De lekkerste omelet eet je bij Leftheri in zijn visrestaurant Ta Bakaleaki in Souda.
Steeds wanneer we op Kreta zijn gaan we er naartoe, de eerste keer was meer dan 30 jaar terug en sindsdien is er niet veel veranderd. Dezelfde gastvrije uitbater, dezelfde eenvoudige lekkere en authentieke gerechten en je eet er nog steeds op straat.
We beginnen steeds met een omelet-garides, en deze is werkelijk onovertroffen! Daarna gegrilde vis, salata en patates met daarbij een kilo witte wijn. Beter eten kan je niet, tenminste wanneer je houdt van de Kretenzische keuken en authenticiteit zoekt. Levtheri spreekt wel perfect Engels, wat de communicatie gemakkelijker maakt. Als je er ooit komt, doe hem dan de groeten.
Ik probeer hierbij het recept van de omelet te geven, maar dezelfde smaak krijg je nooit. Ik denk dat dit komt door de pan waarin hij bakt, ze gaat waarschijnlijk al tientallen jaren mee. - Doe een geut goede olijfolie in een pan en verhit ze sterk. - Bak daarin grote gepelde garnalen; diepzeegarnalen of scampi kan ook. - Giet een viertal geklutste eieren erover, goed gekruid met zwarte peper en zeezout; niet te veel zout, er moet nog feta bij. - Laat de omelet onderaan bruin bakken en bestrooi ze intussen met verbrokkelde feta of mizirtha (als je eraan kunt komen). - Keer de omelet om op een bord, met de bruine kant bovenaan. - Dien op met goed brood en een glas Kretenzische witte wijn.
De draak slaapt met haar kop op het strand van Stavros. Haar muil ligt in zee, de zee die haar voedt en adem geeft. Haar knobbelige staart slingert over Akrotiri. Zo lang ligt zij hier al, ze heeft Minos nog gekend, Ariadne en de Minotaurus. Misschien brandde zij wel Knossos plat of verwoestte ze Festos. Geduldig wacht ze tot haar tijd terugkomt, draken hebben nu immers geen bestaansrecht meer. Maar misschien..... !
Via deze link kom je terecht op de blog van Bruno Tersago. Bruno woont en werkt reeds heel wat jaren in Athene. Hij brengt op een schitterende manier verslag over het dagelijks leven in Athene en Griekenland in 't algemeen. De politieke toestand, media, zeden en gewoonten, godsdienst, onderwijs en vele andere thema's komen aan bod. Meestal spaart hij zijn kritiek niet, maar toch schemert steeds zijn grote liefde voor dit land door.
Juli 1979. Na een vermoeiende reis landen we op Chania. Eerst met Olympic naar Athene, dan met de taxi naar een andere luchthaven en daarna de binnenlandse vlucht op Chania. Rechtstreekse vluchten van Brussel naar Chania waren er toen nog niet, wel naar Herakleon, maar dat was nog eens 150 km rijden tot bij onze verblijfplaats.
Op het vliegveld werden we verwelkomd met militaire eer, tot de tanden gewapende soldaten begeleidden ons naar het luchthavengebouw en zorgden ervoor dat we zo snel mogelijk de zone verlieten, Chania airport was toen immers enkel een militaire luchthaven. Nogal beangstigend voor de toenmalige toerist.
Gilbert kwam ons afhalen. Gilbert was een vriend van mijn geboortedorp en was beroepshalve voor een aantal jaren op Kreta. Telkens hij met verlof kwam vonden we mekaar tussen pot en pint in ons stamcafé en vertelde hij veel over de vreemde zeden en gewoonten, het aangename leven op dit volgens hem zo mooie eiland. Zo spraken we af dat we Gilbert en Inge, zijn vrouw, eens een bezoek zouden brengen. Dit bracht ons dus voor het eerst op Kreta, in Chania, een streek en een stad waar we nog tientallen keren zouden naartoe gaan.
Van toen reeds werden we gegrepen door dit land, zijn sfeer, levensvreugde en muziek. Muziek heeft ook altijd een grote rol gespeeld in onze relatie met Griekenland: Mikis Theodorakis was toen heel populair in West-Europa, zijn verzet tegen de dictatuur, zijn muziek van Zorba; de sirtaki was zelfs immens populair. We kenden Griekenland daarvan en van Melina Mercouri uit Never on Sunday met Ta pedia tou Pirea. Toen, lang voor het ontstaan van de wereldmuziek, waren dit voor ons exotische klanken die ons er toe aanzetten om dit land beter te leren kennen en te begrijpen.
Een bereiding van de moeder van mijn goede vriend Elias. Zij baat het restaurant "Kiani Akti" uit aan het strand van Kalami.
- Een lamsschouder, in stukken gezaagd - Drie grote tomaten, gepeld en in schijven - Vijf tenen look, met pel en in twee gesneden - Een grote ui, gesnipperd - Een halve liter tometenblokjes uit blik - Enkele takjes rozemarijn - Enkele takjes thijm - Gedroogde oregano - Griekse olijfolie - een kilo aardappelen, geschild in vier stukken gesneden - Zwarte peper en zeezout
Giet 1,5 dl olijfolie in een vuurvaste schotel en bestrooi met de ui. Leg daarop de schijven tomaat en overgiet met de tomatenblokjes. Wrijf het vlees in met olie en kruid met zwarte peper, zout en oregano. Leg het bovenop de tomaten. Leg de look en de kruiden tussen het vlees plus de stukken aardappel. Plaats in de oven, 180°C voor ca 1,5 tot 2 uur. Als het vlees te bruin wordt, verminder de temperatuur of dek het geheel af. Het vlees moet door en door gaar en zacht zijn.
Deze webcam geeft je om de minuut een live-foto van de oude haven van Chania. Het zicht op de haven met het kleine vuurtorentje komt voor in zeer veel reisgidsen over Griekenland en Kreta.
Links zie je de vuurtoren met de haveningang, ongeveer in het midden van de havenmuur ligt de fortezza een oude Venetiaanse versterking.
De bergen boven de fortezza liggen in Stavros; op het strand van Stavros werden vele scènes gedraaid van Zorba de Griek. De beroemde scene waar Anthony Quin de sirtaki danst werd gedraaid op het strand van Stavros.
Overblijfselen van de Turkse bezetting zie je in deze stad nog overvloedig, in het midden van het beeld de oude moskee, nu tentoonstellingsruimte. Bij gunstige lichtinval zie je rechts één van de twee overblijvende minaretten.
Rondom de haven liggen zeer veel restaurants en winkeltjes, ook in de oude Venetiaanse wijk van waaruit deze foto wordt genomen.
Zoals bij veel Griekse steden is de oude stad van Chania een dorp in de stad en een prettige plaats voor een terrasje of maaltijd met daarna het flaneren rond de haven op zn Grieks.
De bedoeling van deze blog is informatie te geven over Kalives, een dorp in Apokoronou op Kreta. Vanaf volgend jaar verblijven we daar regelmatig en we willen jullie graag informeren over het dagelijkse leven op Kreta, muziek, cultuur, wijn, gastronomie en alle nieuwtjes en wetenswaardigheden over dit prachtige eiland. We zullen er verblijven tussen de inwoners van Kalives en proberen zo veel mogelijk deel te nemen aan het gewone sociale leven, dus dikwijls een verhaal van binnenuit. We hopen dat jullie daardoor met ons kunnen meegenieten. Marnique en Mireille.
De lekkerste omelet eet je bij Leftheri in zijn visrestaurant Ta Bakaleaki in Souda. 
De draak slaapt met haar kop op het strand van Stavros. 
Juli 1979. Na een vermoeiende reis landen we op Chania. Eerst met Olympic naar Athene, dan met de taxi naar een andere luchthaven en daarna de binnenlandse vlucht op Chania. Rechtstreekse vluchten van Brussel naar Chania waren er toen nog niet, wel naar Herakleon, maar dat was nog eens 150 km rijden tot bij onze verblijfplaats. 
