Zoals steeds wanneer ik moet vertrekken heb ik de dag ervoor de "caffard" , niet graag weggaan, niet graag afscheid nemen, niet graag achterlaten. De plaats waar je woont, het dorp, mensen en dieren. Dit alles stemt me steeds weemoedig en zorgt ervoor dat ik me al een paar dagen voor vertrek ongemakkelijk voel.
Ik vrees dat dit alleen maar erger zal worden, ik heb dit gevoel als ik uit België vertrek en evenzeer wanneer ik wegga van Kreta. Ik denk dat ik ertoe veroordeeld ben, leven tussen twee culturen, twee talen, twee vriendenkringen, twee huizen. Deze dualiteit is er al lang, nu wij ons vast verblijf hebben in Kalives wordt ze alleen maar sterker.
We zijn terug vertrokken, op naar Athene voor een paar vergaderingen en ook een beetje stadsbezoek, we kennen de stad inmiddels goed. Gisteren van iedereen afscheid genomen, nog een etentje met de vrienden en dan een onrustige nacht. Vanmorgen dan afscheid genomen van onze twee nieuwe hondenvrienden, Vosje en Dino. Ik vrees dat ze de hondenkoekjes zullen moeten missen tot in mei, dan komen we terug.
Vlekkeloze vlucht, behalve wat turbulentie, maar dat heb je bijna altijd als je aanvliegt op Athene, de overgang van zee naar land veroorzaakt nogal wat luchtstromingen. Met de taxi naar het centrum, de bussen en trams staken zodat de lijn vanuit het vliegveld naar het centrum platligt. Sinds kort is er een vaste prijs voor dit traject, redelijk en eerlijker dan de woekerprijzen die met vroeger durfde vragen.
We zijn al dikwijls in dit hotel geweest, het ligt in het centrum vlakbij de poort van Hadrianus, op 5 minuten wandelen van Plaka. De prijzen vallen er best mee en we krijgen nog een verassing, in plaats van de doorsnee kamer (de goedkoopste) krijgen we een upgrade naar een juniorsuite, gratis, omdat we er vaste klant zijn.
Vanavond zijn we vrij, de volgende dagen vergaderingen en verplichtingen. We gaan de stad in, eerst wandelen via Plaka naar Monastiraki en zo terug via Ermou.Daarna enkele glazen bij Vrettos in een van de zijstraatjes van Plaka. Het café is zeer oud, prachtig ingericht en ze hebben er de beste Griekse cognac, veel beter dan de bekende Metaxa. Ook de ouzo is er zeer goed. De muren zijn van boven tot beneden bekleedt met rekken en deze vol met flessen in alle kleuren. Het is er altijd zeer gezellig, ook door de oude vaten waarin de zelfgestookte ouzo wordt bewaard. In vele gidsen over Athene vind je dit café terug, het is een monument!
Daarna naar Psarras, een restaurant in Odos Erotokritos, op de heuvel van het Akropolis. Het eten is er zeer lekker en betaalbaar en de sfeer, met livemuziek altijd aangenaam.
Dit is ons vast programma voor onze eerste dag Athene, een reusachtige, hektische stad met het hart van een klein dorp op het platteland.
Het is nu stil in Kalives, de hotels zijn gesloten tijdens de winter en heel wat cafenias zijn maar enkele dagen per week open. Langs het strand en aan de haven liggen een tiental restaurantjes en café's, nu allemaal dicht.
Kalives valt echter nog mee, alle winkeltjes en de supermarkt zijn open. We zijn hier op dit gebied bevoordeligd, hier is werkelijk alle accomodatie, bloemenwinkels, tuincentrum, apothekers, supermarkt, beenhouwerijen, bakkers, alles voor de verwende westerse toerist. Deze week waren we ook in Rethymnon en Giorgopolis, daar was werkelijk alles dicht, echte spooksteden in de winter. Daartegenover is Kalives een bruisend dorp, je kunt er iedere dag overal terecht, ook in restaurant en café.
Veel mensen leven hier van het toerisme, voor hen is het nu de periode dat ze weinig inkomsten hebben en moeten teren op de winst van de zomer. De taxi's staan werkeloos op de Platea en de enkel op toeristen gerichte zaken zijn dicht.
Iedereen hier heeft zelf of via familie wel met toerisme te maken, de vele handelszaken met hun uitbaters en personeel, de hotels, de landbouw, verhuur van kamers en auto's. Iedereen pikt zijn graantje mee van het toerisme. Het is echter zo dat velen er zich niet van bewust zijn dat toerisme meer vraagt dan enkel Kretenzische gastvrijheid, vriendelijkheid en service. Om meer toeristen te trekken zou ook de mentaliteit van het bestuur moeten veranderen. De verkeersproblemen langs de smalle doortocht van het dorp wachten al jaren op een aanpak. De kade langs de zee is al enkele jaren in beton gegoten om daarna te worden aangekleed, de aankleding is nooit gebeurd. De sokkels voor de verlichtingspalen zijn voorzien, zonder palen. De vuiniscontainers staan open en bloot en velen denken dat het openbare stortplaatsen zijn. Niettegenstaande Kalives over zo veel toeristische troeven beschikt maakt de overheid daar geen gebruik van. Op dat gebied is er nog heel wat werk aan de winkel, nu is er echter geen geld voor en toen er wel geld was deden ze niets. Laat ons in België maar ophouden met te emmeren over goed bestuur.
Vandaag reden we naar Vatolakos, het dorp waar de Manousakis wijnmakerij ligt. Eerst richting Omalos en daarna de zijweg naar Vatolakos, een klein dorp op de hellingen van de Lefka Ori. De wijnmakerij ligt even buiten het dorp, midden de olijf-en sinaasappelbomen. We hadden een afspraak met Alexandra Manousakis, die de wijnmakerij runt, om te praten over eventuele distributie van hun wijnen in België. Dit gaat echter niet zo maar, er zijn heel wat problemen op te lossen: aankoopprijs, transport, accijnzen, leveringstermijn enz. Geen gemakkelijke opgave maar Alexandra ziet het zitten, verdeling in België zou haar goed uitkomen nu het in Griekenland, wegens de financiële problemen, met de verkoop minder goed gaat. In november komt ze naar België om haar wijn voor te stellen en te promoten. Hij is dan ook van hoge kwaliteit, biologisch geteeld en met veel vakmanschap en liefde gemaakt. Ze waren vandaag de rosé aan het bottelen, ze maken die maar om de twee jaar. Die proeven we als we terug zijn.
