Vrijdag 26 september 2014

Dag 28 van el Acebo naarPonferrada : 17,5 km

Gisteren nog een leuke avond doorgebracht in de albergue. Samen tafels gedekt, gegeten en de afwas gedaan. Goed gelachen met een van die twee hospitaleros, een oudere Spanjaard José van Valencia. Hij kwam ons constant controleren of we het werk wel goed deden, maar we jaagden hem steeds weg. De andere hospitalero de Argentijnse Juan  was ook nen toffe jonge kerel, hij was getrouwd met een Nederlandse en woonde in Argentinië. Hij kwam speciaal naar hier om twee weken voor de pelgrims te zorgen. Had eerder ook de Camino gedaan.

Vanmorgen met de Spanjaard waar ik gisteren mee aan tafel zat en een gezellige babbel had, onze rugzakken weggebracht naar het ophaalpunt. Samen vertrokken, toen het juist licht werd. Maar na een 10 tal minuten moest hij terugkeren naar de albergue, hij had de oplader van zijn gsm vergeten onder zijn bed. Ook een vrouw die een beetje voor mij liep keerde terug, ze was onderweg haar bril verloren. Dus toen liep ik nog alleen op de weg. Het was zo stil op de weg, ik hoorde de vogeltjes fluiten en het zonnetje begon te schijnen. Ook het eerstvolgende dorpje "Riego de Ambrós" was het muisstil, iedereen leek nog lekker te slapen. Op een bepaald moment dacht ik zelfs dat ik verkeerd gelopen was! Maar als je wat later vertrekt als de anderen en diegenen die van een eerder dorp komen,  zijn er nog niet, ja dan loop je alleen op de weg. Het is hier zeer mooi,  smalle wandelpaden omhoog, maar vooral steil afdalen.  Eigenlijk ging het vrij goed had maar een beetje last van mijn been. En was weer zeer gelukkig en hoopvol. Een beetje voor het dorp  "Molinaseca"kwam ik twee Franse dames uit Bretanië tegen die in dezelfde albergue als ik gelogeerd hadden gisterenavond . De oudste van de twee was 79 jaar. Vroeger had zij samen met haar man de Camino gedaan vanuit Bretage. Nu die overleden was deed ze ieder jaar met haar vriendin een stuk  omwille van  de mooie herinneringen die ze hier had. In "Molinaseca " aangekomen een koffiepauze van een half uurtje genomen op een terras in het zonnetje met enkele Duitsers. Verder gestapt richring Ponferrada. Begon stilletjes aan weer pijn te krijgen. De laatste 3 km kon ik niet meer vooruit van de pijn. Op dat moment wist ik dat ik moest stoppen! Niet meer aarzelen de knoop doorhakken, hoe spijtig ook! Nog maar 200 km van het einddoel verwijderd. Maar op deze manier zou het nooit lukken. Ik vroeg aan een inwoner van het dorp die met zijn hond aan het wandelen was, of hij een telefoonnummer van een taxi had. Hij zei dat hij toch naar de stad moest en dat ik met hem kon meerijden. Hij zette mij af voor de herberg. Deze was nog niet open, maar mijn rugzak was afgeleverd in een bar aan de overkant. Ik pikte hem op daar , vroeg om een taxi te bellen, verwittigde mijn zus dat ik de trein naar Burgos ging nemen ( zij was daar nog ergens in de buurt). Om 14 u zat ik op de trein en. Om 18 u kwam ik in Burgos aan. Mijn zus pikte mij daar op en we reden nog een klein eindje verder naa het kleine dorpje Agés op de Camino. Ik logeerde daar in een leuke privé albergue met een zeer vriendelijke uitbater. We aten er een pelgrimsmenu . Mijn zus sliep in haar camionette. Morgen verder uitzoeken hoe ik verder thuisgeraak,  want mijn zus heeft nog wel een weekje tijd om stilletjes af te zakken naar België. Zolang wil ik niet meer onderweg zijn , ik wil naar huis ! 

Donderdag 25 september2014

Dag 27 van Rabanal del Camino naar El Acebo: 18 km

Vandaag rond 8 u vertrokken na het ontbijt in de albergue. Het begon licht te worden, een beetje frisjes in het begin, na een tijdje begon de zon al te schijnen. De klim tot aan Cruz del Ferro viel goed mee! Ik had het moeilijker verwacht. Op een reuzachtige hoop stenen staat een 5 meter hoge boomstam met een ijzeren kruis er bovenop. Al heel lang leggen pelgrims hier een steen(tje) neer die ze van thuis of van onderweg hebben meegebracht. Dit als symbool voor de last/ leed, pijnlijke verhalen .....die ze met zich meedragen en waarvan ze zich kunnen bevrijden door hun pelgrimstocht naar Santiago. Ook andere spulletjes worden hier neergelegd of vastgebonden. Ben hier een tijdje blijven zitten om ook symbolisch enkele dingen los te laten die niet meer nodig zijn om verder mee te dragen.

Het stappen ging goed tot in Mandarín een eindje voorbij Cruz del Ferro. Vanaf daar begon ik opnieuw pijn te voelen in mijn onderbeen. Op mijn gemakske verder gestapt. Het is hier ongelofelijk mooi. Zo groen.  Ik heb erg genoten van de mooie zichten. Er is hier veel heidebegroeing die vollop in bloei staat , ook dennebomen en eikebomen. Het laatste stuk van de afdaling was zeer steil. Ik was blij toen ik in het  El Acebo aankwam, een gezellig dorpje met houten balkons.Ik voelde dat het voor mijn been voldoende was voor vandaag. Mijn rugzak opgehaald in een albergue. Daarna naar de leuke parochieherberg  Apóstol Santiago gegaan die stipt om 14 u openging.  De twee vrijwillige hospitaleros zijn twee plezante mannen. Zij koken voor ons  een gezonde maaltijd vanavond, we moeten alleen een beetje helpen met de sla ....Het menu is een gemengde sla, een maaltijdsoep met heel veel groenten en chorizo, en fruit als dessert. Hier is het ook weer een vrijwillige bijdrage voor bed , avondmaal en ontbijt. Sebstiaan de Duitse jongegast van een tijdje geleden slaapt in het bed boven mij. Hij heeft ook last van tendinitis. Het zal vanavond weer gezellig worden, met al die pelgrims hier aan tafel. Ik hoop dat het morgen terug beter zal zijn met mijn been, want het is toch nog niet helemaal genezen!

  

Woensdag 24 september 2014

Dag 26 rustdag in Rabanal del Camino

Vanmorgen opgestaan samen met al de anderen. Na het ontbijt in de keuken van de herberg naar het ochtendgebed in het mooie heel oude kerkje aan de overkant geweest. Er werd gezongen in het Latijn (Gregoriaans) door twee monniken van het klooster naast de herberg. Daarna afgezakt naar mijn andere herberg "Pilar". Ze waren er druk bezig met kuisen en propere lakens. Ik maakte het mij gemakkelijk op het terras in het zonnetje met een koffie. Heb dus veel tijd vandaag tijd om aan mijn blog, dagboek en foto's te werken.  Daarna deed ik rustig een wandelingetje in dit leuke dorp. Na de middag kwam mijn zus langs weer langs. Zij begint nu stilletjesaan af te zakken naar België. We picnikten in het dorp in een stukje weide over een klein voedingswarenwinkeltje. Er stonden enkele tentjes en een tafel, een bank,  stoelen en een ligzetel, waarvan ik natuurlijk gebruik heb gemaakt . Het was zalig weer vandaag! Morgen voorspellen ze hetzelfde weer. Om 16.30 u had ik opnieuw een afspraak bij de osteopaat. De tendinitis is sinds gisteren erg verbeterd, bijna geen pijn meer , wel nog licht gezwollen. De osteopaat bracht na de behandeling een lange smalle soort pleister aan op mijn been , schuin van onder naar boven, tot onder mijn knie. De pleister volgt de weg van de ontstoken spier. Deze moet er twee tot drie dagen opblijven. Dus morgen stap ik dus verder! Joepi !!! Ik mag wel   niet meer dan 18 a 20 km stappen , en de eerste dagen zonder rugzak. Die laat ik dan vervoeren. Morgen zware klim naar een hoogtepunt op de Camino "Cruz de Ferro " en zware afdaling. Heb vanavond  samen gegeten met de drie dames van gisteren  ochtend in hotel Gaudí. 

 

 

Dinsdag 23 september 2014

Dag 25 van Astorga naar Rabanal del Camino: 20 km ( niet gestapt , met de wagen )

Vanmorgen na het vertrek in mijn albergue San Javier( zeer onvriendelijke hospitalera), gaan ontbijten in hotel Gaudí. Over het bisschoppelijk paleis, een schepping van de Catalaanse architect Antonio Gaudí. Hierin bevindt zich ook een museum: een bisschoppelijk museum en een museum de los Caminos. Mijn zus logeerde achter de hoek bij religieuze leken. We hadden in dit hotel afgesproken. Ik zat ondertussen te ontbijten met een pelgrimsgezelschap: een Zwitserse,  een Canadese, een nog twee Australische vrouwen, die me hadden uitgenodigd om bij hen te komen zitten. Na een uurtje samen met mijn zus vertrokken met de wagen richting Rabanal del Camino, een dorp 20 km verder ( mijn geplande bestemming voor die dag ). Twee leuke dorpjes onderweg gepasseerd: Santa Catalina de Somoza en el Ganso. In Rabanal aangekomen onmiddellijk naar de herberg Gaucelmo van de Engelse Confraternity of Saint James gegaan. Deze herberg ging pas om 14 u open en we moesten dus nog anderhalf uur wachten. Hier zag ik weer vele bekenden terug : Cloë, Pearl, en Brenda. Ook de Japanse man waarover ik enkele dagen gelden vertelde zat voor de deur op een bankje van de albergue te wachten. We lieten onze rugzakken hier achter en gingen ondertussen iets eten. De Japanner bleef daar zitten en hield een oogje in het zeil. Zeer vriendelijke hartelijke ontvangst in de herberg. Er was ook tea time in de namiddag. Ondertussen had mijn zus informatie gekregen van een Belgische vriend van vroeger op haar Camino die daarna hier is komen wonen. Een was hier  fysiotherapeut / osteopaat in het dorp die enkele uurtjes per dag in een andere herberg "Pilar "werkte voor de pelgrims met problemen of voor goede massage. Ze maakte een afspraak voor mij. Afscheid genomen van mijn zus ze trok nog een beetje verder die dag. De osteopaat gaf me zeer goede behandeling en gaf me moed dat ik na nog een dag rust en een tweede behandeling waarschijnlijk terug zou kunnen stappen.Wel op een rustig tempo en zonder rugzak de eerste dagen. De vriendelijke hospitalero in  deze albergue  "Pilar" zei dat ik de volgende dag daar  al vroeg  terecht kon voor een bed. In de andere mocht ik maar één nacht blijven. Voor de rest nog wat gerust op mijn bed en 's avonds in aangenaam gezelschap gegeten. Om 10u bed in.  

Maandag 22 september 2014

Dag 24 Van San Martin del Camino naar Astorga: 24,5 km

Vanmorgen weer regen bij vertrek. Vandaag de eerste keer dat ik met pijn vertrek. Ik had gisteren de laatste kilometers pijn gekregen in mijn rechter onderbeen. Zoals altijd als ik ergens wat pijn voel na een lange etappe, hoop ik dat het de volgende morgen over is na de nachtrust. Dit keer dus niet. De pijn ging niet weg, ze verergerde naarmate ik verder stapte. Na vele kilometers was ik achterop geraakt ( ik stapte nog altijd met Puri). Ik heb me op een bank neergezet, kon het niet meer verder stappen. Toen kwam erven andere Spaanse dame aan.  Ze sliep vanacht in dezelfde herberg  in het bed naast mij. Zij stapt heel traag, ook omwille van pijn in haar voet . Ze gaf me zalf en een pijn -en ontstekingsremmer.  Na een  rustpauze van een half uurtje ging  de pijn weg en stapten we samen op ons gemakske verder.  Ongeveer een drietal kilometer  voor Astorga begon de pijn opnieuw. Wat was ik blij toen ik eindelijk aankwam aan de kathedraal van Astorga waar mijn zus (Chris) me stond op te wachten! Na me geïnstalleerd te hebben in de herberg, zijn we met haar wagen naar een nabij gelegen drukbezocht dorpje: Castrillo de los Polvazares gereden en daar gaan eten in de namiddag. De pijn bleef maar aanhouden bij het stappen. We zijn dan naar een gezondheidscentrum gereden, en de diagnose  van de arts was: "tendinitis". Dit is een veel voorkomende kwaal bij de pelgrims. Advies was op zen minst twee dagen rusten, zalf smeren en pijnstillers. Ik voel me nu natuurlijk een beetje ongelukkig, ik wil zo graag doorstappen en Compostela bereiken.Mijn tijd is beperkt.  Alles is momenteel onzeker: als het na twee dagen niet beter is moet ik men pelgrimstocht onderbreken, naar huis terugkeren en de rest van de Camino volgend jaar voortzetten. Dus afwachten geblazen. Slaapwel!