Finland, here I come!!

Op zaterdag 31 december 2011 zijn mijn gastfamilie (Ari, Päivi & Tiiu) en ik om 9.30u vertrokken naar de luchthaven in Helsinki-Vaanta (Vaanta is een voorstad van Helsinki, zoals Deurne van Antwerpen, maar dan veel groter). Eerst de bagage inchecken, door de duane en dan wachten tot we op het vliegtuig mochten. Ons vliegtuig vertrok om 11.15u en om 12.30u kwamen we aan in Ivalo. Het was nog maar de 2e keer dat ik gevlogen heb. De eerste keer in een groot reisvliegtuig (toen ik 12 of zo was heb ik eens in een sportvliegtuigje gevlogen) was toen ik naar Finland kwam. Ik vond de vliegtuigreis ook dit keer heel leuk. Vooral het opstijgen en landen vind ik leuk. Zeker toen we in Lapland aankwamen, er waren veel wolken en ik kon dus eerst maar heel weinig zien en dan ineens zag ik onder mij een prachtig winterwonderland: een landschap volledig bedekt met een dikke laag sneeuw, met bossen en ondergesneeuwde meren. Adembenemend zicht! :) En nergens een huisje te bekennen, echt the middle of nowhere! De zon schijnt rond deze periode maar 20 min. per dag, dus die was al onder. Toch, als het niet bewolkt is, kan je een heldere lichte blauwe lucht zien, alleen geen zon. Best raar!

Ivalo is de meest noordelijke luchthaven van heel Finland. Het is een hele kleine luchthaven, met alleen een verbinding met Helsinki. Vrijwel de enige mensen die daar aankomen zijn toeristen. Die toeristen gaan allemaal naar Saariselkä, het meest noordelijke skioord in heel Europa. Op de parking van de luchthaven staat een bus te wachten die alle toeristen rechtstreeks naar hun hotels brengt. De luchthaven was echt heel gezellig en leek in niets op de luchthaven in Vaanta of in Zaventem. Logisch ook, want er zijn bijna geen passagiers. Het is rijkelijk gedecoreerd met hout en rendierschedels en - geweien :). De busreis duurde ongeveer een half uur, en ik mijn ogen maar kijken naar al die passeerende bomen en het mooie sneeuwlandschap.

Na een half uurtje bereikten we dus onze bestemming: de 'Holiday Club' van Saariselkä. Aan de receptie de sleutels ophalen van onze bungalow en dan zoeken naar de juiste nummer. Na een half uur hadden we eindelijk het juiste huisje gevonden (het plannetje was echt onleesbaar) en konden we ons installeren. Het huisje was eigenlijk voorzien voor 8 personen, dus we hadden heel veel ruimte. 2 tv's, een afwasmachine, een oven, microgolf, 2 wc's, 2 douche's en een sauna. Alles dik in orde dus :D.

De rest van de dag hebben we voornamelijk besteed aan het verkennen van de omgeving. Saariselkä is soort minidorpje, volledig ontworpen voor toeristen. Er zijn hotels en bungalows, een grote supermarkt, veel souvenirwinkeltjes en winkels voor winterkleding en plaatsen waar je skimateriaal kan huren of safari's kan boeken. Ik vond het best groot, al zei Ari dat de meeste van die toeristendorpjes groter zijn. Er was 's avonds nog iet te doen voor kinderen, de meeting van de Kerstman met de Vriezeman (een Russische versie van de Kerstman, die komt met nieuwjaar). Er was een rendier en een man van het Sami volk, de originele bewoners van Lapland (zij hebben hun eigen taal en cultuur) en ik heb een paar leuke foto's kunnen trekken :)

Nieuwjaar viel eigenlijk serieus tegen. Het vuurwerk in Finland begint al rond 20u 's avonds zodat de kindjes het ook kunnen zien. Ik vind dat echt onzin! Als het vuurwerk niet begint op nieuwjaar, dan is dat toch geen nieuwjaarsvuurwerk meer? En het was ook helemaal niet spectaculair, ik was er echt niet content van. Maar het vuurwerk was niet de grootste teleurstelling. De grootste teleurstelling was de onverschilligheid van mijn gastfamilie tegenover nieuwjaar. MijM GASTMAMA IS POTVERDORIE OM 23.30U GAAN SLAPEN!!! Is dat nu zo moeilijk om een halfuurtje te wachten ?! Tiiu wilde de fles met rosé (geen champagne, want dat wou Päivi niet, wat ook onzin was, want die sliep al (!)) al opendoen om 23.30u en toen ze haar goesting niet kreeg van Ari (kennelijk de enige die door had dat nieuwjaar voor mij een speciale gebeurtenis is) ging ze naar buiten om met een van haar vrienden te bellen. Ari had voor mij de nationale zender opgezet, live vanuit Helsinki, waar ze zouden aftellen, maar hij was heel de tijd aan het zagen dat de muziek slecht was (de muziek was eigenlijk ook echt wel slacht :p) en ik heb helemaal alleen moeten aftellen :(. Niet echt een geslaagde oudjaarsavond dus. Maar het begin van het jaar werd er al snel iets beter op, want nadat ik en Ari naar buiten gingen, naar Tiiu, met de rosé, heb ik met Tiiu in de sneeuw gespeeld. Als ik daarbij vermeld dat er ongeveer een halve meter sneeuw lag (meer sneeuw dan ik ooit gezien heb!), kan je wel aannemen dat dat ZALIG was :D. Gigantische sneeuwengeltjes maken, sneeuw laten regenen uit de bomen, gigantische sneeuwbergen beklimmen, duiken in de sneeuw, ... Het eerste halfuur van het jaar was dolle sneeuwpret :). Dus ondanks de teleurstellende avond, is het jaar toch nog goed begonnen.

Na een goed nachtje slapen (jammergenoeg zonder nieuwjaarsfeestje :s), tijd voor mijn eerste skiles :D. Eerst natuurlijk met de skiibus naar de top (er rijd op Saariselkä een busje rond dat je naar de skipistes brengt) en dan skimateriaal voor mij gaan huren. Ik was heel enthousiast om te leren skiien, maar het is met veel vallen en opstaan gegaan. Als beginneling moet je je ski's in een V houden en op die manier leren stoppen. Daarvoor moet je met je voeten de ski's controleren. Maar het is best moeilijk om zoiets te begrijpen als je leraar (mijn gastmoeder) niet fatsoendelijk Engels spreekt en helemaal geen ervaring heeft met mensen te leren skiien. Ik bleef het dus maar verkeerd doen. Totdat Ari een trukje toepaste: hij zette zijn voet op de punt van mijn ski en toen moest ik de achterkant van mijn ski bewegen. En toen had ik het ineens door :). Ik heb bijna 3 uur op de ski's gestaan, en achteraf was ik heel moe, maar tevreden :). Ik heb er wel een paar flinke blauwe plekken aan overgehouden.

Na het skiien zijn Päivi, Tiiu en ik naar de spa van Saariselkä gegaan om een beetje te ontspannen. Maar ik vond dat de spa een beetje tegenviel, het was heel klein, de jaccuzzi's waren helemaal niet warm en de watermassagestralen trokken op niets. Maar het Turks stoombad was zalig :). Na de spa zijn we gaan eten in een van de restaurants. Ik koos voor een typisch Laps gerecht (je kunt niet naar Lapland gaan zonder eens van de traditionele keuken geproefd te hebben), rendierragoût met puree en bessenjam. Echt geslaagd! En de chocolade fondant als dessert (niet echt Laps :p) was echt een van de beste dessertjes die ik ooit gegeten heb!

Na de vorige dag zo intens en lang geskiied te hebben, had ik echt ongelofelijk veel spierpijn! Ik heb de 3e dag niet zo lang geskiied als de 2e dag. Ik had er ook niet meer zo veel plezier in, waarschijnlijk ook omdat ik nog vermoeid was van de vorige dag. NA de middag ben ik samen met Päivi en Tiiu naar de top van de berg gegaan, maar dat viel echt zwaar tegen. Om te beginnen stond er een hele sterke, koude wind. Het uitzicht vanaf de top was wel heel mooi en daar heb ik ongelofelijk van genoten. Maar de afdaling was een kleine ramp :p. Ik was al vermoeid van de voormiddag skiien, en ook nog van de vorige dag, en door de ijle lucht (en waarschijnlijk ook van de opwinding en zenuwen, want die berg was toch wel best hoog :p) had ik nogal wat moeite met ademen. Doe daarbij nog superpijnlijke beenspieren en de concentratie zakt. gevolg: vallen :p Ik ben 2 keer goed gevallen, maar uiteindelijk toch veilig beneden geraakt :). Toen was het toch gedaan met skiien voor die dag.

De rest van de dag hebben we voornamelijk in het huisje gezeten. Ik vond het wel vervelend dat mijn gastfamilie niets anders deed dan tv kijken. Als ik op vakantie ga met mijn familie uit België, dan spelen we de ganse avond gezelschapspelletjes, echt kei gezellig, en dat miste ik toch wel een beetje. Ik heb me dan maar bij hun aangesloten en de rest van de avond mee tv gekeken.

De volgende dag hielden we een 'rustdagje'. We zijn naar de plaatselijke rodelbaan gegaan, de langste rodelbaan van heel Europa. Beneden aan de baan liggen allemaal plastieken sleeën die je zelf mee naar boven mag nemen en waarmee je dan naar beneden kan glijden. We zijn wel niet helemaal naar de top gewandeld, aangezien dat meer dan 1 km stijl bergop was en iedereen zijn spieren nog altijd zeer deden van de vorige skidagen. Maar dat wilt niet zeggen dat het minder leuk was :D. Een halve kilometer met een slee van een stijle helling afgaan is nog altijd een behoorlijke afstand en ontzettend plezant! Je zou er van verschieten hoe snel zo'n slee kan gaan. In de namiddag hebben we nog een beetje rondgelopen en een paar souvenirtjes gekocht. En een cadeautje voor de 16e verjaardag van mijn broer Bert :D. Ik hoop dat hij er blij mee gaat zijn (maar ik denk van wel ^^).

Na een 1e, behoorlijk mislukte poging, ging ik op de 5e dag opnieuw naar de top van de berg om mij op een grotere afdaling te werpen. Deze keer ging stukken beter dan de keer daarvoor, en ik was trots op mezelf dat het mij gelukt was :). Ik had de afdaling wel behoorlijk traag gedaan (zoals de vorige keer), waardoor ik weer behoorlijk uitgeput was toen ik beneden aankwam. Als je traag gaat, moet je je namelijk veel meer inspannen en kan je minder gebruikmaken van de stijlheid van de berg. Maar ja, beter traag, dan snel en dan een gigantisch pijnlijke val te riskeren. Ik ben dan na de middag met Ari terug naar het huisje gegaan terwijl Päivi en Tiiu nog wat verder bleven skiien. Ik heb die namiddag ook het pakje voor Bert naar huis opgestuurd :). Ik heb daarstraks trouwens van mijn papa gehoord dat het aangekomen is. Maar onze Bert zal nog eventjes moeten wachten, want zijn verjaardag is pas de 18e :D.

In de voormiddag zijn we met z'n allen langlaufski's gaan huren. Ook langlaufen was voor mij de eerste keer, maar dat viel echt heel goed mee. Mijn broer had mij al vertelt dat langlaufen heel plezant is, en hij had gelijk :D. Om te beginnen zitten die schoenen veel comfortabeler dan bij het skiien van een berg. BIj zo'n skii's worden uw benen in een bepaalde positie geforceerd en dat is behoorlijk ongemakkelijk. Maar voor langlaufen gebruik je schoen die lijken op gewone wandelschoenen met een stangetje vooraan om vast te klikken aan de skii's. Ik vond langlaufen ook veel gemakkelijker dan het gewone skiien, ondanks het feit dat Ari had gezegd dat langlaufen een stuk moeilijker zou zijn. In de voormiddag ben ik dus een 40tal minuutjes met Päivi en Tiiu gaan langlaufen. Tijdens het langlaufen liet Päivi mij een plantje zien dat groeit aan de bast van sparren. Dat plantje, Naava, kan alleen groeien op plaatsen waar de lucht heel zuiver is. Je zal het niet vinden in Helsinki of Espoo, en zeker niet in België. In Lapland dus wel en daarmee is bewezen dat Lapland wel degelijk heel gezonde, zuivere lucht heeft :).

In de namiddag hebben Päivi en ik een bezoekje gebracht aan een rendierboerderij. We werden opgehaald door een gids die ons met een busje naar een groepje van 2 kleine huisjes bracht, echt midden in het bos. Ik had verwacht dat we op een plaats zouden komen waar er sami mensen woonden die echt rendieren fokten, maar dat had ik dus mis. De rendierboerderij was echt op toeristen gefocust. Om te beginnen mochten we een ritje maken in een slee getrokken door een rendier :D. De rendiersleeën waren in een treintje achter elkaar vastgemaakt, en in de voorste slee zat er een gids die het 1e rendier (en dus ook de rest) leidde. Achteraf hebben we hiervoor een rijbewijs gekregen :p. Dat rijbewijs stelt wel niet veel voor, want het geldt alleen maar als ge onder begeleiding van een gids bent. Ik hoop dat het rendierrijbewijs dat we zouden krijgen op de afs Laplandreis iets spectaculairder gaat zijn, maar ik vrees er eigenlijk een beetje voor. Het zitten in die rendierslee was wel kei leuk!

Na het sleeën hebben we een paar 'spelletjes' gespeeld met een lasso. De begeleider had een bomstronk, met daarop een gewei van een rendier op een paar meter van ons gezet, en we moesten om te beurten proberen om het rendier (de boomstronk dus :D) te vangen met het lasso (hij had ons eerst getoont hoe we dat moesten doen). Mijn poging was er natuurlijk radicaal naast :p. Voor de 2e opdracht moest ik (natuurlijk had die kerel mij uitgekozen als chinese vrijwilliger) mijn armen omhoog doen en weglopen. Ik was het rendier (met mijn armen omhoog als gewei :p) en hij ging proberen mij te vangen met het lasso. Het is hem niet gelukt :D. Maar toen 3 kindjes het probeerden heeft hij er wel eentje te pakken gekregen xD. Daarna konden we ons een beetje opwarmen in een van de huisjes met een tas koffie/thee en kregen we een stukje cake. Terwijl we daar zaten vertelde onze begeleider nog enkele interessante weetjes over rendieren, bv dat de geweien van een rendier soms wel 15 kg kunnen wegen! Hoe groter het gewei van een mannetje, hoe aantrekkelijker voor de vrouwtjes hij is. En nog een paar van die dingen :). Op de rendierboerderij heb ik trouwens 2 Hollandse meisjes ontmoet. Wel maar een korte ontmoeting want ze moesten door, maar het was toch leuk om eventjes weer een korte Nederlandse babbel te kunnen doen. Na de koffie en thee bracht onze gids ons weer terug naar Saariselkä en was het uitje voorbij. Ik heb er wel echt van genoten!

Vrijdagmorgen ben ik met Päivi ongeveer 3km gaan langlaufen. Dat was echt heel gezellig. Rustig op ons gemakje op en af de heuvels van het Lapse landschap. We waren van plan naar een cafétje te gaan, maar we hebben het niet gevonden :p. Dat maaktte het niet minder leuk, want ik heb mij echt goed geamuseerd. We hebben 1 keer een zijweg ingeslagen om een grote afdaling te maken en direct daarna dan een gigantische heuvel op te klimmen. Ik geraakte echter niet boven en heb eventjes mijn ski's moeten uitdoen :p. Maar toen we teruggingen in omgekeerde richting (die heuvel was bijna even hoog als die andere) ben ik er wel in geslaagd met mijn ski's aan boven te geraken :D. We hebben ook onderweg een Russche vrouw geholpen die niet wist hoe ze moest langlaufen. Maar terwijl we dat haar uitlegden werd ze omver geskiid door een of andere onbeleefde Russische bomma. Tja, vervelende mensen vind je overal, zelfs in Lapland :p. We hebben de vrouw terug op haar ski's geholpen en met een bedankje is ze dan goed en wel kunnen vertrekken. Ik hoop dat ze voor de rest geen problemen meer gehad heeft.

In de namiddag zijn Päivi en Tiiu weer naar de top van de bergen gegaan om daar nog wat te gaan skiien. Maar omdat mijn de huurtijd van mijn skispullen al verlopen was kon ik niet mee (vond ik wel een beetje jammer, maar ja, skimateriaal is duur). Ik heb mijn namiddag dan maar besteed aan het zoeken naar souvenirtjes. Ik heb een kettingkje gekocht met een houten rendierhangertje, handgemaakt in Lapland. Ik heb in een van de winkels ook een boek gekocht, want ik was door mijn bibliotheekvooraad heen :D. En tijdens het shoppen, heb ik ergens mijn muts (of beter gezegd, de oude muts van Tiiu) kwijtgespeeld. Ik ben het hele domein afgegaan om die te zoeken, maar zonder resultaat :(. Gelukkig vond Tiiu dat helemaal niet erg, want ze draagt die muts toch nooit meer. Toch jammer, vind ik. Verder heb ik mijn tijd nog besteed aan het inpakken van mijn spullen, en 's avonds zijn we nog een keertje op restaurant gegaan (en het eten was weer zalig!).

's Morgens nog de laatste beetjes inpakken en dan de bus nemen van Saariselkä naar het vliegveld van Ivalo. De vlucht in het vliegtuig was weer heel leuk, vooral het uitzicht was deze keer ook weer spectaculair. In Ivalo was de zon al onder, maar aan de andere kant van Finland nog niet, dus: het was echt een vlucht naar de zon. Ik heb verschillende foto's, telkens getrokken na ongeveer 10 à 15 min. en de beelden zijn echt prachtig (al zeg ik het zelf :p) Je ziet, net zoals je bij zonsopgang, de lucht roze en geel kleuren, tegen de helderblauwe lucht. En hoe dichter je komt hoe duidelijker en lichter die streep wordt. Echt een prachtig zicht! Ook leuk: toen we landden zag ik dat er ook in Helsinki eindelijk weer eens sneeuw gevallen was (die sneeuw ligt er trouwens nog steeds en er is vanmiddag zelfs nog bijgevallen) :).

In de luchthaven van Helsinki had ik een flash back. Aan de rolband waar je de bagage moet afhalen, had ik eventjes het gevoel dat het weer 19 augustus 2011 was :). De dag dat ik, samen met mijn 4 lotgenootjes, aankwam in Helsinki, met nog 10 maanden voor ons. Ik denk dat als Benjamin of Marijne ofzo ineens naast mij zouden staan, dat ik niet eens verbaasd geweest zou zijn :p. En ook toen we in de ontvangsthal kwamen, had ik het gevoel dat het weer de 1e dag van mijn uitwisselingsjaar was. Terwijl we naar buiten gingen, hoorde ik ineens een vrouw iemand hartelijk begroeten en welkom thuis wensen. Toen moest ik wel eventjes slikken. Over 5 maanden zullen ze mij zo begroeten in de luchthaven van Zaventem, maar dat duurt nog wel eventjes (ik zit zelfs nog niet in de helft van mijn uitwisselingsjaar!). Maar dat ongemakkelijke gevoel was snel weer weg toen we aankwamen in ons oude vertrouwde huisje in Tuomarila.

10-01-2012 om 21:17 geschreven door Kaat_