heeey,

Daar ben ik weer! Tijd voor een lekker lang blogverslagje over mijn 4 daagse Wild Camp.

Donderdag 26/04 nam ik ’s middags met volle moed de trein naar Hyvinkää, een klein dorpje tussen Helsinki en Lahti, op den boeren buiten (ongeveer 38% van Finland is boerenbuiten, 60% is bos en 2% stad). Ik zat samen met Sara, Francesco en Kevin op de trein, voor slecht een 40tal minuutjes. Heel veel andere afs’ers, die van heel andere delen van Finland moesten komen, zaten een heel stuk langer op de trein. Wij hadden dus geluk J.

We kwamen aan met de trein om exact 14u. Onze trein was de laatste die aankwam, dus alle andere afs’ers waren er al. Het was een fantastisch weerzien! Ik gaf knuffels aan de lopende band J, ik wist na een tijdje niet meer wie ik wel, en wie ik nog geen knuffel had gegeven :p. We moesten nog een 20tal min op de bus wachten, die ons naar de eigenlijke kampplaats zou brengen, omdat er een foutje was gebeurd met de planning. Maar uiteindelijk dook de bus op en konden we allemaal vertrekken naar Loppi, waar het Wild Camp zou plaatsvinden.

Nadat de bus ons afgezet had moesten we nog 1,5 km wandelen naar de kampplaats, die zich in het midden van het bos bevond. Zo’n wandeling duurt normaal gezien maximum 10min, maar wij, zwaar bepakt en bezakt, zijn met die wandeling toch wel een dikke 20min zoet geweest. Eindelijk aangekomen op de kampplaats (die nogal heel erg modderig was van de regen van de vorige dag) was onze eerste opdracht om de tenten op te stellen. Een hele opdracht zo bleek, Zweedse legertenten zijn blijkbaar toch niet echt ons ding :p.

Na veel gezever en geploeter was het ons eindelijk gelukt om onze tent recht te zetten. Met mij in de tent sliepen: Muriel, Amandine, Marijne en Hannelore (mijn medebelgische vrienden), Stephanie (Filipijnen), Bua (Thailand), Sophie (Duitsland, maar niet de Sophie die bij mij op school zit), Roosa (Finland, een vrijwilligster), Franziska en Corina (Oostenrijk) en Miranda (Canada). Met 13 in de grote tent dus. Naast onze tent (nr 1) waren er nog 3 andere tenten, nog 1 andere voor meisjes, en 2 voor jongens. De tenten stonden allemaal echt in het midden van het bos, met jammerlijke gevolgen voor het slaapcomfort. Putten en bobbels en boomwortels overal. Maar het was natuurlijk een Wild Camp, dus we hebben niet geklaagd J. 

De kampplaats bestond naast de 4 slaaptenten uit een keukentent, voor al het eten in op te slagen en voor te koken, een kampvuur met banken errond, een paar tafels om aan te eten, 2 grote waterbassins, 1 bassin voor warm water, een grote put met sneeuw (ja er was nog sneeuw!) die dienst deed als primitieve ijskast, een kleine omzeilde ruimte waarin we ons konden wassen, en 2 toiletten (1 voor jongens en 1 voor meisjes). Met toilet bedoel ik: een grote put, met daarboven een omzeild hokje om je behoefte te doen in de put. Het was best goed gebouwd, maar het stonk wel een beetje :p.

De rest van de 1^e avond hebben we gezellig bijgepraat met alle mensen die we al zo lang niet meer gezien hadden. Het kampvuur werd aangestoken en de kookploeg maakte lekker eten klaar. Het was heel gezellig, het was zo fijn om zo veel van mijn vrienden terug te zien. Sommigen van hen had ik niet meer gezien sinds de Laplandtrip en het deed echt deugd om hen terug te zien.

Omdat het ’s nachts vaak nog redelijk koud kan zijn hier in Finland (2 weken geleden toch), moesten we ’s nachts een vuurtje aansteken. De tent was voor zien van een houtstoofje, maar dat moest de hele nacht in het oog gehouden worden, opdat het vuur niet zou uitgaan, of dat er iets in de tent in de fik zou vliegen. Iedereen moest dus ’s nachts een uur wakker gemaakt worden om te waken over het vuur. Dat was behoorlijk vervelend, gezien het feit dat we meestal nogal redelijk laat gingen slapen en er dus ongeloofelijk tegenop zagen om onze slaap een uur te onderbreken. Maar aangezien het echt té koud was zonder vuurtje, moest dat nu eenmaal gebeuren.

De volgende dag om 8.30 uit bed. Het ontbijt was pap, typisch Fins en onsmakelijk  (eigenlijk smaakt het naar niets, maar het ziet er echt ongelofelijk goor uit). En een gezellig voormiddagje babbelen rond het kampvuur. In de namiddag speelde we vlaggenroof, en  mijn team won :D. Het had ’s nachts nog geregend, maar tegen de namiddag kwam er een gezellig zonnetje piepen. De zon is de rest van het kamp bij ons gebleven, heel fijn J. 

Tegen de vroege avond kwam er een vriendin van de organisator Minttu, om ons een demonstratie te geven met luchtdrukgeweren. Dat zijn geweren die kleine plastic balletjes afschieten. Niet dodelijk, maar je hebt wel de nodige bescherming nodig aan je gezicht om je ogen en tanden te beschermen. De geweren zien er wel ongelofelijk echt uit. We konden niet schieten met groot geschut omdat de batterij op was (jawel, zo’n geweren werken op doodgewone batterijen). We konden wel schieten met een pistool. Ik vond het best cool :p. We moesten proberen om plastic bordjes te raken op een boomstam. Ik heb de bordjes niet geraakt, maar wel de boomstam, toch niet zo slecht voor een 1^e keer :D.

 ’s Avonds was het griezelverhalenavond. Bij het kampvuur vertelden we een paar girezelverhalen. Ik vertelde het griezelverhaaltje dat Guido, de koordirigent op SJB mij ooit vertelde: mijn been (nu dus MY LEG) Het werd een succes, veel gegil op het eind en ‘my leg’ werd een van de favoriete quotes van het kamp J. We hebben ook 2 stoelen in het kampvuur verbrandt (ze waren kapot, en we hadden toestemming gekregen :p), dat zag er wel cool uit, oude houten stoelen fikken echt goed :D.

De volgende dag begonnen we in de ochtend met een aantal van ons aan de workshop ‘art against rascism’. We moesten foto’s uit tijdschriften knippen die we linkten aan racisme en discriminatie en daarvan dan een collage maken. Heel leuk eigenlijk, zeker in het gezelschap van zo veel toffe mensen. En het resultaat was ook best goed.

In de namiddag was het onze beurt voor paintball. Ik vormde een team samen met Marijne, Benjamin, Hannelore en Roosa. We namen het op tegen Eduardo (Domunicaans Republiek), Corina, Franziska, Joonas (Finland) en Emin (Turkije). Ik had nog nooit eerder paintball gespeeld en ik moet zeggen dat ik er helemaal weg van was. Sluipen door het bos, richten op de vijand, ... Ik vond het fantastisch J. En ik heb 3 mensen neergeschoten :p. Emin in het 1^e spelletje en Eduardo en Joonas in het 2^e. Emin had zelfs een blauwe plek op de plaats waar ik hem geschoten had (in de nek), maar het deed geen pijn zei hij (gelukkig maar, want ik voelde mij al schuldig).

Omdat het al de laatste avond was, bracht Antti (de gastvader van Lillian en de organistator) een grote box mee waarop we ipod konden aansluiten om muziek te hebben. Stonden we daar allemaal te dansen met onze rubberen laarzen aan in het midden van het bos. Geen zicht, maar wel heel leuk. Er waren ook worstjes die we boven het vuur konden roosteren en het was echt heel gezellig. De avond werd echter abrupt onderbroken omdat Corina door haar knie gezakt was. Ze had al een probleem met die knie (de volgende donderdag zou ze een operatie hebben), en ze moest dus naar het ziekenhuis. Heel erg spijtig voor haar, maar gelukkig is ze nu aan de betere hand. Geen gedans en muziek meer achteraf, maar we bleven wel nog met z’n allen rond het kampvuur gezellig een beetje babbelen.

De laatste dag werd voornamelijk besteed aan het opruimen van de kampplaats. Tenten afbreken, afval opruimen. Een van de tafels was kapot, dus die werd dan ook maar in het kampvuur gegooid. Meubelen verbranden is echt leuk :p. Onze middagmaaltijd moesten we onze maaltijd niet zelf maken, we kregen pizza van een lokale pizzeria. Ik heb nog nooit zoveel pizza bijeen gezien :p. Er was voor bijna iedereen een hele pizza voorzien, dat wil zeggen, zo’n 50 pizza’s (ik had ze eigenlijk moeten tellen)! Heel lekker, en heel welkom na 4 dagen bos. Daarna was het tijd om alle spullen te pakken en te wandelen naar de bus. De zon scheen en het was ontzettend warm! Het was de allereerste dag dit jaar dat ik buiten kon lopen in een T-shirt zonder te bevriezen!

De bus bracht ons weer naar het treinstation in Hyvinkää. Daar bleven we nog een beetje samen zitten tot de eerste mensen weg moesten met de trein richting Lahti. Het afscheid was echt heel moeilijk, omdat we allemaal wisten dat het voor veel van ons de laatste keer was dat we elkaar zouden zien. Er vloeiden hier en daar wel een paar traantjes. En daarna was het onze beurt om de trein richting Helsinki te nemen. De mensen in de trein keken ons nogal vreemd aan. Begrijpelijk, aangezien we allemaal al een paar dagen niet gedouched hadden en niet echt fris roken en er ook niet al te fris uitzagen :p. Maar ja, dat moet je erbij nemen als je op een Wild Camp gaat. Toen ik eenmaal thuis was (rond 18u op 27/04) was een douche nemen wel het eerste wat ik deed :D.

2 dagen later was het ‘Vappu’, de dag van de arbeid en van de studenten. De avond voor Vappu, 29 april dus, is er feest in Helisinki. Duizenden jongeren kmoen naar de hoofdstad om daar gezellig samen te zijn. Dat wilden wij uitwisselingsstudenten natuurlijk niet missen. Ik sprak af met de afs’ers die dicht bij Helsinki wonen om 15u. Na eerst wat gegeten te hebben, wandelden we rond in Helsinki en genoten van de feestelijke sfeer. Er was ongeer 50.000. Ik had nog nooit zoveel mensen gezien in Helsinki, echt heel gezellig. Alle mensen waren ook zo sociaal (uitzonderlijk voor Finnen)! We begonnen gewoon met mensen op straat te babbelen, echt superleuk!

Na een hele namiddag met mijn afsvrienden rondgelopen te hebben, ging ik rond 21u naar enkele van mijn Finse vrienden die in een park zaten. Het was een heel gedoe om het park te vinden, Helsinki heeft zoveel parken, dat het moeilijk is uit te vinden welke het juiste is J. Eenmaal daar maakte ik kennis met enkele vrienden van Bige. Heel leuke mensen, en allemaal zo goed gezind vanwege Vappu. Tegen 00.15 gingen Bige en ik naar huis, na een supergezellige avond.

Na 4 dagen in de wildernis, en dan nog eens goed feesten op Vappu, begaf mijn gezondheid het eventjes. Ik was niet de enige, want van al de mensen die op Wild Camp waren, was zeker de helft ziek. En donderdag kreeg ik het ook te pakken. Ik heb het hele weekend in bed doorgebracht. Maar maandag was ik dan weer helemaal in orde :D. Wel jammer dat ik het verjaardagsfeestje van Johanna moest missen, dat zaterdag plaatsvond. Maar ja, niets aan te doen.

En dan iets heel raar: ER ZIT EEN HALF NEDERLANDS MEISJE OP MIJN SCHOOL! Ik heb een heel jaar op school gezeten met een meisje, Matilda, die Nederlands kan praten, en ik wist dat niet! Ze sprak mij gisteren aan terwijl we op de trein aan het wachten waren. Ze wilde het al eerder doen, maar (ze is natuurlijk half Fins) ze was te verlegen. Ze zit ook niet in mijn jaar. Mijn school bestaat uit 2 delen: de lager middelbare school en de middelbare school, beide bestaand uit 3 jaren. Ik zit in de middelbare afdeling, en Matilda, 15 jaar, zit nog in de lagere graad. De 2 graden zijn nogal heel onafhankelijk van elkaar en hoewel we in dezelfde school zitten, ­­­­­­gaan we nauwelijks met elkaar om. Het is daarom logisch dat ik niet wist dat zij op onze school zat, maar zij wist wel van mij en ik vind het jammer dat ze mij niet eerder heeft aangesproken. In ieder geval, het is toch leuk om te weten dat er een Nederlandstalig meisje bij mij op school zit en ons gesprekje van gisteren zal zeker niet ons laatste zijn, althans dat hoop ik toch. J

Zo, dat was mijn blogje voor vandaag, een hele brok weer :p Als jullie meer foto’s willen zien van Wild Camp en Vappu, kunnen jullie op mijn facebook kijken, daar staan er een heleboel.

Zonnige groetjes vanuit Finland (hier is het al 2 weken aan een stuk schitterend weer met temperaturen tot 19 graden),

Kaat x

10-05-2012 om 19:36 geschreven door Kaat_