals Sebastian ), en hier tijdens de camino willen nadenken wat ze verder gaan doen, opnieuw studeren werken , veranderen van werk, 

of ....? Ik ben samen  met Silvie vanmorgen weer heel vroeg vertrokken , zonder ontbijt. Na 5 km elk zijn eigen weg gegaan , ik wilde een kijkje nemen in de albergue van San Bol een speciale , alternatieve kleine herb erg in een speciaal gebouwtje , eventjes opzij van de weg, en kon hier dan ineens gebruik maken van de sanitaire voorziening. Voor de rest de etappe alleen gestapt, zalig !  Ik had de weg voor mij alleen, het was heel rustig. In de verte enkele pelgrims en achter mij soms niemand te bespeuren. 

Het weer viel ook mee , het fris om te stappen,  de zon verscheen pas het laatste half uur van de wandeling. Juist na een pauze voor kijkje in de albergue in de ruïnes  van San Antón kwam Clöe  de Engelse dame weer tegen. Ze vertelde me dat ze gisteren in een leuke, maar wat duurdere herberg had overnacht, in een kamer en badkamer voor haar alleen, een cadeau  van zichzelf voor haar verjaardag. Omdat er in een albergue in Hornillos del Camino waar ze wilde blijven geen plaats meer voor haar was , stelde geen eigenaar voor haar naar een andere te brengen met de wagen, eventjes van de weg. 

Het wilde nu lukken dat het een albergue was waar ook gefilmd werd voor de film " The way " hier speelde zich het fragment af waar de zwaarlijvige Nederlander die de Canino deed om at te vallen voor de andere pelgrims kookte. Voor de film werden pelgrims die onderweg waren gebruikt als figuranten en ook de familie van de acteur  die de hoofdrol speelde was er aanwezig. ( om de kosten te drukken).  Zo is de kleinzoon van de acteur, die hoofdrol speelde verliefd geworden op de dochter van de uitbater van de albergue en de twee zijn samen naar de USA vertrokken.   

Voor degene die deze mooie ontroerende film niet gezien hebben , het gaat over een vader die het lichaam van zijn zoon die in een onweer in de pyreneeen is omgekomen, gaat identificeren, en hem daar laat cremeren. In plaats van met de asse van zijn zoon terug naar huis te gaan , besluit hij om de weg  van zijn zoon tot in Compostela, met diens uitrusting verder te zetten . Onderweg  strooit hij dan regelmatig wat asse uit van zijn zoon op bepaalde plaatsen. 

Aangekomen in Castojerez heb ik wat rondgewandeld , zoekend waar ik ging verblijven vandaag. Ik wilde iets rustig vandaag. Kwam voorbij een hotelletje met een tuin en terras met mooi uitzicht over de streek. Er was wel geen eenpersoonskamer meer vrij , wel een van vier bedden met badkamer, lakens en handdoeken, voor 15 euro. Maar ik heb geluk, ik ben alleen op deze kamer.! Vandaag ook voor de eerste maal alleen gegeten 's avonds. Is niet erg,  ik kwilde graag op mijn eentje zijn vandaag. Alle dagen met zoveel mensen is na een tijdje ook wel vermoeiend. Er waren hier ook  pegrims, vooral koppels , die kiezen eerder voor een hotelletje. Maar ik kende er geen een van. Elke dag is anders, maar elke dag is goed zoals hij is, en geeft je altijd wat je nodig hebt!