Ons twee pateekes hebben elkaar duidelijk weer gevonden! Vakantie betekent immers meer thuis zijn, samen thuis zijn en met zo'n druilerig weer betekent het ook meteen meer binnen spelen en dus meer samen spelen en onderhandelen. Wie mag wanneer op de fiets? Spelen we met blokjes? Mag ik met de auto of ga jij nu met de auto? Aan tafel is het stoerdoenerij: slurpen en smakken met de mond. Pyama's moeten aanblijven, willen ze niet ruilen voor kleren en gewassen snoetjes en poepjes...(hier komt ons onderhandelingsvermogen aan de orde!) en...samen staan ze sterk! En dat weten ze!
't is wel schoon om te zien.
En 't mooist van al...ze slapen samen! Ilene's bed doet dienst voor twee...ter voorbereiding van een weekje zee of wie weet wel voor lange tijd? Eerst mocht het niet van Ilene en lag Milan omgekeerd aan haar voeten en toen we een uurtje later gingen piepen, lagen ze superlief naast elkaar...Tot 6.30u vanmorgen, ja , langer lukte niet....daar mag echt nog wel verandering in komen!
intussen snoeft mama verder...nog lang geleden dat een virus mij zo genekt heeft. Grrr ik ben het wel beu hoor! Kan dan nu de lente beginnen aub?
We hadden al zo 'n voorgevoel in de loop van de vorige week. Altijd snel moe 's avonds. Snottebellen die maar bleven komen van ik weet niet waar (bij mij dan toch).
Gisteren , Pasen, stond ik op met barstende hoofdpijn en al gauw had ik door dat er meer aan de hand was. Overal spierpijn en draaierig en na een uur op (want de klokken hadden toch voor eitjes en verrassingen gezorgd op het terras, paasklokken worden immers niet ziek!) ben ik terug in bed gekropen met een bruistabletje. En 4 uur later nog een bruistabletje en 4 uur later nog ééntje...geslapen tussendoor...geen paaseieren gaan zoeken bij oma, geen taart gaan eten...nikske.
Gelukkig hebben mijn kindjes hét ideale kado gekregen van de paasklokken bij Meter E.: een doktersvaliesje om de juiste diagnose te stellen bij mama. Dokter Ilene en Dokter Milan hebben me van kop tot teen onderzocht en ik kreeg pleistertjes en al om mij snel te genezen...dus het moet gewoon lukken! Vandaag al wat beter wat spierpijn en hoofdpijn betreft, alleen een vettige hoest erbij. Hopelijk verdwijnt die even snel als die kwam.
Ilene en Milan beleefden gisteren wel enorm veel pret aan het zoeken van de eitjes. Het eerste eitje dat Milan vond, at hij ook dadelijk op, zo kennen we hem, de snoeper! En Ilene maar roepen: daar nog één! kijk papa, kijk mama, daar nog! en daar! en daar! Roepen dat die kan tegenwoordig! Die zit in een fase dat ze denkt dat iedereen halfdoof is nochtans werken onze oren perfect. Ik denk zelfs dat mijn oren soms wat overgevoelig worden want ik kan de laatste tijd enorm genieten van echte stilte in huis (terwijl er vroeger altijd radio of cd op stond).
Vandaag speelden de kids fijn samen, tof om te zien en het mocht ook wel want afgelopen week konden ze er wat van, ruzie, roepen en tieren tegen elkaar en elkaar geen aandacht gunnen van mama of papa, jaloezie alom...minder tof om te zien.
