26 juli 2009

Route: Lysebotn surplice

Alles ingepakt en klaar om te gaan klimmen. We zijn met de twee honden vertrokken maar het bleek al snel een beetje gewaagd te zijn om de klim met de honden te doen. Fin en Zoa zijn de honden aan de fietsen gaan afzetten, ze zijn dat gewoon om enkele uren alleen gelaten te worden. De weg naar de Kjeragbolten was serieus de moeite, zo kon je er van zeer steile rotsen naar basejumpers kijken, prachtige verzichten en de gespannen rots tussen twee bergheuvels. De kjeragbolten zelf was, als te verwachten, één grote toeristische attractie maar de omgeving overheerste gelukkig. De paar stappen die je moet doen om op de rots te gaan staan waren redelijk gevaarlijk als je het mij vraagt, lekker spannend. Ik vraag me wel af hoeveel mensen hier een slippertje doen. By the way, hier wil je dat niet.

26-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

25 juli 2009

Evassheia – Lysebotn

Deze voormiddag uit de bergketen gestruikeld om terug in een andere meesterwerk der natuur terecht te komen. Tergen de middag ben ik Fin en Zoa terug tegengekomen. Ze hadden het gehaald, chapeau. Ze zijn natuurlijk veel meer gewend als dit. We hebben de laatste 30 km. naar Lysebotn samen afgelegd en we hebben naast de berg, die we morgen gaan beklimmen, onze tenten opgezet. We zijn 6 km. voor Lysebotn gestopt waar de  wandeling begint naar de Kjeragbotlten wat een rots is die gespannen staat tussen een splitsing van 2 bergen. De bergwandeling die we morgen gaan aandoen is een 3 timer. Dit wil zeggen dat het 3 u duurt vooraleer je de top bereikt. We hebben nog samen iets gekookt: voornamelijk mijn teveel aan aardappelen en tot int laat gezellig reisverhalen uitgewisseld.

“The elements are eternally on the move;

Dew turns to rain, to snow, to glaciers.

These rivers of ice swell, press onwards, scraping their ponderous bulk

Along the bed rock of the mountains.

And so water, ice and stone act as Nature’s own sculptors.

It taken millions of years and many ice- ages to carve out the valleys. When warmer times return, and the great masses of ice and snow melt,

The valleys fill with water and become fjords-

These emerald green, life bringing arteries winding their way into the hinter land.

Back and forth to the Sea.”

;Kjell Sandvik

25-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

24 juli 2009

Route: Sandnesfjorden – Oyuvsbu, Evassheia gebergte 1050m

De eerste 40 km waren behoorlijk vlak. Tot ik in Hylestad links pakte voor richting Lysebotn te gaan kwam hier al snel verandering in. De eerste 3 km. waren met stukken van 10 % stijgingen beladen. Man man man afzien. Om tot in Lysebotn te geraken  ga ik door het Evassheia gebergte met een hoogte van 1050 meter. Na de eerste 3 km. kwamen de bergen rythmisch op me af. Telkens als ik een top bereikte en een schreeuw van opluchting de vrije natuur in stuurde, kreeg ik al gauw de volgende berg  te zien. Vele stukken heb ik moeten afstappen en  mijn hele hebben verder de berg opduwen. Ik heb redelijk veel eten mee dat nog over was gebleven van in De Camio. De zwaarste zaken ben ik als eerste aan het opeten. Ik heb mezelf moeten dwingen een Six pack halve liters op te drinken de eerste twee dagen.

Ik ben uiteindelijk in het midden van dit  bergstelsel gestopt en heb er een goede plek gevonden om te wild kamperen; Dit gebied is gekend bij trekkers van de benen en ik zie verspreid over het landschap nog enkele tenten staan. Benieuwd wat mijn benen morgen gaan zeggen en nog meer benieuwd wat komen zal.

Dit is het echte avontuur.

“Voornamelijk aftasten van mijn grenzen en kalmaan deze van Noorwegen.”

24-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

23 juli 2009

Route: Evje – Sandness kapell, Sandnesfjorden

 Vandaag is de dag als regenend begonnen en zo zal ie ook eindigen.  Zelf met de vele regenbuien kan je niet anders als verliefd worden op dit land. Volle moed bijéén geraapt en alles in mijn Slow rider geladen. Tegen de avond ben ik een Australisch koppel tegengekomen die al gedurende een jaar aan het rondtrekken zijn met de fiets. Ze hadden vandaag besloten om te surplacen met dit hondenweer. Over honden gesproken, Fin en Zoa zijn aan het rondtrekken met elk een hond achter hun fiets, plus het nodige materiaal. Ze zijn vertrokken vanuit ons Belgenland en zo naar het Zuiden getrokken om zo weer naar het Noorden te trekken. Ze hebben voor Noorwegen ongeveer dezelfde route uitgeplant als ik dus ik kom ze onderweg nog wel ergens tegen. Ik ben nog een stuk doorgefietst eb heb een zalige plek gevonden naast een kerkje op aanraden van mensen waar ik even voordien water had gevraagd

23-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

22 juli 2009

Route: Kristiansand - Evje

Om 7u opgestaan om alles verder in gereedheid te brengen. Ik ga uiteindelijk van Kristiansand vertrekken wat het meest zuidelijke punt is van Noorwegen. De eerste 30 km. hebben Kore en Cecile mij opweggeholpen met hun tandem. Kore heeft ervoor gezorgd dat het eerste stuk enkele bergen inhield zodat ik kon testen of ik er wel degelijk geraken zou. Bleek toen niet voor al te veel problemen te zogen. Na 30 km. hebben we afscheid genomen.

Het ging redelijk vlot de eerste dag. De regen heeft me wel zeiknat gemaakt en het blijkt dat  bij kledij met 100% waterproof erop niet het gehele percentage definitie gewijs klopt. Ik heb redelijk wat gravelwegen befietst die ervoor zogen dat ik de hoofdbanen vermijd. Ik moet hier wel mee oppassen want deze wegen zijn moeilijk te berijden en nemen tot 2 x meer tijd in beslag. Tegen de avond aangeklopt bij een lieve oude man die me een plaats aanwees onder een waterdichte boom. Hij vertelde me dat zijn vrouw schrik heeft van vreemdelingen, “we have seen a bad movie yesterday” zei de man. Hij vertelde me ook dat ik best rechtsomkeer kon maken met dit honden weer, “the good season was in April and May. I’l take the risk zei ik  hem. Mijn tent staat ironisch genoeg dicht bij een VW Camio. De man zei me dat als ik er een batterij in stak ik er zo mocht mee wegrijden, hmm tempting.

22-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

22 Juli 2009

Route: Kristiansand – Trip to the Nord of Norway

Kilometerteller op nul:

Ik en mijn fiets zijn vertrekkensklaar. Kore en Cecile gaan me van Kristiansand naar Evje brengen met hun vw container. Kore vertelde me dat dit eerste stuk van 50 km. betrekkelijk saai is, en ze zullen een stukje met me meefietsen eens we in Evje zijn. Vanaf nu is de mogelijkheid tot panne zwaar verminderd. Een platte band en het niet functioneren van de benen zijn de enige zaken waar ik me zorgen om kan maken. De eerste dagen zal ik voornamelijk op zoek gaan naar een goed ritme, kalmaan opbouwend.

21-07-2009 om 16:56 geschreven door Luk Hubrecht  

13 – 21 Juli 2009

Route Olso – Krisiansand

Deze morgen als ik de Camio wou starten na de gewoonlijke check up gaf hij geen enkele reactie. De starter wou niet starten. Een buur zag me sukkelen en trok met een koord de Camio voort maar dan zelf was er geen vonk in te krijgen. Na alle opties te hebben bekeken zat er niets anders op dan terug Europ Assistence te bellen. Ik vreesde echter dat ze niet zouden tussenkomen voor het weg takelen omdat het terug de starter was dat niet functioneerde. Bij mijn laatste attempt werden mijn diepste gebeden toch aanhoort, geluk kig lijk. Ik ben meteen naar een Mekonomen garage gereden omdat ik 3 jaar garantie heb op de starter. Op dat moment startte hij als vanzelf en ze vertelde me dat het probleem misschien in het contactslot kon bevinden. Bij de vraag wat ik aan het waterprobleem kon doen, kreeg ik te horen dat er een waterlek is via de motor en dat het een zware kost kan worden. Ze hadden geen tijd, drukke periode. Hij vertelde me dat ik zonder probleem kan verder rijden zolang ik maar het waterniveau nauwlettend in het oog houd. In geen geval zonder water rijden was de boodschap. Ik ben tegen het avondvallen op mentaal niveau badend in het zweet in Kristiansand aangekomen.

Ik ben hier goed ontvangen geweest door Cecille Desair en haar man Kore Christoffersen. Cecile is een tante van me via ons moeder hare kant. Ze is sinds een jaar getrouwd met Kore en is sindsdien verhuisd van de States naar Noorwegen. Ze wonen op een kleine afstand van het centrum van Kristiansand in een rustige buurt in een typisch Noors houten huis. Kore is sportleraar en op professioneel vlak bezig met fietsen. Hij is zeer ambitieus bezig met zijn sport en wint redelijk wat wedstrijden. Misschien erbij zeggen dat hij 61 jaar is en jonge bikkers het gevoel kan geven alsof ze ter plaatse aan het fietsen zijn. Cecille  is  kunstenares en is verleden week geslaagd voor haar Noors examen wat een schriftelijk en mondeling examen inhoud. Ze is nu volop op zoek naar werk. We hebben daags na mijn aankomst naar de garage gereden en te horen gekregen wat ik me eigenlijk al op had voorbereid. De Camio verliest water via de Headgasket, via de motor dus. Aan de reparatie beginnen zou me al meer dan 1000 euro kosten met niet eens de zekerheid dat het daarmee zou gemaakt zijn. De reparatie zou pas binnen enkele dagen kunnen plaatsvinden en kan meerdere dagen in beslag nemen. Bij deze heb ik de beslissing genomen om gebruik te maken van mijn Europ Assistence. Nadat ze met de garage hebben gesproken zagen ze er geen probleem in om mijn auto te repatriëren naar België. Bij de vraag hoe mijn repatriatie zou verlopen vertelde ik ze dat ik met de fiets verder reis en niet van plan ben meteen huiswaarts te trekken. Ik kreeg te horen dat mijn repatriatie later kan plaatsvinden zolang het in de tijdspanne van 4 maanden is na vertrek uit België. Ik ben wedervertrokken na de verkiezingen dus ik heb, als ik gebruik wil maken van een eventuele repatriatie, tot 9 oktober de tijd. Ze repatriëren me helemaal gratis zolang ik me in Noorwegen bevindt en anders geven ze me het budget dat er was om van Kristiansand naar België  gerepatrieerd te worden.

Goed om te weten als er iets zou gebeuren onderweg.

Next step: voorbereidingen treffen voor verder te trekken met de fiets. Ik heb een systeem gekocht om ook zakken aan de voorste wielen te kunnen hangen. Korre word gesponsord door Maxim. Dit merk maakt voornamelijk powerdrink en powerbars en word verkocht in de Intersport van Kristiansand. Hij heeft in deze winkel ook 30% op al andere producten dus heb ik hier de zakken gekocht voor aan het voorste kader te hangen. We hebben enkele winkels bezocht om een ‘barnetilhenger’ te kopen. Dit is een karretje voor achter de fiets te hangen om bagage of een paar kindjes in te vervoeren. Na veel Vijven en Zessen hebben we een kar gekocht in de Intersport waar ik via Kore bijna 50% percent heb opgekregen. I like.

De Camio is intussen al onderweg naar België en ik heb al de spullen die ik denk nodig te hebben voor de verdere trip eruit gehaald, veel te veel natuurlijk. Selecteren, selecteren en nog eens selecteren en hier tussenin testritten doen om te testen hoeveel gerief ik kan meenemen zodat het aangenaam blijft om te fietsen. Verry difficult maar interessant om te zien wat eigenlijk overbodig is. Zodat nu enkel het noodzakelijke overgebleven is. Gelukkig gaan Cecile en Kore een paar keer per jaar naar België en kan ik het overbodige bij hun achterlaten.

Ik heb de nodige kaarten en boeken aangeschaft van Noorwegen om deze keer  vooruit te plannen wat me noodzakelijker lijkt dan toen ik met de Camio aan het reizen was. Hoe het gaat uitdraaien weet ik niet maar ik begin er meer en meer goesting in te krijgen in dit nieuwe avontuur. Het verslag volgt natuurlijk.

Tegen de 10^de augustus komt Vincent naar Noorwegen om een goede twee weken mee te trekken. Ik heb de tweede fiets achterlaten in Kristianstad zodat hij deze kan ophalen bij zijn aankomst en me dan  tegemoet kan komen. Hij is voor het moment al de tickets in orde aan het brengen en ik raadde hem aan om een railpass te kopen. Hij is onder de 25 jaar wat maakt dat je deze pas zeer goedkoop kan bekomen.

13-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

09 – 12 juli 2009

Route: Drobak – Oslo, (hoofdstad van Noorwegen)

Ik heb een gratis parking gevonden op een 5 km. van het centrum van Oslo naast een Olympisch oefenpark.

Ik ben hier elke dag gaan lopen rond een meertje. Het heeft hier elke dag zwaar geregent, quiet depressive.

In Oslo wonen een half miljoen mensen wat enorm veel is als je weet dat er slecht 4,5 miljoen mensen wonen in dit uitgestrekte land. ………………………………………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………………………………............................................

09-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

07 - 08 juli 2009

Route: Norrkoping – Orebro – Karlstad – Grums

Route: Askim – Drobak

On the way to Norway

Camio heeft sinds mijn vertrek bij Veerle een neiging tot alcoholisme. Ons vader zegt altijd dat water voor de planten is. Ja justo, maar mijn auto drinkt ook van het goedje. Dorst dat hij de laatste tijd heeft waardoor het gehele koelsysteem lijkt ontregelt te zijn. Het is een gesloten systeem dus normaal kan hier geen verlies in zijn. Ik stop op zeer geregelde basis om de Camio te laten afkoelen en het water bij te vullen.

Tegen de middag ben ik de grens overgestoken naar Noorwegen. Nothing to declare, hmm, i think not. Ik ben in de namiddag in Drobak aangekomen. Dit kleine havenstadje is blijkbaar het adres waar we onze kerstwensen naartoe sturen. Blijkt dat de Kerstman na de drukte van de kerstperiode niet op den dop kan rekenen. Zo moet hij dus als elke normale sterveling werken. Ik vond hem ondergedoken in het plaatselijke toeristische bureau. Bij het zien van ‘The Santas Helper’ begrijp ik de keuze van zijn werkplaats.

In Noorwegen geld de zelfde regel als in zweden omtrent het wildkamperen. Almenretten genaamd. Comon sense, rekening houdend een bepaalde afstand te behouden met privéterreinen, openbare parken en stranden. Elke andere situatie mag je hier overal je tent opzetten of de Camio handbreaken.

So far so good.

07-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

3 – 6 juli 2009

Route: Olan – Nybro - Orrefors – Norrkoping - Lovvik 1, 618930 Kolmarden tussen Kvarsebo en Navekvarn

Deze morgen een bezoek gebracht aan Orrefors. Dit dorp is gelegen in Glasricket en is een streek in Zweden dat de Kingdom of Crystal genoemd wordt. Het is het thuisfront van het befaamde Zweedse Kristal. Je kan hier meester-glasblazers aan het werk zien alsook pas afgestudeerden.

Van hieruit heb ik koers gezet naar Norrkoping waar ik onderweg nog even gestopt ben in Soderkoping. Het was aan het drachen dus veel van het dorp, dat me door verschillende mensen was aangeraden, heb ik niet bezocht.

 Tegen de avond ben ik aangekomen in Norrkoping waar Olaf Larson en Veerle Carnier wonen.  Ze hebben beide 4 jaar samen in België gewoond en zijn vrienden van Cindy en Kris. Olof is van Zweden en ze hebben hier samen een huis gekocht. Ik heb veel geluk dat ze al terug zijn, ze zijn net een maand naar Australië op huwelijksreis geweest en zijn een paar dagen geleden teruggekomen. Ze wonen langs de Braviken Bay tussen Kvarsebo en Navekvarn , zo’n 40 km ten oosten van Norrkoping. De plaatsbeschrijving komt dicht bij ‘the middle of nowhere’. Hun huisje staat op een goede honderd meter van het water in het midden van een bos, echt prachtige gelegen. Als je tot rust wil komen is this the place to be. Bij mijn aankomst werd ik hartelijk ontvangen en hebben we een lekkere spaghetti gegeten die Veerle gemaakt had. Ik had voordien ook alles gekocht voor een spaghetti te maken dus het zal hier een competitief spaghetti festival worden. Ze eten even graag spaghetti als ikzelf dus dat komt wel goed. In’t laat  een spel schaken gespeeld tegen Olof, dat was lang geleden.

De dag nadien hebben we alles voorbereid om 2 dagen  op trektocht te vertrekken met de Kajaks. Olof en Veerle hebben een dubbele en enkele kajak en de broer van Olof die ons gaat vergezellen met zijn vriendin en hond hebben een kajak voor drie personen. De bedoeling was dat we zouden overnachten op één van de kleine eilanden die we zouden tegenkomen onderweg. Echt zalige ervaring zo kajakken tussen al die kleine eilandjes.

Benodigdheden, kajak, pedel, mussels from Brussels, antiverdrinkvest, kaart en kompas, gear voor te kamperen (eten, tent, …).

Tegen 18u hadden we een eilandje gevonden waar we de nacht konden doorbrengen. Tijdens het opzetten van de tenten bleek dat Martin en Lisa de stokken van de tent vergeten waren, geen probleem want het bleek dat beide broers wat maguiver gehalte in zich hebben. Nog een lekkere duik in het 21 graden warme water en dat samen aan het eten begonnen.

De dag nadien hebben we na een stevig ontbijt en een ochtendduik, koers gezet huiswaarts.

Eens thuisgekomen heeft Olof me terug meegenomen naar het water en heb ik terug plaats genomen in de ‘single kajak’. De bedoeling was om eens te ervaren wat het geeft als je kajak omdraait en welke zaken je moet doen om er heelhuids uit te geraken. Het uitgeraken leek geen probleem te zijn maar het terug in geraken was onmogelijk voor mij. Olof vertelde me dat hij samen met zijn broer aan het oefenen is om een techniek onder de knie te krijgen dat er voor zorgt dat je niet uit de kajak moet kruipen. Het is met een kussen dat je rond de peddel draait en zo de kajak terugomdraait terwijl je er zelf nog inzit. Complex maar haalbaar vertelde hij me.

Ik heb hier een waske kunnen doen van mezelf en mijn kleren, in apartheid wel te verstaan.

Vandaag aan de blog gewerkt en de Camio nog eens grondig gekuist en vanaf morgen reis ik via West-Svealand naar Oslo (Noorwegen) om zo verder te reizen naar Kristiansand. 

Veerle en Olof, dikke merci voor het avontuurlijke weekeinde.

03-07-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

29 juni – 2 juli 2009

Route: Tjurko and Sturko – Kalmar – Eiland Oland

Kraftcentrums kom je hier in Zweden op vele plaatsen tegen. Het gaan om een soort van Kunstenaarscollectief die in een huis of pand hun kunstartikelen tentoonstellen en verkopen. De nadruk ligt op het feit dat alles met de hand gemaakt wordt en niets met massaproductie te maken heeft. Het is iets duurder maar je hebt wel telkens iets unieks gekocht.

Van hieruit ben ik naar Oland gereden waar ik op zoek ben gegaan naar een plaatselijke boer en waar ik voor mijn Camio een veilige stal heb gekregen, (dat hoop ik toch altijd) om zo een deel van het eiland te kunnen aandoen met de fiets. Het eiland is zo’n 130 km lang en is op zijn breeds 16 km. De 4 dagen dat ik hier heb doorgebracht waren ideaal zonnig voor te fietsen. Ik heb hier de het grootste deel van de tijd met enkele een short kunnen fietsen. Het is een echte aanrader voor fietstoeristen, veilig in het verkeer, meestal warm en droog in de zomer weliswaar, gemakkelijk kamperen op enkele meter van de zee, nog iets?

Mijn route was vanuit Kalmar zo naar het meest zuidelijke punt van Olan en zo een lus makende via de Oost kust terug naar Kalmar.

29-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

28 Juni 2009

Route: Karlskrona – Tjurko and Sturko

Tegen de avond naar de eilanden groep gereden die aan Karskrona grenst. Aangekomen op de plek waar ik morgen een Kraftscentrum wil bezoeken, kwamen er enkele omwonenden op me af. Gewoon om een babbel te doen, niet van ela maakt dat ge hier weg komt. Lieve mensen. Ik heb hier in alle rust genoten van de zonsondergang en het zal niet meer lang duren of de golven wiegen me hier int slaap.

28-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

26 – 27 juni 2009

Route: Svarta Bergen – Karlskrona

Karlskrona is een marinestad waar ik twee dagen heb doorgebracht. Gratis parking in de haven zelf, nice. Ik heb hier het sinds slechts enkele weken geopende ‘Leonaro Da Vinci Ideale Museum’ bezocht. Dit is een  Italiaanse privé collectie, the Kuleunovic collection, met kunsthistorisch zeer belangrijke werken. Deze collectie die voornamelijk geconcentreerd is op schilderkunst heeft werk van de Rennaissance tot het Modernisme en dit alles was tentoongesteld in een prachtige locatie.

Dit weekend is er het Nostalgia festival’ waar er een show is van oude kleine zeilschepen en Amerikaanse sleeën. Het Marine museum vond ik ook serieus de moeite om te bezoeken, vooral de sculpturen die er te bezichtigen waren en die gemaakt waren om als mascotte te functioneren pronkend op de voorkant van het schip.

26-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

25 juni 2009

Route: Hasleholm – Hagguhult Londsboda (Svarta Bergen)

Deze morgen uitgecheckt en na het ontbijt werd ik gevraagd even naar de balie van het hotel te komen. Ze hadden een fax gekregen van ‘Europe Assistence’ met de melding dat ze maar 1 en een halve dag betalen van twee overnachtingen. Hmmm. Ik dacht dat er een budget van 90 euro per dag was als ik iets voor had met de auto. Bleek dat budget voor de gehele periode te zijn. Gelukkig waren de mensen van het Hotel van goeden harte en vonden ze het zelf belachelijk dat de verzekering maar voor een één en een halve dag wou betalen en dus gaven ze me een halve dag for free. Welke halve dag mocht ik zelf kiezen.

In de garage kreeg ik goed nieuws te horen, de operatie is goed verlopen, geen complicaties.

De prijs was ook een beetje gezakt en ze hebben een nieuwe starter geïnstalleerd in plaatst van een gereviseerde dus ook al goed nieuws. Een halve second is tegenwoordig genoeg om mijn Camio in werking te stellen. I like

Na drie dagen surplacen ben ik uiteindelijk naar de steengroeve gereden. Toen ik er aankwam bleek daar juist dat weekend een festival te zijn, ‘Songs Of The Wood’. Dit was al gedurende tien jaar niet meer het geval geweest en ging veel volk trekken. Ik ben naar een plaatselijk infobureau gereden om een ticket te kopen en heb twee kunstenaars bezocht die met de zwarte granieten steen van Diabas werken. Nadien heb ik een lange wandeling gemaakt in de steengroeve en tegen 23u ben ik richting festivalgrond getrokken. Het festival dat zich in het midden van de steengroeve op een berg bevond begon om 12u stipt tot 3u30. Gezellig familiesfeertje, iedereen had zijn stoeltje mee en ging braaf zitten gedurende het gehele festival, alleen tijdens de bisnummers waren er enkele uitbundigen die zich niet konden houden.

25-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

24, 25 juni 2009

Nog even naar het toeristische bureau voor wat meer informatie over de beeldhouwers en de steengroeve, dat even was wichfull thinking. Als ik terug de Camio wou starten gebeurt er niets bij het draaien van de sleutel. Ja de batterij dacht ik meteen. Ik heb in totaal 3 auto die me geholpen hebben met kabels, het werd me dus al snel duidelijk da het niets met de batterij te maken had want de radio en lichten werkten nog en bij het draaien van de sleutel hoorde ik niet eens gepruttel, nada niente nikske beweging in te krijgen. Ik heb mijn ogen ettelijke keren door het motorruim laten ronddwalen op zoek naar iets dat losgekomen was of iets dergelijks dat dit defect kon veroorzaakt hebben.

Tegen 1u heb ik uiteindelijk naar Europe Assitance gebeld en mijn geval uitgelegd, ze gingen in het uur takeldienst ter plaatse hebben. Na een uur en een half nog eens gebeld en ze vertelde me dat ze me niet vergeten waren. Na drie uur nog niets. Plots zie ik een takelwagen naast me stoppen. Ik zeg alleloeia en hallo maar het bleek voor een bestolen auto weg te takelen. De politie had deze 10 min eerder ontdekt, ge moet es nadenken. Uiteindelijk hebben ze me 4 uur na ik voor de eerste keer gebeld had getakeld wat ervoor zorgde dat we te laat aan de garage kwamen zodat ze vandaag niets meer konden doen en er geen stukken meer besteld konden worden. Ik heb alle tijd van de wereld voor het moment maar toch was enigziens teleurgesteld in de service. Het was een intern communicatie probleem kreeg ik te horen. De starter van De Camio moet vervangen worden kreeg in de garage te horen. Hij start maar dan moet hij ingang geduwd worden, en ja ik kan me telkens in een bergaf parkeren, ma  bon.

Starter: Kost 4500 kronen. Dat is dus de starter met een Uur en half werk. Dat komt op ongeveer 400 euro. Jawul, de staart is eraan. Keep positive Luke. Via Europe Assistance heb ik een Hotelleke in Hassleholm center in het City Hotel. Hier kan ik twee dagen gratis overnachten met ontbijt tot als de Camio vrijdag gemaakt is. Op hoop van zegen en alweer een paar duizend kilometer.

Profiteren voor het schrijven van de blog en mijn computer eens uitMesten. Er zitten een paar van die hardnekkige virussen die ik er maar niet uit krijg geanti.

24-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

23 juni 2009

Route: Trelleborg – Ystad – Ales Stenar - Hassleholm

Bezoek aan de reconstructie van een Vikingburcht viel wat tegen. Ik ben tegen de middag naar een park gereden aan een kasteel waar al sinds enkele in het park een sculptuurtuin te bezichtigen is. Prachtige omgeving om tot rust te komen. Ik vind wel dat vele sculpturen aan hun lot worden overgelaten en daardoor  vervallen sommige tot afval.

Tegen de avond ben ik naar Ales Stenar gereden. Dit ligt op de zuidkust van Skane en is vermoedelijk een Vikinggraf of Cultusplaats. Prachtig gesitueerd en redelijk kalm toestroom qua toeristen. Tegen 9 u uur beslist om al richting Hassleholm te rijden waar ik morgen een Steengroeve en enkele beeldhouwers ga bezoeken.

23-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

22 juni 2009

Route: Kopenhagen – Denemarken Grens Zweden - Malmo – Trelleborg, Gotaland

Tegen de avond koers gezet richting Zweden. Via de Oresundbrug bereikte ik Malmo en ben dan doorgereden naar Trelleborg waar ik morgenvroeg een klein gereconstrueerd Vikingdorpje wil bezoeken. De Camio is nog steeds niet uitgeput en heeft er nog steeds evenveel goesting in als ik.

Vergeet het staartje niet.

22-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

17 juni – 21 juni 2009

Route: Kopenhagen-CPH-Copenhagen (Eiland Seeland )

Ik heb hier een goede Camping gevonden (Bellahoj Camping) waar ik de Camio zonder zorgen elke dag kan achterlaten. Hier in Kopenhagen moet er overal de klok rond betaald worden voor parking. Ik heb uiteindelijk, mits negotiëren, 40 euro betaald voor 5 nachten, wetende dat deze camping op 5 minuten fietsafstand van het centrum is was dit de beste optie.

Onzichtbaar

Een zucht is onzichtbaar, net als de wind

De nacht is onzichtbaar, als de dag begint

Onzichtbaar zijn de dingen die ik kwijt ben, die ik nooit meer vind

Maar met mijn ogen dicht , zie ik alles, wat mijn hoofd verzint

Ik zal hier naderhand over uitbreiden.

The photo’s have to speak fort hem selves for the moment

Het juiste hout

De vrouwen zijn hier uit de juiste houtsoort vervaardigd, dat soort waar ook de superieure wijnen in worden gerijpt, rijk me dit soort hout aan en ik zal er de mooiste sculptuur in zoeken. En naar het schijnt wie zoekt die vindt.

17-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

15 juni en  16 juni 2009

Route: Surplace Odense

Route: Odense ( eiland Funen ) - Kopenhagen-CPH-Copenhagen (Eiland Seeland )

Een van de bekenste mensen van Denemarken is in Odense geboren. Hans Christian Andersen is hier op ettelijke manieren vereeuwigd en vereert via monumenten, musea,…

Hans Christian Andersen is wereldbekend voor zijn sprookjes en heeft tijdens zijn leven al mogen genieten van wereldfaam. Ik ben hier twee dagen ter plaatse gebleven en tegen de namiddag koers gezet naar Kopenhagen

15-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht  

14 juni 2009

Route: Esbjerg – Odense

Gisteren bij avondval in Esbjerg aangekomen. Hier heb ik voor de eerste keer zelf contact gehad met Hospitality Club. Toen ik nog kootte in Brussel hadden we zelf regelmatig guests van over heel de wereld maar had dit zelf nog nooit gedaan. Ik ben ge hosted door Pam Nielsen.  Ze heeft al een zeer bewogen leven achter de rug, zo verloor ze twee jaar geleden haar man. Ze is een Paramedic en gaat hier volledig in op, ze reist heel graag en kennelijk is ze ook heel graag gastvrouw. Ze kookte gisteren avond nog warm voor me. Boeren worsten met ajuinen en look, dit in een ovenschaal en een halfuur in de oven, hierbij nog wat verse salade, en klaar is kees. Ech lekker. Thanks Pam

Na lekker uitgeslapen en te hebben ontbeten heeft Pam me de stad laten zien. We zijn dan naar de kust gereden waar vier 9m hoge, sneeuwwitte, zittende figuren, ja staan zou ik zeggen maar ze zitten zodus. Deze sculpturen groep heeft als titel: ‘ The Man meeting the Sea’ en is gemaakt door Svendwiig Hansen ter ere van het eeuwenfeest van de stad. Het beeld is een herkenningspunt geworden zoals dat voor Brussel het Atomium is of voor Parijs de Eiffeltoren. Na een strandwandeling hebben we nog even de stad verkent en heb ik haar bedankt voor haar hartelijke gastvrijheid, ze zei ‘voor mij ne warme choco’, kmoet altijd denken aan den Urbain, ook als ze dat int Cafe vroegen, voor mij een lokaal biertje en daarbij een lekkere warme nacho schotel.

14-06-2009 om 00:00 geschreven door Luk Hubrecht