DANK DANK aan de mensen die mij wat moed inspreken voor de studies, voor de combinatie van alles. Dat doet deugd, het is soms nodig. OK, ik heb er zelf voor gekozen en daardoor durf ik er ook ni over klagen maar 't is toch fijn als je voelt dat sommige mensen je gewoon wat moed toespreken omdat ze waarschijnlijk aanvoelen dat het niet altijd evident is. Sommige van die mensen staan heel dicht bij mij,anderzijds zijn er ook een aantal met wie ik eens een toevallige babbel heb maar ook daar trek ik me aan op. 't zal ook deugd doen om de medestudenten maandag opnieuw terug te zien en bij te praten, we zitten allemaal in 't zelfde schuitje....zo graag willen slagen, nog projecten in 't vooruitzicht maar eerst die studiejaartjes nog doorkomen. 't is en blijft een uitdaging en dat zal het zijn tot de laatste examendag want een gezin, een job, een huishouden, studies, dat alles brengt sowieso onvoorziene omstandigheden met zich mee en aanpassen en puzzelen blijft de boodschap. Dat was ook deze week zo...maar 't is vrijdagavond en dan mag het al eens wat rustiger. Vanmorgen keelpijn, nu al minder...de vermoeidheid? Ik zal er vroeger inliggen dan anders. Hopelijk morgen een dag vol energie en hopelijk wat schrijfinspiratie want wil verder werken aan mijn projectwerkje.
Maandag mijn eerste resultaten van examen december...spannend!
En ze zijn weeral weg! Ze beleven er de tijd van hun leven denk ik...veel buiten spelen, naar de watertoren kijken, stappen door de duinen, even op de speeltuin, rondrijden met fiets en buggy.... Ilene kan nu al steppen "en da's leuk hoor mama! " En Milan maakt de weg onveilig met zijn fietske. "De poppemiekes zijn ook al flink geweest en oma haar keuken is soms gesloten als we een snoepje willen, dan moeten we wachten tot de keuken terug open is...."
Ja, die vakanties volgen elkaar zo snel op! En oma vroeg of ze opnieuw mee mochten...tuurlijk wel! Het gemis is groot, dat wel! Vooral de avondknuffel en het gesprekje dat we zo dagelijks hebben over het verloop van de dag. Maaaaaaaar....zaterdagavond zal ik ze eens lekker stevig knuffelen en zondag uitkijken naar hun grappige manier van doen en liters geduld oefenen wanneer ze elkaar eens in de haren vliegen...tegen dan zijn ook onze batterijen weer helemaal opgeladen wat onze kids betreft! Want eerlijk...rust in huis kan deugd doen. Weer wat orde scheppen in huis (eens opgeruimd, blijft opgeruimd!), ook orde in mijn hoofd ('t gaat beter om mij aan mijn planning quà studies en andere dingen te houden, geen stoorzenders!) en terug volwaardige gesprekken tussen Bart en mij zonder dat we elkaars aandacht trachten te trekken tussen de (mag niet!, opgepast!, sssst papa wil ook iets zeggen!) door.....het kan ook heerlijk zijn. Laten we zeggen dat de avonden veel rustiger verlopen. Ik laad ervan op in elk geval en kijk er des te meer naar uit ze terug te zien, ze 's avonds terug in bed te stoppen met verhaaltje en alles erop en eraan. Hun haren in de wind, gezonde kaakjes van de zeelucht, ik verwacht dat ze er stralend zullen uitzien!
Best wel grappig - hoe dit nieuwe woord "studeren" nu reeds deel uitmaakt van hun dagelijkse woordenschat. Als ze me de trap zien oplopen met mijn boekentas dan vragen ze: ga je studeren? Of wanneer mijn papieren en schrijfgerief nog op tafel liggen, dan neemt Ilene mijn markeerstift en gaat ze geconcentreerd aan haar tafeltje zitten met de boodschap "Ik moet ook studeren, ik mag jouw stift wel eventjes gebruiken hé mama!"
Wanneer ik thuis even wegglip en bij mijn ouders ga studeren dan zeggen ze gewoon "tot straks"...ze vragen zich eigenlijk niet af waar ik ga studeren. Al goed, want als ze zouden weten dat ik daarvoor bij HUN oma en opa ga, dan zou er hier telkens een discussie ontstaan waarom zij nu niet mee mogen enz....Oef, dat is nu niet het geval.
Weer zo'n studienamiddag achter de rug. Papa heeft de drukte hier thuis opgevangen, geen van beide kapoenen heeft een oog dichtgedaan deze namiddag. Plezant maar vermoeiend voor papa dus. Die heeft gelukkig nu toch even wat vrije tijd om zich op zijn Queen nummertjes te storten. Hopelijk brengt 2008 wat optredens voor de groep Queens Vision.
Deze week wordt doorbijten - goed plannen - veel onthouden en geen steken laten vallen...sociologie is een klepper. Heel interessant en tof om zich in te verdiepen, alleen een beetje te veel om nu nog allemaal goed in te studeren...we zien wel. Argumentatieleer - moet ik nog aan beginnen - hopelijk lukt dat op twee dagen !? Ik zal alles op alles moeten zetten en deze blog eventjes moeten laten voor wat hij is...wish me luck!
Als mijn twee kapoenen vol energie zitten en druk doen net op het moment dat ik zelf werk heb in de keuken dan zet ik gewoon een CD'tje op en dan barst het feest los! Ze laten vallen waar ze mee bezig zijn en beginnen te springen of te lopen of te dansen én vooral, ze doen het samen! Ze vergeten dan even al de rest. Elke maandagmorgen wanneer ik ze in de auto naar oma breng, is er het "Kortjakje-moment"..."mama moet Kortjakje opzetten" - een ritueeltje dat er gewoon bijhoort , bij die autorit. Tegenwoordig zingen ze dan beide mee , Milan een beetje trager want hij kan al die woorden nog niet zo snel na elkaar uitspreken en hij wil het dan ook liefst 3 x na elkaar horen! Een mooi beeld toch om de week mee te beginnen.
Vanavond was Mega MIndy aan de beurt - allebei pyama aan en dan even naar Mega Mindy kijken op de computer - het videoclipje op youtube heeft hier veel succes. Ilene is er gek op! Milan kiest dan voor Toby Toby...ja, ook hij is mee met het Mega MIndy verhaal. Ongelooflijk eigenlijk hoe snel ze ervan in de ban geraken. Als afsluiter vandaag: de Plopdans - schitterend om ze dat samen te zien doen!
Ja, Studio 100 zal in menig huiskamer wel voor plezier zorgen zoals Vader Abraham en de plaatjes van Kinderen voor Kinderen dat vroeger bij ons deden...tijden veranderen maar kinderliedjes gaan nog steeds over dezelfde thema's....de essentie blijft , ze zijn alleen veel dansbaarder geworden, ook voor de mama's en papa's en da's ook plezant, samen dansen, al gezien hoe ze ervan genieten...hier weten ze alvast niet van ophouden!
Onze kids zitten aan zee. Samen met oma Titte gisteren vertrokken en volgens oma al heel veel genoten!
Daarnet even gebeld en Ilene vertelde honderduit over haar poppemie die vandaag al vanalles gedaan had en straks moest gaan slapen...ze klonk heel gelukkig ! Milan zei heel lief "dag mama, ik ben aan zee" en dan zwaaide hij naar 't schijnt eens met zijn handje.
jaja ze worden toch groter...op zo'n moment besef ik dat wel. Ik hoop dat ze nog een paar leuke dagen mogen beleven ginds!
Voor ons toch ook even een verademing na een drukke feestperiode waarin rust geen plaats vond. Nu ook tijd om mijn schoolwerk bij te werken. Praten, eten, een bad nemen...alles even zonder naar iemand te moeten omzien en even samen zijn als koppel zonder echt altijd mama of papa te zijn, het kan toch ook even deugd doen. Het wel altijd even wennen en we missen ze zooooo!!!! Het gevoel is altijd dubbel.
Twee dikke zoenen voor mijn kapoenen en slaap zacht ginds...tot zondag!
Ik ben erin geslaagd ! Samen met mijn twee pateekes vandaag de kerstboom gezet, zij hebben ervan genoten en ik ook! De onderste takken kregen meer dan één bol of figuurtje zodat ik stiekem daarnet even de "final touch" heb gegeven en ik mijn boom meer dan ooit kan bewonderen. Waar ik ooit van droomde werd vandaag even werkelijkheid...de kerstboom versieren samen met mijn kinderen...een mooi moment om te koesteren, vooral hoe ze zelf opgingen in de romantiek van de lichtjes enz...Ilene's kamer kreeg ook een lichtgordijntje van sterretjes, Prinses Ilene zal zacht slapen. Hopelijk zonder koorts deze keer. Onze meid vecht tegen de snottebellen. Mister Milan was in zijn nopjes met zijn bumba kousen, hij zou niet misstaan in één van bumba's cirkusacts waar hij zelf de clown zou mogen uithangen, dat grappige lachje van hem maakt het soms moeilijk voor ons om serieus te blijven wanneer hij het kot op stelten zet (en hij weet het hé!).
Die kerstboom kwam er veel later dan andere jaren, maar gisteren had deze "studente" nog examen ! Pedagogiek, dat was niet niks. Afwachten wat het resultaat wordt maar ben al fier op mezelf dat ik erin geslaagd ben het vak goed in te studeren, mijn tijd goed te verdelen tussen studies en gezin. Een dikke pluim gaat hierbij naar mijn ventje die de fakkel zondag volledig van me overnam en dat prima gedaan heeft. En 't is fantastisch hoe hij mij stimuleert om gewoon die tijd te nemen die ik nodig heb. Tof.
Grappige noot: Ilene heeft daarnet nog haar pratende roze telefoon in de boom gehangen...tja, zo'n ROOS ding misstond nog in onze kerstboom waarschijnlijk.
Vandaag verlof, om te blokken, blokverlof dus...toch wel anders dan vroeger, toen kon ik de dag echt onderverdelen in blokperiodes van 1,5 uur tot 2u en dan effekes pauze...nu ook wel maar dan toch maar vanaf 9.00u tot 15.30u (kids ophalen)...en vliegen dat die tijd doet! Maar allee, ik vind da'k wel al mijn best gedaan heb, heb het vak al één keer volledig doorgenomen dus niks nieuws meer te studeren. En dan denk je dat je 's avonds nog wel wat zal herhalen maar o wee, daar hebben die lieve schatten van mij een stokske voorgestoken, niks van! Wij zijn thuis en dat zullen jullie (lieve mams en paps) geweten hebben! Die vermoeide blikken die enerzijds smeken van 'steek mij aub in bed' maar anderzijds vuur schieten als je het woord "bed" of "pyama" nog maar durft uitspreken !!! Mmmmoeilijk... Ik denk trouwens dat mijn lieve echtgenoot erbij in slaap gevallen is..bij de dochter, ik zal hem seffens eens gaan wakker knuffelen, nu er hier eindelijk weer wat rust (en nog veel rommel !) is. 't is weer zo'n vrijdagavond die er zo nog net te veel aan is wat "actie" betreft en die weer veel te kort is wat "relaxen" betreft want zo'n vrijdagavond die je het "chil"effect kan geven zo net voor 't weekend, daar hou ik wel van...alleen is er dat één van vervlogen tijden...vervlogen tijden die wel terugkomen want alles komt terug hé...ook het snot van vorige week, we hebben het weer allemaal zitten!
Maandag examen dus. yep. beetje nerveus, anderzijds blij dat het zover is...eerste examen van iets waar ik vijf jaar over heb zitten twijfelen...spannend en we gaan het gewoon DOEN ! De sfeer onder de studenten zit goed, de motivatie ook en steun vinden we bij elkaar, iedereen heeft zo zijn/haar eigen reden om voor Gezinswetenschappen te kiezen en je voelt de drive en die sleurt je mee.
Morgen starten we de dag met verse kramiek, Ilene's lievelingsontbijt dus die zal blij zijn! Milan snoept zijn buikje rond aan de chocola van Sinterklaas zodat we met Kerstmis al niet meer moeten hopen op nog een stukje...vroeger aten we vaak tot met Pasen chocola van de Sint maar Milan vindt zoiets maar zonde hoor...chocola hoor je op te eten wanneer je hem krijgt, geen minuut later nee, nu onmiddellijk! Alleen zat de mand toch een beetje te vol om alles ineens op te eten. Ons zoetebekje!
Nu toch nog even genieten van een stukje vrijdagavond met muziek en tv...op naar wat hopelijk een rustige (en liefst lange) nacht mag worden.
Vandaag verlof, om te blokken, blokverlof dus...toch wel anders dan vroeger, toen kon ik de dag echt onderverdelen in blokperiodes van 1,5 uur tot 2u en dan effekes pauze...nu ook wel maar dan toch maar vanaf 9.00u tot 15.30u (kids ophalen)...en vliegen dat die tijd doet! Maar allee, ik vind da'k wel al mijn best gedaan heb, heb het vak al één keer volledig doorgenomen dus niks nieuws meer te studeren. En dan denk je dat je 's avonds nog wel wat zal herhalen maar o wee, daar hebben die lieve schatten van mij een stokske voorgestoken, niks van! Wij zijn thuis en dat zullen jullie (lieve mams en paps) geweten hebben! Die vermoeide blikken die enerzijds smeken van 'steek mij aub in bed' maar anderzijds vuur schieten als je het woord "bed" of "pyama" nog maar durft uitspreken !!! Mmmmoeilijk... Ik denk trouwens dat mijn lieve echtgenoot erbij in slaap gevallen is..bij de dochter, ik zal hem seffens eens gaan wakker knuffelen, nu er hier eindelijk weer wat rust (en nog veel rommel !) is. 't is weer zo'n vrijdagavond die er zo nog net te veel aan is wat "actie" betreft en die weer veel te kort is wat "relaxen" betreft want zo'n vrijdagavond die je het "chil"effect kan geven zo net voor 't weekend, daar hou ik wel van...alleen is er dat één van vervlogen tijden...vervlogen tijden die wel terugkomen want alles komt terug hé...ook het snot van vorige week, we hebben het weer allemaal zitten!
Maandag examen dus. yep. beetje nerveus, anderzijds blij dat het zover is...eerste examen van iets waar ik vijf jaar over heb zitten twijfelen...spannend en we gaan het gewoon DOEN ! De sfeer onder de studenten zit goed, de motivatie ook en steun vinden we bij elkaar, iedereen heeft zo zijn/haar eigen reden om voor Gezinswetenschappen te kiezen en je voelt de drive en die sleurt je mee.
Morgen starten we de dag met verse kramiek, Ilene's lievelingsontbijt dus die zal blij zijn! Milan snoept zijn buikje rond aan de chocola van Sinterklaas zodat we met Kerstmis al niet meer moeten hopen op nog een stukje...vroeger aten we vaak tot met Pasen chocola van de Sint maar Milan vindt zoiets maar zonde hoor...chocola hoor je op te eten wanneer je hem krijgt, geen minuut later nee, nu onmiddellijk! Alleen zat de mand toch een beetje te vol om alles ineens op te eten. Ons zoetebekje!
Nu toch nog even genieten van een stukje vrijdagavond met muziek en tv...op naar wat hopelijk een rustige (en liefst lange) nacht mag worden.
Snottebellen - teveel gewoon! - eerst ééntje ziek, dan nog ééntje en nu zelf ook een verstopte neus en zere keel...'t is weer zo één van die periodes hé
Sinterklaas : kwam op school vandaag maar aangezien Ileentje bij oma bleef om door haar lekker verzorgd en vertroeteld te worden, heeft ze de Sint gemist in de klas. De juf ging haar snoepjes bijhouden en ging haar zeker een complimentje maken over de tut !!! De Sint is ook bij Milan in de kribbe op bezoek geweest, "da was leuk", zei hij ! En Milan, heb je gezongen van Sinterklaas Kapoentje...ja, "leg wa in mij soentje"...onze kleinste is terug in form!
Studeren...en al de stress die erbij komt kijken. De combinatie studeren voor een examen en ook nog teksten zoeken voor een werkje en dat als je kop vol snot zit en je lichaam signalen geeft van 'stop aub!"...hmm, zal blij zijn als we er geraken en liefst nog slagen voor 't examen ook. Misschien helpt het echt wel als ik eens echt op tijd in mijn bed kruip?
Vandaag was er een Sint evenement bij mij op 't werk. Rond 16.45u werden we in een zaaltje verwacht waar de Sint rond 17.15u zijn intrede zou doen met als afsluiter een optreden van Papa Chicco.
De hele dag kwam Ilene vragen "hoe laat is het", "wanneer komt de Sint?"...wachten kan lang duren hé
Ik: "Zullen we een grote schoen zetten vanavond Ilene, één van papa misschien?" Zij: "Ja, daar kan veel snoep in mama! Maar, oei, dan gaat papa blote tenen hebben!"
En Milan is grote fan van "Sinterklaas kapoentje" en van "Hip Hip Hip....Hoera!!!", luidkeels meezingen en roepen, ook wanneer hij daar tussen al die kleine kadeekes op de mat zat tijdens het bezoek van Sint en Piet. Op de Sint zijn schoot plaatsnemen, was net iets te veel van 't goeie, veilig afstand houden van die meneer met zijn lange baard! Wel fier een snoepzakje in ontvangst nemen en uiterst geconcentreerd een "appelsientje" pellen.
Het ongelooflijke is gebeurd: Ilene heeft haar tutje aan Zwarte Piet gegeven! BRAVO grote meid!
Moe maar voldaan kropen ze in bed, hun schoentje klaargezet...benieuwd of het straks gevuld zal zijn met lekkers en zoet en ook nieuwsgierig of de Sint hun briefje goed gelezen heeft en een geschenkje door de schoorsteen zal gooien...zij zijn er nu alvast over aan 't dromen!!!
Wat een week die eraan komt, vol Sint en Piet hier en daar...soms lijkt het wel teveel, anderzijds ben je maar één keer zo klein en is het toch zo ongelooflijk fijn dat je dromen écht uitkomen...laat ze maar genieten! Ik wens het alvast ieder klein wezentje ter wereld!
Toen ik aan Milan vanavond zei dat hij zijn medicamentje nog moest nemen, zei hij: "Nilan" moet nog "kaminentje" nemen!
En Ilene: "Als ik nu eigenlijk mijn boterham opeet dat mag ik ook eigenlijk een snoepje eten hé mama ?"...wel Ilene, EIGENLIJK niet altijd maar alleen als mama en papa het oké vinden ...toen zette ze vastberaden haar ellebogen op tafel en ging ze mokken...tja, het leven kan hard zijn als je 3 bent!
En in bed vroeg ze me nogmaals wie mijn mama was. Toen ik zei "oma J." is mijn mama riep ze luidkeels Nee! mama, dat kan niet , dat is gewoon OMA! Oké, zei ik, maar ook een heel klein beetje mama van mij... en dat mocht dan wel (oef !) zolang dat zij maar mijn "dikke vriend" was!
Yeepie! Mijn eigen blog is een feit...ben er helemaal klaar voor!
Het is de bedoeling dat hier een beetje vanalles neergeschreven gaat worden: eigen reflecties over het reilen en zeilen binnen ons gezin en ver daarbuiten, kinder- en volwassenpraat, werk- en schoolavonturen ...Tot ongeveer anderhalf jaar geleden schreef ik maand na maand op hoe de kinderen evolueerden, nieuwe woordjes, nieuwe fasen en daarbij ook onze bedenkingen enz... En toen bleef het boek liggen, en liggen, en het ligt er nu nog. Ja, eens je er niet meer toe komt, dan ben je vertrokken. En dan vond ik steeds dat het nu de moeite niet was als de vorige maanden niet waren aangevuld enz...Kortom, nu ga ik ervoor! Lijkt me fijn om op deze manier een vervolg te breien aan mijn papieren versie...met later nog wat fotootjes erbij kan het er nog allemaal mooi gaan uitzien ook...alweer een nieuwe uitdaging! In september al nieuwe weg ingeslagen, fulltime job opgegeven, nieuwe job gezocht én gevonden, 62% werken en 1 dag les volgen aan het HIGW te Brussel om nadien op zoek te gaan naar een passende functie binnen de "sociale sector". Tot nu toe spreekt vooral al wat met het maatschappelijke te maken heeft mij 't meeste aan, gaandeweg krijg ik misschien nog extra prikkels! Daarnaast steek ik mijn energie in mijn 2 kapoenen van 2 en 3 jaar en ook zij hebben zich goed aangepast aan de nieuwe situatie. Ze zijn 's avonds vroeger bij mams en paps en de avondritueeltjes verlopen zo wat rustiger tov vorig jaar met zeer korte avonden en altijd rush rush rush. Nu is die rush er 's morgens en vooral de oudste zou 's morgens graag onder haar Dora-deken verdwijnen en niet opstaan. De jongste daarentegen wordt wakker en roept met aandrang dat hij een chocoboterham wilt eten, waag het dus niet om hem eerst aan te kleden want dat is je beste dag niet. Ook manlief heeft geen moeite met de nieuwe werk/gezin/studie combinatie en geniet er wel van dat we elke vrijdagavond samen vroeger thuis zijn en soms zelfs samen onze dochter op school kunnen gaan afhalen. Minder werken voor mij betekent ook wel terug zelf poetsen en ook dat lukt wel, soms laat-avondwerk als we in 't weekend wat minder tijd hebben. We verdelen de taken en 't valt wel mee zo, het inplannen van studietijd is voor mij nog 't moeilijkste, wanneer is het hier eens echt rustig in huis en wanneer lukt het me om alles over te laten aan mijn ventje? 't Weekend is vooral gevuld met gezinsactiviteiten en dat hebben we graag zo, want ook al verlopen de avonden rustiger, ze zijn nog zo klein dat ze vroeg gaan slapen en we weinig écht met hen kunnen spelen of creatief zijn tijdens de week, daarvoor zijn die zaterdag-of zondagnamiddagen toch zalig. Of gewoon eens niets doen en languit liggen op de sofa, die kleine naast jou en samen indommelen, zaalig! Na twee drukke jaren kan dat nu terug...af entoe met volle teugen genieten!
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
