Vanmiddag zag ik ze zitten, terrasjesmama's met kersverse baby,op wandel en even gestopt bij de taverne om bij te tanken. Genieten van die eerste middagzon die volop scheen 't leek even vakantie tijdens mijn middagpauze ik heb genoten zij ook wel denk ik een zalig half uurtje
en het mag nog meer zijn lentekriebels heerlijk toch!
Morgen vrijdag laatste dag, vermoeiende week klopje na examenstress slapen wil ik...zaalig lang zondag misschien? Na Ozark Henry om naar uit te kijken
en fier dat hij is! En wij dan! zo flink, ineens, op een goede week tijd (alleen die kaka, dat wordt nog een moeilijke bevalling, maar dat zal ook wel lukken hoor)
De schoolpoort opent weldra haar deuren op 5 mei is het zover...spannend!
Morgen laatste dagje kribbe...na twee jaar, met veel ups en downs want ons ventje nam moeilijk afscheid (en hoe vaak vertrok ik zelf niet met krop in de keel), dronk moeilijk in 't begin met zijn slokdarmprobleem, weende veel en hartverscheurend luid...maar we hielden vol, en de verzorgers ook..en zie nu! Onze kleine man die op zijn 2,5 naar 't onthaalklasje kan!
ook mama en papa kijken vol spanning uit naar dit nieuwe avontuur...Juf T. zal hem met open armen ontvangen liet ze al weten!
...2 druppeltjes in zijn potje vandaag, HIP HIP HOERA !!! Ilene en ik stonden te klappen in onze handen en toen papa thuiskwam liep hij ernaartoe en vertelde hoe mama en Ilene Bravo deden voor Milan!
"ik wil ook naar school", zegt hij nu vaak en dan vlak daarna "maar eerst op potje hé"...dus hij WEET het wel allemaal maar in werkelijkheid spaart hij al zijn vocht op om dan na een dutje of een nachtje slaap met een superdikke pamper op te staan. Dit wilt dus eigenlijk zeggen dat hij weet hoe hij zich moet inhouden dus dat hij toch al controle heeft...en er zelfs mee kan spelen...ja, ons slimmerikske.
we houden vol...het zal wel komen en is het nu niet , dan een beetje later en dan stapt ons manneke de schoolpoort binnen op 1 september ipv 5 mei....benieuwd wat het zal worden!
Ilene heeft vandaag als kadootje een "Berbie" gegeven aan Amélie en : "ze wilt zelf ook een Berbie als de paasklokken nog eens komen"
Ze had een Superdag, zei ze zelf: turnles, verjaardagfeestje en nu gaan slapen bij L en J...ons meisje geniet en zal morgenavond extra vroeg onder de lakens moeten om maandag weer fit te zijn voor 't school.
En Milan, die volgt maar heeft zijn middagdutje opnieuw meer dan nodig! Vandaag hing hij als een aapje aan mama, grote liefde tussen ons toch! En mama , "als je weggaat wil ik vaaien" (=zwaaien) De flinke man doet nu steeds alleen pantoffels en schoenen aan en checkt dan even bij mij of de juiste schoen aan de juiste voet zit. "Zo goed mama?"
Dag kindjes en slaapwel x tot morgen!
En ons garage ligt in puin...een pluim voor die hardwerkende mannen hier...het avontuur ging van start en zal vervolgd worden.
Ze zijn terug! mooi bruin gebrand want aan de zee heeft bijna HEEL de week de zon geschenen!!! Als een frisse zeebries waaiden ze hier gisterenavond terug binnen en ons huis(houden) vertoont opnieuw de klassieke tekenen van chaos enerzijds en kleur anderzijds...als ze er niet zijn , lijkt alles onbeweeglijk rustgevend maar soms eigenlijk zeer saai, als ze er wel zijn , drukken ze hun stempel op werkelijk alles en kijken dan tevreden rond want ze zijn dan weer helemaal BACK HOME ! Mijn schattekes, op een weekje weer wat zelfstandiger en gegroeid. Spraakwatervallen overdag en traantjes 's avonds want weer alleen slapen is maar alleen hé...Gelukkig duurde dat niet lang want het zandmannetje deed zijn werk grondig vanavond...snel naar dromenland. Morgen terug naar school, ons Fien heeft haar blokfluit al in haar boekentas gestopt want morgen is zij Muzieksmurf in het smurfengezelschap.
Ook voor ons weer de gebruikelijke routine, gelukkig heeft mijn antibiotica zijn werk gedaan tot hiertoe en kunnen we er weer tegenaan!
Manlief is druk in de weer. Ja, wat doet die papa daar toch in die garage...Papa vult doosjes, bouwt rekken, verhuist wasmachine, droogkast...probeert de garage leeg te krijgen. Alles krijgt een grondige beurt. Vijsjes, spijkers in alle maten en gewichten worden zorgvuldig uitgesorteerd en in vakjes gestopt. Veel tijd...hopelijk genoeg nog om het op die manier in orde te krijgen tegen de grote dag ergens volgende week waar er met afbraak zal gestart worden. Nadat we onze bouwvergunning reeds bijna 1 jaar hebben, zijn we eindelijk met een aannemer kunnen in zee gaan. We zijn al wat gewend dus het gaat allemaal goed komen...het moet...Zal wat puzzelen worden quà organisatie want natuurlijk nog altijd 6 examens af te leggen voor mij, veel werk zelf doen voor Bart en onze twee kapoenen mogen er ook niet te veel onder lijden...ons familienetwerk zal ook zijn steentje bijdragen, alvast bedankt daarvoor!
Dat hardnekkige virus met alles erop en eraan heeft me tot nu toe stevig in zijn grip gehad. Eindelijk vandaag eerste dag zonder sinuspijn. Nu is het nog kwestie van die vermoeidheid eruit te krijgen. Al dikwijls heb ik me afgevraagd: waar heb ik dit opgeraapt? Waarom nu en waarom zo intens...het leek eerst zo banaal en ik liep toch al even met dat snot rond...hoe is dit dan nog omgeslagen in zo'n killervirus? Ik kan er nog niet van over, plat gewalst , gekluisterd aan zetel en bed, meerdere dagen aan een stuk...ik zou het zelf haast niet geloven als ik er zelf niet had gelegen. Hoor mij hier maar doordraven...ja sorry hoor maar het zat me echt wel tot daar! Paasvakantie, verlof...allemaal opgegaan in ziekte , platte rust...achteraf is het nooit het einde van de wereld...op het moment zelf wel eerlijk gezegd! Intussen kan ik al wat lanterfanten, da's het begin van de genezing bij mij...beetje hier hangen, dan daar...wat lezen, weer slapen, wat eten, weer slapen...nu kan dat lekker allemaal want geen bengels in de buurt om in te tomen... een mama die gewoon aan zichzelf hoeft te denken als ze ziek is want kindjes zijn aan zee...als dat geen geluk is ;-))
Ons twee pateekes hebben elkaar duidelijk weer gevonden! Vakantie betekent immers meer thuis zijn, samen thuis zijn en met zo'n druilerig weer betekent het ook meteen meer binnen spelen en dus meer samen spelen en onderhandelen. Wie mag wanneer op de fiets? Spelen we met blokjes? Mag ik met de auto of ga jij nu met de auto? Aan tafel is het stoerdoenerij: slurpen en smakken met de mond. Pyama's moeten aanblijven, willen ze niet ruilen voor kleren en gewassen snoetjes en poepjes...(hier komt ons onderhandelingsvermogen aan de orde!) en...samen staan ze sterk! En dat weten ze!
't is wel schoon om te zien.
En 't mooist van al...ze slapen samen! Ilene's bed doet dienst voor twee...ter voorbereiding van een weekje zee of wie weet wel voor lange tijd? Eerst mocht het niet van Ilene en lag Milan omgekeerd aan haar voeten en toen we een uurtje later gingen piepen, lagen ze superlief naast elkaar...Tot 6.30u vanmorgen, ja , langer lukte niet....daar mag echt nog wel verandering in komen!
intussen snoeft mama verder...nog lang geleden dat een virus mij zo genekt heeft. Grrr ik ben het wel beu hoor! Kan dan nu de lente beginnen aub?
We hadden al zo 'n voorgevoel in de loop van de vorige week. Altijd snel moe 's avonds. Snottebellen die maar bleven komen van ik weet niet waar (bij mij dan toch).
Gisteren , Pasen, stond ik op met barstende hoofdpijn en al gauw had ik door dat er meer aan de hand was. Overal spierpijn en draaierig en na een uur op (want de klokken hadden toch voor eitjes en verrassingen gezorgd op het terras, paasklokken worden immers niet ziek!) ben ik terug in bed gekropen met een bruistabletje. En 4 uur later nog een bruistabletje en 4 uur later nog ééntje...geslapen tussendoor...geen paaseieren gaan zoeken bij oma, geen taart gaan eten...nikske.
Gelukkig hebben mijn kindjes hét ideale kado gekregen van de paasklokken bij Meter E.: een doktersvaliesje om de juiste diagnose te stellen bij mama. Dokter Ilene en Dokter Milan hebben me van kop tot teen onderzocht en ik kreeg pleistertjes en al om mij snel te genezen...dus het moet gewoon lukken! Vandaag al wat beter wat spierpijn en hoofdpijn betreft, alleen een vettige hoest erbij. Hopelijk verdwijnt die even snel als die kwam.
Ilene en Milan beleefden gisteren wel enorm veel pret aan het zoeken van de eitjes. Het eerste eitje dat Milan vond, at hij ook dadelijk op, zo kennen we hem, de snoeper! En Ilene maar roepen: daar nog één! kijk papa, kijk mama, daar nog! en daar! en daar! Roepen dat die kan tegenwoordig! Die zit in een fase dat ze denkt dat iedereen halfdoof is nochtans werken onze oren perfect. Ik denk zelfs dat mijn oren soms wat overgevoelig worden want ik kan de laatste tijd enorm genieten van echte stilte in huis (terwijl er vroeger altijd radio of cd op stond).
Vandaag speelden de kids fijn samen, tof om te zien en het mocht ook wel want afgelopen week konden ze er wat van, ruzie, roepen en tieren tegen elkaar en elkaar geen aandacht gunnen van mama of papa, jaloezie alom...minder tof om te zien.
Ikke doen! Ik kan da wel! Zellev doen!....heerlijk toch, die fase van een peuter? Of toch niet? Jawel hoor, eigenlijk om heel fier op te zijn...alleen ontbreekt me soms de tijd en het geduld én wil die juist vanalles zellev doen op momenten dat je al te laat bent...(lees: 's morgens kousen en schoenen aandoen aan de verkeerde voet en ervan overtuigd zijn dat het de juiste voet is !) Anderzijds heb ik hier een anekdote om fier op te zijn:
Gisterenavond zaten we met heel de familie bij mijn ouders te eten en onze kleinste heeft de bediening van de sla voor zijn rekening genomen: "Wie wilt nog sla?" riep hij. "Ikke doen hè mama" en hij keek voor goedkeuring in mijn richting. "Doe maar jongen! " En ja, het lukte, voor iedereen schepte hij vastberaden sla op het bord, met zijn tong als stipje uit zijn mond (doet hij altijd als hij zich concentreert). En na een tijdje riep hij weer: "Wie wilt nog sla?" ...Schitterend toch!
Morgen mag hij eitjes gaan rapen in de tuin van de school van zus en zijn toekomstige school (binnen anderhalve maand!). Vergezeld van zijn twee oma's zal hij op ontdekking gaan...benieuwd wie er het meest van zal genieten? Zelf zal ik alvast meegenieten achter de schermen, rond een uur of 11 zullen mijn gedachten vast en zeker afdwalen...
Maandag 2 examens afgelegd: ontwikkelingspsychologie en algemene psychologie - ééntje ging wel goed, het andere ging ook wel maar wat moeizamer...hopelijk toch wel voldoende om geslaagd te zijn.
De weken ervoor waren eerlijk gezegd zwaar. Voor mij quà planning maar ook voor mijn ventje. DANK U lieve schat om de boel hier ook mee recht te houden. Het lukt ons toch maar hé. De kindjes zelf ondervinden er niet te veel last van, zij zijn heel nieuwsgierig soms naar wat mama daar allemaal nog uitspookt op haar kamer en het woord studeren wordt in alle mogelijke vormen vervoegd en gebruikt...hopelijk hebben ze er zelf nog wel zin in tegen dat het zover is!
Nu is er wel degelijk het besef dat het allemaal ni zo simpel verloopt, zeker niet als er nog bacteriën roet in 't eten komen gooien.
En nu is er effekes...de weerslag...MOE amaai, waar is mijn adrenaline van de laatste weken gebleven? Hopelijk dit weekend toch genieten op Ilene's verjaardagfeestje en zondag nog 'ns een echte familiezondag met alles erop en eraan!
Ilene: "Mama, die ballon was omgeploft hé, gaan we nu een andere halen?"
Ik was aan 't studeren en er lagen verschillende stapeltjes papier naast mij op bed en ééntje op mijn bureau toen ze vroeg: "Mama, als je klaar bent van met dat te spelen...ga je dan met die andere papiertjes spelen?" ...ja, 't is hoe je het bekijkt hé, het leven gezien door kinderogen is toch nog zo'n spel!
Over die hoofddoeken is er al wat af gediscussieerd en dit las ik nu net in 't Nieuwsblad. Ik kan het standpunt van Tobback bijtreden want hij slaat hiermee volgens mij de nagel op de kop door te zeggen dat die hoofddoek niks zegt over het al dan niet integreren in onze samenleving, taalkennis en vooral "de wil om die taal te kennen en zo de cultuur te begrijpen" en "loskomen uit zijn eigen milieu" zeggen daar veel meer over, hij verwoordt wat ik al langer denk!
"Tobback wees erop dat een verbod nefast is voor de emancipatie van allochtone vrouwen in onze samenleving. 'Wie bij de stad solliciteert is losgekomen uit zijn eigen milieu, heeft de taal geleerd... Ook voor Belgen was het 40 jaar geleden nog not done dat vrouwen gingen werken. Wat wordt bovendien bedoeld met ostentatieve religieuze symbolen. Hoe groot mag het kruisje zijn dat een katholiek draagt? Wat met tekens die Hindoes in het gezicht aanbrengen en soms getatoeëerd zijn?', vindt Tobback.
had ik hier net een hele epistel neergeschreven en floeps...alles weg!
in 't kort dan maar:
Eerste punten zijn binnen: geslaagd! Yeehaa! Doet ongelooflijk veel deugd.
Prompt na ontvangst van die punten kreeg ik barstende hoofdpijn. Zo zat ik nog een paar uurtjes in de les en na twee Dafalgans voelde ik me nog steeds allesbehalve...enige mogelijke oplossing bleek heel vroeg naar bed en twee dagen uitzieken want ineens kwam er ook spierpijn en extreme vermoeidheid aan te pas! Ja, dat "happy" gevoel van die punten liet zich al snel overmeesteren. De ontlading in combinatie met verminderde weerstand? Zonlicht en vitamientjes zijn mijn eerste redders in nood en het gaat nu beter, we kunnen weer verder.
Dochterlief heeft een geluksbrenger gemaakt : alsof ze al die stresskriebels van haar mama perfect aanvoelt! Zaterdag ging hij mee naar 't examen en hij blijft nu gewoon in mijn boekentas zitten. 't is al een "grote" soms die zoveel begrijpt...Ze stelt zich nu veel vragen rond familie: waarom heb ik een zus die Meter E. noemt (want dat is toch mijn meter en niet jouw zus?) en als ik dan al een zus zou hebben, waarom woont die dan niet bij mij want zij en haar broer wonen toch ook samen?
Zoonlief heeft niet zijn beste weekje achter de rug...leert hij iets nieuws? Vecht hij ook tegen ziektekiempjes? Ons geduld wordt op de proef gesteld.
Februari laat zich de laatste twee jaar voelen als een woelige maand...dit jaar niet anders dus!
Volhouden...doorbijten....tot hiertoe is 't allemaal al de moeite waard geweest dus we doen ermee door!
Deze middag aten we "kip met frosties", volgens Ilene....wie weet wat dat is? Wij wel.
Kennen jullie beste-appelsap? (vervorming van Bessenappelsap, ons woord voor Liga cé)
Vanmiddag tijdens de wandeling kwam onze hond zijn snoet aan mijn broek "afkuisen" en Ilene zei daarop: "Maar Benji heeft weer zijn snoet af uw broek gekuist hé mama!"
ps: ze zijn terug van zee, o wee o wee! Wat zijn ze uitgelaten! Ook wat aanpassingsmoeilijkheden, waarschijnlijk wat moe want overdag nooit geslapen aan zee. Gelukkig toch vandaag bij ons om terug even te wennen aan thuis want morgen begint de routine opnieuw, ook voor die kleine kapoenen! En verandering heeft toch tijd nodig bij hen. Aan zee beleefden ze inderdaad de tijd van hun leven; Dank u Oma voor die leuke momenten aan zee...met Pasen komen ze zeker terug een weekje mee!
DANK DANK aan de mensen die mij wat moed inspreken voor de studies, voor de combinatie van alles. Dat doet deugd, het is soms nodig. OK, ik heb er zelf voor gekozen en daardoor durf ik er ook ni over klagen maar 't is toch fijn als je voelt dat sommige mensen je gewoon wat moed toespreken omdat ze waarschijnlijk aanvoelen dat het niet altijd evident is. Sommige van die mensen staan heel dicht bij mij,anderzijds zijn er ook een aantal met wie ik eens een toevallige babbel heb maar ook daar trek ik me aan op. 't zal ook deugd doen om de medestudenten maandag opnieuw terug te zien en bij te praten, we zitten allemaal in 't zelfde schuitje....zo graag willen slagen, nog projecten in 't vooruitzicht maar eerst die studiejaartjes nog doorkomen. 't is en blijft een uitdaging en dat zal het zijn tot de laatste examendag want een gezin, een job, een huishouden, studies, dat alles brengt sowieso onvoorziene omstandigheden met zich mee en aanpassen en puzzelen blijft de boodschap. Dat was ook deze week zo...maar 't is vrijdagavond en dan mag het al eens wat rustiger. Vanmorgen keelpijn, nu al minder...de vermoeidheid? Ik zal er vroeger inliggen dan anders. Hopelijk morgen een dag vol energie en hopelijk wat schrijfinspiratie want wil verder werken aan mijn projectwerkje.
Maandag mijn eerste resultaten van examen december...spannend!
En ze zijn weeral weg! Ze beleven er de tijd van hun leven denk ik...veel buiten spelen, naar de watertoren kijken, stappen door de duinen, even op de speeltuin, rondrijden met fiets en buggy.... Ilene kan nu al steppen "en da's leuk hoor mama! " En Milan maakt de weg onveilig met zijn fietske. "De poppemiekes zijn ook al flink geweest en oma haar keuken is soms gesloten als we een snoepje willen, dan moeten we wachten tot de keuken terug open is...."
Ja, die vakanties volgen elkaar zo snel op! En oma vroeg of ze opnieuw mee mochten...tuurlijk wel! Het gemis is groot, dat wel! Vooral de avondknuffel en het gesprekje dat we zo dagelijks hebben over het verloop van de dag. Maaaaaaaar....zaterdagavond zal ik ze eens lekker stevig knuffelen en zondag uitkijken naar hun grappige manier van doen en liters geduld oefenen wanneer ze elkaar eens in de haren vliegen...tegen dan zijn ook onze batterijen weer helemaal opgeladen wat onze kids betreft! Want eerlijk...rust in huis kan deugd doen. Weer wat orde scheppen in huis (eens opgeruimd, blijft opgeruimd!), ook orde in mijn hoofd ('t gaat beter om mij aan mijn planning quà studies en andere dingen te houden, geen stoorzenders!) en terug volwaardige gesprekken tussen Bart en mij zonder dat we elkaars aandacht trachten te trekken tussen de (mag niet!, opgepast!, sssst papa wil ook iets zeggen!) door.....het kan ook heerlijk zijn. Laten we zeggen dat de avonden veel rustiger verlopen. Ik laad ervan op in elk geval en kijk er des te meer naar uit ze terug te zien, ze 's avonds terug in bed te stoppen met verhaaltje en alles erop en eraan. Hun haren in de wind, gezonde kaakjes van de zeelucht, ik verwacht dat ze er stralend zullen uitzien!
Best wel grappig - hoe dit nieuwe woord "studeren" nu reeds deel uitmaakt van hun dagelijkse woordenschat. Als ze me de trap zien oplopen met mijn boekentas dan vragen ze: ga je studeren? Of wanneer mijn papieren en schrijfgerief nog op tafel liggen, dan neemt Ilene mijn markeerstift en gaat ze geconcentreerd aan haar tafeltje zitten met de boodschap "Ik moet ook studeren, ik mag jouw stift wel eventjes gebruiken hé mama!"
Wanneer ik thuis even wegglip en bij mijn ouders ga studeren dan zeggen ze gewoon "tot straks"...ze vragen zich eigenlijk niet af waar ik ga studeren. Al goed, want als ze zouden weten dat ik daarvoor bij HUN oma en opa ga, dan zou er hier telkens een discussie ontstaan waarom zij nu niet mee mogen enz....Oef, dat is nu niet het geval.
Weer zo'n studienamiddag achter de rug. Papa heeft de drukte hier thuis opgevangen, geen van beide kapoenen heeft een oog dichtgedaan deze namiddag. Plezant maar vermoeiend voor papa dus. Die heeft gelukkig nu toch even wat vrije tijd om zich op zijn Queen nummertjes te storten. Hopelijk brengt 2008 wat optredens voor de groep Queens Vision.
Deze week wordt doorbijten - goed plannen - veel onthouden en geen steken laten vallen...sociologie is een klepper. Heel interessant en tof om zich in te verdiepen, alleen een beetje te veel om nu nog allemaal goed in te studeren...we zien wel. Argumentatieleer - moet ik nog aan beginnen - hopelijk lukt dat op twee dagen !? Ik zal alles op alles moeten zetten en deze blog eventjes moeten laten voor wat hij is...wish me luck!
Als mijn twee kapoenen vol energie zitten en druk doen net op het moment dat ik zelf werk heb in de keuken dan zet ik gewoon een CD'tje op en dan barst het feest los! Ze laten vallen waar ze mee bezig zijn en beginnen te springen of te lopen of te dansen én vooral, ze doen het samen! Ze vergeten dan even al de rest. Elke maandagmorgen wanneer ik ze in de auto naar oma breng, is er het "Kortjakje-moment"..."mama moet Kortjakje opzetten" - een ritueeltje dat er gewoon bijhoort , bij die autorit. Tegenwoordig zingen ze dan beide mee , Milan een beetje trager want hij kan al die woorden nog niet zo snel na elkaar uitspreken en hij wil het dan ook liefst 3 x na elkaar horen! Een mooi beeld toch om de week mee te beginnen.
Vanavond was Mega MIndy aan de beurt - allebei pyama aan en dan even naar Mega Mindy kijken op de computer - het videoclipje op youtube heeft hier veel succes. Ilene is er gek op! Milan kiest dan voor Toby Toby...ja, ook hij is mee met het Mega MIndy verhaal. Ongelooflijk eigenlijk hoe snel ze ervan in de ban geraken. Als afsluiter vandaag: de Plopdans - schitterend om ze dat samen te zien doen!
Ja, Studio 100 zal in menig huiskamer wel voor plezier zorgen zoals Vader Abraham en de plaatjes van Kinderen voor Kinderen dat vroeger bij ons deden...tijden veranderen maar kinderliedjes gaan nog steeds over dezelfde thema's....de essentie blijft , ze zijn alleen veel dansbaarder geworden, ook voor de mama's en papa's en da's ook plezant, samen dansen, al gezien hoe ze ervan genieten...hier weten ze alvast niet van ophouden!
