Ik had gisteren een ZAAAALIGE dag!!! IK HEB IN HELSINKI 2 VLAMINGEN ONTMOET!!!!!

we zullen misschien best eventjes beginnen bij het begin. Gisteren was het de 2 ontmoeting met de afs’ers (het weekend niet meegerekend). ‘The amazing race’, was de beschrijving. Een korte samenvatting voor een wandeling door Helsinki met hier en daar een paar opdrachtjes. Heel leuk eigenlijk.

De race begon om 14u aan het station van Helsinki. Ik kwam met de trein van Tuomarila en toen ik bij de groep aankwam wist ik eerst niet voor de volle 100% of ik wel juist was. De helft van de mensen die er al waren, had ik nog nooit gezien. Dit bleken dus de AFS vrijwilligers te zijn die de wandeling in elkaar hadden gestoken. Heel toffe mensen, veel meer open-minded dan de gemiddelde Fin :D. De rede daarvan is natuurlijk dat zij zelf al met AFS zijn weggeweest, en het is een algemene regel: wie met afs meegaat, is open-minded (en ik denk persoonlijk dat ik daar zelf geen uitzondering op ben :p).

Ik zat in de groep met Sara (mijn goeie vriendin van de Finse les), Tatiana (Italië), Molly (Venezuela) en nog nen Italiaanse jongen. Ik ben zijn naam vergeten xD. Hij behoord niet tot het Espoo-Helsinki Chapter, maar hij was uitgenodigd door de andere Italiaanse jongen, Francesco (vraag mij niet waarom). Dus ook in deze kleine groep waren de italianen weer eens in de meerderheid :P. Maar het was een hele leuke groep en we hebben ons die namiddag dus echt goe geamuseerd.

Maar het ging al direct fout. Niet echt onze schuld, want 2 afs vrijwilligers moesten ons naar het beginpunt van onze wandeling begeleiden, maar dat liep dus niet helemaal zoals verwacht. We waren niet echt verkeerd gegaan, maar de tram die we genomen hadden was in de verkeerde richting gedraaid. Dus moesten we de tram terugpakken, en toen kwamen we aan de juiste halte, maar om de een of andere bizarre rede ging de deur niet open (we verdenken de tramchauffeur, al hebben geen idee waarom die de deur niet zou opendoen). Dus moesten we de tram nog eens terugpakken om eindelijk aan onze oorspronkelijke bestemming aan te komen. Met als gevolg dat ons groepje dus al met een serieuze vertraging startte.

We hebben de trappen voor het parlementshuis geteld (46), gedanst voor geld op het plein voor het grootste shopping center van Helsinki (de macarena, en we hebben 25 cent verdient, die we bovendien gekregen hadden van een afs vrijwilliger xD), we hebben Molly de lelijkste H&M look ever gegeven, we hebben mensen naar een Finse mop gevraagd, een Finse film in de cinema gezocht en in een restaurant gevraagd of ze voor ons een ei konden koken. Plezier verzekert! :D

Vanwege onze vertraging in het begin (en ook ergens haverwege omdat de afs vrijwilligers in de H&M zaten terwijl we die zochten. Omdat we die dus niet zagen zijn we er een heel stuk voorbijgelopen, om ze dan eindelijk op de terugweg te vinden) kwamen wij dus als laatste aan. Geen prijs voor ons dus, die ging naar de groep van Daniel.

Normaalgezien zou de race tot 18u duren, maar het was al gedaan rond 17.15u. Een aantal van de afs’ers moesten al door, en een aantal van de italiaanse crew wilden samen iets gaan doen (toffe mensen die italianen, ma ze klitten zo samen) maar de meeste, mij inclus, zijn met z’n allen nog naar de MC Donalds gegaan. En ik ben echt blij dat ik dat heb gedaan, anders had ik Wout dus nooit ontmoet.

Wonder boven wonder had ik helemaal geen honger toen we in de MC Donalds aankwamen. Ik bedoel, vanaf het begin dat ik hier in Finland ben eet ik echt veel. Ik ben nu in 2 maand tijd iets meer dan een kilo bijgekomen (wat nog redelijk meevalt, Agustina vertelde mij dat ze niet meer in de jeansbroeken past die ze van Argentinië heeft meegebracht, dat probleem heb ik nog niet, en dat wil ik graag zo houden). Maar ik heb dan maar iets te drinken genomen en we hebben gezellig met elkaar gebabbeld. Ik heb zo ook de tot hier toe nog onbekende afs vrijwilligers beter leren kennen. Maar leuke babbeltjes met afs’ers is echt niet moeilijk, dat gaat altijd vanzelf.

En op een bepaald moment was Kevin, de Japans ogende jongen uit Duitsland (door ons ‘The Japanese guy’ genoemd :p) een discussie aan het voeren met een vrijwilligster die naar Oostenrijk was geweest, over welk land beter was. Kevin was aan het pochen over Duitsland, dus ik besloot die vrijwilligster bij te vallen. Commentaar van Kevin natuurlijk: ‘You Belgium people don’t even have a gouvernment’. Waarop ik met mijn veel te luide stem antwoordde: ‘I KNOW WE STILL DON’T HAVE A GOUVERNMENT, BUT WE HAVE EVERYTHING WE NEED. WE HAVE BEER, CHOCLATE, .... 2 seconden later staat er iemand achter mij. ‘Excuse me, are you from Belgium?’ ‘Yes’ ‘Nederlands?’ ‘Ja!’ En ik kon niet anders dan denken: WA? ZALIG, DIE SPREEKT NEDERLANDS!

In ons AFS chapter zijn er heel veel Italianen, die onderling zo veel italiaans kunnen spreken als ze willen. Er zijn ook heel veel Spaanssprekende mensen, die kunnen dus ook altijd met elkaar praten. De meeste van mijn vrienden kunnen altijd wel op een of andere manier eens met iemand in hun eigen moedertaal spreken. Ik zeg niet dat ze dat daarom altijd doen. Nee, mijn vrienden doen heel veel moeite om Engels/Fins te spreken. Maar zij hebben de MOGELIJKHEID om hun eigen taal te spreken en de KEUZE om dat wel of niet te doen. Ik heb die keuze niet. Ik kan niet anders dan Engels of Fins te spreken (in geval van Fins, proberen te spreken). Ik weet zeker dat mijn vrienden allemaal al het gevoel hebben gehad dat ze zich niet goed kunnen uitdrukken. Maar weinigen van hen weten hoe het is om echt met niemand je eigen taal te kunnen spreken (klinkt allemaal nogal dramatisch, ik weet het, maar het is gewoon waar). Je kunt natuurlijk skypen, maar dat is echt niet hetzelfde. Dus dan kunt ge u wel voorstellen dat het gewoon fantastisch als ge ineens totaal onverwacht iemand tegenkomt die dezelfde taal spreekt als gijzelf.

Het is dus bewezen, een luide stem heeft zo zijn voordelen :D. Als ik niet zo’n volumineuze stem had gehad zou Wout dus nooit gehoord hebben waarover we aan het praten waren. En ja, als ge ‘we still have no government’ en ‘beer and chocolate’hoort, dan weet ge gewoon dat die persoon van België moet zijn J. Zelfs het ontbreken van een Belgische regering schijnt nog ergens goed voor te zijn! Wout is van West-Vlaanderen, studeert aan de unif in Gent, maar hij studeert nu voor een paar maanden in Noorwegen. En nu was hij, en een aantal anderen, dus in Helsinki. Bleek toch wel dat er tussen die andere 8 studenen, NOG ne Vlaming zat zeker! Ik ben na de MC Donalds met Wout meegegaan om ook Jeroen, uit Vlaams-Brabant, te ontmoeten (die in een andere MC Donalds zat :p). Ik veronderstel dat sommigen van mijn afs vrienden zich afvroegen waarom ik meeging met iemand die ik nog maar pas ontmoet had ipv met hun mee te gaan (naar een park, jeuj xD). Wel, zie alinea hierboven ^^.

Ik heb nen hele toffe babbel gedaan met Wout in Jeroen (in het NEDERLANDS!) en ook de andere studenten die bij hun waren, waren heel vriendelijk. Jammer dat hun trein terug naar Noorwegen als gisterenavond vertrok. Maar het was echt heel plezant. En voor ze vertrokken heb ik nog 2 knuffels gekregen :D. Ik krijg echt veel te weinig knuffels hier :p! Volgens mij kennen de Finnen het woord ‘affectie’ echt niet (lichamelijk contact is al taboe)! En bovendien gaat het waarschijnlijk weer efkes duren voor ik nog is een andere Vlaming ga tegenkomen.

En dan, de kers op de taart, toen ik thuiskwam heb ik samen met mijn gastouders een NEDERLANDSTALIGE FILM gezien (hij was wel int Hollands, maar ja, in mijn situatie kunt ge niet al te kieskeurig zijn é xD)! ‘Nothing to lose’ was de titel. Niet echt een blockbuster, maar Nederlands is Nederlands. En ik bedoel, een Nederlandstalige film die op een Finse tv-zender wordt uitgezonden? Dat kan niet anders dan UITERMATE ZELDZAAM zijn. Het was wel grappig om naar die film in het Nederlands te kijken met de Finse ondertiteling eronder.

’s Nachts veel te laat gaan slapen, ik had nog veel te veel energie over :p. En ik heb nog een lang gesprek met Stijn (vriend uit België) op facebook gevoerd. Maar ik heb vanmorgen toch goed kunnen uitslapen, aangezien het weekend is en de klok vannacht verzet is (jaja, ook hier wordt de klok een uurtje teruggedraaid), dus heb ik een uurtje langer in mijn bed kunnen blijven liggen.

Door het verzetten van de klok is het ‘s morgens natuurlijk niet meer zo donker, maar ’s avonds wel. Om 16u begon het al te schemeren! De gastouders van Sophie vertelde haar dat in de winter Finnen altijd een half uur vroeger opstaan om gedurende dat halve uur naar een lamp te staren. Klinkt debiel, maar dat is genoeg vitamine D te hebben. Doordat het zoveel donker is, wordt je blijkbaar ook veel sneller moe. Ik ben benieuwd hoe ik de volgende maand ga doorkomen, want november wordt door iedereen die ik hier ken afgestempelt als de zwaarste maand van het jaar. Donker, en nog geen sneeuw. Maar ik zal mijne plan wel trekken, zoals altijd :D.

Nog een laatste dingetje: Ik wil eventjes iedereen bedanken voor alle leuke reacties die ik krijg op mijn blog. Zowel op de blogberichtjes als in het gastenboek. Het is nogal moeilijk om al die berichtjes altijd te beantwoorden (wat ik soms wel doe). Maar ik wil maar eventjes zeggen dat ik al die berichtjes altijd met heel veel plezier lees en dat ik het echt heel leuk vind om jullie reacties te krijgen. Dus DANKJEWEL IEDEREEN, en blijven lezen en reageren ;).

heel veel groetjes,

Kaat

(PS: Ik ben er eindelijk ingeslaagd om fatsoendelijke foto's op mijn blog te zetten, maar ik weet eigenlijk niet hoe ik het heb gedaan, hopelijk lukt het volgende keer ook :D)

30-10-2011 om 21:11 geschreven door Kaat_  

Deze zondag heeft Sophie mij en Agustina uitgenodigd om met haar mee te gaan naar Turku. Ze ging daar samen met haar contactpersoon van YWU naartoe en die had nog 2 plaatsjes over in de auto :D. We zijn rond 11u 's morgens vertrokken. Ik was behoorlijk moe want ik was de vorige dag samen met Sara, Bella en Sophie naar Eerika geweest, voor een soort privéfeestje. Dat was heel gezellig, er waren een aantal leuke mensen en jongens die met ons praatten! Heel gezellig, maar het was wel 12u 's nachts toen ik thuiskwam. Maar ik kon nog een beetje bijslapen tijdens de autorit naar Turku, die zo'n anderhalf uur duurde.

Aangekomen in Turku bracht de contactpersoon van Sophie ons naar het kasteel van Turku. Terwijl wij het kasteel bezochten, zou zij op visite gaan bij een tante. Het kasteel was echt een heel mooi, oud gebouw. Turku is een van de oudste steden van Finland, en is heel lang de hoofdstad geweest, tot er een grote brad uitbrak en bijna de hele stad letterlijk in rook was opgegaan. Vanaf toen werd de hoofstad Helsinki. De binnenkant van het kasteel was ook de moeite waard. Omgetoverd tot een museum met vondsten uit het kasteel. We hebben er denk ik anderhalf uur rondgelopen en het was zeker de moeite waard.

Daarna hebben we gezellig rondgewandeld door de stad. We wilde naar de markt gaan, maar jammergenoeg waren ze alle tentjes al aan het afbreken. Maar rondwandelen is ook heel gezellig. We zijn ook nog eventjes de kerk binnengegaan, maar blijkbaar was daar een of ander optreden van een koor, dus zijn we maar terug naar buiten gegaan. De kerk is oud, en in een totaal andere stijl dan alle andere kerken die ik hier al in Finland heb gezien. En, ook al was het maar kort, ik ben blij dat ik toch ook eventjes de binnenkant heb kunnen zien.

Daarna zijn we nog iets gaan eten in een van de vele koffieshops (koffieshops zijn echt overal in Finland) en dan was het dagje alweer voorbij. Ik hoop dat ik nog eens de kans krijg om naar Turku te gaan, want 1 namiddag is toch maar weinig om zo'n rijke stad als Turku te bezichtigen.

Vandaag had ik geen school. Ik was gevraagd, samen met Daniel en Imma, om in een school in Itakeskus een presentatie te geven over België. Ik heb een nieuw Fins meisje ontmoet, Siira, die 2 jaar geleden met afs naar Brazilië is geweest. Haar was ook gevraagd om eventjes te komen spreken. De lerares die ons gevraagd had om te komen was ook heel vriendelijk. We hebben veel gepraat over onze verschillende landen, het was heel gezellig. En na de presentaties zijn Siira, Daniel, Imma en ik nog eventjes in Helsinki blijven hangen om nog iets te gaan drinken (natuurlijk in een koffieshop). En ik heb daar mijn eerste koffie gedronken! Het was wel ne koffie gemengd met chocolademelk, maar de koffie smaakte toch wel het sterkste. Ik vond het nu niet verbazingwekkend lekker, maar best ok. En ge kunt niet in Finland geweest zijn en niet koffie gedronken hebben, want Finnen drinken koffie zoals de Britten thee drinken (ok, die vergelijking is misschien een beetje overdreven, maar toch).

Morgen is het de volgende maandelijkse afs meeting. We doen een 'amazing race', ik veronderstel een soort zoektocht door Helsinki. Daar zal ik morgen dus meer over kunnen vertellen. :D

grtjs

Kaat

Bijlagen:
IMG_2332 (675 x 506).jpg (121.5 KB)   
IMG_2340 (675 x 506).jpg (74.3 KB)   
IMG_2350 (506 x 675).jpg (61.7 KB)   
IMG_2351 (506 x 675).jpg (87.5 KB)   
IMG_2415 (675 x 506).jpg (54.9 KB)   
IMG_2426 (675 x 506).jpg (52.4 KB)   
IMG_2482 (506 x 675).jpg (76.7 KB)   
IMG_2491 (506 x 675).jpg (84.3 KB)   
IMG_2500 (506 x 675).jpg (85.2 KB)