Laat ons beginnen met link naar een kort, maar toch eigenaardig artikel dat meer over onze stad zegt dan de oppervlakkige lezer op het eerste gezicht zou vermoeden.

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleID=RA3IAIRJ&_section=62142098&utm_source=nieuwsblad&utm_medium=newsletter&utm_campaign=regio-nb

Voor de mensen die om een of andere reden niet in staat zouden zijn om de originele tekst op hun scherm te krijgen, vat ik het artikel even punctueel samen.

- De vestiging van Pizzahut aan de Oude Markt verdwijnt. Pizzahut wil liever een filiaal in de buurt van een lokale supermarkt openen.

- Twee cafébazen, meer bepaald de mensen achter L’Alegria en Louvain Louvain, willen het pand in een nieuw café omvormen.

- Het stadsbestuur van Leuven zou op dit plein liever een mengeling van dag- en avondzaken zien.

- De schepen van Handel, Els Van Hoof, heeft zelfs een voorbeeld klaar. Volgens haar zou hier een dagbladhandel kunnen komen.

- De vzw Oude Markt vindt het een goede zaak dat er nog mensen in de Oude Markt willen investeren. De secretaris van deze vzw voegt hier nog het volgende aan toe: “Bijkomende diensten in dit gedeelte van de stad: dat zou pas echt voor een mix kunnen zorgen”.

Wat moeten we hiervan denken? Ik waag het enkele conclusies te trekken.

Ten eerste, zelfs een bedrijf als Pizzahut heeft geen vertrouwen in het potentieel van het nachtleven meer. De Oude Markt wordt wel eens de langste toog ter wereld genoemd en trekt jaarlijks niet enkel veel inboorlingen, maar ook massa’s toeristen aan. Toch vestigt Pizzahut zich liever in de buurt van een doorsnee supermarkt. Dat een eventuele toekomstige sluiting van die ene supermarkt een gigantische streep door de rekening zou vormen, weegt blijkbaar niet op tegen de voordelen van de huidige vestigingsplaats.

Ten tweede, de enige mensen die nog in een café in het centrum van Leuven willen investeren, zijn op dit moment al cafébaas. De kosten zijn zo hoog opgelopen dat er gewoon geen ruimte meer is voor nieuwkomers. Enkel zij die al jaren in de sector zitten, beschikken nog over de mogelijkheden om een nieuwe zaak te openen. Dat op die manier ongezonde concentraties ontstaan, stoort blijkbaar zo goed als niemand. Op een alternatief voor het bestaande aanbod hoeven we in elk geval niet te hopen. In L’Alegria is werkelijk iedereen welkom zo lang hij of zij er maar geld spendeert. Er wordt zo goed als zonder pauze gestolen, gedeald en gevochten, maar de omzet is hoog. In Louvain Louvain is bijna niemand welkom. Dit is de zaak voor mensen die op het publiek van L’Alegria neerkijken maar tegelijkertijd de kassa van net dezelfde mensen spijzen.

Ten derde, het stadsbestuur ziet liever een gevarieerder aanbod aan handelszaken. Op zich klinkt dit verdedigbaar, maar kan het stadsbestuur er dan ook voor zorgen dat die panden eindelijk weer betaalbaar worden? Welke winkelier kan het zich permitteren een derdelijk pand op een dergelijke locatie te huren? Indien het geen café zou worden, blijven enkel de grote ketens over om het huurcontract te ondertekenen en maandelijks allicht 3000 tot 4000 euro aan zuivere huur neer te tellen. Als het stadsbestuur een mengeling wil, moet het zelf eerst voor economische leefbaarheid zorgen. Nu is het zinloos op een echte mix te hopen[1].

Ten vierde, de schepen van Handel is dom. Een krantenwinkel in de huidige vestiging van Pizzahut? Heeft mevrouw Van Hoof er enig idee van hoeveel kranten en weekbladen er in een gemiddelde krantenwinkel liggen? Wat zouden de nieuwe uitbaters volgens haar moeten doen met de hectares vrije ruimte die ze niet voor hun loterijformuliertjes nodig hebben? En hoe worden diezelfde uitbaters verwacht met een winstmarge van minder dan een euro per verkocht item hun ongetwijfeld wurgende lening af te lossen?

Ten vijfde, de vzw Oude Markt, een organisatie die ik in het verleden nochtans al vaak heb beschimpt, heeft in mijn ogen ditmaal zowaar een punt. Ik vind al jaren dat er meer dienstverlenende organisaties en entiteiten in het stadscentrum moeten komen[2]. Dit is trouwens mijn belangrijkste en fundamenteelste twistpunt met het huidige stadsbestuur.

Volgens de heer Tobback c.s. dient een stadscentrum om in te wonen en horen de diensten in de rand thuis. Volgens mij dient een stadscentrum als verzamelpunt voor alle diensten en moeten de mensen daarrond wonen. Zijn visie heeft het voordeel dat de diensten zich niet aan de ruimtelijke beperkingen in een binnenstad moeten houden. Mijn visie heeft het voordeel dat de diensten voor iedereen ever ver gelegen zijn en voor iedereen even vlot[3] bereikbaar zijn. Zijn visie heeft het nadeel dat heel het centrum een geriatrische woonwijk wordt, waar enkel oude mensen en toevallig gefortuneerde jongere mensen zich een woning kunnen permitteren. Mijn visie heeft het nadeel dat sommige iets verder gelegen wijken dood zullen bloeden, aangezien alle dynamische of ondernemende mensen zullen proberen zo dicht mogelijk bij het centrum te wonen.

In elk geval toont dit korte en op het eerste gezicht onschuldige artikel aan wie er in Leuven enige invloed op de ruimtelijke invulling heeft. Dat is niet het stadsbestuur, niet de burger en zelfs niet een vereniging van plaatselijke handelaars. Enkel de financieel echt slagkrachtige ondernemers en bedrijven spelen mee. De rest mag afwachten wat hun beslissing is.

16-11-2011 om 14:21 geschreven door Malcolm Nix  

Naar jaarlijkse traditie en niet in het minst omdat deze blog in eerste instantie is ontstaan als een kanaal om opmerkingen over de allereerste editie te uiten, volgt hier een overzichtje van het programma van Sinner’s Day 2011, uiteraard aangevuld met mijn eigen meningen en uitweidingen.

Wie informatie over de praktische facetten van het festivalbezoek, zoals aanvangsuur, kostprijs of reisroute, zoekt, kan terecht op de site www.sinnersday.com . Ik denk niet dat ik mijn eigen tekst een of andere meerwaarde zou geven door dat hier allemaal nog eens netjes te herhalen.

Het programma telt dit jaar dertien bands en performers, verspreid over twee podia. Hieronder volgt een alfabetisch overzicht[1], vergezeld van wat opmerkingen en suggesties.

Karl Bartos

Volgens de organisatoren: “Bartos is 1/4th of what is nowadays considered as the classic line-up of Kraftwerk”

Volgens Malcolm: Aan zijn soloplaten te horen, was hij minimaal een vierde van het talent van Krafwerk, wat Schneider ook moge beweren. Aan diezelfde platen te horen, was hij helaas ook maximaal een derde van het talent van Kraftwerk. De geluiden zullen aangenaam zijn, maar niemand weet of er ook voldoende songstructuur in zal zitten om voor voldoende variatie te zorgen.

Blancmange

Volgens de organisatoren[2]: “The duo gets a performance in ‘Top Of The Pops’, but the sentence ‘Up The Bloody Tree’ has to be replaced by ‘Up The Cuckoo Tree’”.

Volgens Malcolm: …zegt bovenstaande zin genoeg.

The Cult

Volgens de organisatoren: “The band combines Led Zeppelin’s hard rock with The Doors’ mystique and The Cure’s dark new wave.”

Volgens Malcolm: Al vanaf de eerste release overroepen ensemble dat stuurloos tussen de internationaal bekende pathos van rocksterren en een streven naar hopeloos ver te zoeken street credibility laveert. Een paar beluisterbare nummers maken geen grote groep, maar blijkbaar hebben ze in de loop der jaren genoeg plaatjes verkocht om hier bovenaan de affiche te mogen prijken.

The Exploited

Volgens de organisatoren: “They play much better and the solos are better developed, but apart from that The Exploited have barely changed over the past 30 years”

Volgens Malcolm: Waar haalt iemand het eigenlijk in zijn hoofd te stellen dat ze nu beter spelen of dat de solo’s beter ontwikkeld zijn? Het primitieve gehak en gebeuk is vervangen door derderangsmetal waar mensen enkel op afkomen om hun stoere tattoos te showen. Het ideale moment om eens aan de voedselstands aan te schuiven.

John Foxx and The Maths

Volgens de organisatoren: “He creates book covers for big names such as Salman Rushdie and Jeanette Winterson”

Volgens Malcolm: Het bovenstaande wist allicht niemand. De site van Sinner’s Day kan zowaar nog leerrijk zijn. Foxx zelf raakte elke roos in de eerste versie van Ultravox en tilt Bowie-achtige nummers als ‘I want to be a machine’ ver boven het niveau van Bowie himself uit. Daarna ging het bergaf. Niemand weet wat hij op Sinner’s Day zoal zal brengen en bijgevolg is het moeilijk dit concert aan of af te raden.

Front 242

Volgens de organisatoren: “Front242, an unpredictable band, surprises the old and new audiences - while continuing to make the link with today’s music... with no concessions to their integrity”

Volgens Malcolm: Helemaal mee eens. Alleen zullen veel echte liefhebbers allicht BIMFest boven de Ethias Arena verkiezen.

Diamanda Galas

Volgens de organisatoren: “The singer’s music has never been punk or new wave, but her look and thoughts are.”

Volgens Malcolm: Het bovenstaande klopt als een Hutu op een Tutsi. Als de organisatoren van Sinner’s Day 2011 moeten worden gefeliciteerd, is het wel omdat ze het lef hebben deze dame aan hun affiche toe te voegen. Niemand weet welke liederen ze zal brengen, maar toegankelijk, commercieel, poppy of hitgevoelig zullen niet de woorden zijn die we nadien in recensies zullen lezen. Galas heeft nog nooit op een zo grote affiche gestaan en nog nooit zo dicht bij mensen uit de (bijna-)mainstream mogen vertoeven. Dat ze haar nu maar goed behandelen ook, want zij is consequenter dan veel gitaarzwierende rebelletjes samen.

Gene loves Jezebel

Volgens de organisatoren: “De bekendste nummers zijn ‘Bruises’, ‘Desire’ en ‘Jealous’, dat de eerste plaats haalt in de categorie Alternative Songs van de Amerikaanse Billboard Hot 100.”

Volgens Malcolm: Er staan in de Billboard Hot 100 wel eens vaker nummers waar hier nog niemand van heeft gehoord. Of wil horen. Of twee keer wil horen.

KMFDM

Volgens de organisatoren: “KMFDM moves from Germany to the US to make Industrial big”

Volgens Malcolm: Geen mening. Tenslotte zijn ze bekend in de VS en niet in België. Opvallend detail in de biografie op de site is dat ze blijkbaar “in line with their DIY philosophy” blijven en op de cd met de, eh, soundtrack van Mortal Combat staan. Hoe ze die twee elementen met elkaar kunnen verenigen, is niet heel duidelijk.

The Mission

Volgens de organisatoren: “The band that gave Gothic a face”

Volgens Malcolm: Een afsplitsing van een geniale band levert niet automatisch een nieuwe geniale band op. Met momenten schitterend, maar minstens even vaak langdradig en soms elk gevoel voor diepgang verliezend.

Patti Smith & Band

Volgens de organisatoren: “She is Rimbaud with a Marshall amp”

Volgens Malcolm: Ouder wordend idool van de tegencultuur dat alle vroeger gebruikte adjectieven waard is, maar niet kan verbergen dat het niet langer mogelijk is op het podium nog het energiepeil uit pakweg 1976 te bereiken.

Recoil

Volgens de organisatoren: “He is the kind of musical director who gives songs the right touch”

Volgens Malcolm: De vraag is of het live wel allemaal de moeite is. Een andere vraag is uit welke periode van zijn gevarieerde oeuvre de man in Hasselt wil putten.

Visage

Volgens de organisatoren: “The band is pretty successful but quits in 1985”

Volgens Malcolm: ‘Fade to grey’ is meer dan een hit. Het is een van de definiërende momenten van een genre en een generatie. De groep heeft ook andere nummers gemaakt. Zet iemand ze ooit op?

27-10-2011 om 17:37 geschreven door Malcolm Nix  

Morgen, donderdag 27 oktober 2011, vindt voor het eerst een Leuvense versie[1] plaats van het ondertussen internationaal bekende protestfenomeen Occupy ‘x’, waarbij u het kruisje mag vervangen door een straat, wijk of stad naar keuze. Zo lang er ter plekke doelwitten te vinden zijn die rechtstreeks of onrechtstreeks een band met de bankencrisis, financiële uitbuiting, kapitalistisch profitariaat of andere mattheüseffecten te vinden is, is er voldoende reden om tot een symbolische bezetting over te gaan.

Nu is het niet mijn bedoeling hier een intentieproces te maken. De organisatoren van dit evenement moeten zelf maar verklaren waar ze voor staan en wat ze willen bereiken. Ze moeten zelf maar nagaan of een tijdelijke symbolische bezetting al dan niet een voldoende krachtig signaal vormt.

Ik wil hier enkel opmerken dat ik de kracht van deze organisatie met eigen ogen heb mogen aanschouwen. Afgelopen zaterdag heb ik puur toevallig enkele betrokkenen ontmoet. Een voor een bleken ze vrouwelijk, tussen 20 en 35 jaar oud, normaal gekleed, zoals we het voor het gemak maar zullen noemen, en geheel verstoken van slogans die hen door anderen zijn opgedrongen. Zij spraken enkel over manieren om nog meer volk te kunnen lokken. Dit zijn geen machtsbeluste beroepspolitici die de bestaande elite door henzelf willen vervangen of ontevreden krakers uit pand De Vuile Toiletten die van protesteren hun bestaansreden hebben gemaakt. Deze mensen hebben soms kinderen, soms een diploma en altijd de wens van een echte toekomst te mogen genieten.

Dit is geen marginaal groepje. Alleen staan hun tegenstanders al met de beschuldigende vinger klaar. Dit artikel: http://www.politics.be/persmededelingen/30557/ is een goed voorbeeld. Volgens het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond[2] (KVHV) gaat het eens te meer om neomarxisten en moet het kapitalisme worden verdedigd. Mij niet gelaten, maar dit gaat niet om systemen of ideologieën. Dit gaat om mensen die hun zakken vullen ten koste van andere mensen.

Ik roep iedereen op eindelijk eens te stoppen met mensen in ideologische vakjes te stoppen. Het lijkt me veel belangrijker en eerlijker[3] iedereen in een karakterieel vakje te stoppen. Wie zijn de hebzuchtige individuen? Wie maakt zich schuldig aan machtsmisbruik? Mij maakt het niet uit op welke stoel ze zitten, zolang er maar iemand aan de poten zaagt.

26-10-2011 om 17:45 geschreven door Malcolm Nix  

Laten we beginnen bij de aankondiging. Aangezien ik een gewezen vrijgestelde van Kringraad ben, heeft een schimmige organisatie, genaamd LOKO Alumni, me uitgenodigd om op 4 november 2011 een feestelijke avond bij te wonen die geheel in het teken van het 25-jarig bestaan van de Leuvense Overkoepelende Kringenorganisatie[1] staat. Geïnteresseerden kunnen het volledig programma vinden op www.loko25.be . Ik wil het echter over een heel andere boeg gooien.

Mij interesseert het niet of LOKO zijn jubileum wil vieren met een receptie, een galadiner, een fuif, een concertenreeks, een cantus of een wedstrijdje nordic walking. Mij interesseert het zelfs niet of LOKO een significant gedeelte van zijn werkingsmiddelen wil uittrekken om een viering te organiseren die de eigenlijke basisdoelstellingen van de organisatie niet dient. Het interesseert me zelfs niet of LOKO vindt dat een dergelijke viering nu eenmaal een conventie is. Iedereen viert allerlei verjaardagen, dus onze studentenvertegenwoordigers mogen dat ook.

Mij interesseert enkel de vraag wat er nu precies te vieren valt. Wie een viering organiseert, vindt impliciet dat het voortbestaan van zijn organisatie de moeite waard is. Een jubileumviering is niet enkel een hulde aan het verleden, maar ook een statement over het voornemen ook in de toekomst te blijven bestaan.

LOKO is amper gekend. Niet-studenten weten zelden tot nooit wat deze organisatie eigenlijk inhoudt en zelfs de studenten zelf lijken amper met hun eigen vertegenwoordiging op suprafacultair niveau begaan.

LOKO mag volgens zijn eigen statuten geen politieke standpunten innemen. De vraag is maar hoe iemand, bijvoorbeeld, het onderwijsbeleid kritisch kan bekijken indien hij niet eens het recht heeft zich kritisch over de bevoegde minister uit te laten.

LOKO organiseert enkel massa-evenementen die bij nader inzien gewoon een uitbreiding van de kringwerking van het VRG, Ekonomika en aanverwanten zijn. Betogingen of andere, zelfs totaal vreedzame, acties zijn er niet bij. Het blijft bij cantussen en bierfestijnen. Op zich is er niks mis met een grenzeloos gezuip. De vraag is enkel of we daarvoor een gesubsidieerde koepelorganisatie nodig hebben.

LOKO dient vooral als springplank voor carrièregerichte jongelingen die de diverse vergaderingen met professoren, decanen en de rector gebruiken om nuttige connecties te leggen. De meesten komen uit of komen terecht in de christendemocratische zuil, maar er zijn ook Vlaams-nationalistische en zelfs conservatief-liberale uitzonderingen.

LOKO zou representatief moeten zijn voor wat leeft bij de studenten van tegenwoordig. Nooit wordt eens onderzocht of dit effectief het geval is. Het gaat hier nochtans om de enige organisatie die decretaal bevoegd is om de belangen van diezelfde studenten te vertegenwoordigen. LOKO gedraagt zich tijdens allerlei vergaderingen wel als een echte sociale partner, maar heeft geen enkele rechtstreekse band met de eigen, louter hypothetische, achterban. Niet dat het veel uitmaakt. De standpunten van LOKO zijn meestal gewoon de standpunten van de praesides van de belangrijkste kringen.

Wat blijft er dan nog over? Juist, een hulde aan het verleden. Ik zou liever de toekomst vieren, maar daarvoor zal ik van dit LOKO niet snel een uitnodiging krijgen.

19-10-2011 om 19:31 geschreven door Malcolm Nix  

Zoals de titel al enigszins laat vermoeden, gaat het om T-shirts en, meer bepaald, om de opdruk die ze het dragen waard maakt. Aangezien beelden in een geval als dit meer zeggen dan woorden, voeg ik de eerste ontwerpen als bijlage toe. Het is overigens de bedoeling om in de toekomst nog andere ontwerpen op de helaas veel te kleine markt der nadenkenden te brengen.

Aangezien de lettertjes bij de tekeningen misschien niet zo goed leesbaar zijn, herhaal ik hier nog even het belangrijkste. De T-shirts voor mannen en wat door voor moet doorgaan, zijn te krijgen in de maten small, medium, large en extralarge. De T-shirts voor vrouwen, meisjes en aanverwanten zijn te krijgen in de maten small, medium en large. Blijkbaar gaat Allied Merch ervan uit dat mannen zwaarlijviger dan vrouwen worden. De mensen die zich hieraan ergeren, moeten maar een facebookgroep opstarten om dit aan te klagen. In elk geval kosten alle shirts hetzelfde, met name 9 euro.

Iedereen kan T-shirts bestellen door middel van een mail naar s.joosten@telenet.be . Wie in het Leuvense woont, kan zeker een afspraak regelen. Wie verder woont of deze regio nooit bezoekt, zal helaas een verzending moeten betalen. De prijs hiervan is uiteraard afhankelijk van de omvang van de bestelling. Bovendien heb ik daar niets mee te maken en moeten ze zelf maar zeggen hoeveel dat eventueel zou kosten. Mij gaat het er enkel om dit schitterend initiatief zo veel mogelijk onder de aandacht te brengen.

Ter aanvulling van dit laatste punt kan ik nog melden dat ik het meeste linkse¹ ontwerp op de afbeelding heb gekocht. Aangezien ik dit T-shirt ook regelmatig draag, kan ik iedereen verzekeren dat het niet onopgemerkt blijft. De starende blikken van gelovigen en de spontane steun van wildvreemde ongelovigen sterken mij in de overtuiging dat dit veel zinvoller is dan het zoveelste shirt van een of andere band die zich alternatief voelt omdat de gitaren luid staan.

Bijlagen:
flyer[1].jpg (174.5 KB)   

Mij gaat het veeleer om de reactie van ontslagnemend premier Leterme op haar vertrek. Ik citeer: “Van topvakbondsvrouw over de toppolitiek naar een zeer belangrijke job in de zorgsector.”¹

Als voorzitter van het dagelijks bestuur van vzw Emmaüs, een organisatie die zich voornamelijk met rust- en verzorgingstehuizen bezighoudt, zou mevrouw Vervotte ongeveer 6000 personeelsleden onder zich hebben. Nu is ze nog minister van Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven. Hieronder ressorteren onder meer de NMBS, B-Post, Infrabel en tal van andere grote werkgevers. In totaal gaat het om tienduizenden mensen.²

Blijkbaar wordt de verantwoordelijkheid voor 6000 mensen als een promotie gezien na eerder voor tienduizenden mensen te hebben ingestaan. Blijkbaar vindt 'premier' Leterme, de man die zelf het ene populistische cliché op het andere heeft gestapeld om Verhofstadt van de troon te kunnen stoten en de christen-democratische almacht te herstellen, een ministerambt niet eens zo belangrijk. Een ministerpost is blijkbaar niet een van de hoogste vormen van eer die een burger in dit land te beurt kan vallen. Deelname aan de belangrijkste vergaderingen en een stem in de belangrijkste beslissingen wegen blijkbaar niet op tegen een bestuurspostje in de privésector. Dat is niet mijn mening. Dat is de mening van Yves Leterme, de man die de ernst in de politiek weer zou herstellen, de man die de kiezer bedankte voor het grote vertrouwen dat door middel van honderdduizenden voorkeurstemmen in hem was gesteld.

Misschien moet ik hetzelfde interview nog eens citeren: “Bovendien is het tweerichtingsverkeer tussen politiek en samenleving goed”. Ik zou Leterme graag eens vragen voor wie dat tweerichtingsverkeer dan wel goed is. Voor de samenleving? Voor de regering? Of voor de betrokkenen die hun welgevuld adressenboekje met bruikbare contactpersonen in de private sector kunnen verzilveren? Mij is het niet duidelijk wat hij bedoelt.

Met Vervotte vertrekt de laatste linksgetinte figuur met enige macht uit de CD&V. De samenzweringstheorieënbouwer in mij veronderstelt onmiddellijk dat Wouter Beke, die een regering met de PS ziet naderen, Inge Vervotte binnenskamers heeft meegedeeld dat ze beter een andere job kon zoeken want dat hij zich geen bedreiging in zijn rug kan permitteren eenmaal de confrontatie met de Waalse vakbonden losbarst.

In elk geval zal CD&V hier zelf het grootste slachtoffer van worden. De binding tussen het ACW en de conservatieven en flaminganten die de top van het partijbestuur bevolken, wordt stilaan zeer broos. Ik kijk grijnzend toe. Het is tenslotte mijn partij niet.

23-08-2011 om 20:51 geschreven door Malcolm Nix  

In 2011 ben ik nog niet zo veel verder geraakt, maar dat heeft ook zijn voordelen. Ik loop tenminste niet naast mijn schoenen zoals zovelen die menen dat het draaien van plaatjes van hen ook een creatief kunstenaar maakt. Een DJ is geen kunstenaar. Een DJ is een ambachtsman die de creaties van kunstenaars opzet.

Pas nu is het me opgevallen dat ik deze blog eigenlijk nog nooit heb aangewend om reclame te maken voor iets wat me na aan het hart ligt, namelijk mezelf. Daar breng ik nu verandering in. Men weet maar nooit wat het nog kan opleveren.

Malcolm Nix draait graag en, naar zijn eigen aanvoelen, op dit moment eigenlijk te weinig. De eisen liggen nochtans niet zo hoog. Hieronder volgt een kort overzichtje. Wie meer informatie wil, kan altijd op de site www.musiquesdepassees.be terecht.

Technische eisen:

• een stopcontact. Ja, zo simpel is het leven soms.

• Een tafel of ander plat oppervlak op een gebruiksvriendelijke hoogte van ongeveer 60 cm op 60 cm. Ik moet mijn spullen toch ergens kunnen zetten...

• aansluiting op een versterker met boxen, eventueel maar niet noodzakelijk via een mengpaneel. Ik kan ook zelf een versterker en boxen huren, maar ja, dat is natuurlijk niet gratis.

Bijgeleverde promotiekanalen:

• nieuwsbrieven naar iets meer dan 500 geabonneerden. Ik verzend nieuwsbrieven in functie van wat er zoal gebeurt, wat inhoudt dat er niet echt een vaste regelmaat is.

• Vermelding op de kalender van de site www.musiquesdepassees.be . Ik probeer mijn site altijd zo up-to-date mogelijk te houden en ik publiceer dan ook alle informatie die me bereikt zo snel mogelijk.

Financiële gevolgen¹:

• De kostprijs wordt bepaald door een aantal factoren. Hoe laat moet ik draaien? Hoe lang moet ik draaien? Waar is het te doen? Hoe geraak ik daar en weer weg? Hoeveel bedraagt de inkomprijs? Waar gaat de winst heen? Is het misschien een benefiet voor een goed doel waar ik zelf kan achterstaan? Moet ik zelf bijkomende apparatuur, zoals versterking of belichting, huren? Wie draait er voor de rest nog? Al bij al te veel factoren om een sluitende formule op papier te kunnen zetten. Er is echter geen reden tot paniek. Het blijft altijd goedkoop en volgens sommigen vraag ik te weinig. Ik ben dan ook niet hebzuchtig ingesteld.

• Aangezien ik zelfstandige in bijberoep ben, kan ik voor alle gemaakte onkosten facturen uitschrijven. Dit kan voor sommige organisatoren handig zijn. Sowieso heb ik het lastig met de hoeveelheid zwart werk en zwart geld in de horecasector en aanverwanten. Ik doe daar liever niet aan mee. Ik heb er immers persoonlijk geen problemen mee belastingen of socialezekerheidsbijdragen te betalen.

Ik hoop in elk geval jullie allen binnenkort vanachter een discobar te kunnen verwelkomen. Hoe men het ook draait of keert, muziek blijft zowat het gemakkelijkste middel om des avonds sfeer te creëren.

23-08-2011 om 20:49 geschreven door Malcolm Nix  

In elk geval heb ik ondertussen ontdekt dat de mogelijkheid om reacties op artikelen in te sturen verkeerd stond ingesteld. Vanaf heden kan dit wel degelijk en ik nodig iedereen uit van deze optie gebruik te maken. Als het inhoudelijk echt de spuigaten uitloopt, weten we tenminste dat we de goede richting uitgaan. Als het vormelijk de spuigaten uitloopt, kan ik me tenminste in de illusie van een grotere maturiteit wentelen.

Tot slot maak ik hier graag nog wat reclame voor de site www.musiquesdepassees.be , waarop ik nog steeds een kalender bijhoudt van alle activiteiten in en rond Leuven die me de moeite waard lijken. Organisatoren mogen nog steeds hun eigen info doorsturen. Wie me wil mailen, kan gewoon op 'contact' klikken. In tegenstelling tot de enkel via sms communicerende jeugd, heb ik tenminste nog de gewoonte mijn mailbox dagelijks te controleren.

23-08-2011 om 20:48 geschreven door Malcolm Nix  

Ongeveer een jaar na de officiële re-release van de cd Le disque d’or des Baudouins Morts is Weirdo Music zo vriendelijk geweest nog een volgende excursie naar de grenzen van de goede smaak van deze Leuvense cultformatie uit te brengen.

Ditmaal gaat het om een compilatie met nummers die grotendeels nooit officieel zijn  uitgebracht en nu voor het eerst verkrijgbaar voor het grote publiek worden gesteld. De cd bevat allerlei nummers en versies die niet op de ‘echte’ cd te vinden zijn. Dit overzicht omvat de volledige carrière van onze Leuvense sterren, gaande van het eerste nummer dat voor de proefopname van het radioprogramma De 60 Minuten van Sodom is geschreven en het allereerste live concert in de Democrazy tot enkele songs die vlak voor de onvermijdelijke split zijn gecomponeerd, maar door een samenloop van omstandigheden nooit het repetitielokaal in de Boekhandelstraat hebben verlaten.

Weirdo Music, een Nederlands internetlabel dat zich specialiseert in wat de naam laat vermoeden, heeft al deze nummers een plaatsje op hun website gegeven. Aan elk nummer is een Creative Commons license verbonden, wat inhoudt dat er geen copyright op moet worden betaald. Mits vermelding van de originele componist en tekstschrijver, mag iedereen deze nummers downloaden en in integrale en onaangepaste vorm verder verspreiden. Geld is nooit onze drijfveer geweest en er is geen reden daar nu verandering in te brengen.

De rest van de backcatalogue zal te gepasten tijde ook op deze site verschijnen. Er zijn nog verschillende concerten volledig opgenomen en er zijn nog diverse opnames van repetities en bijdragen voor radioprogramma’s beschikbaar. We kunnen echter niet van onze Hollandse handlangers verwachten dat ze hier al hun beschikbare tijd insteken. Ik ga ervan uit en hoop ergens ook dat ze wel wat beters te doen hebben dan oude cassettes uit de jaren 90 te recycleren. Het is, met andere woorden, vooral een kwestie van geduld.

De nummers en de bijbehorende commentaren van mijn eigen hand zijn sinds 16 juni 2011 te vinden op http://www.wmrecordings.com/free-downloads/wm120-les-baudouins-morts-les-encores-des-baudouins-morts/ . Mensen die de nummers graag op een cd branden, kunnen hier ook de nodige artwork voor het hoesje downloaden.

21-06-2011 om 12:35 geschreven door Malcolm Nix  

Ik was aanvankelijk niet van plan iets te schrijven over de beschadiging[1] van een aardappelveld door ecologische actievoerders met een zak keukenzout. Zij hebben de gok gewaagd een wetenschappelijk experiment met een hoog publiek profiel openlijk aan te vallen en sommigen zijn gearresteerd en zullen eventueel door een rechtbank worden veroordeeld. Dat is een risico dat men op voorhand kan inschatten en ik ben al bij al blij dat er nog mensen zijn die enig risico durven nemen.

Ondertussen heeft de vervolging van de actievoerders een vervolg gekregen. Een van de actievoerders, een zekere Barbara Van Dijck, bleek werkzaam te zijn bij de KU Leuven en is enkele dagen later, op 3 juni 2011, op staande voet ontslagen. Haar gedrag zou incompatibel zijn met de normen en waarden van deze respectabele instelling. Ze zou geweld hebben gebruikt. Ze zou geen respect voor wetenschappelijk onderzoek hebben getoond. Ze zou niet langer voldoen aan de voorwaarden en de verwachtingen die aan een tewerkstelling bij de KU Leuven zijn verbonden.

Collega’s en sympathisanten hebben het hier niet bij gelaten. Ze laten een petitie[2] circuleren om hun onvrede te uiten. Ze vinden dat dit personeelslid onterecht is ontslagen. Ze oefende enkel haar recht op vrije meningsuiting uit en ze heeft zelf geen geweld gebruikt. Dat waren andere actievoerders. Zelf is ze de omheining niet overgekropen, heeft ze geen schermutselingen met de politie uitgelokt en heeft ze geen zout op de aarde gestrooid.

Ik heb hier toch enkele bedenkingen bij. De petitie heeft me nog niet bereikt, dus ik heb gelukkig nog even tijd om na te denken over de vraag of ik ze al dan niet wil tekenen. Ondertussen kan ik hier mijn gedachten laten gaan over wat de actoren in deze zaak nu eigenlijk zeggen en welke denkfouten ze daarbij maken.

Ten eerste, de petitie lijkt me niet echt intellectueel eerlijk opgesteld. Mevrouw Van Dijck fungeerde als een van de woordvoersters van de Field Liberation Movement. Ze was waarschijnlijk op voorhand op de hoogte van de plannen van de andere actievoerders en ze heeft zich daar duidelijk niet tegen verzet. Strikt juridisch genomen, is ze zelfs medeplichtig aan de schade die is aangebracht en het is goed mogelijk dat een rechter haar hiervoor zal veroordelen. Het lijkt me dan ook beter de stelling te herformuleren en te wijzen op de disproportionele reactie van de KU Leuven op het gedrag van een personeelslid.

Op woensdag 8 juni 2011 heeft een volksvertegenwoordiger van Groen! in het Vlaams Parlement minister Smet de volgende vraag gesteld: “Minister, wat zult u doen om het spreekrecht van onderzoekers in Vlaanderen te beschermen?” Een van de eerste zinnen van zijn antwoord luidde als volgt: “Spreekrecht betekent geen vernielrecht”. Daarnaast heeft iemand van de Open Vld erop gewezen dat we een scheiding van machten kennen en dat de politiek zich niet over de naleving van het arbeidsrecht mag uitspreken. Dat is de bevoegdheid van de arbeidsrechtbank. De redenering van de opstellers van de petitie is, met andere woorden, zeer krachteloos.

Ten tweede, de reactie van de KU Leuven lijkt wel zeer drastisch. Indien de universiteit van mening is dat personeelsleden een strikte gedragscode moeten respecteren, vraag ik me af waarom er überhaupt nog iemand werkt. In het verleden hebben personeelsleden van de KU Leuven zich al schuldig gemaakt aan racisme, seksisme, alcoholisme, drugsgebruik, drugshandel, poging tot aanranding, intimidatie, bedreiging, diefstal, waarschijnlijk ook aan vandalisme en echte geweldfeiten[3], en zeer zeker ook aan wat eigenlijk het ergste zou moeten zijn voor ons academisch personeel, incompetentie.

Blijkbaar is de deelname aan een ecologisch getinte actie tegen de al dan niet vermeende dreiging van de biotechologische ontwikkelingen erger dan dronken lesgeven of vrouwelijke studenten bepotelen of het jarenlang weigeren een klop uit te voeren eenmaal de vaste benoeming tot hoogleraar een feit is.

Bovendien is er nog een verzwarend element dat haast nergens in de officiële berichtgeving aan bod komt. Mevrouw Van Dijck en haar bevriende patattendoodseskader hebben die actie buiten hun eigenlijke werkuren uitgevoerd. In feite velt de KU Leuven hier dus een oordeel over wat iemand buiten de context van de eigenlijke tewerkstelling uitvoert. Er wordt zelfs niet op een uitspraak van een bevoegde rechtbank gewacht. Ze is blijkbaar schuldig aan een zware beroepsfout, terwijl ze op het ogenblik van de feiten niet eens haar beroep uitoefende.

De reden lijkt me voor de hand te liggen. De boodschap is duidelijk. Het personeel van de KU Leuven mag zeker zijn mening uiten over allerlei maatschappelijke problemen, maar niet over de projecten waar de universiteit geld mee kan verdienen. Medewerkers van de KU Leuven mogen niet het gevaar creëren dat een belangrijke financier, in dit geval BASF, zich uit een lucratief contract zou terugtrekken. Dit gaat al lang niet meer om wetenschappelijk onderzoek. Het gaat om de financiering van wetenschappelijk onderzoek en de winst die met de resultaten kan worden geboekt. De C4 is een drukkingsmiddel om interne oppositie tegen deze vorm van management binnen een grotendeels met overheidsgeld gefinancierde onderwijsinstelling monddood te maken.

Mijn conclusie luidt alvast dat de actievoerders van de FLM en andere vergelijkbare organisaties zich dringend over hun taalgebruik en hun doelstellingen moeten bezinnen. Dit zijn acties tegen kapitalistische bedrijfsleiders en hun handlangers in de academische wereld die elk ethisch argument van tafel vegen in hun onstuitbare drang naar hogere winsten. Zonder de financiering van een extern bedrijf zou de KU Leuven dit onderzoek niet eens voeren. Het doel van het onderzoek bestaat er niet uit de wereldwijde hongersnood te lenigen of de voedselproductie te verhogen. Het doel bestaat eruit een middel te vinden om door middel van verbeterd DNA meer geld te verdienen.

De oplossing ligt in feite voor de hand en dit zou dan ook de primaire eis van de actievoerders moeten zijn. Elk onderzoek is mogelijk en toegelaten. Het is bedrijven echter verboden patent te nemen of exclusief eigenaar te zijn van origineel of gemodificeerd DNA van mensen, dieren of planten. De resultaten van dergelijk onderzoek worden automatisch publiek eigendom. Deze paar zinnen volstaan in feite om de discussie een heel andere en veel eerlijker richting uit te sturen.

Wat het ‘vernielrecht’ van minister Smet en anderen betreft, kan ik ook kort zijn. Natuurlijk stelt de wet duidelijk dat het niet toegelaten is de eigendommen van private personen of rechtspersonen, zoals in dit geval de KU Leuven, te vernielen of te beschadigen. Als iedereen altijd de wet had gerespecteerd en nooit iets had beschadigd, zaten we nu nog altijd met het ancien regime opgezadeld, waren alle Afrikaanse landen nog Europese kolonies en was er, ironisch genoeg, geen sprake van een geglobaliseerde vrije markt. Het gebruik van C4 kan soms een noodzaak lijken.

08-06-2011 om 00:00 geschreven door Malcolm Nix