10 maanden in Finland met AFS hey x
ik ben Kaat, ik woon in België en over 1 maand vertrek ik voor 10 maanden naar Finland. Ik zal daar verblijven bij een gastgezin in een totaal andere omgeving en cultuur. De ideale gelegenheid dus om een blog op te starten om iedereen in België te laten weten hoe het met me gaat!
25-04-2012
party in Porvoo & afscheid van Agustina
En dan nu een verslagje van vorige week :)
Vorige maandag ben ik naar de film geweest met mijn afs contactpersoon Henna. Henna is een Finse die vorig jaar met afs op uitwisseling naar Luik is geweest. Het was al heel lang geleden dat we elkaar nog eens zagen. De laatste keer was in december tijdens een van de maandelijkse meetings, dus het was heel fijn om haar weer terug te zien. We zijn eerst samen pizza gaan eten en daarna naar de film 'Hunger games'. Henna heeft mij bovendien ook uitgenodigd om tijdens de zomervakantie enkele dagen met haar familie mee te gaan naar hun zomerhuisje op het platteland (waar weet ik niet). Ik heb natuurlijk vol overtuiging ja gezegd :).
Dinsdag brachten we met afs nog eens een bezoek aan de Fazer chocoladefabriek in Vantaa. Deze keer waren we echter met veel meer, omdat er ook een ander afs district mee was. Ik had Sophie ook meegevraagd om te komen, aangezien zij met YFU de kans niet krijgt om naar de fabriek te gaan. Ze was heel blij dat ze mee kon. Ik was heel blij dat er weer zo veel andere afs'ers waren. Bij een aantal was het geleden van de Laplandtrip dat ik ze nog gezien had, dus ik heb er echt van genoten. En natuurlijk was het een rondleiding in een chocoladefabriek, dus... free chocolate :). Achteraf zijn we met de meesten van ons naar Helsinki gegaan. Daar zijn we met z'n allen iets gaan eten (we gaan altijd iets eten als we met de afs'ers samen zijn :p) en hebben we een beetje rondgewandeld door de stad. Het was echt een hele gezellige dag.
Vrijdagavond was er een feestje in Porvoo, georganiseerd door mijn Waalse vriendin Muriel en haar gastzus Mia. Veel van de afs'ers die in en rond Helsinki wonen waren uitgenodigd, dus we kwamen met z'n allen samen in Helsinki om samen de bus te nemen. Eenmaal in Porvoo, kwam Mia ons oppikken met haar auto en werden we naar het huis van Muriel en Mia gebracht. We installeerden ons en daarna maakten we kennis met de Zweeds-Finse vrienden van Muriel (Muriel woont in een Zweedstalige familie en gaat naar een Zweedstalige school). Ik ben tot de conclusie gekomen dat Zweedstalige Finnen echt veel socialer zijn dan de andere Finnen. Ze begonnen allemaal spontaan met ons te praten en de sfeer zat er al van in het begin goed in. Muriel en Mia hadden böl (ik weet niet zeker of dat correct geschreven is) gemaakt, een soort van sangria (echt heelrijk) en er stond een grill buiten, zodat er vlees gegrillt kon worden. Het eten en drinken was dus dik in orde :). We hebben de hele nacht en avond gepraat en gedanst (ik heb half van de aanwezigen de basispassen van de salsa aangeleerd :p) en ik heb er echt ongeloofelijk van genoten.
De volgende dag waren we natuurlijk allemaal volkomen uitgeput en we hadden helemaal geen zin om terug naar huis te gaan. Maar zaterdagavond was het verjaardagsfeestje van Caterina (Italië) en bijna iedereen van ons zou daar naartoe gaan. Mia nodigde ons uit om nog eens terug te komen naar Porvoo, we kunnen altijd blijven slapen bij hun thuis. Ik zou heel graag nog eens terug naar Porvoo willen gaan, om de stad zelf te bekijken, daar was dit weekend geen tijd voor, want de stad zag er echt heel mooi uit. En de mensen die ik daar ontmoet heb, waren ook gewoon allemaal kei tof. :)
Terug thuisgekomen van Porvoo, in de late middag, heb ik voor ik mij klaarmaakte voor het feestje van Cate, eerst een 2tal uurtjes geslapen. Daarna ging ik samen met Sara (Italië), Lillian (Brazilië), Emilio (Costa Rica) en Alvaro (Spanje) op weg naar het verjaardagsfeestje van Cate. Vrijdagavond hadden we een cadeautje gekocht , alle uitwisselingsstudenten die zouden komen hadden allemaal 5 euro gegeven. Daarmee hebben we een mooie tas en 2 schattige sjaals gekocht. We hadden de trein genomen naar Vantaa, maar toen stuitten we op een probleem. De bushalte, die zich op ongeveer 3min. van het treinstation moest bevinden, was onvindbaar. We hebben zeker 3 kwartier gezocht achter de bushalte in kwestie, maar we vonden nooit de juiste. Hoe langer we zochten, hoe slechter het humeur werd van iedereen, en ik was opeens echt totaal niet meer in feeststemming. Toen Sara en Lillian uiteindelijk besloten dat we beter een taxi konden nemen, hebben Alvaro en ik rechtsomkeer gemaakt. Niet alleen kost een taxi behoorlijk veel geld, we waren ook nog heel moe van de vorige dag, en ik maakte mij vooral zorgen om hoe ik 's nachts terug thuis zou geraken. Als we nu al geen bus naar het feestje vonden, hoe moest ik dan een bus vinden in het midden van de nacht?
Langs één kant is het natuurlijk wel jammer dat ik niet naar het feestje ben gegaan, maar ik denk dat ik de juiste beslissing genomen heb. Bovendien waren ik en Alvaro niet de enigen. Op weg naar huis kreeg ik een telefoontje van Kevin (Duistland), die ook niet wist hoe hij er moest geraken. En toen ik eenmaal thuis mijn facebook checkte, vond ik verschillende berichtjes van mensen die niet zouden komen naar het feestje omdat ze er simpelweg niet geraakte. Conclusie: het is heel leuk om een verjaardagsfeestje te geven, maar dat doe je beter niet in the middle of nowhere!
Gisteren heb ik heel verdrietig nieuws te horen gekregen. Mijn vriendin uit Argentinië, Agustina (die bij mij op school zit), is terug naar huis gegaan. Sophie vertelde mij gisterenmiddag dat Agustina terug naar Argentinië is vertrokken. Haar broer was betrokken in een ongeval. Hij werd overreden door een dronken motorrijder toen hij de straat overstak. Ik weet niet hoe ernstig alles is, maar volgens Sophie was hij bewusteloos. De ouders van Agustina wilden graag dat zij terug naar huis zo komen. Ze is gisterenochtend om 6u met het vliegtuig vertrokken. Ik begrijp volledig dat Agustina terug naar huis is gegaan om haar familie bij te staan, (als er iets met mijn broer zou gebeuren, ik zou ook direct op het vliegtuig zitten) maar waar ik ongelofelijk mee zit, is dat ik geen tijd heb gehad om afscheid van haar te nemen. De kans is groot dat ik haar nooit meer zal zien, en ik heb niet eens dag kunnen zeggen, en dat is echt moeilijk. Ik hoop dat alles goed met haar en haar familie gaat en dat haar broer er snel weer bonvenop komt. Ik ga haar ongelofelijk missen.
Morgen vertrek ik op Wild Camp. Vandaag was het heel mooi weer, dus ik hoop dat het zo blijft voor de rest van de week. Ik kijk er erg naar uit de afs'ers van de Laplandtrip terug te zien. Ik zie het helemaal zitten, maar het wordt hoog tijd dat ik een beetje ga inpakken. Ik ben er dus vandoor! :)
