Cupramontana 1 juni 2015,

cari amici,

dit jaar doen s 'nachts vooral de nachtegalen hun best , hele songfestivals maken we mee. De krijsende uilen komen helemaal niet aan de beurt of worden gewoonweg overtroefd. Bovendien genieten we nu ook van de nachtelijke lichtshows van de vuurvliegjes.

Meimaand feestmaand zoals we reeds aankondigden, doch alle feesten meemaken... onmogelijk. Onze keuze viel op Camerino in Fiori. Een universiteitsstad meer zuidelijker in de Marche dat een weekend lang in bloemenstad veranderde. We deden er dan ook leuke ideeën op. Niet alleen de stad zelf veranderde in een plantenzee maar de klanten bij de schoonheidsspecialiste werden er omgevormd tot wandelende bloemen .

Dit jaar lastte de beroemde oldtimer rally Mille Miglia in Senigallia een lunchpauze in , de gelegenheid om de sfeer op te snuiven en foto's te maken. De hele badplaats was in rep en roer, meer dan 400 oldtimers met chauffeurs van heel de wereld zouden hier stoppen. De rally ontstond in 1927 toen nog met hedendaagse auto's, maar de auto's van toen behoren nu echt tot de categorie oldtimers. Tegenwoordig betaalt men 3000 euro p.p. inschrijvingsgeld dus niet voor iedereen weggelegd, tenzij men ijverig spaart ! Dit jaar was de oudste wagen een Fiat van 1922 en de jongste een Citroen van 56. Het hele gebeuren gesponsord o.a. door Ferrari en Mercedes die de karavaan dan ook voorreden. Het blijft een rally en dus een wedstrijd van Brescia naar Rome heen en terug op 4 dagen tijd.

De sfeer ademde nostalgie uit, de Italianen sowieso auto gek , hadden massaal vrij genomen. Wanneer had men immers de kans om èn dure moderne wagens te spotten èn mooie oldtimers. Want die stalen natuurlijk de show samen met de chauffeurs, die meestal ook aangepaste kledij droegen. De leerlingen van de hotelschool en de plaatselijke vendelzwaaiers verwelkomden de passagiers en de chauffeurs. Daarna was het natuurlijk kijken, afkeuren ,goedkeuren....we kregen waar voor ons geduld.

Met het mooie weer konden op de Girandola de scooters van stal en het zwembad terug lucht krijgen .

De verkiezingen van het nieuwe bestuur van de Pro Loco stonden voor de deur. Een Pro Loco is eigenlijk een soort gemeentelijke vereniging die alle evenementen van een gemeente organiseert en coördineert allemaal op vrijwillige basis. In het verleden kenmerkte onze Pro loco zich door ruzies e.d. want het bestuur was altijd wat politiek getint. Aanhangers van het gemeentebestuur alsook leden van de oppositie , maakten dikwijls deel uit van het bestuur, waardoor het allemaal moeizaam verliep. Erik had er graag van deel uitgemaakt, want hij vond dat er echt coördinatie moest komen tussen alle evenementen die in Cupra georganiseerd werden. Vaak wist men pas op de laatste minuut als er iets georganiseerd werd enz...

De dag van de verkiezingen was het ook nog jaarvergadering van het oude bestuur. Daar werd al de toon gezet. Slechts 2 wilden van voren zitten, de andere bestuursleden weigerden , maar maakten de hele tijd commentaar vanuit het publiek. Ze vonden zelfs dat er wel veel nieuwe leden waren bijgekomen en dat die zich toch eens moesten bekendmaken. Erik was dit voortdurende kinderachtige commentaar uit het publiek beu. Tot ieders grote verbazing stond hij op , liep naar voren en stelde zich voor . Hierbij zei hij dat hij het ook gepast zou vinden dat de oude bestuursleden zich voorstelden. “ Oh”, zeiden de commentatoren “maar we kennen jou toch en jij ons toch ook?” “ Inderdaad, dus zijn we hier allemaal samen gekomen om iets voor Cupra te betekenen en zou ik nu voorstellen dat we kunnen beginnen met te kiezen”. Einde commentaar waarop eindelijk het stemmen zelf op de agenda kwam. Maar eerst moesten er kiesagenten aangesteld worden en tellers, want het gebeurde in het geheim en zeer officieel. 2 Chinese vrijwilligers werden door de burgemeester aangeduid en toevallig de 2 grootste monden van de hele avond. Balen dat ze deden ! Nu hadden de burgemeester en de tegenpartij hun leden goed geïnstrueerd op wie er gestemd moest worden, want hij wilde zoveel mogelijk neutrale mensen erbij hebben , om zo komaf te maken met die ruzies. Zo geschiedde het ook, o.a. Erik werd gekozen en mocht dan penningmeester zijn. Het nieuwe bestuur begon er met volle moed aan en met veel samenhorigheid !

In Italië , maar ook in de Marche voelde men de crisis goed : heel veel bedrijven sluiten en het sociale opvangnetwerk is bijlange niet zo genereus als in Nederland of België. Gelukkig blijken sommige jongeren niet bij de pakken neer te zitten en bedenken ze allerlei initiatieven. Zo maakt een jong koppel sinds een jaar allerlei ambachtelijke zoetigheden, jams en chocolade. Hun winkeltje sinds kort in Jesi.http://www.pierredolcealcuore.it/

Een ander koppel investeerde in 2 oldtimers die ze nu aan toeristen wilden verhuren om zo de Marche te beleven. Zo stonden ze bij onze Girandola voor het hek met een oude Triumph cabrio. Erik mocht er meteen een ritje mee maken. Binnenkort meer info op hun website: www.slowtravelmarche.it

De ondergrondse steengroeve uit Cupra werd vereeuwigd door de fotoclub, het was er zo donker dat het moeilijk fotograferen was. Doch de meer ervaren fotografen uit onze club slaagden er in. Op een tentoonstelling kon men dan de kiekjes bewonderen, vooral dat er figuranten waren geweest om het harde werkleven uit die tijd uit te beelden.

Dan kwam de langverwachte week voor onze vriend Bart die hier absoluut zijn 50ste verjaardag in de maand mei wilde vieren, want hier was het toch meer kans op mooi weer. De locatie was ook uitgekozen, Country House Vittoria , onder hun moerbeiboom.

Helaas staakten de goede weergoden toevallig net gedurende die dagen en zeker op de feestdag zelfs, want zoveel liters neerslag maakten we nog nooit mee. Bovendien liep onze pomp uit het zwembad goed onder water en onze splinternieuwe pomp mocht al meteen naar de reparateur..... Een deel van de 40 vrienden kwam aan per vliegtuig en landde op Ancona. Met een groot bord Feest van Bart wachtten we hen op. Kwam er toch geen ex-gast van ons die ook Bart heette, op ons af. Stomverbaasd natuurlijk, hij wist niets van een feest.... Tja helaas voor hem , maar het feest was wel voor een andere Bart bedoeld!

Op de feestdag zelf, werden we allemaal samen gezet in een apart zaaltje waar de groep niet zou onder doen voor een Italiaanse groep. Zoveel ambiance waardoor de andere Italiaanse gasten in het restaurant af en toe kwamen kijken wie die feestvierders waren. Het eten duurde van 13 uur tot 19 uur , waarbij we voortdurend onze smaakpapillen verwenden.... Daarna vertrokken we naar Cupra om de palio te zien. Doch door de stromende regen had men de wijntonnenrace afgelast.. Dan maar met heel de bende bij bar Ruggero binnengestapt, zo werd zijn verlies van de dag toch nog wat verzacht. Blijkbaar zagen we er goed uitgehongerd uit, want de bestelde dranken werden nog door allerlei hapjes begeleid ! Onze magen protesteerden nu wel heftig, moest er al weer gewerkt worden en dat op een zondag. Een leuke afsluiter van eht verjaardagsfeest we hadden de zon geen minuut gemist.

De volgende dag bezochten we met zijn allen een olijfoliemolen. De zon was terug van de partij en zo belandden we na de hele uitleg in een decor van een Bertolli reclamespot. Omgeven door de olijfbomen, gezeten op banken en aan tafels onder de zonneschermen, leerden we hoe olijfolie geproefd werd . Bovendien smaakte elk gerecht met een andere olijfoliesoort ook weer eens anders. We hadden meteen middag gegeten !!!

Dan nog de jaarmarkt onveilig gemaakt en 's anderendaags was het toch afscheid nemen. Een feest om in onze annalen neer te schrijven !

De eerste beschreven wandeling in Cupra, de historische wandeling, een initiatief van de lerares kunstgeschiedenis ,werd ingewijd. . De leerlingen legden bij de historische punten om alles uit en er was ook een folder ter beschikking. Een Engelse vertaling moest nog volgen.

Volgende belangrijke activiteit, de infiorata . Ijverig plukte men nu overal bloemen om op zondag de straten weer feestelijk te versieren met bloementapijten. Maar dat is voor de volgende maandbrief.

Tanti saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– bij het waterhuis stonden er wel elke dag files. Iedereen tankte het goede water. Opeens stopte een auto volgeladen met plastieken flessen met gekocht water uit de supermarkt , een koffer vol flessen spuit en plat water. Maar toch wilde de chauffeur ook nog water tanken....

– Tijdens de Mille Miglia moesten 400 auto's een parkeerplaats vinden voor de lunchpauze. De plaatselijke wachters (gepensioneerden die even gepromoveerd waren )regelden dat even.. Alle 1000 toeschouwers werden verzocht om op het voetpad te blijven zodat de oldtimers konden manoeuvreren. Dat lukte bij de eerste 4 auto's , maar daarna liep iedereen van het voetpad om die auto's te bewonderen, te fotograferen, aan te raken,. Terwijl de wachters tevergeefs schreeuwden dat iedereen op het voetpad terug moest...

– Om de 2 jaar worden auto's en scooters bij keuringsstations of bij erkende garages gekeurd. Erik ging met mijn 50cc scooter bij onze garage. Alles geschiedde er per computer , waarbij elke gekeurde handeling gefilmd werd. Om corruptie onmogelijk te maken. Totdat de uitlaatgassen aan de beurt waren. Dit gebeurde in een aparte hoek zonder camera. een 2-takt is natuurlijk vuiler en er verscheen een rood lampje. Een 4-takt werd erbij gehaald ,die de computer als goed registreerde en mijn scootertje mocht weer rondrijden...

07-06-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana 11 mei 2015,

Cari amici,

geurende acacia's, duizenden zoemende bijen,het is eindelijk weer eens een traditionele Italiaanse meimaand. Maart roerde gelukkig een niet al te dikke staart en april op de paasdagen na, verwelkomde prinses Lente in alle glorie.

De zaterdagwandelingen met de podisti kleurden zich elke zaterdag met meer groen en meer bloemen. We hadden zelfs de eer om een pas gerestaureerd kerkje te bezoeken, ooit aan een heel belangrijke weg gelegen op de grens tussen het Longobardische en Byzantische Rijk. Tegenwoordig bereikte men het kerkje via een smal bospad ...

Eriks ouders logeerden hier enkele weken, dus werd er weer duchtig geklust op la Girandola. Maar de magen wensten af en toe gevuld te worden en zo bezochten we restaurant Vintora in de stadsmuur van San Marcello, een heel toffe eetplek, meer bepaald een coöperatie waarvan de leden de ingrediënten leveren voor de dagelijkse maaltijden. Seizoensgerichte gerechten en zo veel mogelijk chilometro zero.

De komst van Isabelles zussen met hun kinderen leverde de gelegenheid op om het record van de langste tagliatelle van de Girandola te verbreken. Het stond nl. op naam van de Nederlandse neefje en nichtje : 3m lang. Wij gingen voor de 4m. Met man en kracht slaagden we er in !

In maart herstartte ons seizoen en dit jaar waren onze eerste gasten zelfs Amerikanen die hier in de regio wijn kwamen proeven ! Ze hadden nl. een wijnwinkeltje in New York waar ze o.a. biologische Verdicchio verkochten van een kleine wijnproducent uit Cupramontana !

Maar het leukste waren natuurlijk onze vrienden met hun kinderen die we zeker al minstens 20 jaar niet meer gezien hadden ! De zoon deed hotelschool , dus stonden er allerlei gastronomische evenementen op het programma. Met Erik en een truffeljager op truffeltocht in Acqualagna, dè truffelstreek van de Marche en zeker van Italië. Een pasta workshop mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Dat gebeurde bij Carla, een specialiste in eetbare wilde planten en die ze dan ook verwerkte o.a. in haar pastasauzen. Het klaarmaken van de pasta alla chitarra met bijbehorend instrument zou voortaan geen geheim meer zijn, alsook het pastadeeg op zich. Gegeten werd dan samen in de prachtige serre achter de boerderij, een idyllische plek ! Na het eten nam Carla ons nog mee in haar domein en wees ons de planten aan die we net gegeten hadden.

Het bleek de tijd van reünies te zijn want ook een ex-collega van Kind en Gezin logeerde eventjes bij ons en dit na 15 jaar , een prachtig weerzien !

Ondanks het heropende seizoen ondernamen we nog een mooie uitstap naar Chioggia net ten zuiden van Venetië , ook piccola Venezia genoemd. Dat laatste misschien wat overdreven, maar het was wel een leuke , gezellige stad met veel water en bootjes !

De tegenhanger van Cupramontana, de godin Cupra op de berg, moesten we toch ook eens bezichtigen, nl. Cupramarittima, de godin Cupra van de zee. Het moderne stadje direct aan de zee viel wat tegen, maar het historische dorp op de heuvel bleek wel de moeite. Hier keken de bewoners op kilometers lange azuurblauwe kleuren van de zee en de lucht.

De openmonumentendagen gaven ons de kans om in een appartementsgebouw de historische fresco's te bewonderen. De bewoners van één van de appartementen waren zo gastvrij geweest om hun woonst aan het publiek te tonen. Zij woonden echt te midden van fresco's zowel op de wanden als op de plafonds.

Een vriendin van mij werkte als vrijwilligster in het kattenasiel van Jesi. Het hondenasiel ernaast financierde de gemeenten, maar het poezenverblijf draaide louter op vrijwilligerswerk. Geregeld hadden ze dan ook geld nodig voor de medicijnen voor de 100 poezen. Na wat brainstorming besloten we om een garagesale te houden, zelf maakte ik met behulp van Eriks moeder een aantal lavendelzakjes die er ook verkocht konden worden.

Het ingezamelde geld leverde weer wat medicatie op !

Meimaand feestmaand is nu gestart en inderdaad allerlei initiatieven kondigen zich weer aan: de cantine aperte, waarbij in heel Italië de meeste wijnproducenten een opendeurdag weekend houden, , een Belgische vriend van ons viert hier zijn 50ste verjaardag , verschillende musea in de Marche organiseren een speciaal weekend , kortom si fà la festa ! Iedereen welkom en er zijn nog plaatsen vrij in onze B&B

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

Ps:

– tijdens een uitstap wilden we s 'middags gewoon een broodje eten. Dat konden we dan in een bar. Hier stond zoals altijd en overal de tv luid op. Maar we werden met alle egards bediend alsof we in een luxe restaurant plaatshadden genomen. Er was ook mogelijkheid tot warm eten , want al gauw kwam er een heel gezelschap binnen die aan een reeds gedekte tafel ging zitten. Met veel lawaai en bijbehorende chaos. De barman verontschuldigde zich herhaaldelijk bij ons voor de storing. Tevergeefs probeerden we hem gerust te stellen dat het ons niet stoorde. Het geluid van de tv had hij dan toch maar afgezet totdat hij dacht dat Erik er naar keek, en hup de volumeknop van de tv weer op zijn luidst gezet. Terwijl dat eigenlijk meer stoorde dan het getetter van het gezelschap.

– Hier stuurt men geen overlijdensberichten rond , maar op de muren van de gemeentes, worden overlijdens affiches geplakt. Een vermeldde het overlijden van signora Legumi weduwe van signor Fagioli. ( mevrouw Peulvrucht weduwe van heer Boontje)

– groot feest in Cupra : la casa dell'acqua ( het huis van het water) werd ingewijd. Voortaan hoefde ook de bevolking van Cupra geen water meer in plastieken flessen uit de supermarkt te sleuren. Nee op de Veemarkt kon men voortaan water tanken, zowel bruisend als plat water. Gedurende 2 maanden gratis en daarna voor 3 euro per maand. Italianen zijn immers de grootste consumenten van water uit de supermarkt. Terwijl ons kraantjeswater rechtstreeks uit de bergen komt. Nu was dat water van het huisje precies hetzelfde als ons kraantjeswater, doch volgens de mensen was dat van het huisje beter......

13-05-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

22-03-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Onze regio le Marche wordt ook Italië in het klein genoemd; zee, bergen, heuvels en cultuursteden allemaal te vinden op 9694 vierkante kilometer ! De zee is hier bij de Monte Conero op zijn mooist ! 5oom hoge kliffenkust.

13-03-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 8 maart 2015,

Cari amici,

Volgens ons leende februari de beruchte staart van de maand maart: zo konden we buiten eten en genieten van echte lentedagen, zo zorgden hevige en langdurige regenbuien voor wegverzakkingen of overstromingen. Bepaalde onverharde wegen werden dan ook bijna onbegaanbaar , een grote hindernis als men die benutten moest om bijvoorbeeld de verwarming aan te steken in een vakantiehuis. Ik slaagde er dan ook in om mezelf goed vast te rijden. Erik kon me ook niet meteen eruit halen, dan maar bij onze vrienden in de buurt een schop halen. Het vergrootte rescueteam vermeerderde hiermee ook het aantal raadgevingen maar uiteindelijk geraakte het autootje er ongedeerd eruit !

Onze fotoclub nodigde een professionele modelfotograaf uit om ons meer wegwijs te maken in de modelfotografie. Hierbij had hij ook een prof. fotomodel meegebracht. Het bleek een zeer leerrijke dag te worden, ongelooflijk hoe een foto veranderde naargelang men de belichting vermeerderde, verminderde, men 1 paraplu gebruikte voor schaduw , of voor verschillende gekleurde achtergronden zorgde. Niet dat Erik en ik in de toekomst een carrière als modelfotografen business ambieerden. Doch meer wegwijs worden in de belichting leverde altijd voordelen op voor onze volgende foto's.

De nieuwe kennis kwam goed tevens goed van pas bij het maken van foto's van de nieuwe badkamers (ondertussen ook de derde gastenkamer gepimpt) voor onze website www.lagirandola.eu

Deze maand kregen we een nieuwe dakbalk in de keuken want 1 dreigde wel naar beneden te donderen.

In de buurgemeente van Jesi mocht Erik zijn collega's i.v.m. onze vereniging van B&B's in Cupra informeren. Zij wilden nl. ook een dergelijke vereniging stichten.

8 maart is hier traditioneel de vrouwendag, doch wij wilden hierop niet wachten en kozen hiervoor 17 februari uit. We bezorgden Riccardo van restaurant Orietta bijna een beroerte met deze pizza-avond voor le donne (vrouwen) . Die avond was hij de enige vertegenwoordiger van het mannelijke geslacht tussen 45 ladies !

Onze wandelgids Alberto vertrok voor enkele weken naar India, dus nam Livio tijdelijk de scepter over de zaterdagtochten . Het werden 2 vlakke wandelingen, van 20km elk ! We bezochten de 2 rotskerken in de nabijheid van de grotten van Frasassi, waarbij dit op het einde toch nog een flinke stijging vereiste , maar met een 1000 jaar oud Mariakerkje als beloning .

De 3de wandeling kende dan weer een serieuze klim naar een verborgen grot.

De Archeoclub startte een voordrachtenreeks i.v.m. het 18de eeuwse Cupramontana: de eerste namiddag behandelde de Romeinse steen in de gemeentezaal. Na de invallen van de barbaren werd het Romeinse Cupramontana verlaten en vergeten. Langzaamaan ontstond een nieuwe nederzetting wat hoger op de heuvel, waar de huidige gemeente zich bevindt. Er kwam een nieuwe naam Masaccio en dat zou zo blijven tot de ontdekking van de Romeinse steen. In de Romeinse geschriften kwam dikwijls de naam Cupramontana voor maar niemand wist nog waar die stad ooit gelegen had, tot de steen opgegraven werd, want daar werd expliciet de naam Cupramonta in vermeld. Vanaf 1861 mocht Masaccio terug Cupramontana heten.

Met de komst van de lente nadert het nieuwe seizoen, midden maart ontvangen we onze eerste gasten alweer. Het voorjaar, altijd een aanrader om onze streek te bezoeken, wie onze voorjaarsaanbiedingen wilt zien, raadpleeg onze site ! Siete tutti i benvenuti !

Tot de volgende keer

tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– De organisatie van de workshop modelfotografie verliep niet echt van een leien dakje, niet wat het fotograferen zelf betrof, maar wel de gastronomie. De cursus duurde nl een hele dag en de leraar wilde geen tijd verliezen met de gebruikelijke ellenlange zondagslunch...dus werd er louter heen en weer gecommuniceerd over wat we zouden eten, wie wat zou klaarmaken, hoeveel enz... resultaat we hadden gerust 3x zoveel cursisten kunnen voeden...

– Tijdens de wandeling startte Mauro verwoed te zoeken in zijn rugzak,. Wij vroegen of hij iets kwijt was geraakt. Ja zijn GSM. Na lang denken vermoedde hij dat die uit zijn rugzak was gevallen toen we van de parkeerplaats in Cupra vertrokken . In zijn haast om in een andere auto te stappen was de GSM waarschijnlijk uit zijn rugzak gevallen. Met wat geluk lag de Gsm nog naast zijn auto op de grond . Misschien dat zijn vrouw even naar de parking zou willen gaan ? Hij belde zijn vrouw op en vertelde heel het verhaal, waarop zijn vrouw laconiek antwoordde dat de Gsm voor haar neus lag op de tafel en dat hij die gewoon niet mee had genomen....maar thuis had laten liggen.

– Erik moest naar de tandarts net na de beruchte rellen van de Feyenoordsupporters in Rome. De Italianen waren hier echt geschokt want voor hen waren Nederlanders altijd beschaafde mensen geweest waarvan ze dergelijk gedrag nooit verwacht hadden.... De tandarts had het hier dan ook over met Erik die in de tandartsstoel zat .Plots ging de lamp uit boven de stoel De tandarts kreeg die niet meer aan de praat en dit net nadat hij Erik zijn beklag had gedaan over die Nederlandse supporters. Erik was toch ook immers Nederlander ?? “ Nee” hoor zei Erik “ik ben Poggiano van Poggio Curpo” Amper deze woorden uitgesproken of het licht brandde weer...

08-03-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

17-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

http://hiking.cupramontana-accoglie.it/NL-index.php

12-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle  

Cupramontana, 3 februari 2015,

Cari amici,

Koning Winter verwende ons dit jaar met mooie lenteachtige temperaturen en dito zonnige dagen. Blijkbaar sloot hij een akkoord met Prinses Lente ! Hierdoor kriebelden de groene vingers en startte ik met het snoeien van de fruitbomen. Erik daarentegen zorgde voor een remake van de badkamers van onze B&B kamers Rossini en Montessori. Ook de vloer van kamer Rossini vernieuwde hij. Tevens stond er nu aan de straat een nieuw Girandola bord, mooier en duidelijker zichtbaar vanaf de straat .

Ons project voor de kloostertuin in de gemeente Cupramontana, kreeg steeds meer vorm. De burgemeester stond achter het project en de gemeenteraad keurde het goed. Nu alleen nog een ontwerp samen met de architect bepalen om dan de laatste maar moeilijkste horde te kunnen nemen, het akkoord van Monumentenzorg.

Alles kaderde in een groots plan, om van de gewelfde kelders van het Sint Catharina klooster een Verdicchiocentrum te maken; het VVV, de enoteca, het etikettenmuseum, dan hopelijk een mooi kloostertuin met in het torentje een kleine archeologische tentoonstelling van al de historische vondsten afkomstig uit de ondergrond van deze gemeente.

Ondertussen wandelden elke zaterdag de onvermoeibare podisti vele kilometers, waardoor we mooie panorama's konden fotograferen. Tegelijkertijd merkten we het verschil in klimaat op, zo wandelde je in het groen en zo kon men bijna sneeuwballen gooien.

Een voordeel als men in heuvel en bergachtig gebied woont. Weliswaar betekende dit altijd pittige excursies zelden vlakke omlopen .

Alleen het fiets- / wandelpad vanaf de grotten(de bergen) tot Falconara (de kust) kon men best plat noemen. Helemaal volledig was het traject nog niet, er ontbraken nog delen ervan, doch een privébedrijf maakte onlangs weer een stuk erbij, langs de rivier met mooie begaanbare paden en mooie zitbanken om uit te rusten.

De knutselvereniging waar ik vorig jaar manden vlechten leerde , beschikte nu over een mooie historische villa in Jesi. Hier organiseerde ze elke donderdag weer een andere cursus. Die van kramiek interesseerde me wel, hoe met echte pottenbakkersklei een lampje maken voor een theelichtje. De lerares was een heel toffe en uitstekende onderwisjkracht ! Alle kunstwerken zouden dan in haar oven gaan en dan zouden we binnen een aantal weken het resultaat kunnen zien.

De bioaankoopgroep organiseerde een voordracht i.v.m. hennep, de soort die men niet kan roken. Ooit behoorde Italië tot de 2de grootste wereldproducent maar door toedoen van de Amerikaanse oliebaronnen werd dit wereldwijd totaal ontmoedigd. Doch daar olie steeds schaarser wordt en men terug grijpt naar natuurlijke grondstoffen bleek hennep een zeer mooi alternatief. Gemakkelijk om te kweken , zelfs zonder pesticiden, daar het gewas sterker en vroeger groeit dan alle andere grassen. Men kon het eten, verwerken tot bouw- en isolatiemateriaal en het zelfs weven !!!

La Girandola is weliswaar 's winters gesloten doch vervelen doen we ons dus absoluut niet ! In februari , mits dat Koning Winter niet al te veel noten op zijn zang gaat hebben, staan nog andere evenementen op het programma, maar dat is voor de volgende nieuwsbrief.

Tanti cari saluti

Isabelle en Erik

PS:

– Wij waren al een aantal jaren klant bij de telefoonmaatschappij Infostrada. Nu hadden ze weer een nieuwe aanbieding en Erik informeerde zich bij de telefoonwinkel van die firma of dat ook gold voor oude abonnees. Na eventjes gebeld te hebben verkondigde de bediening dat dit ook voor ons zou kunnen. We zouden zelfs het abogeld voor de Telecom niet meer moeten betalen. Hiervoor moest Erik alleen een papier ondertekenen en alles was in orde. Doch we ontvingen toch weer van Telecom een rekening om het abogeld bij hen te betalen. Wij antwoordden dat we een overeenkomst hadden met Infostrada enwe betaalden niet. Ook niet na een aanmaning. Gevolg geen telefoon meer. Erik terug naar de telefoonwinkel, doch wat bleek, zij hadden hetzelfde probleem aan de hand, en ook telefoon was afgesloten....

– Bij de zaterdagwandelingen vertrokken we soms in groepjes met verschillende auto's naar een bepaald punt. Vandaag mocht ik bij Mario in de auto samen met nog anderen, want hij had een spiksplinternieuwe Fiat Panda. Met alle snufjes erop en eraan. We zaten nog maar net of Mario gebood ons , tot onze grote verbazing , de veiligheidsgordels aan te doen. Iets wat ik tot nu toe nog nooit een andere Italiaanse chauffeur had horen vragen.. was hij zo bezorgd over ons ? Nee hoor, maar als we de gordels niet aan zouden doen, dan zou er een vervelend signaal volgen...

04-02-2015 om 00:00 geschreven door babelle