of hoe je vooral zelf veel last hebt als er herhaaldelijk misbruik van je goedheid wordt gemaakt
loyaliteit, overgave en commitment zijn mooie eigenschappen. Maar ze komen je duur te staan als er te veel (mis-)/gebruik van wordt gemaakt, en je die ook niet zelf in voldoende mate mag ontvangen. Niet simpel om die balans te maken, zeker niet als het spel van de liefde niet eerlijk wordt gespeeld.
L:
Goed voor de rug het korte slaapje. Hartje en verstand zijn wel een
stukje blijven doorwerken (in mijn dromen denk ik). Toch vooral blij
dat we gisteren nog wat tegen elkaar hebben kunnen zeggen, al had dat
veel beter geweest dat we dat gewoon face-to-face hadden kunnen doen.
Dan was het pas echt goed geweest (niet dat dit niet goed was he,
maar het kanaal chat is hier eigenlijk niet voor geschikt, hier
moeten we, ondanks alle drukte, af en toe samen even tijd voor kunnen
maken. Alleen zo blijft er niet te veel hangen).
Je
hebt gelijk als je zegt dat we een verleden samen hebben. Daar zitten
heel veel goeie herinneringen en gevoelens in, helaas ook een paar
slechte. Ik leg de nadruk op "veel" een "een paar"....
Ik hoop dat we allebei vooral naar die goeie dingen ook kunnen
kijken, en die slecht gewoon goed kunnen begrijpen hoe die zijn
ontstaan, hoe die bij de ander zijn overgekomen, en zo vermijden dat
we in dezelfde valkuilen kunnen lopen. Zo
had je het gisteren even over de "kamerhistorie" hier, en
de conclusie die je eruit trok en nog trekt, dat ik niet wou
verhuizen. Ik denk dat je beter het verband tussen die twee
doorknipt, want wat mij betreft is die er niet, dat zei ik je vroeger
ook al, en dat meen ik. Helaas (of gelukkig maar, 't is maar hoe je
't bekijkt) had ik in die periode wel een eigen huis: voordeel: we
konden toen wel een beetje een nestje bouwen, al was het een
tijdelijk nestje. Nadeel: er kon geen volledig evenwicht zijn. Voor
mij: omdat huis alleen van mij was, en niet van jou (nochtans heb ik
eens heel uitdrukkelijk tegen de kinderen gezegd dat dat niet zo was,
weet je nog?), en ik was echt waar lang in de hoop dat die vereffening
eens rond zou komen zodat we echt iets van ons 2 ergens konden gaan
opbouwen. En voor jou: er kon geen evenwicht zijn omdat je aan dit
huis veel meer negatieve waarden kleefde dan er aan hoefde te hangen,
daar waar dit voor mij en voor de kinderen absoluut geen rol speelde. Slotsom:
ik snapte en snap nu nog dat dat moeilijk voor je was, maar ik hoopte
en hoop nog steeds dat je vooral kan zien wat er toen wel allemaal
kon en wel allemaal was. En vooral: als we ooit met een nieuw nestje
zouden starten (zonder druk), dat zoiets dan ook helemaal niet meer
aan de orde hoeft te zijn. Geen negatieve waarden, en ook geen
onevenwicht dus.
Nog
even over de "druk". Misschien bouw je die zelf onbewust
ook wel voor een stukje op. Ik verklaar me even. het komt me voor dat
je ook met anderen over "ons" praat en je twijfels er bij.
Dat kies je natuurlijk zelf, en als je daarbij een klankbord kan
gebruiken, dat is daar aan zich niet echt iets mis mee. Het
gevaarlijke kantje daarvan is wel het volgende: als je dat met
anderen doet, en dat niet of te weinig terukoppelt met diegene die
bij de "ons" zou horen, dan weet ik uit ervaring waar dat
kan toe leiden. En dat is net aan het twijfelen of het ondergraven
van dat "ons". Alleen als je dat wel kan is dat een teken
dat je echt een "ons" wil, want dan bespreek je net datgene
met je "partner" wat het belangrijkste is aan een relatie.
Er is niks mis met twijfels of gevoelens daar rond. Er is wel wat mis
als die twijfels of gevoelen niet met de partner worden besproken,
maar vooral daar buiten. En voor de duidelijkheid: ik zeg niet dat je
dit doet, he. Ik wijs alleen op het gevaar dat dit met zich kan
meebrengen. De enige waarover ik tot hiertoe over iets tussen "ons"
heb besproken is L$$$, en dan nog heel oppervlakkig en voorzichtig
(kerstboomverbranding scouts), en dat vertelde ik je ook
onmiddellijk. Als je hier vragen of twijfels bij hebt, gooi ze er aub
uit. (nvdr: en toch: ze deed het wel, dat merkte in alles, en tussen ons was ik diegene die hierover moest beginnen, zij vermeed het alleen maar, deed het zelf niet, maar wel en alleen met "anderen", met dan nog maar de vraag wat ze besprak, hoe ze het aanbracht, en hoeveel "eerlijkheid" ze daarbij aan de dag kon leggen....)
Je
had het ook even over de "druk" die de vakantie met zich
meebrengt. Ik snap dat voor een stukje, maar ik zal het gewoon frank
en vrij vragen: heb je dan schik van jezelf, of van mij? Stoute
vraag, maar wel recht voor de raap. Als jij geen schrik heb van
jezelf dat je tegen mij alles kan vertellen wat nodig is binnen wat
we hebben, dan hoef jij van mij geen schrik te hebben daarover. En
omgekeerd: als ik twijfel of schrik heb over mezelf, dan zal ik je
daar zo snel als mogelijk wat van zeggen. Ik zal je daarover
vertellen wat er over te vertellen valt, en als je daarover wat wil
vragen, mag je dat altijd. En,
oh, die vakantie, daar hadden we het samen nog niet over. Als je
daarover "druk" voelt, mag je dat gewoon zeggen he. Nu weet
ik dat. We kunnen het dan even goed hebben over verjaardagen, krokus,
pasen, communie, activiteiten van de kinderen,... Die zijn allemaal
nog veel vroeger dan de grote vakantie. Niet om druk over te maken,
maar wel gewoon om even te bespreken. En wat ik je gisteren zei dat
ik het jammer vond dat je zaterdagavond niet naar hier kan komen: ik
wil ook niet te veel onevenwicht tussen elkaars kinderen laten komen,
en ook daarover geen druk bij jou of mij laten ontstaan. Maar het
voelt me niet goed dat ik daar een heel weekend bij je kinderen ben,
en dat dat hier helemaal achterop zou gaan hinken. Ook al zijn mijn
kinderen al wat ouder, en dan nog, misschien net daarom. x
Heb
precies een drukke nacht gehad met al dat denken en dromen zeker? Als
laatste nog dit: ik stuur je dit om over na te denken, om er nadien
even over te kunnen praten. Zeker niet om druk uit te oefenen. Denk
dat het te belangrijk is om onbesproken te laten. Ook al is er weinig
tijd, ook al wil je alles dringend op orde in je huis of hebben we
allebei een druk programma. Als je samen verder wil, zijn dit geen
dingen om zomaar vooruit te schuiven. Misschien heb jij ook nog
dingen die je daaraan wil toevoegen, die je heel belangrijk vindt:
dan moet je die er zeker aan toevoegen. Ik
zie je graag, en ik wil ook niet meer dat het fout loopt. Maar ik ben
ervan overtuigd dat we daar samen sterk genoeg voor zijn nu, om de
meeste van de sporen waar het fout kan lopen, te zien aankomen en te
omzeilen. Als we dat samen willen, dan kan dat. Xxx
...
E:
ik snap het wel, zou het gewoon liever anders zien, dat je vlot kunt
doorwerken en dat alles ineens lukt. is leuker voor jou ook he (nvdr: gaat over de werken)
L:
Zou ik ook leuker vinden, maar ja, in een oud huis kan er wel eens
wat tegen slagen he. Waren er wat minder tegenslagen geweest, dan had
je al wat verder gestaan.
E:
dat weet ik maar al te goed...
L:
Was je badkamer (zonder vloer- en wandtegels) al klaar geweest, en
nog een aantal ander dingen wss ook
E:
ik weet het grrrr
L:
En ik wil me niet te kwaad maken hoor, maar ik heb wel wat te veel
gevloekt de laatste dagen. Heb
wel geprobeerd om het op niemand uit te werken, want dat helpt toch
niks
E:
ik weet dat wel
L:
Hopelijk heb ik je niet te bang gemaakt
E:
ik neem je dat absoluut niet kwlijk kwalijk
L:
ok Vanaf nu loopt alles prefect, de tegenslag hebben we al
gehad.... euheum we'll see
E:
haha, positief denken zeker
L:
Ja, graag. Maar in de planning houden we rekening met wat
tegenslag. Daarom
zeg ik je soms: niet te veel tegelijkertijd. En je lijstje met
prioriteiten he
E:
tja, zal ongetwijfeld nog voorvallen
L:
En misschien moeten die soms zelfs wat schuiven We zien wel. Er
is in ieder geval al een heel deel wel gebeurd
E:
ik weet dat er al veel is gebeurt maar je kent mij he haha
L:
Ja zenne. En vrij goed zelfs Maar jij kent mij ook he
E:
Jaja
.....
L:
kijk maar al in je kalender (telefoon) samen dingen plannen werkt
nog perfect hoor
E:
heb ik zelfs niet meer op mijn telefoon staan zie ik net
L:
welk? een agenda?
E:
ja
L:
hoe kan dat nu? Er is niks aan gewijzigd zenne onaangeroerd
gebleven Onze
afspraak naar de zee en Brugge stond er ook in, nooit gezien?
E:
was al een tijd geleden dat het niet meer werkte en nu is het
volledig weg. dacht dat het was omdat jij mij had weggehaald uit de
jouwe neen dus, niet gezien, maar ik keek er ook niet meer naar,
zie nu pas dat alles weg is
L:
nee, zou ik niet doen zonder je daar iets van te zeggen Heb je
zelf instellingen gewijzigd? Ik
kreeg een hele tijd geleden wel een mail over iets van je
instellingen van jouw gmail, maar ik weet niet of ik die nog heb
Vond dat wel raar toen, maar verder niet bij stilgestaan
E:
ik zou het niet weten, je kent mij, ik ken daar niks van
L:
Zal nog wel eens zoeken, mss vind ik het nog, maar moeten we samen
eens naar kijken dan, tenzij je het niet graag hebt Misschien
helpt het als ik je hier even verwijder uit de agenda, en dan opnieuw
toevoeg. Zal dat al eens proberen anders
E:
doe maar maar wees niet boos of teleurgesteld als ik het niet vlot
gebruik he
L:
Je mag me op de vingers tikken als ik dat wel doe Je ziet dus nu
vrijdag ook geen kleine x in je agenda staan?
E:
ik heb geen agenda meer in gsm
L:
? Hoe heb je dat gedaan? Die hangt toch gewoon vast aan je gmail?
Al lang zo?
E:
ik zou het niet weten, zie het nu net omdat je mij dat zegt
L:
Kids mss met je gsm gespeeld en ongewild wat gewist of zo. Staat
er zo terug op als je wil, maar dan moet je dat zelf maar eens vragen
Verder werken hier
L:
om efkes terug te komen of ik niet wat zie veranderen: ja dat zie ik
zeker. Ik merk dat meer dan eens, en daar ben ik blij om. Maar ik
hoor het wel eens graag ook.
Heb
het dit weekend wel eens mogen horen, en dat doet dan goed zenne,
meer dan je je kan voorstellen
Er
waren ook een paar momentjes dat het wat minder was. Je was met
teveel dingen tegelijk bezig denk ik
Dan
was er amper aandacht, zelfs eens geen kusje
E:
dat is zeker zo, daarom dat ik je ook vooraf zei dat ik daar schrik
voor had mijn kids ondervinden het ook, het loopt momenteel niet
zoals het moet
L:
je kan niet alles tegelijk. Rome is ook niet op 1 dag gebouwd
E:
Saar zei letterlijk dat ik te weinig tijd had voor hen
L:
Werken met prioriteiten, en af en toe even een kleine pauze toelaten
E:
maar je kent mij he, ik wil het meeste af hebben anders vind ik geen
rust en kan ik geen orde krijgen
L:
Zal ik je eens iets raars zeggen?
E:
eu, ja zeker
L:
Ja, ik ken u maar dat was niet zo raar Wat wel raar is, en
moet je maar eens over nadenken:
Ik
ben er van overtuigd dat, als je af en toe wat rust inplant, en dan
gewoon even relaxt, dat je met het geheel toch sneller klaar bent
En met meer rust voor jezelf zelfs
E:
ik weet het niet ik heb dat zo al, als ik kuis bvb, dan doe ik
verder tot ik klaar ben, ik laat van eten tot het klaar is, dan pas
kan ik rustig zitten en nee dat is niet altijd, het is niet
ziekelijk ik kan evengoed rommel zien liggen maar niet te lang
L:
Dat weet ik wel, maar het gaat of alles wat je nu nog wil aanpakken
en veranderen in het huis. Je moet realistisch zijn, prioriteiten
stellen, en dan alles plannen wanneer je wat gaat doen. Zoals voor
morgen: doe je goed: ik wil heel mijn bureau op orde zetten. Goed:
focus op 1 ding, en laat ondertussen zoveel mogelijk al het andere
even weg, anders heb je 20 kleine dingen half gedaan, en geraak je
niet klaar met je bureau. Weg rust
E:
zo plan ik ook, dat deed ik vorige week ook al zolders zijn klaar
L:
Ik wil er ook zijn om eens niet te werken. (en dan bedoel ik niet
alleen met valentijn he)
E:
dat weet ik wel schat maar ik wil echt graag de badkamer af en de
prioriteiten van het lijstje
moest
ik het zelf kunnen ik deed het, echt
L:
Als je dat heel snel klaar wil, betaal je een aannemer, geef je die
ook je sleutel, en hou je er rekening mee dat je huis een week of 2
van boven tot onder vol stof en vuiligheid hangt. Maar dan is het
helemaal klaar.
Maar
dat was geen optie dacht ik
E:
neen en ik weet dat je je best doet maar ik hoop dat je mij wat kunt
snappen
ik
snap jou ook dat je ook eens gewoon op bezoek wil komen
L:
euheum
E:
?
L:
Ik heb 2 dingen gezegd: af en toe bewust een momentje rust inbouwen
(gewoon relaxen, als je dat "bezoekje" wil noemen dan zal
ik het daaronder verstaan ;... maar ook eens goed met elkaar
praten, evalueren waar we staan, je gedacht en gevoel kunnen uiten
tegen elkaar Die 2 dingen zijn nuttig en strikt noodzakelijk
E:
bezoek was mss idd verkeerd gekozen
L:
Ik ga niet werken en hollen als en kip zonder kop, als ik niet weet
waar ik sta
E:
dat snap ik
L:
Langs de ene kant snap ik dat je alles zo snel als mogelijk klaar
wil hebben daar, en dat je daardoor minder aan die dingen denkt mss
dan ik. Maar ik wil ook niet altijd maar de enig zijn die daar over
begint
Dan
kan ik beter pastoor worden, dan mag ik elke dag preken als ik dat
wil, maar da's niet mijn ambitie. Dat doe ik niet graag. Alleen als
het niet anders kan.
E:
dat moet ook niet, ik zei je vooraf duidelijk dat dit van mij veel
zou vragen ik wil het een kans geven maar rustig aan, zoals nu
er is al druk genoeg zo
L:
Dan moet je me dat maar eens goed uitleggen wat jij verstaat onder
rustig aan, en onder die druk.
E:
weet je dat ik bvb dat ik al zit te tobben over de grote vakantie.
We hebben niet samen verlof en ik kan niet op verlof dit jaar, wat
zal dat geven
L:
is dat een voorbeeld van druk of van rustig aan? ?
E:
druk dan vraag ik me af wat voor problemen en wantrowuen dat zal
geven
L:
Waarom spreek je over problemen en wantrouwen voor de zomer?
E:
omdat ik dat nog steeds wat voel
L:
wat voel?
E:
dat wantrouwen, neem nu met Wim bvb, daar deed je ook lastig over
Dan zakt de moed in mijn schoenen, echt ik kan dat er echt niet
bij hebben het is zo al druk genoeg ik kan er amper voor mijn kids
zijn momenteel
L:
Dat laatste gevoel ken ik maar al te goed, daar leef ik al jaren mee
ondertussen. En ja, je hebt het deze weken heel druk, maar dat betert
wel, dat weet je zelf ook.
E:
ik vind het ook lastig dat ik voor jou weinig tijd heb
L:
Wat dat andere betreft daar zal ik ook heel eerlijk in zijn.
L:
Als ik iets ondervind, raar vind, of me ergens niet goed bij voel,
dan zal ik dat zeggen. Zonder meer. En jij mag dat mij bij evenzeer,
maar doe het dan zeker wel. En jij en ik mogen daar ook best zeker
steeds op reageren. Liefst. Dan hoor je wat de andere denkt en voelt,
en net daar gaat het over.
L:
Als ik je al wat zei, dan zei ik dat gewoon op basis van wat ik zie,
hoor en voel. Jij mag mij daar op antwoorden, en zelf zeggen wat
jij daar bij ziet hoort of voelt Niet meer en niet minder.
E:
wat zie hoor en voel je dan
L:
Als het daarstraks over Ilse Vereycken ging, dan zie ik jouw
voorhoofd fronsen, maar je zegt er niks over.
Zou
niet liever hebben dan dat je er wel wat van zegt.
E:
ik kan alleen maar zeggen dat je spontaan ook niks zei over dat ze
jou contacteerde, met kids in de buurt wou ik er niet over beginnnen
waarschijnlijk omdat je dacht dat ik het niet leuk zou vinden
L:
Nee, helemaal niet. Wij hebben gewoon weinig tijd om het over
zoiets te hebben. Ik heb het ook direct verteld toen jij het
vertelde dat Lieve dat zei, niet?
E:
ja
L:
Ik kon ook doen alsof ik van niks wist he Ik heb niks met Ilse,
en ik zal daar ook nooit iets mee hebben.
E:
dat weet ik en dat moet ook niet, net als dat ik evenmin zal laten
van zeggen als iemand mij iets vraagt of zegt
ik
ook niet met Wim hij zal, in tegenstelling tot Ilse zelfs nooit
een zet doen, hij zei me trouwens dat ik voor jou moest gaan, dat we
goed samen passen. Hij is mijn type niet en ik die van hem niet
alleen ons kinderen zijn beste vriendinnen
L:
Je noemde eerder deze week je sleutel een heikel punt. Ik vroeg je
waarom, maar er kwam niks meer. Kan het wel raden, maar ik hoor het
je liever zeggen. Je weet ook wat bij mij een heikel punt is, en dat
zal je ook niet verbazen.
E:
ze komen zelfs eens slapen in de krokusvakantie, dat was al lang
beloofd, en dan zijn ze toevallig bij de papa
ik
zei je van de sleutel dat dat nog steeds moeilijk ligt nadat je mij
buitensloot en de sleutel afpakte er zijn geen verwijten meer maar
dat blijft pijn doen ik heb het daar nog moeilijk mee en niet
alleen dat
L:
wat nog
E:
het is de sleutel van iets van mij, iets wat ik de laatste jaren
niet had, door scheiding en intrekken bij jou had ik niks en dat
zorgde voor heel wat onrust, dat weet je. En nogmaals, dat ligt niet
alleen bij jou maar ook gevolg van scheiding die zo lang aansleepte
nu heb ik eindelijk een huis/thuis die van mij is, een huis/thuis
voor mijn kids, iets van mij (allee op papier toch) iets waar ik
kan aan bouwen dat was/is voor mij heel belangrijk de sleutel
is daar symbool van
L:
Ik snap het grotendeels, maar ik geef je dit mee om eens diep over
na te denken, in willekeurige volgorden, maar ik probeer niets te
vergeten:
Als
ik een sleutel geef, is dat gelijk ook ne sleutel naar mijn hart. Ik
gaf m onlangs opnieuw aan jou, ik vroeg m niet terug. Ik gaf hem
vroeger ook, je vertrapte 2 keer serieus mijn hart (en dat is wat ook
nog pijn doet met momenten), en toen nam ik hem idd terug.
Over
het het huis: Je had toen geen "eigen stenen" van een
huis, hoewel dat niet helemaal klopt, dat probeerde ik je uit te
leggen, maar toen was je daar te furieus voor, omdat te verwerken, nu
denk ik niet meer:
Je
had de helft van het huis in Niel als eigendom. Helaas waren dat
stenen die ook de helft waren van iemand waarmee je niks meer wou te
maken hebben. Ik liet je hier wonen, nadat we dat eerst goed
bespraken, en nadat we dat eerst ook even probeerden. Deed ik omdat
ik je heel graag zag laat me even uitspreken aub
Nooit
met de bedoeling om daar wat voor in de plaats te krijgen. Je
sprak ook altijd eerlijk de bedenkingen uit die je daarbij had, dat
je dat moelijk ging liggen, en al wat daar bij hoorde. We hebben
het daar uitvoerig over gehad, maar meestal werd je daar snel verhit
over, en dat kwam eigenlijk alleen maar door het verleden, dat stond
volledig buiten ons. Aan dit huis kleeft voor mij en de kinderen
niks meer van wat vroeger was.
Ik
kan dit huis ook verkopen, zonder problemen, als ik me met de
kinderen goed kan vinden in een betere toekomst op een andere plek.
Maar dat kon je toen nooit van me aannemen.
Jij
en ik hadden iets waardevols, maar ik had nooit verwacht dat je
daarbuiten nog wat anders zou zoeken. En dat blijft voor mij iets
heel moeilijks nu
Jouw
sleutel, en mijn sleutel ze liggen dichter bij elkaar dan je denkt
Ik
weet dat je op je tanden hebt moeten bijten nu, ga je gang maar
Als
je liever hebt dat we even bellen, graag dan, want eigenlijk is chat
hier niet ideaal voor he
E:
ik was telkens afhankelijk van iemand. Wat je zegt dat ik nooit kon
aannemen dat je zou willen verhuizen, das fout, we zijn samen naar
huizen gaan zien. Het is pas later, na het uitstellen dat ik er niet
meer in geloofde. De kamerruzie's lieten mij alleen maar bevestigen
dat je met de kids nooit zou willen verhuizen, je wou zelfs al niet
van kamer laten wisselen
6/2 Duidelijkheid relatie, papa L_, en weer de sleutel
06/02/2014
E:
precies: allemaal wat veel zeker kids met wat problemen, ziek
zijn, ons die niet loopt zoals je wilt DK (dikke knuffel)
L:
Met de eerste twee kan ik wel verder. Het laatste speelt me parten.
En heeft niet zozeer te maken met wat ik wel of niet wil
E:
stop dan met erover te piekeren geniet van de momenten samen (nvdr: ja hallo? Wie doet me hier de hele tijd piekeren? Wie strooit er de hele tijd twijfel door te zeggen dat het goed gaat, maar ondertussen je met de regelmaat van de klok te doen twijfelen door vreemd gedrag, zelf het onderwerp ontwijken, ....)
L:
Wat is samen. ..als wat. Ik geef en verwacht zelf niet te veel
denk ik.
E:
je verwacht wel veel anders zou je nu niet zo negatief doen ik
vroeg toch of je morgen en zaterdag kwam? Als ik jou niet wil zien
dan vraag ik dat niet he
L:
Ik zie je graag en ik zie dat je me ook graag ziet. Maar ik hoor
niet veel. Ik voel me van alles. Poolse werkman, pro deo architect,
en knuffel voor jou en je kinderen. Wat ben en heb ik zelf?
E:
je bent wie je bent, je krijgt ook knuffels terug en meer dan dat
ook. Ik waardeer je mening. ik kan mij die vraag ook stellen he
wat het werken betreft, je bood het zelf aan en het zou niet fair
zijn om dat alms argument te gebruiken. ik denk niet dat je daar van
gediend bent. Wat je doet daar ben ik suyperblij mee en dat weet je
L:
Ik beschouw je als mijne schat. En dat zeg ik je ook regelmatig.
Wat ben ik voor jou? Ik gebruik de werken niet als argument
E:
je bent ook een schat, mijn schat? Waarschijnlijk wel, maar geef me
gewoon nog even tijd om het voor mezelf uit te klaren. Het gaat
vooruit in de goeie richting maar push het niet. Ik kom dichterbij
Met L$$$ aan het chatten, ze zorgt voor Nxxx morgen
L:
Als ik er niet achter vraag hoor ik niks. En als ik er wel naar
vraag is het pushen. ..
E:
vraag er dan even niet achter, geef me nog even tijd
L:
En wat doe ik in tussentijd... Alles geven, en wat met mijn hoofd
tegen de muur bonken
E:
genieten van de mooie momenten, van de vooruitgang die we boeken
L:
dat doe ik maar ik voel me leeglopen
E:
ik geef je met momenten wel aan of ik het oke vind of niet. Ik zei
je deze week ook dat ik het niet meer gewoon ben om jou blik te zien.
L:
tja, da's wel aan 2 kanten zo he
E:
ik zei niet dat jij dat niet doet. Maar nu geef je aan dat je niks
bent. behalve klusjesman
L:
Denk dat ik meer verwondering mag tonen om te zien wat nu wel lukt
wat de jaren daarvoor niet lukte ik
maak een karrikatuur, maar ik denk dat je heel goed begrijpt wat ik
bedoel
E:
dat vind ik toch wel erg, met een klusjesman duik ik het bed niet in
zenne en knuffel ik niet
L:
dat weet ik ook wel maar je duikt ook niet in bed met iemand
waartegen je niet schatje of zo kan zeggen da's
de andere kant van de medaille je kan het niet of je wil het niet net
ook nog eerst wel, dan met een vraagteken Ik
ben blij met je vraag om de komende dagen af te spreken je spreekt
van vrijdag, zaterdag met je kinderen, en da' s meer dan ok. Maar
vanaf de volgende vrijdag zijn ze weg, zijn die van mij er, en dan is
het niet meer belangrijk? (open vraag) Ik kijk nog even na wanneer
ik volgende week weg moet, en rond welke uren Mss
moet jij dat ook even doen, en zien wanneer je vroeg moet opstaan en
mag blijven liggen, en dan van daaruit vertrekken
E:
waarom niet, we zijn nog niet volgend weekend he. Dat moeten we nog
afspreken. De virjdag zijn we zowiezo al samen en de zaterdag heb ik ... (verkoopavond) in WestVlaanderen. Ik kan erna komen en de zondag blijven als
je wilt. Ik ben deze week wat dagen thuis dus zal ik wel wat kunnen
doorwerken hier om een dagje vrij te nemen zondag
L:
deze week, of volgende week?
E:
deze week is bijna voorbij, volgende week he. Nu zaterdag ook ... (verkoopavond) in Westvlaanderen we
bekijken het morgen even met agenda, is beter dan nu over en weer te
chatten
L:
hadden beter gebeld
E:
Rxxx (nvdr: één van haar jongste kinderen) noemde je vandaag op school papa L__....
Nxxx ligt hier nog naast mij wakker, ze is terug wakker geworden,
Junifen uitgewerkt, net gegeven en sebiet bij mij in bed
L:
niet dan
E:
Kunnen we het morgen naast elkaar bekijken, in het echt? Telefoon
hoor ik maar half, en zit nog met sinussen dan hoor ik al zeker
weinig en dat is geen uitvlucht he, echt niet probeer nu gewoon
goed te slapen en we bekijken het morgen, kunnen we het er dan over
hebben? kom je morgen en zaterdag?
L:
over wat
E:
planning
L:
je duikt ook niet in bed met iemand waartegen je niet schatje of zo
kan zeggen... is voor mij veel belangrijker dan een planning ik
krijg op zoiets geen reactie Ik begrijp je best, maar ik weet niet
of jij mij daarin begrijpt Je
kust me op de mond, met knuffel, in bijzijn van je kinderen deze
week. Da's nieuw, vooruitgang
E:
ja schat, en ik ben blij dat je dat ziet en wees daar blij om.
L:
x
E:
nu ga ik Nxxx in bed stoppen en afsluiten, voel mij niet goed en ben
heel moe. kids
gaan naar L$$$ morgen en eten daar, ik eet wel overschot van vandaag
en zie wel of je komt of niet en hoe laat. Ik moet om 19.15h
vertrekken, kids blijven thuis
L:
Als ik me redelijk ok voel, kan ik komen
E:
slaapwel x
L:
zal morgenavond wel zien
E:
je weet wanneer ik weg ben
L:
Ben er alleszins niet voor 19u nee dat weet ik niet
E:
ik zei het net!!! 19.15h
L:
sorry prut in mijn ogen van mijn neus zeker
E:
kids mogen niet opendoen als ik er niet ben
L:
Dan zal ik wel hier blijven
E:
laat me maar iets weten op gsm dan
L:
geraak anders niet binnen
E:
niet daar ook over beginnen he!!
L:
over wat?
E:
dat is voor mij ook nog steeds een moeilijk punt zenne sleutel
L:
ja, hallo, ik heb het niet op de sleutel. Je zegt zelf dat ze niet
mogen open doen Ik geraak er niet voor 19u
E:
ik vertrek om 19.15h en ben nog bereikbaar tot 19.45h in de straat.
Dan start ik met Tom-du en kan ik niet meer weg
L:
Met wat pech is het later en dan ben je er niet meer Is geen
vraag naar een sleutel he
L:
ik vraag het ook niet meer over zondag he ik had al gezegd dat ik
het hele weekend vrij hield
E:
voor zondag zei ik al dat ik weg ben
L:
maar niet of je nog terug kwam
E:
ik zei al dat ik dat nog niet weet, wordt meestal moment zelf
beslist
L:
ik zie het dan wel je kan binnen
E:
ik denk dat ik maandag niet moet werken, dus als ik terugkom, slaap
ik best in mijn eigen bed he. Anders moet ik vroeg opstaan
L:
dan wordt het niks he
E:
maar dat zei ik toch al van het begin, zondag beter niet
L:
Beter niet dan he Maar mag ik dan wel wat zeggen?
E:
ik zal het anders voorstellen: jij vrijdag en zaterdag hier, zondag
elk in zijn eigen bed, maandag, dinsdag hier, woensdag en donderdag
bij jou. Is dit oke of niet ja zeg maar
L:
Ik weet niet hoe je er over denkt, maar het komt me voor dat je het
dikwijls evident vindt dat ik daar sta (bv gisteren, of vrijdagavond:
je zei me gisteren al dat Sxxx en Rxxx thuis blijven en dat ik op
hen pas), zonder dat je dat eerst vraagt Ik zeg maar hoe het me
over komt he
E:
neen, ze mogen van mij zowiezo thuis blijven, ik ben maar een paar
huizen verder. gisteren ook, ze moeten al maanden alleen
thuisblijven als ik noor ga halen
L:
Je zegt wel tegen hen dat ik op hen pas, maar dat vraag je me best
wel eerst, of niet?
E:
das waar ik zal het niet meer doenµ
L:
Zo ging ik er van uit dat we de zondagavond terug konden oppikken
Zal het ook niet meer doen
E:
dat was 2-wekelijks ja, al een tijd. ik zei je ook dat ik dat niet
zomaar kan laten vallen. Dat zal niet meer zo frequent zijn of mss op
een andere dag maar dat was afgesproken niet zomaar ergens vanuit
gaan zeker, allebei niet we zijn nog in een begin stadium van het
'ons' he x
L:
Soms wel en soms niet lijkt me Wat ook maakt dat ik soms niet
goed kan volgen
E:
ik weet het, ben soms ook wat in de war. Komt natuurlijk omdat we al
een verleden hebben samen denk ik, zowel positief als negatief
L:
Is het dat?
E:
wat bedoel je nu?
L:
Ik bedoel niks, ik vraag gewoon of het dat is wat je in de war
brengt?
E:
nog even wachten met terugstorten dan?
L:
Aan jou de keuze, 't zijn jouw centen
E:
heb je een idee wanneer je dat zou weten wat het kost?
L:
Binnen een week ongeveer. Weekend opmeten, en prijs vragen
maandag. Voor einde van de week heb je normaal prijs
E:
wacht dan even, we kunnen het mss wel al aankopen en in tuinhuis
leggen tot de rest klaar is
wachten
met terugstorten bedoel ik he
E: ___ euro te veel ongeveer ___ euro nog uit te geven aan de rest
badkamer en buitenbekleding
klopt
dat ongeveer,,, ? amai, wou dus vraagteken typen maar het kwam niet
L:
zoals gezegd: opmeten prijs vragen en dan weet je meer. Maar
grootte-orde zal dat wel zoiets zijn denk ik.
Met
die andere ___ euro doe ik dit weekend wel een luxe city-trip of
ne short-ski ;)
E:
ik zal je zeker iets geven zenne voor het harde werk. Je moet niet
alles gratis doen
L:
't zal het gevecht tegen ziek worden zijn, maar ik zat me daarstraks
heel even af te vragen: wie
ben ik en wat zijn wij
E:
stort anders al ___ terug, dan kan de rest al voor de aankoop
dienen ziek:
je moest al lang in je bed liggen jij!!!!
wie
jij bent dat bepaal je zelf he wat wij zijn, dat laten we groeien
en zien waar het ons brengt, we doen het goed tot nu toe. Mss niet zo
snel als je zou willen maar nu ben ik een beetje jij, nu ben ik het
die wat trager gaat, die het wat tegenhoud. Had mss beter in eerste
instantie naar jou geluisterd maar dan was ik nog niet wie ik nu
ben
L:
Wie ik ben in jouw ogen, dat bepaal jij, en ik dus helemaal niet. En
dat hoor ik eigenlijk niet. En ik kan me deels vinden in je
beschrijving van wij wat betreft hoe het tot nu toe loopt,en wat
betreft het groeien. Maar het moet me toch van het hart dat ik het
wat vrijblijvend vind langs de andere kant.
E:
ik zei je gisteren al dat het wat onwennig (is dat de juiste
benoeming?) vind dat ik terug die blik zie. Ik heb die lang zo graag
willen zien en ik zag die niet. Het maakt mij met momenten bang, bang
om mij er in te verliezen en terug ontgoocheld te worden. kun je me
volgen. Voor jou zal het ongetwijfeld net het omgekeerde zijn.
L:
probeer het nog eens anders uit te leggen
E:
ik heb lang gesmacht naar die blik, die was weg (en ik snap het)
toen heb ik er mij met veel moeite bij neergelegd en toen het mij
stilaan lukte, kwam die blik terug het maakt mij bang om mij
volledig open te stellen. Schrik om terug afgewezen te worden. Pas
op het voelt goed, en ik zie echt dat je het wilt maar ik ben zo
voorzichtig het was zo moeilijk om mijn leven terug op de rails te
krijgen ik wil dat echt niet meer kwijt. kun
je volgen? (nvdr: natuurlijk kon ik volgen, maar waarmee was ze ondertussen weer niet bezig?... En, als je er zelf niet voor wil gaan, hoe kan je dan ooit zekerheid bekomen dat je het niet meer kwijt zal raken, de andere voelt dat toch gewoon...)
L:
Niet helemaal, maar dat zal wel aan mij liggen Ik begrijp je
voorzichtigheid, maar als jz zo voorzichtig wil zijn dat je risico
nul wil benaderen, is dat een verdrink-actie En ik vraag ook
helemaal niet om wat je hebt opgebouwd in de vuilbak te gooien.
Het enige wat ik vraag is af en toe wat duidelijkheid. En dat mis ik.
E:
ik heb gewoon schrik mag het. Je weet dat je een plekje in mijn hart
hebt en dat voelde je zeker al. (nvdr: inderdaad, maar ook dat twijfelen, en....) Ik
wil het, zoals gezegd, nog niet voor 200% vastpakken omdat ik zeker
wil weten wat het zal geven met mijn verbouwingen. Ik vind dat ik
daar eerlijk ikn moet zijn naar jou toe. maar gevoel is er wel laat
je niet afschrikken en ga gewoon door zoals nu. Ik voel me er beter
en beter bij ik vraag je niet voor niks om te blijven dit weekend
he ik ga hier afsluiten, ik vrees dat ik je keelpijn overgenomen
heb, pfff. slaapwel
x DK ik wacht nog heel even om te zien of je nog reageert
L:
Natuurlijk reageer ik nog.
E:
ik bedoel maar, zou kunnen dat je in slaap was gevallen he, je was
moe en niet zo goed
L:
Ik zou gewoon af en toe een graag wat horen, maar dat blijft uit
Ik begrijp je gevoel en snap waarom je voorzichtig bent Maar ik
hoop ook dat je de mijne snapt gisteren dacht ik een tijdje dat je
dat niet snapjte, en je verwoordde het ook denk ik bijna zo. (nvdr: we hadden het er regelmatig over: hoe kwam het dat ze me wel graag zag, maar er niks spontaan kon over zeggen, een lief woordje, een naam, het gewoon benoemen.... )
E:
ik snap de jouwe heel zeker en ik weet dat het pijn doet voor jou,
ik ken het mss ben ik te voorzichtig, maar ik wil het echt goed
nu of niet ik wil mezelf niet meer verliezen niet voor mezelf
en zeker niet voor ons
ik
ga nu echt slapen als je het niet erg vind, keelpijn en hoofdpijn en
jij moet trouwens ook gaan slapen.
4/2 Hard werken, grote liefde, maar ook stiekem online
Bij elkaar blijven slapen was ondertussen sinds een paar weken (vanaf de verhuis) terug de norm aan het worden. Er werd hard gewerkt in het huis, soms tot 's nachts, maar de liefde bloeide helemaal terug open. Af en toe even een teken van "stiekem" trekje, daar zei ik dan iets van, maar hield er verder over op. Maakte ik mezelf weer wat wijs? Of was er toch wat?... pfff Ik bleef voorzichtig alert, maar wilde het de groei en de hernieuwde mogelijkheden niet laten wegnemen....
L: En ik maak er niet te veel uit, maar dan
krijg ik hier net te zien dat je dan mobiel online fb gaat op moment dat je
vertrekt. Of dat nu waar is of niet dat
doet er niet toe.
E: niet doen
L: Ik doe niks, ik zeg alleen wat ik doorkrijg (te zien krijg) En ik zeg er bij dat ik er niet te veel uit
maak
E: dan is het goed want het is niks x trouwens
blijf je vrijdag en zaterdag slapen of liever niet?
31/1 sleutels, gevoelig onderwerp, toch goeie richting uit
Pas verhuisd, en maar 2 sleutels van het huis. Uiteraard had zij er ene nodig, en haar kinderen ook (in de week dat ze er zijn), want die komen soms alleen naar huis. Voor de werken gebruikte ik soms de "kindersleutel" in de kinderloze week. Er is in die eerste week na de verhuis heel wat werk verzet aan opbouw nieuwe badkamer, elektriciteit, aanpassingen hier en daar,....
E: oke, is voor sleutel, ik moet die zeker
hebben want moet maandag werken geen
gidsen voor Hxxx
L: Dat weet ik
ik denk er mee aan hoor in't
slechtste geval moet ik m snachts nog brengen
E: zal ze in de loop van die week laten
bijmaken, wel weinig 2 sleutels maar
dan slaap ik al zei je net. allee, sluit maar af of je bent te
laat
L: ik krijg je wel wakker, heb de sleutel dan
nog he hup, ik vertrek tot straks
zjg
E: misbruik maken van of wa? tot straks x
L: nee, geen misbruik afgelopen week geweest mss? je was moe, ik ook we hebben geslapen wel samen x
E: we waren beiden moe he, maar is waar, vond ik
zeker ook leuk
L: "werken? " (nvdr: ik zat al langer mobiel online, met de gsm dus, en
dat wist E__, zij niet, alleen met haar laptop. Maar ik zag haar nu plots mobiel online, en daar had ze me niks
van gezegd. Wist niet goed wat daarvan te denken. In mijn geval zou ik blij zijn als ik dat
plots wel kon, en zou ik haar dat gelijk laten weten, .. soit, ik vond het raar, maar maakte er verder
geen punt van)
E: Zit blijkbaar in mijn abonnement. Zou
goedkoper zijn. Nog mee leren werken Knuffel
L: ik ga dadelijk vertrekken **,** uitgeven
denk ik dank voor de knuffel kan m gebruiken
E: X
L: Zeg je af en toe dat ik je graag zie;maar
krijg meestal geen antwoord, wel dat ik goed bezig ben, maar met wat
E: Psst
IZJG
L: J
E: Denk het vaak maar zeg het niet... bij deze
L: da's verre van hetzelfde, dat weet jij even
goed, mss nog beter dan ik zeggen wat
je denkt en wat je voelt is altijd beter dan het niet zeggen
E: Ik weet het mss te voorzichtig X
L: maakt me stilaan kapot
E: Niet doen x knuffel
.....
L: Nog meer vrijheid. Fb mobiel. Leer er maar mee omgaan, met
beide. Stuur je nog n mail met foto's
van vloertegels. Staan nu net buiten bij
brico
E: Dat van die vrijheid hoeft niet vind ik n tof Ik bekijk mail even thanks
L: Weet ik niet, jij wel. Sorry dan, mr ik vind het wel heel belangrijk. Dat gaat
wel over mijn twijfels he. Hoop dat je dat verstaat X
E: Ik wil het wel verstaan maar loop er de muren
van op. Tegels heel mooi maar wel veel
extra werk
L: Snel gelijmd en gesneden Wandtegels moet toch ook nog En... Veel goedkoper en sterker. Daarom stuur ik het door Joj kiest zelf Jij
Wat muren oplopen betreft. Dat
kan ik ook begrijpen. Als we allebei enkel de les uit het verleden positief
meenemen... moeten we ons beide gn zorgen maken.
E: Jij moet het wel nog zien zitten om het te
plaatsen he
L: Ik ga er met vertrouwen van
uit dat jij voor jezelf duidelijke grens legt. Mss mag je dat gewoon tg me zeggen als je me diep
in de ogen kijkt
E: Je moet geen schrik hebben,
echt g zin meer in gedoe (nvdr:
uitdrukking voor gedoe met andere mannen)
......
L: Jij zit met twijfels door het verleden, maar ik ook. Door er soms eens over te praten
kunnen wij elkaars twijfel wegnemen. Elkaar ook laten zien dat we dat menen is
denk ik voor allerlei heel belangrijk X
E: Dat klop maar ik krijg gevoel dat ik op de
vingers w getikt
L: Nee Da
s niet de bedoeling Ik beschreef mijn
gevoel. Da s al En jij nu het jouwe En daar ben ik blij om
Vandaar smiley Ik zie je graag en hoor dat zelf ook wel
eens graag Vanmorg op chat even wel in
tekst. Was ik al blij om
E: Geef het tijd het komt en ik weet hoe het
voelt om dat n te horen Nu werken
Om haar huisje te kunnen aankopen (intrek: 25/1/2014), had ze noodgedwongen financiële afspraken moeten maken om tijdelijk wat geld ter beschikking te hebben om de aankoop te financieren. Gezien de verffening-verdeling nog steeds niet helemaal was afgerond door nog wat papierwerk, kwam het geld uit verkoop van de vroegere echtelijke woning nog steeds niet vrij.....
L: alles ok?
E: aan het bellen met moeder en zus. Manmanman (nvdr: ik liet mijn klassiek grapje: amai ,
dat zijn 3 mannen hier maar even achterwege )
L: oei, dan laat ik je wel even Ik ga dadelijk nog even naar de M******straat
Blazertje
installeren
Desnoods wat open kappen aan de
aansluitng naar de wc, en evt daar het val plafond begin fietsenberging
optillen om te kijken Moet er nog iets
dringends gebeuren?
E: mijn familie de nek omvringen
L: Er zijn dingen die je zelf moogt doen ook he
,) Stuur maar n sms-je als je nog wat
weet
of anders bel je me straks maar
even
E: commentaar op badkamer en verhuis
L: waarom?
E: ik moet hen eerst betalen voor nieuwe
badkamer, prioriteiten stellen zeggen ze
L: Papier nog niet in orde zeker?
E: papier?
L: van de auto
Da's toch het enige wat nog ontbreekt om hen te kunnen terugbetalen,
niet?
Dan komt het geld vrij van de
verkoop uit de vereffening/verdeleing toch?
E: zou volgende week rond zijn?
L: Wel dan hebben ze hun geld voor de badkamer
af is
E: nog niet alles
L: tja...
hoe heb je 't met hen afgesproken...
E: dat was voor ik wist hoeveel minder ik zou
krijgen soit, ik zal toch nooit goed
doen in hun ogen
18/1/2014: Een week voor haar verhuis. Goed bezig, of niet?
E: laat het gebeuren, das echt het beste. Je
bent goed bezig x
L: jij bent ook goed bezig, maar je gelooft het
precies zelf niet altijd... Voor mij is
het heel moeilijk te begrijpen dat je voor jezelf nog moet uitmaken of je al
dan niet een relatie wil, en tegelijk meemaken wat ik zie en voel, en nog net
niet hoor Wou dit eigenlijk liever niet
via chat doen, maar ik denk dat je snapt dat ik het daar moeilijk mee heb
E: dat snap ik, mss zie jij al verder en zit ik
nog even te ontkennen. Geef me dan die tijd. Het voelt goed das zeker.
L: Maak voor jezelf uit waaraan of waarom je
twijfelt. Ik wordt er alleszins soms bijna gek van. Het doet mij ook dikwijls
twijfelen, stuur ik nu iets over wat ik voel of denk, of wacht ik toch maar om
niet te pushen...
Geef ik een zoen, hou ik je vast,
of mss toch maar beter niet om je niet te doen twijfelen... Ik hoop dat je ook ziet dat jij en ik nu
samen dingen anders kunnen dan daarvoor, en ik hoop dat dat snel je twijfel mag
wegnemen
E: gewoon doen, ik zal aangeven als het niet
goed voelt ik zie zeker
veranderingen, maar ik wil ze blijven zien, en dat vraagt even tijd. Mss wil ik
de verhuis niet als excuus zien maar als test
L: Dat wou ik net nog zeggen dat laatste, maar
ik zag je typen Vraag is wie of wat je
wil testen
E: ons en mezelf en jou ook
L: Ik hoop dat je beseft dat ik het langs de ene
kant sterk van je vind dat je dit zo doet, maar langs de andere kant ook dat dit
voor mij een heel moeilijke manier is. En
ik hoop ook dat je beseft, dat ik toch wel alles zal geven in die verhuis en
verbouwing, ondanks de onzekerheid. Hoewel je al meermaals je twijfel daarover
uitsprak Voor mijzelf is dit echt niet
goed
E: ik snap dat zeker. Sorry daarvoor maar ik wil
vermijden om achteraf toch te moeten zeggen, het lukt niet (dat kun je nooit
zeker zijn), liever nu wat pijn dan achteraf, dan doet het pas echt pijn
L
Ik kijk niet genoeg naar mezelf, en dat zou ik eigenlijk wel moeten
doen.
E: je wil ervoor gaan en dat doe je ook. Ik weet
dat je het lastig hebt maar ik kan en mag het nu niet overhaasten. Als het je
niet lukt en er liever mee stopt dan kan ik dat begrijpen. Pas op, ik zou het
echt jammer vinden laat dat duidelijk zijn.
en dat is zeker niet de bedoeling, laat dat ook duidelijk zijn niet opgeven he, nog even x
L: tja, voor 't zelfde geld, is het nog even
doorduwen, alles geven, en dan niks.
E: of is het nog even doorduwen, alles geven en
dan alles knuffel
L: pffff
E: knuffel!!!!
L: x Ik hoop de je me net zo min in de steek
zal laten dan ik jou, en dat dat nadien
dan ook zo onverminderd kan blijven.
E: das de bedoeling, vandaar de tijd x
L: Die tijd hoort bij mij bij de bedoeling, niet
zonder. Ik smijt me, maar wat als een kip zonder kop, en dat voelt niet goed
bij mij, echt niet Waarom moet ik weer
de zot zijn? Omdat iedereen er op
rekent? Omdat ik dat al mijn hele leven
doe? Zomaar, zonder er iets voor terug
te vragen?
E: bel even
L: Het zou me goed voelen dat ik er niets moest
voor vragen, want dat wil ik niet, het mag gewoon spontaan komen momentje, sebiet, kan efkes ni veel zeggen
denk ik
E: manneke toch dikke knuffel nog even en ook dat is opgelost, kun je mij
altijd bellen allee, bijna altijd he manneke
L: ?
E: als ik in mijn eigen stekje zit
L: die bijna altijd
E: a oke, ik bedoel, als ik slaap of op toilet
zit of in douche sta
L: denk eens na waarom in eens niet zou hoeven
te bellen naar jou of jij naar mij
E: omdat we elkaar niet willen horen? ruzie
L: deeeeuuuu
E: scha... zeg het nu gewoon, ik ben moe
L: jij denkt aan ruzie of mekaar niet willen
horen, ik dacht aan: als ik bij jou bent, of jij bij mij, dan hoeven wel elkaar
niet te bellen.... blijkbaar zit het nog
ver...
E: amai, ja daar had ik idd niet aan gedacht nee
en is daarom niet slecht he. volgende
week zie je me elke dag, ben je mij mss moe gezien mag ik je baas spelen, haha neen zenne
L: moet dat nu weer?
E: niet doen, was niet neg bedoeld, wou je
opbeuren, oke niet goed gekozen, sorry
L: je doet het telkens opnieuw het slechte
veronderstellen. Dat ik je moe zal zijn, dat ik niet tegen je buien als kunnen
...
E: neen, was nu echt als grap bedoelt ik denk
dat echt niet
L: maar het komt er wel telkens uit
E: nogmaals sorry, realiseer me dat jij dit niet
als grap ziet
L: een paar keer wel, maar niet constant
E: is niet constant. zal ik je opbeuren?
L: wel dikwijls dat mag
E: staat 14 februari nog vrij?
L: waarom?
E: je vroeg me toch een tijd geleden of di vrij
stond om iets samen te doen
E: ik kan je niks beloven maar weet
dat ik je heel graag zie. Zoals ik al zij, je zult altijd een plekje in mijn
hart behouden voor al wat je voor me deed. (de slechte dingen vergeet ik dan
wel )
L: Aan die slechte dingen hebben we toch niks,
tenzij te trekken lesjes, en verder gaan. Graag zien is er in 2 richtingen,
dat weet je ook. En dat speciaal plekje, dat weet
ik best.
E: het is nu een zware periode voor mij en daar
sleur ik je deels in mee en dat wil ik eigenlijk niet, Dat verdien je niet ik hoop dat het niet weer te
vroeg is...
L: Weet ook dat dat in 2 richtingen geldt.
Misschien zie je dat zo niet, maar ik heb de afgelopen jaren ten volle beleefd.
Heb er heel wat uit geleerd, en ik heb liefde gevoeld zoals ik die daarvoor
niet kende
E: das superlief thanks xxx
L: Bedank jezelf maar eens Want dat was wel jij die dat deed
E: het was ook met veel liefde gedaan
L: Dat weet ik wel, en wist ik toen ook. Wat bedoel je met moeilijke
periode, en dat je me dat niet wil aandoen?
E: met het huis en de extra zorgen
L: Dat zijn praktische dingen, en die vind ik
helemaal niet lastig. Dat weet je.
E: ja maar dat zorgt ook voor wrevel
L: waarom denk je dat?
E: en het zijn niet alleen de praktische zaken
he maar ook de psychologische die ermee gepaard gaan
L: vertel
E: de gemoedsrust die er niet is, kregelig, moe
zijn, .. schrik dat ik geen tijd meer heb
om in ons te steken met als gevolg het denken dat het
niet zal lukken voor ons daardoor
L: Ik versta dat voor een stukje, maar misschien
moet je stoppen met jezelf daarin gek te maken. Dat heeft geen zien. zin
E: enfin, ik geef het mee maar we zien wel. ik wordt idd gek van de
veronderstellingen maar wil ook niet mijn kop in het zand steken he
L: Je kop in het zand steken heeft idd geen zin. Maar jezelf gek maken evenmin. Dat je moe en kregelig kan zijn
nu, komt door de situatie waarin je nu verkeert, maar die is tijdelijk.
E: ik wil het alleen meegeven
L: Er geen tijd meer kunnen insteken, dat is een
andere.
E: dat zal ik nog eens allemaal goed moeten
bekijken na de uitbetaling vereffening en na de verhuis maar ik vond wel dat ik het moest
meegeven
L: Schatteke
E: lang geleden! x
L: ja, je leest het goed De dingen die je opnoemt zijn die
die me nooit hebben afgeschrikt, en dat weet je. Als ik weet dat je je volledig
wil en kan smijten, dan ben ik er ook helemaal en volledig. En samen kan je
veel meer aan den 2 indivituen alleen.
E: das zo maar dat volledig smijten zal
noodgedwongen nog even moeten wachten tot na setteling kan ik van jou verwachten dat je
weer moet wachten?
L: Wat is wachten? Wat bedoel je met de
setteling?
E: huisje
L: En hoe zie je dat settelen? Tot je je er thuis voelt, tot
alles is afgewerkt,..?
E: tot alles is afgewerkt hoop ik niet haha, dan
ben ik met pensioen! alles op zijn plaats, zien wat er
nog moet gebeuren, wat rekenen en tellen en planning maken van de nodige werken
die het dringenste zijn
L: Ik wil me op geen enkele manier opdringen,
maar je weet dat ik je daarmee flink op weg kan helpen. Zonder discussie, jij beslist
voor de volle 100% 't is jouw huisje
E: ik zal je hulp zeker vragen maar je weet mijn
voorwaarde he, ja zeggen is achteraf niet klagen
L: Hoe bedoel je
E: dat zei ik al meermaals
L: Toch, wat bedoel je?
E: dat je meermaals acheraf zei dat je geen tijd
had of iets liet staan om mij te helpen. je weet dat ik niet graag hulp
vraag en dan is dat flink lastig als zoiets gezegd w maar zand erover, ik ga ervan uit
dat je weet dat ik hulp waardeer en dat je dat niet meers zult zeggen
L: Ik weet niet waar je het exact over hebt,
maar dat kan alleen maar over de laatste tijd gaan. Ben je, voor zo ver ik het
wist, wel hulp blijven aanbieden, maar de uitgestoken hand werd meestal niet
aangenomen. Alleen als je echt geen andere oplossisng had.... Ik verstond wel deels waarom je zo reageerde,
maar toch. Dat was een hele harde. Zand
erover dus best.
L: Ik probeer even te resumeren, en enkel
vooruit te kijken:
E: voila
L: Kijk je even mee? En graag tegenspreken als je een
andere mening bent toegedaan
E: natuurlijk mag dat? grapje x
L: Slecht grapje, maar daarmee zullen we dan
beginnen: Het mag niet: het moet Jij moet voor jezelf zeggen wat
ok voor je is, wat niet. Wat je wil en wat niet.
E: jij ook!
L: Dat is wat ik erin nodig heb. Ik denk dat je wel weet dat ik
dat doe he
E: ja
L: (misschien
had je 't niet altijd even graag :p)
E: neen :p
....
L: Misschien is wat we allebei zoeken, willen,
kunnen.. wel redelijk goed met elkaar te verzoenen... Jij zoekt: zo snel en goed als
mogelijk gesetteld geraken in je huisje, rust en warmte vinden,
aanpassingen/opknapwerken low budget maar wel OK,...
E: ja
L: Ik zoek: rust en warmte, en iemand die zich
volledig mee wil en kan smijten om er een mooie toekomst van te maken. Nu gewoon even kijken naar wie wat
kan geven
E: x
L: x
E: voila,
bij deze is het gezegd en kunnen we verder en zien we wel waar het ons
brengt
L: Wat zie jij zitten?
E: ons natuurlijk, wat een vraag
L: sorry, was n serieuze vraag.
E: is mijn antwoord niet oke?
L: jawel hoor, maar het heeft geen intonatie he.
Kon ook wat sarcasme zijn. Nadeel van chatten he. Ik wil dus niet te veel
misverstanden. Die zijn er al genoeg in de wereld;
4/1/'14 Weten, willen, maar twijfelen of ze 't kan?
(na een leuke en romatische dag op 2/1)
L: Je zei net dat het goed met je gaat, dat vind
ik alleszins positief
E: ja, wel wat rust gevonden
L: da's goed
E: die is er nog wel maar denk dat dat normaal
is zeker
L: Als er niet een beetje angst is, dat zou maar
raar zijn he. Dat is er bij mij ook wel n
beetje hoor. Ik kon er vannamiddag niet meer op inpikken
dan ik al deed. Ik was met de kinderen net bij [evenement] aan 't binnen gaan. Maar het onderwerp was niet oninterressant Ik vond het goed dat je 't kon
uiten en dat je 't erover wil hebben
E: ik wil het er zeker over hebben, alleen moet
ik dan mezelf mss nog net iets minder een zeur vinden
L: Waarom zou je jezelf een zeur vinden?
E: dat ik steeds twijfel of angstig ben en het
er dan over wil hebben. Ik weet wel dat ik dat moet doen en vind dat op zich
niet erg maar de persoon waartegen moet het telkens weer aanhoren denk ik dan. ben weer bezig zeker?
L: Vraag je je eens een paar dingen af: Heb ik je ooit een zeur gevonden
omdat je over iets wou praten (ook al was het misschien lastig of moeilijk?) Wat als je jezelf opsluit en je
je laat verlammen door die angst, wat gebeurt er dan allemaal voor raars? (voorbeelden mag je zelf invullen)
E: ik weet het. Daarom dat ik het zei. maar ik wil deze keer 300% zeker
zijn. De liefde is er maar de rest moet evenzeer goed zitten. Dus, als ik wat gas terug neem,
geef dan wat ademruimte om na te denken. om erna er beter uit te komen,
das het doel
L: Over wat je daarnet zei: Als je 300% zeker wil zijn, dan
onderneem je volgens mij beter niks. Want die zekerheid zal je m.i. nooit
hebben. In niks, en nergens.
E: ik bedoel dat het echt goed zit
L: En over het wat gas terugnemen: dat mag voor
iedereen gelden.
E: zekerheid kun je nooit hebben, ik druk me
verkeerd uit
L: Daar kan je dan best ook over praten
E: dat zal ik ook zeker proberen
L: Wat ik je zei: go for it in wat je ook doet Als je tegen elkaar echt alles
kan zeggen, dan heb je pas een grote zekerheid.
E: dat is zo
L: Daar horen de hele plezante en leuke dingen
bij zeker en vast maar ook de meer
"lastige". en dan kom je terug bij die "angst"
E: dat is idd zo
L: Ik blijf ervan overtuigd dat het ook dan nog
altijd beter is van het wel dan niet te zeggen
E: dat heb ik ondertussen wel geleerd maar het
blijft lastig/ . Maar wel iets wat ik zeker wil
proberen
L: gewoon doen! (proberen is voor de hondjes). maar Rome is ook niet op 1 dag
gebouwd
E: voila, vandaar proberen
L: Ja, want daar wachtte ik al heel lang op, en
dat weet je. Dat was de rode draad waar het
voorheen fout liep En dan zit je gelijk bij mijn
"angst" en die uit ik je ook: Ik wil het opnieuw helemaal open
gooien (nvdr: die deur) En ik weet daarbij ook dat ook ik
weer gekwetst zal worden als het proberen alleen maar steeds uitstellen dreigt
te worden. Maar ik wil er in geloven dat het kan. Daarmee wil ik zeggen: Ik heb het 1000x Liever dat je
het "probeert" om altijd te zeggen, ook als is het eens op een foute
manier, of mss niet duidelijk genoeg. Eerder dan dat je 't niet zegt. Want daarmee gooi je broze dingen
aan diggelen zoals vertrouwen
E: ik weet dat en jij weet ook dat dit voor mij
moeilijk is. Eer ik voor mezelf heb uitgemaakt wat er net scheelt ben jij me al
lang voor. Dat is zeker geen verwijt naar mij toe hoor Je voelt het gewoon aan als er
iets met mij is Ik twijfel te lang om iets te
uiten dat weet ik
L: Vraag jezelf dan eens af waarom je twijfelt
(nvdr: het ging over angst van de omgeving, meer bepaald mijn familie, mijn ouders..... )
......
E: ik heb ook schrik voor wat ik aan jou vertel
dat dit ook aan je ouders w gezegd. Ik zeg niet dat het zo is, maar door die
band is dat iets die meespeelt
L: Ik denk dat je dat deel schromelijk overschat
E: ik bedoel dat niet slecht he, maar gewoon dat
je het ook kwijt wilt nogmaals, ik weet dat je dat niet
systematisch doet maar ik zeg je, dat speelt mee stom
L: Nee, da's niet stom. Maar praat er altijd
over. Als het iets is wat zij weten,
zal ik dat zeggen. Maar geloof me aub ook als ik zeg dat zij van niks weten. Over het contact dat wij hebben,
weten zij niks. Over met wie ik wel eens iets ben
gaan drinken of gaan eten weten zij ook niks
E: dat geloof ik wel
L: Over het moment dat ik tegen jou gezegd heb
dat ik vond dat het beter was dat we ermee zouden stoppen wisten zij ook niks. Dat was pas zo toen ze er zelf
achter vroegen, en dan nog heb ik niet veel gezegd.
Nadat ik in oktober te kennen had gegeven dat we de relatie beter konden stoppen als we samen geen stappen vooruit konden zetten, geraakten we in een heel stille periode. Ik liet wel degelijk weten dat, als ze klaar was om wel vooruit te gaan, mijn deur nog altijd op een kier stond, maar dat ik ondertussen wel op mezelf was, en ik iemand zou tegenkomen op termijn, waarmee ik wat leuks zou willen gaan doen, dat ik daar dan wel zou over gaan nadenken om dat ook effectief te doen. Het duurde tot einde december voor ze eindelijk door had wat ik daarmee bedoelde: de relatie neerleggen met de boodschap: zorg dat je jezelf nu eindelijk helemaal op de rails krijgt, dan kunnen we zien wat er nog kan, maar als dat lang duurt... wie weet wie kom ik misschien tegen. Tot einde december hoopte ik dat het voor haar als "drive" zou kunnen werken om voor haarzelf aan te pakken wat al de hele tijd nodig was.... Zij begreep het duidelijk anders: dat het definitief gedaan was, en dat misschien alleen een soort vriendschap nog zou kunnen....
Op 2 januari hadden we samen een uitstapje gepland, na een paar maanden mekaar eigenlijk vrij weinig te hebben gesproken, laat staan gezien. Ten minste, de communicatie was sinds december toch wel terug wat verbeterd, en ik merkte dat er eindelijk tekenen waren dat E__ nu wel stilaan wat rust kon hebben gevonden, en misschien klaar was om echt stappen voorwaarts te zetten...
We chatten heel veel met elkaar terug, en er was meestal een vrij goed gevoel bij. We konden elkaar vrij rustig uitleggen wat er speelde, zonder dat de ene of de andere echt boos hoefde te worden. En er was ook, veel beter dan de jaren ervoor, meer begrip in de ene en de andere richten. Ja, inderdaad, ook ik boeide me niet mee zo op als ik iets voor de derde keer moest uitleggen, of als ik het wat beter moest kaderen om het begrepen te krijgen. Dat was het jaar voor die periode een pak minder geweest (na die aanvaring van najaar 2012).
Bon, we spraken dus af om samen een leuke dag door te brengen. Het werd een dagje zee en Brugge. Het weer zat mee, er werd veel gepraat, we discuteerden niet over de invulling van de dag (dat gebeurde daarvoor wel dikwijls), en de dag werd ook nog een lekkere avond in Brugge. Wat we voordien al tegen elkaar voorzichtig hadden durven zeggen, bleek ook in het verder verloop van de avond: ondanks alles wat er gebeurd was, zochten we toch elkaar terug op. En de avond werd wel heel gezellig, na al dat praten en samen tijd doorbrengen. We waren voorzichtig, en letten goed op allebei, vandaar dat het waarschijnlijk ook zo lukte. Het dinertje was romantisch, en van het één kwam het ander.... Met aarzelingen af en toe wel, en die spraken we ook tegen elkaar uit, maar het werd toch een feest die avond.
Na deze tweede crisis volgde een moeilijke periode, met goeie momenten van toenadering, van begrip, van spijt, van uiteindelijke actie om er nu toch eindelijk wat aan te doen aan dat onverwerkte verleden, ...
Maar ook een deel mindere momenten, met discussies over hoe verder gaan, ...
Het was voor mij ook tanden bijten om de volgende reden: het was duidelijk dat wij samen ergens naartoe moesten en konden, want dit was niet niks om te verwerken. Ik was een tweede keer flink gekwetst, het vertrouwen was weg. Ik kreeg het ook nog extra moeilijk, omdat zij zei dat ze me niet meer vertrouwde: omdat ik haar had buiten gezet.... Daar heb ik het inderdaad ook zelf moeilijk mee gehad, maar samenleven onder 1 dag, oh nee, dat ging toen niet meer voor mij. Of de LAT-relatie, die we dan nadien probeerden te onderhouden zoveel beter was.... dat laat ik nog even in het midden. We wilden het alleszins beiden nog een kans geven, nadat die eerste pijnlijke weken waren verstreken.
Ze ging uit eigen beweging professionele hulp zoeken, en dat was dringend nodige, eigenlijk al rijkelijk laat. Het was inderdaad tanden bijten voor mij, omdat zij eerst wat werk moest verzetten daar, voordat we samen op relatietherapie konden gaan... Ondertussen deed ik mijn best. Ik zag haar nog graag, dus ik wou nog proberen. Op goeie momenten zei ik ook en liet ik merken dat het goed was. Op momenten dat de twijfels of pijn weer opstaken, dan zei ik het ook.
LAT-relatie: of leven in 2 aparte huizen, had het voordeel dat we elkaar wat konden ontzien, maar had ook nadelen: Je bouwt los van elkaar terug meer eigen gewoontes op, er wordt minder met elkaar gesproken over de dingen die je overkomen, hoort, bespreekt of vastlegt in de week dat we elkaar noodgedwongen niet zagen. Dat leidde soms tot extra discussies, en die konden we toen eigenlijk best missen.
Discussies over de kinderen, over de voortgang van het "werk" dat werd verzet bij de therapie, over familie en over vrienden, over elkaar niet altijd op de hoogte houden van dingen die stonden te gebeuren (living apart), over wat al dan niet samen doen, .... Er volgen wat voorbeelden om het te schetsen: .... ze zijn gedocumenteerd, door het feit dat er veel met chatberichtjes werd gewerkt. We woonden tenslotte niet meer samen, dus praten was nogal moeilijk. Bellen kon soms ook, maar over zulke onderwerpen alleen als alle kinderen al gaan slapen waren, en ik had dan al flinke tieners, die liggen ook niet meer om 20 u in hun bed hé.
L: En ik besef
ook goed dat jij misschien ook nog wat "allergieën" uit je vorige
situaties hebt meegenomen.
E: Je voelt dat heel hard, dei klampen hun daar aan
vast
L: Je hebt er wel al iets van verteld, maar mss moet
je dat nadien nog eens wat meer doen. Zo
kan ik ook beter aanvoelen waaraan jij daarin mss gevoeliger bent
E: ik had een heel goeie schoonmoeder ,die was er
altijd als je haar vroeg.
L: Als je
begrijpt wat ik bedoel
E: Dat was op dat vlak een heel goeie. dat ze de kant van haar zoon kiest, tja. dat kun je niet vermijden
L: "mijn
kind, schoon kind"
E: dus dat is geen frustratie ofzo. maar ik voelde direct bij jou dat dat anders
was, toen mijn schoonmoeder hier kwam als het nodig was, dan kookte die ook of
kuiste al eens maar ze vroeg steeds of het mocht en van zodra ik thuis was,
moesten de kids nr mij luisteren.
bij jou voelde ik het van dag helemaal anders aan, en toen zag ik het nog
als 'buitenstaander'. het voelde te
opdringerig aan, zonder slechte bedoelingen maar wel als gevolg van het
verleden. die willen nu bewijzen tegenover die 'heks' van zie wij zijn hier nu
wel aanwezig en regelen wel, met alle gevolgen vandien, en het is voor jou
zeker gemakkelijk als je thuis komt en kids zijn thuis, eten staat klaar, meer
tijd met kids. Maar pas toch op dat het niet teveel wordt. Ik heb daar lang over gezwegen, maar het
voelde niet goed
L: Met "aanwezig" en soms wat TE aanwezig
ben ik akkoord. Ruimte voor verbetering, maar met "regelen" ben in
niet akkoord. Er gebeurd hier niet zo veel zonder mijn toestemming, en als ik
thuis kom moeten de kinderen naar mij luisteren, niet naar hen. Het valt ook dikwijls voor dat ze vragen of
ze dit of dat moeten of mogen doen, en dat ik neen zeg.
E: als ik 'thuis' kwam dan voelde ik me als een
vreemde. Zij regelden alles, kids aan tafel, eten opscheppen, afruimen terwijl
er een beurtrol was,...
L: Ook al zou dat makkelijker zijn. Dat deel kon inderdaad beter, en daar ga ik
het nu met hen ook nog over hebben
E: het is vaak voorgevallen dat jij zei, tegen een
van je kids, doe dit of dat qua afruimen en dat zij recht stonden en het in hun plaats deden
L: want op vrijdag moet dat ook terug beter!
E: en dat is goed bedoeld maar niet wat jij bepaald
aan taken voor kids. snap je?
L: Dat versta ik
E: jij bepaald wat er in jou huis gebeurd en daar
moeten zei hun aanpassen
L: En dat probeer ik nu ook te veranderen. Maar je moet ook zien dat dat dan ook dikwijls
was om moment dat jij hier al was en ik nog niet? Dat kwam ook dikwijls voor
E: het was als jij er was en als ik er was
L: En dan gaat het meer over "niet voor elkaar
willen onderdoen"?
E: dat snap ik niet
L: Als ik er eerst was, of allebei, dan heb je
volledig gelijk
E: snap het nog steeds niet
L: Ik ben daar mee bezig, om vooral op vrijdag, wel
degelijk te eisen dat het wat loopt zoals ik het wil. Het kan niet zijn dat er
teveel blijft slingeren, of dat zij het alleen maar willen bepalen wat en hoe
hier wat gebeurd, maar langs de andere kant is dat ook niet het moment voor mij
om daar onenigheid over te gaan maken, het is eigenlijk voor Mxxx en Hxxx toch
het moment dat ze mij na een week terug zien. En dat is op dat moment voor hen
en voor mij veel belangrijker. Klote vrijdag
Maar ik neem het met $$$$ en $$$$$ (nvdr: mijn
ouders) verder op, dat mag je weten. Er komt ook een nieuw takenlijstje, dat
heb ik je al gezegd. En ik zal er op toezien, dat wie hier ook komt, dat
takenlijstje dat ik met de kinderen samen zal opmaken, wordt gerespecteerd. Zowel in wat moet gebeuren in huis, als wie
wat eigenlijk moet en mag doen
En wat verstond je nu niet?
E: het niet voor elkaar willen onderdoen
L: duidelijk? Daar
hadden wij beter moet op anticiperen. En
nu zal ik dat hier alleen moeten doen
Heb je zo'n 10-tal regels te lezen? , want hier komt
weer zon uitroepteken (nvdr: fout in
facebook chat)
E: neen. maar
toen ik 'erbij' kwam, hadden jullie al een tijd samen zo doorlopen, als
bijkomer is het niet evident om daar direct op in te springen. dat zou niet goed gekomen zijn
L: ik zeg wij
E: ik had het wel veel eerder aan jou moeten zeggen
L: niet JIJ
E: ja dat weet ik, maar lees het nu even helemaal wat
ik schreef. eerder aan jou zeggen en er
zo samen proberen iets te regelen
L: en ik had het eerder zelf moeten zien, zonder dat
jij het moest zeggen
E: maar ik snap dat je dat niet zag
L: waarom?
E: voor ik op de proppen kwam stond je er ineens
alleen voor, de hulp van je ouders was welkom, die zijn erop gesprongen en
hebben niet meer losgelaten. Jij had toen veel te verwerken en gaandeweg is dat
zo gegroeid
L: Vrijdag was zo gegroeid, dat ze na de wissel door
hen werden opgevangen, en zo konden de kinderen toch wat ventileren bij een
iets neutralere grootouder (in de kinderen hun ogen toch) dan bij een
scheidende ouder. Kinderen zijn daarin heel voorzichtig. En wat woensdag betreft, was voor ons ook
heel moeilijk he
Vroeger was hun mama er. Dan was het $$$$ en $$$$$. En
nadien was jij meestal thuis. 3x
volledig anders
voor de kinderen, voor mij, voor $$$$ en $$$$$, en
ook voor jou
E: als ik er was waren je ouders er ook een groot
deel van de namiddag, die brachten Hxxxx weg (nvdr: naar ballet) maar kwamen altijd een uur vroeger
L: Als dat voor jou een probleem was, dat had je dat
idd al vlugger moeten zeggen, dat is er pas laat uit gekomen dat dat soms
wrong, maar langs de andere kant zegt dat ook wel iets goeds over hen? (zolang
ze zich hier niet "moeien")
E: ik weet het, het is lastig, ik was er en die namen
het over
L: DAT mocht niet, maar dat heb ik ook lang niet
geweten
E: neen maar ik weet ook dat je dat niet zomaar
aanneemt van mij ivm je ouders, wa lastig
L: Oh, jawel, dan ken je me mss niet goed genoeg. Lees eens terug wat ik hier zonet allemaal heb
gezegd
E: kweet nie, ja ik weet het en dat is de eerste keer
dat je zo rustig en niet in de verdediging gaat, nu kan ik ook vertellen wat
mij dwarszit. goed van jou!!
L: van jou ook
E: maar ik heb lang niks gezegd in de hoop dat ze het
zelf ook zouden zien dat zij niet de plak moeten zwaaien, maar dat was niet,
integendeel. en ja, je kent mij dan, ik
ruim dan plaats
L: vluchten, naar den toren?
E: want het is het huis van hun zoon en hun
kleinkinderen
L: of was het een burcht
E: ja idd, om geen zever te hebben. maar bij mij stapelde het zich op
L: van dat huis wil ik niet meer horen, je weet
waarom
E: maar ik geef aan hoe zei het als hun huis zien op
de momenten dat zei er zijn, ik voelde mij niet meer thuis. zelfs al was het hier geweest bij wijze van
spreken
L: Samengevat: ze komen graag zoveel mogelijk helpen,
zolang ze kunnen, met de beste bedoelingen, maar het is aan mij en aan ons als
we samen wonen om daar op tijd paal en perk aan te stellen, zowel aan de
frequentie of hoeveelheid, als aan de invulling daarvan (regels en
geplogenheden in huis, taken kinderen, ...) Wij waren daar samen niet sterk
genoeg voor
E: nagel op de kop
L: Zonder dat we daarvoor naar elkaar met de vinger
moeten beginnen wijzen.
L: Bedenking: Een voordeel van het niet samen wonen
nu: Er wordt veel "gesproken"
op chat. En dat geeft de mogelijkheid (vooral voor jou) om even te kunnen
nadenken voor je wat zegt/schrijft, de mogelijkheid om even goed na te denken
voor te reageren. Niet dat ik daarmee wil zeggen de je dat anders niet kan hé! Maar over lastige onderwerpen... is dat mss op
dit moment een voordeel
E: maar wat bedoel je nu, het is wel zo gebeurt he
L: Dat je met te chatten altijd wel even nadenkt
terwijl je aan het typen bent, en meestal ook eventjes ervoor
In een normaal gesprek is dat lastig, zo'n
nadenkt-momentje
E: maar nu frons ik.
wat heeft dat te maken met wat ik zei over mijn gsm? nu lijkt het of je gelooft me niet
L: Had niks met gsm te maken... enkel met chat vs
praten. Er w nu dingen geschreven, die moeilijk mondeling konden. Leerschool in
praten.., kan dan mss nadien life ook beter, nt? Was al wat ik ermee bedoelde!
Niets meer! Nadeel van chat is dam weer net dat t lang duurt, en je ziet gn
emoties, handen, gezicht,... X
E: xxx nog
volop bezig met uitpakken. maar kom af en toe in beeld, allee, in woord
L: ik wou u nochtans volledig in beeld brengen,
bewegend beeld zelfs, alles opzij, niks meer aan het hoofd, verwennen, kusjes,
... zonder traantje hopelijk...
15/11/2012: chatberichtjes: over elkaars diepe dromen delen....
L: We zullen het doen zoals eerder deze week: ieder om
de beurt vertelt een van zijn dromen... jij begint deze keer.
E: ik droom van een rustig (in de zin van geen grote
problemen) gezin, ons gezin, in ons huisje. Gewoon harmonieus samen, gewoon. is dat te eenvoudig? mss maar dat is wat ik echt wil, gelukkig samenzijn. Saai maar echt wat ik wil. en saai is in dit geval niet negatief bedoelt. Geen wilde dingen en zo, uitspattingen. gewoon gelukkig samen.
L: ik zie het volgende: RUSTIG: ik weet wat je bedoelt, maar dat zal ten
eerste nog even heel moeilijk zijn he, dat weet je zelf ook wel. Kijk naar de
afgelopen weken, gene kak zeker (pardon my french)... En nadien, met 6 kids, zul je altijd wel minstens éne
hebben die de nodige problemen binnen gooit. Nog minstens 10 jaar puberale
hormonenstoten die het kot op stelten zullen zetten. En ja, dat zal gebeuren...
en dan moet je echt wel heel sterk zijn om dat het hoofd te bieden. Wil het niet negatiever laten klinken dan nodig, maar we moeten daar ook niet flauw over doen. Er zijn
genoeg mensen met pubers, maar hoeveel zijn er die er 6 doorheen loodsen? Velen worden al half zot als ze er 1 of 2 hebben...
L: Ik zie een gezin, direct hernomen als ons gezin, en
je weet dat dat ook wel mijn droom nog is, al was die een paar keer heeeeel ver
weg.
E: dat weet ik wel maar met rustig bedoel ik rust ts
ons, elkaar aanvoelen. sorry ik laat jou droom vertellen
L: En dan zie ik ons huisje, zeg maar ons huis, anders
kom je weer kamers te kort en zit het
er al direct bovenarms op... Ik dacht er ook al direct bij: het blijft toch nog
altijd echt wel een teer punt he
E: het wordt dus tijd dat het nu voor de rest van mijn
leven is. voila
L: Dat zeiden wel al helemaal in het begin, remember... (nvdr: 2010)
E: ja
L: Nadien smaakte dacht bij mij echt heel wrang steeds
toen ik er aan dacht
E: en toch was het gemeend. alleen toen wist ik nog niet waar ik in zat. ik bedoel in mijn hoofd. dat kon ik toen niet inschatten. en oke, ik weet nog niet wat de toekomst brengt. maar ik weet nu waar de gevaren liggen. en dat ik die niet moet wegduwen maar bespreken. en dat w een uitdaging, maar ene die ik wil aangaan. en dat het niet steeds makkelijk zal zijn dat weet ik
L: Dat maak met lang de ene kant heel blij dat dat
gemeend was, en dat voelde toen ook echt wel goed aan. Anders had ik nooit
gevraagd wat ik je vroeg (en ja, ik ben dat niet vergeten) Maar langs de andere kant maakt het me dat ook wel
bijzonder moeilijk. Nu zal het anders zijn, nu ken je de gevaren,
L: da's grotendeels waar, maar dat roept bij mij op dit
moment toch nog direct zo gemengde gevoelens op... dat weet je Ik zie wat er veranderd is, ik voel dat e.e.a. flink
is omgekeerd, maar ik zit tegelijk toch ook nog zo vol twijfel of dit allemaal
toch en zo knip knip kan omdraaien... ik hoop dat je weet wat ik bedoel
E: het probleem erkennen daar worstel ik al een tijdje
mee, er was al een tijd een erkenning van het probleem dat wist je, dat was het
moeilijkste voor mij denk ik. Het aanpakken is ook moeilijk maar anders. erkennen van een probleem is moeilijk omdat je weet
dat je dat in de problmeen brengt en je jezelf niet verder kunt wegstoppen ik wou ook geen probleem hebben ,dat wil niemand snap je?
L: deels, maar niet helemaal. Je had een probleem, en je
kon ervan af... Ik kende het probleem niet helemaal, had wel vermoedens, maar
wist dat uiteraard niet helemaal of zeker, dus ik besloot om je uit je tent te
lokken. Je kroop toen weg (in je schulp), terwijl ik steeds
meer zag dat het er uit moest. Ik bleef het dan ook telkens opnieuw vragen
E: dat was het worstelen ts probleem erkennen of kop in
het zand steken
L: ja, dat heb er denk ik toen wel ongeveer elke keer
bij gezegd, niet? En dan komt eigenlijk het moeilijkste van al
E: ja maar het is iets dat ik zelf moest doen. ik moest het toch zelf doen, jij hebt het geforceerd
wat uiteindelijk goed was
L: We zijn dan jan/feb door een hoop tranen gegaan, met
eigenlijk ook wel een duidelijk besef dat het niet kon, met spijt, met
verdriet, ook grotendeels al met het inzicht wat je nu hebt, want dat kwam toen
ook al naar boven, niet? En toch stonden we er in september terug. Opnieuw. En dan is de vraag hoe ik daar nu meer verder moet. Vandaar mijn twijfel toch nog altijd ergens
E: dat is zo, het echte worstelen is pas na januari
begonnen
L: het begin van erkenning was er begin februari
E: en dat heeft tijd nodig gehad
L: We hebben daar over gesproken.
E: februari is na januari
L: Je ging er ergens voor naartoe. en nadien spraken we erover. We gingen er ook samen naartoe. Weet je nog wat er toen allemaal is gezegd
E: toen zat ik nog niet zover als dat ik nu zit
L: tja, maar je was al wel een stuk op weg, maar je liet
dan plots de weg voor wat het was, en dat heb ik nooit goed begrepen, nu nog
niet
E: ik denk toch niet dat ik dan al zover was. dat ik het erkende
L: Als ik er dan zelf over begon, kwam er steeds als
reactie dat het "oude wonden" opreten geen zin had. De wonde was nog heel vers
E: wel wat ik had gedaan maar dat ik echt een probleem
had met mijn volledige verleden, nee, dat is pas erna gekomen. allez. toen is alles beginnen bovenkomen, van ons $$$$$$ en
wat ik met den voze meemaekte drong toen mss pas echt door. dat heeft wat tijd gevraagd om alles boven te
krijgen, zeg maar, en te beseffen, ik heb echt teveel meegemaakt om te dragen
en ik moet niet meer vluchten. als ik nog iemand wil zijn dan moet ik nu iets doen. vertel ik het goed? Ik vind het zelf niet zo duidelijk maar krijg het
niet anders verwoord
L: het is duidelijk genoeg, maar het proces dat je
beschrijft is van de eerst weken na de eerste crash in januari. Begin van het
jaar dus. Dat was het besef, en het (begin van) erkennen. Dat was er toen al.
Je stortte begin februari al het verhaal van vroeger bij jullie thuis eruit,
wat je meemaakte, en hoe het je raakte, ook dus duidelijk nu nog. Dat was toen al gekend.Maar wat is daar al die maanden lang daar dan mee
gebeurd? Jij wist dat er wat mee moest gebeuren, het was niet
goed. En ik zag dat het niet meer vooruit ging, ik kaartte het regelmatig terug aan, maar ik stootte
telkens op een block
E: het 'echt beslissen' van aanpakken of kop in het
zand. Daar wostelde ik mee en het afblokken was omdat ik er zelf nog niet uitwas
L: Ik geraakte er zelf grotendeels mee vast in "ons
" verhaal. Veel vooruitgang was er in die periode idd niet meer,
toch?
E: ik wou wel maar de wil om het zware werk te doorstaan
was te zwaar, er is ook zoveel het was heel zwaar wostelen en dat vroeg tijd
L: Da's allemaal knap, maar waar liet mij dat in
tussentijd? En wat heeft dat bij mij aangericht? Heb je daar een idee van?
E: ik weet het en ja ik voel mij daar ook schuldig over, dat komt er ook bij en niet alleen jou maar ons allemaal, ik weet het
L: Aan dat schuldgevoel hebben we geneen van al nu nog
veel. En dat bedoel ik niet in negatieve zien, maar wel als: het is nu eenmaal
gebeurd, maar het blijft voor mij nog wel meespelen in wat ik nu voel en
denk... Dat verklaart dus de "twijfel" Over wat als het straks weer even wat minder gaat. Wat als er een tijd niet meer wordt over gesproken
E: maar straks zal ik niet meer zijn wie ik het laatste
half jaar-jaar was. maar het is ook niet de bedoeling dat we de rest van
ons leven daar over spreken he. we blijven wel de rest van ons leven praten, dat is
de bedoeling maar niet over dit onderwerk tenzij het nodig is. maar met de jaren zou dat toch moeten wegebben
L: Als dat niet het geval is, zou dat een heel slecht
teken zijn, idd. Ondertussen zijn we nog lang niet zo ver Wat bedoel je dan wel? Je zit al verschillende keren te zeggen dat we het
daar niet te lang mogen over blijven hebben... dat klinkt als ontwijken bij mij
E: dat we niet moeten, blijven praten, maar het zal
gaandeweg niet steeds meer daarover moeten gaan . allee lap. nee
L: Ik wil het daar zelf ook niet te veel of te lang over
hebben, maar als je 't mij vraagt, toch liever ietske te lang dan ietske te
kort.
E: wil jij de rest van je leven blijven praten over mijn
misstappen? Mij telkens daarover aanspreken? ik weet heus wel dat ik daar de eerste jaren niet
vrij gesteld van zal zijn. en ik zal heus ook zelf praten als ik het nodig vind. echt wel. Maar als ik het na een tijd ook echt niet meer nodig
acht dan is dat geen ontwijken. En ik bedoel niet na een maand, of 2 maanden of een
half jaar, ...
L: Dat heb je niet helemaal juist. je zal in je voorlaatste zin de "ik" moeten
vervangen door "wij".
E: ik bedoel ook over mezelf, ik kan niet in jou plaats
denken
L: Want het is niet omdat jij dat niet meer nodig acht,
en ik op dat misschien nog wel, dat het er niet meer over hoeft te gaan. Dan
zitten we in een situatie die ik vergelijk met die van de vorige maanden, en
dat wil ik niet meer
Je ziet de evolutie in de berichten en emails van 26/9 tot 4/10/2012. Even overlopen, wat kanttekeningen, conclusies.
Ik was zo kwaad geweest dat ik haar de sleutel afnam, ik wou ze op dat moment niet meer zien. Was dat mijn beste actie? Neen, zeker niet. Ik was buiten mezelf, boos, en ik moest mezelf ook proberen beheersen om dat niet te laten escaleren. Vandaar ook dat ik even naar buiten liep.
The day after (26/9/2012): een werkdag voor mij, zij moest niet werken. Ik probeerde me uit te leven in mijn werk, maar dat lukte niet altijd. Kon me moeilijk concentreren. De berichten tussendoor zijn daar getuige van. Die gingen over praktische zaken, en tegelijk over wanhoop en spijt. Maar die spijt kwam voor mij op dat moment echt te laat. We waren daarover al weken, ja maanden aan het praten. ik vertelde haar wat ik voelde, wat ik merkte, wat ik zag,..en het werd steeds ontkend. En nu, toen het echt uit kwam, is er plots toch spijt?... Waar plaats ik dat?
Ze was naar K__ getrokken, die haar met open armen opving. Nochtans was dat diegene die ze als alibi had gebruikt in januari 2012 (bij Rood licht 1, de eerste scheve schaats). Ik heb K__ nadien bedankt, dat ze E__ opving, ondanks alles.
E__ ondernam actie door haar ex in te lichten om terug haar intrek te kunnen nemen in de woning uit de echtscheiding, die op dat moment leeg stond, en nog steeds niet te koop stond zelfs (groeiende onenigheid tussen die 2 nog over de vereffening-verdeling uit hun scheiding van 2010). Ze wou al langer proberen dat huis over te kopen. Ik had, en heb nog steeds daar een paar bedenkingen bij. In dat huis was WEL één en ander gebeurd. Er was partnergeweld geweest, meer dan eens, zelfs onder de ogen van hun kinderen. En dat dat bij haar kinderen sporen had nagelaten, dat was ook meer dan duidelijk. Toch wou ze daar gaan wonen. Voor haar buren? Ja, dat kan ik begrijpen. Maar daar kleefde wel e.e.a. aan de muren binnen dat huis hoor. Dat kon ik niet rijmen met het feit dat ze ettelijke keren, toen ze bij mij inwoonde, allusie maakte op het feit dat dat in mijn huis het geval was. Ellenlange discussie hadden we daar over. volgens mijn bescheiden mening was haar gevoel daarover louter een projectie van haar eigen situatie op mijn huis. Voor mij hing en hangt er hier niks meer van het verleden, ook niet voor mijn kinderen. En moest dat op de ene of de andere manier zo zijn, dan woonde ik hier al lang niet meer. Dan meen ik echt, dan was ik weg.
E__ nam nu zelf actie om een psychologe op te zoeken. En dat was goed: nu deed ze het omdat ze zelf vond dat het nodig was, niet omdat ik het haar zei dat het nodig was (een wezenlijk verschil, voordien deed ze het omwille van mij, nu deed ze het, hopelijk, helemaal voor haarzelf).
Ze postte op facebook dat ze haar woonplaats wijzigde naar Niel. Dat kwam dus bij iedereen als post op zijn nieuwsberichten, ook bij mijn 2 oudste kinderen. Die wisten voor de rest uiteraard nog van niks (ze waren die week bij hun mama). Daarom maakte ik me zo kwaad over het posten van haar verhuisplannen. De verwijzing die ze maakte naar januari, was in mijn ogen onterecht. Ik maakte toen gewoon mijn status onzichtbaar (daarvoor stond er "in relatie met E__", maar nu was dat gewoon onzichtbaar voor wie op mijn profiel zou gaan kijken). Zo iets wordt ook bij niemand in de nieuwsberichten gepost. En, met uitzondering van 1 iemand, die ook het verhaal van dichtbij had gevolgd, had dat niemand gezien.
27/9: Ik had mijn wonden gelikt, en nam het voortouw om de verhuis en herinrichting van haar huis tot een goed einde te brengen, voor het einde van het weekend, want dan zouden haar kinderen naar daar worden gebracht, en dat liefst in een huis dat wat in orde was. Voor mezelf moest ik zorgen dat het voor vrijdag, als mijn kinderen zouden toekomen, hier geen ravage was. En ook ik moest op dat moment pas mijn kinderen inlichten, want die wisten (voor zover ze facebook niet grondig lazen) van niks. Mijn email van 27/9 spreekt voor zich.
Uit de berichten: Ze vond haar eerste bezoek aan de nieuwe psychologe zwaar... tja. Ze had haar problemen ook al jaren weggewuifd. Niet moeilijk dat het zwaar is als dat naar boven komt. Al die maanden daarvoor ben ik blijven zeggen dat ze verre van klaar was met haar "werk" (nvdr: het verwerken van het verleden, zodat je verder kan), maar daar wou ze toen niet van horen.
"GPS geeft als thuis Kontich", het voelde nu ook echt zo.... Ja lap. Na 2 jaar van haar te horen dat ze zich hier nooit zou kunnen thuis voelen, krijgen we plots dit. Niet te begrijpen.... Was de "kronkel" nu toch plots "opgelost"? Nu het niet meer nodig was? Was dit een opmerking uit wanhoop? Ik kan het nog niet goed plaatsen. Maar het doet er ook niet meer toe.
Haar e-mail van 1/10/2012, en de e-mails naar elkaar op 4/10 spreken boekdelen.... het berouw en de pijn waren duidelijk. Het was nog niet helemaal dood, en dat liet me voorzichtig de opening, ondanks alles, ondanks de afschuw, om het niet zonder meer dood te steken, en toch nog de opening te laten voor wat misschien nog wel kon....
hoe
zou het zijn als ik jou nu nog bij me had hoe
zou het zijn als ik geen stress en pijn meer had hoe
zou het zijn als ik leefde zonder tranen mijn
fouten herstelde, geen fouten meer maakte hoe
zou het zijn als ik mijn hoofd weer op je schouder had hoe
zou het zijn als ik mezelf weer eens zou zien met een lach hoe
zou het zijn als ik de tijd terug kon draaien mijn
fouten herstelde geen fouten meer maakte
hoe
kan ik jou nu nog aankijken laten
blijken dat ik nog steeds van je hou ik
weet ik heb je pijn gedaan terwijl
ik jou had ben ik de fout ingegaan en
ik heb spijt geloof me ik ga kapot van de pijn een
flashback in ons leven om weer te zijn als toen en
het doet pijn als ik loop over wegen waar
we vroeger samen liepen schat
ik ben niet compleet zonder jou aan mijn zij door
al mijn fouten is alles nu voorbij
ik
zie me huilen scheld mezelf uit door de pijn ik
blijf denken aan jou je
bent weg uit het zicht maar in me hart zul je bij me zijn
Email: 27/9/2012
L aan E+vrienden+familie: Moeilijke dagen ondersteuning
kinderen.
Hartelijk dankt voor
jullie berichtjes. Een teken dat het jullie raakt, en dat je erom
geeft.
Het
zijn moeilijke dagen, en er komen er ongetwijfeld nog.
Ik
probeer nu dag en nacht mee te werken om de verhuis tijdig te doen
lukken.
Da's
het minste wat we nu kunnen doen voor de kinderen.
Morgen
zijn Lxxx, Hxxx en Mxxx hier. (nvdr: 3 kinderen van L__) Zondag
komen Rxxx, Sxxx en Nxxx aan in Niel. (nvdr: 3 kinderen van E__)
Voor
hen is het helaas weerom aanpassen, en zoeken....
Misschien
komen er (lastige) vragen, of misschien klapt er één dicht.
Ik
heb er goede hoop op dat iedereen de kalmte kan bewaren, en hen de
nodige steun kan geven,
zonder
te vervallen in verwoordingen die het hen nog moeilijker zouden
maken, of zouden verwarren.
Veel
kinderen krijgen schuldgevoelens, omdat ze denken dat ze (mee)
verantwoordelijke zijn voor wat gebeurt,
ook
al is dit helemaal niet waar. Deze spit is een zuiver
partner-probleem en heeft niets te zien met onze rol als moeder resp.
vader van de kinderen.
Belangrijk
is met hen vooruit te kijken: hoe gaat de dag er uit zien, waar wonen
ze, wat blijft hetzelfde,...
Als
een koppel ruzie heeft en er geen vertrouwen meer is in elkaar,
als
ze elkaar heel erg pijn hebben gedaan, en het valt echt niet zo meer
goed te maken,
dan
is het echt wel best dat ze niet meer samen blijven wonen, als ze
niet echt meer van elkaar kunnen houden.
Dat
geeft enkel nog meer ruzie, en dat is helemaal niet leuk voor
hen, maar vooral ook niet leuk voor hun kinderen.
Maar
zowel de ene als de andere zal de (alle) kinderen toch graag blijven
zien! Dat verandert niet.
Aan
ons en aan jullie wil ik vragen om hier mee werk van te maken, zonder
ook maar in enige vorm denigrerend te zijn over één van ons beiden,
of allebei.