omgaan met vreemdgaan en leugens

of hoe je vooral zelf veel last hebt als er herhaaldelijk misbruik van je goedheid wordt gemaakt

loyaliteit, overgave en commitment zijn mooie eigenschappen. Maar ze komen je duur te staan als er te veel (mis-)/gebruik van wordt gemaakt, en je die ook niet zelf in voldoende mate mag ontvangen. Niet simpel om die balans te maken, zeker niet als het spel van de liefde niet eerlijk wordt gespeeld.

Inhoud blog

	Love of my life
	2014/11/16 Herstel na ontrouw mogelijk?
	What doesn't kill you
	Pseudologica Phantastica - artikel
	it's a beautiful day !

Archief per week

	19/01-25/01 2015
	10/11-16/11 2014
	22/09-28/09 2014
	25/08-31/08 2014
	21/07-27/07 2014
	23/06-29/06 2014
	16/06-22/06 2014
	19/05-25/05 2014
	12/05-18/05 2014
	05/05-11/05 2014
	21/04-27/04 2014
	14/04-20/04 2014
	07/04-13/04 2014
	31/03-06/04 2014
	17/03-23/03 2014
	10/03-16/03 2014
	03/03-09/03 2014
	24/02-02/03 2014
	17/02-23/02 2014
	10/02-16/02 2014
	03/02-09/02 2014
	27/01-02/02 2014
	20/01-26/01 2014
	13/01-19/01 2014
	30/12-05/01 2014
	14/10-20/10 2013
	26/11-02/12 2012
	12/11-18/11 2012
	01/10-07/10 2012
	24/09-30/09 2012
	30/01-05/02 2012
	23/01-29/01 2012
	16/01-22/01 2012
	26/12-01/01 2012
	30/08-05/09 2010
	23/08-29/08 2010

Hoofdpunten blog wat_na_vreemdgaan

	hoopgevend
	opzetten van een poll
	status update
	Die dag in het jaar
	waarom

Willekeurig Bloggen.be Blogs

kartix
www.bloggen.be/kartix

26-09-2012
26/9/2012 SMS tss E__ en L__ , na 2de keer door rood licht
26-09-12 woensdag (daags na de escalatie) E__: Mag ik vanaf 8.30h in je huis? L__: Het was ons huis. Wat heb je nodig? E__: Ik hoop nog steeds dat het ons blijft. Ik wil hulp zoeken en gerief verzamelen voor deze nacht, logement zoeken L__: Hoop is wat laat, zowel als hulp. Ons, wat is dat? En met hoeveel man? Gerief kan straks. Laat mr weten wat je nodig hebt. Er staat al wat in garage E__: Ik wil nog steeds voor ons vechten, ik zie je graag. Ik zoek hulp voor mezelf L__: Rijkelijk laat, niet? Voor bedrog kan hulp mss op termijn nog helpen, maar voor het liegen???? Denk daar zelf maar eens over na! Hoe kun je daar nog op bouwen? E__: Ik weet dat ik je pijn gedaan heb maar wil vechten voor ons, er is liefde ts ons. De hulp zoek ik toch. Mag ik $$$$ lijst komen afprinten voor deze avond L__: Heb ik die flm al ns nt gezien? Printen kan straks nog. Normaal ben ik op tijd. E__: En toch wil ik vechten! Wanneer mag ik dan komen? L__: Er staat al wat in de garage. Ik laat wel weten wanneer ik vertrek L__: Heb je al wat gevonden? Maak n lijst op van wat je allemaal denkt nodig te hebben. E__: Ik heb al nr 3 psychologen gebeld en wacht nu tot 1 terugbelt. Ik ben nu bij K__ maar voor vanavond nog geen concreet plan. Moet ik definitief verdwijnen uit jou huis en leven? E__: Heb met advocate gebeld en ik mag proberen sleutel van niel te halen, zij brengt tegenpartij (nvdr: ex) op de hoogte. Morgen afspraak met bank of ik huis kan kopen. (nvdr: het huis uit de scheiding met ex) Ik hoop dat niks van dit nodig is 27-09-12 donderdag L__: Moest dat nu per se al op Facebook??? Bedankt voor de discretie!!! Hxxx en Mxxx zitten wel op FB... (nvdr: oudste kinderen van L__) E__: Dat deed je toen toch zelf ook (nvdr: verwijzing naar januari 2012) L__: Helemaal niet! Ik maakte enkel relatie onzichtbaar! Dat werd bewust niet gepost! Enkel wie wat wist had het gezien E__: Dat had ik trouwens nu ook gedaan. Niemand let daar op. Heb je van mij n post daarover gezien? K zal het vrijdag wek merken aan de pubers. L__: veel succes morgen bij de bank en bij de notaris. Als je wil, laat wat weten. Goede raad geef ik altijd aan vrienden. Ik laat de deur op n kier in dat verband. Aan jou om ze te openen, of dicht te slaan. E__: Bank was goed en minder goed. Rij nu nr jou thuis. L__: Hoe bedoel je minder goed? Ok als ik vanmiddag heen en weer kom, dan moet het straks mss nt meer? Lxxx en Sxxx komen straks wss ook helpen. (nvdr: met verhuizen van alle meubels en spullen van E__ uit het huis van L__ naar het nog te vereffenen huis uit echtscheiding) L__: Onze Jxx komt straks ook helpen. Ik even je moeder gebeld enkel om de spraakverwarring 'gebeld naar' uit te leggen. Zal nu wel minder boos zijn. E__: Vertel straks maar even, het is zo zwaar maar dat mag ik jou n zeggen. Ik mis je L__: Dat mag je wel zeggen.! Hou vrienden rondom u die je onvoorwaardelijk steunen maar je ook n klets om de oren durven geven. Werk eraan met prof hulp en verander echt. Doe het vr een stabiel leven, en je eigen gemoedsrust. Pas dan ken je de ware betekenis van de bedoeling... zonder ook mr enige behoefte aan enige vorm van avontuurtje. Dit is nu ns een sms om te bewaren ipv deleten zie! L__: Een stabiel leven voor je kindjes.. moest dat zijn.... E__: Dank je wel en ik wil je in onze vrije week , raar nu, zeker zien. Deze week wacht ik even af op reactie kids en of ik het al kan. L__: Denk eerst aan vrijdag en zondag. Deadline. En overeenkomen wat we tegen de kinderen vertellen en hoe. Dan n week quality time met de kids. Al geweest? (nvdr: vrijdag komen kinderen van L__ terug thuis na een week bij hun mama, zondag komen de kinderen van E__ thuis na een week bij hun papa). E__: Psychologe heel zwaar, ook al. Ik moet moet moet rust vinden dat is wat mij parten speelt. Maar ik wil rust met jou! Laat mij maar doen, gaat even helemaal niet meer. L__: Ja manneke! Hoeveel keer heb ik je gezegd dat je hulp moest zoeken... t was en is echt wel nodig. Maar nu eerst: doorwerken tot zondag. E__: Rust is niet fysieke rust, maar soit. Neemt niet weg dat mijn gevoel leeg en heel pijnlijk is L__: Weet ik wel, x 2 28-09-12 vrijdag L__: Ironie: een zakdoek onder je kussen uiteraard... E__: Al klinkt het raar, ik hoop dat het je even doet glimlachen. L__: Stuur alle dingen oog even in sms, ben t al vergeten.... E__: kussen, dons, fototoestel, mand in kast fototoestel L__: Pfff. Relatieve rust. Traantjes gedroogd. Besef moet nog komen. Mxxx was t eerst en t meest emotioneel. Toch ben ik blij vr hem dat m t kon.... kapot E__: Geef Mxxx een knuffel, we werden net vrienden. De meisjes een kus. Het doet hier ook pijn, ik zal ze missen. Ik laat weten als ik thuis ben en dan kun je nog bellen als je wil E__: Ben onderweg L__: Was t maar waar... E__: Gps geeft als thuis kontich, voelt vreemd dat na al die tijd het ook zo voelde echt L__: Klinkt heel raar! Heb 2 jaar steeds anders gehoord en gevoeld.
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
26-09-2012, 00:00 geschreven door L. Reacties (0)

25-09-2012
2012 einde september:
einde september 2012, we zouden het laatste weekend samen, met een vereniging waar ik in het bestuur zat, een leuke groepsreis doen naar Amsterdam. Alles was geregeld. Ik had normaal mijn kinderen dat weekend, maar zorgde voor opvang, zodat we dit toch konden meemaken. Het zou een goed gevuld weekend worden: culinair (kan dat wel in Holland? ;) ), maar ook musea, een boottochtje, fietsen met tandems door de stad, leuke cafeetjes, en ... een gegidste wandeling langs de walletjes stond ook op het programma uiteraard. De ironie wil dat de subtitel van het weekend inhield "koekeloeren bij de hoeren".... In een onbewaakt moment, ze moest even weg en ze had haar facebook vergeten sluiten, dus die stond nog open, zag ik een wel heel pikant, zeg maar gerust pornografisch getint chatgesprek open springen "ping" met een zekere Ba_t. Een zekere? .. Nee hoor, het was geen onbekende: het was die dekselse jacuzzi-man!! De bubbelbad boy! Ik kon mijn ogen niet geloven! Dit was toch niet waar zeker! Dit was geen gewone vuile praat, dit was elkaar opgeilen ! Ze spraken blijkbaar een soort code af, om er zeker van te zijn dat het wel veilig was om vrij met elkaar te chatten "....", en ze hadden ook afgesproken ook nog om zeker alles te wissen! Waarom? Ik las verder... over wat ze al of niet van kleding aan hadden..... en het werd erger en erger..... "Ik ben al helemaal nat geworden".... en hij over "afwisselend zacht erin en eruit en dan weer hard en diep stoten".... Ik stond perplex. Eigenlijk was ik blij dat ik neerzat toen ik dat zag, of ik had er gelegen, denk ik. Voor de tweede keer op rij verging mijn wereld. De grond zakte onder mijn voeten weg.... terwijl ik verder las in dit onvoorstelbare gesprek. Walgelijk. Wat een situatie! Dit was dus de bange haas die wegdook, maar daar kon zij toch niks aan doen???? je, deuuu!!! Dit was dus de man waarmee ze in de nazomer van 2010 rustig mee in een bubbelbad zat, zonder meer, ze kende hem gewoon van aan de schoolpoort???? Maak dat de ganzen wijs!!! En hij werd met naam en toenaam genoemd in het vonnis van haar (v)echtscheiding, als zou zij toen zeker iets met hem hebben gehad (er zaten zelfs afdrukken bij van wat ze tegen elkaar zouden geschreven hebben in berichten. Die heb ik niet allemaal gezien, maar dat hoeft nu ook niet meer). Haar argument steeds: Bij hem vond ik troost en begrip... Jaja, zeker wel. Maar nog wat anders ook duidelijk. Maar dat was uiteraard voor ze mij leerde kennen. Geen probleem dus. Maar wat met het liegen daarover dan? Niks aan de hand? Ik had er even genoeg van. Ben naar buiten een luchtje gaan scheppen. Mijn maag was gekrompen zodat ik dacht dat ik moest braken. Maar ik heb mezelf tot kalmte aangemaand. Gelukkig waren er toen geen kinderen. En ik deed wat ik vond wat ik moest doen: Nee, ik wreef er haar niet met haar neus in. Maar ik vroeg haar, zoals ik de laatste tijd daarvoor al wel meer deed: waar ben je eigenlijk mee bezig? Want ik had alweer zoveel tekenen dat ze met van alles bezig was dat niet deugde. En u raadt het antwoord al: er was niks hoor. Ik zag spoken. Maar nu wist ik het uiteraard wel helemaal zeker!... En nu liet ik niet meer los. Ik zei dat ik er schoon genoeg van had van al dat naast de pot pissen, maar vooral van al dat liegen, dat steeds maar erger werd. Nadat ze eerst vooral heel stil was, werd ze dan nog zelf kwaad ook. Toen was het voor mij helemaal genoeg. Ik wees haar het gat van de timmerman. " Wij wonen vanaf nu hier niet meer samen!" Eerst daagde het duidelijk nog niet dat ik dat meende, maar toen ze zag dat ik dat wel meende, sloeg het helemaal om. Van "dat meen je niet" , over "ik heb helemaal geen relatie met iemand anders" (dat was ook het onderwerp niet, ik vraag me af waarom ze die opmerking maakte?, misschien was er dan toch nog wel wat meer, maar dat doet er nu niet meer toe), tot uiteindelijk smeken om te mogen blijven, en "maar ik zie je graag", en "ik wil niet weg",.... Maar ik kon dit niet meer houden. Ik vroeg haar om de nodige spullen voor een paar dagen te pakken, en de rest zouden we nadien wel regelen, nu moest ze onder mijn ogen vandaan, en liefst zo snel mogelijk. Ik was te boos om hierover nog verder te debatteren, dit had op dat moment geen zin. Ik nam de sleutel van mijn huis van haar sleutelbos, moest haar nog een paar keer van me af houden omdat ze me aanklampte, maar ik walgde daar op dat moment van. Toen dacht ik alleen maar: "zo snel als mogelijk weg, en stop met liegen". Ik was er kapot van. Ben naar buiten gelopen, de straat uit wou ik. Eerst liep ze achter me aan, nadien met de auto. Ze vroeg om in te stappen. Snapte ze dan niet dat dit geen zin had? Ik wou alleen maar weg, zij weg, ik weg,.... Ben terug naar huis gestapt. Ze is half boos, half wenend vertrokken. Ik bleef op dezelfde manier achter. Kapot van verdriet, de woede had ik uit mijn benen gestapt...
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
25-09-2012, 00:00 geschreven door L. Reacties (0)

01-02-2012
2012 voorjaar en zomer
In die zware weken van januari/begin februari 2012 heeft E__ een afspraak gemaakt bij een psychologe, zoals ik haar aanraadde. Ze had ze zelf opgezocht en zo snel mogelijk een afspraak vastgelegd. Dat was alvast een begin. Ben mss ook nog vergeten vertellen dat, naar aanleiding van mijn ondubbelzinnige vraag in mijn email aan haar, ze inderdaad de bewuste Dirk uit haar FB contacten schrapte, hem liet weten dat ze geen contact meer wou, en ook zijn nummer wiste in haar telefoon. Jammer dat ze dat pas deed nadat ik daar achter vroeg (bedenk ik me nu terug), maar het belangrijkste was voor mij toen dat ze dat toen wel direct deed. Situatieschets: er was bij mij uiteraard veel twijfel. Kon dit nog goed komen? Was dit een toeval, een relatietest, ...? Ik zag haar nog graag, en we waren al zo'n eind samen opgeschoten. Het liep vrji aardig met de kinderen (en met 6 kinderen is dat aan zich al een prestatie), we deden ook leuke dingen samen,... OK, het was niet allemaal rozegeur en maneschijn, maar waar is dat wel? Na die moeilijke weken werd er toch meer en meer gesproken, vooral op het moment (kinderloze week) dat ze terug kwam van het 2-wekelijkse bezoek aan de psychologe. Er werd heel veel verteld, en dat was goed. Er kwamen dingen naar voor uit haar verleden, die ze eigenlijk voor een stuk had proberen verdringen, maar dat wreekte zich. Zware dingen kan je niet verdringen, die moet je proberen verwerken en een plaats kunnen geven. Een paar bedenkingen toch, die ik toen had, en met momenten haar ook uitte: Waarom moest ik er meestal achter vragen om erover te praten als ze terug was van de psychologe? Kon ze dat niet uit eigen beweging? Antwoord: het was al pijnlijk genoeg voor haar. (mijn bedenking nu, en die komt wss nog terug: is daar wel alles verteld geweest?) Het ging vooral over de invloed van haar verleden op haar gedrag nu. En dat stak me persoonlijk eigenlijk op den duur wel wat tegen. Wat met het heden? Wat met de hele periode dat we wel samen waren, en er echt iets moois opbloeide? Wat met de warmte waarmee alles werd omringd?... En dan zo maar Waarom moest ik er achter vragen wanneer we daar samen naartoe konden gaan (of ergens anders)? Tenslotte zat ik daar ook maar op mijn kin te kloppen... Ik begreep best dat zij eerst e.e.a. op een rijtje moest kunnen zetten, maar ondertussen.... Gaandeweg is het wel wat gaan slijten, mede door dat praten. Door meer openheid die er kwam. In het begin was het onmogelijk, nadien lastig, en soms nog wat met gemengde gevoelens als het ging over een x in een berichtje, een kus, of een echt knuffel. Ook met het elkaar "schatje" noemen, omdat datzelfde daar keihard op het scherm heen en weer vloog heeft een tijdje moeilijk geweest voor mij. Maar het is gebeterd. Zeker toen we samen een keer naar haar psychologe zijn geweest. Maar toch, dat laatste was ook geen volledig succes: Het ging inderdaad vooral over haar verleden. En ik maakte daar ook duidelijk dat dat mij voorkwam als iets waar je niet alles kan achter verschuilen. De psychologe was eigenlijk spaanstalig, dus, de verstaanbaaheid en begrip was niet altijd optimaal. Ik was na die voorgaande gesprekken een beetje de vreemde eend in de bijt. Voor mij niet zo lastig, maar als ik er op terugkijk, kom je toch wel met een ander verhaal binnen dat wat daar misschien al neer lag... Het werd in ieder geval niet helemaal begrepen. Of dat vooral door de taal, dan wel door wat er voordien in afzonderlijk gesprek wel of niet gezegd is, dat weet ik niet. Dus ik laat het in het midden Toch, ... we groeiden wel terug naar elkaar toe, en dat was voor mij het belangrijkste: we vierden valentijn, verjaardagen, we gingen met z'n achten op vakantie (zalige zomers warm, buiten gezwommen met pasen), communnie en vormsel van 2 van onze kinderen samen gevierd in een groot feest bij ons thuis (bij schitterend weer, met veel vrienden,..), E__ geholpen met haar niet afhoudende perikelen nog over de aanslepende vereffening-verdeling van haar scheiding (nog uit voorjaar 2010), op vakantie in het Zuiden van Nederland met vrienden op bezoek, .... Maar, ... helaas ook waren er mindere momenten, en terugkerende twijfels mettertijd. Na het schitterende communiefeest, is er toch een flinke discussie ontstaan. E__ liep toen heel krikel over haar familie, waarvan ze vond dat die zich niet zo leuk en vooral afstandelijk hadden gedragen. De discussie 's avonds ging in se over de kinderen als ik me niet vergis. Wat daarop volgde heeft mijn geheugen daarover echter vervaagd. Ze werd op een bepaald moment zo kwaad dat ze met de schuifdeur is beginnen heen en weer slagen als een wilde. Zo geweldig dat de sluiting van het raam deels stuk was gebroken. Een tijdje eerder had ze al eens een drinkglas met zoveel geweld op de tafel neer geplant, dat ik dacht dat het er los door zou zitten, of het glas kapot, of haar had. 't Het was gelukkig Ikea kwaliteit (het glas en de tafel toch al zeker ;) ) Het werd ook duidelijk dat ze af en toe niet meer helemaal bij de zaak was. Ik ga niet alle details weergeven, maar het geleek een beetje op wat ik merkte rond de jaarwisseling (zie eerder relaas). Alleen kon ik nu wel merken dat ze het beter verborgen probeerde te houden.... Ze leerde dus wel bij, maar niet de dingen die we hadden afgesproken duideljk. Het zou niet meer gebeuren, dat was de afspraak. Ze had haar lesje wel geleerd in januari (en dat had ik ook wel een hele tijd geloofd). Maar de twijfel stak dus daardoor terug de kop op. Begin augustus op het Casa Blanca festival (ja, toen was dat nog in volle glorie) was ik een avondje naar daar (E__ had toen even geen zin) met vrienden van een aantal optredens in het rock-genre gaan genieten. Op een bepaald ogenblik werden die vrienden, van achter mijn rug begroet door een man, die ik na enkele seconden herkende als de bubbelbad-man van nazomer 2010 (zie eerder in het verhaal). Hij had me nog niet herkend omdat hij mijn achterkant passeerde. Sprak mijn vrienden verder aan, maar toen zijn blik de mijne kruiste, stokte zijn gesprek.... Heb je ooit al een haas zien wegrennen voor een vos? Wel, ik alleen in een natuurdocumentaire, en ... ja daar, op de wei van Casa Blanca. Hij maakte zijn zin niet af, en stoof er als een haas vandoor. Zijn vrienden die bij hem waren, waren hem gewoon kwijt. Ik stond er naar te kijken, en dacht daar wel het mijne van. Bij mijn thuiskomst later, sprak ik E__ daarover aan. Eerst zei ze niks, maar toen zei ze: "met het gedrag van iemand anders, heb ik toch niks te maken?". Neen, da's waar. Maar waarom zou hij moeten wegduiken, als hij geen boter op zijn hoofd had? In september werd het helemaal moeilijk. Het was een periode met bekvechten met haar ex, over de al dan niet noodzaak van kinderpsychologie voor hun oudste dochtertje, maar ook, via hun advocaten, om een poging tot ouderschapsbemiddeling, want de communicatie tussen die 2 exen zat volledig onder nul, waardoor er ook werkelijk niks kon. Ik probeerde haar te steunen waar ik kon. .....
0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
01-02-2012, 00:00 geschreven door L. Reacties (0)