Ik ben Marinella Bruneel
Ik ben een vrouw en woon in Waregem (België) en mijn beroep is poetsvrouwke.
Ik ben geboren op 25/03/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles!eerste plaats mijn dochter en gezin, daarna vooral chinhilla's en andere dieren....
Net de diagnose gehad van hodgkin Lymfoom... Samen met mijn gezin,familie en vrienden..WE ARE GONNA KILL THE BEAST!
We are gonna kill the beast!
mijn gevecht tegen hodgkin lymfoom Hodgkin,in mijn geval nodulair lymfocyt pre dominant hodgkin lymfoom.Of niet klassieke hodgkin.
15-07-2012
Weekend/fandag...
Gisteren ben ik bij mijn zus geland. En heb een leuke bak/kook/lachnamiddagje gehad... Ze was bezig met receptjes voor de receptie van Saskia en Dimitri hun huwelijk in de kerk en kon wat hulp gebruiken. Later zijn ook Vena en Zena (dochters van de zus van mijn zus haar man ) erbij gekomen en het was eigenlijk dolle pret! Vergat zelfs om me ziek te voelen Heb echt veel geproefd, veel bezig geweest en vooral ook heel veel gelachen! s4avonds nog naar een demo, waar we ook veel gelachen hebben!Maar tussenin even een klein minpuntje onderweg... Moesten snel terugkeren naar huis , want mijn darmen lieten het even heel erg afweten!! Maar gelukkig was dat maar van korte duur en was alles weer snel redelijk in orde. Ook de blaasontsteking die ik netjes bij de chemo gekregen heb en de schimmelinfectie van de antibiotica zijn onder controle... Dus we zijn weer op goeie weg!
Gelukkig maar want vandaag was de jaarlijkse fandag van KAA Gent.En het is weer een heel erg plezante dag geworden.Samen met mijn gezinnetje , Rudy's zus Shirley en haar vriend Juliaano zijn we naar gent getrokken. Veel gelachen, veel gewacht! Maar uiteindelijk toch een plezante namiddag gehad,met veel toffe foto's! Nu wel bekaf, maar voldaan. Over het hele weekend echt voldaan en kontent!
Die is vandaag ingelopen. Het infuus prikken ging alles behalve makkelijk!! 3keer ernaast met als resultaat 2 nieuwe blauwe plekken. Maar dan uiteindelijk is het toch gelukt in mijn hand. Maar het kon door dat het een fijne ader is niet snel inlopen. Maar gelukkig ging het toch nog vlot.
Ben wel heel erg moe vandaag. Vannacht was hier in de buurt een stroompanne en heb amper 3 uur geslapen. de stroompanne zelf duurde niet zo lang,maar terug in slaap geraken ging niet zo goed. En moest sowiso om 6u uit bed dus bleef al niet veel over.
Ik heb nu ook meer info gekregen over de stamcel"dinges", ben de naam alweer kwijt Ik moet op 24 juli naar St Jan in Brugge waar alles besproken wordt. En na de laatste chemo krijg ik geen neulasta ,maar iets anders dat dagelijks ingespoten zal moeten worden. En door de "te grote " aanmaak van stamcellen worden die in het bloed vrijgegeven . En na een paar weken moet ik dan naar Brugge terug om bloed te laten afnemen en daaruit gaan ze de stamcellen nemen en dan invriezen. Hopelijk om nooit te moeten gebruiken...
Ook nieuws gekregen ivm sporten. Ik mag wel de sporten onder begeleiding van Rekanto doen,maar geen andere sporten beginnen zonder toestemming. Mijn hart is niet in staat om in versnelling te werken momenteel... Was net van plan om meer te gaan sporten en om zumba ofzo te starten .Maar dat mag nu niet. Baal er wel echt van want zag het echt super goed zitten. De buikdans mag gelukkig wel omdat het geen cardio training inhoudt.Doktersbriefje voor mijn werk is al verlengd tot eind oktober,maar daar zal waarschijnlijk nog bijkomen...denk dat het voor nieuwjaar niks zal zijn...
Maar eigenlijk ben ik mijn ziekte wel beetje dankbaar ook. Door ziek te zijn en op zoek te gaan naar lotgenoten heb een supermadam leren kennen... Klein nadeeltje. Ze woont in Yarra Junction, Victoria... Australia!! maar gelukkig deze tijd is er email, facebook, skype... Het klikt goed omdat we natuurlijk ook beide dezelfde ziekte hebben. Zij wel de klassieke hodgkin,ik niet klassiek,maar alles loopt beetje gelijk... Maar op andere vlakken zijn we ook gelijk. Zij houdt ook van alternatieve dingen, dieren, heeft zelfde gedachtgang over veel dingen...Ze wil ook Yoga en aqua gym starten, de dingen die ik nu wil mee beginnen via rekanto. Jammer dat we zover wonen...Maar ben toch blij nog een soulmaatje gevonden te hebben
Telefoontje gedaan naar de oncologe om te weten of de chemo doorgaat na de ontsteking van vorige week. En die gaat zoals gepland. Ook heb ik haar gesproken over sporten en het buikdansen,daar mag ik me voor inschrijven. Dus das al goed nieuws. de rest moet nog even wachten....Eerst de laatste chemo en dan zien we weer...Nu op zoek naar een gepaste outfit voor de buikdans Lange rok, topje.We vinden wel iets...
Intussen gaat het met het been en voet redelijk goed. Deze morgen opgestaan met bijna geen zwelling. Heb de hele dag zo'n kous aangehouden en straks gaan we zien of het geholpen heeft. Mijn voet doet wat pijn,maar het valt goed mee. Morgen de laatste dag van de antibiotica , en hopelijk zijn we daar dan volledig vanaf. En volgende week dan weer van start met kinesitherapie en alles komt goed...hoop ik
En op zo'n onbewaakt moment, val ik dan zeer diep... Zit in foto's van vroeger te rommelen en kom deze tegen... En ik denk niet meteen van " Wat is Ruby groot geworden" ,...Nee het eerste dat ik denk is, "Damn ik mis mijn haar"... Zo egoïstisch van mezelf...Zit hier nu te janken met Ruby en Fatima( buurmeisje ) bij mij... Die kleine ukkels begrijpen dan ook nog meteen waarom ik huil! Schatten!!
Zo zie je aar dat zelfs de meest positieve mensen eens goed kunnen kraken...
Oke is niet goed gelukt dus!! De schoenen kiezen was niet zo lastig, maar deze namiddag stil zitten wel... Heb Ruby's kamer opgeruimd en met de hulp van schoonbroer en zijn vriendin alles verzet (zij hebben het grote werk gedaan ,hoor) .Ruby is heel erg blij met de nieuwe look van haar kamer! Ze was superblij!! Maar ook superhyper!! Joaquim en Alicia ( de kinderen van mijn broer ) zijn hier op logement en ze moest natuurlijk haar recht laten gelden. Gelukkig zijn ze na een half uur gigantisch liggen babbelen in bed toch in slaap gevallen. En heb maar 15 keer moeten roepen en maar 3 keer naar boven moeten gaan ...Valt toch mee??
Nu ben ik echt moe, maar voldaan. denk en vooral hoop dat ik een goeie nachtrust zal hebben. Gisteren zat ik nog met het schoenprobleem in mijn hoofd, het paypalprobleem, maar die zijn beiden opgelost. Nu moet ik nog juist wachten op mijn juweel uit Australië... Een medestrijder tegen hodgkin , die daar woont, maakt prachtige juwelen en ze gaat een volledig "personalized " juweel maken voor mij. Wordt prachtig!! Met mooie woorden erop. "hodgkin warriors" en alledrie onze namen. Want ik ben niet alleen die vecht tegen de kanker. Maar dat doen we met ons 3'en....en nog veel mensen die achter ons staan ,maar niet al jullie namen konden erop
Vannacht toch weer wat koorts gehad... Ging tot net 39° ,maar zakte ook weer snel... Twijfelde of ik toch langs spoed zou gaan. Ben dan maar opgestaan en na wat afkoelen in de koele living zakte die toch snel. Denk dat ik niet echt superslim bezig ben, maar kan het niet over mijn hart brengen naar spoed te gaan terwijl de koorts iedere keer snel zakt en Ik kan Ruby niet in de steek laten. Hoewel ze niet thuis was, wilde ik toch niet gaan want vandaag komt ze wel naar huis en wou niet dat ze mij in het ziekenhuis moet bezoeken. Plus dat Joaquim en Alicia blijven slapen en dat zou ik dan ook moeten afzeggen, en dat doe ik ook niet graag... Dus vandaag goed rusten ( lees andere schoenen kopen voor de trouw) maar voor de rest van de dag ga ik plat in de zetel....
Njah... Rustdagje is dus niet doorgegaan ... Was natuurlijk te denken, mij kennende. Maar het heeft geloond.
Voelde mij dus veel beter. Eerst Ruby naar mijn broertje gebracht en daarna naar de lidl. Thuisgekomen, telefoon gekregen van mijn andere broer met de vraag of ik even wilde voeren.. naar de lidl... Weer thuisgekomen,weer telefoon van de buurvrouw, of ik even kon voeren... naar de lidl!!!!! Dat geloof je toch niet! En ja.. ik help graag mensen dus 3 maal naar de lidl vandaag .
Daarna vitrinekastje gaan ophalen bij Cindy, vriendin van mij. Kastje geinstalleerd, opgevuld en het ziet er goed uit! Na jaren toch een vitrinekastje en na jaren eindelijk mijn beestjes van Schleisch terug uitgestald!
Daarna nog wat wegbrengen naar Rudy's broer,maar dat leverde ook iets op, we mochten blijven eten. Morgen komen zij naar ons, want ik had al rijst met tonijn en ananas op de planning staan en gezien de rijst gekookt was voor 2 dagen...En gezien Ruby morgen terug komt en dat niet lust moet hij op.
Moet wel zeggen dat ik nog maar eens gemerkt heb dat ik niet veel kan eten. Er stond een gigantisch bord klaar voor ons en dat was echt veel te veel!!! Ik heb toch zoveel mogelijk gegeten omdat ik bang was dat ze zouden denken dat het niet goed was, maar ik kon echt niet meer...
Maandag bel ik eens naar de oncologe om te weten wat ze denkt van de chemo voor vrijdag. Gezien ik me nog niet 100 procent voel en het huwelijk al een weekje later is ben ik bang dat het te dicht zou zijn. Ik ben niet van plan ziek te zijn op zo'n feest! En ik wil ook weten hoe het zit met sporten. Ik zou heel graag gaan buikdansen vanaf september en de lesgeefster vond het zelf een goeie training om te revalideren,maar ze raad toch aan eerst eens te overleggen met de dokter. Kan nooit geen kwaad denk ik.
Morgen slaap ik eerst uit, dat is zeker! En dan de kamer van Ruby onder handen nemen... is DRINGEND nodig!!!
Dat was dus vandaag... Een off dagje, heb wel veel kunnen doen, te veel eigenlijk,maar met 2 kindjes in huis kan je niet anders..
Deze voormiddag merkte ik al dat het minder zou zijn. Ik wou een tafeltje in elkaar steken, zo een klein keukenbijzettafeltje en daar ging het al mis... Later bij het eten maken ook, veel pijn in mijn been en dij.Meer dan gisteren. Maar had beloofd deze namiidag iets speciaal te doen met Ruby en haar vriendje dus zijn we naar de bioscoop gegaan. Ice Age 4. Wel goei filmpje! Goed gelachen, maar gekraakt terug gekomen...Nu zit ik al de hele tijd op de sofa, heb ook al in mijn bed gekropen terwijl de gastjes speelden op Ruby's kamer. Maar ga zo meteen echt bedje induiken en hopelijk trekt de koorts wat weg. Stond net op 38.2... Morgen gaat Ruby tot zaterdag naar nonkel Patrick en tante Patricia en dan zaterdag komen de kindjes allemaal bij ons tot zondag. Morgen dus echt de rest van de dag platte rustdag en niet uit bed. Van zodra ik thuis kom , nadat Ruby afgezet is bij Patrick, duik in bed in en kom er niet meer uit tot zaterdag...
Is de uitslag na 2 dagen onderzoeken en als apotheose een namiddagje spoed! Gisteren had ik vooral last van die algemene pijn en vooral op mijn arm, zoals eerder beschreven door die ontstoken chemoader...Maar sedert gisterenavond begon ik rode plekken te krijgen op mijn benen, die door de nacht heen erg pijnlijk werden. Deze voormiddag werd erger en erger en na een telefonisch gesprek met de verpleging van oncologiedagkliniek. werd ik naar de huisarts.Die vermoede eerst oppervlakkige flebitis,maar doordat ik zoveel pijn had werd ze toch bang voor diep veneuze trombose. Dus op naar spoed om toch wat echo's te laten nemen. Daaruit bleek dat er geen bloedklonters zaten ,maar een erge ontsteking wel goed aan het ontwikkelen was.
Uit de bloedonderzoeken bleek hetzelfde, wel heel erg goed witte bloedceltelling, 13000!!!! Ik natuurlijk heel blij,maar de ontstekingswaarden waren op een dag bijna verdubbeld. Gisteren 1.8 vandaag 3... alarmbel...De dokters vonden het al raar dat ik niet zieker was, maar ze hadden al snel door dat ik geen zin had in ziek zijn .Dr Crappe vertelde toen dat het lymfangitis is ( www.huidinfo.nl/lymfangitis.html ) en dat daar ook voorzichtigheid mee geboden is! Niet onderhouden lymfingitis kan leiden tot sepsis (bloedvergiftiging ) dus letten we goed op en nemen netjes de anti biotica in die voorgeschreven werd...
Dus morgen en donderdag en vrijdag ook...rusten...met nu en dan een rustpauze in de rust!!
Vannacht en deze morgen heel erg weinig kunnen slapen... Pijn overal!! vooral mijn arm en benen voelden gekneusd aan. Had eigenlijk verwacht blauwe plekken te vinden deze morgen maar enkel rode en licht rode plekken... Dus maar eens gebeld naar dagkliniek en daar kreeg ik te horen dat Dr Buyse in verlof is, maar ze raadden me aan eens naar de huisarts te gaan, bloed te laten prikken en dan zien wat dat gaf. ze vermoeden bloedarmoede.Zeker ook omdat ik gemakkelijk een bloedneus heb... Dus is het nu even afwachten...
Hoe verder we zijn in de behandeling, hoe meer kwalen er boven komen. Gisteren zag ik al dat de aders in mijn linker arm,die ze altijd gebruiken voor infuus, rood begonnen te kleuren. Vandaag zit er een dikke bult onder en ziet de plek rood. De aders zelf zijn al ingevallen en begonnen al een tijdje af te tekenen....Nu doet het verdomd veel pijn! Heb eens een foto gemaakt van hoe het nu is. De zwarte pijltjes tonen de ingevallen aders. de rode cirkel is waar de plek zo pijnlijk is en waar een bult onder/rond de ingevallen ader zit... Dat is een lichtrode plek nu,maar vrees dat het nog blauw zal gaan uitslaan... De middenste zwarte pijl toont de aanprikplaats waar ze al 3 keer aangeprikt hebben en die zit nu ook blauw... De ietsje donkere plekken rond de aanprikplek zijn letsels van de klevers die ze gebruiken en waarmee ze iedere keer heel lichtjes vel meetrekken bij het weghalen... Getuige daarvan is de verpleegster/vriendin die de dag na de chemo neulasta komt spuiten...Zij ziet het ook iedere keer.Ik smeer iedere dag meerdere malen Hirudoid, speciale zalf,maar veel verschil maakt het niet....Vind het nu toch wel erg jammer dat ze geen portacath gestoken hebben...Ik heb wel nog een tip gekregen om warmtekompressen op te leggen en de arm goed warm te houden, dus gaan we die eens proberen en zien of het helpt... En mijn andere arm heb ik ook even op foto( in bijlage ) gezet.. ter vergelijking hoe goed die er nog uitziet,maar daar vinden ze geen geschikte aders om aan te prikken... Mijn arm zal er lief uitzien tegen de trouw van Saskia en Dimi Op foto valt het redelijk goed mee,maar vrees dat in het echt het er minder goed uitziet...En nog slechter zal worden...
PS, ja kan de foto normaal aanklikken om te vergroten.
Ons Hope is gearriveerd!! en wat een frisse wind raast er door het huis!! ... of is het de kat zelf ;-) .Het is een zalig beestje! Speels, meteen goed aangepast, netje op kattenbakje, kot goed overeen met Flappy het konijn en is een eckte killer!!
Haar roze speelballetje,gisteren meegebracht van maxi zoo..... Heeft het al gehad!!Een paar uurtje spelen en dat ding is in duizend draadjes ...En daarna valt ze gewoon ter plekke in slaap!Zalig zo'n kitten in huis...
Maar deze morgen dacht ik even dat de dag anders ging lopen... Toen ik Ruby aan school had afgezet, werd ik plots heel erg slecht. Echt zo'n raar gevoel in mijn hoofd. Dacht dat ik ging flauwvallen...Ben dan even gaan zitten,maar het ging neit echt over. Ben dan maar vlug met de fiets naar Arne gereden ( iemand van wie ik de hond iedere dag uitlaat ) en daar even bekomen, wat cola gedronken en plots moest ik beetje overgeven... Gelukkig was het daarna beter, want had beloofd aan Ruby om mee te gaan naar de zwemles. En gelukkig is dat toch gelukt!! Dus toch nog een goeie voormiddag. En deze namiddag was mijn broertje op bezoek.... Ook altijd leuk natuurlijk!! Ben wel nog beetje sufjes en mijn maag is nog niet compleet in orde,maar gelukkig voel ik me niet meer zoals deze morgen zo slapjes... Das toch iets om eens aan de oncologe te vertellen...
Kwam deze daarnet tegen op facebook,maar wilde hem hier neerpennen ook, omdat ik hem zo goed vindt...Uitspraak van Lance Armstrong,maar zo herkenbaar voor alle kankerpatienten ( eigenlijk niet alleen kankerpatienten,maar wie dan ook!!)
Maagdraaidagje nummer 2... het is toch nog niet wat het moet zijn. Van het moment dat de maag leger wordt begint ze raar aan te voelen...Draait in compleet verkeerde richting.Maar al bij al mogen we nog altijd blij zijn dat het maar dat is.Er zijn er die veel slechter zijn dan ik. En daar trek ik me dan ook aan op...
Straks nog naar de gelaatsverzorging. Zal wel meevallen,zal goed doen denk ik. Beetje verwennerij!!
En de kaartjes die nu en dan eens aankomen doen ook zoveel goed! Vandaag zat er weer eentje in de bus en het is altijd leuk te weten dat mensen aan je denken!Dank jullie allemaal!
In plaats van zondag is het vandaag maagdraaidagje... Het is de eerste keer dat mijn maag zo moeilijk doet sedert de start vna de chemo's. Beetje mijn eigen schuld, want gisterenavond ben ik vergeten de zofran te nemen...Denk dat het niet goed gekomen is daardoor. begon het gisteren al te voelen, maar zag het pas vanmorgen met de pilletjes van vandaag klaar te leggen dat ik een zofran over had. Dus deze morgen toch maar een litican bijgenomen om de misselijkheid toch tegen te gaan.Hopelijk helpt het nog want dit is een heel erg naar gevoel....
Morgen ga ik nog eens langs in het ziekenhuis, want ben vrijdag vergeten de toestemming te vragen om mee te doen aan het projekt van Rekanto. Een projekt dat kankerpatienten helpt om op aangepaste manier aan sport te doen en te blijven bewegen. Ik zou graag gaan voor de yoga en aquagym...Maar ik moet daar echt toestemming voor krijgen van de oncologe.Hoewel dat geen probleem zou mogen zijn. Laat het nog weten.
en morgen namiddag nog eens een gelaatsverzorging!! zalig!
Is gisteren ingelopen! Alles is weer goed gegaan behalve het infuus wordt moeilijk... Toch spijt dat er geen portacath gestoken is. Maar nu moeten er nog maar 2 gaan dus zal wel nog lukken... Veel hirudoid aansmeren en veel masseren .
Het bolletje dat er nog zit gaan ze voorlopig laten zitten tot na de chemo's. dat is littekenweefsel dat waarsschijnlijk de volgende chemo's zou moeten wegtrekken. Daarna gaan ze zien of het weg is of niet en dan wordt daar verder over beslist. Vind het wel beetje vervelend want zolang het er zit ,blijft die ongerustheid...
We zien wel hoe het verder gaat.
Intussen gaat het met Rudy ook beter. wel nog veel last ,maar dat zal ook tijd vragen. Hij kan al korte wandelingen maken. En de draadjes zijn er sedert vandaag ook uit. das ook al een stapje vooruit.Beetje bij beetje raken we er wel.
Zo na enkele stressvolle dage is mijn gezinnetje terug compleet! Rudy heeft nog redelijk wat pijn,maar het valt al beter mee nu. Dat zal ook veel tijd nodig hebben om te herstellen. Een rugoperatie is niet zomaar op een weekje genezen. Zaterdag de draadjes laten uithalen en 1 augustus terug op controle. Hopelijk verloopt alles verder goed en is hij snel eens pijnvrij...Denk niet dat hij nog weet hoe dat voelt. Na jaren pijn lijden, leer je je snel aanpassen aan de pijn...
En vandaag was Ruby op schoolreis en kwam superkontent thuis. Waar ze ook nog eens superblij werd van haar kado.We wisten al een tijdje dat ze een nieuwe fiets wou, maar het paste niet echt in het budget om een nieuwe te kopen. Dus waren we al op zoek naar een mooie 2de hands,maar vonden niks die goed was voor een redelijke prijs. Tot we een tijdje geleden de kans kregen om een splinternieuwe fiets te kopen die iets dichter bij ons budget paste! Ze was vandaag dan ook superblij dat ze de fiets kreeg die ze zo graag wou. De vlinderfiets die ze al een tijdje aan school zag staan. Dezelfde fiets als Julie!
Zo'n dagje maakt veel ellende goed, papa die terug thuis is, Ruby blij en kontent! Dus .. mama ook superblij!!!!
Eens een speciaal bericht voor mijn ventje. Hoewel we sedert die stomme ziekte al veel moeilijkheden gehad hebben, en bij momenten al gedacht hadden dat we er niet gingen doorkomen, toch wil ik hem eens in de kijker zetten.
Ik weet dat hij soms waarschijnlijk denkt dat ik hem niet meer graag zie of dat ik niet appricieer wat hij allemaal doet voor mij. Maar dat zeker niet zo. Achter de schermen is hij altijd maar bezig geweest met vanalles en nog wat. En nu ik voor even alles moet overnemen merk ik nog meer wat hij allemaal doet voor ons. Hij nam ondanks zijn eigen pijn een groot deel van het huishouden voor hem.De zorg voor Ruby ging ook veel naar hem.Hij deed het allemaal. Soms met morren,maar hij deed het toch. En nu hij het zelf heel erg moeilijk heeft ,wil ik er ook zijn voor hem. Hoe moeilijk het ook is. Ik mis hem heel erg hier nu , en hoop dat hij snel weer terug thuis is , bij mij en Ruby waar hij thuishoort.
Rudy, we zien je supergraag, missen heel erg hard en hopen en duimen dat je snel terug bij ons kan komen snurken, want ik zou zelfs dat nog gaan missen En Ruby mist iemand om mee te kibbelen, spelen en knuffelen.Mama kan veel maar ze heeft haar papa heel erg nodig! Dus kopke op, efkes doorbijten en dan zijn we snel alle ellende vergeten en kunnen we dubbel gaan genieten van ons leven samen!!!
Paar dagen verder na de PET scan... En we zijn in remissie!! alles is weg, behalve 1 plekje waar de biopsie gebeurd is, littekenweefsel en dat zal nog weggehaald worden. Volgende chemo komt de chirurg langs om te bespreken,maar het zal een kleine ingreep zijn die het definitief weghaald en dan voel ik het niet meer ook. Want zolang ik iets voel,zal er altijd twijfel zijn...De 3 resterende chemo's moet ik wel netjes afwerken en dat gaan we dan ook braafjes doen!
Met Rudy gaat het goed na zijn operatie gisteren. hij is wel redelijk emotioneel,maar denk dat de samenloop van omstandigheden er veel mee te maken heeft. En hij moet vandaag ook nog volledig plat liggen wat ook niet helpt denk ik. Maar de operatie is goed gelukt, en vanaf nu gaan we beiden vooruit!!!
Zo, PET scan nummer 2 zit erop, nu is het wachten op resultaten....Hopelijk niet te lang want vind dat wachten nog steeds het vervelendste.
Zoals daarnet, in de wachtzaal .... Moet je er om 13u15 zijn , kan je om 14 u binnen... Zo zit je meteen met vertraging ,maar gelukkig was het redelijk zoals gepland afgelopen.Er zaten er veel te wachten op een scan. Eén iemand was al enkele keren moeten gaan, maar weet niet echt waarom.Vraag daar ook niet naar,mensen die het willen vertellen, zullen dat meestal wel uit hun eigen gaan doen. En een andere dame zat te wachten op haar man ,die heeft darmkanker. En één dame die nog na mij was, had ik de vorige keer ook gezien ,maar toen was ze erg ziek. Ik was toen beetje geschrokken omdat iemand zo ziek zien van kanker en met hoofddoek enzo , erg confronterend is. Maar nu zag ze er stukken beter uit en dat gaf moed. Met haar heb ik niet gepraat, want je zag aan haar houding dat ze afstand hield , dus respecteer ik dat ook.
Die ene dame ( die al enkele keren geweest was) kwam ook uit Waregem en had ook Dr Buysse als oncologe. Ook heel tevreden over haar manier van werken en vooral haar manier van omgaan met mensen. Zij moet vrijdag terug voor chemo. Zal zeker eens aan haar denken...
Er liep op de gang ook een oud dametje, denk al heel oud om eerlijk te zijn, en die liep konstant heen en terug ... de hele gang op en de hele gang af... Toen ze binnen moest voor de scan , waar normaal niemand mee mag, vroegen ze haar kleindochter om mee te gaan. Maar na enkele minuten waren ze al terug buiten...Het vrouwtje wilde het waarschijnlijk niet laten doen. En ergens had ik iets van ,waarom nog? Ze was al redelijk oud, en zo'n onderzoeken moeten doorstaan,waarin je een half uur absoluut niet mag bewegen, de ene inspuiting na de andere krijgt...Weet niet hoeveel keer naar het toilet moet spurten,.. Da's echt overbodig vind ik. het vrouwtje wist van de wereld niet meer om eerlijk te zijn...Misschien drong de familie erop aan, maar ik zou voor mezelf eerlijk gezegd ook zo geen onderzoeken willen op die leeftijd...Zelfs al komt het uit op kanker, heeft behandelen nog zin??? Kan een mens dan niet beter waardig gaan??? Het zijn moeilijke vragen en voor familie die achterblijft waarschijnlijk erg moeilijke dingen om over te beslissen... Daarom bij deze. Als ik 90 jaar ben en moet nog voor zware onderzoeken , waar waarschijnlijk uitkomt dat ik erg ziek ben en een nog zwaardere behandeling nodig heb...Dan staat het geschreven op mijn blog, laat me gaan... en daarmee bedoel ik niet naar het onderzoek!!!
Heb echt veel geproefd, veel bezig geweest en vooral ook heel veel gelachen! s4avonds nog naar een demo, waar we ook veel gelachen hebben!Maar tussenin even een klein minpuntje onderweg... Moesten snel terugkeren naar huis , want mijn darmen lieten het even heel erg afweten!! Maar gelukkig was dat maar van korte duur en was alles weer snel redelijk in orde. Ook de blaasontsteking die ik netjes bij de chemo gekregen heb en de schimmelinfectie van de antibiotica zijn onder controle... Dus we zijn weer op goeie weg!
Maar uiteindelijk toch een plezante namiddag gehad,met veel toffe foto's! Nu wel bekaf, maar voldaan. Over het hele weekend echt voldaan en kontent! 
Lange rok, topje.We vinden wel iets...
En op zo'n onbewaakt moment, val ik dan zeer diep... Zit in foto's van vroeger te rommelen en kom deze tegen... En ik denk niet meteen van " Wat is Ruby groot geworden" ,...Nee het eerste dat ik denk is, "Damn ik mis mijn haar"... Zo egoïstisch van mezelf...Zit hier nu te janken met Ruby en Fatima( buurmeisje ) bij mij... Die kleine ukkels begrijpen dan ook nog meteen waarom ik huil! Schatten!!
...Valt toch mee??
Kwam deze daarnet tegen op facebook,maar wilde hem hier neerpennen ook, omdat ik hem zo goed vindt...Uitspraak van Lance Armstrong,maar zo herkenbaar voor alle kankerpatienten ( eigenlijk niet alleen kankerpatienten,maar wie dan ook!!)
