Ik ben Marinella Bruneel
Ik ben een vrouw en woon in Waregem (België) en mijn beroep is poetsvrouwke.
Ik ben geboren op 25/03/1976 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: vanalles!eerste plaats mijn dochter en gezin, daarna vooral chinhilla's en andere dieren....
Net de diagnose gehad van hodgkin Lymfoom... Samen met mijn gezin,familie en vrienden..WE ARE GONNA KILL THE BEAST!
We are gonna kill the beast!
mijn gevecht tegen hodgkin lymfoom Hodgkin,in mijn geval nodulair lymfocyt pre dominant hodgkin lymfoom.Of niet klassieke hodgkin.
26-08-2012
Aan mijn broers, zusjes,schoonbroertjes,schoonzusjes neefjes nichtjes en vooral Moeke...
Gisteren zaten we allemaal samen omdat Moeke en Vake normaal 50 jaar getrouwd waren. Iedereen zei een woordje maar toen het mijn beurt was lukte het me niet meer... Dank u Sabine , het waren uw woorden die mij efkes de keel snoerden Had al wat in gedachten verzameld, maar het lukte me niet. Dus hier even een woordje van mij .
Ik had gisteren willen zeggen dat ik ons Vake het laatste jaar enorm heb gemist.Heb heel veel aan hem gedacht. Het ziek zijn , kanker hebben, deed me wel nadenken over de dood...Het komt er automatisch bij zonder dat je het wilt. Kanker en dood horen ergens beetje samen, hoewel het niet altijd zo eindigt.
Patrick zei gisteren dat we ondanks alles altijd op elkaar mogen rekenen, als puntje bij paaltje komt zijn we er altijd allemaal voor elkaar. En dat heb ik de laatste maanden enorm ondervonden. Hoewel we soms ook woorden hebben, meningsverschillen, andere overtuigingen, we blijven altijd voor elkaar klaar staan.
Sabine zei dat we allemaal een rechtstreeks gevolg zijn van de liefde van Moeke en Vake , en ik ben echt blij dat ik daar deel van ben. Samen met al de anderen. Iedereen heeft mij gesteund, of het nu echt rechtstreeks was, met hulp bij vervoer, huishouden, Ruby opvangen, een babbel of gewoon gewoon doen.... Iedereen heeft mij meegeholpen aan mijn genezing. Zelfs tot de kleinsten toe.
En vooral ons Moeke , die het al zo moeilijk had , nog eens dat erbij... Wat een respect heb ik voor haar. Wat een sterke vrouw. Ik zal al blij zijn als ikzelf ook maar de helft zo sterk ben als zij!! Zelf zo ziek geweest zijn, Vake moeten afgeven, verder doen voor ons en met ons...Dan ook nog eens René moeten verliezen, en toch blijven doorgaan...En toch zo sterk blijven voor mij ook. Heb er geen woorden voor hoe graag ik haar zie.
Moeke, Eric &Tina, Veronique & Johan, Sonja & Geert, Patrick & Patricia, Sabine & Jeffry,Shirley (en Juleke ook ) Nathasja, Saskia & Dimi, Kimberly & Bram en hun lieverdjes,Jeroen & Lynn, Jarco ,Amelieke, Joaquim, Alicia, Sven , Kevin, Femke, ..
WIJ HOUDEN VAN JULLIE!!!!!! IK EN RUDY EN RUBY ZIJN JULLIE EEUWIG DANKBAAR!!!!!
Na de warme dagen is het nu wel wat koeler,maar net iets te koel als je het mij vraagt... Maar voor de voet en been is het wel beter. Hoewel het nog steeds niet is wat het moet zijn. Gelukkig geen pijn meer en koorts. Dus das al een stap vooruit.
Ben echt wel bang aan het worden voor de neupogenkuur. Als ik denk aan hoeveel pijn 1 spuit mij gegeven heeft, ben ik erg bang om er 7 te krijgen. Het zal een weekendje in bed worden vrees ik. Jammer genoeg want het zou een speciaal weekend moeten worden want de donderdag ervoor zijn we 10 jaar getrouwd en is Rudy jarig...Dat weekendje zal later eens moeten vervolgd worden.
Gisteren waren mijn ouders normaal 50 jaar getrouwd, maar jammer genoeg is mijn vader 24 jaar geleden gestorven en mocht het niet zijn. Maar mijn moeder wou graag iedereen uitnodigen om eens samen herinneringen boven te halen, eens gezellig samen zijn. En dat was het ook! Erg gezellig , lekker eten en heel veel herinneringen bij het bovenhalen van oude fotoalbums.We hielden ook elk een minimini speech,maar net voor mij was mij zus en toen had ik zo'n krop in mijn keel dat het mij niet lukte om te zeggen wat ik eigenlijk wilde zeggen... Jammer,later had ik dan ook de moed niet meer, want telkens ik eraan wilde beginnen begon het weer te kroppen in mijn keel.
En zo zijn we weer enkele dagen verder. Gelukkig al stukken beter. Voet is wel nog steeds erg gezwollen,maar niet meer rood en ontstoken. Dus dat zijn vorderingen.
De warmte begint ook wel zijn tol te eisen,maar dat zal dan waarschijnlijk voor iedereen zo zijn. Gelukkig zouden de komende dagen moeten koeler zijn... Want dit vind ik toch maat een beetje te warm! Ben nog niet teveel buiten geweest, behalve voor boodschappen en zo... Maar verder nog niet. Zo meteen wel, het begint beetje af te koelen dus dat is goed.
, het waren uw woorden die mij efkes de keel snoerden 
Had al wat in gedachten verzameld, maar het lukte me niet. Dus hier even een woordje van mij .
