Valentijn de Hingh: een uitzending die je moet gezien hebben
Vrijdagavond was de uitzettend leuke uitzending op Nederland 3 24 uur met... Valentijn de Hingh gezien (met dank aan de lieve persoon die me dit programma aanbeveelde ;-). Ik kende haar helemaal niet. Bleek er ook een documentaire over haar te bestaan van Hettie Nietsch waar ze als kind gevolgd wordt in haar belevenissen van haar genderdysforie tot ze 17 jaar werd. Deze docu kan je op Youtube vinden en ik heb alvast de linkjes onderaan toegevoegd (de laatste 4 linkjes). Het geniale van deze mooie reportage is dat ik en vele andere er zich heel goed in herkennen. Verder kan je haar doorzettingsvermogen als kind alleen maar bewonderen. Dit had ik absoluut niet op die leeftijd met als resultaat dat ik me volledig conformeerde aan het mannelijk bestaan met de grote tijdsverspilling als resultaat.
Terug naar de uitzending van vrijdag. Het was soms zo herkenbaar en ook wel grappig. Het is wel knap wat ze doet. het zou een stimulans moeten zijn om dezelfde weg als haar te bewandelen. Als je op het eerste linkje klikt dan vind je deze uitzending 24 uur met ... terug. Een echte aanrader!
Het is allemaal heel mooi in beeld gebracht, en vat goed samen wat er door ons heen gaat, dus daarom MOET iedereen gezien hebben.
Veel kijkplezier en groetjes,
Laura
PS. ik heb een linkje over haar optreden in De Wereld Draait Door toegevoegd. http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/media/84786
Een nieuw weekje, maar niets nieuws onder de zon. Na een deugddoende trip naar de Middellandse Zee, de batterijtjes wat opgeladen en het avondlijke genot van een heerlijk temperatuurtje met een uiterst gezonde en copieuze maaltijd op basis van olijfolie extra vergine, tomaat en sla, doorgespoeld met een lokaal wit wijntje om me nadien te nestelen in een zachte zetel met een zicht over de wondermooie baai, gekoeld door een verfrissend zeebriesje, ben ik dus terug in ons frietlandje. Mèt veel tegenzin.
Wanneer je de lokale 46,XX-gemeenschap ziet rondflaneren in prachtige jurkjes en hoge hakken, met mooi gelakte nagels in pastel kleuren en weelderige kapsel, word je toch omworsteld door jaloezie en woede omdat je er niet bij hoort.
Maar het leven blijkt toch ook wel wat meer te zijn dan genderdysforie. Het slorpt je volledig op tot in het absurde terwijl het natuurlijk een aspect van je leven is en niet alles.
Nog 8 dagen slapen en dan mag ik op visite bij de psychiater. Olé! Mijn werk houdt me steeds bezig. Ik zie zoveel mensen en ik vergader echt meerdere malen per week met externen dat ik het steeds moeilijker vind om me eventueel te outen. Bij elke meeting denk ik: Stel eens voor wanneer ik hier als in-transitie-verkerende transvrouw zou zitten. Al die elleboogstootjes die je moet aan zien in de zin van: kijk een transseksueel. Maar wie ik ben wil ik niet wegsteken; de coming-out is onvermijdelijk en ik hoe me aan mijn schema.
De brochure over transfoob geweld is klaar. Het is een mooi werkstukje en dus de moeite om te lezen. Uniek in zijn soort ! ... en legt alles heel helder en duidelijk uit, zeker op gebied van je rechten die je hebt.
Hier zijn we weder op deze zonnige maar frisse werkdag. Inderdaad, geen vrije dag voor mij.
Joggen:
Het prachtige weer van gisteren en de zachte sensuele streling van de warme zonnestraling op mijn tedere huid noopte me tot een intens looptochtje van 6 kilometer. Heerlijk: het ging echt heel goed en bij aankomst was ik niet eens uitgeput, noch moe. Dus mijn gestage conditie-opbouw vordert wonderwel vlotjes, ware het niet dat mijn goede knie nu toch alweer opspeelde. Verdorie toch! Gevloekt dat ik heb! "Moet het mij opnieuw overkomen" Het was wel wat gek om pas last te krijgen ergens in de avond, dus een 5tal uren na de inspanning. Hoe is het toch mogelijk! Jammer want de stuwende adrenaline bij het joggen doen mijn hele lichaam zo goed voelen en extatisch sidderen, een soort hoogtepunt vol heerlijke endorfines.
Gewicht:
De regelmatige inspanningen zijn ook goed voor mijn gevreesd gewicht dat opnieuw aan het klimmen is geslagen. (Ja, een ramp!). Mijn eertijds plat buikje groeit uiteraard mee, een nieuwe ramp . dus buikspieroefeningen onder de vorm van sit-ups moeten hun werk gaan doen Hopelijk toch
Bovendien moet ik gewoon minder eten. Vlees eet ik praktisch nooit meer, maar mijn niet-aflatende verslaving aan chocolade en Duyvis-nootjes zijn een pure miserie.
Epileren:
Te veel verleid door de reklamefilmpjes (Shame on Me!) heb ik me een Silk Epil 7 van Braun aangeschaft om eindelijk eens iets te doen dan die vreselijke harige benen en armen van me. De Wet & Dry versie leek me een uitstekende epilator. Dus gisteren na het badje heb ik dat in-mijn-ogen wonderding eens uitgeprobeerd. Eerst mijn beenvacht met een tondeuse wat kort gewiekt, nadien de spiksplinternieuwe epilator uitvoerig uitgetest.
Mijn teergeliefde vrouw had me gewaarschuwd: dit zal pijn doen! En inderdaad het deed pijn, allemaal korte elektrische schokjes die door je benen flitsen. Auw! Uiteindelijk ben ik stopt omdat vele haartjes nog te lang waren en uit ondervinding bleken die lange sliertjes nog het meeste zeer te doen. Bovendien had ik geen tijd om me een uur te epileren. Maar het resultaat was er echt wel: mooie gladde benen.
Dus ben ik heel tevreden van mijn aankoop, maar de expressie dat vrouwen moeten lijden om mooi te zijn, dringt nu nog wat beter door ;-)
Baardje:
Woensdag 23 mei is het zover. Dat heb ik een intakegesprek in een beautycentrum om mijn baard weg te laten laseren. Wat ben ik in de zevende hemel! Eindelijk nog eens een kleine vooruitgang in mijun gezappige leven. Eindelijk nog eens een concreet feit in mijn weg naar het vrouwenschap. Benieuwd hoe dit verlopen zal!
Shrink:
Dinsdag 22 mei zie ik mijn psychiater van het Gentse Genderteam voor de tweede maal. Het heeft lang genoeg geduurd en ik zit nog met hopen vragen. Niet over mijn genderdysforie want dat staat vast en ik twijfel er ook niet meer aan. Case Closed! Andere beslommeringen dus wel zoals het bewaren van mijn zaadjes, logopedie, chirurgie en dergelijke. Dus stel ik een lijstje op.
Fifty Shades Trilogy:
De hype in de Engelstalige literatuur over een erotische trilogie, met een duidelijk analogie naar Twilight, vanuit vrouwelijk perspectief; de Amerikaanse, Britse en Australische 46,XX-gemeenschap smult ze als smoutenbollen. De Nederlandse vertaling verschijnt eind mei. Dus ik ben de hype in de Lage Landen voor. . Dank je wel .. Neen, geen pluimen voor mij ;D
Thans ben ik bezig met deel 2 Fifty Shades Darker. Het is natuurlijk geen wereldliteratuur maar een erotische scene vanuit vrouwelijk perspectief kan toch heel stomend en sensueel zijn. Dit lees ik dan toch liever dan een pornoverhaal geschreven door een man. Daarom is het een goed boek!
Het transgenderleven:
Dus mijn leven kabbelt ondertussen heel rustig verder in de juiste richting. Eindelijk! Een kleine glimlach!
Bij andere transgenders die ik ken, zit het leven hopeloos vast. De transitie die zich als een logge megatanker voortstuwt, heeft een venijnige zandbank bereikt met de haven in zicht. Frustratie, woede, depressie, gehuld in een sardonische grijs zijn de cynische resultaten wanneer de rijzige tanker zich niet loswrikt maar door het veelvuldig bewegen zich nog eerder vaster groeft op het zanderige euvel.
Het doet vreselijke veel pijn om ze te zien afglijden: je staat er bij en je kijkt er naar, je voelt je hulpeloos en machteloos omdat je niet kan helpen buiten wat goedkope aanmoedigingen en motiverende slagzinnen die je duur probeert te verkopen. Het is ook nogmaals het bewijs dat transgenderisme een vergiftigd geschenk is en dat ondanks alle steun en tegenkantingen van je omgeving, je het zelf moet doen.
In HUMO kan je een mooi en evenwichtig interview lezen over Laura Sciacca, een transgender meisje van 17 jaar. In elk geval is het knap wat ze doet en de reportage kan een openbaring zijn voor iedereen die met genderdysfore gevoelens kampt.
Voor alle duidelijkheid: ik ben ze niet alhoewel we dezelfde voornaam hebben. ;-) Het meisje van het interview heeft blijkbaar ook een blog die slechts recent is opgestart, maar iets op in de gaten te houden.
Nog 24 uren wachten tot mijn tweede (en langverwachte) afspraak bij de psychiater van het UZ Gent. Mijn lijstje met vragen wordt steeds langer: die man zal afzien ;-).
Het belangrijkste is dat ik een hele dag als Laura kan rondlopen. Eindelijk: niet gehaast, niet gehinderd, rustig mijn ding doen.
Woensdag as. heb ik dan weer een intakegesprek om mijn baard te laten weglaseren. Opnieuw een belangrijke stap: hiervoor ben ik knap zenuwachtig.
Dus ik maak kleine stapjes vooruit: het gaat niet snel genoeg voor me maar het zal niet anders gaan.
Ondertussen pieker ik me elke nacht suf: massas vragen en vraagtekens. Vooral de passabiliteit weegt zwaar door: onlangs nog op een terras in een grote stad twee afschuwelijke transen gezien. Ze leken op monstertjes. Op die manier wil ik absoluut geen vrouw zijn. Dus wordt de FFS wel en prangende eis en dwanggedachte. Maar hoe betaal je zoiets? Wanneer laat je dit het beste doen?
Gelijke Kansen in Vlaanderen wil werkgevers motiveren om zich meer open te stellen voor transgenders en gendervariante personen. Daartoe bereidt ze momenteel een brochure voor met tips en advies. En om het allemaal nog aantrekkelijker te maken, wil ze die brochure ook doorspekken met goede voorbeelden, quotes en inspirerende getuigenissen. Liefst ook uit de KMO-sector.
Ben jij of ken jij iemand die zon positieve ervaring kan delen?Was je werkgever heel begrijpend wanneer je je verhaal deed of moest doen bij een sollicitatie? Werd je gewenste naam en aanspreekvorm geaccepteerd en in de administratie aangepast? Was kledij geen probleem, en kreeg je zelfs een gepast uniform aangemeten? Maakten ze geen probleem van het toiletgebruik, of voorzagen ze een derdegendertoilet? Kreeg je de kans om in een zijkamertje te dilateren na een operatie? Werd je privacy gerespecteerd op een nieuwe werkvloer?- Laat het ons weten!
Het maakt niet uit of het over een studentenjob, interimwerk, deeltijds of een voltijdse managerfunctie ging: zet je ervaringen op mail. Je hoeft je naam niet bekend te maken, maar als de vermelding van je naam en dat van het bedrijf je geen zorgen baart, dan horen we dat graag. We zoeken ook werkgevers die zelf willen getuigen! Stuur je verhaal, quote al dan niet met naam of foto voor 5 juni 2012 door naar Joz Motmans: joz.motmans@ua.ac.be. Hij zal je laten weten of je verhaal in aanmerking komt voor de brochure.
Let wel: het is voor ons helaas niet mogelijk om op mogelijke klachten of problemen in te gaan. Hiervoor neem je best contact op met een discriminatiemeldpunt op: 02/212 30 00, 0800/12 800 of via www.meld-it.be Alvast heel erg bedankt om mee te werken aan een transvriendelijke werkvloer!
PS. Deze tekst is me doorgestuurd: ze is geschreven door de eminente Joz Motmans, iemand die zich op academisch en universitair niveau bezighoudt met de transgenderproblematiek.
De laatste daagjes was het snikheet met talloze zweetpareltjes ... dus lekker genieten van de zon. Dacht ik! Want in de zon mag ik niet meer komen ;-). Globaal gezoen voel ik me beter want ik maak progressie!
Psychiater:
Het leven ziet er al iets rooskleuriger uit (OEF!) want er zijn opnieuw enkele kleine stapjes gezet in de juiste richting. YES! Mijn op-de-proef-gestelde geduld werd dinsdag 22 mei eindelijk beloond! Wauw!
Die zonnige dag zag ik nog eens mijn behandelend psychiater in Gent. Tweede keer! Pretty Cool, isn't it! Uiteraard ging ik als mezelf, als Laura ... opnieuw. Heerlijk! Een heel vlot gesprek was de vrucht van mijn felverlangde visite. Inhoudelijk ging vooral over het verdere en moeizame verloop in de komende maanden van mijn aarzelende coming-out en de verstoorde relatie met mijn teerbeminde vrouw die het nog steeds niet verkroppen kan (wat ik natuurlijk heel erg begrijp). En ... het is me alweer wat duidelijker geworden en blijkbaar ben ik ook nog eens goed bezig. Pluimpje voor mezelf! Een last dat van mijn schouders gevallen is.
Nu moet ik toch zeggen dat de psychiater van het Genderteam echt wel goed is, toegankelijk, vriendelijk en lief. Hij geeft veel uitleg en doorziet meteen de essentiele knelpunten, die een oplossing behoeven. Hij kent echt zijn vak en is heel deskundig. Voor mij zijn de gesprekken met hem een grote steun en geven me meer zelfvertrouwen.
Op dinsdag 19 juni zie ik hem terug. Hopelijk kan hem tegen dan nog wat vorderingetjes mededelen.
Het was sowieso een leuke dag omdat ik de hele dag Laura kon zijn zonder gestoord te worden. Natuurlijk heb ik de Zara opnieuw geplunderd. ;-) Yes, indeed, I am a shopaholic! Sorry!
Vervolg:
Dus afspraakjes zijn hangende bij de plastisch chirurg (FFS) en endocrino-androloog (hormoontjes en cryopreservatie). Eindelijk! Wat ben ik blij! Vooooooooooruitgang!
Baardlasering:
Tevens ben ik woensdag 23 mei naar een "beauty centre" geweest voor een mogelijke baardlaserepilatie. Natuurlijk maakte zenuwachtigheid me meester maar het intakegesprek met een hele lief meisje verliep dermate vlot dat ik zo laaiend enthousiast werd van hun aanpak. Ze waren ook eerlijk en temperden mijn verwachtingspatronen, wat ik enorm waardeer. Het zegt veel over hun eerlijkheid en het zijn duidelijk geen geldkloppers. Dus ... heb ik mijn eerste afspraak volgende week woensdag op 30 mei. Jippie! Moet even uit de zon blijven en zonnenprotectie op mezelf smeren. Mijn huid mag niet bruin worden anders lukt de lasering niet zo goed. Simpelweg: de laserstraal wordt opgenomen door pigment. Mijn baardharen zijn zwart, dus bevatten veel pigment. Een donkere huid door het zonnen zou mijn huid kunnen verbranden omdat ze pigment bevatten. Het zal ook pijn doen, dus misschien Emla proberen.
NKO-afspraak:
In het UZ Gent heb ik ook al mijn afspraakje beet voor een logopedisch bilan van mijn stem. Opnieuw kijk ik er naar uit want ik mag al volgende week vrijdag gaan.
Joggen:
Doe ik nog steeds. Gisteren heb ik het 9 km uitgezongen. Fantastico! De piekende adrenaline klaart mijn geest van allerlei negatieve gedachten: dus dit lopen heb ik echt wel nodig: mens sana in sano corpore.
De werf:
Dus het vlot een beetje bij beetje, maar ik ben er natuurlijk nog niet: de weg is nog lang en de aankomst nog ver. Er is nog steeds veel werk op relationeel vlak: het is een grote werf en een bouwcoordinator wordt gezocht ter ondersteuning. De psychiater stelde me voor om eens samen naar hem te gaan, wat ik een uitstekend idee vond want mijn vrouw kan hem wel lynchen en levend villen. Zij ziet hem als Lord Voldemort, het Kwade die haar man van haar heeft weggenomen. Bovendien stelde hij ook nog eens voor om samen in relatietherapie te gaan bij iemand die iets van genderproblematiek afweet in een relatieverband. Opnieuw een briljante suggestie!
Dus gaat het met me in de juiste richting: concreet: - Baardlaserepilatie op 30 mei - NKO-bilan van mijn stem op 1 juni - Psychiater Genderteam op 19 juni en 28 augustus - Plastisch chirurg: afspraak hangende - Endocrino-androloog voor cryopreservatie: afspraak hangende
Hopelijk kan ik doorgaan met mijn weg en mijn relatie met mijn vrouw verderzetten want ik hou nog steeds zo veel van haar ondanks de verwijten die ik dikwijls krijg.
Dus woensdag 30 mei ben ik naar een beauty centre geweest om voor de eerste maal mijn baard te laten laseren. Eigenlijk was ik behoorlijk zenuwachtig. De hele dinsdag stelde ik mezelf in vraag: wat doe je nu? Is dit niet te verregaand? Overdrijf je niet? Nu is er geen weg terug, begrijp je dat?
Het was er redelijk snikheet toen een koude maar aangename gel over mijn baardstreek werd uitgesmeerd en ik kreeg een soort zonnebril ter bescherming van mijn oogjes. Nadien begon het: maar liefst een heel uur elastiekjes tegen te huid voelen springen, soms echt venijnige inslagen en pijnlijk net boven mijn lip en onder mijn kaakslijn. Honderden hebben mijn huid geteisterd. Nadien stonk ik naar verbrand, een mislukte barbecue. De Emlazalf heeft zeker wat geholpen anders had ik dit nooit overleefd.
Binnen twee weken zouden mijn haartjes moeten uitvallen: ik kijk er naar uit. Ook de roodheid nade behandeling viel binnen de perken: waarvoor dank.
Ik heb al een nieuwe afspraak voor een tweede sessie op 22 juni. Joepie!
Stem:
Vrijdagavond 1 juni mocht ik dat voor mijn stem langsgaan bij de NKO-dienst van het UZ Gent. Opnieuw spannend, hoor! Blijkt dat ik sowieso een hoge stem heb in het mannelijke spectrum nl. 130 Hz. Dus er kan aan gewerkt worden. Opnieuw goed nieuws!
Waarschijnlijk begin ik in augustus aan mijn oefeningetjes. Super!
Verscheurend?
Soms heb ik wel het gevoel dat ik dit zonder de toestemming van mijn teerbeminde vrouw doe. Ik besef maar al te goed dat ik met deze daden mijn relatie op het spel zet, terwijl ik zoveel van haar hou. Wat doe ik toch? Regelmatig denk ik erover om langzamer te evolueren tot dat zij het beter zou begrijpen. Op dit ogenblik lijkt me de opoffering te veel en ik zet mijn geluk op het spel. Bovendien bekruipt me nog dikwijls het gevoel dat ik abnormaal ben. Wie wil er nu van geslacht veranderen?
Door dat hele genderdysforiegedoe is er geen plaats voor andere gedachten: het hypotikeert mijn doen en laten alsof er niets anders is in de wereld: ik sta ermee op, ga ermee naar het werk, en val ermee in slaap. Tussendoor drink en eet ik met genderdysforie in mijn achterhoofd: het gevoel van onvrijheid, de dictatuur van de genderdysforie. Alles staat op één of andere wijze in teken van mijn genderdysforie: het beheerst al de facetten van mijn verdomde leven.
Toch voel ik onderhuids aan dat ik moet door doen en dat ik niet mag versagen: het is mijn lotbestemming: mijn uiterlijk met mijn innerlijke gevoel in overeenstemming brengen.
Hoe meer ik surf op het net, hoe meer ik blogs en fora vind over genderdysforie: het is dus tijd om ze op te lijsten. Helaas moet ik ze op deze manier posten want deze blog is niet echt een pareltje van lay-out.
FORA: Opgelet: niet alle fora zijn vrij toegankelijk, soms moet je toegang vragen onder de vorm van een kleine voorstelling. Op de meeste fora vind je ook wel dagboeken of soorten blogs van transgenders.
De laatste weken, of eerder maanden ontviel me de flinke ergernis aan de idiote pers die als onnozele kippen zonder kop berichten over de nieuwe hype in de US en Groot-Brittannië, nl. de Fifty Shades of Grey trilogie (vertaald als Vijftig Tinten Grijs). Het zou om heftige porna, dus vrouwvriendelijk porno gaan, met openlijke en harde seksscènes erin beschreven met de vrouwelijk lust als centrale heldin. Moet boeiend zijn, niet waar? Liefde heeft hiermede slechts een bijrol.
Tja, denk ik dan. Thans ben ik bezig met deel 3 aan het lezen, Fifty Shades Freed. De eerste twee heb al achter de kiezen, Fifty Shades of Grey en Fifty Shades Darker. Dus tja: er klopt hoegenaamd niets met wat in de pers verschijnt. Hebben de heren en vrouwen journalisten deze boeken wel gelezen of slechts gekopieerd uit een ander slecht artikel? Wat een bombarie over iets wat niet is. Want laat me één ding duidelijk zijn: ik heb de boeken gelezen en wat ik las, leek totaal niet op wat de algemene pers heeft neergepend. Liefde is het hoofdonderwerp en lust speelt inderdaad een belangrijke rol. PUNT!
Inderdaad, het is vrouwvriendelijke literatuur. Dat is juist, maar porna? Hallo? Klepel niet gevonden? Hebben de journalisten ooit al eens porna gelezen zoals je ze vinden kan in shespot.nl? Joehoe? Waarschijnlijk ook niet.
Maar ik moet toegeven: in Fifty Shades heb je seksscènes, braafjes beschreven, soms wel spannend, ietsiepietsie gewaagd, geen vulgaire woorden, met lust en eerbaarheid beschreven, vanuit vrouwenperspectief. Ik hou er wel van. Maar het is dus iets anders dan keiharde, openlijke porno. Dat is het niet. De lust druipt er wel van af, maar het draait in de eerste plaats om liefde en hoe twee verliefde individuen met de littekens uit het verleden er mee proberen om te gaan. Beiden hebben eigen verlangens die op het eerste zicht haaks op elkaar staan, maar langzaam blijken ze naar elkaar toe te groeien.
Is het wereldliteratuur? Nee, helemaal niet, maar wel heerlijk om te lezen, als een sneltrein. Verwacht dus geen Salman Rushdie met ingewikkelde plots door elkaar geweven als hardnekkige bloedzuigers of het potsierlijke realisme van Balzac. De trilogie is gewoon goede ontspanningsliteratuur van de betere soort met lustopwekkende scènes die je hormoontjes aan het werk zetten.
De lust dus: blijkbaar wordt er nog steeds met twee maten en twee gewichten gewogen wanneer het over mannen en vrouwen gaat aangaande lust. Schrijf iets over lust en seks vanuit vrouwelijk standpunt, dan wordt het porno voor vrouwen, porna dus. Schrijf je iets over lust en seks vanuit de mannelijke inslag, dan wordt dit soft erotische literatuur. Duh???????
En de pers, ja, ze maakten een heel slechte beurt: een door mannen-gedomineerde machowereld.
Zoals het nu evolueert, zou het toch heel goed met me gaan. Ja toch? Over het algemeen wel, ja. Maar soms heb ik een dipje, een moment van vertwijfeling. Zo ben ik gewoon. Het heeft niets met genderdysforie te maken. De aard van het beestje. Het kan ook snel omslaan, het ene moment blijdschap, het andere diepe treurnis.
Deze ongemakkelijke dipjes zullen ook niet verdwijnen met de transitie. Het is gewoon mezelf: een ingebouwde modus van metafysische twijfel: mijn onzinnige existentie in deze verfoeilijke wereld. Lamlendigheid, luiheid en eenzaamheid. Meestal kies ik versterkende muziek zoals nu de derde symfonie van Rimski-Korsakav.
Dan voel ik me ook zielig, een ogenschijnlijke lilliputter in het grote raamwerk van het heelal, een nietig hoopje atomen smachtend naar liefde en genegenheid alsof ik de enige ben. Ik twijfel aan alles, behalve mijn genderdysforie: hier ben ik zo zeker van: ik ben een vrouw in een mannenlichaam.
Nu niet getreurd: al voel ik me nu superslecht en mega-down: strakjes is alles over en ben ik weder de blijheid zelve. Zo gaat het dag in, dag uit. Dit ben ik: een persoon met snel-wisselende stemmingsstoornissen.
Geen nieuwe evoluties. Moeilijk na een weekje: ik ren weer te snel zuchtte de ongeduldige Laura enigszins ontgoochelend. Als een Formule 1 racewagen willen verder hollen door de stad met zijn laffe verkeersophopingen, de scherpe en onhandige rotondes en vervelende Ligierautootjes: snel willen maar niet kunnen gaan.
Met grote ogen rondslenteren door de levendige winkelstraten met de kokette dames wordt steeds lastiger: de venijnige en stekende jaloezie van in de onmogelijkheid zijnde hoedanigheid om me uit te leven in datgene wie ik innerlijk ben, doet PIJN en is ONDRAAGLIJK! Verslaafd aan shoppen maar niets kunnen passen, proberen en eventueel kopen. Mijn mannelijke verschijningsvorm houdt me tegen. Of eerder, de belachelijkheid van de manheid om fleurige jurkjes in de beslotenheid van de kledingshokjes te keuren. Vervloekt zij mijn onmacht!
Als Laura gaan? Wanneer? Het blijft een vervelende en lastig klus om me te manifesteren als mezelf. Een geschikt moment vinden blijft een helse Sysiphuskarwei, het heimelijke een te hoge emotionele last. Mijn langverwachte RLE wil zo snel mogelijk starten maar uit het liefdevolle respect voor mijn dierbare eega moet ik ze helaas uitstellen. Het doembeeld van afstel houdt me nachten wakker. Doem, Doem, Doem zoemt me gek als een hardnekkige bij, verslaafd en op zoek naar een zoete en kleverigere substantie: honing.
Een weekend vol verplichtingen: mijn dierbaren gelukkig maken. Een verplichting die erbij hoort: ik kijk er wel naar uit, dat is niet het probleem. Gezellig met de familie, een geboortedag of anniversarie, het middenstandsfeestje Vaderdag. Wel dat Laura weer ergens moet verstopt worden. Zucht!
Maar niet getreurd: over 8 dagen mag ik bij de psychiater mijn verhaal verhalend verhalen. Als klap op de verhalende vuurpijl verwachten ze op vrijdag 3 augustus voor een belangrijke visite voor mijn potentiële zaadjesoogst en bij de hormonenfluisteraar. Komt goed uit! De stemmetjesspecialiste mag op dezelfde dag me een toontje hoger doen spreken. Als dat maar goed komt!?
Handtassen: een echt passie. Ik krijg er niet genoeg van, om van te zwijmelen. Zelfs in mijn afgrijselijke mannelijke hoedanigheid kan ik het niet laten om de begerige speciaalzaken te bezoeken. Meestal behoorlijk prijzig, maar heerlijk om er rond te hangen, heen en weer te paraderen, vastnemen, openen en kijken, de moeilijke levenskeuze tussen twee prachtige tasjes, inclusief de vreemde blikken der verkoopsters als toetje. Hihihi!
Schoenen: op de wonderwereld van het internet langs Steve Madden gesurft: NIET DOEN! GEVAARLIJK! Tandenknarsend gapen en verlangen met hebberige fonkeloogjes, een zuchtje slaken: Ze zullen nooit de mijne worden. De prachtige kleurige en supervrouwelijk schoenen van Steve Madden. Reden: te grote voet! Vlam! Mijn mannelijkheid kwetst me weer. De klunzige steunplaten van mijn geëpileerde staken zijn de smerige hoofddaders, of eerder mijn vervloekte testosterone die mijn onderste ledematen deden uitgroeien tot iets reusachtigs: ik loop op twee Titanics!. Mijn lompe stelten waar de vrouwelijkheid van afschimpt, vallen in het niets in vergelijking met de elegante heupzwiepende flamingos, ronddartelend als fiere zwanen over straten en pleinen.
Longchamp ..smelt! Le pliage smelt. Mijn allerliefste vrouw had er één. Het veelgebruikte exemplaar doorstond maar liefst de tand des tijds met zoëven 10 jaar! Dus surfte ik naar de website. Dus keek ik eens rond. Dus werden er kortingen van dus 55% gegeven. Dus startte ik diplomatieke onderhandelingen met mezelf, die dus vruchtbaar werden afgerond. Dus haalde ik mijn visakaart boven. Dus bestelde ik meteen twee exemplaren. Dus, dus, dus
Nog een klein schrijfsel voor ik mijn biezen pak naar het land van de Queen, blueberry muffins en mashy peas. Gisteren heb ik mijn tweede sessie van mijn baardlasering verteerd. Venijnig pijnlijk... Het verlangde resultaat na de eerste zitting was bevredigend: kale plakjes in mijn vervloekte oerwoud. Nu heb ik buiten Emla ook wat perventieve pijnstillers genomen onder de vorm van paracetamol en codeïne want ... hèt doet pijn: zeker aan mijn bovenlip en net onder mijn kaakslijn waar mijn botten zitten. Auw....Maar meer hielp het niet, buiten het feit dat ik wat duizelig werd door de codeine. Ook de straling was dit maal ietsje sterker. Volgende zitting volgt 20 juli maar zal afhangen of de schaarse zonnenstraaltjes me over het kanaal niet te veel lastig vallen en mijn baardregio niet te veel bruinen.
Op vrijdag 3 augustus volgt dan de volgende afspraak bij de hormonenman. Hopelijk worden mijn zaadjes zo snel mogelijk geoogst zodat ik mijn teerbeminde hormoontjes terug kan innemen want ik snak er zo naar: de sensatie, het gevoel, de wetenschap dat je ook hormonaal vervrouwelijkt........... Diezelfde dag heb ik mijn eerste stemsessie. Ik ben benieuwd. Hoera! Nadien elke vrijdag stemtestjes bij de heel lieve logopediste gedurende 2 maanden. Womanhood is a bit more near!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Eind augustus terug naar mijn psychiater met mijn vrouw. Nadien.....coming out op het werk, RLE wanneer mijn vrouw er klaar voor is (ik vrees er voor).
Ik heb zelfs een afspraak bij de plastisch chirurg vast, op woensdag 24 oktober bij de aimabele professor Monstrey. Ik zit met zoveel vragen over Facial Feminization Surgery (aangezichtschirurgie of FFS). Je vindt overal commentaren en reviews maar dit is vanuit "klanten"standpunt. Geneeskunde is echter geen winkel, dus wil ik een professionel zijn mening horen. Mijn plan is wel om mijn Sex Reassignment Surgery (SRS) bij de eminente professor te laten doen. Ander snijwerk weet ik niet zo goed. FFS zeker niet bij hem, borstvergroting is onzeker: ik zou real life resultaten willen zien, wat een beetje obsceen is ;-).
Nog een droompje: een witte Ice Watch met Swarovski diamandjes. Gisteren dan toch eentje gekocht ondanks een krappe geldbeurs. Foei van mij! Ergens ben ik fier maar voel ik me ook heel schuldig omwille van deze dure aankoop. Shame on me!
Ondertussen: epileren met de Epil Silk 7, kleren kopen, familieleden inlichten. This will be my summer.
Op bovenstaande briljante Canadese link (in het Engels) vind je echt alles wat je moet weten over Gender Identity Disorder (GID). Er staan zoveel goede PDF-brochures die je zoveel wijzer maken. Een echte AANRADER !!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ze benadrukken nogmaals de vereisten voor genderspecialisten die aan een aantal criteria moeten voldoen, zoals ervaring, opleiding en subspecialisatie. Aan deze criteria voldoet in België alleen het Genderteam van het UZ Gent en in Nederland het Genderteam van het VUMC en te Groningen. Helaas kan in België iedereen zich genderspecialist noemen en behandelen zonder een bescherming voor de patiënten. Iedere endocrinoloog kan een transgender behandelen en opvolgen terwijl er in België maar één arts voldoende opleiding en ervaring heeft (zoals bepaald in de criteria van Transhealth en WPATH). Vele psychotherapeuten hebben transgenders onder hun hoede die eigenlijk geen goede achtergrond hebben. Het Charlatanisme tiert dus welig. Daarom is het misschien beter te wachten, wat geduld op te brengen en een extra kilometer te rijden om vervolgens bij de juiste mensen terecht te komen. Het is in jouw belang!
