19-11-2011 om 22:39 geschreven door Kaat_  

Het is weeral een tijdje geleden sinds ik geblogd heb. Nochtans was zijn er de afgelopen dagen weer heel leuke dingen gebeurd. Maar ik vind het altijd moeilijk om te beginnen aan een blogberichtje te schrijven omdat het zoveel tijd in beslag neemt. maar vandaag heb ik zeker genoeg tijd, want ik ga vandaag niet naar school. Nee, ik spijbel niet :p. Maar ik ben ziek L.

Anderhalve week geleden, zaterdag 5 november, was het de AFS Halloweenparty. We moesten verkleed komen, maar natuurlijk had ik geen verkleedkleren (toen ik mijn koffer maakte had ik niet het idee van ‘Oh, ik moet verkleedkleren meenemen, want ik zal misschien uitgenodigd worden voor een Halloweenfeesteje!’) Maar ik had enkele weken geleden in Jämsä een paar spinnenoorbellen gekocht (met swarovski diamantjes erin, I <3 swarovski :D). Dus ik deed die in, en tekende met eyeliner een spinneweb op mijn wang, dat er wonder boven wonder echt goed uitzag (al zeg ik het zelf ^^)! Ik dus met de trein op weg naar Helsinki, om van daaruit de metro en dan de bus te nemen. Blijkbaar hadden een paar Finnen nog nooit een primitieve Halloweenvermomming gezien, want mijn spinnewebbewang werd een paar keer heel raar bekeken :p.

De Halloweenparty zelf was echt heel leuk en heel gezellig. Er waren niet zo heel veel mensen, maar de sfeer zat er echt in. Dat kwam voornamelijk dat het huis waar het feestje gehouden werd, bij de gastouders van Imma, was echt in Halloweenstijl. Maar ECHT! ALLES WAS HALLOWEEN!!! Elk horizontaal oppervlak in het huis was volgestouwd met de vreemdste halloweenspullen. Er was een legernet over het plafond hangen met allemaal spinnen erin. Er plakten halloweenstickers overal. Het behangpapier was aangepast aan Halloween. ER WAS ZWART WC-PAPIER!

De gastfamilie van Imma doet verschillende Halloweenfeestjes in hun huis, al sinds ’95. Ze doen er 3 weken over om alles in orde te krijgen en leven dan de volgende 5 weken in een Halloweenhuis! Voor ons halloweenfeestje was dat natuurlijk best cool, maar i zou het toch maar vreemd vinden om daar 5 weken in te wonen. Imma heeft dit jaar echt genoeg Halloween gehad :p. Bovendien hadden ze ook kei veel verkleedkleren. Diegene die geen verkleedledij bij hadden (wat de grote meerderheid was), onder ander ik, konden dus iets uit het zolderkamer de halen. Sfeer gegarandeerd dus :D.

Het feestje duurde tot 12u en het was echt heel leuk. De eerste keer hier in Finland dat ik nog eens echt gedanst heb en er was echt een OVERVLOED aan eten. Ik had samen met mijn gastzus Tiiu Halloweenmuffins gemaakt en die waaren heerlijk! En voor de rest waren er nog heel veel andere lekkere gerechtjes. En er waren ook een aantal uitwisselingsstudenten die ik nog niet kende (niet van afs, of van een ander district) en het was heel leuk om die te ontmoeten :D. Ik heb mij dus echt kostelijk geamuseerd op de afsparty!

De volgende dag zondag de 6^e, samen met mijn gastgezin gaan eten bij een nonkel (ik denk dat het de nonkel was, al leek hij helemaal niet zo oud dus misschien heb ik mij vergist) van Ari. Daar kwam ook de dochter met de 3 kindjes mee-eten. Heel vriendelijke mensen, de dochter van de gastheer was vroeger op uitwisseling geweest in Duitsland, dus ze was heel nieuwsgierig naar mijn ervaringen. En het eten was lekker J.

En dan toen we die zondagavond naar huis reden (ik dacht ten minste dat we naar huis gingen), kreeg ik eventjes een cultuurshock. Mijn gastouders parkeerden de de auto namelijk bij een kerkhof. Om zeven uur ’s avonds, dat wil zeggen, in den pikken donkere. Ik ben echt niet bang om in het donker op een kerkhof rond te wandelen (al ben ik er zeker van dat heel wat Belgen dat wel zijn), maar dat is niet iets wat je in België zou doen (ondermeer ook omdat de meeste kerkhoven ’s avonds gesloten zijn). Dus ik stond een beetje versteld en reageerde een beetje lichtelijk geshokeerd. Waarop mijn gastouders mij verwonderd en vol onbegrip aankeken. Kennelijk is het dus de meest normale zaak in Finland om ’s avonds op een kerkhof rond te wandelen. We waren ook niet de enige die daar waren, er waren eigenlijk opmerkelijk veel mensen. Bovendien brandde er op bijna elk graf een kaarsje.

Je moet het niet verkeerd opvatten, m aar ik heb iets met kerkhoven. Ik raak altijd aangedaan van de rust en vredigheid die over een kerkhof heerst. En ook hier, in de donker, met al die kleine lichtjes die overal om ons heen oplichtte. Het was helemaal geen griezelig donker kerkhof. De lichtjes waren zelfs bijna verwelkomend. Ze straalden die rust en vredigheid uit waar ik zo door betoverd wordt. Alleen was het gevoel op een of andere manier sterker door de nacht die verdreven werd door de kleine vlammetjes. Klinkt allemaal misschien maar vreemd (Ik zie Joyce of den Bert nu al voor hun computer zitten en denken, ja Kaat, doe maar dramatisch xD), maar ik probeer gewoon het gevoel te beschrijven dat ik toen op dat moment had. Want dat deed toch eventjes iets met mij, en het was weeral een bevestiging dat Finland toch, ook al is het ook een EU land, meer van België verschilt dan op het eerste zicht lijkt.

Mijn gastvader vertelde mij achteraf dat die kaarsjes er natuurlijk niet altijd zijn. Die waren er nu vanwege het Allerzielenweekend. En op Kerstavond is het de traditie dat je met het hele gezin naar het kerkhof gaat (in het donker), daar een lichtje aansteekt bij het graf van je naaste, daarna naar huis gaat en aan het kerstmaal begint. Helemaal anders dan in België dus.

Dan de volgende dag, maandag was het behoorlijk koud. ’s avonds was het al goed aan het vriezen. Dus toen ik die avond om 19u samen met mijn vrienden van mijn Finse les terugkwam had alles een mooi wit rijmlaagje. En Daniel, van Columbia, flipte echt (er is geen ander woord voor) :D. Hij woont natuurlijk in Columbia dus hij hda van zijn hele leven nog nooit zoiets gezien. We passeerden een vuilbak waarop de bovenkant een dun laagje ijs lag, en heeft daar zo’n 5 minuten gestaan, gewoon om met zijn vinger erover te gaan. Hij was zo enthousiast als een klein kind. Echt schattig :D. En dan met zijn vinger over het wit op de autodaken gaan. Op zo’n moment besef je dat iets wat jezelf als doodnormaal beschouwd voor anderen zoveel kan betekenen. Ik vraag mij af wat hij gaat doen als hij voor de 1^e keer sneeuw ziet. ^^

Ok, dan gaan we nu eventjes een weekje verder: vorige zaterdag, de 12^e, ben ik met mijn gastfamilie naar de liveuitzinding van ‘Talent Suomi’ gegaan! De titel zegt het al, het is de bekendste talentenshow hier in Finland. Heel populair en zelf kinderen mogen eraan meedoen (waar ik zelf absoluut tegen ben, 6-jarige kleine meisjes, hoe goed ze ook kunnen zingen, horen niet onder druk te staan van al die camera’s en al die kijkende mensen). Mijn gastvader had dus tickets bestelt voor de liveshow, die in Helsinki is. Het was een ervaring, zelfs in België ben ik nog nooit naar een liveuitzending van tv geweest, en ik ben heel blij dat we gegaan zijn. Ik denk niet dat onze gezichten echt in beeld zijn geweest, maar het was heel tof om eens te zien hoe zo’n liveshow in elkaar steekt (zo ben ik bijvoorbeeld te weten gekomen dat de camera altijd de zelfde mensen met een spandoek filmt, waardoor het lijkt alsof er kei veel supporters in de zaal zitten xD).

Momenteel gaat het met mij niet zo heel goed. Ik heb weeral eens een astma-aanval :(. maar ik ben eigenlijk best fier op mezelf, want het is al sinds Pasen geleden dat ik nog eens zware last heb gehad. En gezien de stress van de laatste maanden vind ik dat ik het heel goed volgehouden heb. De rede dat ik nu last heb, is waarschijnlijk het opkomende winterweer enz. Ik ben vandaag dus niet naar school gegaan en ik kom net terug van een doktersbezoek samen met mijn gastmoeder. Ze hebben hier geen huisdokters, maar je gaat naar een gebouw waar er allemaal dokters bij elkaar zitten. Er is een receptie waar je moet aanmelden en moet betalen. Ik dacht eerst dat we in een ziekenhuis terecht gekomen waren, maar dat bleef dus niet het geval xD. Daarna naar de apotheker voor cortisonepilletjes. Dat was ook best interessant. De mensen die achter de balie zitten hoeven geen medicijn te pakken. Er is een soort systeem zoal bij een drankautomaat. Een machine pakt het nodige doosje en dropt dat dan in een bakje. Jaja, Finland is best gesofysticeerd!

Ik vrees dat morgen school er toch nog niet in zit want momenteel voel ik mij nogal beroerd :S. Je hebt voor school trouwens geen afwezigheidsbriefje van de dokter nodig. De ouders melden gewoon op het internet dat je ziek bent, en dat is voldoende. Echt alles gebeurd hier via het internet! Neem een Fin zijn computer af, en zijn wereld stort in! :D

Voorlopig staat er nog niets op het programma voor de volgende weken. Ik heb het nu een aantal weken heel druk gehad, maar nu is het dus terug een beetje rustiger. Positief, maar langs de andere kant wil dat ook zeggen dat er weer tijd over is om mij een beetje te vervelen (zeker als je de hele dag thuis zit met niets anders op de tv dan onbegrijpelijke Finse programma’s en verkooptv) maar dat komt allemaal wel in orde. Zo heb ik ten minste tijd om een beetje tijd om bij te benen met mijn blog en mijn foto’s op facebook (zelfs de foto’s van Stockholm staan er nog niet op, schandalig Kaat!)

Ondertussen blijf ik wachten op een regering voor België en hopen dat die er is als ik terugkom (want komáán zég! Da blijft maar duren!). En hopen op sneeuw! Want die wordt verwacht op het einde van de week :D. Ik heb echt behoefte aan sneeuw, want het is hier al vroeg donker (16.15u plaatselijke tijd) en sneeuw zou alles een beetje opfleuren.

Nog heel veel groetjes vanuit Zuid-Finland en tot de volgende!

xxx

Kaat

Bijlagen:
IMG_2553 (506 x 675).jpg (84.5 KB)   
IMG_2605 (675 x 506).jpg (95.8 KB)   
IMG_2606 (506 x 675).jpg (91.2 KB)   
IMG_2607 (675 x 506).jpg (106.3 KB)