Maandag 22 september 2014

Dag 24 Van San Martin del Camino naar Astorga: 24,5 km

Vanmorgen weer regen bij vertrek. Vandaag de eerste keer dat ik met pijn vertrek. Ik had gisteren de laatste kilometers pijn gekregen in mijn rechter onderbeen. Zoals altijd als ik ergens wat pijn voel na een lange etappe, hoop ik dat het de volgende morgen over is na de nachtrust. Dit keer dus niet. De pijn ging niet weg, ze verergerde naarmate ik verder stapte. Na vele kilometers was ik achterop geraakt ( ik stapte nog altijd met Puri). Ik heb me op een bank neergezet, kon het niet meer verder stappen. Toen kwam erven andere Spaanse dame aan.  Ze sliep vanacht in dezelfde herberg  in het bed naast mij. Zij stapt heel traag, ook omwille van pijn in haar voet . Ze gaf me zalf en een pijn -en ontstekingsremmer.  Na een  rustpauze van een half uurtje ging  de pijn weg en stapten we samen op ons gemakske verder.  Ongeveer een drietal kilometer  voor Astorga begon de pijn opnieuw. Wat was ik blij toen ik eindelijk aankwam aan de kathedraal van Astorga waar mijn zus (Chris) me stond op te wachten! Na me geïnstalleerd te hebben in de herberg, zijn we met haar wagen naar een nabij gelegen drukbezocht dorpje: Castrillo de los Polvazares gereden en daar gaan eten in de namiddag. De pijn bleef maar aanhouden bij het stappen. We zijn dan naar een gezondheidscentrum gereden, en de diagnose  van de arts was: "tendinitis". Dit is een veel voorkomende kwaal bij de pelgrims. Advies was op zen minst twee dagen rusten, zalf smeren en pijnstillers. Ik voel me nu natuurlijk een beetje ongelukkig, ik wil zo graag doorstappen en Compostela bereiken.Mijn tijd is beperkt.  Alles is momenteel onzeker: als het na twee dagen niet beter is moet ik men pelgrimstocht onderbreken, naar huis terugkeren en de rest van de Camino volgend jaar voortzetten. Dus afwachten geblazen. Slaapwel!

Zondag 21september 2014

Dag 23 van León naar San Martin del Camino: 26 km

Vanmorgen een beetje langer geslapen. Berna was al ijverig zijn rugzak aan het inpakken, toen Puri en ik wakker werden. Afscheid genomen van Berna. Berna komt uit de streek van Valencia en zijn Camino stopt in León. Hij heeft al twee maal het stuk van León naar Compostela gestapt, dit jaar deed hij het stuk tot Leon! Zijn droom is om een van de volgende jaren met zijn hele familie, drie kinderen ( 2 dochters en een zoon ), vijf kleinkinderen en zijn vrouw de laatste 100 km naar Compostela te stappen. Dus met spijt  in het hart en een dikke knuffel, afscheid genomen van Berna, met wie ik vier volle dagen samen ben geweest. Ik bedankte hem voor het kleine stukje samen op weg, dat we samen mochten delen. Hij wenste mij en Puri ook nog het allerbeste toe op onze Camino en op onze weg in het leven en een goede aakomst in Compostela. Wat doet het toch altijd pijn als je afscheid moet nemen van mensen die je graag hebt. Het is ook verrassend hoe vlug je hier gewoon wordt aan bepaalde mensen met wie het klikt, na een of twee dagen is het alsof je ze al jaren kent.

Het is ook fijn als je opgenomen en aanvaard wordt in een groepje, en het gebeurd allemaal zo spontaan. Onder het stappen vandaag aan de mensen gedacht met wie ik samen was,en waarvan het lang geleden is dat ik ze nog gezien heb, zoals Silvie, Carol en Serge, Brenda, de Vlaamse Stefan uit Zweden, en ook de Engelse travestiet Angela. Ben ook benieuwd wie ik nog allemaal ga ontmoeten. Vanmorgen liepen we vele km door de stad met zijn rand gemeenten. We zijn ook nog langs de parador San Marco's. Ik zou hier een andere keer wel eens een nachtje willen doorbrengen! Prijs ???

Het werd zeer mooi warm weer vandaag, helderblauwe lucht , met enkele witte wolken. 

In de namiddag in de gemeentelijke albergue aangekomen, gedoucht, de was gedaan, gegeten. Tijdens de siësta op mijn bed aan mijn blog gewerkt, was weer dringend nodig, gisteren, was het te druk! Vandaag wat vroeger in bed en morgen naar Astorga waar ik met men zus afgesproken heb om elkaar te ontmoeten. Zij is tot O Ceibreiro gereist en zakt nu terug af naar mijn richting.

Zaterdag 20 september 2014

Dag 22 van Mansanilla de Las Mulas naar León 20 km

Na het ontbijt in een bar samen met Berna en Puri vertrokken richting Leon . Veel langs een voetpad langs de grote baan gelopen. Het is fris. Goed doorgestapt want we wilden op tijd in León zijn. Toen we de stad naderden, werd het zonnig weer. In onze albergue San Fransiscus de Asisi een 10 tal minuutjes van het oude stadsgedeelte, hebben we een kamer voor ons drie , wat een luxe!  Het is wel een grote ongezellige herberg , maar het is enkel , maar voor te slapen. Na ons opgefrist te hebben, richting centrum gewandeld, waar we een dagmenu gegeten hebben. De zon schijnt, maar het is toch wel fris, een fleece kan je wel gebruiken! Daarna terug naar de albergue voor de siësta. Eerst onze vuile was afgegeven aan de receptie. Hier word de was gratis gewassen en gedroogd. Na ons dutje 2 u later was de was al klaar en konden we Leon gaan verkennen Wat een mooie gezellige stad! Het is een studentenstad, dus veel jong volk hier. Eerst passeerden we langs "Casa de Botines", een neogotisch huis,  een schepping van de Catalaanse jugdendstil - architect Antonio Gaudi, waarin nu een bank gevestigd is. Daarna gingen we naar de kerk( basiliek)"San Isidoro", een van de grootste vroegromaanse bouwwerken ter wereld. Zeer mooi!!! 

Vervolgens naar de prachtige kathedraal in gotische stijl, met enorm veel mooie gebrandschilderde ramen uit de middeleeuwen.  Daarna namen we nog een toeristen treintje om de rest van de stad te zien. Wat een levendige stad, met zó veel kleine gezellige pleintjes en straten! Het was ondertussen al donker en zo konden we ook de gebouwen, kerken die we eerder zagen, maar nu helemaal verlicht. Een beetje een sprookjesachtige sfeer, zeker toen we bij "San Marcos"

aankwamen, het voormalige pelgrimshospitaal, stamt uit de tijd van de Katholieke Koningen Het grootse gedeelte ervan is verbouwd tot een luxueuze parador. De kerk is toegankelijk voor toeristen en ander gedeelte van dit gebouw is het museum van León. Na ons treinritje  gingen we tapas eten in de kleine straatjes. Het werd vrij laat, maar in deze albergue moesten we maar om 11.30u binnenzijn. Het was een leuke maar vermoeiende dag. Ook het gezelschap was zeer aangenaam. Doodmoe, viel ik in slaap!