Ons twee pateekes hebben elkaar duidelijk weer gevonden! Vakantie betekent immers meer thuis zijn, samen thuis zijn en met zo'n druilerig weer betekent het ook meteen meer binnen spelen en dus meer samen spelen en onderhandelen. Wie mag wanneer op de fiets? Spelen we met blokjes? Mag ik met de auto of ga jij nu met de auto? Aan tafel is het stoerdoenerij: slurpen en smakken met de mond. Pyama's moeten aanblijven, willen ze niet ruilen voor kleren en gewassen snoetjes en poepjes...(hier komt ons onderhandelingsvermogen aan de orde!) en...samen staan ze sterk! En dat weten ze!
't is wel schoon om te zien.
En 't mooist van al...ze slapen samen! Ilene's bed doet dienst voor twee...ter voorbereiding van een weekje zee of wie weet wel voor lange tijd? Eerst mocht het niet van Ilene en lag Milan omgekeerd aan haar voeten en toen we een uurtje later gingen piepen, lagen ze superlief naast elkaar...Tot 6.30u vanmorgen, ja , langer lukte niet....daar mag echt nog wel verandering in komen!
intussen snoeft mama verder...nog lang geleden dat een virus mij zo genekt heeft. Grrr ik ben het wel beu hoor! Kan dan nu de lente beginnen aub?
We hadden al zo 'n voorgevoel in de loop van de vorige week. Altijd snel moe 's avonds. Snottebellen die maar bleven komen van ik weet niet waar (bij mij dan toch).
Gisteren , Pasen, stond ik op met barstende hoofdpijn en al gauw had ik door dat er meer aan de hand was. Overal spierpijn en draaierig en na een uur op (want de klokken hadden toch voor eitjes en verrassingen gezorgd op het terras, paasklokken worden immers niet ziek!) ben ik terug in bed gekropen met een bruistabletje. En 4 uur later nog een bruistabletje en 4 uur later nog ééntje...geslapen tussendoor...geen paaseieren gaan zoeken bij oma, geen taart gaan eten...nikske.
Gelukkig hebben mijn kindjes hét ideale kado gekregen van de paasklokken bij Meter E.: een doktersvaliesje om de juiste diagnose te stellen bij mama. Dokter Ilene en Dokter Milan hebben me van kop tot teen onderzocht en ik kreeg pleistertjes en al om mij snel te genezen...dus het moet gewoon lukken! Vandaag al wat beter wat spierpijn en hoofdpijn betreft, alleen een vettige hoest erbij. Hopelijk verdwijnt die even snel als die kwam.
Ilene en Milan beleefden gisteren wel enorm veel pret aan het zoeken van de eitjes. Het eerste eitje dat Milan vond, at hij ook dadelijk op, zo kennen we hem, de snoeper! En Ilene maar roepen: daar nog één! kijk papa, kijk mama, daar nog! en daar! en daar! Roepen dat die kan tegenwoordig! Die zit in een fase dat ze denkt dat iedereen halfdoof is nochtans werken onze oren perfect. Ik denk zelfs dat mijn oren soms wat overgevoelig worden want ik kan de laatste tijd enorm genieten van echte stilte in huis (terwijl er vroeger altijd radio of cd op stond).
Vandaag speelden de kids fijn samen, tof om te zien en het mocht ook wel want afgelopen week konden ze er wat van, ruzie, roepen en tieren tegen elkaar en elkaar geen aandacht gunnen van mama of papa, jaloezie alom...minder tof om te zien.
Ikke doen! Ik kan da wel! Zellev doen!....heerlijk toch, die fase van een peuter? Of toch niet? Jawel hoor, eigenlijk om heel fier op te zijn...alleen ontbreekt me soms de tijd en het geduld én wil die juist vanalles zellev doen op momenten dat je al te laat bent...(lees: 's morgens kousen en schoenen aandoen aan de verkeerde voet en ervan overtuigd zijn dat het de juiste voet is !) Anderzijds heb ik hier een anekdote om fier op te zijn:
Gisterenavond zaten we met heel de familie bij mijn ouders te eten en onze kleinste heeft de bediening van de sla voor zijn rekening genomen: "Wie wilt nog sla?" riep hij. "Ikke doen hè mama" en hij keek voor goedkeuring in mijn richting. "Doe maar jongen! " En ja, het lukte, voor iedereen schepte hij vastberaden sla op het bord, met zijn tong als stipje uit zijn mond (doet hij altijd als hij zich concentreert). En na een tijdje riep hij weer: "Wie wilt nog sla?" ...Schitterend toch!
Morgen mag hij eitjes gaan rapen in de tuin van de school van zus en zijn toekomstige school (binnen anderhalve maand!). Vergezeld van zijn twee oma's zal hij op ontdekking gaan...benieuwd wie er het meest van zal genieten? Zelf zal ik alvast meegenieten achter de schermen, rond een uur of 11 zullen mijn gedachten vast en zeker afdwalen...
Maandag 2 examens afgelegd: ontwikkelingspsychologie en algemene psychologie - ééntje ging wel goed, het andere ging ook wel maar wat moeizamer...hopelijk toch wel voldoende om geslaagd te zijn.
De weken ervoor waren eerlijk gezegd zwaar. Voor mij quà planning maar ook voor mijn ventje. DANK U lieve schat om de boel hier ook mee recht te houden. Het lukt ons toch maar hé. De kindjes zelf ondervinden er niet te veel last van, zij zijn heel nieuwsgierig soms naar wat mama daar allemaal nog uitspookt op haar kamer en het woord studeren wordt in alle mogelijke vormen vervoegd en gebruikt...hopelijk hebben ze er zelf nog wel zin in tegen dat het zover is!
Nu is er wel degelijk het besef dat het allemaal ni zo simpel verloopt, zeker niet als er nog bacteriën roet in 't eten komen gooien.
En nu is er effekes...de weerslag...MOE amaai, waar is mijn adrenaline van de laatste weken gebleven? Hopelijk dit weekend toch genieten op Ilene's verjaardagfeestje en zondag nog 'ns een echte familiezondag met alles erop en eraan!
Ilene: "Mama, die ballon was omgeploft hé, gaan we nu een andere halen?"
Ik was aan 't studeren en er lagen verschillende stapeltjes papier naast mij op bed en ééntje op mijn bureau toen ze vroeg: "Mama, als je klaar bent van met dat te spelen...ga je dan met die andere papiertjes spelen?" ...ja, 't is hoe je het bekijkt hé, het leven gezien door kinderogen is toch nog zo'n spel!
Over die hoofddoeken is er al wat af gediscussieerd en dit las ik nu net in 't Nieuwsblad. Ik kan het standpunt van Tobback bijtreden want hij slaat hiermee volgens mij de nagel op de kop door te zeggen dat die hoofddoek niks zegt over het al dan niet integreren in onze samenleving, taalkennis en vooral "de wil om die taal te kennen en zo de cultuur te begrijpen" en "loskomen uit zijn eigen milieu" zeggen daar veel meer over, hij verwoordt wat ik al langer denk!
"Tobback wees erop dat een verbod nefast is voor de emancipatie van allochtone vrouwen in onze samenleving. 'Wie bij de stad solliciteert is losgekomen uit zijn eigen milieu, heeft de taal geleerd... Ook voor Belgen was het 40 jaar geleden nog not done dat vrouwen gingen werken. Wat wordt bovendien bedoeld met ostentatieve religieuze symbolen. Hoe groot mag het kruisje zijn dat een katholiek draagt? Wat met tekens die Hindoes in het gezicht aanbrengen en soms getatoeëerd zijn?', vindt Tobback.
had ik hier net een hele epistel neergeschreven en floeps...alles weg!
in 't kort dan maar:
Eerste punten zijn binnen: geslaagd! Yeehaa! Doet ongelooflijk veel deugd.
Prompt na ontvangst van die punten kreeg ik barstende hoofdpijn. Zo zat ik nog een paar uurtjes in de les en na twee Dafalgans voelde ik me nog steeds allesbehalve...enige mogelijke oplossing bleek heel vroeg naar bed en twee dagen uitzieken want ineens kwam er ook spierpijn en extreme vermoeidheid aan te pas! Ja, dat "happy" gevoel van die punten liet zich al snel overmeesteren. De ontlading in combinatie met verminderde weerstand? Zonlicht en vitamientjes zijn mijn eerste redders in nood en het gaat nu beter, we kunnen weer verder.
Dochterlief heeft een geluksbrenger gemaakt : alsof ze al die stresskriebels van haar mama perfect aanvoelt! Zaterdag ging hij mee naar 't examen en hij blijft nu gewoon in mijn boekentas zitten. 't is al een "grote" soms die zoveel begrijpt...Ze stelt zich nu veel vragen rond familie: waarom heb ik een zus die Meter E. noemt (want dat is toch mijn meter en niet jouw zus?) en als ik dan al een zus zou hebben, waarom woont die dan niet bij mij want zij en haar broer wonen toch ook samen?
Zoonlief heeft niet zijn beste weekje achter de rug...leert hij iets nieuws? Vecht hij ook tegen ziektekiempjes? Ons geduld wordt op de proef gesteld.
Februari laat zich de laatste twee jaar voelen als een woelige maand...dit jaar niet anders dus!
Volhouden...doorbijten....tot hiertoe is 't allemaal al de moeite waard geweest dus we doen ermee door!
Deze middag aten we "kip met frosties", volgens Ilene....wie weet wat dat is? Wij wel.
Kennen jullie beste-appelsap? (vervorming van Bessenappelsap, ons woord voor Liga cé)
Vanmiddag tijdens de wandeling kwam onze hond zijn snoet aan mijn broek "afkuisen" en Ilene zei daarop: "Maar Benji heeft weer zijn snoet af uw broek gekuist hé mama!"
ps: ze zijn terug van zee, o wee o wee! Wat zijn ze uitgelaten! Ook wat aanpassingsmoeilijkheden, waarschijnlijk wat moe want overdag nooit geslapen aan zee. Gelukkig toch vandaag bij ons om terug even te wennen aan thuis want morgen begint de routine opnieuw, ook voor die kleine kapoenen! En verandering heeft toch tijd nodig bij hen. Aan zee beleefden ze inderdaad de tijd van hun leven; Dank u Oma voor die leuke momenten aan zee...met Pasen komen ze zeker terug een weekje mee!
DANK DANK aan de mensen die mij wat moed inspreken voor de studies, voor de combinatie van alles. Dat doet deugd, het is soms nodig. OK, ik heb er zelf voor gekozen en daardoor durf ik er ook ni over klagen maar 't is toch fijn als je voelt dat sommige mensen je gewoon wat moed toespreken omdat ze waarschijnlijk aanvoelen dat het niet altijd evident is. Sommige van die mensen staan heel dicht bij mij,anderzijds zijn er ook een aantal met wie ik eens een toevallige babbel heb maar ook daar trek ik me aan op. 't zal ook deugd doen om de medestudenten maandag opnieuw terug te zien en bij te praten, we zitten allemaal in 't zelfde schuitje....zo graag willen slagen, nog projecten in 't vooruitzicht maar eerst die studiejaartjes nog doorkomen. 't is en blijft een uitdaging en dat zal het zijn tot de laatste examendag want een gezin, een job, een huishouden, studies, dat alles brengt sowieso onvoorziene omstandigheden met zich mee en aanpassen en puzzelen blijft de boodschap. Dat was ook deze week zo...maar 't is vrijdagavond en dan mag het al eens wat rustiger. Vanmorgen keelpijn, nu al minder...de vermoeidheid? Ik zal er vroeger inliggen dan anders. Hopelijk morgen een dag vol energie en hopelijk wat schrijfinspiratie want wil verder werken aan mijn projectwerkje.
Maandag mijn eerste resultaten van examen december...spannend!
En ze zijn weeral weg! Ze beleven er de tijd van hun leven denk ik...veel buiten spelen, naar de watertoren kijken, stappen door de duinen, even op de speeltuin, rondrijden met fiets en buggy.... Ilene kan nu al steppen "en da's leuk hoor mama! " En Milan maakt de weg onveilig met zijn fietske. "De poppemiekes zijn ook al flink geweest en oma haar keuken is soms gesloten als we een snoepje willen, dan moeten we wachten tot de keuken terug open is...."
Ja, die vakanties volgen elkaar zo snel op! En oma vroeg of ze opnieuw mee mochten...tuurlijk wel! Het gemis is groot, dat wel! Vooral de avondknuffel en het gesprekje dat we zo dagelijks hebben over het verloop van de dag. Maaaaaaaar....zaterdagavond zal ik ze eens lekker stevig knuffelen en zondag uitkijken naar hun grappige manier van doen en liters geduld oefenen wanneer ze elkaar eens in de haren vliegen...tegen dan zijn ook onze batterijen weer helemaal opgeladen wat onze kids betreft! Want eerlijk...rust in huis kan deugd doen. Weer wat orde scheppen in huis (eens opgeruimd, blijft opgeruimd!), ook orde in mijn hoofd ('t gaat beter om mij aan mijn planning quà studies en andere dingen te houden, geen stoorzenders!) en terug volwaardige gesprekken tussen Bart en mij zonder dat we elkaars aandacht trachten te trekken tussen de (mag niet!, opgepast!, sssst papa wil ook iets zeggen!) door.....het kan ook heerlijk zijn. Laten we zeggen dat de avonden veel rustiger verlopen. Ik laad ervan op in elk geval en kijk er des te meer naar uit ze terug te zien, ze 's avonds terug in bed te stoppen met verhaaltje en alles erop en eraan. Hun haren in de wind, gezonde kaakjes van de zeelucht, ik verwacht dat ze er stralend zullen uitzien!
Best wel grappig - hoe dit nieuwe woord "studeren" nu reeds deel uitmaakt van hun dagelijkse woordenschat. Als ze me de trap zien oplopen met mijn boekentas dan vragen ze: ga je studeren? Of wanneer mijn papieren en schrijfgerief nog op tafel liggen, dan neemt Ilene mijn markeerstift en gaat ze geconcentreerd aan haar tafeltje zitten met de boodschap "Ik moet ook studeren, ik mag jouw stift wel eventjes gebruiken hé mama!"
Wanneer ik thuis even wegglip en bij mijn ouders ga studeren dan zeggen ze gewoon "tot straks"...ze vragen zich eigenlijk niet af waar ik ga studeren. Al goed, want als ze zouden weten dat ik daarvoor bij HUN oma en opa ga, dan zou er hier telkens een discussie ontstaan waarom zij nu niet mee mogen enz....Oef, dat is nu niet het geval.
Weer zo'n studienamiddag achter de rug. Papa heeft de drukte hier thuis opgevangen, geen van beide kapoenen heeft een oog dichtgedaan deze namiddag. Plezant maar vermoeiend voor papa dus. Die heeft gelukkig nu toch even wat vrije tijd om zich op zijn Queen nummertjes te storten. Hopelijk brengt 2008 wat optredens voor de groep Queens Vision.
Deze week wordt doorbijten - goed plannen - veel onthouden en geen steken laten vallen...sociologie is een klepper. Heel interessant en tof om zich in te verdiepen, alleen een beetje te veel om nu nog allemaal goed in te studeren...we zien wel. Argumentatieleer - moet ik nog aan beginnen - hopelijk lukt dat op twee dagen !? Ik zal alles op alles moeten zetten en deze blog eventjes moeten laten voor wat hij is...wish me luck!
Als mijn twee kapoenen vol energie zitten en druk doen net op het moment dat ik zelf werk heb in de keuken dan zet ik gewoon een CD'tje op en dan barst het feest los! Ze laten vallen waar ze mee bezig zijn en beginnen te springen of te lopen of te dansen én vooral, ze doen het samen! Ze vergeten dan even al de rest. Elke maandagmorgen wanneer ik ze in de auto naar oma breng, is er het "Kortjakje-moment"..."mama moet Kortjakje opzetten" - een ritueeltje dat er gewoon bijhoort , bij die autorit. Tegenwoordig zingen ze dan beide mee , Milan een beetje trager want hij kan al die woorden nog niet zo snel na elkaar uitspreken en hij wil het dan ook liefst 3 x na elkaar horen! Een mooi beeld toch om de week mee te beginnen.
Vanavond was Mega MIndy aan de beurt - allebei pyama aan en dan even naar Mega Mindy kijken op de computer - het videoclipje op youtube heeft hier veel succes. Ilene is er gek op! Milan kiest dan voor Toby Toby...ja, ook hij is mee met het Mega MIndy verhaal. Ongelooflijk eigenlijk hoe snel ze ervan in de ban geraken. Als afsluiter vandaag: de Plopdans - schitterend om ze dat samen te zien doen!
Ja, Studio 100 zal in menig huiskamer wel voor plezier zorgen zoals Vader Abraham en de plaatjes van Kinderen voor Kinderen dat vroeger bij ons deden...tijden veranderen maar kinderliedjes gaan nog steeds over dezelfde thema's....de essentie blijft , ze zijn alleen veel dansbaarder geworden, ook voor de mama's en papa's en da's ook plezant, samen dansen, al gezien hoe ze ervan genieten...hier weten ze alvast niet van ophouden!
Onze kids zitten aan zee. Samen met oma Titte gisteren vertrokken en volgens oma al heel veel genoten!
Daarnet even gebeld en Ilene vertelde honderduit over haar poppemie die vandaag al vanalles gedaan had en straks moest gaan slapen...ze klonk heel gelukkig ! Milan zei heel lief "dag mama, ik ben aan zee" en dan zwaaide hij naar 't schijnt eens met zijn handje.
jaja ze worden toch groter...op zo'n moment besef ik dat wel. Ik hoop dat ze nog een paar leuke dagen mogen beleven ginds!
Voor ons toch ook even een verademing na een drukke feestperiode waarin rust geen plaats vond. Nu ook tijd om mijn schoolwerk bij te werken. Praten, eten, een bad nemen...alles even zonder naar iemand te moeten omzien en even samen zijn als koppel zonder echt altijd mama of papa te zijn, het kan toch ook even deugd doen. Het wel altijd even wennen en we missen ze zooooo!!!! Het gevoel is altijd dubbel.
Twee dikke zoenen voor mijn kapoenen en slaap zacht ginds...tot zondag!
Ik ben erin geslaagd ! Samen met mijn twee pateekes vandaag de kerstboom gezet, zij hebben ervan genoten en ik ook! De onderste takken kregen meer dan één bol of figuurtje zodat ik stiekem daarnet even de "final touch" heb gegeven en ik mijn boom meer dan ooit kan bewonderen. Waar ik ooit van droomde werd vandaag even werkelijkheid...de kerstboom versieren samen met mijn kinderen...een mooi moment om te koesteren, vooral hoe ze zelf opgingen in de romantiek van de lichtjes enz...Ilene's kamer kreeg ook een lichtgordijntje van sterretjes, Prinses Ilene zal zacht slapen. Hopelijk zonder koorts deze keer. Onze meid vecht tegen de snottebellen. Mister Milan was in zijn nopjes met zijn bumba kousen, hij zou niet misstaan in één van bumba's cirkusacts waar hij zelf de clown zou mogen uithangen, dat grappige lachje van hem maakt het soms moeilijk voor ons om serieus te blijven wanneer hij het kot op stelten zet (en hij weet het hé!).
Die kerstboom kwam er veel later dan andere jaren, maar gisteren had deze "studente" nog examen ! Pedagogiek, dat was niet niks. Afwachten wat het resultaat wordt maar ben al fier op mezelf dat ik erin geslaagd ben het vak goed in te studeren, mijn tijd goed te verdelen tussen studies en gezin. Een dikke pluim gaat hierbij naar mijn ventje die de fakkel zondag volledig van me overnam en dat prima gedaan heeft. En 't is fantastisch hoe hij mij stimuleert om gewoon die tijd te nemen die ik nodig heb. Tof.
Grappige noot: Ilene heeft daarnet nog haar pratende roze telefoon in de boom gehangen...tja, zo'n ROOS ding misstond nog in onze kerstboom waarschijnlijk.
Vandaag verlof, om te blokken, blokverlof dus...toch wel anders dan vroeger, toen kon ik de dag echt onderverdelen in blokperiodes van 1,5 uur tot 2u en dan effekes pauze...nu ook wel maar dan toch maar vanaf 9.00u tot 15.30u (kids ophalen)...en vliegen dat die tijd doet! Maar allee, ik vind da'k wel al mijn best gedaan heb, heb het vak al één keer volledig doorgenomen dus niks nieuws meer te studeren. En dan denk je dat je 's avonds nog wel wat zal herhalen maar o wee, daar hebben die lieve schatten van mij een stokske voorgestoken, niks van! Wij zijn thuis en dat zullen jullie (lieve mams en paps) geweten hebben! Die vermoeide blikken die enerzijds smeken van 'steek mij aub in bed' maar anderzijds vuur schieten als je het woord "bed" of "pyama" nog maar durft uitspreken !!! Mmmmoeilijk... Ik denk trouwens dat mijn lieve echtgenoot erbij in slaap gevallen is..bij de dochter, ik zal hem seffens eens gaan wakker knuffelen, nu er hier eindelijk weer wat rust (en nog veel rommel !) is. 't is weer zo'n vrijdagavond die er zo nog net te veel aan is wat "actie" betreft en die weer veel te kort is wat "relaxen" betreft want zo'n vrijdagavond die je het "chil"effect kan geven zo net voor 't weekend, daar hou ik wel van...alleen is er dat één van vervlogen tijden...vervlogen tijden die wel terugkomen want alles komt terug hé...ook het snot van vorige week, we hebben het weer allemaal zitten!
Maandag examen dus. yep. beetje nerveus, anderzijds blij dat het zover is...eerste examen van iets waar ik vijf jaar over heb zitten twijfelen...spannend en we gaan het gewoon DOEN ! De sfeer onder de studenten zit goed, de motivatie ook en steun vinden we bij elkaar, iedereen heeft zo zijn/haar eigen reden om voor Gezinswetenschappen te kiezen en je voelt de drive en die sleurt je mee.
Morgen starten we de dag met verse kramiek, Ilene's lievelingsontbijt dus die zal blij zijn! Milan snoept zijn buikje rond aan de chocola van Sinterklaas zodat we met Kerstmis al niet meer moeten hopen op nog een stukje...vroeger aten we vaak tot met Pasen chocola van de Sint maar Milan vindt zoiets maar zonde hoor...chocola hoor je op te eten wanneer je hem krijgt, geen minuut later nee, nu onmiddellijk! Alleen zat de mand toch een beetje te vol om alles ineens op te eten. Ons zoetebekje!
Nu toch nog even genieten van een stukje vrijdagavond met muziek en tv...op naar wat hopelijk een rustige (en liefst lange) nacht mag worden.
Vandaag verlof, om te blokken, blokverlof dus...toch wel anders dan vroeger, toen kon ik de dag echt onderverdelen in blokperiodes van 1,5 uur tot 2u en dan effekes pauze...nu ook wel maar dan toch maar vanaf 9.00u tot 15.30u (kids ophalen)...en vliegen dat die tijd doet! Maar allee, ik vind da'k wel al mijn best gedaan heb, heb het vak al één keer volledig doorgenomen dus niks nieuws meer te studeren. En dan denk je dat je 's avonds nog wel wat zal herhalen maar o wee, daar hebben die lieve schatten van mij een stokske voorgestoken, niks van! Wij zijn thuis en dat zullen jullie (lieve mams en paps) geweten hebben! Die vermoeide blikken die enerzijds smeken van 'steek mij aub in bed' maar anderzijds vuur schieten als je het woord "bed" of "pyama" nog maar durft uitspreken !!! Mmmmoeilijk... Ik denk trouwens dat mijn lieve echtgenoot erbij in slaap gevallen is..bij de dochter, ik zal hem seffens eens gaan wakker knuffelen, nu er hier eindelijk weer wat rust (en nog veel rommel !) is. 't is weer zo'n vrijdagavond die er zo nog net te veel aan is wat "actie" betreft en die weer veel te kort is wat "relaxen" betreft want zo'n vrijdagavond die je het "chil"effect kan geven zo net voor 't weekend, daar hou ik wel van...alleen is er dat één van vervlogen tijden...vervlogen tijden die wel terugkomen want alles komt terug hé...ook het snot van vorige week, we hebben het weer allemaal zitten!
Maandag examen dus. yep. beetje nerveus, anderzijds blij dat het zover is...eerste examen van iets waar ik vijf jaar over heb zitten twijfelen...spannend en we gaan het gewoon DOEN ! De sfeer onder de studenten zit goed, de motivatie ook en steun vinden we bij elkaar, iedereen heeft zo zijn/haar eigen reden om voor Gezinswetenschappen te kiezen en je voelt de drive en die sleurt je mee.
Morgen starten we de dag met verse kramiek, Ilene's lievelingsontbijt dus die zal blij zijn! Milan snoept zijn buikje rond aan de chocola van Sinterklaas zodat we met Kerstmis al niet meer moeten hopen op nog een stukje...vroeger aten we vaak tot met Pasen chocola van de Sint maar Milan vindt zoiets maar zonde hoor...chocola hoor je op te eten wanneer je hem krijgt, geen minuut later nee, nu onmiddellijk! Alleen zat de mand toch een beetje te vol om alles ineens op te eten. Ons zoetebekje!
Nu toch nog even genieten van een stukje vrijdagavond met muziek en tv...op naar wat hopelijk een rustige (en liefst lange) nacht mag worden.
Snottebellen - teveel gewoon! - eerst ééntje ziek, dan nog ééntje en nu zelf ook een verstopte neus en zere keel...'t is weer zo één van die periodes hé
Sinterklaas : kwam op school vandaag maar aangezien Ileentje bij oma bleef om door haar lekker verzorgd en vertroeteld te worden, heeft ze de Sint gemist in de klas. De juf ging haar snoepjes bijhouden en ging haar zeker een complimentje maken over de tut !!! De Sint is ook bij Milan in de kribbe op bezoek geweest, "da was leuk", zei hij ! En Milan, heb je gezongen van Sinterklaas Kapoentje...ja, "leg wa in mij soentje"...onze kleinste is terug in form!
Studeren...en al de stress die erbij komt kijken. De combinatie studeren voor een examen en ook nog teksten zoeken voor een werkje en dat als je kop vol snot zit en je lichaam signalen geeft van 'stop aub!"...hmm, zal blij zijn als we er geraken en liefst nog slagen voor 't examen ook. Misschien helpt het echt wel als ik eens echt op tijd in mijn bed kruip?
Vandaag was er een Sint evenement bij mij op 't werk. Rond 16.45u werden we in een zaaltje verwacht waar de Sint rond 17.15u zijn intrede zou doen met als afsluiter een optreden van Papa Chicco.
De hele dag kwam Ilene vragen "hoe laat is het", "wanneer komt de Sint?"...wachten kan lang duren hé
Ik: "Zullen we een grote schoen zetten vanavond Ilene, één van papa misschien?" Zij: "Ja, daar kan veel snoep in mama! Maar, oei, dan gaat papa blote tenen hebben!"
En Milan is grote fan van "Sinterklaas kapoentje" en van "Hip Hip Hip....Hoera!!!", luidkeels meezingen en roepen, ook wanneer hij daar tussen al die kleine kadeekes op de mat zat tijdens het bezoek van Sint en Piet. Op de Sint zijn schoot plaatsnemen, was net iets te veel van 't goeie, veilig afstand houden van die meneer met zijn lange baard! Wel fier een snoepzakje in ontvangst nemen en uiterst geconcentreerd een "appelsientje" pellen.
Het ongelooflijke is gebeurd: Ilene heeft haar tutje aan Zwarte Piet gegeven! BRAVO grote meid!
Moe maar voldaan kropen ze in bed, hun schoentje klaargezet...benieuwd of het straks gevuld zal zijn met lekkers en zoet en ook nieuwsgierig of de Sint hun briefje goed gelezen heeft en een geschenkje door de schoorsteen zal gooien...zij zijn er nu alvast over aan 't dromen!!!
Wat een week die eraan komt, vol Sint en Piet hier en daar...soms lijkt het wel teveel, anderzijds ben je maar één keer zo klein en is het toch zo ongelooflijk fijn dat je dromen écht uitkomen...laat ze maar genieten! Ik wens het alvast ieder klein wezentje ter wereld!
Toen ik aan Milan vanavond zei dat hij zijn medicamentje nog moest nemen, zei hij: "Nilan" moet nog "kaminentje" nemen!
En Ilene: "Als ik nu eigenlijk mijn boterham opeet dat mag ik ook eigenlijk een snoepje eten hé mama ?"...wel Ilene, EIGENLIJK niet altijd maar alleen als mama en papa het oké vinden ...toen zette ze vastberaden haar ellebogen op tafel en ging ze mokken...tja, het leven kan hard zijn als je 3 bent!
En in bed vroeg ze me nogmaals wie mijn mama was. Toen ik zei "oma J." is mijn mama riep ze luidkeels Nee! mama, dat kan niet , dat is gewoon OMA! Oké, zei ik, maar ook een heel klein beetje mama van mij... en dat mocht dan wel (oef !) zolang dat zij maar mijn "dikke vriend" was!
