10 maanden in Finland met AFS hey x
ik ben Kaat, ik woon in België en over 1 maand vertrek ik voor 10 maanden naar Finland. Ik zal daar verblijven bij een gastgezin in een totaal andere omgeving en cultuur. De ideale gelegenheid dus om een blog op te starten om iedereen in België te laten weten hoe het met me gaat!
10-05-2012
Into the wild
heeey,
Daar ben ik weer! Tijd voor een lekker lang
blogverslagje over mijn 4 daagse Wild Camp.
Donderdag 26/04 nam ik s middags met volle moed de
trein naar Hyvinkää, een klein dorpje tussen Helsinki en Lahti, op den boeren
buiten (ongeveer 38% van Finland is boerenbuiten, 60% is bos en 2% stad). Ik
zat samen met Sara, Francesco en Kevin op de trein, voor slecht een 40tal
minuutjes. Heel veel andere afsers, die van heel andere delen van Finland
moesten komen, zaten een heel stuk langer op de trein. Wij hadden dus geluk J.
We kwamen aan met de trein om exact 14u. Onze trein
was de laatste die aankwam, dus alle andere afsers waren er al. Het was een
fantastisch weerzien! Ik gaf knuffels aan de lopende band J, ik wist na een tijdje niet meer wie ik wel, en wie
ik nog geen knuffel had gegeven :p. We moesten nog een 20tal min op de bus
wachten, die ons naar de eigenlijke kampplaats zou brengen, omdat er een foutje
was gebeurd met de planning. Maar uiteindelijk dook de bus op en konden we
allemaal vertrekken naar Loppi, waar het Wild Camp zou plaatsvinden.
Nadat de bus ons afgezet had moesten we nog 1,5 km
wandelen naar de kampplaats, die zich in het midden van het bos bevond. Zon
wandeling duurt normaal gezien maximum 10min, maar wij, zwaar bepakt en bezakt,
zijn met die wandeling toch wel een dikke 20min zoet geweest. Eindelijk
aangekomen op de kampplaats (die nogal heel erg modderig was van de regen van
de vorige dag) was onze eerste opdracht om de tenten op te stellen. Een hele
opdracht zo bleek, Zweedse legertenten zijn blijkbaar toch niet echt ons ding
:p.
Na veel gezever en geploeter was het ons eindelijk
gelukt om onze tent recht te zetten. Met mij in de tent sliepen: Muriel,
Amandine, Marijne en Hannelore (mijn medebelgische vrienden), Stephanie
(Filipijnen), Bua (Thailand), Sophie (Duitsland, maar niet de Sophie die bij
mij op school zit), Roosa (Finland, een vrijwilligster), Franziska en Corina
(Oostenrijk) en Miranda (Canada). Met 13 in de grote tent dus. Naast onze tent
(nr 1) waren er nog 3 andere tenten, nog 1 andere voor meisjes, en 2 voor
jongens. De tenten stonden allemaal echt in het midden van het bos, met
jammerlijke gevolgen voor het slaapcomfort. Putten en bobbels en boomwortels
overal. Maar het was natuurlijk een Wild Camp, dus we hebben niet geklaagd J.
De kampplaats bestond naast de 4 slaaptenten uit een
keukentent, voor al het eten in op te slagen en voor te koken, een kampvuur met
banken errond, een paar tafels om aan te eten, 2 grote waterbassins, 1 bassin
voor warm water, een grote put met sneeuw (ja er was nog sneeuw!) die dienst
deed als primitieve ijskast, een kleine omzeilde ruimte waarin we ons konden
wassen, en 2 toiletten (1 voor jongens en 1 voor meisjes). Met toilet bedoel
ik: een grote put, met daarboven een omzeild hokje om je behoefte te doen in de
put. Het was best goed gebouwd, maar het stonk wel een beetje :p.
De rest van de 1e avond hebben we gezellig
bijgepraat met alle mensen die we al zo lang niet meer gezien hadden. Het
kampvuur werd aangestoken en de kookploeg maakte lekker eten klaar. Het was
heel gezellig, het was zo fijn om zo veel van mijn vrienden terug te zien.
Sommigen van hen had ik niet meer gezien sinds de Laplandtrip en het deed echt
deugd om hen terug te zien.
Omdat het s nachts vaak nog redelijk koud kan zijn
hier in Finland (2 weken geleden toch), moesten we s nachts een vuurtje
aansteken. De tent was voor zien van een houtstoofje, maar dat moest de hele
nacht in het oog gehouden worden, opdat het vuur niet zou uitgaan, of dat er
iets in de tent in de fik zou vliegen. Iedereen moest dus s nachts een uur
wakker gemaakt worden om te waken over het vuur. Dat was behoorlijk vervelend,
gezien het feit dat we meestal nogal redelijk laat gingen slapen en er dus
ongeloofelijk tegenop zagen om onze slaap een uur te onderbreken. Maar
aangezien het echt té koud was zonder vuurtje, moest dat nu eenmaal gebeuren.
De volgende dag om 8.30 uit bed. Het ontbijt was pap,
typisch Fins en onsmakelijk (eigenlijk
smaakt het naar niets, maar het ziet er echt ongelofelijk goor uit). En een
gezellig voormiddagje babbelen rond het kampvuur. In de namiddag speelde we
vlaggenroof, en mijn team won :D. Het
had s nachts nog geregend, maar tegen de namiddag kwam er een gezellig
zonnetje piepen. De zon is de rest van het kamp bij ons gebleven, heel fijn J.
Tegen de vroege avond kwam er een vriendin van de
organisator Minttu, om ons een demonstratie te geven met luchtdrukgeweren. Dat
zijn geweren die kleine plastic balletjes afschieten. Niet dodelijk, maar je
hebt wel de nodige bescherming nodig aan je gezicht om je ogen en tanden te
beschermen. De geweren zien er wel ongelofelijk echt uit. We konden niet
schieten met groot geschut omdat de batterij op was (jawel, zon geweren werken
op doodgewone batterijen). We konden wel schieten met een pistool. Ik vond het
best cool :p. We moesten proberen om plastic bordjes te raken op een boomstam.
Ik heb de bordjes niet geraakt, maar wel de boomstam, toch niet zo slecht voor
een 1e keer :D.
s Avonds was het griezelverhalenavond. Bij het
kampvuur vertelden we een paar girezelverhalen. Ik vertelde het
griezelverhaaltje dat Guido, de koordirigent op SJB mij ooit vertelde: mijn
been (nu dus MY LEG) Het werd een succes, veel gegil op het eind en my leg
werd een van de favoriete quotes van het kamp J. We hebben ook 2 stoelen in het kampvuur verbrandt
(ze waren kapot, en we hadden toestemming gekregen :p), dat zag er wel cool
uit, oude houten stoelen fikken echt goed :D.
De volgende dag begonnen we in de ochtend met een
aantal van ons aan de workshop art against rascism. We moesten fotos uit
tijdschriften knippen die we linkten aan racisme en discriminatie en daarvan
dan een collage maken. Heel leuk eigenlijk, zeker in het gezelschap van zo veel
toffe mensen. En het resultaat was ook best goed.
In de namiddag was het onze beurt voor paintball. Ik
vormde een team samen met Marijne, Benjamin, Hannelore en Roosa. We namen het
op tegen Eduardo (Domunicaans Republiek), Corina, Franziska, Joonas (Finland)
en Emin (Turkije). Ik had nog nooit eerder paintball gespeeld en ik moet zeggen
dat ik er helemaal weg van was. Sluipen door het bos, richten op de vijand, ...
Ik vond het fantastisch J.
En ik heb 3 mensen neergeschoten :p. Emin in het 1e spelletje en
Eduardo en Joonas in het 2e. Emin had zelfs een blauwe plek op de
plaats waar ik hem geschoten had (in de nek), maar het deed geen pijn zei hij
(gelukkig maar, want ik voelde mij al schuldig).
Omdat het al de laatste avond was, bracht Antti (de
gastvader van Lillian en de organistator) een grote box mee waarop we ipod
konden aansluiten om muziek te hebben. Stonden we daar allemaal te dansen met
onze rubberen laarzen aan in het midden van het bos. Geen zicht, maar wel heel
leuk. Er waren ook worstjes die we boven het vuur konden roosteren en het was
echt heel gezellig. De avond werd echter abrupt onderbroken omdat Corina door
haar knie gezakt was. Ze had al een probleem met die knie (de volgende
donderdag zou ze een operatie hebben), en ze moest dus naar het ziekenhuis.
Heel erg spijtig voor haar, maar gelukkig is ze nu aan de betere hand. Geen
gedans en muziek meer achteraf, maar we bleven wel nog met zn allen rond het
kampvuur gezellig een beetje babbelen.
De laatste dag werd voornamelijk besteed aan het
opruimen van de kampplaats. Tenten afbreken, afval opruimen. Een van de tafels
was kapot, dus die werd dan ook maar in het kampvuur gegooid. Meubelen
verbranden is echt leuk :p. Onze middagmaaltijd moesten we onze maaltijd niet
zelf maken, we kregen pizza van een lokale pizzeria. Ik heb nog nooit zoveel
pizza bijeen gezien :p. Er was voor bijna iedereen een hele pizza voorzien, dat
wil zeggen, zon 50 pizzas (ik had ze eigenlijk moeten tellen)! Heel lekker, en
heel welkom na 4 dagen bos. Daarna was het tijd om alle spullen te pakken en te
wandelen naar de bus. De zon scheen en het was ontzettend warm! Het was de
allereerste dag dit jaar dat ik buiten kon lopen in een T-shirt zonder te
bevriezen!
De bus bracht ons weer naar het treinstation in
Hyvinkää. Daar bleven we nog een beetje samen zitten tot de eerste mensen weg
moesten met de trein richting Lahti. Het afscheid was echt heel moeilijk, omdat
we allemaal wisten dat het voor veel van ons de laatste keer was dat we elkaar
zouden zien. Er vloeiden hier en daar wel een paar traantjes. En daarna was het
onze beurt om de trein richting Helsinki te nemen. De mensen in de trein keken
ons nogal vreemd aan. Begrijpelijk, aangezien we allemaal al een paar dagen niet
gedouched hadden en niet echt fris roken en er ook niet al te fris uitzagen :p.
Maar ja, dat moet je erbij nemen als je op een Wild Camp gaat. Toen ik eenmaal
thuis was (rond 18u op 27/04) was een douche nemen wel het eerste wat ik deed
:D.
2 dagen later was het Vappu, de dag van de arbeid en
van de studenten. De avond voor Vappu, 29 april dus, is er feest in Helisinki.
Duizenden jongeren kmoen naar de hoofdstad om daar gezellig samen te zijn. Dat
wilden wij uitwisselingsstudenten natuurlijk niet missen. Ik sprak af met de
afsers die dicht bij Helsinki wonen om 15u. Na eerst wat gegeten te hebben,
wandelden we rond in Helsinki en genoten van de feestelijke sfeer. Er was
ongeer 50.000. Ik had nog nooit zoveel mensen gezien in Helsinki, echt heel
gezellig. Alle mensen waren ook zo sociaal (uitzonderlijk voor Finnen)! We
begonnen gewoon met mensen op straat te babbelen, echt superleuk!
Na een hele namiddag met mijn afsvrienden rondgelopen
te hebben, ging ik rond 21u naar enkele van mijn Finse vrienden die in een park
zaten. Het was een heel gedoe om het park te vinden, Helsinki heeft zoveel
parken, dat het moeilijk is uit te vinden welke het juiste is J. Eenmaal daar maakte ik kennis met enkele vrienden
van Bige. Heel leuke mensen, en allemaal zo goed gezind vanwege Vappu. Tegen
00.15 gingen Bige en ik naar huis, na een supergezellige avond.
Na 4 dagen in de wildernis, en dan nog eens goed
feesten op Vappu, begaf mijn gezondheid het eventjes. Ik was niet de enige,
want van al de mensen die op Wild Camp waren, was zeker de helft ziek. En
donderdag kreeg ik het ook te pakken. Ik heb het hele weekend in bed
doorgebracht. Maar maandag was ik dan weer helemaal in orde :D. Wel jammer dat
ik het verjaardagsfeestje van Johanna moest missen, dat zaterdag plaatsvond. Maar ja, niets aan te doen.
En dan iets heel raar: ER ZIT EEN HALF NEDERLANDS
MEISJE OP MIJN SCHOOL! Ik heb een heel jaar op school gezeten met een meisje,
Matilda, die Nederlands kan praten, en ik wist dat niet! Ze sprak mij gisteren
aan terwijl we op de trein aan het wachten waren. Ze wilde het al eerder doen,
maar (ze is natuurlijk half Fins) ze was te verlegen. Ze zit ook niet in mijn
jaar. Mijn school bestaat uit 2 delen: de lager middelbare school en de middelbare
school, beide bestaand uit 3 jaren. Ik zit in de middelbare afdeling, en Matilda,
15 jaar, zit nog in de lagere graad. De 2 graden zijn nogal heel onafhankelijk
van elkaar en hoewel we in dezelfde school zitten, gaan we nauwelijks met
elkaar om. Het is daarom logisch dat ik niet wist dat zij op onze school zat,
maar zij wist wel van mij en ik vind het jammer dat ze mij niet eerder heeft
aangesproken. In ieder geval, het is toch leuk om te weten dat er een
Nederlandstalig meisje bij mij op school zit en ons gesprekje van gisteren zal
zeker niet ons laatste zijn, althans dat hoop ik toch. J
Zo, dat was mijn blogje voor vandaag, een hele brok
weer :p Als jullie meer fotos willen zien van Wild Camp en Vappu, kunnen
jullie op mijn facebook kijken, daar staan er een heleboel.
Zonnige groetjes vanuit Finland (hier is het al 2
weken aan een stuk schitterend weer met temperaturen tot 19 graden),
Vorige maandag ben ik naar de film geweest met mijn afs contactpersoon Henna. Henna is een Finse die vorig jaar met afs op uitwisseling naar Luik is geweest. Het was al heel lang geleden dat we elkaar nog eens zagen. De laatste keer was in december tijdens een van de maandelijkse meetings, dus het was heel fijn om haar weer terug te zien. We zijn eerst samen pizza gaan eten en daarna naar de film 'Hunger games'. Henna heeft mij bovendien ook uitgenodigd om tijdens de zomervakantie enkele dagen met haar familie mee te gaan naar hun zomerhuisje op het platteland (waar weet ik niet). Ik heb natuurlijk vol overtuiging ja gezegd :).
Dinsdag brachten we met afs nog eens een bezoek aan de Fazer chocoladefabriek in Vantaa. Deze keer waren we echter met veel meer, omdat er ook een ander afs district mee was. Ik had Sophie ook meegevraagd om te komen, aangezien zij met YFU de kans niet krijgt om naar de fabriek te gaan. Ze was heel blij dat ze mee kon. Ik was heel blij dat er weer zo veel andere afs'ers waren. Bij een aantal was het geleden van de Laplandtrip dat ik ze nog gezien had, dus ik heb er echt van genoten. En natuurlijk was het een rondleiding in een chocoladefabriek, dus... free chocolate :). Achteraf zijn we met de meesten van ons naar Helsinki gegaan. Daar zijn we met z'n allen iets gaan eten (we gaan altijd iets eten als we met de afs'ers samen zijn :p) en hebben we een beetje rondgewandeld door de stad. Het was echt een hele gezellige dag.
Vrijdagavond was er een feestje in Porvoo, georganiseerd door mijn Waalse vriendin Muriel en haar gastzus Mia. Veel van de afs'ers die in en rond Helsinki wonen waren uitgenodigd, dus we kwamen met z'n allen samen in Helsinki om samen de bus te nemen. Eenmaal in Porvoo, kwam Mia ons oppikken met haar auto en werden we naar het huis van Muriel en Mia gebracht. We installeerden ons en daarna maakten we kennis met de Zweeds-Finse vrienden van Muriel (Muriel woont in een Zweedstalige familie en gaat naar een Zweedstalige school). Ik ben tot de conclusie gekomen dat Zweedstalige Finnen echt veel socialer zijn dan de andere Finnen. Ze begonnen allemaal spontaan met ons te praten en de sfeer zat er al van in het begin goed in. Muriel en Mia hadden böl (ik weet niet zeker of dat correct geschreven is) gemaakt, een soort van sangria (echt heelrijk) en er stond een grill buiten, zodat er vlees gegrillt kon worden. Het eten en drinken was dus dik in orde :). We hebben de hele nacht en avond gepraat en gedanst (ik heb half van de aanwezigen de basispassen van de salsa aangeleerd :p) en ik heb er echt ongeloofelijk van genoten.
De volgende dag waren we natuurlijk allemaal volkomen uitgeput en we hadden helemaal geen zin om terug naar huis te gaan. Maar zaterdagavond was het verjaardagsfeestje van Caterina (Italië) en bijna iedereen van ons zou daar naartoe gaan. Mia nodigde ons uit om nog eens terug te komen naar Porvoo, we kunnen altijd blijven slapen bij hun thuis. Ik zou heel graag nog eens terug naar Porvoo willen gaan, om de stad zelf te bekijken, daar was dit weekend geen tijd voor, want de stad zag er echt heel mooi uit. En de mensen die ik daar ontmoet heb, waren ook gewoon allemaal kei tof. :)
Terug thuisgekomen van Porvoo, in de late middag, heb ik voor ik mij klaarmaakte voor het feestje van Cate, eerst een 2tal uurtjes geslapen. Daarna ging ik samen met Sara (Italië), Lillian (Brazilië), Emilio (Costa Rica) en Alvaro (Spanje) op weg naar het verjaardagsfeestje van Cate. Vrijdagavond hadden we een cadeautje gekocht , alle uitwisselingsstudenten die zouden komen hadden allemaal 5 euro gegeven. Daarmee hebben we een mooie tas en 2 schattige sjaals gekocht. We hadden de trein genomen naar Vantaa, maar toen stuitten we op een probleem. De bushalte, die zich op ongeveer 3min. van het treinstation moest bevinden, was onvindbaar. We hebben zeker 3 kwartier gezocht achter de bushalte in kwestie, maar we vonden nooit de juiste. Hoe langer we zochten, hoe slechter het humeur werd van iedereen, en ik was opeens echt totaal niet meer in feeststemming. Toen Sara en Lillian uiteindelijk besloten dat we beter een taxi konden nemen, hebben Alvaro en ik rechtsomkeer gemaakt. Niet alleen kost een taxi behoorlijk veel geld, we waren ook nog heel moe van de vorige dag, en ik maakte mij vooral zorgen om hoe ik 's nachts terug thuis zou geraken. Als we nu al geen bus naar het feestje vonden, hoe moest ik dan een bus vinden in het midden van de nacht?
Langs één kant is het natuurlijk wel jammer dat ik niet naar het feestje ben gegaan, maar ik denk dat ik de juiste beslissing genomen heb. Bovendien waren ik en Alvaro niet de enigen. Op weg naar huis kreeg ik een telefoontje van Kevin (Duistland), die ook niet wist hoe hij er moest geraken. En toen ik eenmaal thuis mijn facebook checkte, vond ik verschillende berichtjes van mensen die niet zouden komen naar het feestje omdat ze er simpelweg niet geraakte. Conclusie: het is heel leuk om een verjaardagsfeestje te geven, maar dat doe je beter niet in the middle of nowhere!
Gisteren heb ik heel verdrietig nieuws te horen gekregen. Mijn vriendin uit Argentinië, Agustina (die bij mij op school zit), is terug naar huis gegaan. Sophie vertelde mij gisterenmiddag dat Agustina terug naar Argentinië is vertrokken. Haar broer was betrokken in een ongeval. Hij werd overreden door een dronken motorrijder toen hij de straat overstak. Ik weet niet hoe ernstig alles is, maar volgens Sophie was hij bewusteloos. De ouders van Agustina wilden graag dat zij terug naar huis zo komen. Ze is gisterenochtend om 6u met het vliegtuig vertrokken. Ik begrijp volledig dat Agustina terug naar huis is gegaan om haar familie bij te staan, (als er iets met mijn broer zou gebeuren, ik zou ook direct op het vliegtuig zitten) maar waar ik ongelofelijk mee zit, is dat ik geen tijd heb gehad om afscheid van haar te nemen. De kans is groot dat ik haar nooit meer zal zien, en ik heb niet eens dag kunnen zeggen, en dat is echt moeilijk. Ik hoop dat alles goed met haar en haar familie gaat en dat haar broer er snel weer bonvenop komt. Ik ga haar ongelofelijk missen.
Morgen vertrek ik op Wild Camp. Vandaag was het heel mooi weer, dus ik hoop dat het zo blijft voor de rest van de week. Ik kijk er erg naar uit de afs'ers van de Laplandtrip terug te zien. Ik zie het helemaal zitten, maar het wordt hoog tijd dat ik een beetje ga inpakken. Ik ben er dus vandoor! :)
Hier weer eens een berichtje vanuit Espoo. Ondertussen is het april en het is weer eens hoog tijd om te vertellen wat er allemaal gebeurd is hier in het zuiden van Finland.
Terwijl jullie zaten te genieten van fantastisch weer (rond 18 graden heb ik gehoord!) heeft het hier in Zuid-Finland nog een aantal keer goed gesneeuwd. Gisteren nog, 14 april! Ik ben echt dol op sneeuw, maar te veel is trop. In april moet het lente zijn. De wegen zijn nu ondertussen wel sneeuwvrij, maar langs de zijkanten van de wegen en op grasveldjes is nog heel wat wit te bespeuren. Maar ik denk niet dat het nog lang zal duren voordat ook die sneeuw definitief weg is. De temperatuur is hier in anderhalve week spectaculair gestegen, vrijdag 13 graden, terwijl het vorige week nog maar rond de 6 graden was. Het weer is echt heel wispelturig (vrijdag warm zonnetje, zaterdag sneeuw, kan het gekker?). Vandaag was het 12 graden, en de zon heeft de hele dag lekker geschenen. Vorige donderdag heb ik hier ook voor het eerst krokussen ontdenkt, 2 maanden nadat die bij ons groeien. Krokussen zijn voor mij altijd het teken geweest dat de lente in aantocht is, dus ook hier kan de lente eindelijk beginnen. De dagen zijn ook in korte tijd veel langer geworden, nog een paar weken en de zon zal hier praktisch niet meer onder gaan :).
2 weken geleden waren het in mijn school in Kauklahti weeral eens examens. Ik had 5 examens: Frans, Engels, Duits, Wiskunde en filosofie. Engels en Frans gingen heel vlotjes, met als resultaat een 9 voor Engels en een 9.6 voor Frans. Duits is nooit mijn sterkste vak geweest, ik haalde een 6, wat eigenlijk hetzelfde cijfer is dat ik vorig jaar in SJB haalde. Wiskunde bleek een grote flop omdat ik 2/3 van de vragen niet begreep. Mijn leraar was zo vriendelijk om mijn examen in het Engels te vertalen, maar het bleek nog altijd een onmogelijke opgave om die Engelse wiskundige begrippen te ontcijferen. Mijn filosofie-examen was ook een hele uitdaging, omwille van het feit dat ik die les volledig in het Fins gevolgd heb. Het examen zelf was in het Engels, maar aangezien ik maar de helft van alle lessen begrepen had (wat eigenlijk nog best een prestatie is!), was het moeilijk. Maar ik kreeg toch nog een 5 en ben dus geslaagd voor de les :).
Mijn nieuwe lessenrooster bestaat uit Engels, Frans, Zweeds, filosofie en psychologie. Vooral Zweeds zal dit jakso weer een uitdaging zijn, maar ik zie het wel zitten :). Deze periode is de laatste van mijn schooljaar. Mijn school eindigd al eind mei en op 1 juni begint mijn zomervakantie, een maand vroeger dus dan die van jullie :D. Ik ben echt heel blij dat ik hier ook een maand zomervakantie kan meemaken, zo heb ik veel tijd om verschillende dingen te doen met mijn vrienden voordat ik terug naar België vertrek (over zo'n 2 en halve maand). Het gaat ook gewoon leuk zijn om na die lange winterperiode Helsinki en Espoo te zien in een totaal andere context. Finland wordt tijdens de zomer een heel andere plaats. De zon gaat amper onder en er worden overal evenementen georganiseerd, zoals het midzomerfestival, de langste dag van het jaar. Ik kijk er al naar uit! :)
Jullie hebben de afgelopen 2 weken van een gezellige paasvakantie kunnen genieten, maar dat was voor mij niet het geval. Omdat de zomervakantie hier al zo vroeg begint, hebben we hier in Finland slechts 2 dagen vrijaf, in plaats van 2 weken (een hele teleurstelling voor mij toen ik dat ontdekte). Pasen wordt hier ook niet echt uitgebreid gevierd. Chocolade eieren zoeken wordt niet gedaan, maar ze worden wel gegeten, maar dat is eigenlijk vooral vooral voor kinderen. Maar omdat ik er naar gevraagd had, heb ik er ook gekregen :D. Wel wordt er traditioneel lam gegeten tijdens Pasen, maar dat is zowat het enige dat er echt typisch is aan het Finse paasfeest. Een verlengd weekend is ook veel te kort om allerlei dingen te doen. Ik heb de meeste dagen thuis gezeten en vooral een beetje uitgeslapen :). Ik ben wel een avondje samen met Sara naar de film geweest. Dat was echt heel gezellig. De film die we gezien hebben, Iron Sky, was ook de moeite. Een perfecte combinatie van actie en comedie, een echte aanrader :). Bovendien kwamen we in de filmzaal nog een andere afs'er tegen, Julian (Zwitsteland), dus dat was ook wel leuk.
Van vrijdag namiddag tot zaterdagochtend ben ik samen met mijn gastouders gaan overnachten in het zomerhuisje in Hamina. Het was heel slecht weer buiten (regen -_-') waardoor ik niet kon gaan rondwandelen. Heel jammer want Hamina is een ontzettend mooi en rustig stadje. Maar we komen daar zeker nog eens terug tijdens de zomervakantie :). Ik heb mij daar dan maar geamuseerd met het maken van een puzzel van 1000 stukjes. Ari geloofde niet dat ik in staat zou zijn om die af te maken in de korte tijd dat we daar waren, maar hij had mij onderschat :p.
Morgen ga ik met mijn afs contactpersoon naar de film in Helsinki. Het is van december geleden dat ik haar nog eens gezien heb, dus het gaat wel leuk zijn dat we een beetje kunnen bijpraten. En dinsdag organiseerd afs (alweer) een trip naar de Fazer chocoladefabriek (Fazer is het bekenste merk van Finse chocolade en snoepgoed). Er gaan een heleboel afs'ers komen, dus alleen daarom is het al de moeite om te gaan :).
Over 2 weken is het Wild Camp. Dit kamp is georganiseerd door enkele van de afs'ers zelf na de fantastische Laplandreis. We gaan voor 4 dagen en 3 nachten doorbrengen aan de rand van een bos op het terrein van Lillian's (Brazilië) gastfamilie. Het is een Wild Camp, dus alles zal volledig 'wild' zijn :D. Dit wil dus zeggen: slapen in tenten en geen sanitaire voorzieningen. Voor mij geen probleem. :D Het kamp is echt goed georganiseerd, verschillende activiteiten zijn voorgesteld (zoals paintbal) en ook het eten en EHBO zijn in orde. Ik kan niet wachten om al die mensen van de Laplandtrip terug te zien en ik sta al te springen om naar het kamp te vertrekken!
Nog een laatste puntje, dat eigenlijk helemaal niets met Finland te maken heeft: ik heb eindelijk besloten wat ik volgend jaar ga studeren! Ik ga volgend jaar naar de hoge school Plantijn in Antwerpen om Orthopedagogie te studeren. Het heeft mij heel lang gekost om mijn keuze te maken (ik ben nooit goed geweest in kiezen), maar ik ben nu eindelijk zeker van wat ik volgend jaar wil gaan doen. :)
Ook nog eventjes een bedankje voor alle leuke reacties hier op mijn blog! Het is nogal moeilijk om te antwoorden op al die berichtjes, maar ik lees ze allemaal met heel veel plezier!
Tot zover het blogberichtje van vandaag en tot de volgende!
Vandaag ben ik 7 maand in Finland, en over exact 99
dagen ga ik weer terug naar België. Hoewel ik mij hier nog altijd heel goed
amuseer begin ik stilletjes aan toch wel terug zin te krijgen om naar huis te
gaan. Maar ik heb nog 3 maanden
voor de boeg, die ongetwijfeld nog heel veel geweldig leuke gebeurtenissen met zich mee zullen brengen :).
Ik heb al een hele tijd niet meer geschreven op mijn
blog. De voornaamste rede hiervan was dat ik 4 weken met een plaaster heb
rondgelopen aan mijn pols, en hoewel ik mijn vingers natuurlijk nog kon
bewegen, is het echt wel niet zo praktisch om te typen met een plaaster (Het is echt demotiverend om een lange tekst te schrijven terwijl dat absoluut niet vooruit gaat). En er
is de afgelopen weken eigenlijk nogal weinig interessants gebeurd, dus er was
gewoon weinig om over te bloggen.
De laatste week van februari (van 20/02 tot 26/02) was
het hier, net als in België, krokusvakantie (hier noemt dat wintervakantie). De dinsdag van die week ben ik met
enkele afs vrienden iets gaan eten in Helsinki. Niets bijzonders, maar het was
wel supergezellig. We hebben nog eens goed kunnen bijpraten en we hebben lekker
(en goedkoop!) gegeten. Het zelfbedienigsrestaurant waar we gaan eten zijn is
echt voor herhaling vatbaar :).
De rest van de vakantie heb ik besteed in Jämsä, bij Mutti (Fins woord voor grootmoeder), de moeder van Päivi. We waren daar met zn allen, Ari, Päivi, Tiiu & ik. Ik heb me tijdens die paar dagen vooral verveeld. Terwijl de rest van het gezin hele dagen gingen skiien kon ik niets anders doen dan thuis bij Mutti zitten, aangezien ik vanwege mijn plaaster niets kon doen. Vrijdag heb ik
wel Benjamin en Marijne in Jyväskylä kunnen ontmoeten, dat was wel heel leuk.
We hebben niets speciaals gedaan, iets gaan eten in Hesburger en een beetje
gaan shoppen (ik heb wel niets gekocht, maar rondhangen in winkels is ook leuk
:D). Het was in ieder geval heel tof om hen terug te zien, ook al was het
nog maar 2 weken sinds we elkaar voor het laatst gezien hadden, op de
Laplandreis.
Maart is eigenlijk echt een hele saaie maand (tot hier
toe dan toch). Enkel vorig weekend is de moeite geweest. Voor de rest was het
vooral de routine van alledag weer opnemen. Terug naar school, weer s avonds de
hele tijd voor de pc of tv zitten omdat er niets anders te doen is. Ik kon zelfs niet
naar de dansles gaan, aangezien ik nog in de plaaster zat! Na de drukte van de
Laplandreis en de Vanhat ben ik echt een beetje in een gat gevallen. Er gebeurd
weinig, en er is in de nabije toekomst niets om echt naar uit te kijken. Maar
gelukkig heeft het zonnetje veel gecompenseerd. Sinds het begin van deze maand
is de zon eindelijk terug beginnen te schijnen! Het heeft mijn humeur serieus
opgekrikt. Ik besefte niet hoe erg ik de zon gemist had tot ik ze eindelijk
weer zag! Wat mij opviel is dat alle Finnen bij het minste beetje zon allemaal
hun zonnebrillen opzetten. Dat vond ik in het begin raar, maar ik begreep al
snel waarom ze dat doen: Doordat er nog altijd een goeie meter sneeuw ligt,
worden de zonnestralen van overal gereflecteerd en dat is gewoon
oogverblindend! Ik ben zelf ondertussen ook een zonnebril beginnen dragen op de
zonnige dagen :D.
Ik zei het al, maart stelde tot hier toe niet veel
voor, ... afgezien van vorig weekend. Want vorig weekend (en dan bedoel ik 10
& 11/03) was echt toppie! Mijn gastouders vertrokken vrijdag naar het
zomerhuisje in Hamina om daar te overnachten. Tiiu zou een vriendin uitnodigen
om te blijven slapen, en dus werd er mij gevraagd of ik ook niet iemand wilde
uitnodigen. Uiteraard wilde ik dat :p. Mijn logé voor de avond werd Sara, mijn
italiaanse vriendin. En het was echt supergezellig! Uiteindelijk zou de
vriendin van Tiiu toch niet komen, en in plaats daarvan ging zij naar een van haar vrienden. Sara en ik hadden
dus het huis (en belangrijker: de tv) voor ons alleen. Het werd een heel
gezellig avondje met een paar films en snacks en leuk geklets.
De volgende dag eerst goed uitslapen (dat is nodig als
je de halve nacht dvds hebt zitten kijken :p), een laat onbijt (12.15u xD) en
dan vertrekken richting Helsinki. Enkele van de afsers uit een ander district
hadden die zaterdag een activiteit in Helsinki en we hadden samen met enkele
anderen van het Espoo-Helsinki district gepland om elkaar daar te treffen. Om
17u kwamen we dus allemaal samen, we waren met een 15 à 20 afsers. En het was
echt fantastisch! het was zo leuk om al die mensen van de Laplandreis terug te
zien. Natuurlijk waren niet al mijn Lapland vrienden er, Finland is groot en
niet iedereen kan zomaar eventjes voor een paar uur naar Helsinki komen, maar
het was echt superleuk.
We zijn met zn allen in een pizzabuffet gaan eten (pizzabuffet
rax een restaurantketen waar je voor 8,5 euro pizza en lasagne en salade kunt
eten à la volonté :D). We hebben daar heel lang gezeten, hebben veel gegeten
en gepraat, het was gewoon supertof. Op een bepaald moment was er wel eventjes
paniek bij Nadia (Italië), want ze was haar Finse bankkaart verloren. Maar een
telefoontje naar de McDonalds waar ze in de loop van de dag was geweest,
stelde haar gerust want daar hadden ze de kaart gevonden. Wij met zn allen dus
naar de Mc Donalds om de kaart te gaan afhalen. Daarna moesten we afscheid
nemen van de afsers van Lahti, want zij moesten hun trein halen.
Met de anderen zijn we naar een koffiehuis gegaan, met
de naam Columbia, voorstel van Daniel.Its name is Columbia, so it has to be
good! zei onze Columbiaan xD. Maar hij had gelijk, de Café Latte was echt geslaagd :p. Na ongeveer een uur in dat koffiehuis te zitten zijn we nog een beetje
gaan rondhangen in de stad. En daarna richting het busstation om afscheid te
nemen van de rest van het gezelschap. In totaal hebben we zon 5u in Helsinki
rondgehangen, en ik heb mij geen moment verveeld :). We hebben deze vrijdag
opnieuw afgesproken, ik kijk er nu al naar uit, want de vorige keer was echt
supergezellig!
Zondag was ook echt heel leuk. Op stap in Helsinki
met mijn gastgezin deze keer. Zoals ik in mijn vorige blogbericht al verteld
had, is de zee hier bevroren! Ja, nog altijd! De zon schijnt, het is kei mooi
weer, de lucht is blauw, er ligt nog ruim een halve meter sneeuw en de zee is
nog altijd bevroren. Zondagnamiddag ben ik samen met mijn gastgezin naar de zee
gegaan om enkele mooie fotos te nemen van de ijsvlakte... en om erop te gaan
staan! Jawel, IK HEB OP DE ZEE GESTAAN! Niet in, maar OP! Echt een zalig gevoel :p. Het was bovendien ook een hele mooie dag, met een stralend
zonnetje. Toen we onderweg stopte om een koffietje te gaan drinken, zijn we
zelf op een terrasje gaan zitten. De lente begint hier eindelijk ook zijn
intrede te doen. (ten minste, dat dacht ik, tot ik deze morgen wakker werd en
ontdekte dat het SNEEUWDE. En niet van die natte sneeuwregen, nee echte sneeuw!
Er is vanmorgen verdorie 4 cm bijgevallen! HELLO WINTER)
Dan nog een laatste melding: MIJN PLAASTER IS ER
EINDELIJK AF!!! Ik had voor het voorval in Lapland nog nooit iets gebroken. Dit
was de eerste keer. En wat ben ik blij dat die plaaster er eindelijk af is!
Mijn huid eronder was letterlijk aan het afbladeren. En jeuken dat zo'n plaatser doet! Om zot van te worden! Maar hij is er dus af, geen last meer dus.
Al gaat het nog wel eventjes duren voor mijn pols weer 100% in orde zal zijn.
De eerste 3 dagen nadat de plaaster eraf was gehaald deed hij bij de minste
beweging ontzettend veel pijn. Logisch natuurlijk, die was helemaal
stijf. Nu gaat het al veel beter, al durft hij soms nog wel eens eventjes zeer
te doen, maar dat is volgens de dokter niet meer dan normaal. Morgen ga ik me
zelfs opnieuw wagen aan het dansen :). Maar ik zal toch maar proberen om geen
te gekke bewegingen te doen. Ik heb aan de verpleegster die mijn plaaster eraf
gehaald heeft gevraagd of ik een stukje ervan mocht bijhouden. Dat ga ik bij in
mijn plakboek plakken, want het is toch een bijzondere herinnering van mijn
uitwisselingsjaar :D.
Zo, dat was het zon beetje voor deze blog. Nu dat
mijn plaaster eraf is, ga ik waarschijnlijk terug meer bloggen, en er zullen dus nu waarschijnlijk ook minder schrijffouten instaan (ik heb klachten gekregen van mijn ouders over mijn schrijven :p). Waarschijnlijk komt het volgende berichtje ergens in het weekend, om
wat meer te vertellen over vrijdag.
En dan nu mijn
blogbericht over mijn vanhattanssit (dat met wat vertraging gekomen is, maar
beter laat dan nooit :D)
Woensdagnamiddag
(15/02) was de generale repetitie. Omdat ik nog maar net die morgen
teruggekomen was van Lapland, was ik natuurlijk ontzettend moe. Maar ik ben
toch maar gegaan (al heb ik de rest van de dag wel besteed aan slapen). De
repetitie ging heel goed, al was Steven (mijn partner) wel al een beetje
zenuwachtig (ik was te moe om zenuwachtig te zijn xD). s Avonds maakten Päivi
en Tiiu mijn haar al op voor de volgende dag. Ik was daar nogal slecht gezind
over aangezien ze daarmee begonnen om 20.30u, terwijl ik eigenlijk wou gaan
slapen (want ik was kapot van de Laplandreis). Uitendelijk kon ik pas tegen 22
u mijn bed in, met mijn haar vol met spelden om mijn haar in positie te houden,
niet echt comfortabel dus. Gelukkig was ik de volgende dag toch wel fit genoeg
voor het dansfeest :).
De volgende dag moest
ik al om 8.20u op school zijn, want ik had nog les en bovendien was het abi-show.
De abis zijn de 3e jaars, rond deze tijd studeren zij af en dan hebben
ze een soort mini 100 dagen show. Dat dacht ik ten minste, want eigenlijk was
het alleen maar een slideshow met oninteressante fotos (als ik had geweten dat
het zo saai zou zijn, had ik wat langer uitgeslapen). Wat wel de moeite was,
was na de abi-show het vertrek van de abis. Volgens de traditie vertrekken de
abis met een grote vrachtwagen en gooien ze snoepjes naar de anderen. Dat was
wel leuk om te zien, en mijn zakken zaten vol met snoep :D.
Om 11u ging ik naar
huis om mij klaar te maken voor de vanhat. Aangezien Päivi en Tiiu allebei niet
thuis waren, kwam Mirva, de vriendin van Teemu (mijn gastbroer) mij helpen om
mijn haar nog een beetje verder in orde te brengen. Mijn kleedje was
bordaux/paarsachtig en mijn haar was naar de rechterkant gevlochten en daar in
krullen gelegd. Ik vond het resultaat echt mooi! Alleen jammer van mijn
plaaster natuurlijk :) (want zoals de mensen weten die mijn vorige blogbericht
hebben gelezen, heb ik op de Laplandtrip met afs mijn pols gebroken). Maar
gebroken pols of niet, plaaster of geen plaaster, ik moest en zou mijn
dansfeest meedoen!
Toen ik helemaal
klaar was, bracht Ari mij naar school. Aangekomen was er echter niemand anders
met een chique baljurk te zien, dus ik had al meteen door dat er iets niet
klopte. Blijkbaar was de dans verlaat en moest ik pas om 17.30u komen.
Aangezien in ik de hele week in Lapland was, wist ik hier dus niets van, en
kennelijk had niemand eraan gedacht om mij ook eventjes te verwittigen. Kan
natuurlijk gebeuren, maar ik was wel ongelofelijk slecht gezind (en het was ook
behoorlijk genant met al die 1e graders in school die mij stonden aan
te gapen). Slecht begin van de avond, maar zoals Ari zei, dan kon het alleen
maar beter worden. Hij had gelijk :).
Tegen 17.30u was het
al een stuk drukker en liepen er verschillende meisjes rond in chique kleedjes
en met mooi opgemaakt haar en make-up en jongens in pak. Het zag er allemaal
heel indrukwekkend uit. We moesten nog ruim een uur wachten voor de dans echt
begon, dus er was genoeg tijd om al een heleboel mooie fotos te trekken (zie
facebook). Bij heel veel meisjes (en ook jongens) begonnen de zenuwen al
serieus naar boven te komen. Ikzelf was eigenlijk behoorlijk kalm (in
tegenstelling tot mijn partner). Ik wilde gewoon zoveel mogelijk plezier hebben
en er zoveel mogelijk van kunnen genieten. En als er dan al eens een misstapje
werd gezet, dan was dat dan maar zo :).
En dan was het tijd
voor de dans. Om te beurten werden de namen van de verschillende paren
afgeroepen. We waren met 30 paren. Mijn partner, Steven, was zo zenuwachtig in
het begin dat zijn handen ervan trilden (schattig :p). Maar we hebben echt heel
goed gedanst, ook al zeg ik het zelf :D. In totaal deden we 9 verschillende
dansen + nog 2 korte zelfgemaakte dansen. De dansen waren: de Openingsdans
(Avaustanssi) - Tango - Firemans
dance - Cicapo - Do
Sa Do Mixer - Pompadour - Pas
DEspagne - Salty Dog Rag - Veletta
Afgezien van een paar
keer op mijn eigen kleed te stappen (het was iets te lang), en is een enkel
misstapje te zetten, zijn Steven en ik zo goed als foutloos door alle dansen heengeraakt.
Steven is wel niet zo goed in walspassen, waardoor ik de leiding heb moeten
nemen (wat normaalgezien de mannenrol moet zijn), maar ook dat ging eigenlijk
redelijk vlot. Ik was trots :D.
Na ons optreden van
de avond was het tijd voor het diner, georganiseerd door Veera en Noora (2 van
de leerlingen) in Sipuli, een van de beste restaurants in Helsinki (echt
waar!). Sipuli betekent ui. Het restaurant is zo genoemd omdat het vlak onder
de orthodoxe kerk van Helsinki gelegen is, en de top van die kerk lijkt op een
ui. Origineel :D. De meesten, waaronder ik, werden gewoon gebracht door de
ouders, maar sommigen huurden een taxi en er was zelfs een groep die een limo
hadden gehuurd om naar het restaurant te gaan. Een limo is cool, maar het heeft
hun wel 500 euro gekost (50 pp want ze waren met 10), en dat vind ik het geld niet
waard.
Het restaurant was
het geld WEL waard. Heel chic interieur, en heerlijk eten. De zalm was echt
perfect gekookt en het sausje erbij was overheerlijk. En ook het chocoladetaartje
als dessert was fantastisch. Echt klasse! Het verbaasd mij niet dat Sipuli een
van de beste restaurants in Helsinki is (wat mij wel verbaasde is dat we maar
39 euro voor dat diner moesten betalen).
Terwijl Ari mij terugbracht
van Sipuli, zo rond 23u, deed ik nog een ontdekking. Uit het raam van de auto
starend, merkte ik opeens iets fantastisch op: DE ZEE WAS BEVROREN!!! Nu heb ik
het met mijn eigen ogen gezien: een zee kan echt bevriezen. Ik kon jammergenoeg
geen fotos trekken want het was te donker, en ik kon ook moeilijk met mijn
mooi kleedje over de zee gaan wandelen. Maar ik ben van plan om volgend weekend
weer naar Helsinki te gaan en OP de zee te gaan staan :D.
De volgende dag vroeg
opstaan voor nog 2 uitvoeringen, eerst een voor de lokale lagere school
(kindjes tussen de 9 en 12 jaar) en dan voor de 1e en 3e
graders van onze school. De show voor de kinderen was echt leuk! Al die kindjes
kijken naar u alsof je een prinses bent, echt kei schattig! We deden ook 2
dansen waarbij we met kinderen uit het publiek danste. Ik danste eerst met een
klein meisje en dan een jongetje, en zij waren zo trots :). Maar het allerschattigste
vond ik Aleksi (een van mijn vrienden) die de hele zaal aan het rondwalsen was
met een meisje van ongeveer 10. Ik weet zeker dat dat meisje zich in de zevende
prinsessenhemel waande :D.
De uitvoering voor de
1e en 3e graders was ook leuk, omdat veel van mijn
vrienden mij konden zien dansen. En omdat het de laatste keer was. Toen alle
dansen voorbij waren, was ik langs de ene kant opgelucht, omdat alles goed en
zonder veel fouten verlopen was, maar aan de andere kant vond ik het ook heel
spijtig, want ja, gedaan is gedaan. Ik heb natuurlijk wel veel mooie
herinneringen, veel fotos en zelfs een paar filmpjes van het gebeuren :).
Die vrijdagavond, na
de 2e dag dansen dus, stond er nog 1 ding te gebeuren: de jatkot, de
afterparty :D. Deze vond plaats in Circus, een grote concertzaal in het
centrum van Helsinki. Bijna alle scholen van Helsinki en Espoo kwamen naar
Circus om daar hun jatkot te vieren. Veel mensen dus! Om 21u nam ik de trein
naar Helsinki waar ik in het station met enkele van mijn schoolvrienden (Mira,
Shabana, Sophie, Sami, ...) samen naar Circus vertrokken. Het was echt
supertof! Goeie muziek, veel sfeer. Wat natuurlijk wel een opdoffertje was, was
dat er geen alcohol geschonken werd. Er was een speciale 18+ ruimte, waar de
identiteitskaarten streng gecontroleerd en alleen daar werden pintjes geschonken.
Ik kan gerust amuseren zonder alcohol en ik ben zeker niet iemand die om de 5
botten zat is, maar een goeie party is een stuk minder leuk zonder is een
pintje te kunnen drinken.
Tegen 1.30u s nachts
ben ik dan maar samen met Mira doorgegaan. We hebben bijna een halfuur aan de
vestiare moeten staa aanschuiven, niet normaal. Ze hadden wel wat meer personeel
mogen inhuren daarvoor, maar uiteindelijk geraakten we toch buiten. Omdat de
trein s nachts dubbel zoveel kost, ben ik teruggekomen met de bus. Het was de
1e keer dat ik die bus nam, dus ik wist niet exact hoe de bus zou
rijden, maar ik wist dat ze zou stoppen ergens in Tuomarila, wat dus nooit heel
ver van mijn huis kon zijn. Ik vroeg aan de chauffeur of de bus aan het station
stopte en hij zei van wel, maar blijkbaar had hij mij niet goed begrepen.
We waren al een halte
gepasseerd die mij bekend voorkwam, maar omdat de chauffeur had gezegd dat de
bus ook bij het station stopte bleef ik nog eventjes zitten, omdat het station
dichter bij mijn huis was. Maar toen de bus aan haar eindhalte kwam, waren we
het station helemaal niet gepasseerd en zaten we in een deel van Tuomarila waar
ik nog nooit geweest was (wat mij verbaasde want zo groot is die buurt niet).
Buiten mij was er enkel nog een mevrouw in de bus die in slaap gevallen was en
luid vloekend de bus uitging toen ze eenmaal door had dat ze in Tuomarila zat.
Ik, lichtelijk gestressed, vroeg aan de chauffeur of ik iets verkeerd had
begrepen, want dat de bus helemaal niet aan het station gestopt was. De
chauffeur zei dat we er niet voorbij waren gekomen, maar wel er vlakbij en
aangezien hij toch met zijn bus die richting uit moest, zou hij mij wel
eventjes daar afzetten. Sympatieke buschauffeurs, I love them :D.
Om 2.30u was ik
eindelijk goed en wel thuis en kon ik mijn bedje inkruipen. Dat het nu de
komende week ook nog vakantiewas (de skivakantie hier viel dit jaar samen met
de krokusvakantie in België) was een goeie meevaller. Nu had ik eindelijk een
paar dagen om eens ECHT goed uit te slapen. En ik had het nodig! Maar ik vond
het ongelofelijk leuk en ik ben echt blij dat ik niets gemist heb, ook al was het
met een gebroken pols :p.
LAPLANDTRIP WITH AFS - I came back with a broken wrist and many good memories :)
Sinds gisteren ben ik
EXACT EEN HALF JAAR IN FINLAND!!! 6 maanden geleden ben ik met het vliegtuig in
Vaanta geland, en over 4 maanden zal ik terug aankomen in Zaventem.
Ondertussen zijn 2
van DE HIGHLIGHTS van mijn uitwisselingsjaar gepasseerd: de afstrip naar
Lapland en mijn dansfeest. Heel veel stof om over te bloggen dus, een beetje te
veel eigenlijk om in 1 blogbericht te zetten. Daarom ga ik het opsplitsen in 2
berichtjes. En we beginnen in dit bericht met: DE AFS LAPLAND TRIP.
DAG 1: donderdag 9/02
à aankomst in Kairosmaja
Donderdagmorgen ben
ik om 7.30u naar de luchthaven in Vaanta vertrokken. Ik had om 8.45u in de
terminal afgesproken met de andere afsers die ook het vliegtuig zouden pakken
(bijna alle Helsinki-Espoo Chapters en nog 3 andere uit de buurt van Lahti).
Mijn gastvader en ik waren al vroeg vertrokken naar de luchthaven omdat we
verwacht hadden dat het behoorlijk druk op de baan zou zijn (spitsuur). Maar
natuurlijk, wet van Murphy, als je goed op tijd vertrekt is er geen kat op de
baan, en om 8u was ik al op de luchthaven. Ari had mij afgezet aan de ingang
van de luchthaven en omdat ik zo vroeg was, was er natuurlijk nog niemand van
de afsers. Maar zodra ik mijn bagage goed en wel had ingecheckt (via een
ingewikkeld computersysteem dat niemand snapt) kwam Sara, en even later ook
Daniel aan. En langzaamaan kwamen ook de rest aan (die ik allemaal 1 voor 1
geholpen heb met inchecken met die computer, ik zou er geld voor gevraagd
moeten hebben!). Rond 9u waren we allemaal aanwezig en waren we klaar om te
vertrekken.
Om 9.35u konden we
eindelijk aan boord van het vliegtuig, en om 10.05u vertrok het vliegtuig naar
Rovaniemi. De steward die het woord voerde in het vliegtuig was echt zalig! Quotes: Ok people, look at the amáázing safety card
at the seat in front of you Put the safety jacket around your góórgeous
wrist Blue Berrys, Black Berrys, any berries on flight mode please Please
take all your belongings with you, things that stay behind will be given to the
crew members. Na minder dan
1.5u vliegen kwamen we om 11.25u aan in Rovaniemi. In de kleine luchthaven van
Rovaniemi moesten we dan met zn allen wachten tot de afsbus ons kwam ophalen
om ons naar het Artic Museum te brengen.
In de bus maakten we
kennis met Juhani, onze kampleider. Grof of niet, die kerel deed mij echt aan
Hitler denken, zowel de looks (geen snorretje, maar wel het juiste kapsel) als
zijn manier van doen: vooral dan zijn bevelende, luide en monotome stem
(achteraf kwamen we er achter dat hij nog voor het leger heeft gewerkt, wat dit
wel enigzins kan verklaren xD). Al bij al nen toffe gast, maar hij kon nogal
zagen :p.
Aangekomen in het
Artic Museum van Rovaniemi een blij wederzien met de andere Vlamingen:
Benjamin, Marijne, Hannelore & Sophie. Het was heel fijn om hen na zon
lange tijd terug te zien (allé met Benjamin & Marijne was het niet zó lang
geleden, maar toch :p). ik maakte ook meteen kennis met Cara, uit Duitsland,
die momenteel in Oulu woont. Een heel toffe meid :). Nadat we wat gegeten
hadden kregen we een rondleiding door het museum. Het museum zelf leek mij heel
interessant, maar onze gids viel nogal wat tegen. Ze bleef altijd staan bij de
meest oninteressante dingen om daar dan een kei lange uitleg over te geven. Ik
denk dat het meer de moeite zou geweest zijn als we gewoon zelf wat hadden
kunnen rondlopen.
Na de
museumrondleiding was het eindelijk tijd om te vertrekken naar Kairosmaja, onze
verblijfplaats voor de week. We waren met 2 volle bussen, in totaal waren we
met ongeveer 90 afsers, 8 vrijwilligers en 2 buschauffeurs. Lots of people =
lots of fun J. Kaironsmaja
bestaat uit 1 hoofdgebouw, met op het gelijkvloers een winkel/onthaal, een
eetzaal, en een 3tal kamers, op de 1e verdieping nog een 15tal
kamers en in de kelder een recreatieruimte met een (beroerde) pingpongtafel,
een tv en zetels. Verder zijn er nog enkele bungalows op het terrein en een
sauna aan het meer. Aangezien we met zon grote groep waren, sliepen de afsers
zowel in het hoofdgebouw als in de bungalows. Ik sliep, samen met Muriel (my
Walloonish friend <3), Elena (Italië) & Barbara (Chili) in het
hoofdgebouw. Nadeel: kleine kamer zonder eigen badkamer, voordeel: Met heel
veel andere afsers in hetzelfde gebouw dus veel sfeer J. Onze kamer kwam uit op de noodtrap, best grappig :p.
De rest van dag 1
hebben we vooral besteed aan het uitpakken van onze spullen en al een beetje
kennismaken met andere afsers (in de hal voor onze kamer was een grote zithoek
waar we gedurende het kamp heel vaak gingen zitten). s Avonds na het eten
gingen we met zn allen naar de kapel van het domein waar we voorgesteld werden
aan onze 8 vrijwilligers: Juhani, Sonja, Laura, Pauliina, Anne, Esteban, Muru
& Tiina (de verantwoordelijke van het Espoo chapter, dus die kende ik al
:D). Verder kregen we ook nog uitleg over het verloop en de regels van het
kamp.
Na de info in de
kapel bleven we nog een beetje babbelen, maar rond 12u gingen enkele van de
jongens buiten sneeuwgevecht houden. Ikke natuurlijk gaan meedoen :D. Ik heb
toch wel 2 van die grote kerels in de sneeuw gekregen! (achteraf natuurlijk de
volle lading teruggekregen, maar dat is bijzaak :p). Marijne, die mee naar
buiten gekomen was om te roken, werd ook slachtoffer (best zielig, want ze was
er echt niet op gekleed :p). Ik vond dat sneeuwgevecht echt superleuk :).
Trouwens ook een goeie gelegenheid om mensen te leren kennen! Na een goei uur
buiten te hebben gezeten heb ik dan maar een douchke gepakt en ben ik onder de
wol gekropen. Een geslaagde eerste dag!
DAG 2: vrijdag 10/02 à snowboardlessen
De 2e dag
was het tijd voor mijn snowboardlessen :). En die lessen gingen eigenlijk
behoorlijk goed! Ik was wel een beetje in het voordeel: Ik doe namelijk aan
wakeboarden (zoals waterskiiën, maar dan op een bord) en de bewegingen die je
moet doen met je hielen en tenen lijken heel sterk op de bewegingen die je moet
doen bij snowboarden. Tegen het eind van de dag, na veel vallen en opstaan, kon
ik zeggen dat ik ermee weg was (in tegenstelling tot vele anderen).
Om 16u vertrok de bus
terug naar Kairosmaja. Eerst nog eventjes een stop bij de winkel voor een paar
snacks voor s avonds. De bustijden waren wel ongelofelijk streng. Te laat was
niet mee, en wachten op de volgende bus (een uur later). Bij de winkel hadden
we 15min om te winkelen, 2 meisjes waren te laat, die moesten dus een uur wachten
voor de volgende bus aankwam.
s Avonds heb ik
avato gedaan! Dat is sauna, en dan zwemmen in een gat in het ijs! ECHT ZALIG!
Ik heb het, samen met Sara F. (Italië), Sarah (US) en Stephanie (Filipijnen) in
totaal 3 keer gedaan, en ook 2x in de sneeuw gesprongen na de sauna. Héél koud
in het begin, maar daarna is het een heel aangenaam gevoel. We hebben er ook
enkele leuke fotos van getrokken, als bewijs dat we het effectief gedaan
hebben :). Ik was (alweer) heel trots op mezelf!
DAG 3: zaterdag 11/02
à tragisch ongeluk
De volgende dag
opnieuw een dagje snowboarden, deze keer op eigen houtje zonder hulp van een
lesgever. In de voormiddag zaten de meeste afsers, mij inclus op de
familiepiste (de gemakkelijke, niet zo stijle piste :p). In de namiddag ging ik
samen met Benjamin naar de andere kan van de berg om de grotere pistes uit te
proberen. We waren van plan om eerst een middelmatige piste te doen, maar
beneden aangekomen kwamen we Pauliina en Alejandro tegen (allebei behoorlijk
goeie snowboarders) en die overhaalden ons om met hen mee te gaan naar de grote
(grootste!) piste. Met de grote skilift naar boven :). Boven op de berg kon je
echt NIETS zien! Echt niets! Alles was compleet wit! Dat vond ik best eng, want
je kon totaal niet zien waar je naartoe moest en waar de skipiste ophield.
Gelukkig had Pauliina een knalgele skibroek aan, die was mijn fixagiepunt als
ik niet meer wist welke kant ik op moest :D. Ik ben helemaal beneden geraakt,
en dat zonder vallen! (ik ben af en toe wel eventjes in het midden van de piste
gaan zitten omdat mijn benen zeer deden, maar dat was allemaal geplant :p). Ik
was echt ontzettend trots op mezelf :D.
Daarna gingen we naar
een iets kleinere piste die uitkwam op de familiepiste (die we al zon 20 keer
hadden gedaan), waar alle nog sukkelende afsers zaten :p. Het eerste deel van
de piste was niet stijl genoeg waardoor ik niet genoeg vaart kon maken en dus
op een bepaald moment zelfs moest wandelen :p. Het 2e deel was behoorlijk
stijl, maar dat ging zonder problemen. En toen kwam ik terug op de familiepiste
uit, die piste die ik al meer dan 20 keer had gedaan. En toen gebeurde het. Ik
viel, met een gebarsten pols als resultaat.
Hoe ik precies gevallen
ben weet ik niet, maar ik veronderstel dat op mijn pols ben gevallen en dat die
in de verkeerde richting is geknakt ofzo. In iedergeval, toen ik rechtop ging
zitten deed mijn pols ongelofelijk veel pijn. Gelukkig was ik niet ver van de
plaats gevallen waar Marijne zat en zij kwam meteen af om mij te helpen. Toen
we richting het hotel van de skipiste gingen om ijs te vragen kwamen we ook nog
Sara tegen die met ons meekwam. Aangekomen in het hotel een zak ijs gekregen
(ne plastic zak met ne kilo ijsblokjes erin xD) moesten we wachten tot de
vrijwilligers kwamen met de EHBO man van het skioord. Die kerel pakte mijn arm
in met verband en hing dan zone onnozele doek rond mijn nek zodat mijn arm
daarin kon. En natuurlijk ook nog ne goeie pijnstiller, want het deed echt
ongelofelijk veel pijn.
Iedereen was het
erover eens dat er naar het ziekenhuis gegaan moest worden, maar dat tripje
werd uitgesteld tot de volgende dag. Mateo (Columbia) was een paar uur voor mij
al naar het ziekenhuis gebracht (ook vanwege zijn pols) en er was een lange rij
(het was een heel klein zieken huis en vanwege het weekend was er maar 1 dokter
aanwezig). Het leek de vrijwilligers dus het beste dat ik de volgende ochtend
met een taxi naar het ziekenhuis gebracht zou worden.
Terug in Kairosmaja
stelde zowat iedereen mij de vraag: Ooh, what happened? Omdat het antwoord
natuurlijk voor de hand liggend was (I fel with my snowboard, wat anders kan
er gebeuren als ge de hele dag aan het snowboarden bent geweest?), ben ik na
een tijdje overgeschakeld naar het antwoord I was attacked by a polar bear
which wanted to eat my lunch xD. Toen ik later op de avond een babbeltje deed
met Mateo nam het volgende gesprek plaats: I was actually glad to hear that I
wasnt the only one whos injured. So youre happy I fell? Yes. Heel vriendelijk, Mateo xD.
Ik moet wel zeggen dat
er ongelofelijk goed voor mij gezorgd is, gedurende de hele rest van het kamp,
door iedereen. Super afsers! s Avonds hebben we nog pannekoeken gebakken
boven een kampvuur, dat was ook echt heel gezellig. Ondanks mijn ongelukje was
de dag toch nog best geslaagd :).
DAG 4: zondag 12/02 à boredom in hospital
Terwijl iedereen zich
klaarmaakte voor zijn of haar activiteit van de dag, stond ik klaar om samen
met Tiina de taxi te nemen naar het ziekenhuis. Eigenlijk zou ik die dag zijn
gaan sneeuwschoenwandelen (hiken), maar in plaats daarvan stond er dus een
tripje naar de dokter op het programma. Eerst 40 min met de taxi en dan maar
wachten. Eerst werden er röntgenfotos getrokken van mijn hand. De verpleegster
die de machine bediende nam 2 fotos. 1 van mijn hand in liggende positie en
een andere waarbij ik mijn hand zijwaarts moest houden, een beweging die echt
ongelofelijk veel pijn deed!
Daarna moesten we
wachten op de dokter. Terwijl we wachtten kregen we te horen dat er ondertussen
een 3e afs snowboardslachtoffer was gesignaleerd, Alejandro (ook ne
Columbiaan). Deze keer geen pols, maar een ontwrichte schouder. Hij zou ook
naar het ziekenhuis gebracht worden. Alejandro had echter behoorlijk veel geluk
gehad, want nadat de schouder uit de kom gekomen was, was die terug vanzelf in
de juiste positie terecht gekomen. Daardoor viel de pijn relatief mee. Toch 3
weken een doek rond de nek voor de arm in te steken om de schouder te laten
rusten.
Met Alejandro en
Pauliina (zij had Alejandro vergezeld) erbij, werd het wachten toch al iets
draaglijker. Eenmaal bij de dokter kreeg ik eindelijk te horen wat er met mijn
pols aan de hand was: een fikse barst erin, maar niet gebroken en niets
verschoven. Toch wel 4 á 5 weken gips erond. Een stagaire, onder toezicht van
een verpleegster, moest mijn arm van een gips voorzien. Niet veel later was
mijn linkerhand in een dikke blauwe plaaster verpakt. Toen moest ik een uur
wachten op de dokter om mijn plaaster te controleren. Toen zij eindelijk afkwam
bleek dat er een misverstand was geweest en ze iets verkeerd hadden gedaan. De
plaaster moest eraf en het moest opnieuw worden gedaan. Er mocht namelijk geen
volledige plaaster rond omdat mijn pols nog kon zwellen en dan zou het gaan
knellen.
De stagaire moest
mijn plaaster er dus afknippen, dat was best eng omdat ze dat duidelijk nog
nooit eerder gedaan had. De verpleegster stond daarnaast maar instucties te
geven terwijl ik de hele tijd het gevoel had dat die stagaire elk moment in
mijn arm kon knippen! Das is gelukkig niet gebeurd :p En nu heb ik dus een
nieuwe plaaster. Het is merendeel is gewoon windels, met slechts aan 1 kant een
laag gips.
Ons hele bezoek aan
het ziekenhuis (taxirit meegerekend) duurde 8 uur! Veel te lang dus en ik was
ongelofelijk blij toen we eindelijk terug waren in Kairosmaja. Daar hebben zon
90 afsers hun naam op mijn plaaster gezet :D.
De avond maakte wel
veel goed. Er werd namelijk miss Lapperanta gehouden. De bedoeling was dat
enkele jongens zich candidaat stelden en dat zij dan omgetoverd moesten worden
in meisjes. Er werden 8 verschillende teams gevormd met 8 verschillende
kandidaten. De kandidaat van ons team was Benjamin, hij werd 2e .
Het resultaat van de metamorphose is te zien op facebook, en was echt meer dan
geslaagd! :D
DAG 4: maandag 13/02 à amethist mijn & winter games
In de voormiddag van
dag 4 brachten we een bezoekje aan en amethistmijn. We gingen daarnaartoe met
een soort machineachtig voertuig. Iedereen moest vanachter in het kleine
aanhangwagentje gaan zitten, behalve ik en Barbara. Wij hadden dus het beste
uitzicht van ons plekje naast de chauffeur :). De man die ons uitleg gaf was
een Portugees (geen flauw idee hoe die in Lapland terecht is gekomen), en hij
had een grappig accent als hij Engels sprak (waar hij zelf ook mee lachte :p).
Wat hij vertelde over de amethisten was best interessant, en we kregen een warm
(en lekker!) drankje terwijl we luisterden. Na de uitleg gingen we zelf de mijn
in om zelf een amethist te zoeken. De meeste die we vonden waren maar heel
klein (Benjamin vermoedde dat ze die er waarschijnlijk gewoon ingegooid hebben
voor de touristen, wat best mogelijk zou kunnen zijn), maar enkele van ons
vonden toch een redelijk groot brokje. Ik heb er een hele kleine, maar hele
mooie gevonden. Een leuk souvenirtje :).
Daarna moesten we een
uur in de sneeuw wandelen naar de bus. Een geploeter tot en met, want in de
middle of nowhere komen er geen sneeuwschuivers langs om de wegen begaanbaar te
maken. Maar we zijn er toch maar mooi geraakt (en hebben waarschijnlijk goed
wat callorietjes verbrand :p).
De namiddag was
gereserveerd voor de winterspelen. Heel leuk, maar ik heb er weinig aan gehad
aangezien ik niet mee kon doen met mijn arm in het gips. Ik heb mij dan maar
bezig gehoude met fotos van het gebeuren te trekken :). Er waren 3
verschillende opdrachten: een sleerace, het om ter snelste een boomstronk naar
een punt brengen en 10x ronddraaien rond een skistok en dan naar een punt
lopen. Hilariteit verzekert, maar ik vond het jammer dat ik niet mee kon doen.
Omdat het de laatste
avond was zijn we had afs s avonds de bar op de skipiste afgehuurd voor een
mini afs apres-ski (alcohol-vrij natuurlijk -_-). Het duurde maar tot 22u, maar
we hebben ons wel heel goed geamuseerd. De muziek was goed, en de sfeer zat
erin :D. Toen we terugkwamen waren de meeste echter behoorlijk moe en na de
koffer gemaakt te hebben en nog een beetje gechilt te hebben in de kelder,
gingen de meeste redelijk snel slapen.
DAG 5: dinsdag14/02 à SANTA
De laatste dag
vertrokken we in de voormiddag naar DE ENIGE ECHTE KERSTMAN. In Rovaniemi,
Lapland, is een heus Santa Claus City. het heeft een eigen postkantoor, veel
souvenirwinkeltjes en er is natuurlijk het huis van de ECHTE Kerstman. Ik had
gedacht dat het gewoon een grote ruimte zou zijn waar de Kerstman zou zitten,
maar het is veel meer dan dat! Je komt echt binnen in het huis van de Kerstman!
Overal hangen van die rare Leonardo da Vinci achtige uitvindingen, je moet door
een grote hal gaan waar een gigantische klok hangt en dan een trap op waar nog
meer Kerstmanattributen staan. Aleen binnenkomen in het huis van de Kerstman is
al de moeite. maar natuurlijk mochten wee geen fotos trekken.
Een foto met de
Kerstman moet je uiteraard betalen. En zon foto is ongeloofelijk duur! 25 euro
voor een foto! Gelukkig kan je natuurlijk met een heel groepje op de foto
staan, zodat het een stuk goedkoper is (hoewel de prijs ook de hoogte in gaat
naar gelang het aantal personen). Wij zijn met zn 11en op de foto gegaan. We
hebben niet gekozen voor enkel een foto, maar voor een hele stick, waarop extra
fotos van het domein staan, een videoopname van ons bezoek, en een video van
het huis van de Kerstman. Dat allemaal inclus kwam het voor iedereen op 7,20 euro.
Best duur, maar ja, je ontmoet niet elke dag DE echte Kerstman, en het zijn
mooie herinneringen :).
Na het bezoekje aan
Santas Village zijn we naar een rendierboerderij gegaan. Deze boerderij was
heel anders dan diegene waar ik naartoe ben geweest met Päivi. We mochten hier
echt zelf met ons rendier sturen :D. We deden wel weinig omdat de rendieren hun
parcours al vanbuiten kende, maar ze liepen kei snel, helemaal niet zon saai ritje
als toen in Saariselkä. Ik heb nu dus ook mijn 2e rendierrijbewijs
gehaald :).
Na de
rendierboerderij was het tijd om naar het station van Rovaniemi te gaan :(. We
moesten nog ongeveer een uur wachten voor de trein arriveerde (mijn trein, en
die van de meeste andere vertrok om 18.05u) Veel tijd dus om afscheid te nemen
van diegene die niet met dezelfde trein zouden gaan (o.a. Benjamin, Marijne
& Hannelore). Eenmaal op de trein moest ik mijn slaapcompartiment gaan
opzoeken. Of beter gezegd slaapcompartimentJE. Als je er 2 grote valiezen in
zette (die van Franziska en mij), was het vol. Toen ik al mijn spullen in mijn
compartiment had gelegd ben ik naar het zitgedeelte van de trein gegaan. De
meeste van de afsers hadden namelijk gewoon voor een zitje gekozen.
Het was heel gezellig
in de trein, we zaten met een hele groep in dezelfde wagon en we waren wat aan
het babbelen en filmjes op de pc aan het kijken (de italianen zaten in een
ander compartiment, maar aangezien er weinig met de italianen aan te vangen
valt als die allemaal samen zitten, lieten we die maar een beetje gerust :p)
Tot dat er een onverdraagzaam Frans sprekend koppel onze wagon binnenkwam en er
niet tegen kon dat wij filmpjes keken. De conductrice was zelfs zo furieus dat
ze dreigde iedereen uit de trein te gooien (en het was verdomme nog geen 20u!)
Ben ik samen met Muriel dan maar naar de cafetatiawagon verhuisd waar we samen
met een paar anderen UNO speelden. Toen de cafetaria sloot zijn we, samen met
Mateo, Emilio en Alvaro naar mijn minislaapcompartimentje gegaan. Heel klein,
maar het ging net :D. Daar bleven we dan gezellig babbelen. Nadien dan weer
terug naar de grote wagon verhuist waar het inmiddels rustig was (het was zon
23u, iedereen was kapot van het kamp), en hebben we nog een paar massages
gegeven/gekregen. En na nog een beetje babbelen zijn we gaan slapen.
Sommige van mijn
vrienden heb ik van de trein af zien gaan en van hun heb ik nog goed afscheid
kunnen nemen. Maar sommigen (de mensen die af moesten stappen in Tampere rond
4u) heb ik niet meer gezien omdat ik lag te slapen (of een poging deed om te
slapen, want dat was echt niet evident!). Het is pijnlijk te bedenken dat ik
veel van die mensen waarschijnlijk nooit meer ga zien :s. Ik ga enkele van hen
echt wel serieus missen.
DAG 6: woensdag 15/02
à terug thuis
Tegen dat de trein
bijna in de buurt van Helsinki was, had hij zon 50 min vertraging opgelopen.
Voordeel: mensen die ik normaal niet meer zou zien omdat ik nog lag te slapen
in mijn compartiment zag ik nu nog wel. Nadeel: toen ik eindelijk mijn trein
kon nemen naar Tuomarila, was het een uur later dan voorzien. Dat was nochtans
best grappig: ik kwam aan in Tuomarila met de trein van 8.12u, de trein die
sommigen van mijn vrienden pakken om naar school te vertrekken. Toen ik de
trein uitkwam zag ik een van mijn vrienden, Aleksi, de trein opstappen om naar
school te gaan :p.
Het was echt heel
raar om zo ineens terug thuis te zijn, en ik mis de mensen van afs allemaal
heel erg :). We hebben zone toffe tijd gehad, het was echt veel te kort. Maar
ik ben teruggekomen met een heleboel mooie herinneringen en nieuwe
facebookvrienden waarmee ik zeker nog contact ga houden xD (en met een
gebarsten pols, maar dat was het meer dan waard).
Ondertussen is er op
facebook een nieuwe groep waarin we proberen om nog een kampeerweekend voor
alle afsers die meegingen op de Laplandtrip te organiseren. Ik dacht eerst dat
het waarschijn lijk een idee zou zijn waar niet van zou komen, maar ik begin er
nu toch wel vertrouwen in te krijgen. We hebben al een datum, een locatie en
bevestiging van afs. In de groep zijn al vollop voorstellen gedaan voor koken
en we hebben heel veel scouts in onze groep die veel afweten van kamperen. Ik
hoop echt dat we dat weekendje waar kunnen maken want het zou zo ontzettend
fijn zijn om al die leuke mensen terug te zien! fingers crossed!
Morgen ga ik
uitgebreid berichten over mijn Vanhattanssi, mijn dansfeest :). Maar dat is
voor morgen, want dit bericht is al lang genoeg!
Het is weeral bijna 2
weken geleden dat ik nog eens een blogberichtje gepost heb. Ik ben mijn blog de
laatste tijd een beetje aan het verwaarlozen. Maar daar gaat verandering in
komen :D.
Morgenochtend vertrek
ik met het vliegtuig naar Lapland voor de fantastische Laplandweek met afs! Ik
ben superenthousiast! Nog snel eventjes berichten over wat er de afgelopen
dagen nog allemaal is gebeurd.
Vorige week was het
hier KOUD! Niet gewoon koud, maar echt KOUD! Ik heb gehoord dat het in België
ook goed gevrozen heeft, tegen de -17. Maar dat is niks vergeleken met de
temperaturen hier: donderdag -22, vrijdag & zaterdag -24, zondag -20. En er
stond bovendien de hele week ook een serieus windje, wat wilt zeggen dat de
gevoelstemperatuur nog een flink stuk lager zat, op vrijdag en zaterdag zelfs
onder de -30! Ik ben eigenlijk wel blij dat het hier zo koud is geweest, want
als ge dan toch in Finland zijt, dan kan het beter goed koud zijn zodat ge iets
hebt om over te vertellen als ge terug thuiskomt :D. Het is heel koud geweest,
dus nu mag het weer een beetje warmer worden ^^. Ik hoop alleszins dat het in
Lapland iets warmer zal zijn als vorige week, want toen was het daar -40 (!).
Indrukwekkende temperatuur, dat wel, maar ge kunt met zon weer amper buiten
komen en dat is dus niet ideaal als ge op een skivakantie gaat.
29 januari (zondag)
ben ik samen met mijn gastouders naar het zomerhuisje in Lahti gegaan (dat is
het zomerhuisje in het midden van het bos met dat ongezellige toilet). We
gingen daar een dagje naartoe om te checken of alles nog in orde en intact was.
We hadden langlaufskis meegenomen, dus ik kon, terwijl Ari en Päivi aan het
sneeuwschuppen waren, ontsnappen voor een gezellig skitje in de bossen. Het
was echt een hele mooie dag: veel sneeuw, behoorlijk koud (-17), maar met een
gezellig zonnetje. Ik heb een paar echt mooie fotos kunnen trekken van het
sneeuwlandschap. Ik vond het jammer toen we vertrokken, maar hopelijk gaan we
nog een keertje terug. J
Vorige week woensdag
ben ik een presentatie gaan geven bij een kinderclub. De club had als weekthema
vreemde landen en er was ons gevraagd of we geen zin hadden om aan de kinderen
iets te komen vertellen over ons land. Aangezie de kindjes allemaal tussen de 7
en 8 jaar waren, moest die presentatie wel in het Fins gegeven worden. En omdat
ik graag met kindjes bezig ben, en een kans om mijn Fins te oefenen altijd
handig is, heb ik meteen gezegd dat ik dat graag zou willen doen. Koyoko (uit
Japan) en Emin (uit Turkije) zouden ook komen.
Woensdag namiddag ik
dus op weg, maar dat bleek een hele opgave te zijn. Die kinderclub was
gevestigd op het gelijkvloers van een appartementsblok in zon appartementspark
waar alle appartementen er exact hetzelfde uitzien en waar alle straatnamen
bijna exact dazelfde naam hebben. Ik heb zeker 10 verschillende mensen de weg
gevraagd en bijna iedereen stuurde mij ergens anders naartoe. Op een bepaald
moment kwam ik aan bij een crèche en ik dacht dat ik er was. Maar de volgende
voorbijganger wist mij alweer te vertellen dat ik bij het foute adres zat. Ik
heb daar zeker3 kwartier, bij een temperatuur van -17 graden! Ik had het bijna
opgegeven en was aan het overwegen om terug naar huis te gaan, toen ik de postbode
tegenkwam J. Dus
uiteindelijk na een lange zoektocht kwam ik toch aan waar ik moest zijn.
Aangekomen in de kinderclub
kreeg ik eerst een kleine rondleiding. De club deed mij sterk denken aan
Stekelbees, een naschoolse opvang in Zoersel waar ik zelf als kind vaak naartoe
ben geweest J. Er was een
knutselkamer, een huiswerkkamer, een leeshoekje, een speelhoekje, een kleine
keuken en een plaatsje met tafels waar de kindjes een snack konden eten. Heel
gezellig allemaal. Toen de kinderen aankwamen gingen we met zn allen in de
zithoek zitten en vertelde één van de begeleidsters wie wij waren en wat we
kwamen doen. Daarna vertelde, Koyoko, Emin en ik elk een beetje over ons eigen
land. Ik was een beetje zenuwachtig om Fins te praten, maar ik vond dat het
best goed ging. Hier en daar moest ik eventjes een begeleidster om een
vertaling van een woordje vragen, maar over het algemeen ging het eigenlijk
echt vlot. De kinderen begrepen mij, ik was trots op mijzelf! :D Achteraf ben
ik nog eventjes gebleven om met een paar meisjes een gezelschapspelletje te
spelen en ze waren allemaal zo lief. En ik begreep bijna alles wat ze tegen mij
zeiden, en ik kon op bijna alles een antwoord geven. Het bezoekje aan die
kinderclub heeft ervoor gezorgd dat ik mezelf nu toch al iets meer vertrouw met
de Finse taal. Het was het bezoeken meer dan waard!
Van vorige woensdag
tot gisteren (dinsdag) had ik examenweek op school. Ik had een mondeling examen
voor Engels, waarop ik een 10 heb gehaald (jawel, op 10 ^^), en een voor
Zweeds, wat, zoals verwacht niet schitterend ging, aangezien ik behoorlijk
achter stond op de rest van de klas wat kennis van de taal betreft. Nochtans
ging het beter dan verwacht, de vocabulaire ging redelijk (ik had de avond
ervoor echt gestudeerd, voor zover mogelijk!), maar de grammatica was een ramp.
Gelukkig waren er veel multiple choice vragen, die ik gegokt heb, dus met een
beetje geluk zal het al bij al nog wel meevallen. Verder had ik nog 2
schrijfopdrachten voor geschiedenis, en 2 voor kunst. Die gingen allemaal
vlotjes. De uitslagen van mijn schrijfopdrachten en mijn examen Zweeds krijg ik
pas volgende week, maar ik laat jullie weten hoe het geweest is. :D
Ik ben gepakt en
gezakt om morgenochtend te kunnen vertrekken naar het vliegveld om met het
vliegtuig van Helsinki naar Rovaniemi, Lapland. Ik kijk er vooral naar uit om
al mijn afs vrienden weer eens terug te zien (ook alle Vlaamse afsers!). En
ook natuurlijk om de andere afsers die momenteel in Finland verblijven te
kunnen ontmoeten. In totaal zijn we met ongeveer 90 afsers, de Finse
vrijwilligers die alles organiseren niet meegerekent. Een hele hoop dus, ik ben
ervan overtuigd dat een van de topmomenten in mijn uitwisselingsjaar gaat zijn.
Zodra ik terugkom,
over exact 1 week, zal ik jullie uitgebreid verslag doen over mijn afstrip.
Nog heel veel overenthousiaste
groetjes vanuit Finland
Ik heb de afgelopen weken mijn blog een beetje verwaarloosd. Het is meer dan 2 weken geleden sinds ik nog eens iets gepost heb. Er is nu ook wel niet echt zo veel gebeurd om over te schrijven, maar het wordt dringend nog eens tijd voor een update.
Eerst en vooral: MAAND 5 IS GEPASSEERD! EN JAJA BESTE LEZERS: IK BEN HALFWEG MIJN UITWISSELINGSJAAR (ondertussen ben ik zelfs al over de helft :o). Nog 5 maanden, en dan ben ik weer terug in ons Belgenlandje. Maar voorlopig blijf ik nog eventjes hier :).
Er ligt hier momenteel zo veel sneeuw!!! zo'n 40 cm, en dat al gedurende meer dan een week! Fantastisch gewoon! Er is amper sneeuw geweest in december (waarover ik echt ongelofelijk pissed was), maar nu is de Finse winter toch eindelijk begonnen. De temperaturen zijn de afgelopen 2 weken ook al onder de 0 gezakt. De temperatuur varieerd tussen -4 en -15, echte wintertemperatuurtjes dus :). Ik geniet er echt vollop van. Overal liggen er hopen sneeuw, Er zijn sneeuwschuivers die alle paden zo goed mogelijk vrij proberen te maken, maar als het eens een paar uurtjes goed gesneeuwd heeft, dan is het een hele opgave en een serieus geploeter om door al die lagen verse sneeuw te waden. De bomen zijn prachtig, allemaal bedekt onder een dikke laag sneeuw. Ik heb vorige zondag een lange wandeling gemaakt door de buurt om allerlei mooie fototjes te trekken van het Finse winterwonderland. Ook heel prachtig zijn de ijspegels die overal hangen. Aan de zijkant van onze veranda hangen ijspegels van wel bijna 50 cm lang! Chique dinges (ik heb er nog wel geen foto van getrokken want het is momenteel te donker buiten). Er ligt hier momenteel trouwens meer sneeuw dan ergens anders in Finland, ook al is dit het Zuiden. Dat komt doordat er de afgelopen dagen vaa Zuidwind is geweest, wind van de zee dus. Zee is vochtig, maar het is te koud voor regen, dus krijg je sneeuw :). Mijn gasvader heeft mij trouwens iets super raar vertelt: als het weer zo enkele weken blijft doorgaan, kan de zee bevriezen! DE ZEE BEVRIEST! Ik wist niet dat dat mogelijk was! Maar blijkbaar dus wel. Naar het schijnt kan je soms zelfs van Helsinki naar Tallinn SKIIEN, OVER DE ZEE. Ik hoop dat de zee bevriest, want dat zou ik echt wel eens willen zien!
De dagen beginnen eindelijk ook terug langer te worden, met als gevolg dat ik tegenwoordig al minder moe ben. Ja, de zon heeft echt een invloed op de vermoeidheid, heb ik aan lijve mogen ondervinden. December was een leuke maand, met de kerstperiode enzo, maar ik ben toch blij dat de dagen eindelijk terug een beetje langer beginnen te worden.
de eerste week na de vakantie is er eigenlijk echt NIETS gebeurd. Behalve het terug beginnen met school natuurlijk, maar voor de rest was het een doodgewone week. Volgens mij een van de enige echt DOODGEWONE weken waarin echt NIETS gebeurd is hier op mijn uitwisseling. Normaal gebeurd er altijd wel IETS, maar de eerste week van januari dus niet :p.
Op woensdag 11/01 heb ik met afs een bezoekje gebracht aan de chocoladefabriek van Fazer (Finlands grootste chocolade- en snoepjesproducent). Ik wist maar van een dag op voorhand dat we er naartoe gingen, omdat afs vergeten was om mij uit te nodigen. En met mij, nog vele andere afs'ers. De uitstap was ongelofelijk slecht georganiseerd, en uiteindelijk zijn er maar 10 van de 23 komen opdagen. Maar het was heel gezellig, ook al had ik iets meer van het bezoek verwacht. We mochten niet gaan kijken naar de plaats waar de chocolade geproduceerd wordt, daarover kregen we enkel een kort filmpje te zien. Het stuk dat we wel hebben gezien, stelde ook niet echt veel voor. Het enige echt interessante was de gratis chocolade aan het eind van de toer. Wij onze zakken maar volproppen met chocolaadjes :p (achteraf kwamen we te weten dat dat eigenlijk niet mocht, maar toen was het al te laat xD). Na het uitstapje naar de fabriek zijn we met een aantal nog een koffietje gaan drinken in het centrum van Helsinki, en hebben we nog bijna 2 uur aan een stuk gewoon gebabbelt. Het was echt een gezellige woensdagnamiddag.
Het bezoek aan de Fazer chocoladefabriek is eigenlijk het enige echt interessante dat er de afgelopen 2 weken gebeurd is :p. Iets anders, minder interessant, is dat ik gisteren (26/01) de ochtendmededeling op onze school mee moest doen. Op onze school wordt elke morgen om 9.45u een korte ochtendmededeling gehouden (die klinkt dan door alle luidsprekers die door de hele school verspreid zijn), waar echt NIEMAND naar luistert :p. Meestal doet de directrice die mededelingen, maar af en toe doen leerkrachten dat ook (de voornaamste rede daarvan is dat ze zo de goeie indruk geven betrokken te zijn met de school xD). Mijn 2 leerkrachten van 'History in English', Anna Leino en Annti Koskonen (tevens mijn 2 favoriete leerkrachten :D) deden gisteren dus die mededeling. Ze wilden een korte reflectie houden over het experimentele vak 'History in English', en daarbij wilden ze 2 leerlingen interviewen over de les, dat werden dus Mira en ik. Aangezien toch niemand naar de ochtendmededeling luistert, was het niet zo spectaculair, maar als bedankje kregen we wel allebei een CD, die Anna tijdens de excursie naar de Amerikaanse abassade, waas ik niet bij was, gratis gekregen had. Ik ben niet zo'n grote fan van gospel en bluesmuziek, maar ik vond het wel heel leuk :). (ter info: Hier in Finland worden leerkrachten door hun leerlingen altijd bij de voornamen aangesproken, ik ben dus niet onrespectvol tegenover hen, het is gewoon de gewoonte hier)
Volgende week start de examenweek. Ik heb een examen van Engels (mondeling), Zweeds (waarvoor ik ongetwijfeld ga buizen) en een schrijfopdracht voor Geschiedenis en Kunst. Jullie zullen wel horen hoe het gegaan is :).
Over 2 weken vertrek ik ook terug naar LAPLAND! Deze keer met afs, en dus met al mijn afsvrienden :). Ik kijk er zo naar uit!!!! Ik hoop deze keer het noorderlicht te zien te krijgen, want dat was niet het geval de vorige keer dat ik naar Laplang ging. Er zal waarschijnlijk nu ook meer sneeuw liggen, maar het zal minder koud zijn. Ik heb een behoorlijk sommetje betaalt voor deze Laplandreis dus ik verwacht er veel van, maar ik ben er zeker van dat ik er echt van ga genieten. Het gaat helemaal anders zijn dan de Laplandtrip met mijn gastfamilie, omdat ik nu met allemaal vrienden ga.
En zodra ik terugkom van Lapland is het tijd voor een van de hoogtepunten van mijn uitwisselingsjaar: VANHATTANSSI of de oude dans. Dit is een dag waarop alle 2e jaars allerlei klassieke dansen opvoeren voor hun ouders en de rest van de school. Ik heb daarover al vertelt in een van mij vorige blogberichten (vraag me niet de welke :p). Het komt nu allemaal zo dichtbij! We hebben nog maar 3 repetities! Ik moet mijn kleedje nog eens passen want het moet nog een beetje gekort worden. Ik maakte mij nogal zorgen over mijn haar :p. Bijna elk meisje gaat naar de kapper om haar haar kei mooi op te maken. Maar zo'n kapperbezoek voor de vanhat is vaak een dure grap, en kost vaak rond de 80 euro! Gelukkig heeft mijn gastzus gezegd dat zij mijn haar wel wil doen :) (lucky me).
Dat was het dan weer voor vandaag,
nog heel veel groetjes vanuit het dichtbesneeuwde Espoo,
Ok, en dan nu het verslag over mijn Laplandreis met mijn gastfamilie vorige week :). Voordat je dit begint te lezen, zorg er eerst eventjes voor dat je wat tijd hebt, want het belooft weer een lang blogberichtje te worden.
Dag 1: za 31/12temperatuur: -4 gevoelstemperatuur: -12(deze gegevens zijn nie 100% correct :p)
Op zaterdag 31 december 2011 zijn mijn gastfamilie (Ari, Päivi & Tiiu) en ik om 9.30u vertrokken naar de luchthaven in Helsinki-Vaanta (Vaanta is een voorstad van Helsinki, zoals Deurne van Antwerpen, maar dan veel groter). Eerst de bagage inchecken, door de duane en dan wachten tot we op het vliegtuig mochten. Ons vliegtuig vertrok om 11.15u en om 12.30u kwamen we aan in Ivalo. Het was nog maar de 2e keer dat ik gevlogen heb. De eerste keer in een groot reisvliegtuig (toen ik 12 of zo was heb ik eens in een sportvliegtuigje gevlogen) was toen ik naar Finland kwam. Ik vond de vliegtuigreis ook dit keer heel leuk. Vooral het opstijgen en landen vind ik leuk. Zeker toen we in Lapland aankwamen, er waren veel wolken en ik kon dus eerst maar heel weinig zien en dan ineens zag ik onder mij een prachtig winterwonderland: een landschap volledig bedekt met een dikke laag sneeuw, met bossen en ondergesneeuwde meren. Adembenemend zicht! :) En nergens een huisje te bekennen, echt the middle of nowhere! De zon schijnt rond deze periode maar 20 min. per dag, dus die was al onder. Toch, als het niet bewolkt is, kan je een heldere lichte blauwe lucht zien, alleen geen zon. Best raar!
Ivalo is de meest noordelijke luchthaven van heel Finland. Het is een hele kleine luchthaven, met alleen een verbinding met Helsinki. Vrijwel de enige mensen die daar aankomen zijn toeristen. Die toeristen gaan allemaal naar Saariselkä, het meest noordelijke skioord in heel Europa. Op de parking van de luchthaven staat een bus te wachten die alle toeristen rechtstreeks naar hun hotels brengt. De luchthaven was echt heel gezellig en leek in niets op de luchthaven in Vaanta of in Zaventem. Logisch ook, want er zijn bijna geen passagiers. Het is rijkelijk gedecoreerd met hout en rendierschedels en - geweien :). De busreis duurde ongeveer een half uur, en ik mijn ogen maar kijken naar al die passeerende bomen en het mooie sneeuwlandschap.
Na een half uurtje bereikten we dus onze bestemming: de 'Holiday Club' van Saariselkä. Aan de receptie de sleutels ophalen van onze bungalow en dan zoeken naar de juiste nummer. Na een half uur hadden we eindelijk het juiste huisje gevonden (het plannetje was echt onleesbaar) en konden we ons installeren. Het huisje was eigenlijk voorzien voor 8 personen, dus we hadden heel veel ruimte. 2 tv's, een afwasmachine, een oven, microgolf, 2 wc's, 2 douche's en een sauna. Alles dik in orde dus :D.
De rest van de dag hebben we voornamelijk besteed aan het verkennen van de omgeving. Saariselkä is soort minidorpje, volledig ontworpen voor toeristen. Er zijn hotels en bungalows, een grote supermarkt, veel souvenirwinkeltjes en winkels voor winterkleding en plaatsen waar je skimateriaal kan huren of safari's kan boeken. Ik vond het best groot, al zei Ari dat de meeste van die toeristendorpjes groter zijn. Er was 's avonds nog iet te doen voor kinderen, de meeting van de Kerstman met de Vriezeman (een Russische versie van de Kerstman, die komt met nieuwjaar). Er was een rendier en een man van het Sami volk, de originele bewoners van Lapland (zij hebben hun eigen taal en cultuur) en ik heb een paar leuke foto's kunnen trekken :)
Dag 2: zo 1/1temp: -5gevoelstemp: -14
Nieuwjaar viel eigenlijk serieus tegen. Het vuurwerk in Finland begint al rond 20u 's avonds zodat de kindjes het ook kunnen zien. Ik vind dat echt onzin! Als het vuurwerk niet begint op nieuwjaar, dan is dat toch geen nieuwjaarsvuurwerk meer? En het was ook helemaal niet spectaculair, ik was er echt niet content van. Maar het vuurwerk was niet de grootste teleurstelling. De grootste teleurstelling was de onverschilligheid van mijn gastfamilie tegenover nieuwjaar. MijM GASTMAMA IS POTVERDORIE OM 23.30U GAAN SLAPEN!!! Is dat nu zo moeilijk om een halfuurtje te wachten ?! Tiiu wilde de fles met rosé (geen champagne, want dat wou Päivi niet, wat ook onzin was, want die sliep al (!)) al opendoen om 23.30u en toen ze haar goesting niet kreeg van Ari (kennelijk de enige die door had dat nieuwjaar voor mij een speciale gebeurtenis is) ging ze naar buiten om met een van haar vrienden te bellen. Ari had voor mij de nationale zender opgezet, live vanuit Helsinki, waar ze zouden aftellen, maar hij was heel de tijd aan het zagen dat de muziek slecht was (de muziek was eigenlijk ook echt wel slacht :p) en ik heb helemaal alleen moeten aftellen :(. Niet echt een geslaagde oudjaarsavond dus. Maar het begin van het jaar werd er al snel iets beter op, want nadat ik en Ari naar buiten gingen, naar Tiiu, met de rosé, heb ik met Tiiu in de sneeuw gespeeld. Als ik daarbij vermeld dat er ongeveer een halve meter sneeuw lag (meer sneeuw dan ik ooit gezien heb!), kan je wel aannemen dat dat ZALIG was :D. Gigantische sneeuwengeltjes maken, sneeuw laten regenen uit de bomen, gigantische sneeuwbergen beklimmen, duiken in de sneeuw, ... Het eerste halfuur van het jaar was dolle sneeuwpret :). Dus ondanks de teleurstellende avond, is het jaar toch nog goed begonnen.
Na een goed nachtje slapen (jammergenoeg zonder nieuwjaarsfeestje :s), tijd voor mijn eerste skiles :D. Eerst natuurlijk met de skiibus naar de top (er rijd op Saariselkä een busje rond dat je naar de skipistes brengt) en dan skimateriaal voor mij gaan huren. Ik was heel enthousiast om te leren skiien, maar het is met veel vallen en opstaan gegaan. Als beginneling moet je je ski's in een V houden en op die manier leren stoppen. Daarvoor moet je met je voeten de ski's controleren. Maar het is best moeilijk om zoiets te begrijpen als je leraar (mijn gastmoeder) niet fatsoendelijk Engels spreekt en helemaal geen ervaring heeft met mensen te leren skiien. Ik bleef het dus maar verkeerd doen. Totdat Ari een trukje toepaste: hij zette zijn voet op de punt van mijn ski en toen moest ik de achterkant van mijn ski bewegen. En toen had ik het ineens door :). Ik heb bijna 3 uur op de ski's gestaan, en achteraf was ik heel moe, maar tevreden :). Ik heb er wel een paar flinke blauwe plekken aan overgehouden.
Na het skiien zijn Päivi, Tiiu en ik naar de spa van Saariselkä gegaan om een beetje te ontspannen. Maar ik vond dat de spa een beetje tegenviel, het was heel klein, de jaccuzzi's waren helemaal niet warm en de watermassagestralen trokken op niets. Maar het Turks stoombad was zalig :). Na de spa zijn we gaan eten in een van de restaurants. Ik koos voor een typisch Laps gerecht (je kunt niet naar Lapland gaan zonder eens van de traditionele keuken geproefd te hebben), rendierragoût met puree en bessenjam. Echt geslaagd! En de chocolade fondant als dessert (niet echt Laps :p) was echt een van de beste dessertjes die ik ooit gegeten heb!
Dag 3: ma 2/1temp: -8gevoelstemp: -19
Na de vorige dag zo intens en lang geskiied te hebben, had ik echt ongelofelijk veel spierpijn! Ik heb de 3e dag niet zo lang geskiied als de 2e dag. Ik had er ook niet meer zo veel plezier in, waarschijnlijk ook omdat ik nog vermoeid was van de vorige dag. NA de middag ben ik samen met Päivi en Tiiu naar de top van de berg gegaan, maar dat viel echt zwaar tegen. Om te beginnen stond er een hele sterke, koude wind. Het uitzicht vanaf de top was wel heel mooi en daar heb ik ongelofelijk van genoten. Maar de afdaling was een kleine ramp :p. Ik was al vermoeid van de voormiddag skiien, en ook nog van de vorige dag, en door de ijle lucht (en waarschijnlijk ook van de opwinding en zenuwen, want die berg was toch wel best hoog :p) had ik nogal wat moeite met ademen. Doe daarbij nog superpijnlijke beenspieren en de concentratie zakt. gevolg: vallen :p Ik ben 2 keer goed gevallen, maar uiteindelijk toch veilig beneden geraakt :). Toen was het toch gedaan met skiien voor die dag.
De rest van de dag hebben we voornamelijk in het huisje gezeten. Ik vond het wel vervelend dat mijn gastfamilie niets anders deed dan tv kijken. Als ik op vakantie ga met mijn familie uit België, dan spelen we de ganse avond gezelschapspelletjes, echt kei gezellig, en dat miste ik toch wel een beetje. Ik heb me dan maar bij hun aangesloten en de rest van de avond mee tv gekeken.
Dag 4: di 3/1temp: -7gevoelstemp: -10
De volgende dag hielden we een 'rustdagje'. We zijn naar de plaatselijke rodelbaan gegaan, de langste rodelbaan van heel Europa. Beneden aan de baan liggen allemaal plastieken sleeën die je zelf mee naar boven mag nemen en waarmee je dan naar beneden kan glijden. We zijn wel niet helemaal naar de top gewandeld, aangezien dat meer dan 1 km stijl bergop was en iedereen zijn spieren nog altijd zeer deden van de vorige skidagen. Maar dat wilt niet zeggen dat het minder leuk was :D. Een halve kilometer met een slee van een stijle helling afgaan is nog altijd een behoorlijke afstand en ontzettend plezant! Je zou er van verschieten hoe snel zo'n slee kan gaan. In de namiddag hebben we nog een beetje rondgelopen en een paar souvenirtjes gekocht. En een cadeautje voor de 16e verjaardag van mijn broer Bert :D. Ik hoop dat hij er blij mee gaat zijn (maar ik denk van wel ^^).
Dag 5: woe 4/1temp: -gevoelstemp: -
Na een 1e, behoorlijk mislukte poging, ging ik op de 5e dag opnieuw naar de top van de berg om mij op een grotere afdaling te werpen. Deze keer ging stukken beter dan de keer daarvoor, en ik was trots op mezelf dat het mij gelukt was :). Ik had de afdaling wel behoorlijk traag gedaan (zoals de vorige keer), waardoor ik weer behoorlijk uitgeput was toen ik beneden aankwam. Als je traag gaat, moet je je namelijk veel meer inspannen en kan je minder gebruikmaken van de stijlheid van de berg. Maar ja, beter traag, dan snel en dan een gigantisch pijnlijke val te riskeren. Ik ben dan na de middag met Ari terug naar het huisje gegaan terwijl Päivi en Tiiu nog wat verder bleven skiien. Ik heb die namiddag ook het pakje voor Bert naar huis opgestuurd :). Ik heb daarstraks trouwens van mijn papa gehoord dat het aangekomen is. Maar onze Bert zal nog eventjes moeten wachten, want zijn verjaardag is pas de 18e :D.
Dag 6: do 5/1temp: -15gevoelstemp: -20
In de voormiddag zijn we met z'n allen langlaufski's gaan huren. Ook langlaufen was voor mij de eerste keer, maar dat viel echt heel goed mee. Mijn broer had mij al vertelt dat langlaufen heel plezant is, en hij had gelijk :D. Om te beginnen zitten die schoenen veel comfortabeler dan bij het skiien van een berg. BIj zo'n skii's worden uw benen in een bepaalde positie geforceerd en dat is behoorlijk ongemakkelijk. Maar voor langlaufen gebruik je schoen die lijken op gewone wandelschoenen met een stangetje vooraan om vast te klikken aan de skii's. Ik vond langlaufen ook veel gemakkelijker dan het gewone skiien, ondanks het feit dat Ari had gezegd dat langlaufen een stuk moeilijker zou zijn. In de voormiddag ben ik dus een 40tal minuutjes met Päivi en Tiiu gaan langlaufen. Tijdens het langlaufen liet Päivi mij een plantje zien dat groeit aan de bast van sparren. Dat plantje, Naava, kan alleen groeien op plaatsen waar de lucht heel zuiver is. Je zal het niet vinden in Helsinki of Espoo, en zeker niet in België. In Lapland dus wel en daarmee is bewezen dat Lapland wel degelijk heel gezonde, zuivere lucht heeft :).
In de namiddag hebben Päivi en ik een bezoekje gebracht aan een rendierboerderij. We werden opgehaald door een gids die ons met een busje naar een groepje van 2 kleine huisjes bracht, echt midden in het bos. Ik had verwacht dat we op een plaats zouden komen waar er sami mensen woonden die echt rendieren fokten, maar dat had ik dus mis. De rendierboerderij was echt op toeristen gefocust. Om te beginnen mochten we een ritje maken in een slee getrokken door een rendier :D. De rendiersleeën waren in een treintje achter elkaar vastgemaakt, en in de voorste slee zat er een gids die het 1e rendier (en dus ook de rest) leidde. Achteraf hebben we hiervoor een rijbewijs gekregen :p. Dat rijbewijs stelt wel niet veel voor, want het geldt alleen maar als ge onder begeleiding van een gids bent. Ik hoop dat het rendierrijbewijs dat we zouden krijgen op de afs Laplandreis iets spectaculairder gaat zijn, maar ik vrees er eigenlijk een beetje voor. Het zitten in die rendierslee was wel kei leuk!
Na het sleeën hebben we een paar 'spelletjes' gespeeld met een lasso. De begeleider had een bomstronk, met daarop een gewei van een rendier op een paar meter van ons gezet, en we moesten om te beurten proberen om het rendier (de boomstronk dus :D) te vangen met het lasso (hij had ons eerst getoont hoe we dat moesten doen). Mijn poging was er natuurlijk radicaal naast :p. Voor de 2e opdracht moest ik (natuurlijk had die kerel mij uitgekozen als chinese vrijwilliger) mijn armen omhoog doen en weglopen. Ik was het rendier (met mijn armen omhoog als gewei :p) en hij ging proberen mij te vangen met het lasso. Het is hem niet gelukt :D. Maar toen 3 kindjes het probeerden heeft hij er wel eentje te pakken gekregen xD. Daarna konden we ons een beetje opwarmen in een van de huisjes met een tas koffie/thee en kregen we een stukje cake. Terwijl we daar zaten vertelde onze begeleider nog enkele interessante weetjes over rendieren, bv dat de geweien van een rendier soms wel 15 kg kunnen wegen! Hoe groter het gewei van een mannetje, hoe aantrekkelijker voor de vrouwtjes hij is. En nog een paar van die dingen :). Op de rendierboerderij heb ik trouwens 2 Hollandse meisjes ontmoet. Wel maar een korte ontmoeting want ze moesten door, maar het was toch leuk om eventjes weer een korte Nederlandse babbel te kunnen doen. Na de koffie en thee bracht onze gids ons weer terug naar Saariselkä en was het uitje voorbij. Ik heb er wel echt van genoten!
Dag 7: vrij 6/1temp: -10gevoelstemp: -14
Vrijdagmorgen ben ik met Päivi ongeveer 3km gaan langlaufen. Dat was echt heel gezellig. Rustig op ons gemakje op en af de heuvels van het Lapse landschap. We waren van plan naar een cafétje te gaan, maar we hebben het niet gevonden :p. Dat maaktte het niet minder leuk, want ik heb mij echt goed geamuseerd. We hebben 1 keer een zijweg ingeslagen om een grote afdaling te maken en direct daarna dan een gigantische heuvel op te klimmen. Ik geraakte echter niet boven en heb eventjes mijn ski's moeten uitdoen :p. Maar toen we teruggingen in omgekeerde richting (die heuvel was bijna even hoog als die andere) ben ik er wel in geslaagd met mijn ski's aan boven te geraken :D. We hebben ook onderweg een Russche vrouw geholpen die niet wist hoe ze moest langlaufen. Maar terwijl we dat haar uitlegden werd ze omver geskiid door een of andere onbeleefde Russische bomma. Tja, vervelende mensen vind je overal, zelfs in Lapland :p. We hebben de vrouw terug op haar ski's geholpen en met een bedankje is ze dan goed en wel kunnen vertrekken. Ik hoop dat ze voor de rest geen problemen meer gehad heeft.
In de namiddag zijn Päivi en Tiiu weer naar de top van de bergen gegaan om daar nog wat te gaan skiien. Maar omdat mijn de huurtijd van mijn skispullen al verlopen was kon ik niet mee (vond ik wel een beetje jammer, maar ja, skimateriaal is duur). Ik heb mijn namiddag dan maar besteed aan het zoeken naar souvenirtjes. Ik heb een kettingkje gekocht met een houten rendierhangertje, handgemaakt in Lapland. Ik heb in een van de winkels ook een boek gekocht, want ik was door mijn bibliotheekvooraad heen :D. En tijdens het shoppen, heb ik ergens mijn muts (of beter gezegd, de oude muts van Tiiu) kwijtgespeeld. Ik ben het hele domein afgegaan om die te zoeken, maar zonder resultaat :(. Gelukkig vond Tiiu dat helemaal niet erg, want ze draagt die muts toch nooit meer. Toch jammer, vind ik. Verder heb ik mijn tijd nog besteed aan het inpakken van mijn spullen, en 's avonds zijn we nog een keertje op restaurant gegaan (en het eten was weer zalig!).
Dag 8: 7/1temp: -6gevoelstemp: -8
's Morgens nog de laatste beetjes inpakken en dan de bus nemen van Saariselkä naar het vliegveld van Ivalo. De vlucht in het vliegtuig was weer heel leuk, vooral het uitzicht was deze keer ook weer spectaculair. In Ivalo was de zon al onder, maar aan de andere kant van Finland nog niet, dus: het was echt een vlucht naar de zon. Ik heb verschillende foto's, telkens getrokken na ongeveer 10 à 15 min. en de beelden zijn echt prachtig (al zeg ik het zelf :p) Je ziet, net zoals je bij zonsopgang, de lucht roze en geel kleuren, tegen de helderblauwe lucht. En hoe dichter je komt hoe duidelijker en lichter die streep wordt. Echt een prachtig zicht! Ook leuk: toen we landden zag ik dat er ook in Helsinki eindelijk weer eens sneeuw gevallen was (die sneeuw ligt er trouwens nog steeds en er is vanmiddag zelfs nog bijgevallen) :).
In de luchthaven van Helsinki had ik een flash back. Aan de rolband waar je de bagage moet afhalen, had ik eventjes het gevoel dat het weer 19 augustus 2011 was :). De dag dat ik, samen met mijn 4 lotgenootjes, aankwam in Helsinki, met nog 10 maanden voor ons. Ik denk dat als Benjamin of Marijne ofzo ineens naast mij zouden staan, dat ik niet eens verbaasd geweest zou zijn :p. En ook toen we in de ontvangsthal kwamen, had ik het gevoel dat het weer de 1e dag van mijn uitwisselingsjaar was. Terwijl we naar buiten gingen, hoorde ik ineens een vrouw iemand hartelijk begroeten en welkom thuis wensen. Toen moest ik wel eventjes slikken. Over 5 maanden zullen ze mij zo begroeten in de luchthaven van Zaventem, maar dat duurt nog wel eventjes (ik zit zelfs nog niet in de helft van mijn uitwisselingsjaar!). Maar dat ongemakkelijke gevoel was snel weer weg toen we aankwamen in ons oude vertrouwde huisje in Tuomarila.
Dat was het voor mijn Laplandreis. Een hele brok, ik weet het, maar het is ook wel een belangrijke week in mijn uitwisselingsjaar.
Nog heel veel groetjes aan iedereen in België, ik hoop dat jullie allemaal een fijne kerstvakantie gehad hebbeb, nog een gelukkig nieuwjaar!
Eerst en vooral: HYVÄÄ JOULUA KAIKKILLE - VROLIJK KERSTFEEST IEDEREEN (beter laat dan nooit)
En dan nu naar het blogberichtje over Kerstmis in Finland :D.
Kerstmis in Finland is niet echt veel meer dan Kerstmis bij ons, maar het is de kerstavond die altijd heel speciaal is. op kerstavond ben je samen met het gezin. De 24ste december is heel traditioneel ingedeeld en is elk jaar hetzelfde. In de voormiddag hebben we de kerstboom versiert, nadat we eerst op tv naar een kerstaankondiging in Turku hadden gekeken (Turku is DE kerststad van Finland). Om eerlijk te zijn was ik niet zo tevreden over het resultaat :p. Bij ons thuis in België hebben we een valsker kerstboom, met heel veel lichtjes, verschillende kerstboomhangertjes en een hele mooie piek (een kerstman op een rendier, dat ronddraait, echt heel mooi). Hier hebben we een echte kerstboom, dat is op zich wel leuk, waarvan de takken kei hard doorhangen als je daar iets aanhangt. De ster op de top is echt niet mooi, we hebben maar een paar lichtjes en de enige dingen die in de kersboom hangen zijn kerstballen. Het versieren van de kerstboom op zich was wel prettig, maar ik mis toch de mooie kerstboom van Zoerselhoek 31 :D.
Dan hebben we puollo (een soort rijstpap) gegeten. Dat wordt traditioneel altijd gegeten tijdens de middag van de 24ste december. Best lekker eigenlijk, en bovendien waren er broodjes bij en schelletjes rendiervlees. En rendier is echt lekker! In de namiddag, rond 15.30u, het was al donker, zijn we naar het kerkhof in Kirkkunummi geweest om het graf van Ari's grootvader en moeder te bezoeken. Hier in Finland is het de traditie om op kerstavond een bezoek te brengen aan de graven van de overledenen en een kaarsje op hun graf te laten branden. Het kerkhof is dan ook helemaal niet griezelig of donker in de vooravond van de 24ste december, ook al is het donker, want overal branden er lichtjes. Het is een hele ontspannen en gezellige sfeer, want er lopen ook veel andere mensen rond, met kindjes erbij. Er is ook een plaats waar je een kaarje kan laten branden voor de overledenen die niet in Kirkunummi begraven liggen. Päivi heeft daar een kaarsje laten branden voor haar vader, die in Jämsä begraven is.
Teruggekomen van Kirkkunummi zijn we in de 'joulusauna' gegaan. Dat is gewoon sauna, maar dan op kerstavond xD. Daar is echt niets speciaals aan. En een saunake is altijd leuk :). Terwijl Ari en Päivi nog in de sauna zaten, hebben ik en Tiiu de cadeautjes mooi bij de haard geschikt, niet onder de kerstboom want er was niet genoeg plaats :(, maar het zag er wel heel mooi uit :). Nadat mijn gastouders uit de sauna kwamen hadden we ondertussen ook al de tafel gedekt en konden we beginnen aan het kerstdiner. Het voorgerechtje was gerookte vis en aardappelen en salade. Er was ook soort sausje met haring erin en kaviaar (die 2 laatste waren niet echt mijn ding xD). Meestal eten ze in Finland als hoofdgerecht varken (zo'n grote ham), maar bij ons was het dit jaar kalkoen (ook heel lekker!), geserveerd met een jussausje, salade, een schoteltje met warme ajuin, appel, rode bier en aardappeltjes (allemaal in kleine stukjes en gemengd) en dan 3 soorten 'lahtikko' 'puree'. Die lahtikko is ook iets heel typisch voor tijdens het Fins kerstdiner. En als afsluiter nog een traditioneel dessert: pruimen in een soort pruimensausje met slagroom. Het was allemaal echt heel lekker!
Na het eten tijd voor de cadeautjes! Ik heb echt veel te veel gekregen :o! Echt veel meer dan ik verwacht had. Ik had natuurlijk gezien dat er heel veel pakjes klaarstonden, maar ik dacht dat die ook voor de kleinkinderen zouden zijn, maar blijkbaar is het hier in Finland vooral de gewoonte om cadeaus te geven aan de leden van het gezin. De andere familieleden krijgen meestal ook wel een kleinigheidje, maar dus geen 'grote' cadeaus zoals bij ons. Een heel groot deel van de cadeautjes die dus bij de haard lagen, was dus voor mij :). Eventjes een opsomming van mijn cadeautjes:
- van mijn gastouders: een bus shampoo (die echt heel lekker ruikt), een sjaal, kousen (van die lange warme), 4 cinematickets en een groot chocolade mannetje van leonidas.
- van mijn gastzus: een kerstdecoratie van pentik (een Fins designmerk) en 3 kleine chocolade kerstmannetjes.
- van mijn gastbroer en zijn vriendin: een muumitas gevuld met snoepjes en chocolaatjes.
Ik ben echt ontzettend blij met mijn cadeautjes! Ik had zelf natuurlijk ook een paar cadeautjes gegeven. Voor Tiiu had ik een maniquresetje gekocht (want ze is veel met haar nagels bezig :p) en voor mijn gastouders heb ik een paar door mijn tante Chris zelfgemaakte kanten kerstboomversieringkjes kado gedaan. Vooral mijn gastmama was er echt kei blij mee, dank u tante Chris!
Na de cadeautjes heb ik samen met mijn gastouders nog naar een Nederlandse film gekeken :). De film was best goed en aangezien het in het Nederlands was, was het een mooie afsluiter van de dag. Tiiu keek niet mee, want zij heeft voor hare kerst een WII gekregen en ze was die waarschijnlijk al volop aan het uitproberen op de tv in haar kamer. Na de film, toen ik in mijn kamer was, heb ik de cadeautjes opengedaan die ik toegestuurd heb gekregen vanuit België:
- van mijn ouders: een chocoladen hart, een boek en een aantal nieuwe kleren
- van de Verveckens: een elfje en een Duitstalig boekje :p
- van mijn peter en co: een flesje parfum van Ralph Lauren en een zakje vol met mooie juweeltjes
Ik ben ook echt superblij met wat ik van hen gekregen heb! Dank jullie wel allemaal voor die prachtige cadeaus! Weer maar eens het bewijs dat ik toch wel een fantastische familie heb :).
Op kerstdag zelf zijn Bassie, een van mijn gastbroers die al het huis uit zijn, zijn vrouw Lisa en hun kinderen Samu en Rasmus op bezoek geweest. De moeder van Päivi, die in Jämsä woont, was er ook, samen met nog 2 andere mensen die ik niet kende. Het was best gezellig, al hoewel het niet echt een feestsfeer was, vond ik. Bovendien zaten de volwassen samen te praten, en de kinderen waren veel meer geïnteresseerd in de nieuwe WII van Tiiu dan in mij, dus ik heb niet veel meer gedaan dan in mijn kamer zitten. Het eten was hetzelfde als de dag daarvoor, alleen het dessert verschilde, want Päivi had een ijstaart gemaakt. En die ijstaart was echt heel lekker! Van Bassie en Lisa heb ik nog 2 cinematickets gekregen en van mummi (de moeder van Päivi) heb ik een paar warme sokken gekregen. 's Avonds heb ik ook nog eventjes geskypet naar het familiefeestje in België. Het was een beetje kort, maar wel leuk :).
De 26ste is mijn andere gastbroer, Tanelli, en zijn familie op bezoek gekomen. Mijn 3e gastbroer, Teemu, die hier in hetzelfde huis woont, maar in een afgescheiden dee, zat tijdens de kerstperiode in Oulu, omdat de familie van Mirva, zijn vriendin, daar woont. Het 'feestje' met het gezin van Tanelli verliep ongeveer hetzelfde als de vorige dag, de volwassen druk met elkaar pratend en de kinderen die alleen maar oog hadden voor de WII. En het eten was alweer hetzelfde als de vorige 2 dagen. Ik vind kalkoen en gerookte vis en die verschillende soorten puree echt heel lekker, maar na 3 dagen hetzelfde was ik dat toch wel beugegeten!
Niet vergeten te vertellen, zondagnacht en maandag was er hier een serieuze storm. Veel bomen zijn op elektriciteitsbedradingen gevallen en veel mensen hebben de hele maandag zonder stroom en warm water gezeten. Wij zijn gelukkig van problemen gespaard gebleven, maar mijn 2 gastbroers hun familie hadden het allebei vlaggen. Tanelli en zijn familie zijn dan ook vroeger naar hier gekomen, omdat ze in de sauna wilden. Aangezien dat bij hun toen niet ging, zijn ze dat maar bij ons komen doen :p. Nadat Tanelli en zijn gezin vertrokken waren, hun problemen waren intussen opgelost, kwamen Passie en zijn gezin over de vloer. Zij hadden nog altijd geen elektriciteit en warm water en het zou nog een aantal dagen duren voor alles opgelost was. Zij zijn dus gewoon eventjes hier blijven logeren, het gedeelte waar Teemu en Mirva wonen, stond toch leeg :p.
Dinsdag, woensdag en donderdag zijn de zoontjes van Bassie en Lisa, Samu en Rasmus hier gekomen overdag. Ik denk dat ze morgen ook nog komen, maar daar ben ik niet zeker van. Het zijn hele schattige jongetjes, maar ze bregen veel lawaai met zich mee xD. Maar eigenlijk stoort mij dat niet echt, dat doet mij denken aan mijn zusjes Shelsey en Iluna thuis, dat zijn ook echte druktemakers! Maar de jongens zijn heel verlegen tegenover mij en het is vooral Tiiu die zich bezig houdt met op hen te passen. Ik vind dat ergens wel spijtig, want ik vind het leuk om met kindjes te spelen, maar het is gewoon zo moeilijk om dingen met hun te doen. De taal is nog altijd een probleem. Want, zoals in het vorige blogbericht al voorspelt, Kerstmis is voorbij, maar ik spreek nog steeds geen fatsoendelijk Fins :(. Ik vind dat echt jammer, maar ik hoop dat na de kerstvakantie het al weer iets gebeterd zal zijn. Ik blijf goed mijn best doen, maar ik heb precies het gevoel dat ik geen vooruitgang meer boek :(.
Over 2 dagen vertrek ik naar Lapland met mijn gastgezin! Ik kijk er zo naar uit!!!! We gaan skiien, dat zal voor mij de allereerste keer zijn :), wandelen in de sneeuw, snowboarden, naar een spa gaan en ik weet niet wat nog allemaal :D. Ik zal zo blij zijn dat ik eindelijk weer sneeu zie, want hier in Zuid-Finland is er voor de moment alleen maar regen, het vriest niet eens! :( Ik wordt echt heel pissig van het weer. Precies België! Maar in Lapland ligt er sneeuw en daar gaat het echt koud zijn. Echt Fins weer :)! Ik hoop ook dat ik het Noorderlicht zal kunnen zien, want dat is zo mooi!
Ik neem mijn computer niet mee naar Lapland, omdat de rest van mijn gastgezin dat ook niet gaat doen (behalve Ari dan, maar die moet voor zijn werk constant stand-by blijven). Volgende week zaterdag of zondag zal er dus een heel lang blogbericht komen over mijn avonturen in Lapland. Allemaal lezen! :D
En de week is nog niet voorbij en ik heb alweer een nieuw blogberichtje klaar. Moet vermoeiend zijn voor mijn lezers in België oö dat allemaal bij te houden :p. Maar, er gebeuren zoveel leuke dingen waar ik graag over wil vertellen, dat ik het niet kan laten om het uit te typen, nu dat alles nog vers in mijn geheugen zit :).
Allereerst: 4 MAANDEN FINLAND!!!!
Het is zo gek: De trimesterstudenten van afs Kempen komen binnenkort terug, of zijn zelfs al terug en ik ben nog niet eens in de helft! Ik heb ook het gevoel dat ik hier al veel langer ben, omdat ik (denk ik) echt aangepast ben aan mijn dagelijkse leven hier. De taal is nog altijd een struikelblok, maar dat begint ook veel beter te gaan. Het begrijpen ten minste. Want, afs mag zeggen wat hij (of zij?) wilt, maar ik ga echt geen vloeiend Fins kunnen spreken tegen Kerstmis. Kerstmis is namelijk over 6 dagen, en er moet een wonder gebeuren als ik tegen dan ineens vlekkeloos Fins spreek. Ik vind het een beetje een teleurstelling :(. Ik had echt gehoopt na 4 maanden de taal te kunnen, maar daar ben ik dus (nog) niet in geslaagd. Ik heb wel het gevoel dat ik vorderingen maak, maar heel gestaag. Ik zou binnenkort Fins moeten beginnen spreken met mijn vrienden (ik spreek al min of meer Fins met mijn gastouders), maar het is zo moeilijk om over te schakelen tussen 2 vreemde talen. Bovendien is iedereen op school enz. gewend om Engels met mij te praten, dus het is echt heel moeilijk om mezelf daar over te zetten. Maar ik heb me voorgenomen dat ik na de kerstvakantie (die net als in België volgende week begint) Fins ga spreken met AL mijn vrienden. Ik weet niet of het gaat lukken, maar ik ga mijn best doen om het te proberen :).
Ok, ander onderwerp: het weekend :D. Dit weekend was echt ZALIG! Ik heb namelijk bijna het volledige weekend alleen maar Nederlands gesproken. Belangrijker nog: ik heb Nederlands gesproken met mensen die dat begrijpen! Eerst was gepland dat Marijne vanuit Hankasalmi (een of ander gat dichtbij Jyväskylä) naar Helsinki zou komen, en dat ik en Rafael (de Vlaamse uitwisselingsstudent die in Helsinki woont) haar zaterdagf een beetje rond zouden leiden. Maar vrijdagavond besloot Benjamin (van Jyväskylä) om ook af te komen :D. Hij zou met de trein aankomen op zaterdagmorgen en teruggaan op zondagavond. Van zaterdag op zondag zou hij bij mij blijven logeren. Het werd dus een weekendje onder Vlaamse uitwisselingsstudenten :).
Zaterdag om half 11 kwam ik in het station van Helsinki om Benjamin van de trein op te halen. We hebben een beetje rondgewandelt aan het station (en een ijsbaan ontdekt op het plein voor het station! Ik ga een van de dagen zoieso schaatsen!) en daarna eventjes naar Kamppi (het grootste shopping center in Helsinki) Na een uurtje rondslenteren gingen we terug naar het centraal station om Rafael en Marijne daar te treffen.
Zodra ons groepje Vlamingen compleet was begonnen we aan onze toer door het hartje van Helsinki. Langs het Nationaal Museum, het Parlement (waaraan ik trouwens morgen een bezoekje aan ga brengen), Aleksanterikatu (de winkelstraat van Helsinki) en natuurlijk de kathedraal, de haven (maar daar zijn we maar kort geweest want het waaide daar veel te hard) en ook door de grote shopping centers in Helsinki (Kamppi, Forum & Stockmann). Het weer zat ons jammergenoeg niet mee en het heeft de hele dag door geregend :(. Precies België! (er is 1 ding wat ik echt niet leuk vind aan België en dat is het weer, en wat krijg ik in Finland? Belgisch weer! -_-') Maar we hebben ons goed geamuseerd :D. We hebben pizza gegeten in de pizzahut (jaja, er zijn 2 pizzahutten in Helsinki!), en zijn 2 keer koffie gaan drinken in een van de vele koffieshops in de hoofdstad. We zijn beide keren bijna een uur blijven zitten :D. In een van de koffieshops werden we aangesproken door een Zweedse vrouw die ongelofelijk geïnteresseerd was in onze taal :). Zweeds en Nederlands lijken natuurlijk veel op elkaar.
Tegen 20u moest Marijne ervandoor :(. Zij was in Helsinki met haar gastgezin, dus ging ze nog een beetje quality time met het gezin doorbrengen (maar daar had ze blijkbaar niet zoveel zin in xD). Rafael, Benjamin en ik zijn nog eventjes naar een supermarkt geweest om chips te kopen. Benjamin had een aantal DVD'd bij, dus dan konden we die bij mij thuis zien :D. Toen wij aan de kassa stonden te wachten, was ik een uitleg aan het doen tegen Rafael over mijn gastzus, toen mij ineens opviel dat de man aan de kassa echt kei raar naar mij zat te staren. Echt te staren! Hij was zelfs gestopt met het scannen van de spullen van de klant voor ons. Ik kon mij echt niet meer op mijnen uitleg concentreren en begon een beetje te lachen :p. Zodra de klant voor ons klaar was (de kassier begon terug te scannen toen ik stopte met praten) vroeg hij aan ons welke taal wij spraken. Dat hij het precies een beetje herkende van het Zweeds, maar dat hij het nog nooit had gehoord :D.
Ik moet zeggen dat ik dat wel leuk vond :p. Als wij in het Nederlands praten, dan zijn het de Finnen die ons nastaren, rare gezichten trekken en zich afvragen waar wij het in godsnaam over hebben. Omgekeerde wereld :D. Zodra we uit de winkel waren zijn we alle 3 in lachen uitgebarsten :). Na het winkelavontuurtje (xD) namen Benjamin en ik de trein richting Tuomarila (waar ik woon). Maar aangezien in Espoo toch niet zoveel interessants te zien is, hadden we met Rafael voor zondagmiddag afgesproken aan de schaatsbaan op het plein aan het station, want ik (en de andere 2 dus ook) had echt wel zin om nog eens te schaatsen.
Ik heb een kaart voor de trein, waardoor ik geen ticketje moet kopen, maar Benjamin moest wel een ticketje kopen. In de commuter treinen (kleine treinen die langs kleine stationnen gaan) kan je ticketjes kopen op de trein zelf. Je kan daar zelfs met een bankkaart betalen! Maar... blijkbaar niet met een Belgische bankkaart... Benjamin zijn bankkaart heeft het machientje dat de conductreurs hier gebruiken voor de ticketten (heel technisch allemaal), kapot gemaakt xD. De conducteur dacht dat het aan het machientje lag en heeft nog 2 pogingen gedaan om Benjamin met zijn kaart te laten betalen. Tegen dan waren we al bij Tuomarila en moesten we uitstappen. Gevolg: Benjamin heeft niet moeten betalen voor zijn treinrit :D. Het bewijs dat het wel degelijk aan de Belgische bankkaart lag, kregen we de volgende dag, toen we op weg naar Lepävaara waren, en exact hetzelfde gebeurde. En opnieuw was de conducteur zo in de war dat Benjamin niet heeft moeten betalen voor de trein xD. Toen we vanuit Lepävaara de trein naar Helsinki genomen hebben, heb ik toch maar cash voor hem betaalt (hij had zelf niets bij).
Thuisgekomen op zaterdagavond (voordat we de voordelen van het gebruiken van een Belgische bankkaart op de trein hadden ontdekt xD) hebben Benjamin en ik 'Avatar' gezien op zijn laptop, met lekker veel chips en popcorn. Ik dacht dat de bedoeling was dat Benjamin op de zetel zou slapen, maar Ari (mijn gastvader) had blijkbaar geen zin om de zetel af te geven. Tegenwoordig lijkt hij altijd op de zetel te slapen, nooit in zijn bed. Echt héél raar. Hij deed zaterdagavond ook heel raar, hij riep mij ineens, maar toen ik vroeg wat er was zei hij 'nothing' (?). Volgens mij sliep hij gewoon al half. Maar dus, Päivi (mijn gastmoeder) zei dat Benjamin in het bed van Tiiu (mijn gastzus) mocht slapen en dat Tiiu wel beneden bij haar zou slapen. Ik (en Benjamin ook) vond dat nogal raar. Ik bedoel, ik heb geen problemen met de vrienden van den Bert bv., maar ik zou toch ook nie willen dat als die blijven slapen, dat ik dan mijn bed uitgejaagd wordt :p. In ieder geval, Benjamin heeft een stuk confortabeler geslapen dan als hij op de zetel had gelegen :p.
Zondagmorgen tegen half 11 opgestaan, Benjamin is in bed blijven liggen tot half 1, en pas nadat Päivi hem wakker kwam maken. Blijkbaar is Benjamin niet echt een ochtendmens xD. Nadat we bij mij thuis gegeten hadden en Benjamin al zijn spullen bijeen had gepakt, hebben we de trein genomen (de trein is HET vervoermiddel in Espoo, ik verplaats mij nauwelijks op een andere manier). Een korte rit door Espoo op zoek naar toeristische kaartjes van de stad (die eigenlijk veel meer op een dorp lijkt in mijn ogen), want Benjamin wil kaartjes van alle plaatsen waar hij geweest is (goed idee, jammer dat ik daar zelf niet aan gedacht heb -_-'). We hebben er jammergenoeg geen gevonden. We hebben op verschillende plaatsen gezocht, maar omdat Espoo nu niet echt bepaald een toeristische streek is (er is echt niets te zien) en het vollop kerstperiode is (overal waar ge komt zijn kerstkaartjes) was onze zoektocht tevergeefs. Maar ik heb Benjamin belooft dat, zodra de kaartjes van Espoo weer opduiken (want ik weet 100% zeker dat ze er zijn), dat ik er eentje zal opsturen naar Jyväskylä :).
In Helsinki aangekomen, besloten we, na overleg met Rafael, om toch maar niet te gaan schaatsen, aangezien er door de regen van de vorige dag en nacht echt 3 cm water op het ijs lag. Het leek echt op een zwembad! Als je daarin zou vallen, had je de rest van de dag een natte broek, en daar had geen van ons echt zin in. We zijn dan maar een koffie gaan drinken (koffie drinken is echt DE bezigheid van ALLE Finnen, en die gewoonte heb ik al sterk overgenomen :p). Benjamin heeft mijn koffie betaalt omdat ik zijn treinticketje had voorgeschoten, zo hoefde hij geen cash geld af te halen. Dat was trouwens een zalige koffie! Ik ga dat plekje onthouden :).
Na de koffie zijn we naar de kerstmarkt gegaan voor de kathedraal. Het was heel gezellig, en ook weer grappig dat zo veel mensen ons vreemd aankeken omdat we Nederlands spraken :D. Nadat we rond waren op de kerstmarkt (Päivi had gezegd dat die heel groot was, maar dat viel precies een beetje tegen) zijn we naar de film gegaan (we wisten echt niet meer wat doen). We zijn Twilight 3, part 1 gaan zien! Dat wou ik al een tijdje gaan doen met een paar van mijn Finse vriendinnen, maar het was er nog niet van gekomen. Het was wel grappig om zo'n typische meisjesfilm te gaan zien met 2 jongens xD, maar ik vond het heel gezellig en ik ben heel blij dat ik hem gezien heb. Al miste ik wel de Nederlandstalige ondertitelling (en mijn nicht Sien, want alle vorige Twilight films heb ik samen met haar gekeken in de cinema).
Na de film was het tijd voor Benjamin om de trein terug naar Jyväskylä te nemen. Ik moest ook snel weg om mijn trein te nemen, want op zondag komt die maar om het half uur en ik had echt geen zin om nog een half uur in de kou te staan wachten. Dus ook aan het weekendje met enkele Vlaamse uitwisselingsstudenten kwam een einde :(. Heel jammer, maar het is zeker niet de laatste keer geweest dat we elkaar gezien hebben :D. Thuisgekomen heb ik wel gemerkt dat Benjamin mijn paraplu mee naar Jyväskylä heeft genomen :p. Nadat het zondag gestopt was met regenen had ik die in Benjamins zak gestoken omdat de mijne veel te klein was. En natuurlijk ben ik achteraf vergeten die er terug uit te halen! Tja, die zal in Jyväskylä moeten blijven tot de Laplandreis in februari :p.
Ik ben vandaag wel een beetje ziekjes. Mijn stem is volledig kapot :s. Ik was al een beetje hees dit weekend, maar omdat het nu juist het enige weekend was dat ik weer in het Nederlands kon spreken, heeft mijne mond natuurlijk niet ztil gestaan xD. Dus nu heb ik serieuze keelpijn en is mijn stem volledig weg. Maar vanavond eens vroeg gaan slapen en dan zal het morgen wel in orde zijn. Donderdag geven enkele van mijn vrienden ook een groot kerstfeest in Helsinki, en daar ga ik naartoe, en dan is Kerstmis heel dichtbij :). Ik ben echt benieuwd naar hoe Kerstmis hier gevierd wordt. Finland is ten slotte HET land van Kerstmis.
En over een 2 tal weken ga ik met mijn gastgezin naar Lapland!!! Ik ben zo enthousiast! Daar gaat er ten minste sneeuw liggen en daar zal het koud zijn! Ik heb nog nooit geskiit, dus dat gaat de eerste keer zijn :). En ik hoop echt dat ik het noorderlicht ga zien! Ik heb er al foto's en filmpjes van gezien, ik heb erovergelezen, en het lijkt mij zo fantastisch om da zelf echt te ZIEN! Ik weet zeker dat ik daarvan enorm ga genieten :)
nog heel veel groetjes aan iedereen in België en nog veel succes voor diegene die nog altijd bezig zijn met hun examens! De vakantie is in zicht jongens!
Er is de afgelopen week weer het een en ander gebeurd, en het is dus weer dringend tijd voor nog eens een volgend blogberichtje. Ik kon geen originelere titel bedenken omdat alle dingen die gebeurd zijn zo uiteenlopend zijn, dus lezen maar! :)
Vorige vrijdag was er dus een feestje bij ons thuis. Mijn gastouders waren naar het zomerhuisje dus Tiiu en ik hadden het huis voor ons :). Het feestje was echt ZEER geslaagd. Het was het 2 échte feestje (na de Halloweenparty van afs) dat ik hier in Finland heb gedaan. Er werd gedanst (ook al is onze living daar eigenlijk echt te klein voor), gegeten en veel gebabbelt. Het was echt gezellig. Veel van Tiiu's vrienden zijn ook van onze school en omdat we nu in een heel andere sfeer zaten, waren die veel socialer en losser dan gewoonlijk. De jongens hebben zelfs gepraat tegen mij :D. Wel jammer dat al mijn vrienden al tegen half 11 weg waren, maar ik heb me daarna ook nog goed geamuseerd met Tiiu's vrienden.
De volgende morgen was dan weer minder... opruimen :p. Er waren zo'n 20 mensen op ons feestje gekomen, en rotzooi dat er lag! Bovendien moesten we ervoor zorgen dat alles opgeruimd en netjes was voor Ari en Paivï terugkwamen, dus uitslapen na een nachtje feesten zat er dus niet in. En de volgende dag trouwens ook niet, want om 9u kwamen de kleinkinderen van Ari en Paivï op bezoek. Leuke kindjes hoor, maar lawaai dat die kunnen maken! Een beetje zoals Shelsey en Iluna bij ons thuis in België :p. Het gevolg hiervan is dus dat ik ook vandaag nog heel erg moe ben. Van het weekend moet ik eens goed bijslapen!
Maandagavond was het weer eens de maandelijkse afs meeting: de kersteditie :p. Het was heel gezellig. Er was glöggi (gluhwein zonder alcohol, DE Finse kerstdrank) en kerstkoekjes, we hebben een paar kerstliedjes gezongen en kerstcadeautjes :D. Diegene die een kerstcadeautje hadden gekocht, kregen er eentje. Ik heb ook een kerstcadeautje gekregen :), mijn eerst kerstcadeautje van het jaar! een muumi kerstbal, met snoepjes erin. Kei leuk!
Vorige vrijdag (9 december dus) was de verjaardag van een van mijn beste afs vrienden, Daniel (van Columbia). Omdat hij niet naar mijn en Tiiu's feestje kon komen (wegens birthdaycelebration met zijn gastzussen) heb ik hem zijn kadootje dus maandag gegeven. Daniels eerste keuze voor een uitwisselingsjaar was eigenlijk België :), een van de redenen daarvan was omdat het Belgisch bier het beste van de wereld is (FEIT!). Dus, wat zou een beter cadeau zijn voor zijn 18e verjaardag van een Belgische vriendin, dan bier? Inderdaad, er is gewoon geen beter cadeau xD. Daar dacht Daniel kennelijk net zo over, want hij was echt superblij met zijn cadeau, een doos met 2 flesjes Corsendonk bier met bierglas, mij toegestuurd mijn papaatje uit België ^^. Daniel wou het cadeau zelfs niet volledig uitpakken omdat hij het niet aan iedereen wou laten zien, uit schrik dat hij zou moeten delen xD. Hij heeft letterlijk gezegd: 'This is the best present I've got for my birthday'. Dus: dank u papa! En ik ben heel blij dat hij zo content is met zijn cadeau. Uiteindelijk is het zijn 18e verjaardag, dat is toch iets speciaals :)
Over naar een veel minder leuk onderwerp: dinsdag. Uiteraard weet iedereen daar in België wat er dinsdag gebeurd is. Een gestoorde wapenfreak heeft in Luik granaten naar een bushokje gegooid midden op het centrale plein in Luik waar op dat moment een kerstmarkt aan de gang was. 5 doden, waaronder de dader zelf, en 123 gewonden. Ik ben er echt heel erg van onder de indruk en ik vind het vreselijk wat er gebeurd is. Nog vreselijker: mijn Waalse vriendin Muriel, die hier ook met afs op uitwisseling is, woont in Luik... De 2 jongeren van 15 en 17 die gestorven zijn, zaten bij haar op school. Ze kende die. 2 van haar vrienden zijn licht gewond, en haar beste vriendin was ter plaatse en heeft alles zien gebeuren. Het bushokje waar de aanslag op gericht was, is het bushokje waar zij normaal gezien elke ochtend de bus neemt... Ik kan mij voorstellen hoe moeilijk het nu voor haar moet zijn om hier veilig en wel in Finland te zitten, zonder samen te zijn met haar vrienden van Luik. Ik maak mij echt ongerust over haar, maar probeer zo goed mogelijk met haar in contact te blijven. Natuurlijk heeft ze hele goede vriendinnen op haar school die haar zullen steunen, maar een bemoedigend woordje van een mede-Belg is misschien toch iets waar ze iets aan zal hebben.
Ik was dus dinsdag, en ook woensdag, behoorlijk van streek. Ik heb een telefoontje met mijn ouders thuis gepleegd en dat deed toch wel eventjes deugd. En ergens in de loop van de avond kwam mijn gastmama eventjes mijn kamer binnen om te kijken hoe het met mij ging. Ze vertelde mij dat er vorig jaar in Sello, het shopping center hier vlak bij, ook iemand zonder rede een aantal mensen heeft doodgeschoten. In dat shoppingcenter kom ik, en mijn hele gastfamilie, bijna wekelijks. Ik weet dat ze daarmee wilde zeggen dat ze wist hoe ik mij voelde, en ik vond dat echt heel lief van haar.
Er waren ook nog een paar dingen die mij dinsdagavond een beetje opgefleurd hebben. Zo heb ik nu (eindelijk!) een danspartner voor het dansfeest in februari! Steven, een vriend van Saara, Bella & Leila. Ik heb hem al 1 keer ontmoet 2 weken geleden toen ik bij Bella thuis was, en hij leek mij wel een toffe jongen :p. Morgen heb ik de eerste dansles samen met hem, ik hoop dat hij komt opdagen :D.
Nog iets leuk: ik heb een Vlaming intdekt in Helsinki! :D Ik kwam het te weten via Sophie. Ze had mij al wel gezegd dat er een Vlaamse jongen met haar organisatie (yfu) mee naar Finland was, maar ik had dus niet gedacht dat hij in Helsinki woonde. Dus wel :p. Hij heet Rafael en ik heb dinsdag met hem echt het langste facebookgesprek ooit gevoerd :p. Gewoon omdat dat iemand is die in bijna juist dezelfde situatie zit al ik: ook 1 gastzus, waarmee het niet altijd even vlot gaat, kent ook geen mensen met wie hij af en toe is een babbeltje kan doen in zijn eigen taal. Hij woont in Waals-Brabant, maar komt uit Antwerpen en gaat naar school in Vlaams-Brabant. Hij is 16, als hij terug naar België komt moet hij dus nog 2 jaar in het middelbaar doen (wat volgens mij echt rot moet zijn :p).
Marijne, een van de Vlaamse afs'ers, die in Midden-Finland zit (dicht bij Jyväskylä), komt dit weekend naar Helsinki! Zaterdagnamiddag ga ik ze daar ontmoeten en ze een beetje rondleiden in de hoofdstad (of toch proberen, want verloren lopen is voor mij niet onoverkomelijk) :). Dat beloofd een leuk Vlaams namiddagje te worden! Ik kijk er al naar uit. Ik heb Rafael ook uitgenodigd om te komen, ineens de goeie gelegenheid om eens kennis te maken :p. Het is ondertussen weeral meer als een maand geleden en ik heb dringend nog eens de behoefte om mijn Nederlands te oefenen. Sinds ik hier in Finland ben, denk ik practisch constant in het Engels! Op skype heb ik de hele tijd de neiging Engels te spreken en tijdens de facebookchat glipt er hier en daar ook wel eens een onbedoelt Engels zinnetje door.
Gisteren, woensdag, was een drukke, maar zeer geslaagde dag. We hadden in de namiddag met onze les 'history in English' een fieldtrip naar de synagoge van de Joodse gemeenschap in Helsinki.Daar kregen we een uurtje uitleg van een Joodse man over de gebruiken en tradities binnen de Joodse othodoxe religie. Best interessant, en ik ben enkele interessante nieuwe dingen te weten gekomen. Zoals bv. dat orthodoxe joden geen rode m&m's mogen eten, omdat die kleurstof van leder afkomstig is, en dat kan onkosjer (of hoe spel je dat?) zijn. Of dat tijdens de sabbat ze niets anders mogen doen dan rusten, eten, rode wijn drinken en bidden. Dat wil ook zeggen: geen tv kijken, geen muziek, geen boeken lezen, ... Als ze op sabbat warm eten willen eten, moeten ze dat op voorhand klaarmaken, want ze mogen het op sabbat zelf niet maken (want dat is werken). En ze mogen ook geen elektriciteit gebruiken, en omdat, als je de koelkast opendoet, er altijd een lichtje gaat branden (wat dus elektriciteit is) laten sommige orthodoxe joden hun koelkast de hele dag open. Jaja, ik heb wel het een en ander bijgeleerd :).
Ik moet zeggen dat in die synagoge wel heel strenge security was. Voor we door de poort naar de binnenplaats mochten werd ieders zak grondig gecontroleerd, alle deuren waren op slot, en tijdens ons vragenuurtje was er de hele tijd een van de security mannen aanwezig, Ik vond dat wel serieus overdreven, ik bedoel, alsof een stelletje tieners daar de boel eventjes gaat opblazen. Bovendien lag het idee van aanslagen en zo nogal gevoelig (gezien dinsdag), dus ik apprecieerde het niet dat ze mij daar weer aan moesten doen denken. Maar ja, ze zullen daar wel een rede voor hebben zeker :p.
Na ons bezoek aan de synagoge, ben ik samen met Sophie, Mira en Bige nog even naar mc Donalds gegaan, voor een ongezond avondmaal :D. Maar het heeft gesmaakt, en het was heel gezellig. Ik moest echter snel door want mijn gastfamilie nam mij woensdag avond mee naar... het ballet van de notenkraker :). Ik had dat ballet nog nooit gezien (ik heb eigenlijk nog nooit een ballet gezien) en ik was echt onder de indruk. De meeste muziek kende ik natuurlijk, je bent een muziekbarbaar als je nog nooit enkele passages van 'de notenkraker' van Thaikovski hebt gehoord, maar het is toch wel speciaal als die muziek live gespeeld wordt. En we zaten op de 2e rij, dus ik kon bijna rechtstreeks in de insturmentenbak kijken. En de dans was ook prachtig. Er dansten verschillende kinderen mee, wat ik heel leuk vond, en die waren verdomt goed. De volwassen dansers waren gewoon subliem. Het stuk duurde zo'n 2u en ik heb er echt van genoten en mij geen seconde verveeld! :)
Dat was het zo'n beetje voor dit blogberichtje. Deze zaterdag ga ik dus naar Helsinki om eindelijk nog eens face to face met iemand Nederlands te spreken. En morgen mijn eerste dansles met mijn danspartner. Volgende week is ook de laatste week voor de vakantie, de kerstvakantie hier loopt dus gelijk met die in België (hoewel onze vakantie al op vrijdag begint ^^).
Nog heel veel groetjes vanuit Finland!
Kaat xx
P.S. Ik voeg hier ook nog een paar fototjes doe van vorige week dinsdag, van de sneeuw. Jammergenoeg is al die sneeuw nu weg en ligt er niets meer :(
Het is nog niet zo lang geleden sinds mijn laatste blogpostje (vorige woensdag), maar er valt weeral wat te vertellen, dus daar gaan we maar weer eens :).
Donderdag ben ik met mijn nieuwe jakso begonnen. Mijn lessenrooster ziet er als volgt uit:
maandag
dinsdag
woensdag
donderdag
vrijdag
8.20-9.35
zweeds
geschiedenis int engels
geschiedenis int engels
engels
9.45-11
geschiedenis
zweeds
geschiedenis
11.15-13
geschiedenis
zweeds
kunst
13.15-14.30
kunst
engels
kunst
engels
geschiedenis int engels
14.45-16
dans
dans
dans
op het eerste zicht lijkt dat lessenrooster misschien niet zo fantastisch, met al die vrije uren enzo, maar het valt echt heel goed mee. Mijn vorige jakso had ik heel veel vrij en kon ik altijd heel vroeg naar huis gaan. Dit jakso is dat niet het geval, maar mijn lessen zijn wel veel leuker. Zoals je kunt zien heb ik kunst, dat is vooral tekenen en schilderen enzo en hier en daar een beetje theorie. Zoals je ziet heb ik ook 'geschiedenis int engels', en ja, dat is gewoon geschiedenis int engels. Een vreemde keuzeles misschien, maar het is de perfecte les voor mij, want ik ben heel erg in geschiedenis geïnteresseerd en aangezien het in het Engels is, kan ik alles begrijpen.
Verder heb ik ook nog gewoon geschiedenis, het thema daarvan is europeese geschiedenis, dus ik denk dat ik dat wel kan bijhouden, hoewel we de vorige les bijna alleen maar moesten lezen in onze boek. En dan kan ik niet veel doen aangezien mijn Finse kennis niet ver genoeg rijkt om een hele tekst in het Fins te lezen. Dus ik hoop dat we dat niet elke les moeten gaan doen. Ik heb ook terug Engels, alweer denken jullie waarschijnlijk, maar deze les is anders. Het is een voorbereidende les op het matriculation examen dat de Finnen in hun laatste jaar moeten doen. De les focust vooral op het spreken in het Engels. Het beste van deze les is, dat je op het einde ervan een diploma kunt halen. En niet zomaar een diploma, maar een EUROPEESE diploma. Dat wil dus zeggen dat die les ook heel goed voor MIJ is. Bovendien is de lerares Engels een hele toffe (en ik denk dat ze mij ook wel een toffe vind :p) en er zitten leuke mensen in die les.
En dan ik ook nog Zweeds :D. Mijn vrienden Sophie en Agustina denken dat ik het niet ga kunnen volhouden, Zweedse les int Fins volgen. Nochtans is mijn eerste les echt goed meegevallen. Zweeds lijkt zo hard op het Nederlands en het Duits. Ik kan de helft van een Zweedse tekst begrijpen zonder ook maar Zweeds te kennen. Dat heb ik ondervonden in mijn eerste Zweedse les. Met de hulp van mijn 2 tafelgenoten (de klasordening is 4 banken in een vierkant tegen elkaar geschoven) helpen mij waar nodig met de vertalingen, en de leerkracht is ook heel vriendelijk, dus ik denk dat het wel in orde komt bij die les.
Dan is er natuurlijk nog de dansles. Midden februari is er een groot dansfeest voor de 2e jaars (mij inclus, want ik ben ook een 2e jaars). Op dat dansfeest komen alle 2e jaars in galakledij dansen voor ouders en medestudenten. Het is een traditie in de Finse scholen. De 2e jaars vieren dat ze vanaf dan de oudste van de school zijn, want de 3e jaars studeren bijna allemaal af in januari. De meisjes dragen klassieke lange galajurken, de jongens zijn in kostuum. De dans duurt zo'n halfuur en het zijn allemaal klassieke dansen. Zo'n dansen vragen natuurlijk wel wat oefening. Daarvoor zijn de danslessen in het 3e jakso dus bedoelt. Omdat ik mee ga doen aan de dans, heb ik mij dus ook ingeschreven voor die danslessen.
1 probleem, ik heb nog geen danspartner. Ik had al een paar weken geleden aan een vriendin gevraagd of zij eens kon rondhoren welke jongen nog geen partner hadden, maar ze was het vergeten :p. En zelf op een onbekende jongenafstappen, dat vind ik toch ook maar niks ze. Niet dat ik verlegen ben of zo, maar als ik een jongen voor en dans vraag, dan zou ik die graag toch op zijn minst een beetje kennen. En aangezien Finse jongens nooit iets tegen mij zeggen, ken ik dus bijna geen enkele. En de toffe jongens die ik ken, die hebben natuurlijk al een partner :p. Maar een paar meisjes van mijn klas, waar ik redelijk goed mee overweg kan, hebben gezegd dat ze een partner voor mij gaan zoeken en dat ik mij geen zorgen hoef te maken. Dus ik vertrouw voorlopig op hen (al maak ik me toch een beetje zorgen, stresskip dat ik ben :p). Maar de 1e dansles heb ik dus maar met Agustina gedanst, die ook nog geen partner heeft (er waren trouwens nog 2 meisjes die ook geen partner hadden), en dat was nog wel leuk :D. We hebben afwisselend man en vrouw gespeeld en af en toe eens goed gelachen. In het slechtste geval kan ik nog altijd met haar dansen, maar dat wil ik liever niet. 1) dat ziet er toch niet zo chic uit, en 2) Agustina is veel kleiner dan mij, dat wilt dus zeggen dat ik de mannenrol op mij moet nemen, en daar heb ik echt geen zin in!
Tot zover mijn lessenrooster. Vrijdagavond was heel gezellig. Na school (en de vermoeiende en ietwat stresserende dansles) ben ik samen met mijn gastgezin in Entresse (het shopping center in Espoo keskus) in een mexicaans restaurant gaan eten. Heel lekker, en zalige tortilla's dat ze daar hadden! En juist toen ik klaar was met eten, zie ik dat ik een berichtje heb gekregen van Sophie met de vraag of ik meega naar Bella (een van mijn Finse vriendinnen). Sophie zou de bus pakken in Espoo keskus in zo'n 10 min. Dat was dus allemaal perfect getimet! Want ik was al in Espoo keskus en ik kon gewoon zo de bus opstappen. Het was een heel gezellig avondje bij Bella, Saara (een andere Finse vriendin) was er ook en ik er waren nog 2 jongens, Nico en Steven en een meisje Anika (ik ben niet zeker van haar naam) en die waren ook heel tof. We hebben met z'n allen scary movie 2 gezien en Bella, Steven & Saara hadden lekkere brownies gemaakt :D.
Het weekend was niet zo interessant, ik heb voornamlijk geslapen :p. Ik had dringend nog eens wat extra slaap nodig, zo'n uitwisselingsjaar is echt veel vermoeiender dan het lijkt! Morgen heb ik geen school, want dan is het onafhankelijkheidsdag en dus verlof. Deze namiddag was het de onafhankelijkheidsviering op school. ja, ze vieren dat hier dus echt. In België stelt de nationale feestdag niet veel voor, maar ja, de Belgen zijn nu eenmaal niet zo nationalistisch. maar hier is die dag dus wel belangrijk. En op school werd er dus een uur vrijgemaakt om dat te vieren. Het was ook ineens de diplomauitreiking voor de studenten die nu al afstuderen (ja het systeem van afstuderen hier is ook voor mij nog altijd een raadsel). Het was voornamelijk saai. Het enige positieve aan die viering was dat we achteraf vroeger naar huis mochten.
Deze namiddag heb ik vooral besteed aan het inpakken van kerstcadeautjes en het schrijven van briefjes. Ja, ik weet het, brieven zijn heel ouderwets en niemand stuurt tegenwoordig nog brieven, maar ik vind dat gewoon veel persoonlijker dan een simpel mailtje te versturen. Waarschijnlijk ga ik mij daarmee morgen ook nog bezighouden, en misschien ook nog wat kerstkaartjes maken.
En dus, terwijl ikdaarstraks voor mijn computer een briefje zat te schrijven, viel ineens mijn oog op een facebookpost van iemand van mijn klas 'snow, I missed you babe, welcome back'. Dat meisje woont ook in Espoo, dus dat kon maar 1 ding betekenen. Ik kijk eens goed door het raam (best moeilijk, want het was al pikdonker buiten), en ja hoor, ER VIELEN DIKKE VLOKKEN SNEEUW NAAR BENEDEN!!!!!! JOEHOE!!!!!! Het was echt kei hard aan het sneeuwen!!!! Ikke meteen vol enthousiasme op facebook posten dat het sneeuwt en dan snel mijn brief afschrijven omdat daarna naar buiten te gaan. Een 15tal minuutjes kijk ik terug naar buiten en wat zie ik? IN MINDER DAN EEN HALFUUR TIJD HEEFT ER ZICH EEN SNEEUWLAAG VAN 5CM OP DE GROND GEVORMD!!!!!! Dat is de gemiddelde sneeuwval in België! In een halfuur tijd! Ik heb mijn brief gelaten voor wat het was, meteen mijn jas, mijn sjaal, mijn handschoenen en mijn schoenen aangetrokken voor een korte, gezellige wandeling door de sneeuw.
Terwijl ik rustig door de verse sneeuw wandelde, besefte ik weer hoe dol ik eigenlijk ben op sneeuw. Sneeuw is een van de redenen dat ik ervoor gekozen heb om naar een de Scandinavische landen te gaan. Het was al donker, maar door de sneeuw, lijkt alles ineens een stuk lichter. De kerstverlichting die hier al een paar weken brand, krijgt door de sneeuw nog meer kerstsfeer. De sneeuw die kraakt onder je voeten als je wandeld en al die vlokjes die uit de lucht komen vallen, ik vind dat fantastisch. Ik heb een halfuurtje buiten rondgewandeld en ik heb er echt met volle teugen van genoten. Ik was zo blij als ee klein kind, en dan bedoel ik letterlijk, want ik heb me tijdens mijn sneeuwwandeling hier en daar eventjes laten gaan (gelukkig was ik alleen) :p. Ik heb sneeuwballen tegen een boom gegooid (en ook een paar ernaast, ik kan niet zo goed mikken), ik heb een mini sneeuwman gemaakt (er lag nog niet genoeg sneeuw voor een grote), ik heb een sneeuwengel gemaakt op het voetbalpleintje in onze buurt, ik heb sneeuwvlokken gevangen (ze waren echt groot!), en ik heb vol enthousiasme in de sneeuw rondgehuppeld. :D Noem mij kinderachtig, het kan me niets schelen, ik hou gewoon van sneeuw en aangezien ik hier geen klein broertje of zusje heb om mee in de sneeuw te spelen, amuseer ik me maar op mezelf é. :D Tegen de tijd dat ik terugkwam van mijn wandeling was het ondertussen al wel opgehouden met sneeuwen. Ik hoop dat de sneeuw toch zeker een paar dagen blijft liggen en dat het snel opnieuw begint te sneeuwen (dat is stukken beter da die vieze regen die we de laatste dagen hebben gehad).
Deze vrijdag organiseerd Tiiu bij ons thuis 'pikkujoulu', 'kleine kerstmis'. Dat feest wordt gevierd 1 maand voor Kerstmis. Ari en Päivi gaan naar het zomerhuisje in Hamina, dus Tiiu en ik hebben het huis voor ons alleen :D. We nodigen allebei een paar vrienden uit en dan majen we het hier gezellig. Een goeie gelegenheid om een beetje closer te zijn met mijn gastzus. Ik heb er zin in. Vrijdag is trouwens ook de verjaardag van Daniel, mijn Columbiaanse vriend. Hij wordt 18, maar hij heeft geen idee wat hij wil doen voor zijn verjaardag. Ik heb alleszins een cadeautje voor hem, Belgisch bier natuurlijk :D. Is er een beter cadeau dat een Belgisch meisje aan een jongen die 18 wordt kan geven? Ik denk van niet :p.
Nog heel veel groetjes vanuit het nu eindelijk ondergesneeuwde Espoo in Zuid-Finland
Er is weeral het één en ander gebeurd de afgelopen week, het wordt weer eens tijd dat ik nog eens wat post op mijn blog :)
Eerst en vooral: Ik ben weer helemaal genezen :). Geen gehoest meer en geen keelpijn. Mijne neus zit wel helemaal dicht, maar dat is altijd aan het begin van de winter. Niets aan te doen. Ik ben wel nog altijd een beetje vermoeid, maar dat heeft ook met het weer te maken. Het is heel lang donker en als het dan licht is, is het grauw en somber. Je zou voor minder goesting hebben om in uw bed te kruipen :D.
Vorige woensdag was mijn Duitse vriendin Sophie jarig. Haar feestje was echt heel gezellig! We zijn eerst een DVD gaan huren in Entresse (een klein shoppingcenter in Espoo Keskus) en daarna naar haar thuis gegaan om gezellig DVD te kijken en VEEL te eten. De gastouder van Sophie hadden zoveel gekocht! Niet normaal! Een grote cake, koekjes, popcorn, chips, minimarshmallows, chocolaadjes, worstjes, frikandellekes, .... Ja, ik heb de woensdagnamiddag echt te veel gegeten! Maar op een feestje mag dat ^^. We hebben dus ook nog een DVD gezien, Bad teacher. Ik had die film al gezien in de cinema ergens in juli. Eigenlijk was die film de laatste film die ik gezien heb ik België en tijdens dat uitstapje was het voor het laatst dat ik mijn vriendengroepje van school zag voor ik vertrok. Dus het was wel leuk om die film nog eens terug te zien :D.
De dag daarna had ik mijn eerste examen (de 2e examenperiode sinds ik hier ben). Ik had natuurlijk niets gedaan nadat ik teruggekomen was van het feestje van Sophie :p. Maar ik had Engels dus dat was ook niet zo direct nodig. Ondertussen heb ik al mijn examens al gehad. Donderdag Engels, vrijdag Wiskunde (nog nooit was een wiskundeexamen zo simpel) en zaterdag nog eens engels. Vandaag moest ik ook eventjes naar school, om een schrijfopdracht voor geschiedenis af te geven (in plaats van het examen te moeten doen). Morgen en woensdag heb ik dus 2 daagjes vrij en dan vlieg ik er weer in voor het volgende jakso!
Gisteren, zondag dus, was er op het werk van Ari een soort kinderkerstfeest. Ja, ik weet dat het nog een maand duurt voor het Kerstmis is, maar de Finnen zijn al volop into Kerstmis. Vorige week zondag, toen Sinterklaas aankwam in Gent, Deed de Kerstman zijn interde in Helsinki! Ik ben gaan kijken, maar het stelde niet zo veel voor. Een half uur wachten in de kou voor 15 minuutjes passerende oude auto's met kerstslingers, das echt niet de moeite waard. Een maand voor Kerstmis (nu dus) worden er al 'voorkerstfeestjes' gegeven. Waarom? Omdat Finland het land van de Kerstman is zeker?
Nu, dat kinderkerstfeest op het werk van Ari was echt fantastisch! Het hele gebouw was omgetoverd tot een kinderspeelparadijs! 1 van de trappen was ingepakt met karton en deed op die manier dienst als reuzeglijbaan. De plafond van de refter hing vol met ballonnen, de kinderen konden er meenemen zoveel ze wilden. Allerlei kleine kamers waren omgetoverd tot verschillende speelhoeken, er was een Muumikamer, een Pipi Langkouskamer, een legokamer, een WI-kamer (voor op de WI te spelen dus) een kamer om tekeningen te maken voor de kerstman, ... Er was een plek waar ze met mandjes cadeautjes konden vissen, er werd geschminkt, 1 van de zalen was zelfs omgetoverd tot cinemazaal waar men ice age 3 kon zien! Snoep, koekjes, ijsjes, popcorn en frisdrank à la volonté. En beneden in de ondergrondse parking stonden 3 draaimolens (allé, van die treintjes). En het geweldigste van al: ALLES WAS GRATIS!!!!!!
Dat feest wordt elk jaar georganiseerd voor de families van de werknemers en de klanten van Ari's bedrijf. Tiiu en mij was gevraagd voor de bediening van een van de treintjes beneden op de parking. We hebben daar 2 u gestaan, en ik heb mij echt goed geamuseerd. Ik hou echt van kindjes en ik word er altijd blij van als ik ze zie lachen en plezier hebben. Bovendien stond ons treintje vlak bij het popcornkraam, ideaal dus ^^. Ik vond het alleen heel erg jammer dat ik zelf niet meer een van die kindjes was. Ik zou gegarandeerd de dag van mijn leven gehad hebben. Het zou fantastisch zijn om daar rond te lopen samen met Shelsey en Iluna, mijn 2 kleine pleegzusjes, ze zouden het fantastisch gevonden hebben. :)
Geen Shelsey en Iluna, wel Rasmus en Saku, 2 van de kleinkinderen van Ari en Päivi. Ze waren 's nachts bij ons blijven slapen en gingen vol enthousiasme mee naar het kinderkerstfeest. De vorige keer dat ik ze had gezien, hadden ze niet zo veel tegen mij gezegd. Maar dit weekend was echt heel leuk. Zaterdagavond kwam Rasmus naar mij om mij een stickerboekje te tonen dat heij had gemaakt. Eerst was hij een beetje verlegen, maar toen hij doorhad dat ik echt aan het luisteren was (ten minste ik deed mijn best, mijn Fins is echt nog niet fantastisch), begon hij vol enthousiasme te vertellen wat er allemaal te zien was. 'Isoisi tanssi pöytässa' 'De grootvader danst op de tafel' :D. Een beetje later kwam Saku er ook bij staan en de 2 jongens begonnen samen te lachen. Hoewel ik lang niet alles heb begrepen wat ze zeiden, vond ik het wel heel leuk dat ze tegen mij praatten :).
Ik heb dus een leuk weekendje achter de rug, en ook vandaag was absoluut geslaagd. Want ... HET HEEFT VOOR HET EERST GESNEEUWT!!!!! Einndelijk! Ok, het stelde eigenlijk echt niets voor. Het duurde helemaal niet lang en er is helemaal niets blijven liggen. Maar sneeuw = sneeuw! Sophie en ik zaten deze morgen in de trein op weg naar Sello. We hadden ons opstel van geschiedenis gaan afgeven voor geschiedenis en hadden allebei geen goesting om naar huis te gaan. Dus besloten we maar om in alle vroegte eventjes te gaan shoppen, want we hebben allebei nog kerstcadeautjes nodig. Dus wij om half 10 in de trein. Terwijl we aan het wachten waren op de trein was het al aan het regenen. Maar toen we in de trein zaten, keek ik naar buiten terwijl de trein stopte in een station en ik merkte enkele miniscule witte spikkeltjes op.
IS THAT SNOW? SOPHIE, DID YOU SEE THAT? THAT IS NO RAIN!
*Sophie kijkt verbaast door het raam*
YEAH, I SAW IT TOO?!
IT IS SNOWING!!!!!
AAAAH :) :) :) !!!!
*Kaat en Sophie worden histerisch van enthousiasme en de rest van de wagon kijkt verstoort op*
Toen we in Leppävaara aangekomen waren was het jammergenoeg al opgehouden met sneeuwen :(. Van de eerste sneeuw is er dus niets meer te zien, en het is best mogelijk dat de overgrote meerderheid van de inwoners van Espoo het niet eens gezien hebben. MAAR HET HEEFT GESNEEUWD! Ik heb het gezien! En dat heeft mijn humeur dus echt helemaal opgekrikt. Ik was de laatste dagen een beetje down. Het is snel donker, ik ben moe en door de examens zit ik veel thuis en er valt hier nogal weinig te doen. Maar de sneeuw heeft mij zo vrolijk gemaakt! Zelfs die enkele onnozele kleine witte pluisjes hebben ervoor gezorgd dat ik er weer eventjes tegen kan. Als de sneeuw nu ook zou blijven liggen, dat zou pas fantastisch zijn! :D
Na het voorval in de trein zijn Sophie dus gaan shoppen. We hebben ontdekt dat de winkels in Sello pas om 10u opengaan, maar dat Subway al vroeger open is xD. We hebben dus eerst een lekker broodje gegeten en daarna hebben we gezellig rondgewandeld in het shoppingcenter. Ik heb een kerstcadeautje voor Tiiu gevonden :). Nu moet ik alleen nog iets leuks voor mijn gastouders vinden en mijn kerstinmkopen zijn rond. Maar ik heb echt geen idee wat ik aan hen moet geven. Ik vroeg gisteren aan Tiiu of zij wist wat Ari en Päivi leuk vinden, haar antwoord was: 'Oh, they like everything'. Heel leuk, maar daar ben ik dus niet veel mee -_-' Iemand een ideetje??? Ik heb voor mezelf een paar superwarme winterkousen aangeschaft, van MUUMI! :) Ze zijn zooooo mooi en aangezien ik toch dikke sokken nodig zal hebben deze winter, kon ik ze niet laten liggen. :)
eventjes een kort berichtje, want het is al laat en zoveel is er niet echt gebeurd sinds nu en mijn laatse blogberichtje. Maar aangezien ik vandaag exact 3 MAANDEN in Finland ben, vond ik dat het toch nodig was om nog vlug eventjes iets te posten :).
De afgelopen week was ik dus ziek, van woensdag tot vrijdag ben ik ook niet naar school geweest. Ik heb dan ook niet veel meer gedaan dan geslapen, voor de tv gehangen en veel thee drinken (dat is goed tegen de keelpijn). Vandaag voel ik mij al stukken beter, ik hoest minder en ik heb mijn stem terug. Donderdag en vrijdag kon ik namelijk echt helemaal GEEN geluid produceren met mijn stembanden. Papa en mama hebben donderdag een poging ondernomen om met mij te skypen, maar ik kon echt NIETS zeggen, ik heb alles moeten typen, Kunt ge u voorstellen hoe moeilijk het voor u zou zijn als ge 2 dagen lang echt niets kunt zeggen (allé, op een fluisterend toontje na). Kunt ge u dan voorstellen hoe moeilijk het dan moet zijn voor MIJ? Ik bedoel, praten is mijn hobby :D. Bovendien had mijn gastvader de ongeloofelijk vervelende neiging om ook te beginnen fluisteren als ik iets vroeg. Ja sorry dat ik niets kan zeggen é! Maar mijn OREN zijn nog perfect in orde! (ik werd er nogal zot van).
Maar nu gaat het dus al stukken beter, Mijn stem is nog niet helemaal wat het moet zijn en ik voel me nog niet helemaal tiptop in orde, maar ik denk dat ik tegen maandag wel weer in staat zal zijn om terug naar school te gaan (ik heb toch maar les tot 13u). Bovendien beginnen volgende week donderdag de examens, en ik heb geen zin om examens in te halen.
Mijn gezinnetje in België is momenteel op sportweekend met scabazoe (voor diegene die dat niet weten, mijn ouders hebben een sportclub voor gehandicapten, waar ik al va kinds af aan bij meehelp). Ik vind het echt heel jammer dat ik dat allemaal moet missen, zeker nu mijn eigen weekend zo saai is (der valt echt niets te doen als je ziek bent :s). Maar ik heb daarstraks nog vlug eventjes een bezoekje aan hen gebracht via skype :D. Niet lang, want de verbinding hier had weer geen zin om naar behoren te werken (ik heb er Ari vandaag over aangesproken, want volgens mij is er echt iets mis mee, de verbinding valt echt om de haverklap uit), maar ik heb er echt wel deugd aan gehad om al die bekende gezichtjes nog is terug te zien. Ook al was het maar voor heel eventjes en was het maar via skype (danku papa voor uw leuke ideetje! :D).
Ik denk dat ik het vandaag hierbij ga laten en stilletjes aan in mijn bed ga kruipen. Maar voor ik dat ga doen nog even 1 ding:
Het is weeral een tijdje geleden sinds ik geblogd heb. Nochtans was zijn
er de afgelopen dagen weer heel leuke dingen gebeurd. Maar ik vind het altijd
moeilijk om te beginnen aan een blogberichtje te schrijven omdat het zoveel
tijd in beslag neemt. maar vandaag heb ik zeker genoeg tijd, want ik ga vandaag
niet naar school. Nee, ik spijbel niet :p. Maar ik ben ziek L.
Anderhalve week geleden, zaterdag 5 november, was het de AFS Halloweenparty.
We moesten verkleed komen, maar natuurlijk had ik geen verkleedkleren (toen ik
mijn koffer maakte had ik niet het idee van Oh, ik moet verkleedkleren
meenemen, want ik zal misschien uitgenodigd worden voor een Halloweenfeesteje!)
Maar ik had enkele weken geleden in Jämsä een paar spinnenoorbellen gekocht
(met swarovski diamantjes erin, I <3 swarovski :D). Dus ik deed die in, en
tekende met eyeliner een spinneweb op mijn wang, dat er wonder boven wonder
echt goed uitzag (al zeg ik het zelf ^^)! Ik dus met de trein op weg naar
Helsinki, om van daaruit de metro en dan de bus te nemen. Blijkbaar hadden een
paar Finnen nog nooit een primitieve Halloweenvermomming gezien, want mijn
spinnewebbewang werd een paar keer heel raar bekeken :p.
De Halloweenparty zelf was echt heel leuk en heel gezellig. Er waren
niet zo heel veel mensen, maar de sfeer zat er echt in. Dat kwam voornamelijk
dat het huis waar het feestje gehouden werd, bij de gastouders van Imma, was
echt in Halloweenstijl. Maar ECHT! ALLES WAS HALLOWEEN!!! Elk horizontaal
oppervlak in het huis was volgestouwd met de vreemdste halloweenspullen. Er was
een legernet over het plafond hangen met allemaal spinnen erin. Er plakten
halloweenstickers overal. Het behangpapier was aangepast aan Halloween. ER WAS
ZWART WC-PAPIER!
De gastfamilie van Imma doet verschillende Halloweenfeestjes in hun
huis, al sinds 95. Ze doen er 3 weken over om alles in orde te krijgen en
leven dan de volgende 5 weken in een Halloweenhuis! Voor ons halloweenfeestje
was dat natuurlijk best cool, maar i zou het toch maar vreemd vinden om daar 5
weken in te wonen. Imma heeft dit jaar echt genoeg Halloween gehad :p.
Bovendien hadden ze ook kei veel verkleedkleren. Diegene die geen verkleedledij
bij hadden (wat de grote meerderheid was), onder ander ik, konden dus iets uit
het zolderkamer de halen. Sfeer gegarandeerd dus :D.
Het feestje duurde tot 12u en het was echt heel leuk. De eerste keer
hier in Finland dat ik nog eens echt gedanst heb en er was echt een OVERVLOED
aan eten. Ik had samen met mijn gastzus Tiiu Halloweenmuffins gemaakt en die
waaren heerlijk! En voor de rest waren er nog heel veel andere lekkere
gerechtjes. En er waren ook een aantal uitwisselingsstudenten die ik nog niet kende (niet van afs, of van een ander district) en het was heel leuk om die te ontmoeten :D. Ik heb mij dus echt kostelijk geamuseerd op de afsparty!
De volgende dag zondag de 6e, samen met mijn gastgezin gaan eten
bij een nonkel (ik denk dat het de nonkel was, al leek hij helemaal niet zo oud
dus misschien heb ik mij vergist) van Ari. Daar kwam ook de dochter met de 3
kindjes mee-eten. Heel vriendelijke mensen, de dochter van de gastheer was
vroeger op uitwisseling geweest in Duitsland, dus ze was heel nieuwsgierig naar
mijn ervaringen. En het eten was lekker J.
En dan toen we die zondagavond naar huis reden (ik dacht ten minste dat
we naar huis gingen), kreeg ik eventjes een cultuurshock. Mijn gastouders
parkeerden de de auto namelijk bij een kerkhof. Om zeven uur s avonds, dat wil
zeggen, in den pikken donkere. Ik ben echt niet bang om in het donker op een
kerkhof rond te wandelen (al ben ik er zeker van dat heel wat Belgen dat wel
zijn), maar dat is niet iets wat je in België zou doen (ondermeer ook omdat de
meeste kerkhoven s avonds gesloten zijn). Dus ik stond een beetje versteld en
reageerde een beetje lichtelijk geshokeerd. Waarop mijn gastouders mij
verwonderd en vol onbegrip aankeken. Kennelijk is het dus de meest normale zaak
in Finland om s avonds op een kerkhof rond te wandelen. We waren ook niet de
enige die daar waren, er waren eigenlijk opmerkelijk veel mensen. Bovendien
brandde er op bijna elk graf een kaarsje.
Je moet het niet verkeerd opvatten, m aar ik heb iets met kerkhoven. Ik
raak altijd aangedaan van de rust en vredigheid die over een kerkhof heerst. En
ook hier, in de donker, met al die kleine lichtjes die overal om ons heen
oplichtte. Het was helemaal geen griezelig donker kerkhof. De lichtjes waren
zelfs bijna verwelkomend. Ze straalden die rust en vredigheid uit waar ik zo
door betoverd wordt. Alleen was het gevoel op een of andere manier sterker door
de nacht die verdreven werd door de kleine vlammetjes. Klinkt allemaal
misschien maar vreemd (Ik zie Joyce of den Bert nu al voor hun computer zitten
en denken, ja Kaat, doe maar dramatisch xD), maar ik probeer gewoon het gevoel
te beschrijven dat ik toen op dat moment had. Want dat deed toch eventjes iets
met mij, en het was weeral een bevestiging dat Finland toch, ook al is het ook
een EU land, meer van België verschilt dan op het eerste zicht lijkt.
Mijn gastvader vertelde mij achteraf dat die kaarsjes er natuurlijk niet
altijd zijn. Die waren er nu vanwege het Allerzielenweekend. En op Kerstavond
is het de traditie dat je met het hele gezin naar het kerkhof gaat (in het
donker), daar een lichtje aansteekt bij het graf van je naaste, daarna naar
huis gaat en aan het kerstmaal begint. Helemaal anders dan in België dus.
Dan de volgende dag, maandag was het behoorlijk koud. s avonds was het
al goed aan het vriezen. Dus toen ik die avond om 19u samen met mijn vrienden
van mijn Finse les terugkwam had alles een mooi wit rijmlaagje. En Daniel, van
Columbia, flipte echt (er is geen ander woord voor) :D. Hij woont natuurlijk in
Columbia dus hij hda van zijn hele leven nog nooit zoiets gezien. We passeerden
een vuilbak waarop de bovenkant een dun laagje ijs lag, en heeft daar zon 5
minuten gestaan, gewoon om met zijn vinger erover te gaan. Hij was zo
enthousiast als een klein kind. Echt schattig :D. En dan met zijn vinger over
het wit op de autodaken gaan. Op zon moment besef je dat iets wat jezelf als
doodnormaal beschouwd voor anderen zoveel kan betekenen. Ik vraag mij af wat
hij gaat doen als hij voor de 1e keer sneeuw ziet. ^^
Ok, dan gaan we nu eventjes een weekje verder: vorige zaterdag, de 12e,
ben ik met mijn gastfamilie naar de liveuitzinding van Talent Suomi gegaan!
De titel zegt het al, het is de bekendste talentenshow hier in Finland. Heel
populair en zelf kinderen mogen eraan meedoen (waar ik zelf absoluut tegen ben,
6-jarige kleine meisjes, hoe goed ze ook kunnen zingen, horen niet onder druk
te staan van al die cameras en al die kijkende mensen). Mijn gastvader had dus
tickets bestelt voor de liveshow, die in Helsinki is. Het was een ervaring,
zelfs in België ben ik nog nooit naar een liveuitzending van tv geweest, en ik
ben heel blij dat we gegaan zijn. Ik denk niet dat onze gezichten echt in beeld
zijn geweest, maar het was heel tof om eens te zien hoe zon liveshow in elkaar
steekt (zo ben ik bijvoorbeeld te weten gekomen dat de camera altijd de zelfde
mensen met een spandoek filmt, waardoor het lijkt alsof er kei veel supporters
in de zaal zitten xD).
Momenteel gaat het met mij niet zo heel
goed. Ik heb weeral eens een astma-aanval :(. maar ik ben eigenlijk best fier
op mezelf, want het is al sinds Pasen geleden dat ik nog eens zware last heb
gehad. En gezien de stress van de laatste maanden vind ik dat ik het heel goed
volgehouden heb. De rede dat ik nu last heb, is waarschijnlijk het opkomende
winterweer enz. Ik ben vandaag dus niet naar school gegaan en ik kom net terug
van een doktersbezoek samen met mijn gastmoeder. Ze hebben hier geen
huisdokters, maar je gaat naar een gebouw waar er allemaal dokters bij elkaar
zitten. Er is een receptie waar je moet aanmelden en moet betalen. Ik dacht
eerst dat we in een ziekenhuis terecht gekomen waren, maar dat bleef dus niet
het geval xD. Daarna naar de apotheker voor cortisonepilletjes. Dat was ook
best interessant. De mensen die achter de balie zitten hoeven geen medicijn te
pakken. Er is een soort systeem zoal bij een drankautomaat. Een machine pakt
het nodige doosje en dropt dat dan in een bakje. Jaja, Finland is best
gesofysticeerd!
Ik vrees dat morgen school er toch nog
niet in zit want momenteel voel ik mij nogal beroerd :S. Je hebt voor school
trouwens geen afwezigheidsbriefje van de dokter nodig. De ouders melden gewoon
op het internet dat je ziek bent, en dat is voldoende. Echt alles gebeurd hier
via het internet! Neem een Fin zijn computer af, en zijn wereld stort in! :D
Voorlopig staat er nog niets op het
programma voor de volgende weken. Ik heb het nu een aantal weken heel druk
gehad, maar nu is het dus terug een beetje rustiger. Positief, maar langs de
andere kant wil dat ook zeggen dat er weer tijd over is om mij een beetje te
vervelen (zeker als je de hele dag thuis zit met niets anders op de tv dan
onbegrijpelijke Finse programmas en verkooptv) maar dat komt allemaal wel in orde.
Zo heb ik ten minste tijd om een beetje tijd om bij te benen met mijn blog en
mijn fotos op facebook (zelfs de fotos van Stockholm staan er nog niet op,
schandalig Kaat!)
Ondertussen blijf ik wachten op een
regering voor België en hopen dat die er is als ik terugkom (want komáán zég!
Da blijft maar duren!). En hopen op sneeuw! Want die wordt verwacht op het
einde van de week :D. Ik heb echt behoefte aan sneeuw, want het is hier al vroeg
donker (16.15u plaatselijke tijd) en sneeuw zou alles een beetje opfleuren.
Nog heel veel groetjes vanuit Zuid-Finland
en tot de volgende!
Ik had
gisteren een ZAAAALIGE dag!!! IK HEB IN HELSINKI 2 VLAMINGEN ONTMOET!!!!!
we zullen
misschien best eventjes beginnen bij het begin. Gisteren was het de 2
ontmoeting met de afsers (het weekend niet meegerekend). The amazing race,
was de beschrijving. Een korte samenvatting voor een wandeling door Helsinki
met hier en daar een paar opdrachtjes. Heel leuk eigenlijk.
De race
begon om 14u aan het station van Helsinki. Ik kwam met de trein van Tuomarila
en toen ik bij de groep aankwam wist ik eerst niet voor de volle 100% of ik wel
juist was. De helft van de mensen die er al waren, had ik nog nooit gezien. Dit
bleken dus de AFS vrijwilligers te zijn die de wandeling in elkaar hadden
gestoken. Heel toffe mensen, veel meer open-minded dan de gemiddelde Fin :D. De
rede daarvan is natuurlijk dat zij zelf al met AFS zijn weggeweest, en het is
een algemene regel: wie met afs meegaat, is open-minded (en ik denk persoonlijk
dat ik daar zelf geen uitzondering op ben :p).
Ik zat in
de groep met Sara (mijn goeie vriendin van de Finse les), Tatiana (Italië),
Molly (Venezuela) en nog nen Italiaanse jongen. Ik ben zijn naam vergeten xD.
Hij behoord niet tot het Espoo-Helsinki Chapter, maar hij was uitgenodigd door
de andere Italiaanse jongen, Francesco (vraag mij niet waarom). Dus ook in deze
kleine groep waren de italianen weer eens in de meerderheid :P. Maar het was
een hele leuke groep en we hebben ons die namiddag dus echt goe geamuseerd.
Maar het
ging al direct fout. Niet echt onze schuld, want 2 afs vrijwilligers moesten
ons naar het beginpunt van onze wandeling begeleiden, maar dat liep dus niet
helemaal zoals verwacht. We waren niet echt verkeerd gegaan, maar de tram die
we genomen hadden was in de verkeerde richting gedraaid. Dus moesten we de tram
terugpakken, en toen kwamen we aan de juiste halte, maar om de een of andere
bizarre rede ging de deur niet open (we verdenken de tramchauffeur, al hebben
geen idee waarom die de deur niet zou opendoen). Dus moesten we de tram nog
eens terugpakken om eindelijk aan onze oorspronkelijke bestemming aan te komen.
Met als gevolg dat ons groepje dus al met een serieuze vertraging startte.
We hebben
de trappen voor het parlementshuis geteld (46), gedanst voor geld op het plein
voor het grootste shopping center van Helsinki (de macarena, en we hebben 25
cent verdient, die we bovendien gekregen hadden van een afs vrijwilliger xD),
we hebben Molly de lelijkste H&M look ever gegeven, we hebben mensen naar
een Finse mop gevraagd, een Finse film in de cinema gezocht en in een
restaurant gevraagd of ze voor ons een ei konden koken. Plezier verzekert! :D
Vanwege
onze vertraging in het begin (en ook ergens haverwege omdat de afs vrijwilligers
in de H&M zaten terwijl we die zochten. Omdat we die dus niet zagen zijn we
er een heel stuk voorbijgelopen, om ze dan eindelijk op de terugweg te vinden)
kwamen wij dus als laatste aan. Geen prijs voor ons dus, die ging naar de groep
van Daniel.
Normaalgezien
zou de race tot 18u duren, maar het was al gedaan rond 17.15u. Een aantal van
de afsers moesten al door, en een aantal van de italiaanse crew wilden samen
iets gaan doen (toffe mensen die italianen, ma ze klitten zo samen) maar de
meeste, mij inclus, zijn met zn allen nog naar de MC Donalds gegaan. En ik ben
echt blij dat ik dat heb gedaan, anders had ik Wout dus nooit ontmoet.
Wonder
boven wonder had ik helemaal geen honger toen we in de MC Donalds aankwamen. Ik
bedoel, vanaf het begin dat ik hier in Finland ben eet ik echt veel. Ik ben nu
in 2 maand tijd iets meer dan een kilo bijgekomen (wat nog redelijk meevalt,
Agustina vertelde mij dat ze niet meer in de jeansbroeken past die ze van
Argentinië heeft meegebracht, dat probleem heb ik nog niet, en dat wil ik graag
zo houden). Maar ik heb dan maar iets te drinken genomen en we hebben gezellig
met elkaar gebabbeld. Ik heb zo ook de tot hier toe nog onbekende afs
vrijwilligers beter leren kennen. Maar leuke babbeltjes met afsers is echt
niet moeilijk, dat gaat altijd vanzelf.
En op een
bepaald moment was Kevin, de Japans ogende jongen uit Duitsland (door ons The
Japanese guy genoemd :p) een discussie aan het voeren met een vrijwilligster
die naar Oostenrijk was geweest, over welk land beter was. Kevin was aan het
pochen over Duitsland, dus ik besloot die vrijwilligster bij te vallen.
Commentaar van Kevin natuurlijk: You Belgium people dont even have a
gouvernment. Waarop ik met mijn veel te luide stem antwoordde: I KNOW WE
STILL DONT HAVE A GOUVERNMENT, BUT WE HAVE EVERYTHING WE NEED. WE HAVE BEER,
CHOCLATE, .... 2 seconden later staat er iemand achter mij. Excuse me, are you from Belgium?
Yes Nederlands? Ja! En ik kon niet anders dan denken: WA? ZALIG, DIE SPREEKT NEDERLANDS!
In ons AFS
chapter zijn er heel veel Italianen, die onderling zo veel italiaans kunnen
spreken als ze willen. Er zijn ook heel veel Spaanssprekende mensen, die kunnen
dus ook altijd met elkaar praten. De meeste van mijn vrienden kunnen altijd wel
op een of andere manier eens met iemand in hun eigen moedertaal spreken. Ik zeg
niet dat ze dat daarom altijd doen. Nee, mijn vrienden doen heel veel moeite om
Engels/Fins te spreken. Maar zij hebben de MOGELIJKHEID om hun eigen taal te
spreken en de KEUZE om dat wel of niet te doen. Ik heb die keuze niet. Ik kan
niet anders dan Engels of Fins te spreken (in geval van Fins, proberen te
spreken). Ik weet zeker dat mijn vrienden allemaal al het gevoel hebben gehad
dat ze zich niet goed kunnen uitdrukken. Maar weinigen van hen weten hoe het is
om echt met niemand je eigen taal te kunnen spreken (klinkt allemaal nogal
dramatisch, ik weet het, maar het is gewoon waar). Je kunt natuurlijk skypen,
maar dat is echt niet hetzelfde. Dus dan kunt ge u wel voorstellen dat het
gewoon fantastisch als ge ineens totaal onverwacht iemand tegenkomt die
dezelfde taal spreekt als gijzelf.
Het is dus
bewezen, een luide stem heeft zo zijn voordelen :D. Als ik niet zon
volumineuze stem had gehad zou Wout dus nooit gehoord hebben waarover we aan
het praten waren. En ja, als ge we still have no government en beer and
chocolatehoort, dan weet ge gewoon dat die persoon van België moet zijn J.
Zelfs het ontbreken van een Belgische regering schijnt nog ergens goed voor te
zijn! Wout is van West-Vlaanderen, studeert aan de unif in Gent, maar hij
studeert nu voor een paar maanden in Noorwegen. En nu was hij, en een aantal
anderen, dus in Helsinki. Bleek toch wel dat er tussen die andere 8 studenen,
NOG ne Vlaming zat zeker! Ik ben na de MC Donalds met Wout meegegaan om ook
Jeroen, uit Vlaams-Brabant, te ontmoeten (die in een andere MC Donalds zat :p).
Ik veronderstel dat sommigen van mijn afs vrienden zich afvroegen waarom ik
meeging met iemand die ik nog maar pas ontmoet had ipv met hun mee te gaan
(naar een park, jeuj xD). Wel, zie alinea hierboven ^^.
Ik heb nen
hele toffe babbel gedaan met Wout in Jeroen (in het NEDERLANDS!) en ook de
andere studenten die bij hun waren, waren heel vriendelijk. Jammer dat hun
trein terug naar Noorwegen als gisterenavond vertrok. Maar het was echt heel
plezant. En voor ze vertrokken heb ik nog 2 knuffels gekregen :D. Ik krijg echt
veel te weinig knuffels hier :p! Volgens mij kennen de Finnen het woord
affectie echt niet (lichamelijk contact is al taboe)! En bovendien gaat het
waarschijnlijk weer efkes duren voor ik nog is een andere Vlaming ga
tegenkomen.
En dan, de
kers op de taart, toen ik thuiskwam heb ik samen met mijn gastouders een
NEDERLANDSTALIGE FILM gezien (hij was wel int Hollands, maar ja, in mijn
situatie kunt ge niet al te kieskeurig zijn é xD)! Nothing to lose was de
titel. Niet echt een blockbuster, maar Nederlands is Nederlands. En ik bedoel,
een Nederlandstalige film die op een Finse tv-zender wordt uitgezonden? Dat kan
niet anders dan UITERMATE ZELDZAAM zijn. Het was wel grappig om naar die film
in het Nederlands te kijken met de Finse ondertiteling eronder.
s Nachts
veel te laat gaan slapen, ik had nog veel te veel energie over :p. En ik heb
nog een lang gesprek met Stijn (vriend uit België) op facebook gevoerd. Maar ik
heb vanmorgen toch goed kunnen uitslapen, aangezien het weekend is en de klok
vannacht verzet is (jaja, ook hier wordt de klok een uurtje teruggedraaid), dus
heb ik een uurtje langer in mijn bed kunnen blijven liggen.
Door het
verzetten van de klok is het s morgens natuurlijk niet meer zo donker, maar s
avonds wel. Om 16u begon het al te schemeren! De gastouders van Sophie vertelde
haar dat in de winter Finnen altijd een half uur vroeger opstaan om gedurende
dat halve uur naar een lamp te staren. Klinkt debiel, maar dat is genoeg
vitamine D te hebben. Doordat het zoveel donker is, wordt je blijkbaar ook veel
sneller moe. Ik ben benieuwd hoe ik de volgende maand ga doorkomen, want
november wordt door iedereen die ik hier ken afgestempelt als de zwaarste maand
van het jaar. Donker, en nog geen sneeuw. Maar ik zal mijne plan wel trekken,
zoals altijd :D.
Nog een
laatste dingetje: Ik wil eventjes iedereen bedanken voor alle leuke reacties
die ik krijg op mijn blog. Zowel op de blogberichtjes als in het gastenboek.
Het is nogal moeilijk om al die berichtjes altijd te beantwoorden (wat ik soms
wel doe). Maar ik wil maar eventjes zeggen dat ik al die berichtjes altijd met heel
veel plezier lees en dat ik het echt heel leuk vind om jullie reacties te
krijgen. Dus DANKJEWEL IEDEREEN, en blijven lezen en reageren ;).
heel veel
groetjes,
Kaat
(PS: Ik ben er eindelijk ingeslaagd om fatsoendelijke foto's op mijn blog te zetten, maar ik weet eigenlijk niet hoe ik het heb gedaan, hopelijk lukt het volgende keer ook :D)
Deze zondag heeft Sophie mij en Agustina uitgenodigd
om met haar mee te gaan naar Turku. Ze ging daar samen met haar contactpersoon
van YWU naartoe en die had nog 2 plaatsjes over in de auto :D. We zijn rond 11u
's morgens vertrokken. Ik was behoorlijk moe want ik was de vorige dag samen
met Sara, Bella en Sophie naar Eerika geweest, voor een soort privéfeestje. Dat
was heel gezellig, er waren een aantal leuke mensen en jongens die met ons
praatten! Heel gezellig, maar het was wel 12u 's nachts toen ik thuiskwam. Maar
ik kon nog een beetje bijslapen tijdens de autorit naar Turku, die zo'n
anderhalf uur duurde.
Aangekomen in Turku bracht de contactpersoon van Sophie ons naar het kasteel
van Turku. Terwijl wij het kasteel bezochten, zou zij op visite gaan bij een
tante. Het kasteel was echt een heel mooi, oud gebouw. Turku is een van de
oudste steden van Finland, en is heel lang de hoofdstad geweest, tot er een
grote brad uitbrak en bijna de hele stad letterlijk in rook was opgegaan. Vanaf
toen werd de hoofstad Helsinki. De binnenkant van het kasteel was ook de moeite
waard. Omgetoverd tot een museum met vondsten uit het kasteel. We hebben er
denk ik anderhalf uur rondgelopen en het was zeker de moeite waard.
Daarna hebben we gezellig rondgewandeld door de stad. We wilde naar de markt
gaan, maar jammergenoeg waren ze alle tentjes al aan het afbreken. Maar
rondwandelen is ook heel gezellig. We zijn ook nog eventjes de kerk
binnengegaan, maar blijkbaar was daar een of ander optreden van een koor, dus
zijn we maar terug naar buiten gegaan. De kerk is oud, en in een totaal andere
stijl dan alle andere kerken die ik hier al in Finland heb gezien. En, ook al
was het maar kort, ik ben blij dat ik toch ook eventjes de binnenkant heb
kunnen zien.
Daarna zijn we nog iets gaan eten in een van de vele koffieshops (koffieshops
zijn echt overal in Finland) en dan was het dagje alweer voorbij. Ik hoop dat
ik nog eens de kans krijg om naar Turku te gaan, want 1 namiddag is toch maar
weinig om zo'n rijke stad als Turku te bezichtigen.
Vandaag had ik geen school. Ik was gevraagd, samen met Daniel en Imma, om in
een school in Itakeskus een presentatie te geven over België. Ik heb een nieuw
Fins meisje ontmoet, Siira, die 2 jaar geleden met afs naar Brazilië is
geweest. Haar was ook gevraagd om eventjes te komen spreken. De lerares die ons
gevraagd had om te komen was ook heel vriendelijk. We hebben veel gepraat over
onze verschillende landen, het was heel gezellig. En na de presentaties zijn
Siira, Daniel, Imma en ik nog eventjes in Helsinki blijven hangen om nog iets
te gaan drinken (natuurlijk in een koffieshop). En ik heb daar mijn eerste
koffie gedronken! Het was wel ne koffie gemengd met chocolademelk, maar de
koffie smaakte toch wel het sterkste. Ik vond het nu niet verbazingwekkend
lekker, maar best ok. En ge kunt niet in Finland geweest zijn en niet koffie
gedronken hebben, want Finnen drinken koffie zoals de Britten thee drinken (ok,
die vergelijking is misschien een beetje overdreven, maar toch).
Morgen is het de volgende maandelijkse afs meeting. We doen een 'amazing race',
ik veronderstel een soort zoektocht door Helsinki. Daar zal ik morgen dus meer
over kunnen vertellen. :D
De vakantie is voorbij. Dat wil zeggen dat ik nu aan mijn 2 jakso begonnen ben (in Finland wordt het schooljaar in 5 à 6 periodes onderverdeelt, zo'n periode wordt een 'jakso' genoemd). Ondertussen ga ik nu weeral een weekje naar school, tijd om mijn nieuwe schoolsituatie eventjes uit de doeken te doen.
Misschien moet ik eerst eventjes vertellen hoe mijn examens geweest zijn, die ik intussen heb teruggekregen. Het is namelijk heel belangrijk om te weten of je geslaagd bent ja of nee, anders kan je bepaalde vakken niet kiezen. Het zit namelijk zo, dat als je een vak in het 1e Jakso kiest, dat vaak verdergaat in het volgende jakso. Bijvoorbeeld: ik heb vorig jakso Engels 1 gevolgd. Dit jakso volg ik Engels 2. Maar deze les bouwt verder op de stof die we gezien hebben in Engels 1, dus als je daarvoor niet bent geslaagt, kan je dus Engels 2 niet volgen. Je moet eerst zien te slagen voor Engels 1 voor je verder kunt. Lijkt misschien een beetje ingewikkeld als ik het zo uitleg, maar eigenlijk is het heel logisch. Wat minder logisch is, is het feit dat je de examens pas terugkrijgt na dat je de vakken voor het volgende jakso gekozen hebt. Je moet dus je eigen lessenrooster samenstellen, maar je weet nog niet of je geslaagt bent voor je examens. Als je dan achteraf dan gebuist schijnt te zijn, heb je 1 dag om van vak te veranderen. Dan vind ik dat ze die mensen toch een beetje meer tijd mochten geven.
Ik in ieder geval moet mij daarover geen zorgen maken, want van de 3 examens die ik moest, ik ben voor alles geslaagd. De volgende cijfers zijn niet de echte cijfers van het examen (want dat wordt nog aangevuld met dagelijks werk enz.), maar de punten op 10 die ik gekregen heb voor de les (dus de punten van alles in het jakso van dat vak). Duits: 6 (wat echt goed is, gezien het feit dat de les in het Fins was en ik geen kanjer in de Duitse taal ben) Engels 1: 9 Engels 4: 9 (met de commentaar van de leerkracht dat ik en Sophie de enige van de klas zijn met zo'n hoog cijfer :D)
Dus gezien het feit dat ik voor beide Engelse lessen nooit iets geleerd heb en voor Duits slechts een beetje (ik leer Fins, en geloof mij, dat is al zwaar genoeg), vind ik dat ik het er dus best goed vanaf heb gebracht.
Dus ik ben nu toe aan mijn volgende jakso, waarvan ik de lessen deze keer wel zelf heb mogen samenstellen. De vorige keer heeft de directrice van de school mij gewoon hetzelfde lessenrooster gegevan als de andere uitwisselingsstudenten. Het leuke daarvan is dat ik altijd samen met mijn vrienden in de klas zat en op dezelfde momenten gedaan had met school. Het nadeel daarvan is echter dat de stap om contact te maken met ons voor de Finnen, groter wordt. Ik heb een paar hele goede vriendinnen, daar niet van, maar er zijn andere meisjes waar ik wel vriendschap mee zou willen sluiten. Die zijn heel lief en vriendelijk, maar ik heb het gevoel dat sommigen van hen denken 'och, de uitwisselingsstudenten, die hebben elkaar, dus echt vriendschap met hun sluiten hoeft niet'. En dan doen ze dus ook minder moeite om ons te leren kennen.
Dus ik was van plan om dit jakso voor een aantal vakken te kiezen die ik alleen zou kunnen doen, zodat ik ook andere mensen zou ontmoeten. Ik heb bijvoorbeeld voor wiskunde gekozen, vooral omdat ik dat graag doe en het leerstof is die ik op SJB al heb gezien, maar ook een beetje omdat ik weet dat Agustina en Sophie allebei niet graag wiskunde doen. Ik wilde nog wel vakken samen met hen hebben, zeker, maar niet allemaal. Maar dat was buiten Samuli gerekend. Ik had mijn lessenrooster met Augustina en Sophie vergeleken, en bleek dat ik maar 1 vak alleen had, maar dat was voor mij ok. Maar Samuli wou eerst graag ons lessenpakket nakijken om te zien of we wel voor lessen hadden gekozen die haalbaar zouden zijn voor ons. Hij vond mijn samengestelde lessenrooster blijkbaar het beste en heeft dus een aantal vakken van Sophie en Agustina aangepast. Gevolg: nu heb ik ALLE vakken met minstens 1 van de 2 en zijn ZIJ het die 1 of 2 vakken alleen hebben. Ik heb er niets van tegen Agustina en Sophie gezegd (want zij konden er niets aan doen), maar ik was wel eventjes goed pissig. Nu is het te laat om de lessenroosters te veranderen.
Nu, zo erg is het natuurlijk niet, ik ben al blij dat ik deze keer mijn lessenrooster ZELF mocht samenstellen, zodat ik nu vakken heb die mij interesseren en die ik graag doe. Dat is niet het geval voor Sophie en Agustina. Beiden zitten nu ook in de wiskundeklas, terwijl ze daar allebei een hekel aan hebben en het echt niet kunnen. Van Sophie is het haar eigen schuld :p (ze heeft zelf voor het vak gekozen, maar ik snap nog altijd niet waarom want het enige wat ik haar heb horen doen is klagen) maar Agustina is aan de les toegevoegt door Samuli zonder dat ze dat zelf wil. Samuli is een vriendelijke leerkracht, maar hij moet misschien toch is overwegen af en toe dingen met ons te bespreken, en niet altijd zelf te beslissen.
Ik mag dan een beetje pissig zijn, eigenlijk mag ik niet klagen. Mijn lessenrooster zit supergoed ineen. 5 lesuren (een lesuur duurt 75 min), het verplichte minimum voor een afsstudent, en ik kan bijna altijd vroeg naar huis. Vakken die mij interesseren, behalve muziek dan. Ik wou dat echt niet nemen, maar er was echt niets anders (dat wordt dus nog maar eens 3 uurtjes per week sudoku op de gsm spelen). Een overzichtje van mijn lessenrooster:
maandag
dinsdag
woensdag
donderdag
vrijdag
8.20-9.35
wiskunde
geschiedenis
engels 5
9.45-11.00
engels 2
muziek
wiskunde
muziek
geschiedenis
11.15-13.00
muziek
geschiedenis
engels 2
wiskunde
13.15-14.30
engels 5
engels 5
14.45-16.00
engels 2
Ik ben dus, zoals jullie wel kunnen zien, meestal heel vroeg thuis. 2 dagen van de week heb ik gedaan om 13u, en op vrijdag zelfs al om 11u. Dus, zoals ik al zei, ik mag niet klagen. Nu het is niet dat ik tijdens al die vrije tijd ga luieren. ik ben van plan om tijdens de vele uren dat ik dit jakso vrij heb (of toch een deel ervan), te besteden aan het leren van Fins. Ik begin toch al wel het een en ander te verstaan heb ik gemerkt, en ook de grammaticeregels begin ik meer en meer onder de knie te krijgen, maar ik spreek zelf nog niet actief in het Fins en ik denk ook dat het beter is om mijn vocabulaire nog een beetje uit te breiden. Dat laatste ga ik doen op de traditionele SJB manier: blokken, blokken, herhalen, herhalen, tot het in u hoofd zit en er niet meer uit geraakt. Dat gaat wel wat discipline vereisen, iets waar ik eigenlijk niet zo goed in ben. Maar ik heb wel een uitstekend doorzettingsvermogen (dit karaktertrekje wordt ook wel eens 'koppig' genoemd). Dat wil dus zeggen, al ik ergens voor ga, dan ga ik er ook volledig voor. En ik WIL echt Fins leren, dat vind ik echt een essentiel onderdeel van mijn verblijf hier. Dus ik ga het gewoon doen. Hoe hard ik er ook tegenop zie, hoe vervelend het ook ga zijn. Ik weet dat het werkt, dus ik doe het gewoon. En achteraf zal ik blij zijn dat ik het gedaan heb. :D
Iets anders nu:
1: het heeft vannacht voor de eerste keer gevrozen!!! Heel vroeg, maar het is niet zo spectaculair want blijkbaar heeft het in België ook deze nacht voor de 1e maal gevrozen. Dat is toch wel het toppunt! Dan zijt ge in Finland, is het niet eens kouder dan in België!
2: Ik heb een kleedje voor de dans van de 2e graad in februari!!! Voor diegene die het nog niet weten, de Finse middelbare school bestaat uit 3 jaren. Het 3e (en laatste) jaar loopt maar tot eind februari, omdat de studenten dan voorcursussen moeten volgen voor de richting waarvoor ze willen kiezen. En ze moeten beginnen leren voor de universitaire ingangsexamens, want in Finland moet je voor elke universiteit ingangsexamens afleggen. Als de 3e graad in februari de school verlaat hebben zij een afstudeerfeest. De details hiervan ken ik niet. Als de 3e graad dan de school verlaten heeft, viert de 2e graad dat zij de oudste op de school zijn. Dit is een groot dansfeest waarin de meisjes allemaal in lange avondjurken moeten verschijnen. Voorafgaand aan deze gelegenheid wordt er lessen voorzien waar de 2e graders klassieke dansen aangeleerd krijgen die ze dan dansen op de 'grote' dag. Aangezien ik in de 2 graad zit, ga ik meedoen met de dans.
De meeste jurken voor de dans lopen op tot ver boven de 100 euro, wat mij natuurlijk wel veel zorgen baarde. Maar mijn gastmoeder heeft een 2e hands jurk op de kop kunnen tikken (en hele mooie trouwens) voor 60 euro. Ik heb ze gepast en ze is eigenlijk perfect, alleen moet ze een beetje ingekort worden aan de onderkant. En dan nog het beste nieuws van al: IK MOET DIE JURK NIET EENS ZELF BETALEN! Päivi heeft gezegd dat zij de jurk zal betalen, omdat ze die dan later voor meer geld kan doorverkopen. Jammer natuurlijk dat ik de jurk niet zelf mee naar huis kan nemen, had een mooie herinnering geweest, maar zo spaar ik wel mooi 60 euro uit. Bovendien zou ik die jurk waarschijnlijk nadien toch nooit meer dragen, ik heb namelijk een eigen galajurk die tot net onder de knie komt, wat een stuk moderner is.
3: Ik ga zondag naar Turku. Sophie gaat samen met haar contactpersoon van YFU rondwandelen in de vroegere hoofdstad van Finland, en ze mocht nog 1 of 2 vrienden meenemen. En ze heeft mij meegevraagd, de schat. Mijn gastouders zijn ermee accoord, dus dat gaat leuk worden (behalve dan het feit dat het 2 uur duurt voor we daar aankomen). Ik kijk er al naar uit.
4: Volgende vrijdag geen school voor mij :D. In een school ergens in Helsinki (ik moet nog uitzoeken waar) wordt volgende vrijdag een talendag georganiseerd. Ze hebben aan afs gevraagd of die niet een paar van de uitwisselingsstudenten konden uitnodigen om over hun land en hun taal te vertellen. Afs heeft 3 uitwisselingsstudenten de vraag gesteld of ze dit zouden willen. En tot mijn geluk ben ik 1 van die 3 :D. Samen met Imma (een meisje van de Italiaanse bende) en Daniel (van de Finse les) ga ik dus komende vrijdag een voormiddagje spreken over België en de talen. En omdat ik alleen maar les heb in de voormiddag, heb ik dus geen school (nee ik ga niet spijbelen, ik ben officieel geexuseerd). Een goeie gelegenheid dus om nog is een paar nieuwe Finnen te ontmoeten.
5: Mijn gastmama was naar de bloemenwinkel geweest en heeft een plantje voor mij meegebracht :D. Een cactus xD. Wel een mooie, een groene met een stekelige oranje bol erbovenop. het is misschien maar heel klein, maar het fleurt een beetje op en ik vind het vooral leuk dat Päivi ook aan mij gedacht heeft :D.
verder kan ik aan niets noemenswaardig denken, behalve misschien dat volgende week den 2e afsmeeting is. Een rally door Helsinki, om de stad een beetje beter te leren kennen, dus dat gaat wel leuk worden, denk ik. Alleen gaat het weer een dure grap worden. Om naar Helsinki te gaan met de trein moet ik 4 euro betalen. Heen en terug maakt dat dus 8 per rit naar Helsinki, wat best veel is. Om de een of andere rede betaalt afs die vervoerskosten niet terug. Maar ik en mijn gastouders zijn vollop aan het kijken of het niet mogelijk is om een soort van studentenkorting te krijgen. Ik hoop van wel! Op 5 november is er een afs halloweenparty, dus dat gaat ook wel gezellig worden (ook al gaat die maar duren tot 12u 's nachts).
ok, dat was het voor vandaag nog vele groetjes aan het thuisfront en ik hoop dat België nu snel een regering krijgt (dan heb ik nog is iets te vertellen hier) :D
we gaan het kort houden vandaag, want het is al laat en het is buiten aan het onweren (en ik wil niet dat mijn pctje het begeeft). Dus hier eventjes een kort berichtje: