Vandaag was er een Sint evenement bij mij op 't werk. Rond 16.45u werden we in een zaaltje verwacht waar de Sint rond 17.15u zijn intrede zou doen met als afsluiter een optreden van Papa Chicco.
De hele dag kwam Ilene vragen "hoe laat is het", "wanneer komt de Sint?"...wachten kan lang duren hé
Ik: "Zullen we een grote schoen zetten vanavond Ilene, één van papa misschien?" Zij: "Ja, daar kan veel snoep in mama! Maar, oei, dan gaat papa blote tenen hebben!"
En Milan is grote fan van "Sinterklaas kapoentje" en van "Hip Hip Hip....Hoera!!!", luidkeels meezingen en roepen, ook wanneer hij daar tussen al die kleine kadeekes op de mat zat tijdens het bezoek van Sint en Piet. Op de Sint zijn schoot plaatsnemen, was net iets te veel van 't goeie, veilig afstand houden van die meneer met zijn lange baard! Wel fier een snoepzakje in ontvangst nemen en uiterst geconcentreerd een "appelsientje" pellen.
Het ongelooflijke is gebeurd: Ilene heeft haar tutje aan Zwarte Piet gegeven! BRAVO grote meid!
Moe maar voldaan kropen ze in bed, hun schoentje klaargezet...benieuwd of het straks gevuld zal zijn met lekkers en zoet en ook nieuwsgierig of de Sint hun briefje goed gelezen heeft en een geschenkje door de schoorsteen zal gooien...zij zijn er nu alvast over aan 't dromen!!!
Wat een week die eraan komt, vol Sint en Piet hier en daar...soms lijkt het wel teveel, anderzijds ben je maar één keer zo klein en is het toch zo ongelooflijk fijn dat je dromen écht uitkomen...laat ze maar genieten! Ik wens het alvast ieder klein wezentje ter wereld!
Toen ik aan Milan vanavond zei dat hij zijn medicamentje nog moest nemen, zei hij: "Nilan" moet nog "kaminentje" nemen!
En Ilene: "Als ik nu eigenlijk mijn boterham opeet dat mag ik ook eigenlijk een snoepje eten hé mama ?"...wel Ilene, EIGENLIJK niet altijd maar alleen als mama en papa het oké vinden ...toen zette ze vastberaden haar ellebogen op tafel en ging ze mokken...tja, het leven kan hard zijn als je 3 bent!
En in bed vroeg ze me nogmaals wie mijn mama was. Toen ik zei "oma J." is mijn mama riep ze luidkeels Nee! mama, dat kan niet , dat is gewoon OMA! Oké, zei ik, maar ook een heel klein beetje mama van mij... en dat mocht dan wel (oef !) zolang dat zij maar mijn "dikke vriend" was!
Yeepie! Mijn eigen blog is een feit...ben er helemaal klaar voor!
Het is de bedoeling dat hier een beetje vanalles neergeschreven gaat worden: eigen reflecties over het reilen en zeilen binnen ons gezin en ver daarbuiten, kinder- en volwassenpraat, werk- en schoolavonturen ...Tot ongeveer anderhalf jaar geleden schreef ik maand na maand op hoe de kinderen evolueerden, nieuwe woordjes, nieuwe fasen en daarbij ook onze bedenkingen enz... En toen bleef het boek liggen, en liggen, en het ligt er nu nog. Ja, eens je er niet meer toe komt, dan ben je vertrokken. En dan vond ik steeds dat het nu de moeite niet was als de vorige maanden niet waren aangevuld enz...Kortom, nu ga ik ervoor! Lijkt me fijn om op deze manier een vervolg te breien aan mijn papieren versie...met later nog wat fotootjes erbij kan het er nog allemaal mooi gaan uitzien ook...alweer een nieuwe uitdaging! In september al nieuwe weg ingeslagen, fulltime job opgegeven, nieuwe job gezocht én gevonden, 62% werken en 1 dag les volgen aan het HIGW te Brussel om nadien op zoek te gaan naar een passende functie binnen de "sociale sector". Tot nu toe spreekt vooral al wat met het maatschappelijke te maken heeft mij 't meeste aan, gaandeweg krijg ik misschien nog extra prikkels! Daarnaast steek ik mijn energie in mijn 2 kapoenen van 2 en 3 jaar en ook zij hebben zich goed aangepast aan de nieuwe situatie. Ze zijn 's avonds vroeger bij mams en paps en de avondritueeltjes verlopen zo wat rustiger tov vorig jaar met zeer korte avonden en altijd rush rush rush. Nu is die rush er 's morgens en vooral de oudste zou 's morgens graag onder haar Dora-deken verdwijnen en niet opstaan. De jongste daarentegen wordt wakker en roept met aandrang dat hij een chocoboterham wilt eten, waag het dus niet om hem eerst aan te kleden want dat is je beste dag niet. Ook manlief heeft geen moeite met de nieuwe werk/gezin/studie combinatie en geniet er wel van dat we elke vrijdagavond samen vroeger thuis zijn en soms zelfs samen onze dochter op school kunnen gaan afhalen. Minder werken voor mij betekent ook wel terug zelf poetsen en ook dat lukt wel, soms laat-avondwerk als we in 't weekend wat minder tijd hebben. We verdelen de taken en 't valt wel mee zo, het inplannen van studietijd is voor mij nog 't moeilijkste, wanneer is het hier eens echt rustig in huis en wanneer lukt het me om alles over te laten aan mijn ventje? 't Weekend is vooral gevuld met gezinsactiviteiten en dat hebben we graag zo, want ook al verlopen de avonden rustiger, ze zijn nog zo klein dat ze vroeg gaan slapen en we weinig écht met hen kunnen spelen of creatief zijn tijdens de week, daarvoor zijn die zaterdag-of zondagnamiddagen toch zalig. Of gewoon eens niets doen en languit liggen op de sofa, die kleine naast jou en samen indommelen, zaalig! Na twee drukke jaren kan dat nu terug...af entoe met volle teugen genieten!
