Zoals telkens vooraleer te vertrekken heb ik de "caffard". Het onbestemde gevoel van komend heimwee, achterlaten, missen en het daarmee gepaard gaande slecht in zijn vel zitten. Ik heb dit steeds enkele dagen voor vertrek van thuis, maar evenzeer wanneer ik terug moet vertrekken uit Kreta. Daar kent men dit gevoel ook, "to kefi", een woord dat een gevoel uitdrukt dat zeer moeilijk omschrijfbaar of vertaalbaar is. Soms danst men daar caffard van zich af, in België zou dit echter maar vreemd overkomen.
De tijd gaat dus nu te traag voorbij, de zon lokt en thuis hier trekt. Nog enkel dagen geduld want dit gevoel gaat snel over eenmaal op het vliegveld, wanneer er geen stap meer terug is wijkt de caffard!
De bagage staat klaar. Na een drukke periode en weinig tijd om te schrijven keren we terug naar Kalives. Vanaf volgende week dus terug verslag over het leven ginder. We zien er natuurlijk naar uit, het gevoel dat deze plaats op je wacht, onveranderd sinds je ze maanden terug verliet is wel opwindend. Gedurende de voorbije maanden is er ook veel klaargezet om mee te nemen, dus we vertrekken met volle koffers en met veel zaken van hier om het daar verder een eigen gezicht te geven. Ik vraag mij af of Vosje er nog zal zijn en of hij mij nog zal kennen..... . Dat hoor je binnen een paar dagen.
