Rondom de oude haven van Chania leven veel zwerfhonden. Een van de slechte eigenschappen van de Grieken, waar ik nogal wat problemen mee heb, is hun onverschilligheid, soms wreedheid tegenover dieren. Een van de resultaten hiervan is het grote aantal zwerfhonden die je zowat overal aantreft. Dit van Athene, waar ze zelfs een bijzondere status hebben, tot het kleine dorp Kalives, waar er ook ruimschoots genoeg zijn.
In de loop van onze vele jaren verblijf hebben we er veel leren kennen, herkennen en telkens terugzien. Een van de eerste zaken die wij doen als we in Chania aankomen is zien waar "onze " honden zijn. Mijn "dikke" vriend, de ouderdomsdeken, kennen we al vele jaren; reeds van toen hij als jonge hond kunstjes deed voor de garcons van de restaurants aan de haven. Kunstjes waarvoor hij beloond werd met overdadig veel voedsel, hij is daardoor nog steeds veel te dik en door zijn ouderdom moeilijk te poot. We kennen zijn verblijfplaatsen waar hij het grootste deel van de dag liggend doorbrengt en ik vrees dat wij zowat de enigen zijn die hem eens knuffelen en ertegen praten. Het moment komt dat hij er niet meer zal zijn, een vertrouwde figuur, daarom neem ik telkens afscheid als wij voor de zoveelste keer vertrekken.
Er is ook de "zeehond" die op een nacht verkeerd sprong toen hij een kat achterna zat. Ik werd wakker van zijn geklaag maar kon niets zien in het water. Gelukkig was een van de mensen van de vroege vuilophaaldiens allert en redde hij hem uit het water waar hij onder een loopbrug terechtgekomen was. De naamloze hond die al jaren woont op de drempel van de juwelierswinkel van Stavros en Mary, in de zomer een tapijtje om op te slapen en in de winter krijgt hij een met plastiek afgedekte kartonnen door. Daarvoor onderandere zijn wij vaste klant bij Mary, eerbied voor dieren staat hoog in ons vaandel.
En er zijn er nog zoveel, de drie honden die soms samen met ons gaan wandelen, de strandhonden in Kalives die bij je op je strandzetel komen liggen, Peppi van Stavros, waarop ik nog later terugkom. enz.. Die honden bezorgen me meestal een ongemakkelijk gevoel, medelijden, affectie, melancholie, kortom: het "Griekse" gevoel.
Rondom de oude haven van Chania leven veel zwerfhonden. Een van de slechte eigenschappen van de Grieken, waar ik nogal wat problemen mee heb, is hun onverschilligheid, soms wreedheid tegenover dieren. Een van de resultaten hiervan is het grote aantal zwerfhonden die je zowat overal aantreft. Dit van Athene, waar ze zelfs een bijzondere status hebben, tot het kleine dorp Kalives, waar er ook ruimschoots genoeg zijn.
