Vlakbij ons huis, in de hoofdstraat van het dorp zijn heel wat winkels. Eén ervan is een oude wijnhandel. Er staan altijd nieuwe vaten op het voetpad voor de winkel, eiken vaten, om de zelfgemaakte of in bulk gekochte wijn in te bewaren. Vardis zegt dat je pas echt op Kreta woont als je een vat met wijn hebt staan. Vullen is geen probleem, er zijn hier producenten genoeg. Wie meerdere vaten heeft kan zijn wijn lang laten staan, soms 4 - 5 jaar. Hij wordt dan zeer donker van kleur, bijna zwart, met een sterke smaak van vanille en Madeira.
De oude heer zit achter het raam van zijn winkel, 't is immers regenachtig. Bij goed weer zit hij buiten, aan de overkant van de straat op klanten te wachten. Hij is al heel oud, wel meer dan tachtig, ouder dan zijn winkel die zo'n vijftig jaar geleden is ingericht en perfect bewaard. Het interieur zou in België beschermd erfgoed zijn. Meestal is de man er nog alleen, soms komt iemand helpen om het bureauwerk te doen. Hij is er echter altijd.
Wij gaan er een fles wijn kiezen, een rosé van Hadzimichalis. Niet wat wij meestal onder rosé verstaan, eerder een lichtrode wijn met veel karakter, perefct ongekoeld te drinken. De conversatie verloopt wat moeilijk, mijn Grieks gaat niet zo vlot en zijn Engels is bijna onverstaanbaar door zijn ontbrekende tanden, maar toch praten we. Het moet wel luid genoeg gaan want hij hoort ook niet meer zo goed. Hij denkt dat ik een Griek ben die met een Belgische is getrouwd. Ik laat het maar zo, het zou teveel moeite kosten om uitleg te geven.
Zoals zoveel oudere mensen hier is hij nog actief, misschien uit noodzaak, maar ook omdat ouderen hier niet zomaar worden afgeschreven. Er is een totaal andere benadering van ouderdom hier. Op veel plaatsen zie je de grootouders nog deelnemen aan het werk en het sociale leven en met veel respect behandeld worden. Het is hier dus niet zo uitzonderlijk dat bejaarde mensen nog een winkel openhouden.
We vertrekken met onze fles wijn, de oude heer blijft een echte Kretenzer, hij draagt een zwart kostuum en loopt fier rechtop. Als we weggaan geeft hij een bloem aan Mireille met als commentaar " voor de mooie dame". Charmeur tot in de kist.
Een van de meest typische gerechten in Griekenland is wel oktopus. Je ziet ze dikwijls nog buiten hangen te drogen in de wind en ze staan op het menu in bijna elk restaurant. Ginder overal verkrijgbaar, vishandel of supermarkt of direct van de visser. Gekookt, gestoofd, met pasta, gegrild, er zijn een eindeloos aantal variaties en bereidingen ervoor.
Hieronder een eenvoudige, lekkere bereiding: gemarineerde oktopus (oktopus salata).
Probeer een oktopus op de kop te tikken, moet kunnen in de betere vishandel. Bestel meteen een grote, zo rond 1,5 kg, die zijn het best. In de vishandel zal hij wel schoongemaakt zijn en vermalst. In griekenland doet men dit door de oktobus herhaaldelijk op de rotsen te slaan totdat de vezels gebroken zijn en hij dus malser wordt na het koken. Eenvoudiger is om hem een nachtje in te vriezen en daarna te ontdooien voor gebruik. Dit heeft hetzelfde effect op de malsheid.
Zet een kom op het vuur die juist groot genoeg is om de oktopus in te leggen, een te grote kom is niet goed. Verwarm een goede geut olijfolie en stoof een ui aan, in grote stukken. Als de ui glazig is leg dan de inktvis erop. Voeg dan de kruiden toe, een paar teentjes look, bladpeterselie, zwarte peper, laurier, een vurig spaans pepertje en eventueel nog andere groene kruiden die je bij de hand hebt. Alles mag in grote stukken.
Overgiet nu alles met een geut wijn, wit of rood doet er niet zoveel toe. Gebruik echter weinig wijn, de oktopus zal zelf heel wat vocht lossen en moet daarin gaar koken. Deksel op de pot en op een zacht vuurtje laten sudderen. Test regelmatig de gaarheid, de inktvis moet zacht zijn maar mag niet uiteenvallen.
Als hij gaar is, laat dan wat afkoelen en snijd hem snel in stukken, snij de tentakels los van het lichaam en verdeel alles in hapklare stukken. Maak vooraf een vinaigrette, olijfolie, (Griekse) wijnazijn, peper, gehakte sjalot of rode ui, fijngesneden look, peterselie, tomatenblokjes (zonder zaad), oregano en indien bij de hand, verse groene kruiden; een beetje sambal, piri-piri, harissa of verse spaanse peper mag ook. Meng de lauw-warme inktvis met de marinade en proef op zout. Pas op, de oktopus is op zichzelf al behoorlijk zoutig.
Laat nu volledig afkoelen, dek af en zet een nachtje in de frigo vooraleer aan te vallen.
Vlakbij ons huis, in de hoofdstraat van het dorp zijn heel wat winkels. Eén ervan is een oude wijnhandel. Er staan altijd nieuwe vaten op het voetpad voor de winkel, eiken vaten, om de zelfgemaakte of in bulk gekochte wijn in te bewaren. Vardis zegt dat je pas echt op Kreta woont als je een vat met wijn hebt staan. Vullen is geen probleem, er zijn hier producenten genoeg. Wie meerdere vaten heeft kan zijn wijn lang laten staan, soms 4 - 5 jaar. Hij wordt dan zeer donker van kleur, bijna zwart, met een sterke smaak van vanille en Madeira.
Een van de meest typische gerechten in Griekenland is wel oktopus. Je ziet ze dikwijls nog buiten hangen te drogen in de wind en ze staan op het menu in bijna elk restaurant. Ginder overal verkrijgbaar, vishandel of supermarkt of direct van de visser. Gekookt, gestoofd, met pasta, gegrild, er zijn een eindeloos aantal variaties en bereidingen ervoor.
