10 maanden in Finland met AFS hey x
ik ben Kaat, ik woon in België en over 1 maand vertrek ik voor 10 maanden naar Finland. Ik zal daar verblijven bij een gastgezin in een totaal andere omgeving en cultuur. De ideale gelegenheid dus om een blog op te starten om iedereen in België te laten weten hoe het met me gaat!
25-09-2011
Tallina <3
Terug van een 2 daags reisje naar Tallin, tijd voor een briefing :D
We zijn vrijdagnamiddag om 16.30u naar Helsinki vertrokken om de boot van 18.30u te halen. De naam van ons (gigantisch!) cruiseschip was the Baltic Princes. 9 verdiepingen, waarvan 1 voor auto's, 4 voor slaapverblijf, 1 voor winkels (tax-free!), 1 voor restaurants, 1 voor allerlei clubs en bars en het dek. Het schip was echt enorm! We hadden een gezinskamer, feitelijk gewoon 2 kamers met een deur om van de ene naar de andere te gaan, nr 5377 en 5379.
Na ons geïnstalleerd te hebben, gingen we direct aan tafel in een van de bootrestaurants. Zo'n superchic etablissement waar alles perfect is georganiseerd. Met van dat chic personeel dat uw bestelling vanbuiten leert en altijd het linkerhand achter de rug houdt. Klasse dus :D. Ik had graag op het dek gestaan tijdens het vertrek van de boot om foto's te trekken, maar daar kreeg ik jammergenoeg de kans dus niet voor. Maar het eten in dat restaurant was verrukkelijk! En ik kreeg als voorgerecht soep! Echte SOEP! Als je in Finland soep krijgt, is dat normaal patatten, vlees en groenten in een beetje water. Maar dit was echte soep (Ikke heel content natuurlijk :D)! Als hoofdgerecht koos ik voor hert. Goede keuze, want het was echt kei lekker! Ik denk het beste hert dat ik al gegeten heb. Over het dessertje (chocolade panna cotta) was ik iets minder enthousiast, maar het was wel heel mooi gepresenteerd.
Na het eten eventjes naar buiten geweest voor enkele mooie foto's van het zeeuitzicht (en voor wat frisse lucht, want pas gegeten hebben en het gewiebel van de boot is geen ideale combinatie :s). En eventjes rondkijken in de boutique en de supermarkt. In de supermarkt viel me 1 ding op: de halve boot was daar, en voor maar 1 ding ... alcohol. Echt iedereen die aan de kassa stond had een kar volgeladen met ALLE soorten alcohol. Wodka, Long drink, bier, ... alles. Ik heb niks gekocht, en daarna zijn we naar de kamer gegaan want Tiiu was echt zeeziek. Päivi ging wat snacks halen uit de supermarkt en dan hebben we een beetje tv gekeken (Tiiu niet, die sliep).
In de boot werden er ook allerlei optredens georganiseerd, maar die begonnen allemaal heel laat dus moesten we nog wachten voor we een kijkje konden gaan nemen om te zien of iets de moeite waard was. Tegen 22u zijn we een kijkje gaan nemen, Tiiu (ondertussen wakker en zich beter voelend), Päivi en ik. Voor we de bar met het podium nog maar betraden vielen mij al 2 dingen op in het schip. 1: deze avond (en dat geldt eigenlijk voor de gehele boottrip, heen en terug) was het de 1e keer dat ik AANGESPROKEN werd DOOR FINSE JONGENS! Jammergenoeg waren ze allemaal zat... Dat brengt ons bij punt 2: IEDEREEN was zat. Er lagen/stonden/waggelden overal mensen in de boot met een blikske bier of een fles andere brol in hun hand. Man, vrouw, jong en oud, iedereen was zat. Diegene die niet zat waren, waren waarschijnlijk in hun kamers. De verhalen die vertelt worden over het feit dat Finnen boottripjes naar Tallin maken om alcohol te kopen en veel te drinken op de boot, zijn dus echt geen fabeltjes. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Bezigheid van de overgrote meerderheid op de boot = alcohol kopen, alcohol drinken, alcohol kopen, alcohol drinken, ... (ok, nu ben ik misschien lichtelijk aant overdrijven, maar toch).
Hoewel al het ander publiek zat was, heb ik mij toch goed geamuseerd die avond. Zat of niet, het is altijd leuk als iemand u een complimentje geeft. En bovendien zijn zatte mensen op de dansvloer behoorlijk hilarisch. Zo was er bv. een vrouw (ik gok rond de 50) een jonge gast (van 20 fzo) aan het versieren op de dansvloer. En een groep meisjes van mijn leeftijd (ik denk de enige die avond die ik gezien heb die NIET zat waren) die aan het dansen waren, komt daar ineens ne vent op af (ook iets in de 50), met een ongeloofelijk dikke buik (daar zijt gij niets tegen, papa) en begint mee in hun groepje te dansen. Beetje genant voor die 3 meisjes, maar tot grote hilariteit van Tiiu en mij.
Er was dus eerst een optreden van een of andere band, de muziek was niet echt mijn ding, maar zoals eerder gezegd, de dansende mensen waren amusement genoeg. Na de band kwam een Amerikaanse stand-up comedian (die al een tijdje in Finland woont). Ik kon lang niet alles verstaan wat hij zei, maar hij heeft op z'n minst toch wel 2 knallers gehad.
1: 'My friends told me I had to go to Estinia, that would be a great cultural experience. So, I went to Estonia. It was a great cultural experience, watching Finns drinking in another country!' (:D, heel grappig gezien het feit iedereen op de boot zat was)
2: 'Do you know the Finnish version of Fear Factor? It is the best ever! I've never seen it actually, but it's the best how it's in my head. ... Are you ready for you're last and final task? ... Yes ... Ok, you see that elevator over there? There is 1 person in it. You have to go inside the elevator, go with that person to the 3th floor ... And you have to make eye contact ...... NO!!!' (als je een tijdje in Finland verblijft, dan weet ge dat dit zo WAAR is! Het was mijn favoriete mopje van de avond :p)
We hebben niet de hele show gezien, want Tiiu was moe en voelde zich nog altijd niet zo goed (ook al was de boot al aan gekomen in Tallin tegen 21.30u). Ik heb dan nog maar een beetje gelezen en dan gaan slapen.
Volgende dag ontbijt om 8u (veel te vroeg voor een weekend!), heel lekker, en er was cornflakes (murot), dus ik was blij (ik ben altijd goed gezind als er cornflakes bij het ontbijt). Dan ons gaan klaarmaken om tegen half 9 de boot uit te gaan en Tallin te bezoeken. Eerste gedachte toen in Tallin voor het eerst zag? Lap, hier regent het ook al -_-' Jaja, het weer was inderdaad niet ideaal, maar niettemin heb ik mij uitstekend geamuseerd.
Tallin ligt op een heuvel. We hebben eerst een taxi genomen naar de top en zijn dan rustig naar beneden, door de oude stad, gewandeld. de gebouwen van Tallin dateert van ongeveer dezelfde periode als die van Helsinki. Het verschil is dat Tallin lang onder Russisch (communistisch) bewind is geweest. Het gevolg daarvan was dat er weinig tot niets werd gerenoveerd of vernieuwd. Helsinki heeft vele nieuwe, moderne gebouwen en kantoren, in Tallin zijn die vernieuwingen nog maar net begonnen. Er zijn dus heel veel mooie, oude gebouwen te zien in hun originele staat.
Ik heb, al zeg ik het zelf, echt enkele hele mooie foto's getrokken van de stad, ik zal ze zo snel mogelijk op facebook zetten en binnenkort ook enkele foto's aan mijn blog toevoegen. Ik heb ook een klein souvenirtje uit de stad voor mezelf meegenomen, een matrouchkapoppetje :D. Dat zo'n poppetje dat je kan opendoen, en daar zit dan weer een poppetje en, enzo verder. Dat is eigenlijk Russisch, maar ook typisch voor Estland.
We hebben zo'n 2 uur rondgewandeld in de stad, echt heel gezellig. In Tallin hebben ze ten minste winkelstraten, dat vind ge dus niet in Helsinki (eigenlijk niet in heel Finland, in Jyväskylä is de enige). En al die oude huisjes, echt een heel leuke sfeer om in te wandelen. Er is ook ergens een deel waar enkel bloemen verkocht worden. Het zijn allemaal kraampjes naast elkaar met kei veel verschillende, kei mooie bloemen. Heel goedkoop ook trouwens. Als het mogelijk had geweest zou ik een boeketje hebben opgestuurd naar ons mama (je krijgt enkele mooie foto'tjes in de plaats, mama :D).
Aan het einde van het bloemengedeelte maakte ik eventjes kennis met de schaduwkant van het mooie Tallin :(. Een oud vrouwtje stond daar en verkocht zelfgemaakte vlinderspeldjes (heel mooi) en sokken. Mijn gastmama en ik hebben allebei een vlindertje gekocht. De vrouw zag er nogal armoedig uit en ik had echt met haar te doen. Ari vertelde mij dat de mensen in Tallin een heel laag pensioen krijgen en dat veel oude mensen vaak moeten vechten tegen te armoede. Zelfgemaakte dingen verkopen is vaak het enige dat ze kunnen doen om aan genoeg geld te geraken om rond te komen. Ik werd daar toch wel door geraakt...
Na de wandeling door de stad zijn we naar een shopping center gegaan om een beetje te shoppen. In Tallin is alles een stuk goedkoper dan in Helsinki (dat wil zeggen, in Tallin kan je dingen kopen aan een normale prijs), dus het was een goed moment om eventjes naar winterschoenen te kijken. En ik heb een er gevonden!! :D Lekker warme botten met een stevige zool, zodat ik niet kan uitglijden over de sneeuw. De prijs was acceptabel en ik weet zeker dat ik met deze schoenen wel een aantal winters verder kan (als ze de Finse winter overleven, kunnen ze alles overleven). Nu nog wachten op mijn van thuis opgestuurde winterjas en ik ben helemaal klaar voor sneeuw en koude (denk ik).
In het shopping center hadden Ari en Päivi met hun vrienden uit Estland afgesproken. Het was een heel blij weerzien, maar ik was er niet echt een deel van. Maar die mensen waren heel vriendelijk en toen ze ervandoor gingen heeft de vrouw mij zelfs omhelst (bewijs geleverd: Estlanders zijn opener dan Finnen, niet dat dat zo moeilijk is). Dan zijn we terug richting de boot gewandeld, want die vertrok om 13u terug richting Helsinki. Ik had graag nog meer willen zien van de stad, maar er was geen tijd meer. Maar ik denk dat ik het mooiste gedeete wel heb gezien :D.
Terug op de boot gingen we (natuurlijk, ik had het kunnen weten) ... eten. Deze keer niet in een chic bootrestaurant, maar in Buffet, een plaats waar je betaalt, en waar je dan zoveel mag eten als je wil (wel self-service). Heel leuk. 'Buffet' in het Fins spreek je uit als 'Boeffet', en dat is precies wat we gedaan hebben, geboeft! (voor de niet-antwerpenaars onder ons: 'boeffen' is een nogal ruwe en onbeleefde uitdrukking voor snel en veel eten; vreten) Eten tot ge vol zit, en dan aan het dessertenbuffet beginnen :D.
Na het middageten nog wat foto'tjes op het dek genomen. Tallin was al uit het zicht, maar er was nog een deel van Estland te zien. Daarna naar de kamer, want Tiiu was weer onwel. In de kamer werd er een gezamelijk middagdutje ingelast (allé, voor ik het wist lag gewoon iedereen te slapen), terwijl ik nog een beetje aant lezen was. Zodra Tiiu wakker was en zich iets beter voelde ben ik met haar naar de boutique gegaan om daar nog is een beetje rond te kijken en een (vroeg) kerstcadeautje voor mijn zusjes en mijn broer te kopen. Die blijven voorlopig nog wel eventjes in de kast liggen ^^.
Ergens tegen 15u zijn we met z'n allen naar de bar gegaan waar de optredens gedaan worden. Daar was een goochelaar met assistente aan het werk (was eigenlijk niet zo spectaculair). En tegen 16.30u kwam de boot terug aan in Helisinki. Mee met de massale mensenstroom naar buiten. De meeste mensen hadden een behoorlijke hoeveelheid alcohol bij (gemiddeld 3 tot 6 kartonnen). Ik heb zelfs een groep mensen gezien met zo'n enorm rek dat men gebruikt voor bagage in vliegtuigen te laden, boordevol met dozen alcohol (echt geen grapje, vraag Ari). Jammergenoeg besloot de batterij van mijn fototoestel net op dat moment om het te begeven :s (het is een goed toestel, maar de batterij houdt het geen 2 volledige dagen uit).
Tegen 17.30u waren we terug thuis. Ik heb mij heel goed geamuseerd tijdens de Tallintrip en ik kijk al uit naar de cruise naar Stockholm, die we gaan maken in zo'n 2 weken. Ari heeft trouwens gezegd, dat, omdat ik de trip zo leuk vond we misschien in mei of juni volgend jaar nog een trip kunnen maken naar Sint-Pietersburg in Rusland (ik hoop echt dat we dat gaan doen!!!)
Ik ben donderdag nog naar een verjaardagsfeestje geweest van mijn Finse vriendin Leila. We zijn met een groep meisjes gaan eten in Rax pizzabuffet. Ook hier een echt 'boeffet'. Voor 8 euro kan je pizza, hamburgers en gehaktballen (en natuurlijk salade) à la volonté eten. En als je 1 euro meer betaalt, ook nog ijs. Ik had op het einde het gevoel dat ik ging ontploffen. Ik heb echt veel te veel gegeten de afgelopen week (AFS = another fat student :s). Het was wel heel gezellig. Ik heb Leila een van mijn Brusselse souvenirtjes gegeven (nog eens bedankt mama!) en een doos met Belgische chocoladeschelpjes (jaja, ook in Finland kennen ze de Belgische chololade!).
Dinsdag is het mijn beurt :D. Mijn vrienden en ik hebben allemaal om 13u gedaan met school. We komen naar mijn huis, om iets te eten en misschien een film te zien, of iets anders, maakt niet zoveel uit. Tiiu heeft belooft een cake te bakken, en Tiiu's cake's zijn de beste!!! En op woensagavond ga ik met de uitwisselingsstudenten van de Finse les iets eten in Sello. Ik vind nog steeds dat mijn verjaardag zo onbelangrijk lijkt tussen al die andere gebeurtenissen van de afgelopen weken (ik besef nog niet echt ten volle dat ik over enkele dagen 17 ben, en dus geen 16 meer).
Volgende week woensdag begint ook mijn eerste examenweek. Ik heb 2 examens van Engels en 1 van Duits. Duits gaat misschien wel eventjes studeren worden, Engels is geen probleem (ik heb geen 1 keer geleerd voor de vocabulairetesten en het minste dat ik tot hier toe gehaald heb is 26/30), behalve het feit dat een van die examens op een zaterdag is. EEN ZATERDAG!!!! we hebben nooit les op zaterdag! Ik snap da nie ze, ma bon.
Oh, en mijn leraar muziek wil ons (Sophie, Agustina en ik) ook een examen van muziek geven. Maar daar zie ik persoonlijk het nut niet van in. Allereerst hebben wij van het hele jakso echt NIETS van die les begrepen (ik heb meer sudoku op mijn gsm gespeeld dan iets anders). En vorige les kwam die af met een 19 bladen tellend bundeltje dat de leerstof is voor dit jakso. Natuurlijk helemaal int Fins. Hij stelde voor dat we op een maandagnamiddag samen zouden zitten en dat hij het bundeltje dan volledig voor ons zou vertalen. Dat is dus onzin. 1: wij hebben op maandagnamiddag les, 2: om een bundeltje van 19 bladzijden te vertalen hebt ge wel wat langer nodig dan een 'middagje', 3: als ik allemaal wil onthouden wat hij vertaalt, wil dat zeggen dat ik alles moet opschrijven, en ik ga echt geen 19 bladzijden overschrijven! (bovendien is het een heel klein lettertype) en 4: in ons Wilma (een internetsite waar alles van de school op te vinden is) staat geen examen muziek vermeld, wat wil zeggen dat de directie het niet nodig vindt om ons een examen van dat vak te geven. Reden genoeg denk ik. Maar ik zal maandag wel horen wat nu uiteindelijk de bedoeling is.
Terug
van het lang verwachte AFS weekend, tijd voor een verslagje.
Of, zeg maar VERSLAG, want dit blogbericht gaat niet zo kort zijn als het
vorige. Als je nogal weinig tijd heb, raad ik je aan dit berichtje een andere
keer te lezen...
korte samenvatting van het AFS weekend: Het was geweldig! Ik heb mij kei hard
geamuseerd en heb zalige mensen leren kennen!
Dat vraagt natuurlijk een beetje meer uitleg...
Zaterdagmorgen hebben mijn gastouders mij naar het station in Helsinki
gebracht. Daar was de plaats van afspraak, en van daaruit zouden we met een bus
naar Lammi gaan, zo'n 100km ten noorden van Helsinki. Het was eerst eventjes
zoeken waar de AFS'ers waren want het was nogal slecht aangegeven op de brief.
Maar we zijn toch mooi op tijd aangekomen. Alvaro en Sara, die in ken van mijn
Finse les, waren er al, ik was dus al niet alleen. Daniel (ook van de Finse
les), kwam even later ook opdagen. Ik
maakte meteen kennis met Anna, een ander Italiaans meisje dat samen met Alvaro,
Daniel en Sara naar dezelfde school gaat.
Tijdens de busrit zat ik bij hen. Er zaten natuurlijk nog andere mensen in onze
buurt en na een tijdje begonnen we ook meteen met hen te babbelen. De
bus was echt supercomfortabel, der stond zelfs een heuse zetel! Heel gezellig
dus. Wel werd al snel duidelijk dat de ltalianen de grote meerderheid vormde
van onze ploeg (9 van de 24). Veel spaanssprekenden ook. Allemaal goed en wel,
tot die natuurlijk Italiaans/Spaans beginnen te spreken. Zij kunnen elkaar over
het algemeen wel begrijpen (de talen lijken zoveel op elkaar als Nederlands en
Duits), maar ik begreep dus niks. Ik heb een aantal keren moeten zeggen 'Back
to English, please!' :D.
Na een anderhalf uurtje rijden kwamen we aan op onze verblijfplaats. Heel mooi! 3 gebouwen, een met
slaapkamers (per 4) en lokalen, een eetzaal en (natuurlijk) een sauna. Het
hele gedoe ligt in het midden van het bos aan de rand van een inmens meer. Er
loopt ook een kleine steiger naar het water.
Ons avontuur begon met... eten (typisch Finland, eerst eten, de rest komt
later). Daarna begonnen we met onszelf voorstellen. Dat spel werd op een heel
leuke maniert gebracht. De AFS vrijwilligers zeiden tegen ons dat de poetsploeg
het wc-papier was vergeten bij te vullen en dat we nog maar 1 rol overhadden
voor het hele weekend. Iedereen moest er een deeltje van nemen. Bijna iedereen
was ermee weg (ik ook xD) en pakte heel veel wc-papier (ik niet, want ik stond
aan het einde van de rij, en ik had nog precies 3 velletjes over :p). Het was
natuurlijk een mopje. We moesten iets over onszelf vertellen voor elk velletje
we hadden, Dikke pech voor diegene die veel hadden gepakt :D. Ik zal een kort
overzichtje geven van de mensen waar ik het weekend mee doorgebracht heb:
FINLAND: (natuurlijk) onze AFS vrijwilligers Maria, Laura, Nico, Emma &
Janika ITALIË: Elena, Sara, Anna, Imma, Katharina, Federica, Elena, Tatiana
& Francesco (the King) (de Itlaianen zijn met veel te veel!)
SPANJE: Alvaro & Michelle
DUITSLAND: Katja & Kevin (euh, maar Kevin lijkt echt meer op een Japanner
:p)
TURKIJE: Altan & Emin
BELGIË: Kaat & Muriel
OOSTENRIJK: Franziska
JAPAN: Kyoko
THAILAND: Nice
CHINA: Yuhui
VENEZUELA: Maria (Molly)
COLOMBIA: Daniel
CHILI: Nicolas (Niksu)
Met 24 dus. En, zoals je misschien al opgemerkt heb ik het lijstje: ER IS NOG
EEN BELG!!! Een Waalse weliswaar, maar Belg is Belg (ook al zullen sommige
Belgen misschien beweren van niet). Van het moment dat ik Muriel zag (en dat
was na het eten), wist ik dat ik haar al eerder op het vliegveld gezien had. We
hebben toen echter niets tegen elkaar gezegd, ik was met de Vlamingen, zij met
een ander Waals meisje (ze vertelde mij, dat ze mij niet eens gezien heeft op
het vliegveld :P). Heel grappig grappig was na het kennismakingspel. Ik had de
mensen van mijn Suomiles de Belgische situatie al min of meer uitgelegd. Dus
Sara komt naar mij:
'Did you hear that, Kaat, there is another one!'
'Yeah I know, but she is from Wallonia'
'... Are you gonna fight now?'
haha. Was natuurlijk niet serieus bedoelt, maar ik denk wel dat ze ervan
uitging dat het moeilijk zou worden om een Waalse en een Vlaamse bevriend te
krijgen. Niet dus :D. Muriel en ik zijn hele goede maatjes, en zo heb ik ten
minste iemand om over de Belgische politiek te praten en er mee te lachen. En
we maken flauwe stereotype mopjes ^^. Voorbeeldje: Muriel pakt een 2 portie
eten aan tafel. Reactie van mij: 'You are eating so much! So that's where all
our money is going to!' Reactie Muriel: 'You Flamish people only think about
money!' Reactie van mij: 'Yeah, bu without our mony, you couldn't eat that
second portion!' ... En ga zo maar verder :D. Ze kent jammer genoeg maar 1
zinnetje Nederlands: 'Ik moet pipi doen' xD. Haar gastfamilie is Zweeds en ze
gaat naar een Zweedstalige school, ik kan haar hulp dus inroepen voor mijn
Zweedse lessen :D.
Ok, na het 1e spelletje nog enkele andere kennismakingspelletjes. Er zijn een
aantal mensen met dezelde naam (of ongeveer dezelfde) dus weden enkele (soms
nogal vreemde) bijnamen gebruikt (zie lijst met namen). Dan weer eten. Daarna
weden we onderverdeelt in kleinere groepjes om te praten over onze ervaringen
als uitwisselingsstudent. Alle groepen hadden dierennamen, ik was een lammi
(schapen). We hebben zowel zaterdagnamiddag, als zondag voormiddag in deze
groepjes bijeen gezeten. We hebben gepraat over de regels binnen het gastgezin,
over hoe zij zijn en over de dingen waar je het moeilijk mee hebt. Over school
en hoe je de Finse jongeren ziet en wat je van het vind. Over je familie thuis,
wat je mist. En over de toekomst, dat we erop voorbereid moeten zijn dat het
niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat er ook periodes gaan komen dat
je echt naar huis wilt en dat alles hier rot zal zijn, maar dat het belangrijk
is dat je ook dan blijft volhouden. Ik ben blij dat ik ook eens gehoord heb hoe
het andere vergaat en het voelt goed te weten dat ik niet de enige ben die het
hier al wel wat lastig heeft gehad. En veel belangrijker nog, het voelt goed te
weten dat er mensen dichtbij zijn waar je altijd bij terecht kunt.
Tijdens vrije momenten hebben we veel tijd op de pier besteed. Ik heb daar een
paar (al zeg ik het zelf) schitterdende foto's genomen. Het is echt een hele
mooie plek. We hebben gezellig gebabbeld, elkaar beter leren kennen, veel
ervaringen uitgewiseld. Zo allemaal samen in een vreemd land, dat brengt mensen
dichterbij elkaar. Het bewijs is dit weekend geleverd, want er is niemand van
de groep die ik niet mag, en ik denk dat dat ook voor de anderen geldt.
Behalve dan het feit dat de groep italianen echt te groot is. Gevolg: zij
klitten samen en spreken italiaans. Ik stoor mij daar nogal aan (en ik ben niet
de enige). Ik ben ervan overtuigd dat zij allemaal supercool zijn, maar er zijn
gewoon enkele meisjes die ik helemaal niet goed ken. ik wil hen heel graag
leren kennen, maar sorry, ik kan geen Italiaans (ik heb geprobeert int Frans,
maar zonder resultat xD). Wij (Daniel, Niksu, Michelle en ik) dat het
waarschijnlijk komt omdat de grote meerderheid van de Italianen helemaal niet
zo goed Engels spreken, en dan maar kiezen voor de makklijke weg. Ik kan het
begrijpen, maar ik vind het jammer. Vooral omdat ze zouden moeten weten hoe het
voelt wanneer iedereen een taal spreekt die je zelf niet begrijpt, dat is wat
we nu allemaal meemaken hier in Finland. MAAR, geen slecht woord over
italianen. Diegene die ik goed heb leren kennen, Sara, Anna, Elena en Francesco,
zijn echt heel cool (Elena is de enige Italiaanse die niet tot de 'italiaanse
groep' behoord. Ze gaat niet altijd bij hen zitten, en vertaalt indien er iets
in het Italiaans wordt gezegd. Ik heb haar gezegd dat ik dat enorm appreciëer
en dat ik dat ongelofelijk dapper van haar vind). En ik ben ervan overtuigd,
dat als ik de andere ook beter leer kennen (misschien als we allemaal Fins
spreken?) dat zij ook hele goeie vrienden gaan worden.
Zaterdagavond, tegen 8 uur, hebben we de leukste activiteit van de dag gedaan.
Sauna, en dan... het meer in (even ter verduidelijking, ik denk dat het water
zo'n 11graden was, misschien minder). Sauna is jongens en meisjes apart. Ladies
first, dus wj mochten eerst :D. De meeste meisjes durfde in het begin niet, dus
hebben ik, Katja, Franzeska en Janika de spits afgebeten. Metteen het water
inlopen, niet nadenken en volledig in het water gaan. De eerste seconden voel
je niets. En dan... IS HET ECHT IJS IJSKOUD!!!!! Je kan echt niet langer in het
water blijven. Ik denk dat ik het zo'n 15 seconden volgehouden heb (en ik was
ontzettend trots). Terug in de sauna, kregen we een applausje van de andere
meisjes, die na ons ook het water ingegaan zijn. Nadien zijn we nog een 2 keer
gegaan, deze keer met iedereen tezamen. En niet het water inrennen, maar van de
pier springen. Ik was weer degene die de spits afbeet (ik ben de grote durver
xD) en daarna heb ik met de andere 'durvers' teruggezwommen (de rest is terug
op de pier geklommen). Ik denk dat ik nog nooit zo snel gezwommen heb, IK
BEVROOS! Dat belooft voor de Laplandreis, dan gaan we zwemmen in een gat ijs...
Maar hoe koud het ook was, zo'n frisse duik geeft echt een kik! en het is echt
een zalig gevoel om daarna terug de sauna in te kunnen duiken en terug lekker
op te warmen. Er werden jammergenoeg geen foto's genomen van de zwemmende
meisjes, want de jongens vonden het te koud buiten (watjes!). De doop van de
jongens hebben we wel gefotografeerd ^^.
Daarna, KAMPVUUR!! en lekkere worsten! heel gezellig, Vlaanderen en Wallonië zij
aan zij (zou het door de compromis BHV zijn?). Worsten bakken boven een
kampvuur is heel leuk, maar het was zo donker dat je echt niet kon zien of ze
nu klaar waren of niet. Oplossing: foto met flash! Ik heb honderden foto's van
worsten, gewoon om te checken of ze klaar waren :p.
Na het kampvuur ging iedereen naar binnen voor nog een leuk groepsspelletje. Ik
kende het al, hier heet het 'peper en zout', de AFS vrijwilligers noemden het
'the rapinggame' (wat overigens een veel passendere naam is). Bij dit spel
heeft iedereen een nummer. 1 iemand zit in het midden en zegt 2 nummers.
Diegene die zijn nummer het eerst hoort moet proberen die in het midden een kus
te geven op de wang. De andere persoon moet dat verhinderen door die eerste een
kus op de wang te geven (is makkelijker dan het lijkt). Heel leuk spel, en leid
tot hilarische momenten... en foto's :D (Mijn topper is toch wel de foto van
het moment waarop Francesco Daniel kust, het was de perfecte foto op het
perfecte moment xD).
Ik denk dat we zo rond 12u gestopt zijn (middernacht natuurlijk). En natuurlijk
was niemand in de stemming om te slapen. Van de vrijwilligers mochten we zo
lang opblijven als we wilden, als we 's morgens maar op tijd aan het ontbijt
waren (9u). Eerst hebben we gewoon een beetje gepraat in de zetelhoek. Praten
over school, en de verschillen in de verschillende landen. Daarna hebben we ons
lang beziggehouden met een spel... VAN MIJ :D.
Een leuk spelletje dat ik heb geleerd op akabekamp, Black Box (eigenlijk een
drankspel, maar in AFS Finland is geen alcohol toegestaan xD). Iedereen krijgt
2 papiertjes, daar schrijft hij/zij 2 vragen op die beginnen met 'wie...'. vb,
'Wie heeft de leukste lach?'. Al die vragen gaan in een doos. Dan begint het
eigenlijke spel. Iemand trekt een vraag en leest die hardop voor. Iedereen
neemt een stukje papier een schrijft een naam op van iemand in de kring (iemand
die dus meedoet met het spel). Alle antwoorden blijven anoniem en gaan in een
andere doos. Iemand leest dan alle antwoorden voor. Heel leuk, want zo kom je
te weten hoe andere mensen over jou denken. Ik ben, execo met Niksu (die van
Chili), verkozen tot 'the most funnyest person' :D (in your face, Bert!).
Na enkele hilarische vragen en antwoorden, zijn we gestopt tegen 3u 's morgens.
Toen besloot de meerderheid om te gaan slapen. Maar eerst nog met een paar op
zoek naar eten, jammer genoeg zonder resultaat (het restaurant gebouw was dicht
:(). We zijn met zijn allen in de polivalente zaal gaan slapen. Lekker gezellig
bij elkaar. Eer dat ik eindelijk klaar was met mijn matras te verhuizen, mijn
pyjama aan te doen en tanden te poetsen enz. was het 4u. Ik denk dat ik meteen
in slaap gevallen ben. MAAR, ergens in de nacht (ochtend eigenlijk al) besloten
enkele Italiaanse meisjes (en Fransesco), die nog niet waren gaan slapen, dat
het wel grappig was om foto's te trekken van slapende mensen, MET FLASH.
Gevolg, half de zaal was wakker (mij inklus). Ik denk (ik ben echt niet zeker,
ik sliep half), dat ik nog geroepen heb 'no flash' (ik moet echt debiel
geklonken hebben, ma het was gewoon vervelend!).
Volgende morgen te vroeg wakker geworden (10 voor 8), iets of iemand had mij
wakkergemaakt (ik verdenk dezelfde Italiaanse meisjes, maar ik heb geen idee
wie van hen). Ik ben dan
maar opgestaan (kon niet meer slapen) en mijzelf rustig klaargemaakt. Ik
ging op zoek naar de andere meisjes die wakker waren, en wat ondekte ik (en
daar was ik toch wel ff pissed over), die zaten gewoon in de polivalente zaal
te babbelen en te lachen. geen probleem, als daar niet nog zeker 10 mensen
lagen te slapen! Ik ben samen met Michelle en Elena naar buiten gegaan voor een
korte ochtendwandeling naar het restaurantgebouw (en terug, want het was nog
geloten). Daarna hebben we nog eventjes in de zithoek rustig gepraat om dan om
kwart voor 9 de overige mensen wakker te maken :D. Dit door de muziek lekker
hard te zetten, jammer dat de meesten gewoon lagen te soezen.
Na het ontbijt enkele opwarmertjes. De eerste waren nogal intensief en
aangezien ik de dag ervoor nogal actief was geweest, begon ik na de 1e 2
spelletjes een beetje te hoesten :s (lijkt stom, maar als ik begin te hoesten,
gaat er een alarmbelletje). Puffer nemen, en het volgende spelletje heb ik niet
meer meegedaan (wel nog enkele leuke foto's getrokken). Het hoestje is de rest
van de dag gebleven (ik heb er nu nog een beetje last van) maar voor de rest
van dag was het niet echt een probleem.
Na de energizers, weer een 2 uurtjes praten in de schapengroep. Dan, weer eten natuurlijk. Dan alles
opruimen, zakken klaarmaken en nog eventjes gezellig samenzitten en relaxen. Of
pingpongen :D. Lang leve de pingpomngtafel. Ik weet niet waarom maar ik heb het
pingpongen met mijn broertje eigenlijk wel een beetje gemist. Verschil
met de pingpong hier: ik win :D (in your face again, broertje, ziet ge wel dat
ik niet zó slecht ben).
De bus kwam natuurlijk veel te vroeg. Niksu en ik overwogen nog even om de bus
te missen, maar uiteindelijk zijn we dan maar opgestrapt en terug vertrokken
richting Helsinki. Ik heb (denk ik) zo'n half uurtje geslapen in de bus.
Langdurig afscheid genomen van de andere AFS'ers en dan richting het station
vertrokken samen met Alvaro en Anna, want die moesten dezelfde trein nemen als
ik. Jammergenoeg was het zondag, de eerstvolgende trein kwam pas in 40 min. :(.
Alvaro had geluk, hij kon een andere trein nemen, maar Anna en ik moesten
wachten. We zijn dan maar iets van snoep gaan halen in het treinstation terwijl
we wachtten.
In de trein waren we zo bezig met babbelen en foto's uitwisselen, dat Anna haar
station gemist had :D. Gelukkig is haar gastmoeder haar met de auto bij het
volgende station komen ophalen, ik voelde mij al schuldig xD. 's Avonds nog
geprobeert een paar foto's up te loaden op facebook, en het heeft mij echt
bijna een uur gekost (Kaat en technologie gaat echt niet samen)!
De volgende dag op school was een hel. Het was maar een gewone dag, maar het
weinig slapen eiste zijn tol. Ik denk echt dat ik in slaap gevallen zou zijn
tijdens muziek, moest de leraar niet het formidabele idee gehad hebben een
ritmeoefening te doen, compleet met drumstel, trommels, sambaballen, triangels
en tafelgeklop. De avond was gezellig, het was leuk dat ik meteen enkele van de
AFS'ers terug kon zien (Alvaro, Sara en Daniel).
De AFS vrijwilligers hebben ons vertelt dat we waarschijnlijk maandelijks een
ontmoeting zullen hebben. De volgende is over 2 weken dinsdag (meer weet ik nog
niet). De opdracht voor die dag is dat we een soort marktstandje moeten maken
om ons eigen land voor te stellen, bv. door iets typisch van eten klaar te
maken, muziek te laten horen. Dat wil dus zeggen dat Muriel en ik nog een
momentje moeten vinden om samen te komen en af te spreken wat we gaan doen. We
zullen wel zien. Ik veronderstel dat de Italiaanse stand de grootste gaat zijn
:D. Ik kijk alleszins al enorm uit naar de volgende ontmoeting.
Michelle heeft mij en alle andere AFS'ers voor een feestje bij haar thuis
uitgenodigd voor vrijdag. Ik kan jammergenoeg niet komen want we vertrekken
vrijdagavond naar Tallin, in Estland (ik dacht dat we zaterdagmorgen pas
vertrokken, pech gehad), dat kan ik natuurlijk niet missen. Ari wil daar een
verjaardagscake voor mij kopen want hij zegt dat die daar heel lekker en heel
goedkoop zijn (ik ben benieuwd) :D.
Donderdag is de verjaardag van Leila, een Finse vriendin van mij. We gaan
ergens naartoe, al weet ik niet precies waar. Ik denk dat het wel gezellig gaat
worden.
Ik had met mijn gastouders afgesproken dat we na het weekend geen Engels meer
zouden spreken. We zijn het allemaal vergeten xD. We hebben het vandaag
geprobeert, maar ik begrijp echt niks (shame on me)! Dus heeft mijn gastmoeder
het volgende voorgesteld: Ze vragen en zeggen dingen in het Fins, en als ik ze
niet begrijp herhalen ze het in het Engels. Ik denk dat dat voorlopig een goede
compromis is. Misschien dat we na de Tallinreis nog een poging ondernemen :D.
Nog iets: Ik ben er eindelijk in geslaagd foto's te posten op mijn blog! Ik heb
meteen ook foto's toegevoegd aan mijn vorige blogberichten. Op facebook staan
natuurlijk veel meer foto's, maar zo krijgt mijn blog toch ook iets meer kleur
:D. (onderaan de tekst staan linken naar bijlangen, gewoon op klikken en de
foto verschijnt).
De foto's op facebook van het weekend zijn ook echt de moeite (al zeg ik het
zelf), dus als je facebook hebt, zeker bekijken!
tot de volgende blog (waarschijnlijk zondag of dinsdag na de Tallinreis, want
dat is waarschijnlijk wel de moeite om over te vertellen)
