hallo daar :)

En dan nu mijn blogbericht over mijn vanhattanssit (dat met wat vertraging gekomen is, maar beter laat dan nooit :D)

Woensdagnamiddag (15/02) was de generale repetitie. Omdat ik nog maar net die morgen teruggekomen was van Lapland, was ik natuurlijk ontzettend moe. Maar ik ben toch maar gegaan (al heb ik de rest van de dag wel besteed aan slapen). De repetitie ging heel goed, al was Steven (mijn partner) wel al een beetje zenuwachtig (ik was te moe om zenuwachtig te zijn xD). ’s Avonds maakten Päivi en Tiiu mijn haar al op voor de volgende dag. Ik was daar nogal slecht gezind over aangezien ze daarmee begonnen om 20.30u, terwijl ik eigenlijk wou gaan slapen (want ik was kapot van de Laplandreis). Uitendelijk kon ik pas tegen 22 u mijn bed in, met mijn haar vol met spelden om mijn haar in positie te houden, niet echt comfortabel dus. Gelukkig was ik de volgende dag toch wel fit genoeg voor het dansfeest :).

De volgende dag moest ik al om 8.20u op school zijn, want ik had nog les en bovendien was het ‘abi-show’. De abi’s zijn de 3^e jaars, rond deze tijd studeren zij af en dan hebben ze een soort mini 100 dagen show. Dat dacht ik ten minste, want eigenlijk was het alleen maar een slideshow met oninteressante foto’s (als ik had geweten dat het zo saai zou zijn, had ik wat langer uitgeslapen). Wat wel de moeite was, was na de abi-show het vertrek van de abi’s. Volgens de traditie vertrekken de abi’s met een grote vrachtwagen en gooien ze snoepjes naar de anderen. Dat was wel leuk om te zien, en mijn zakken zaten vol met snoep :D.

Om 11u ging ik naar huis om mij klaar te maken voor de vanhat. Aangezien Päivi en Tiiu allebei niet thuis waren, kwam Mirva, de vriendin van Teemu (mijn gastbroer) mij helpen om mijn haar nog een beetje verder in orde te brengen. Mijn kleedje was bordaux/paarsachtig en mijn haar was naar de rechterkant gevlochten en daar in krullen gelegd. Ik vond het resultaat echt mooi! Alleen jammer van mijn plaaster natuurlijk :) (want zoals de mensen weten die mijn vorige blogbericht hebben gelezen, heb ik op de Laplandtrip met afs mijn pols gebroken). Maar gebroken pols of niet, plaaster of geen plaaster, ik moest en zou mijn dansfeest meedoen!

Toen ik helemaal klaar was, bracht Ari mij naar school. Aangekomen was er echter niemand anders met een chique baljurk te zien, dus ik had al meteen door dat er iets niet klopte. Blijkbaar was de dans verlaat en moest ik pas om 17.30u komen. Aangezien in ik de hele week in Lapland was, wist ik hier dus niets van, en kennelijk had niemand eraan gedacht om mij ook eventjes te verwittigen. Kan natuurlijk gebeuren, maar ik was wel ongelofelijk slecht gezind (en het was ook behoorlijk genant met al die 1^e graders in school die mij stonden aan te gapen). Slecht begin van de avond, maar zoals Ari zei, dan kon het alleen maar beter worden. Hij had gelijk :).

Tegen 17.30u was het al een stuk drukker en liepen er verschillende meisjes rond in chique kleedjes en met mooi opgemaakt haar en make-up en jongens in pak. Het zag er allemaal heel indrukwekkend uit. We moesten nog ruim een uur wachten voor de dans echt begon, dus er was genoeg tijd om al een heleboel mooie foto’s te trekken (zie facebook). Bij heel veel meisjes (en ook jongens) begonnen de zenuwen al serieus naar boven te komen. Ikzelf was eigenlijk behoorlijk kalm (in tegenstelling tot mijn partner). Ik wilde gewoon zoveel mogelijk plezier hebben en er zoveel mogelijk van kunnen genieten. En als er dan al eens een misstapje werd gezet, dan was dat dan maar zo :).

En dan was het tijd voor de dans. Om te beurten werden de namen van de verschillende paren afgeroepen. We waren met 30 paren. Mijn partner, Steven, was zo zenuwachtig in het begin dat zijn handen ervan trilden (schattig :p). Maar we hebben echt heel goed gedanst, ook al zeg ik het zelf :D. In totaal deden we 9 verschillende dansen + nog 2 korte zelfgemaakte dansen. De dansen waren: de Openingsdans (Avaustanssi) - Tango - Fireman’s dance - Cicapo - Do Sa Do Mixer - Pompadour - Pas D’Espagne - Salty Dog Rag - Veletta

Afgezien van een paar keer op mijn eigen kleed te stappen (het was iets te lang), en is een enkel misstapje te zetten, zijn Steven en ik zo goed als foutloos door alle dansen heengeraakt. Steven is wel niet zo goed in walspassen, waardoor ik de leiding heb moeten nemen (wat normaalgezien de mannenrol moet zijn), maar ook dat ging eigenlijk redelijk vlot. Ik was trots :D.

Na ons optreden van de avond was het tijd voor het diner, georganiseerd door Veera en Noora (2 van de leerlingen) in ‘Sipuli’, een van de beste restaurants in Helsinki (echt waar!). ‘Sipuli’ betekent ‘ui’. Het restaurant is zo genoemd omdat het vlak onder de orthodoxe kerk van Helsinki gelegen is, en de top van die kerk lijkt op een ui. Origineel :D. De meesten, waaronder ik, werden gewoon gebracht door de ouders, maar sommigen huurden een taxi en er was zelfs een groep die een limo hadden gehuurd om naar het restaurant te gaan. Een limo is cool, maar het heeft hun wel 500 euro gekost (50 pp want ze waren met 10), en dat vind ik het geld niet waard.

Het restaurant was het geld WEL waard. Heel chic interieur, en heerlijk eten. De zalm was echt perfect gekookt en het sausje erbij was overheerlijk. En ook het chocoladetaartje als dessert was fantastisch. Echt klasse! Het verbaasd mij niet dat Sipuli een van de beste restaurants in Helsinki is (wat mij wel verbaasde is dat we maar 39 euro voor dat diner moesten betalen).

Terwijl Ari mij terugbracht van Sipuli, zo rond 23u, deed ik nog een ontdekking. Uit het raam van de auto starend, merkte ik opeens iets fantastisch op: DE ZEE WAS BEVROREN!!! Nu heb ik het met mijn eigen ogen gezien: een zee kan echt bevriezen. Ik kon jammergenoeg geen foto’s trekken want het was te donker, en ik kon ook moeilijk met mijn mooi kleedje over de zee gaan wandelen. Maar ik ben van plan om volgend weekend weer naar Helsinki te gaan en OP de zee te gaan staan :D.

De volgende dag vroeg opstaan voor nog 2 uitvoeringen, eerst een voor de lokale lagere school (kindjes tussen de 9 en 12 jaar) en dan voor de 1^e en 3^e graders van onze school. De show voor de kinderen was echt leuk! Al die kindjes kijken naar u alsof je een prinses bent, echt kei schattig! We deden ook 2 dansen waarbij we met kinderen uit het publiek danste. Ik danste eerst met een klein meisje en dan een jongetje, en zij waren zo trots :). Maar het allerschattigste vond ik Aleksi (een van mijn vrienden) die de hele zaal aan het rondwalsen was met een meisje van ongeveer 10. Ik weet zeker dat dat meisje zich in de zevende prinsessenhemel waande :D.

De uitvoering voor de 1^e en 3^e graders was ook leuk, omdat veel van mijn vrienden mij konden zien dansen. En omdat het de laatste keer was. Toen alle dansen voorbij waren, was ik langs de ene kant opgelucht, omdat alles goed en zonder veel fouten verlopen was, maar aan de andere kant vond ik het ook heel spijtig, want ja, gedaan is gedaan. Ik heb natuurlijk wel veel mooie herinneringen, veel foto’s en zelfs een paar filmpjes van het gebeuren :).

Die vrijdagavond, na de 2^e dag dansen dus, stond er nog 1 ding te gebeuren: de jatkot, de afterparty :D. Deze vond plaats in ‘Circus’, een grote concertzaal in het centrum van Helsinki. Bijna alle scholen van Helsinki en Espoo kwamen naar Circus om daar hun jatkot te vieren. Veel mensen dus! Om 21u nam ik de trein naar Helsinki waar ik in het station met enkele van mijn schoolvrienden (Mira, Shabana, Sophie, Sami, ...) samen naar Circus vertrokken. Het was echt supertof! Goeie muziek, veel sfeer. Wat natuurlijk wel een opdoffertje was, was dat er geen alcohol geschonken werd. Er was een speciale 18+ ruimte, waar de identiteitskaarten streng gecontroleerd en alleen daar werden pintjes geschonken. Ik kan gerust amuseren zonder alcohol en ik ben zeker niet iemand die om de 5 botten zat is, maar een goeie party is een stuk minder leuk zonder is een pintje te kunnen drinken.

Tegen 1.30u ’s nachts ben ik dan maar samen met Mira doorgegaan. We hebben bijna een halfuur aan de vestiare moeten staa aanschuiven, niet normaal. Ze hadden wel wat meer personeel mogen inhuren daarvoor, maar uiteindelijk geraakten we toch buiten. Omdat de trein ’s nachts dubbel zoveel kost, ben ik teruggekomen met de bus. Het was de 1^e keer dat ik die bus nam, dus ik wist niet exact hoe de bus zou rijden, maar ik wist dat ze zou stoppen ergens in Tuomarila, wat dus nooit heel ver van mijn huis kon zijn. Ik vroeg aan de chauffeur of de bus aan het station stopte en hij zei van wel, maar blijkbaar had hij mij niet goed begrepen.

We waren al een halte gepasseerd die mij bekend voorkwam, maar omdat de chauffeur had gezegd dat de bus ook bij het station stopte bleef ik nog eventjes zitten, omdat het station dichter bij mijn huis was. Maar toen de bus aan haar eindhalte kwam, waren we het station helemaal niet gepasseerd en zaten we in een deel van Tuomarila waar ik nog nooit geweest was (wat mij verbaasde want zo groot is die buurt niet). Buiten mij was er enkel nog een mevrouw in de bus die in slaap gevallen was en luid vloekend de bus uitging toen ze eenmaal door had dat ze in Tuomarila zat. Ik, lichtelijk gestressed, vroeg aan de chauffeur of ik iets verkeerd had begrepen, want dat de bus helemaal niet aan het station gestopt was. De chauffeur zei dat we er niet voorbij waren gekomen, maar wel er vlakbij en aangezien hij toch met zijn bus die richting uit moest, zou hij mij wel eventjes daar afzetten. Sympatieke buschauffeurs, I love them :D.

Om 2.30u was ik eindelijk goed en wel thuis en kon ik mijn bedje inkruipen. Dat het nu de komende week ook nog vakantiewas (de skivakantie hier viel dit jaar samen met de krokusvakantie in België) was een goeie meevaller. Nu had ik eindelijk een paar dagen om eens ECHT goed uit te slapen. En ik had het nodig! Maar ik vond het ongelofelijk leuk en ik ben echt blij dat ik niets gemist heb, ook al was het met een gebroken pols :p.

kusjes,

Kaat xxx

27-02-2012 om 19:49 geschreven door Kaat_