|
Woensdag 17 september 2014
Dag 19 van Carrión de los Condes naar Terradillos de los Templarios : 26,6 km
Vanmorgen een beetje langer geslapen dan anders, kon moeilijk wakker worden, slecht geslapen vannacht, maar erger was dat ik weer in een bovenste bed sliep en zonder een hekje aan het bed. Ik was bang om tijdens mijn slaap eruit te vallen, had ook het gevoel dat de matras schuin lag, ik rolde steeds naar de buitenkant. In het donker mij klaar gemaakt omdat er toch nog enkele mensen sliepen. Mijn leesbril was tussen het bed en muur naar beneden gevallen, in het bed van mijn Spaanse onderbuur Berna. Ik had met hem eventjes kennis gemaakt gisterenavond voor het slapen gaan. Ik had dus een probleem, want Berna sliep nog vast. Nog een beetje getreuzeld, tot ik beweging zag. Oef,ik had mijn brilletje terug. Toen ik vertrok regende het. In het stadje gaan ontbijten in mijn eentje, maar lang ben je hier niet alleen. De Braziliaan die ik regelmatig tegenkom en met wie ik gisteren namiddag samen met Manfred, een Duitser op een terrasje zat kwam aan mijn tafeltje zitten. Hij had een albergue gereserveerd in Terradillos los Templarios, en raadde mij aan dit ook te doen. Het zou druk worden op deze plaats.Onderweg om 9 u stond ik langs de weg te telefoneren, toen Berna eraan kwam en vroeg om voor hem ook een bed te reserveren. De rest van de etappe samen gestapt. Het bracht wat afwisseling in deze etappe, die toch soms toch wel eentonig is. Devafstanden tussen de dorpen zijn groter hier. In deze etappe was de afstand tussen vertrek en het eerstvolgende dorp , waar je iets kon drinken of kopen om,te eten
17 km. Het was ook goed om eindelijk eens wat Spaans te praten. Ik kreeg onderweg een berichtje van mijn zus. Ze is op reis in Spanje, op haar eentje. Negen jaar geleden deed ze ook de Camino naar Compostela. Ze wilde nog eens bepaalde plaatsen, op deze weg bezoeken en natuurlijk ook mij . Ik mocht haar vanaf drie u verwachten in onze albergue. bIn deze albergue waren het allemaal kamers van 4 personen. ( twee stapelbedden ). De twee dames waren niet goed gezind dat er een man op de kamer kwam slapen, er was aan de receptie beloofd dat het een kamer alleen voor vrouwen was. Ik verzekerde hen dat Berna een vriendelijke, lieve man was, en een die niet snurkt! Toen waren deze dames al wat gekalmeerd. Toen ik juist een douche genomen had, werd er de deur geklopt, ik had bezoek! Mijn zus was gearriveerd. Op het terras iets gedronken en bijgepraat. Daarna het pelgrimsmenu gegeten samen met andere pelgrims. Aan onze tafel zaten enkel Fransen, een Engelse vrouw Pearl, die ik elke dag tegenkom 0 derweg of in dezelfde albergue. Er zat ook een Japanse man aan onze tafel, we probeerden om met hem contact te leggen. Dit was moeilijk want hij kende alleen maar enkele woorden Engels. Met deze weinige woorden, wat gebaren en een mini album vertelde hij dat 25 jaar geleden zijn zoon en 20 jaar geleden zijn dochter gestorven waren. Nu stapte hij naar Santiago de Compostela met onder elke arm een kind (bij wijze vanspreken ) ik kreeg er tranen van in mijn ogen zoals hij dit vertelde.
Afscheid genomen van mijn zus, binnen enkele dagen zien we elkaar weer ergens langs de Camino.
|
