10 maanden in Finland met AFS hey x
ik ben Kaat, ik woon in België en over 1 maand vertrek ik voor 10 maanden naar Finland. Ik zal daar verblijven bij een gastgezin in een totaal andere omgeving en cultuur. De ideale gelegenheid dus om een blog op te starten om iedereen in België te laten weten hoe het met me gaat!
21-10-2011
back to school
De vakantie is voorbij. Dat wil zeggen dat ik nu aan mijn 2 jakso begonnen ben (in Finland wordt het schooljaar in 5 à 6 periodes onderverdeelt, zo'n periode wordt een 'jakso' genoemd). Ondertussen ga ik nu weeral een weekje naar school, tijd om mijn nieuwe schoolsituatie eventjes uit de doeken te doen.
Misschien moet ik eerst eventjes vertellen hoe mijn examens geweest zijn, die ik intussen heb teruggekregen. Het is namelijk heel belangrijk om te weten of je geslaagd bent ja of nee, anders kan je bepaalde vakken niet kiezen. Het zit namelijk zo, dat als je een vak in het 1e Jakso kiest, dat vaak verdergaat in het volgende jakso. Bijvoorbeeld: ik heb vorig jakso Engels 1 gevolgd. Dit jakso volg ik Engels 2. Maar deze les bouwt verder op de stof die we gezien hebben in Engels 1, dus als je daarvoor niet bent geslaagt, kan je dus Engels 2 niet volgen. Je moet eerst zien te slagen voor Engels 1 voor je verder kunt. Lijkt misschien een beetje ingewikkeld als ik het zo uitleg, maar eigenlijk is het heel logisch. Wat minder logisch is, is het feit dat je de examens pas terugkrijgt na dat je de vakken voor het volgende jakso gekozen hebt. Je moet dus je eigen lessenrooster samenstellen, maar je weet nog niet of je geslaagt bent voor je examens. Als je dan achteraf dan gebuist schijnt te zijn, heb je 1 dag om van vak te veranderen. Dan vind ik dat ze die mensen toch een beetje meer tijd mochten geven.
Ik in ieder geval moet mij daarover geen zorgen maken, want van de 3 examens die ik moest, ik ben voor alles geslaagd. De volgende cijfers zijn niet de echte cijfers van het examen (want dat wordt nog aangevuld met dagelijks werk enz.), maar de punten op 10 die ik gekregen heb voor de les (dus de punten van alles in het jakso van dat vak). Duits: 6 (wat echt goed is, gezien het feit dat de les in het Fins was en ik geen kanjer in de Duitse taal ben) Engels 1: 9 Engels 4: 9 (met de commentaar van de leerkracht dat ik en Sophie de enige van de klas zijn met zo'n hoog cijfer :D)
Dus gezien het feit dat ik voor beide Engelse lessen nooit iets geleerd heb en voor Duits slechts een beetje (ik leer Fins, en geloof mij, dat is al zwaar genoeg), vind ik dat ik het er dus best goed vanaf heb gebracht.
Dus ik ben nu toe aan mijn volgende jakso, waarvan ik de lessen deze keer wel zelf heb mogen samenstellen. De vorige keer heeft de directrice van de school mij gewoon hetzelfde lessenrooster gegevan als de andere uitwisselingsstudenten. Het leuke daarvan is dat ik altijd samen met mijn vrienden in de klas zat en op dezelfde momenten gedaan had met school. Het nadeel daarvan is echter dat de stap om contact te maken met ons voor de Finnen, groter wordt. Ik heb een paar hele goede vriendinnen, daar niet van, maar er zijn andere meisjes waar ik wel vriendschap mee zou willen sluiten. Die zijn heel lief en vriendelijk, maar ik heb het gevoel dat sommigen van hen denken 'och, de uitwisselingsstudenten, die hebben elkaar, dus echt vriendschap met hun sluiten hoeft niet'. En dan doen ze dus ook minder moeite om ons te leren kennen.
Dus ik was van plan om dit jakso voor een aantal vakken te kiezen die ik alleen zou kunnen doen, zodat ik ook andere mensen zou ontmoeten. Ik heb bijvoorbeeld voor wiskunde gekozen, vooral omdat ik dat graag doe en het leerstof is die ik op SJB al heb gezien, maar ook een beetje omdat ik weet dat Agustina en Sophie allebei niet graag wiskunde doen. Ik wilde nog wel vakken samen met hen hebben, zeker, maar niet allemaal. Maar dat was buiten Samuli gerekend. Ik had mijn lessenrooster met Augustina en Sophie vergeleken, en bleek dat ik maar 1 vak alleen had, maar dat was voor mij ok. Maar Samuli wou eerst graag ons lessenpakket nakijken om te zien of we wel voor lessen hadden gekozen die haalbaar zouden zijn voor ons. Hij vond mijn samengestelde lessenrooster blijkbaar het beste en heeft dus een aantal vakken van Sophie en Agustina aangepast. Gevolg: nu heb ik ALLE vakken met minstens 1 van de 2 en zijn ZIJ het die 1 of 2 vakken alleen hebben. Ik heb er niets van tegen Agustina en Sophie gezegd (want zij konden er niets aan doen), maar ik was wel eventjes goed pissig. Nu is het te laat om de lessenroosters te veranderen.
Nu, zo erg is het natuurlijk niet, ik ben al blij dat ik deze keer mijn lessenrooster ZELF mocht samenstellen, zodat ik nu vakken heb die mij interesseren en die ik graag doe. Dat is niet het geval voor Sophie en Agustina. Beiden zitten nu ook in de wiskundeklas, terwijl ze daar allebei een hekel aan hebben en het echt niet kunnen. Van Sophie is het haar eigen schuld :p (ze heeft zelf voor het vak gekozen, maar ik snap nog altijd niet waarom want het enige wat ik haar heb horen doen is klagen) maar Agustina is aan de les toegevoegt door Samuli zonder dat ze dat zelf wil. Samuli is een vriendelijke leerkracht, maar hij moet misschien toch is overwegen af en toe dingen met ons te bespreken, en niet altijd zelf te beslissen.
Ik mag dan een beetje pissig zijn, eigenlijk mag ik niet klagen. Mijn lessenrooster zit supergoed ineen. 5 lesuren (een lesuur duurt 75 min), het verplichte minimum voor een afsstudent, en ik kan bijna altijd vroeg naar huis. Vakken die mij interesseren, behalve muziek dan. Ik wou dat echt niet nemen, maar er was echt niets anders (dat wordt dus nog maar eens 3 uurtjes per week sudoku op de gsm spelen). Een overzichtje van mijn lessenrooster:
maandag
dinsdag
woensdag
donderdag
vrijdag
8.20-9.35
wiskunde
geschiedenis
engels 5
9.45-11.00
engels 2
muziek
wiskunde
muziek
geschiedenis
11.15-13.00
muziek
geschiedenis
engels 2
wiskunde
13.15-14.30
engels 5
engels 5
14.45-16.00
engels 2
Ik ben dus, zoals jullie wel kunnen zien, meestal heel vroeg thuis. 2 dagen van de week heb ik gedaan om 13u, en op vrijdag zelfs al om 11u. Dus, zoals ik al zei, ik mag niet klagen. Nu het is niet dat ik tijdens al die vrije tijd ga luieren. ik ben van plan om tijdens de vele uren dat ik dit jakso vrij heb (of toch een deel ervan), te besteden aan het leren van Fins. Ik begin toch al wel het een en ander te verstaan heb ik gemerkt, en ook de grammaticeregels begin ik meer en meer onder de knie te krijgen, maar ik spreek zelf nog niet actief in het Fins en ik denk ook dat het beter is om mijn vocabulaire nog een beetje uit te breiden. Dat laatste ga ik doen op de traditionele SJB manier: blokken, blokken, herhalen, herhalen, tot het in u hoofd zit en er niet meer uit geraakt. Dat gaat wel wat discipline vereisen, iets waar ik eigenlijk niet zo goed in ben. Maar ik heb wel een uitstekend doorzettingsvermogen (dit karaktertrekje wordt ook wel eens 'koppig' genoemd). Dat wil dus zeggen, al ik ergens voor ga, dan ga ik er ook volledig voor. En ik WIL echt Fins leren, dat vind ik echt een essentiel onderdeel van mijn verblijf hier. Dus ik ga het gewoon doen. Hoe hard ik er ook tegenop zie, hoe vervelend het ook ga zijn. Ik weet dat het werkt, dus ik doe het gewoon. En achteraf zal ik blij zijn dat ik het gedaan heb. :D
Iets anders nu:
1: het heeft vannacht voor de eerste keer gevrozen!!! Heel vroeg, maar het is niet zo spectaculair want blijkbaar heeft het in België ook deze nacht voor de 1e maal gevrozen. Dat is toch wel het toppunt! Dan zijt ge in Finland, is het niet eens kouder dan in België!
2: Ik heb een kleedje voor de dans van de 2e graad in februari!!! Voor diegene die het nog niet weten, de Finse middelbare school bestaat uit 3 jaren. Het 3e (en laatste) jaar loopt maar tot eind februari, omdat de studenten dan voorcursussen moeten volgen voor de richting waarvoor ze willen kiezen. En ze moeten beginnen leren voor de universitaire ingangsexamens, want in Finland moet je voor elke universiteit ingangsexamens afleggen. Als de 3e graad in februari de school verlaat hebben zij een afstudeerfeest. De details hiervan ken ik niet. Als de 3e graad dan de school verlaten heeft, viert de 2e graad dat zij de oudste op de school zijn. Dit is een groot dansfeest waarin de meisjes allemaal in lange avondjurken moeten verschijnen. Voorafgaand aan deze gelegenheid wordt er lessen voorzien waar de 2e graders klassieke dansen aangeleerd krijgen die ze dan dansen op de 'grote' dag. Aangezien ik in de 2 graad zit, ga ik meedoen met de dans.
De meeste jurken voor de dans lopen op tot ver boven de 100 euro, wat mij natuurlijk wel veel zorgen baarde. Maar mijn gastmoeder heeft een 2e hands jurk op de kop kunnen tikken (en hele mooie trouwens) voor 60 euro. Ik heb ze gepast en ze is eigenlijk perfect, alleen moet ze een beetje ingekort worden aan de onderkant. En dan nog het beste nieuws van al: IK MOET DIE JURK NIET EENS ZELF BETALEN! Päivi heeft gezegd dat zij de jurk zal betalen, omdat ze die dan later voor meer geld kan doorverkopen. Jammer natuurlijk dat ik de jurk niet zelf mee naar huis kan nemen, had een mooie herinnering geweest, maar zo spaar ik wel mooi 60 euro uit. Bovendien zou ik die jurk waarschijnlijk nadien toch nooit meer dragen, ik heb namelijk een eigen galajurk die tot net onder de knie komt, wat een stuk moderner is.
3: Ik ga zondag naar Turku. Sophie gaat samen met haar contactpersoon van YFU rondwandelen in de vroegere hoofdstad van Finland, en ze mocht nog 1 of 2 vrienden meenemen. En ze heeft mij meegevraagd, de schat. Mijn gastouders zijn ermee accoord, dus dat gaat leuk worden (behalve dan het feit dat het 2 uur duurt voor we daar aankomen). Ik kijk er al naar uit.
4: Volgende vrijdag geen school voor mij :D. In een school ergens in Helsinki (ik moet nog uitzoeken waar) wordt volgende vrijdag een talendag georganiseerd. Ze hebben aan afs gevraagd of die niet een paar van de uitwisselingsstudenten konden uitnodigen om over hun land en hun taal te vertellen. Afs heeft 3 uitwisselingsstudenten de vraag gesteld of ze dit zouden willen. En tot mijn geluk ben ik 1 van die 3 :D. Samen met Imma (een meisje van de Italiaanse bende) en Daniel (van de Finse les) ga ik dus komende vrijdag een voormiddagje spreken over België en de talen. En omdat ik alleen maar les heb in de voormiddag, heb ik dus geen school (nee ik ga niet spijbelen, ik ben officieel geexuseerd). Een goeie gelegenheid dus om nog is een paar nieuwe Finnen te ontmoeten.
5: Mijn gastmama was naar de bloemenwinkel geweest en heeft een plantje voor mij meegebracht :D. Een cactus xD. Wel een mooie, een groene met een stekelige oranje bol erbovenop. het is misschien maar heel klein, maar het fleurt een beetje op en ik vind het vooral leuk dat Päivi ook aan mij gedacht heeft :D.
verder kan ik aan niets noemenswaardig denken, behalve misschien dat volgende week den 2e afsmeeting is. Een rally door Helsinki, om de stad een beetje beter te leren kennen, dus dat gaat wel leuk worden, denk ik. Alleen gaat het weer een dure grap worden. Om naar Helsinki te gaan met de trein moet ik 4 euro betalen. Heen en terug maakt dat dus 8 per rit naar Helsinki, wat best veel is. Om de een of andere rede betaalt afs die vervoerskosten niet terug. Maar ik en mijn gastouders zijn vollop aan het kijken of het niet mogelijk is om een soort van studentenkorting te krijgen. Ik hoop van wel! Op 5 november is er een afs halloweenparty, dus dat gaat ook wel gezellig worden (ook al gaat die maar duren tot 12u 's nachts).
ok, dat was het voor vandaag nog vele groetjes aan het thuisfront en ik hoop dat België nu snel een regering krijgt (dan heb ik nog is iets te vertellen hier) :D
we gaan het kort houden vandaag, want het is al laat en het is buiten aan het onweren (en ik wil niet dat mijn pctje het begeeft). Dus hier eventjes een kort berichtje:
Ik ben verliefd geworden op de wondermooie hoofdstad van Zweden. Stockholm heeft een plekje veroverd in mij hart. Ok, klinkt misschie een beetje te melodramatisch (xD), maar het zal in elk geval niet de laatste keer zijn dat ik daar ben geweest!
En daar ben ik weer, met een nieuw verhaal over mijn verblijf hier in Finland. Allé, dit berichtje gaat eigenlijk niet over Finland maar over het boottochtje naar Zweden dat ik afgelopen donderdag t.e.m zaterdag heb gemaakt. Stof voor weer een lekker lang blogberichtje dus installeerd u maar eventjes goed in de zetel, want het gaat weer een tijdje duren voor dit verhaal rond is. :)
Donderdag tegen 15u dus vertrokken met de auto naar Helsinki waar de boot in de haven zou vertrekken. Onze boot vaart onder de maatschappij 'Silja Line' (er is ook nog 'Viking line' xD) en de boot waarmee we ons tripje maakten heette de 'Silja Serenade'. Eenmaal uitgestapt gingen we naar binnen in de incheckruimte voor de boot (net als bij de trip naar Tallin lijkt het daar precies op een minivliegveld). Ari was er niet bij, ik veronderstelde dat die de auto was gaan parkeren, tot we door de controlepost gingen en ik besefte dat mijn gastpapa er dus echt niet bij was. Ik kwam totaal uit de lucht gevallen toen Päivi zei dat die niet mee ging omdat hij die boottocht blijkbaar niet zo fijn vond. Hoe het kwam dat ik dat niet wist? Ja, hoe kon ik dat nu weten, niemand heeft mij vertelt dat Ari niet mee ging, dus waarom zou die niet meegaan? Ok, dus vlak voor we vertrokken besefte ik dus dat het een vrouwenuitstapje ging worden, met Tiiu, Päivi en ik. Niet dat dat het minder leuk heeft gemaakt natuurlijk xD.
Zoals op de boot naar Tallin trokken ze een foto van ons (van alle passagiers dus). Tiiu wilde met alle geweld niet op de foto (wel vreemd dat zodra ze de camera in het oog kreeg voortdurend haar haar aan het goedleggen was), en dus stonden Päivi en ik er alleen op. De foto van ons samen trok echt op niks, ik bedoel, ik keek echt scheel. De individuele foto was wel goed gelukt, maar ik heb hem, niet gekocht. Die foto's zijn veel te duur en als ik echt een foto van mezelf wil, kan ik die altijd zelf maken.
Daarna kwamen we Muumi tegen :D. De boot naar Zweden is helemaal anders dan die naar Estland. De Tallintrip is voor de meeste mensen gewoon een zuipfestijn, maar op de boot naar Stockholm zitten veel families met kleine kinderen. Muumi was het voorziene animatieprogramma voor de kleintjes, en die stond aan de ingang van de boot om de kindjes te begroeten, echt heel leuk.
Toen gingen we dus eindelijk echt IN de boot (haha, ik heb al 4 paragrafen getypt nog voor ik in de boot ben, dat belooft voor het vervolg ^^). We werden meteen verwelkomt door een lid van het personeel en door een strijkkwartet van 2 violen, 1 altviool en een cello. Ik natuurlijk meteen in een goede bui, want (zoals iedereen waarschijnlijk wel weet), ik hou nogal van violen :D. De dames speelde gedurende de rest van de boottocht (zowel heen als terug) nog een aantal keer. Hoewel de boot heel groot is, echooen de klanken door de ruimte en kan je de muziek op de hele verdieping horen.
De kabine voor te slapen was te klein. We waren met 3 en er was echt te weinig plaats. Er zijn 4 bedden, 2 vanonder en 2 vanboven, maar als ge een trapke tussen de 2 zet voor het bovenste bed, dan kunnen de 2 onderste amper door om in hun eigen bed te kruipen. Niet echt praktisch dus, maar het ging.
De boot naar Stockholm is groot. En met groot bedoel ik écht groot! Een heel stuk groter dan de boot naar Tallin, en veel meer mensen. Er is 1 grote, centrale verdieping met allerlei winkels, restaurantjes, bars en een grote lounge (voor de avondoptredens enz.). Op de verdieping daaronder bevinden zich nog meer restaurantjes en de grote taxfree supermarkt (met natuurlijk veel alcohol te koop).
We waren iets gaan drinken, toen plots mijn gastmam zei: 'I know that girl'. Ik en Tiiu hadden geen flauw idee waarover ze het had, maar ja, toen we achter haar aan gingen bleek mijn gastmoeder een verdomd goed geheugen te hebben. Het was Sara! :D Ze had wel gezegd dat ze ook in de vakantie naar Stockholm ging, maar het was wel heel toevallig dat we in dezelfde boot zaten, en elkaar bovendien nog tegenkwamen. We hebben samen met haar gastfamilie gegeten. We moesten nogal lang wachten, maar het eten was heel goed (voorgerechtje: garnalen in een soort tartaar, hoofdgerecht: zalm en tagiatelli).
Tijdens de bootreis werden er goochelshows voorzien. Maar niet van die flauwe ordinaire trukjes, echt wel coole dingen. Ik heb er jammergenoeg wel geen foto's van genomen, dat was niet goed mogelijk vanwege de grote mensenmassa of het slechte licht of het feit dat ik mijn camera niet bij mij had. Maar ik kan wel zeggen dat die heel indrukwekkend waren, en ik ben normaalgezien niet zo'n fan van goochelaars dus dat wil wat zeggen. Tijdens een van die goochelshows werd er ook altijd afgewisseld met dansers, en die waren ook best goed. Dus qua entertaiment was het op de boot echt dik in orde. We zijn de 1e avond tegen 22.30u gaan slapen, maar ik heb die nacht amper een oog dicht gedaan. Ik ben 's nachts als ik slaap heel gevoelig voor geluid, ik wordt al pissig als er een tikkende klok in de buurt is. De boot maakt nogal wat lawaai als die vaart en nog niet iedereen was gaan slapen dus er was nog wel wat roemoer, maar het vervelendste van al was, dat mijn gastmama een beetje snurkte... Ik heb dat maar voor mezelf gehouden natuurlijk, maar het was best wel vervelend. ;)
Het ontbijt op de boot was subliem. Een groot ontbijtbuffet waarvan je zoveel mag nemen als je wil. Er waren hard en zachtgekookte eitjes, 'scrumbled eggs', worstjes, frikandellebollekes en SPEK (ik ben echt een spekfan) ... En een slabuffet? Jaja, Finnen eten overal salade bij, zelf bij hun ontbijt (ja, de eetgewoontes van de Finnen is een van de raarste dingen die ik hier al gezien heb). Er was natuurlijk ook brood en als kers op de taart,... kleine chocolademuffins! En als er spek en muffins bij het ontbijt zijn, dan kan mijn dag niet meer stuk (als er nu nog cornflakes had geweest had het ECHT volmaakt geweest, maar ja, ge kunt niet alles hebben é). Een goed begin dus om een bezoekje te brengen aan de Zweedse hoofdstad.
Tegen 10.30u plaatselijke tijd (ja, mijn klok liep gedurende 1 dag weer gelijk met die van jullie, mijn Belgische vrienden! :D) mochten we de boot uit. Direct buiten het gebouw stond een bus klaar die ons gedurende een anderhalf uur door de stad zou loodsen voor wat touristische sightseeing. De bus zou dan stoppen in het centrum van Stockholm zodat we vandaar een beetje konden rondwandelen in het hart van de stad. Ja, het is waar dat je met een bus veel meer verschillende dingen op korte tijd kunt zien (wat dus ideaal is als je maar 1 dag verblijft in zo'n grote stad met zoveel bezienswaardige dingen als Stockholm), ja het is handig als er een gids die uitleg geeft bij alles (de uitleg was natuurlijk int Fins, mijn Päivi heeft het een en ander vertaalt) en ja het was warm in de bus, maar weet ge wel hoe moeilijk het is om GOEIE foto's te trekken in een BUS? DAT GAAT NIET! BBovendien scheen de zon heel fel, heel leuk voor onze wandeling door de stad (beter dan in Tallin), maar als je in een bus zit reflecteert die op de ramen. Gevolg, als ik een foto van de omgeving trok, werd de hele bus weerspiegelt in de raam. En ik had nu niet bepaald zo'n goede band met al die mensen die daar in de bus zaten dat ik daar zonodig foto's van moest trekken. Dus, weinig foto's van de sightseeing, hoewel dat echt wel de moeite geweest is. Ik had nooit zoveel van de stad kunnen zien als we niet dat bustripje gemaakt hadden.
En als ik al die dingen niet had gezien, was ik me misschien niet bewust geweest van de ongeloofelijke schoonheid van de stad. En was ik misschien niet verliefd geworden op Stockholm. Hoewel, ... Schrap dat laatste maar, want ik zou hoe dan ook voor deze stad vallen, De stadswandeling die we maakten was voor mij genoeg om te beseffen dat dit misschien wel de allermooiste stad is, waar ik ooit geweest ben.
Stockholm is voor een heel groot deel gebouwd op eilandjes. De verschillende delen van de stad worden met elkaar verbonden door bruggen, dat geeft de drukke hoofdstad toch een gezellige, rustgevende sfeer. Het oudste gedeelte van de stad bevindt zich op een klein eilandje, daar hebben we voornamelijk gewandeld. Het was fantastisch. Net zoals Helsinki is Stockholm een havenstad, maar door alle eilandjes die vanaf de kust te zien zijn, heb je toch niet echt het gevoel aan de zee te zijn. De zee is in mijn ogen wijd en uitgestrekt, maar in deze streken wordt die telkens weer onderbroken door kleine (of grotere) strookjes land.
De oude stad bestaat uit allemaal redelijk oude, stijlvolle huizen rond kleine gezellige (enkel voor wandelaars toegankelijke) straatjes. Er is 1 'hoofdstraat' (die dus echt niet breed is), die helemaal rond het eiland gaat. De toeristenrondgang, kan je wel zeggen, want hier bevinden zich alle souvenirshops, cafeetjes, en dergelijke. Het is in één woord supergezellig. vanaf die straat lopen er soms steegjes richting de zee. Dat is leuk, want waar de straat ook heengaat, als er aan de rechterkant een steegje is, kan je altijd de zee zien (je zit op een eiland tenslotte). Ik heb eindeloos veel foto's getrokken, en ook eindeloos genoten. Oude, mooie gebouwen en gezellige steegjes, daar heb ik altijd al van gehouden.
Naast souvenirshops bevinden zich op het eiland met het 'oude' (oude tussen aanhalingstekens, want overal war je komt in Stockholm zal je wel een oud gebouw vinden) stad het parlement en het koninklijk paleis. Het koninklijk paleis word bewaakt door soldaten in een blauw met wit uniform en toen we bij het paleis aankwamen waren ze juist bezig met de wisseling van de wacht. Dat vond ik wel plezant, want toen ik afgelopen lente met de school in Londen was, heb ik de wachtwisseling gemist. Maar wat ik in Londen dus niet heb gezien, heb ik Stockholm gezien. Een paar mannen die in rijen van 2 achter elkaar staan, 1 schreewt iets int Zweeds, een andere soldaat komt uit de rij gaat voor de soldaat staan die op wacht staat. de 1e soldaat schreeuwt weer iets int Zweeds en de soldaat die op wacht staat neemt de plaats van de vorige man in en op een laatste schreeuw vanweer die eerste soldaat zet de hele troep zich weer in beweging. De soldaat die achterblijft neemt zijn positie als wacht in en gaat zich de komende wachtronde vervelen (want wees nu eerlijk, alsof er ooit iets interessants gebeurd, het enige wat die kerel doet is poseren voor de passerende toeristen).
Na onze wandeling op het eilandje gingen weer op het vaste land waar we wandelden langs een van de grote winkelstraten in Stockholm. We hebben die middag niet gegeten (weer een vreemde eetgewoonte van de Finnen: ze eten veel, maar je weet nooit WANNEER ze eten), alleen ergens in een koffieshop iets gaan drinken en een klein snackje hebben gegeten (ik had een muffin gevraagd, maar wat ik ook heb gegeten, het smaakte echt niet naar een muffin).
Na nog een beetje rondgelopen te hebben, en ik nog een paar mooie foto's had getrokken, hebben we de metro naar de haven van onze Silja Serenade genomen. Toen ik op de brug sond voor naar de boot te gaan en nog een laatste blok op Stockholm wierp, voelde ik me een beetje verdrietig. Niet echt verdrietig, maar zo'n gevoel van leegte (moeilijk te beschrijven :p). Ik bedoel, ik ben in die paar uur dat ik in Stockholm heb doorgebracht echt van die stad gaan houden, ik ben aangestoken door de sfeer in de stad. En het is zo jammer dat ik niet meer tijd kon doorbrengen daar. Rustig door de straten wandelen en alles rustig bekijken. Ik heb dat zelfde gevoel gehad toen ik in Oxford was (tijdens de schoolreis naar Londen zijn we 1 dag naar Oxford gegaan). Dat is ook een stad die een rust utstraalt, met al die mooie oude gebouwen.
Terug op de boot (15u) naar de cabine om eventjes uit te rusten en ons klaar te gaan maken om te eten. Om 17u zij we naar een van de bootrestaurants gegaan. Ik had behoorlijke honger want, zoals al gemeld, ik had geen eten gekregen in Stockholm xD. Heel vreemd: je had hier de mogelijkheid om alleen een koud voorgerecht en een dessert te eten. Päivi en Tiiu kozen hiervoor, en omdat ik niet de ambetante, dure uitwisselingsstudent wilkde uithangen, heb ik dat ook maar gedaan (soms moet je je een beetje aanpassen). Maar ik had meteen spijt van mijn keuze. Er was dus een voorgerechtenbuffet waarvan je kon nemen wat je maar wil, zoveel je maar wil. allemaal koud. Koude schotel kan ok zijn, heb ik geen problemen mee, maar gerechten die warm zij houd serveren? Koude kip op een stokje (zo met een gebruind korstje errond), koude lamsbouten nog een paar koude vissoorten. Ik mag dan geen gastronomisch wonder zijn, maar ik weet wel 1 ding: vlees en vis eet ge NIET samen. Ik had de vorige dag al vis gegeten, dus ik besloot voor het vlees te gaan, Wat achteraf dus geen goede bleek. De koude lamsbout smaakte nog redelijk, zeker in vergelijking met de onsmakelijke kip. Ik weet niet in wat voor kruiden men heeft gebruikt, maar in elk geval geen kruiden die passen bij de smaak van kip :s. Mijn eetlust was dus over. Al heb ik mij natuurlijk wel met veel vreugde op het dessertenbuffet geworpen, wat gelukkig wel dik in orde was.
Maar het slechte eten kon mijn dag al niet meer slecht maken, het was immers al zo goed geweest. En het werd nog beter :D. Eerst nog even kijken naar alweer een coole goochelshow en dan naar het allerhoogste punt van de boot (de 13e verdieping, nog boven het zonnedak). Daar was een lounge waar elke avond karaoke werd gehouden. We wilden daar de eerst avond al naartoe gaan, maar toen vonden we het niet (er zijn 4 liften in de boot, maar slechts 2 ervan kunen maar naar die verdieping). Tiiu ging niet mee, ze was moe (en had het te druk met naar haar nieuwe vriendje te sms'en ^^). Ik had eerst niet veel zin om zelf te zingen, er waren daar nogal veel mensen en ik was moe. Maar uiteindelijk had ik besloten dat ik toch maar een liedje zou zingen. Tenslotte zing ik graag, en als je naar een karaoke gaat is het de bedoeling dat je zingt. Er waren trouwens genoeg mensen die het stukken slechter hebben gedaan dan mij :p.
Toen het eindelijk mijn beurt was, voelde ik mij toch wel een beetje nerveus. Maar toen zetten de klanken van mijn gekozen nummer, 'Californication' van The Red Hot Chilipepers in, en ontspande ik mij. Ik heb dit liedje als is gezongen voor zo'n 1000 man (namelijk mijn hele school tijdens de 100dagen) en ik ken het uit mijn hoofd. Maar bovenal vind ik het gewoon een geweldig mooi liedje. Ik begon met zingen en was blij verrast dat er veel mensen van het publiek mij aanmoedigde en meezongen. Na het zingen kwam er een man naar mij (ik denk dat hij wel wat gedronken had) die mij een kaartje in de hand duwde. Hij sprak duidelijk niet zo goed Engels (of hij was te zat om enige kennis van vreemde talen te tonen), maar wat hij zei was: 'You sing really good. You should send me a mail.' De rest van wat hij zei snapte ik niet. Op het kaartje staan dus een facebookpagina, een youtubecannel en een mailadres van een Zweed Jörgen Bäckman 'Spacecowboy' xD. Ik weet het, klinkt niet zo geweldig :p. Ik heb het Yutubekanaal is bekeken en het lijkt gewoon een kerel te zijn die veel reist en een passie voor coutrymuziek heeft. Ontdekt worden door een Zweedse Spacecowboy (die naam alleen al! xD) is misschien niet zo spectaculair, en ik denk ook niet dat ik die kerel effectief een mail ga sturen (ik heb het niet zo voor country), maar het streelde mijn ego wel :p.
Ik werd ook overladen door complimenten door een paar Zweden die naast mij en Päivi zaten, van 1 vrouw in het bijzonder (ik ben jammergenoeg haar naam vergeten). Ze bleek zelf een enorme fan van de Red Hot Chilipepers te zijn en vond het geweldig dat ik een liedje van hun had gezongen. Ze bleef maar doorpraten over de Red Hot Chilipepers en bleef maar zeggen dat ik nog een liedje van hen moest zingen. Gelukkig voor mij zat de karaoke vol want ik had niet graag toegegeven dat 'Californication' het enige liedje is dat ik van de Red Hot Chilipepers kan zingen. Ik ken er wel een paar ander, maar niet genoeg om die op een karaoke voor publiek te zingen. Maar het was een hele vriendelijke mevrouw en we hebben een toffe babbel gehad over muziek. Ze vond het heel jammer dat ik niet mee terug ging op de boot naar Stockholm (ja Zweden doen hetzelfde als Finnen, alleen omgekeerd, zij maken een tripje naar Helsinki en terug). Ja, ik heb mij daar goed geamuseerd in die karaokelounge.
Na de karaoke zijn we nog naar de laatste goochelshow van de avond gaan kijken en daarna zijn we vermoeid in ons bet gekropen. Geen gesnurk die nacht (:p) dus ook ik kon een beetje slapen. Het ontbijt de volgende dag was het zelfde als de vorige (wat ik prima vond!). En na het ontbijt nog snel eventjes langs de taxfree souvenirshop om een aandenken mee te nemen van de reis. Dan terug naar de kabine om alles in te pakken en ons klaar te maken om te vertrekken.
Dat was mijn tripje naar Stockholm. Ik vond het fantastisch, zelfs nog leuker dan de uitstap naar Tallin, en het is zeker niet de laatste keer dat ik in Stockholm ben geweest. Ik kom terug, reken maar!
Vandaag ben ik trouwens al weer voor de 2 dag naar school geweest, en ik heb mijn uitslagen van mijn examens terug gekregen :D. Maar ik zal hiervoor een volgend berichtje maken, want dit blogpostje is nu al veel te lang. Dus, blijven lezen want het volgende berichtje zal snel volgen! (morgen ben ik trouwens officieel 2 MAAND in Finland).
Dit weekend ben ik met mijn gastmama Päivi naar Jämsä geweest om de moeder van Päivi, die nu 84 is, te bezoeken. Jämsä is een klein voorstadje (allé, in Belgische termen is het gewoon een dorpke met weinig inwoners) van Jyväskylä, een stad in het midden van Finland, midden in het merengebied.
De reis van Espoo naar Jämsä duurt zo'n 3u, maar ik heb me tijdens de heenreis niet verveeld (de voornaamste reden hiervan is dat ik 2/3 van de rit geslapen heb :p), want er viel wel het een en ander te bekijken. Ik weet niet hoe het in België zit maar hier zijn alle bomen hun bladeren vollop aan het verliezen (dat proces is al bezig van midden september) en dat is echt mooi om te zien, want aangezien Finland een en al bos is, is alles gekleurd. De meeste bomen hier zijn natuurlijk de berken (koivu), de blaadjes van deze bomen kleuren geel of rood. Maar de dennen en sparren (kuusi) blijven groen. De hele omgeving is dus zover je kan kijken (letterlijk!) groen, geel en rood. En dat is echt prachtig. Het geeft de hele omgeving iets van een sprookjesland. Het heeft iets fabelachtig die gekleurde bomen die zachtjes meedijnen in de wind en de fijne blaadjes die naar beneden dwarrelen. Ik kan daar echt van genieten. Toen ik in België was, heb ik daar nooit zoveel aandacht aan besteed. Herfst met zijn gekleurde en naar beneden dwarrelende blaadjes is de normaalste zaak van de wereld, daar zta je niet bij stil. Maar als je dan in Finland komt lijkt dat proces ineens zoveel indrukwekkender omdat er zoveel bomen zijn. Je kunt er gewoon niet naast kijken. Overal waar je komt zie je de kleur.
Dus op de weg naar Jämsä, waar alleen maar bomen te zien zijn (en hier en daar een meertje) heb ik dus enkele foto'tjes getrokken van het kleurlijke landschap (en toen ik het beu was heb ik in een boek gelezen xD). Aangekomen bij de 'bomma' hebben we gegeten en zijn gaan slapen. De moeder van Päivi spreekt geen woord Engels maar ze deed toch moeite om met mij te communiceren door simpele Finse zinnetjes te gebruiken, en ze glimlachte de hele tijd naar mij. Ondanks het feit dat ik mij een beetje ongemakkelijk voelde vanwege de ongewone situatie (Tiiu, het kleinkind wou niet meekomen, ipv stond ik ineens mee voor de deur), had ik toch het gevoel dat ik welkom was.
De volgende morgen liet Päivi mij haar geboortestadje zien. Jämsä is een klein stadje, in mijn ogen gewoon een dorpke, maar heel gezellig. Wat mij als eerste opviel was dat ik bijna alleen maar oudere mensen zag. Veel jongeren trekken weg uit het kleine stadje om bv. in Jyväskylä (een halfuurtje noordwaarts) te gaan wonen, omdat daar veel meer werkgelegenheid is en omdat jonge mensen nu eenmaal vaak naar de stad verhuizen. Het gevolg hiervan is dus dat jämsä vergrijst en de bevolking van het stadje wordt steeds dunner. Vele winkels sluiten hun deuren wegens gebrek aan klanten. Ik merkte aan Päivi, toen ze mij dat vertelde, dat ze daar toch wel een beetje mee in zat. Maar ja, er is weinig aan te doen.
Tegen 10u zijn we naar Jyväskylä vertrokken. Benjamin, een van de andere afs'ers uit Vlaanderen, woont daar. En ook Marijne (nog een Vlaamse) woont niet ver van die stad. Ik had dus op voorhand met hen afgesproken zodat ik nog eens een 'live' nederlands babbeltje kon doen :D. Marijne zou jammergenoeg pas in de late namiddag naar Jyväskylä komen, en ik heb ze dus niet meer gezien. Maar Benjamin was er wel :D. We hebben zo'n 2,5u rondgelopen in de stad (terwijl Päivi en haar moeder naar ne spa gegaan zijn). Benjamin heeft mij een beetje rondgeleid en het een en ander vertelt over de stad. We hebben veel gepraat over de dingen die we al gedaan hebben. Het viel mij op dat, hoewel we in hetzelfde land zitten, er bepaalde dingen toch echt verschillend zijn. In Jyväskylä was het bv al behoorlijk koud. Benjamin droeg al wanten (ik was natuurlijk zo stom geweest de mijn te vergeten). Maar we hadden geluk want na een tijdje kwan het zonneke erdoor en was het meteen een stuk warmer (behalve in de schaduw dan). Het was echt heel gezellig en Jyväskylä is een hele mooie, gezellige stad. Mijn gastmama zei dat Jyväskylä een kleine stad was, maar ik vond die van oppervlakte toch behoorlijk groot ze! Natuurlijk een stuk kleiner dan Helsinki, maar dat is dan ook een hele grote stad (terwijl er maar weinig mensen wonen).
De tijd in Jyväskylä was veel te snel voorbij, maar het heeft mij echt deugd gedaan nog eens met iemand gewoon aan één stuk door Nederlands te babbelen. Ik bedoel, ge kunt praten op skype, maar dat is echt niet hetzelfde. Ge praat misschien max. een halfuur en uiteindelijk, ge zit voor een scherm. Dat is echt niet hetzelfde als iemand die echt 'aanwezig' is. Ik heb nu echt wel gemerkt dat mijn moedertaal buiten gebruik is. Ik begon de helft van de tijd int Engels te spreken en soms kon ik mij bepaalde woorden zelfs niet meer int Nederlands herinneren (schandalig, ik weet het!) en ik heb echt dikwijls over mijn woorden gestruikelt. Maar tegen het einde toe begon het terug iets vlotter te gaan xD. Het gebabbel met Benjamin was dus echt plezant en de autoreis van 3u echt meer dan waard.
De volgende dag, zondag, ben ik met Päivi de ouders van haar ex-man, die ook in Jämsä wonen, gaan bezoeken. Heel vriendelijke mensen, de vrouw is een kunstenares en ik moet zeggen dat ik wel lichtelijk onder de indruk was van haar werk. maar het leukste van dat bezoek was in het begin. We kwamen binnen en Päivi legde, toen we ons geïnstalleerd hadden, aan de vrouw (ik ben de naam vergeten) in een 10tal zinnen uit, wie ik was en waarom we nu in Jämsä waren. EN IK KON DAT ALLEMAAL VERSTAAN!!! Na het uitgelegd te hebben in Fins draaide ze zich om naar mij om te vertellen wat ze net gezegd had maar ik kon haar (met enige trots) zeggen: ' I understood perfectly what you were saying'. Ikke dus heel trots op mezelf. Het gaf mij een goed gevoel, want ik heb al een paar weken het gevoel dat ik maar weinig vorderingen maak in de Finse taal. Als ik de taal zou moeten kennen tegen kerstmis, wat de voorgaande afsstudenten beweren, dan wordt het toch tijd dat ik een beetje Fins begin te spreken. Ik heb het gevoel dat ik nog maar weinig van het Fins ken en dat ik nog een lange weg te gaan heb. maar het feit dat ik dat korte gesprekje kon volgen, gaf mij het gevoel dat ik misschien toch meer van het Fins begrijp dan ik eigenlijk denk. Ik blijf in ieder geval goed oefenen en hoop dat het vroeg of laat z'n vruchten zal afwerpen.
Na het visitje aan de ouders van haar ex-man, vond Päivi dat het stilletjesaan tijd werd om huiswaarts te keren. We hebben eerst nog wel gegeten bij de 'bomma' en daar was iets heel leuks: haar keukentafel staat aan de raam en vlak tegen die raam aan de buitenkant staat een klein vogelvoederhuisje. Maar echt vlak tegen de raam. En terwijl wij daar aan het eten waren, kwamen er kolmeesjes en pimpelmeesjes daar zaadjes oppikken. Op nog geen 30 cm van waar ik zat! IK heb geprobeerd er foto's van te trekken maar die waren jammergenoeg niet zo geslaagd. Na het eten tijd om in te pakken. Als een afscheidkadootje heb ik van de 'bomma' leker warme wintersokken gekregen. Dat was zo lief van haar!
Nog een lang (iets saaier) tochtje terug naar huis en dan uitgeput, maar tevreden in bed kruipen. Vandaag begint de vakantie trouwens, dus er is tijd genoeg om een beetje bij te slapen. Ik heb het nodig, want de laatste dagen is het soms moeilijk om hier in slaap te komen. Mij huis bevindt zich op de top van een heuvel en die heuvel bevindt zich onder een vliegtuigverbinding. Allé niet rechtstreeks, maar als de wind vanuit een bepaalde riching komt, dan wijken de vliegtuigen een beetje af van hun oorspronkelijk parcours en vliegen die dus recht boven ons huis. Allemaal goe en wel als dat overdag het geval is, maar 's nachts is dat gewoon niet te doen. Nu snap ik waarom die mensen van Zaventem zoveel reclameren!
Donderdag ga ik met mijn gestgezin naar Stockholm, ik kijk er al erg naar uit, want het tripje naar Tallin enkele weken geleden was zalig. Dan kan dit uitstapje toch ook niet mis gaan? Ik laat jullie alles weten zodra ik terug ben :D
