Ikke doen! Ik kan da wel! Zellev doen!....heerlijk toch, die fase van een peuter? Of toch niet? Jawel hoor, eigenlijk om heel fier op te zijn...alleen ontbreekt me soms de tijd en het geduld én wil die juist vanalles zellev doen op momenten dat je al te laat bent...(lees: 's morgens kousen en schoenen aandoen aan de verkeerde voet en ervan overtuigd zijn dat het de juiste voet is !) Anderzijds heb ik hier een anekdote om fier op te zijn:
Gisterenavond zaten we met heel de familie bij mijn ouders te eten en onze kleinste heeft de bediening van de sla voor zijn rekening genomen: "Wie wilt nog sla?" riep hij. "Ikke doen hè mama" en hij keek voor goedkeuring in mijn richting. "Doe maar jongen! " En ja, het lukte, voor iedereen schepte hij vastberaden sla op het bord, met zijn tong als stipje uit zijn mond (doet hij altijd als hij zich concentreert). En na een tijdje riep hij weer: "Wie wilt nog sla?" ...Schitterend toch!
Morgen mag hij eitjes gaan rapen in de tuin van de school van zus en zijn toekomstige school (binnen anderhalve maand!). Vergezeld van zijn twee oma's zal hij op ontdekking gaan...benieuwd wie er het meest van zal genieten? Zelf zal ik alvast meegenieten achter de schermen, rond een uur of 11 zullen mijn gedachten vast en zeker afdwalen...
