10 maanden in Finland met AFS hey x
ik ben Kaat, ik woon in België en over 1 maand vertrek ik voor 10 maanden naar Finland. Ik zal daar verblijven bij een gastgezin in een totaal andere omgeving en cultuur. De ideale gelegenheid dus om een blog op te starten om iedereen in België te laten weten hoe het met me gaat!
10-01-2012
Lapland!!! <3 (I'm loving it :D)
Ok, en dan nu het verslag over mijn Laplandreis met mijn gastfamilie vorige week :). Voordat je dit begint te lezen, zorg er eerst eventjes voor dat je wat tijd hebt, want het belooft weer een lang blogberichtje te worden.
Dag 1: za 31/12temperatuur: -4 gevoelstemperatuur: -12(deze gegevens zijn nie 100% correct :p)
Op zaterdag 31 december 2011 zijn mijn gastfamilie (Ari, Päivi & Tiiu) en ik om 9.30u vertrokken naar de luchthaven in Helsinki-Vaanta (Vaanta is een voorstad van Helsinki, zoals Deurne van Antwerpen, maar dan veel groter). Eerst de bagage inchecken, door de duane en dan wachten tot we op het vliegtuig mochten. Ons vliegtuig vertrok om 11.15u en om 12.30u kwamen we aan in Ivalo. Het was nog maar de 2e keer dat ik gevlogen heb. De eerste keer in een groot reisvliegtuig (toen ik 12 of zo was heb ik eens in een sportvliegtuigje gevlogen) was toen ik naar Finland kwam. Ik vond de vliegtuigreis ook dit keer heel leuk. Vooral het opstijgen en landen vind ik leuk. Zeker toen we in Lapland aankwamen, er waren veel wolken en ik kon dus eerst maar heel weinig zien en dan ineens zag ik onder mij een prachtig winterwonderland: een landschap volledig bedekt met een dikke laag sneeuw, met bossen en ondergesneeuwde meren. Adembenemend zicht! :) En nergens een huisje te bekennen, echt the middle of nowhere! De zon schijnt rond deze periode maar 20 min. per dag, dus die was al onder. Toch, als het niet bewolkt is, kan je een heldere lichte blauwe lucht zien, alleen geen zon. Best raar!
Ivalo is de meest noordelijke luchthaven van heel Finland. Het is een hele kleine luchthaven, met alleen een verbinding met Helsinki. Vrijwel de enige mensen die daar aankomen zijn toeristen. Die toeristen gaan allemaal naar Saariselkä, het meest noordelijke skioord in heel Europa. Op de parking van de luchthaven staat een bus te wachten die alle toeristen rechtstreeks naar hun hotels brengt. De luchthaven was echt heel gezellig en leek in niets op de luchthaven in Vaanta of in Zaventem. Logisch ook, want er zijn bijna geen passagiers. Het is rijkelijk gedecoreerd met hout en rendierschedels en - geweien :). De busreis duurde ongeveer een half uur, en ik mijn ogen maar kijken naar al die passeerende bomen en het mooie sneeuwlandschap.
Na een half uurtje bereikten we dus onze bestemming: de 'Holiday Club' van Saariselkä. Aan de receptie de sleutels ophalen van onze bungalow en dan zoeken naar de juiste nummer. Na een half uur hadden we eindelijk het juiste huisje gevonden (het plannetje was echt onleesbaar) en konden we ons installeren. Het huisje was eigenlijk voorzien voor 8 personen, dus we hadden heel veel ruimte. 2 tv's, een afwasmachine, een oven, microgolf, 2 wc's, 2 douche's en een sauna. Alles dik in orde dus :D.
De rest van de dag hebben we voornamelijk besteed aan het verkennen van de omgeving. Saariselkä is soort minidorpje, volledig ontworpen voor toeristen. Er zijn hotels en bungalows, een grote supermarkt, veel souvenirwinkeltjes en winkels voor winterkleding en plaatsen waar je skimateriaal kan huren of safari's kan boeken. Ik vond het best groot, al zei Ari dat de meeste van die toeristendorpjes groter zijn. Er was 's avonds nog iet te doen voor kinderen, de meeting van de Kerstman met de Vriezeman (een Russische versie van de Kerstman, die komt met nieuwjaar). Er was een rendier en een man van het Sami volk, de originele bewoners van Lapland (zij hebben hun eigen taal en cultuur) en ik heb een paar leuke foto's kunnen trekken :)
Dag 2: zo 1/1temp: -5gevoelstemp: -14
Nieuwjaar viel eigenlijk serieus tegen. Het vuurwerk in Finland begint al rond 20u 's avonds zodat de kindjes het ook kunnen zien. Ik vind dat echt onzin! Als het vuurwerk niet begint op nieuwjaar, dan is dat toch geen nieuwjaarsvuurwerk meer? En het was ook helemaal niet spectaculair, ik was er echt niet content van. Maar het vuurwerk was niet de grootste teleurstelling. De grootste teleurstelling was de onverschilligheid van mijn gastfamilie tegenover nieuwjaar. MijM GASTMAMA IS POTVERDORIE OM 23.30U GAAN SLAPEN!!! Is dat nu zo moeilijk om een halfuurtje te wachten ?! Tiiu wilde de fles met rosé (geen champagne, want dat wou Päivi niet, wat ook onzin was, want die sliep al (!)) al opendoen om 23.30u en toen ze haar goesting niet kreeg van Ari (kennelijk de enige die door had dat nieuwjaar voor mij een speciale gebeurtenis is) ging ze naar buiten om met een van haar vrienden te bellen. Ari had voor mij de nationale zender opgezet, live vanuit Helsinki, waar ze zouden aftellen, maar hij was heel de tijd aan het zagen dat de muziek slecht was (de muziek was eigenlijk ook echt wel slacht :p) en ik heb helemaal alleen moeten aftellen :(. Niet echt een geslaagde oudjaarsavond dus. Maar het begin van het jaar werd er al snel iets beter op, want nadat ik en Ari naar buiten gingen, naar Tiiu, met de rosé, heb ik met Tiiu in de sneeuw gespeeld. Als ik daarbij vermeld dat er ongeveer een halve meter sneeuw lag (meer sneeuw dan ik ooit gezien heb!), kan je wel aannemen dat dat ZALIG was :D. Gigantische sneeuwengeltjes maken, sneeuw laten regenen uit de bomen, gigantische sneeuwbergen beklimmen, duiken in de sneeuw, ... Het eerste halfuur van het jaar was dolle sneeuwpret :). Dus ondanks de teleurstellende avond, is het jaar toch nog goed begonnen.
Na een goed nachtje slapen (jammergenoeg zonder nieuwjaarsfeestje :s), tijd voor mijn eerste skiles :D. Eerst natuurlijk met de skiibus naar de top (er rijd op Saariselkä een busje rond dat je naar de skipistes brengt) en dan skimateriaal voor mij gaan huren. Ik was heel enthousiast om te leren skiien, maar het is met veel vallen en opstaan gegaan. Als beginneling moet je je ski's in een V houden en op die manier leren stoppen. Daarvoor moet je met je voeten de ski's controleren. Maar het is best moeilijk om zoiets te begrijpen als je leraar (mijn gastmoeder) niet fatsoendelijk Engels spreekt en helemaal geen ervaring heeft met mensen te leren skiien. Ik bleef het dus maar verkeerd doen. Totdat Ari een trukje toepaste: hij zette zijn voet op de punt van mijn ski en toen moest ik de achterkant van mijn ski bewegen. En toen had ik het ineens door :). Ik heb bijna 3 uur op de ski's gestaan, en achteraf was ik heel moe, maar tevreden :). Ik heb er wel een paar flinke blauwe plekken aan overgehouden.
Na het skiien zijn Päivi, Tiiu en ik naar de spa van Saariselkä gegaan om een beetje te ontspannen. Maar ik vond dat de spa een beetje tegenviel, het was heel klein, de jaccuzzi's waren helemaal niet warm en de watermassagestralen trokken op niets. Maar het Turks stoombad was zalig :). Na de spa zijn we gaan eten in een van de restaurants. Ik koos voor een typisch Laps gerecht (je kunt niet naar Lapland gaan zonder eens van de traditionele keuken geproefd te hebben), rendierragoût met puree en bessenjam. Echt geslaagd! En de chocolade fondant als dessert (niet echt Laps :p) was echt een van de beste dessertjes die ik ooit gegeten heb!
Dag 3: ma 2/1temp: -8gevoelstemp: -19
Na de vorige dag zo intens en lang geskiied te hebben, had ik echt ongelofelijk veel spierpijn! Ik heb de 3e dag niet zo lang geskiied als de 2e dag. Ik had er ook niet meer zo veel plezier in, waarschijnlijk ook omdat ik nog vermoeid was van de vorige dag. NA de middag ben ik samen met Päivi en Tiiu naar de top van de berg gegaan, maar dat viel echt zwaar tegen. Om te beginnen stond er een hele sterke, koude wind. Het uitzicht vanaf de top was wel heel mooi en daar heb ik ongelofelijk van genoten. Maar de afdaling was een kleine ramp :p. Ik was al vermoeid van de voormiddag skiien, en ook nog van de vorige dag, en door de ijle lucht (en waarschijnlijk ook van de opwinding en zenuwen, want die berg was toch wel best hoog :p) had ik nogal wat moeite met ademen. Doe daarbij nog superpijnlijke beenspieren en de concentratie zakt. gevolg: vallen :p Ik ben 2 keer goed gevallen, maar uiteindelijk toch veilig beneden geraakt :). Toen was het toch gedaan met skiien voor die dag.
De rest van de dag hebben we voornamelijk in het huisje gezeten. Ik vond het wel vervelend dat mijn gastfamilie niets anders deed dan tv kijken. Als ik op vakantie ga met mijn familie uit België, dan spelen we de ganse avond gezelschapspelletjes, echt kei gezellig, en dat miste ik toch wel een beetje. Ik heb me dan maar bij hun aangesloten en de rest van de avond mee tv gekeken.
Dag 4: di 3/1temp: -7gevoelstemp: -10
De volgende dag hielden we een 'rustdagje'. We zijn naar de plaatselijke rodelbaan gegaan, de langste rodelbaan van heel Europa. Beneden aan de baan liggen allemaal plastieken sleeën die je zelf mee naar boven mag nemen en waarmee je dan naar beneden kan glijden. We zijn wel niet helemaal naar de top gewandeld, aangezien dat meer dan 1 km stijl bergop was en iedereen zijn spieren nog altijd zeer deden van de vorige skidagen. Maar dat wilt niet zeggen dat het minder leuk was :D. Een halve kilometer met een slee van een stijle helling afgaan is nog altijd een behoorlijke afstand en ontzettend plezant! Je zou er van verschieten hoe snel zo'n slee kan gaan. In de namiddag hebben we nog een beetje rondgelopen en een paar souvenirtjes gekocht. En een cadeautje voor de 16e verjaardag van mijn broer Bert :D. Ik hoop dat hij er blij mee gaat zijn (maar ik denk van wel ^^).
Dag 5: woe 4/1temp: -gevoelstemp: -
Na een 1e, behoorlijk mislukte poging, ging ik op de 5e dag opnieuw naar de top van de berg om mij op een grotere afdaling te werpen. Deze keer ging stukken beter dan de keer daarvoor, en ik was trots op mezelf dat het mij gelukt was :). Ik had de afdaling wel behoorlijk traag gedaan (zoals de vorige keer), waardoor ik weer behoorlijk uitgeput was toen ik beneden aankwam. Als je traag gaat, moet je je namelijk veel meer inspannen en kan je minder gebruikmaken van de stijlheid van de berg. Maar ja, beter traag, dan snel en dan een gigantisch pijnlijke val te riskeren. Ik ben dan na de middag met Ari terug naar het huisje gegaan terwijl Päivi en Tiiu nog wat verder bleven skiien. Ik heb die namiddag ook het pakje voor Bert naar huis opgestuurd :). Ik heb daarstraks trouwens van mijn papa gehoord dat het aangekomen is. Maar onze Bert zal nog eventjes moeten wachten, want zijn verjaardag is pas de 18e :D.
Dag 6: do 5/1temp: -15gevoelstemp: -20
In de voormiddag zijn we met z'n allen langlaufski's gaan huren. Ook langlaufen was voor mij de eerste keer, maar dat viel echt heel goed mee. Mijn broer had mij al vertelt dat langlaufen heel plezant is, en hij had gelijk :D. Om te beginnen zitten die schoenen veel comfortabeler dan bij het skiien van een berg. BIj zo'n skii's worden uw benen in een bepaalde positie geforceerd en dat is behoorlijk ongemakkelijk. Maar voor langlaufen gebruik je schoen die lijken op gewone wandelschoenen met een stangetje vooraan om vast te klikken aan de skii's. Ik vond langlaufen ook veel gemakkelijker dan het gewone skiien, ondanks het feit dat Ari had gezegd dat langlaufen een stuk moeilijker zou zijn. In de voormiddag ben ik dus een 40tal minuutjes met Päivi en Tiiu gaan langlaufen. Tijdens het langlaufen liet Päivi mij een plantje zien dat groeit aan de bast van sparren. Dat plantje, Naava, kan alleen groeien op plaatsen waar de lucht heel zuiver is. Je zal het niet vinden in Helsinki of Espoo, en zeker niet in België. In Lapland dus wel en daarmee is bewezen dat Lapland wel degelijk heel gezonde, zuivere lucht heeft :).
In de namiddag hebben Päivi en ik een bezoekje gebracht aan een rendierboerderij. We werden opgehaald door een gids die ons met een busje naar een groepje van 2 kleine huisjes bracht, echt midden in het bos. Ik had verwacht dat we op een plaats zouden komen waar er sami mensen woonden die echt rendieren fokten, maar dat had ik dus mis. De rendierboerderij was echt op toeristen gefocust. Om te beginnen mochten we een ritje maken in een slee getrokken door een rendier :D. De rendiersleeën waren in een treintje achter elkaar vastgemaakt, en in de voorste slee zat er een gids die het 1e rendier (en dus ook de rest) leidde. Achteraf hebben we hiervoor een rijbewijs gekregen :p. Dat rijbewijs stelt wel niet veel voor, want het geldt alleen maar als ge onder begeleiding van een gids bent. Ik hoop dat het rendierrijbewijs dat we zouden krijgen op de afs Laplandreis iets spectaculairder gaat zijn, maar ik vrees er eigenlijk een beetje voor. Het zitten in die rendierslee was wel kei leuk!
Na het sleeën hebben we een paar 'spelletjes' gespeeld met een lasso. De begeleider had een bomstronk, met daarop een gewei van een rendier op een paar meter van ons gezet, en we moesten om te beurten proberen om het rendier (de boomstronk dus :D) te vangen met het lasso (hij had ons eerst getoont hoe we dat moesten doen). Mijn poging was er natuurlijk radicaal naast :p. Voor de 2e opdracht moest ik (natuurlijk had die kerel mij uitgekozen als chinese vrijwilliger) mijn armen omhoog doen en weglopen. Ik was het rendier (met mijn armen omhoog als gewei :p) en hij ging proberen mij te vangen met het lasso. Het is hem niet gelukt :D. Maar toen 3 kindjes het probeerden heeft hij er wel eentje te pakken gekregen xD. Daarna konden we ons een beetje opwarmen in een van de huisjes met een tas koffie/thee en kregen we een stukje cake. Terwijl we daar zaten vertelde onze begeleider nog enkele interessante weetjes over rendieren, bv dat de geweien van een rendier soms wel 15 kg kunnen wegen! Hoe groter het gewei van een mannetje, hoe aantrekkelijker voor de vrouwtjes hij is. En nog een paar van die dingen :). Op de rendierboerderij heb ik trouwens 2 Hollandse meisjes ontmoet. Wel maar een korte ontmoeting want ze moesten door, maar het was toch leuk om eventjes weer een korte Nederlandse babbel te kunnen doen. Na de koffie en thee bracht onze gids ons weer terug naar Saariselkä en was het uitje voorbij. Ik heb er wel echt van genoten!
Dag 7: vrij 6/1temp: -10gevoelstemp: -14
Vrijdagmorgen ben ik met Päivi ongeveer 3km gaan langlaufen. Dat was echt heel gezellig. Rustig op ons gemakje op en af de heuvels van het Lapse landschap. We waren van plan naar een cafétje te gaan, maar we hebben het niet gevonden :p. Dat maaktte het niet minder leuk, want ik heb mij echt goed geamuseerd. We hebben 1 keer een zijweg ingeslagen om een grote afdaling te maken en direct daarna dan een gigantische heuvel op te klimmen. Ik geraakte echter niet boven en heb eventjes mijn ski's moeten uitdoen :p. Maar toen we teruggingen in omgekeerde richting (die heuvel was bijna even hoog als die andere) ben ik er wel in geslaagd met mijn ski's aan boven te geraken :D. We hebben ook onderweg een Russche vrouw geholpen die niet wist hoe ze moest langlaufen. Maar terwijl we dat haar uitlegden werd ze omver geskiid door een of andere onbeleefde Russische bomma. Tja, vervelende mensen vind je overal, zelfs in Lapland :p. We hebben de vrouw terug op haar ski's geholpen en met een bedankje is ze dan goed en wel kunnen vertrekken. Ik hoop dat ze voor de rest geen problemen meer gehad heeft.
In de namiddag zijn Päivi en Tiiu weer naar de top van de bergen gegaan om daar nog wat te gaan skiien. Maar omdat mijn de huurtijd van mijn skispullen al verlopen was kon ik niet mee (vond ik wel een beetje jammer, maar ja, skimateriaal is duur). Ik heb mijn namiddag dan maar besteed aan het zoeken naar souvenirtjes. Ik heb een kettingkje gekocht met een houten rendierhangertje, handgemaakt in Lapland. Ik heb in een van de winkels ook een boek gekocht, want ik was door mijn bibliotheekvooraad heen :D. En tijdens het shoppen, heb ik ergens mijn muts (of beter gezegd, de oude muts van Tiiu) kwijtgespeeld. Ik ben het hele domein afgegaan om die te zoeken, maar zonder resultaat :(. Gelukkig vond Tiiu dat helemaal niet erg, want ze draagt die muts toch nooit meer. Toch jammer, vind ik. Verder heb ik mijn tijd nog besteed aan het inpakken van mijn spullen, en 's avonds zijn we nog een keertje op restaurant gegaan (en het eten was weer zalig!).
Dag 8: 7/1temp: -6gevoelstemp: -8
's Morgens nog de laatste beetjes inpakken en dan de bus nemen van Saariselkä naar het vliegveld van Ivalo. De vlucht in het vliegtuig was weer heel leuk, vooral het uitzicht was deze keer ook weer spectaculair. In Ivalo was de zon al onder, maar aan de andere kant van Finland nog niet, dus: het was echt een vlucht naar de zon. Ik heb verschillende foto's, telkens getrokken na ongeveer 10 à 15 min. en de beelden zijn echt prachtig (al zeg ik het zelf :p) Je ziet, net zoals je bij zonsopgang, de lucht roze en geel kleuren, tegen de helderblauwe lucht. En hoe dichter je komt hoe duidelijker en lichter die streep wordt. Echt een prachtig zicht! Ook leuk: toen we landden zag ik dat er ook in Helsinki eindelijk weer eens sneeuw gevallen was (die sneeuw ligt er trouwens nog steeds en er is vanmiddag zelfs nog bijgevallen) :).
In de luchthaven van Helsinki had ik een flash back. Aan de rolband waar je de bagage moet afhalen, had ik eventjes het gevoel dat het weer 19 augustus 2011 was :). De dag dat ik, samen met mijn 4 lotgenootjes, aankwam in Helsinki, met nog 10 maanden voor ons. Ik denk dat als Benjamin of Marijne ofzo ineens naast mij zouden staan, dat ik niet eens verbaasd geweest zou zijn :p. En ook toen we in de ontvangsthal kwamen, had ik het gevoel dat het weer de 1e dag van mijn uitwisselingsjaar was. Terwijl we naar buiten gingen, hoorde ik ineens een vrouw iemand hartelijk begroeten en welkom thuis wensen. Toen moest ik wel eventjes slikken. Over 5 maanden zullen ze mij zo begroeten in de luchthaven van Zaventem, maar dat duurt nog wel eventjes (ik zit zelfs nog niet in de helft van mijn uitwisselingsjaar!). Maar dat ongemakkelijke gevoel was snel weer weg toen we aankwamen in ons oude vertrouwde huisje in Tuomarila.
Dat was het voor mijn Laplandreis. Een hele brok, ik weet het, maar het is ook wel een belangrijke week in mijn uitwisselingsjaar.
Nog heel veel groetjes aan iedereen in België, ik hoop dat jullie allemaal een fijne kerstvakantie gehad hebbeb, nog een gelukkig nieuwjaar!
Eerst en vooral: HYVÄÄ JOULUA KAIKKILLE - VROLIJK KERSTFEEST IEDEREEN (beter laat dan nooit)
En dan nu naar het blogberichtje over Kerstmis in Finland :D.
Kerstmis in Finland is niet echt veel meer dan Kerstmis bij ons, maar het is de kerstavond die altijd heel speciaal is. op kerstavond ben je samen met het gezin. De 24ste december is heel traditioneel ingedeeld en is elk jaar hetzelfde. In de voormiddag hebben we de kerstboom versiert, nadat we eerst op tv naar een kerstaankondiging in Turku hadden gekeken (Turku is DE kerststad van Finland). Om eerlijk te zijn was ik niet zo tevreden over het resultaat :p. Bij ons thuis in België hebben we een valsker kerstboom, met heel veel lichtjes, verschillende kerstboomhangertjes en een hele mooie piek (een kerstman op een rendier, dat ronddraait, echt heel mooi). Hier hebben we een echte kerstboom, dat is op zich wel leuk, waarvan de takken kei hard doorhangen als je daar iets aanhangt. De ster op de top is echt niet mooi, we hebben maar een paar lichtjes en de enige dingen die in de kersboom hangen zijn kerstballen. Het versieren van de kerstboom op zich was wel prettig, maar ik mis toch de mooie kerstboom van Zoerselhoek 31 :D.
Dan hebben we puollo (een soort rijstpap) gegeten. Dat wordt traditioneel altijd gegeten tijdens de middag van de 24ste december. Best lekker eigenlijk, en bovendien waren er broodjes bij en schelletjes rendiervlees. En rendier is echt lekker! In de namiddag, rond 15.30u, het was al donker, zijn we naar het kerkhof in Kirkkunummi geweest om het graf van Ari's grootvader en moeder te bezoeken. Hier in Finland is het de traditie om op kerstavond een bezoek te brengen aan de graven van de overledenen en een kaarsje op hun graf te laten branden. Het kerkhof is dan ook helemaal niet griezelig of donker in de vooravond van de 24ste december, ook al is het donker, want overal branden er lichtjes. Het is een hele ontspannen en gezellige sfeer, want er lopen ook veel andere mensen rond, met kindjes erbij. Er is ook een plaats waar je een kaarje kan laten branden voor de overledenen die niet in Kirkunummi begraven liggen. Päivi heeft daar een kaarsje laten branden voor haar vader, die in Jämsä begraven is.
Teruggekomen van Kirkkunummi zijn we in de 'joulusauna' gegaan. Dat is gewoon sauna, maar dan op kerstavond xD. Daar is echt niets speciaals aan. En een saunake is altijd leuk :). Terwijl Ari en Päivi nog in de sauna zaten, hebben ik en Tiiu de cadeautjes mooi bij de haard geschikt, niet onder de kerstboom want er was niet genoeg plaats :(, maar het zag er wel heel mooi uit :). Nadat mijn gastouders uit de sauna kwamen hadden we ondertussen ook al de tafel gedekt en konden we beginnen aan het kerstdiner. Het voorgerechtje was gerookte vis en aardappelen en salade. Er was ook soort sausje met haring erin en kaviaar (die 2 laatste waren niet echt mijn ding xD). Meestal eten ze in Finland als hoofdgerecht varken (zo'n grote ham), maar bij ons was het dit jaar kalkoen (ook heel lekker!), geserveerd met een jussausje, salade, een schoteltje met warme ajuin, appel, rode bier en aardappeltjes (allemaal in kleine stukjes en gemengd) en dan 3 soorten 'lahtikko' 'puree'. Die lahtikko is ook iets heel typisch voor tijdens het Fins kerstdiner. En als afsluiter nog een traditioneel dessert: pruimen in een soort pruimensausje met slagroom. Het was allemaal echt heel lekker!
Na het eten tijd voor de cadeautjes! Ik heb echt veel te veel gekregen :o! Echt veel meer dan ik verwacht had. Ik had natuurlijk gezien dat er heel veel pakjes klaarstonden, maar ik dacht dat die ook voor de kleinkinderen zouden zijn, maar blijkbaar is het hier in Finland vooral de gewoonte om cadeaus te geven aan de leden van het gezin. De andere familieleden krijgen meestal ook wel een kleinigheidje, maar dus geen 'grote' cadeaus zoals bij ons. Een heel groot deel van de cadeautjes die dus bij de haard lagen, was dus voor mij :). Eventjes een opsomming van mijn cadeautjes:
- van mijn gastouders: een bus shampoo (die echt heel lekker ruikt), een sjaal, kousen (van die lange warme), 4 cinematickets en een groot chocolade mannetje van leonidas.
- van mijn gastzus: een kerstdecoratie van pentik (een Fins designmerk) en 3 kleine chocolade kerstmannetjes.
- van mijn gastbroer en zijn vriendin: een muumitas gevuld met snoepjes en chocolaatjes.
Ik ben echt ontzettend blij met mijn cadeautjes! Ik had zelf natuurlijk ook een paar cadeautjes gegeven. Voor Tiiu had ik een maniquresetje gekocht (want ze is veel met haar nagels bezig :p) en voor mijn gastouders heb ik een paar door mijn tante Chris zelfgemaakte kanten kerstboomversieringkjes kado gedaan. Vooral mijn gastmama was er echt kei blij mee, dank u tante Chris!
Na de cadeautjes heb ik samen met mijn gastouders nog naar een Nederlandse film gekeken :). De film was best goed en aangezien het in het Nederlands was, was het een mooie afsluiter van de dag. Tiiu keek niet mee, want zij heeft voor hare kerst een WII gekregen en ze was die waarschijnlijk al volop aan het uitproberen op de tv in haar kamer. Na de film, toen ik in mijn kamer was, heb ik de cadeautjes opengedaan die ik toegestuurd heb gekregen vanuit België:
- van mijn ouders: een chocoladen hart, een boek en een aantal nieuwe kleren
- van de Verveckens: een elfje en een Duitstalig boekje :p
- van mijn peter en co: een flesje parfum van Ralph Lauren en een zakje vol met mooie juweeltjes
Ik ben ook echt superblij met wat ik van hen gekregen heb! Dank jullie wel allemaal voor die prachtige cadeaus! Weer maar eens het bewijs dat ik toch wel een fantastische familie heb :).
Op kerstdag zelf zijn Bassie, een van mijn gastbroers die al het huis uit zijn, zijn vrouw Lisa en hun kinderen Samu en Rasmus op bezoek geweest. De moeder van Päivi, die in Jämsä woont, was er ook, samen met nog 2 andere mensen die ik niet kende. Het was best gezellig, al hoewel het niet echt een feestsfeer was, vond ik. Bovendien zaten de volwassen samen te praten, en de kinderen waren veel meer geïnteresseerd in de nieuwe WII van Tiiu dan in mij, dus ik heb niet veel meer gedaan dan in mijn kamer zitten. Het eten was hetzelfde als de dag daarvoor, alleen het dessert verschilde, want Päivi had een ijstaart gemaakt. En die ijstaart was echt heel lekker! Van Bassie en Lisa heb ik nog 2 cinematickets gekregen en van mummi (de moeder van Päivi) heb ik een paar warme sokken gekregen. 's Avonds heb ik ook nog eventjes geskypet naar het familiefeestje in België. Het was een beetje kort, maar wel leuk :).
De 26ste is mijn andere gastbroer, Tanelli, en zijn familie op bezoek gekomen. Mijn 3e gastbroer, Teemu, die hier in hetzelfde huis woont, maar in een afgescheiden dee, zat tijdens de kerstperiode in Oulu, omdat de familie van Mirva, zijn vriendin, daar woont. Het 'feestje' met het gezin van Tanelli verliep ongeveer hetzelfde als de vorige dag, de volwassen druk met elkaar pratend en de kinderen die alleen maar oog hadden voor de WII. En het eten was alweer hetzelfde als de vorige 2 dagen. Ik vind kalkoen en gerookte vis en die verschillende soorten puree echt heel lekker, maar na 3 dagen hetzelfde was ik dat toch wel beugegeten!
Niet vergeten te vertellen, zondagnacht en maandag was er hier een serieuze storm. Veel bomen zijn op elektriciteitsbedradingen gevallen en veel mensen hebben de hele maandag zonder stroom en warm water gezeten. Wij zijn gelukkig van problemen gespaard gebleven, maar mijn 2 gastbroers hun familie hadden het allebei vlaggen. Tanelli en zijn familie zijn dan ook vroeger naar hier gekomen, omdat ze in de sauna wilden. Aangezien dat bij hun toen niet ging, zijn ze dat maar bij ons komen doen :p. Nadat Tanelli en zijn gezin vertrokken waren, hun problemen waren intussen opgelost, kwamen Passie en zijn gezin over de vloer. Zij hadden nog altijd geen elektriciteit en warm water en het zou nog een aantal dagen duren voor alles opgelost was. Zij zijn dus gewoon eventjes hier blijven logeren, het gedeelte waar Teemu en Mirva wonen, stond toch leeg :p.
Dinsdag, woensdag en donderdag zijn de zoontjes van Bassie en Lisa, Samu en Rasmus hier gekomen overdag. Ik denk dat ze morgen ook nog komen, maar daar ben ik niet zeker van. Het zijn hele schattige jongetjes, maar ze bregen veel lawaai met zich mee xD. Maar eigenlijk stoort mij dat niet echt, dat doet mij denken aan mijn zusjes Shelsey en Iluna thuis, dat zijn ook echte druktemakers! Maar de jongens zijn heel verlegen tegenover mij en het is vooral Tiiu die zich bezig houdt met op hen te passen. Ik vind dat ergens wel spijtig, want ik vind het leuk om met kindjes te spelen, maar het is gewoon zo moeilijk om dingen met hun te doen. De taal is nog altijd een probleem. Want, zoals in het vorige blogbericht al voorspelt, Kerstmis is voorbij, maar ik spreek nog steeds geen fatsoendelijk Fins :(. Ik vind dat echt jammer, maar ik hoop dat na de kerstvakantie het al weer iets gebeterd zal zijn. Ik blijf goed mijn best doen, maar ik heb precies het gevoel dat ik geen vooruitgang meer boek :(.
Over 2 dagen vertrek ik naar Lapland met mijn gastgezin! Ik kijk er zo naar uit!!!! We gaan skiien, dat zal voor mij de allereerste keer zijn :), wandelen in de sneeuw, snowboarden, naar een spa gaan en ik weet niet wat nog allemaal :D. Ik zal zo blij zijn dat ik eindelijk weer sneeu zie, want hier in Zuid-Finland is er voor de moment alleen maar regen, het vriest niet eens! :( Ik wordt echt heel pissig van het weer. Precies België! Maar in Lapland ligt er sneeuw en daar gaat het echt koud zijn. Echt Fins weer :)! Ik hoop ook dat ik het Noorderlicht zal kunnen zien, want dat is zo mooi!
Ik neem mijn computer niet mee naar Lapland, omdat de rest van mijn gastgezin dat ook niet gaat doen (behalve Ari dan, maar die moet voor zijn werk constant stand-by blijven). Volgende week zaterdag of zondag zal er dus een heel lang blogbericht komen over mijn avonturen in Lapland. Allemaal lezen! :D
En de week is nog niet voorbij en ik heb alweer een nieuw blogberichtje klaar. Moet vermoeiend zijn voor mijn lezers in België oö dat allemaal bij te houden :p. Maar, er gebeuren zoveel leuke dingen waar ik graag over wil vertellen, dat ik het niet kan laten om het uit te typen, nu dat alles nog vers in mijn geheugen zit :).
Allereerst: 4 MAANDEN FINLAND!!!!
Het is zo gek: De trimesterstudenten van afs Kempen komen binnenkort terug, of zijn zelfs al terug en ik ben nog niet eens in de helft! Ik heb ook het gevoel dat ik hier al veel langer ben, omdat ik (denk ik) echt aangepast ben aan mijn dagelijkse leven hier. De taal is nog altijd een struikelblok, maar dat begint ook veel beter te gaan. Het begrijpen ten minste. Want, afs mag zeggen wat hij (of zij?) wilt, maar ik ga echt geen vloeiend Fins kunnen spreken tegen Kerstmis. Kerstmis is namelijk over 6 dagen, en er moet een wonder gebeuren als ik tegen dan ineens vlekkeloos Fins spreek. Ik vind het een beetje een teleurstelling :(. Ik had echt gehoopt na 4 maanden de taal te kunnen, maar daar ben ik dus (nog) niet in geslaagd. Ik heb wel het gevoel dat ik vorderingen maak, maar heel gestaag. Ik zou binnenkort Fins moeten beginnen spreken met mijn vrienden (ik spreek al min of meer Fins met mijn gastouders), maar het is zo moeilijk om over te schakelen tussen 2 vreemde talen. Bovendien is iedereen op school enz. gewend om Engels met mij te praten, dus het is echt heel moeilijk om mezelf daar over te zetten. Maar ik heb me voorgenomen dat ik na de kerstvakantie (die net als in België volgende week begint) Fins ga spreken met AL mijn vrienden. Ik weet niet of het gaat lukken, maar ik ga mijn best doen om het te proberen :).
Ok, ander onderwerp: het weekend :D. Dit weekend was echt ZALIG! Ik heb namelijk bijna het volledige weekend alleen maar Nederlands gesproken. Belangrijker nog: ik heb Nederlands gesproken met mensen die dat begrijpen! Eerst was gepland dat Marijne vanuit Hankasalmi (een of ander gat dichtbij Jyväskylä) naar Helsinki zou komen, en dat ik en Rafael (de Vlaamse uitwisselingsstudent die in Helsinki woont) haar zaterdagf een beetje rond zouden leiden. Maar vrijdagavond besloot Benjamin (van Jyväskylä) om ook af te komen :D. Hij zou met de trein aankomen op zaterdagmorgen en teruggaan op zondagavond. Van zaterdag op zondag zou hij bij mij blijven logeren. Het werd dus een weekendje onder Vlaamse uitwisselingsstudenten :).
Zaterdag om half 11 kwam ik in het station van Helsinki om Benjamin van de trein op te halen. We hebben een beetje rondgewandelt aan het station (en een ijsbaan ontdekt op het plein voor het station! Ik ga een van de dagen zoieso schaatsen!) en daarna eventjes naar Kamppi (het grootste shopping center in Helsinki) Na een uurtje rondslenteren gingen we terug naar het centraal station om Rafael en Marijne daar te treffen.
Zodra ons groepje Vlamingen compleet was begonnen we aan onze toer door het hartje van Helsinki. Langs het Nationaal Museum, het Parlement (waaraan ik trouwens morgen een bezoekje aan ga brengen), Aleksanterikatu (de winkelstraat van Helsinki) en natuurlijk de kathedraal, de haven (maar daar zijn we maar kort geweest want het waaide daar veel te hard) en ook door de grote shopping centers in Helsinki (Kamppi, Forum & Stockmann). Het weer zat ons jammergenoeg niet mee en het heeft de hele dag door geregend :(. Precies België! (er is 1 ding wat ik echt niet leuk vind aan België en dat is het weer, en wat krijg ik in Finland? Belgisch weer! -_-') Maar we hebben ons goed geamuseerd :D. We hebben pizza gegeten in de pizzahut (jaja, er zijn 2 pizzahutten in Helsinki!), en zijn 2 keer koffie gaan drinken in een van de vele koffieshops in de hoofdstad. We zijn beide keren bijna een uur blijven zitten :D. In een van de koffieshops werden we aangesproken door een Zweedse vrouw die ongelofelijk geïnteresseerd was in onze taal :). Zweeds en Nederlands lijken natuurlijk veel op elkaar.
Tegen 20u moest Marijne ervandoor :(. Zij was in Helsinki met haar gastgezin, dus ging ze nog een beetje quality time met het gezin doorbrengen (maar daar had ze blijkbaar niet zoveel zin in xD). Rafael, Benjamin en ik zijn nog eventjes naar een supermarkt geweest om chips te kopen. Benjamin had een aantal DVD'd bij, dus dan konden we die bij mij thuis zien :D. Toen wij aan de kassa stonden te wachten, was ik een uitleg aan het doen tegen Rafael over mijn gastzus, toen mij ineens opviel dat de man aan de kassa echt kei raar naar mij zat te staren. Echt te staren! Hij was zelfs gestopt met het scannen van de spullen van de klant voor ons. Ik kon mij echt niet meer op mijnen uitleg concentreren en begon een beetje te lachen :p. Zodra de klant voor ons klaar was (de kassier begon terug te scannen toen ik stopte met praten) vroeg hij aan ons welke taal wij spraken. Dat hij het precies een beetje herkende van het Zweeds, maar dat hij het nog nooit had gehoord :D.
Ik moet zeggen dat ik dat wel leuk vond :p. Als wij in het Nederlands praten, dan zijn het de Finnen die ons nastaren, rare gezichten trekken en zich afvragen waar wij het in godsnaam over hebben. Omgekeerde wereld :D. Zodra we uit de winkel waren zijn we alle 3 in lachen uitgebarsten :). Na het winkelavontuurtje (xD) namen Benjamin en ik de trein richting Tuomarila (waar ik woon). Maar aangezien in Espoo toch niet zoveel interessants te zien is, hadden we met Rafael voor zondagmiddag afgesproken aan de schaatsbaan op het plein aan het station, want ik (en de andere 2 dus ook) had echt wel zin om nog eens te schaatsen.
Ik heb een kaart voor de trein, waardoor ik geen ticketje moet kopen, maar Benjamin moest wel een ticketje kopen. In de commuter treinen (kleine treinen die langs kleine stationnen gaan) kan je ticketjes kopen op de trein zelf. Je kan daar zelfs met een bankkaart betalen! Maar... blijkbaar niet met een Belgische bankkaart... Benjamin zijn bankkaart heeft het machientje dat de conductreurs hier gebruiken voor de ticketten (heel technisch allemaal), kapot gemaakt xD. De conducteur dacht dat het aan het machientje lag en heeft nog 2 pogingen gedaan om Benjamin met zijn kaart te laten betalen. Tegen dan waren we al bij Tuomarila en moesten we uitstappen. Gevolg: Benjamin heeft niet moeten betalen voor zijn treinrit :D. Het bewijs dat het wel degelijk aan de Belgische bankkaart lag, kregen we de volgende dag, toen we op weg naar Lepävaara waren, en exact hetzelfde gebeurde. En opnieuw was de conducteur zo in de war dat Benjamin niet heeft moeten betalen voor de trein xD. Toen we vanuit Lepävaara de trein naar Helsinki genomen hebben, heb ik toch maar cash voor hem betaalt (hij had zelf niets bij).
Thuisgekomen op zaterdagavond (voordat we de voordelen van het gebruiken van een Belgische bankkaart op de trein hadden ontdekt xD) hebben Benjamin en ik 'Avatar' gezien op zijn laptop, met lekker veel chips en popcorn. Ik dacht dat de bedoeling was dat Benjamin op de zetel zou slapen, maar Ari (mijn gastvader) had blijkbaar geen zin om de zetel af te geven. Tegenwoordig lijkt hij altijd op de zetel te slapen, nooit in zijn bed. Echt héél raar. Hij deed zaterdagavond ook heel raar, hij riep mij ineens, maar toen ik vroeg wat er was zei hij 'nothing' (?). Volgens mij sliep hij gewoon al half. Maar dus, Päivi (mijn gastmoeder) zei dat Benjamin in het bed van Tiiu (mijn gastzus) mocht slapen en dat Tiiu wel beneden bij haar zou slapen. Ik (en Benjamin ook) vond dat nogal raar. Ik bedoel, ik heb geen problemen met de vrienden van den Bert bv., maar ik zou toch ook nie willen dat als die blijven slapen, dat ik dan mijn bed uitgejaagd wordt :p. In ieder geval, Benjamin heeft een stuk confortabeler geslapen dan als hij op de zetel had gelegen :p.
Zondagmorgen tegen half 11 opgestaan, Benjamin is in bed blijven liggen tot half 1, en pas nadat Päivi hem wakker kwam maken. Blijkbaar is Benjamin niet echt een ochtendmens xD. Nadat we bij mij thuis gegeten hadden en Benjamin al zijn spullen bijeen had gepakt, hebben we de trein genomen (de trein is HET vervoermiddel in Espoo, ik verplaats mij nauwelijks op een andere manier). Een korte rit door Espoo op zoek naar toeristische kaartjes van de stad (die eigenlijk veel meer op een dorp lijkt in mijn ogen), want Benjamin wil kaartjes van alle plaatsen waar hij geweest is (goed idee, jammer dat ik daar zelf niet aan gedacht heb -_-'). We hebben er jammergenoeg geen gevonden. We hebben op verschillende plaatsen gezocht, maar omdat Espoo nu niet echt bepaald een toeristische streek is (er is echt niets te zien) en het vollop kerstperiode is (overal waar ge komt zijn kerstkaartjes) was onze zoektocht tevergeefs. Maar ik heb Benjamin belooft dat, zodra de kaartjes van Espoo weer opduiken (want ik weet 100% zeker dat ze er zijn), dat ik er eentje zal opsturen naar Jyväskylä :).
In Helsinki aangekomen, besloten we, na overleg met Rafael, om toch maar niet te gaan schaatsen, aangezien er door de regen van de vorige dag en nacht echt 3 cm water op het ijs lag. Het leek echt op een zwembad! Als je daarin zou vallen, had je de rest van de dag een natte broek, en daar had geen van ons echt zin in. We zijn dan maar een koffie gaan drinken (koffie drinken is echt DE bezigheid van ALLE Finnen, en die gewoonte heb ik al sterk overgenomen :p). Benjamin heeft mijn koffie betaalt omdat ik zijn treinticketje had voorgeschoten, zo hoefde hij geen cash geld af te halen. Dat was trouwens een zalige koffie! Ik ga dat plekje onthouden :).
Na de koffie zijn we naar de kerstmarkt gegaan voor de kathedraal. Het was heel gezellig, en ook weer grappig dat zo veel mensen ons vreemd aankeken omdat we Nederlands spraken :D. Nadat we rond waren op de kerstmarkt (Päivi had gezegd dat die heel groot was, maar dat viel precies een beetje tegen) zijn we naar de film gegaan (we wisten echt niet meer wat doen). We zijn Twilight 3, part 1 gaan zien! Dat wou ik al een tijdje gaan doen met een paar van mijn Finse vriendinnen, maar het was er nog niet van gekomen. Het was wel grappig om zo'n typische meisjesfilm te gaan zien met 2 jongens xD, maar ik vond het heel gezellig en ik ben heel blij dat ik hem gezien heb. Al miste ik wel de Nederlandstalige ondertitelling (en mijn nicht Sien, want alle vorige Twilight films heb ik samen met haar gekeken in de cinema).
Na de film was het tijd voor Benjamin om de trein terug naar Jyväskylä te nemen. Ik moest ook snel weg om mijn trein te nemen, want op zondag komt die maar om het half uur en ik had echt geen zin om nog een half uur in de kou te staan wachten. Dus ook aan het weekendje met enkele Vlaamse uitwisselingsstudenten kwam een einde :(. Heel jammer, maar het is zeker niet de laatste keer geweest dat we elkaar gezien hebben :D. Thuisgekomen heb ik wel gemerkt dat Benjamin mijn paraplu mee naar Jyväskylä heeft genomen :p. Nadat het zondag gestopt was met regenen had ik die in Benjamins zak gestoken omdat de mijne veel te klein was. En natuurlijk ben ik achteraf vergeten die er terug uit te halen! Tja, die zal in Jyväskylä moeten blijven tot de Laplandreis in februari :p.
Ik ben vandaag wel een beetje ziekjes. Mijn stem is volledig kapot :s. Ik was al een beetje hees dit weekend, maar omdat het nu juist het enige weekend was dat ik weer in het Nederlands kon spreken, heeft mijne mond natuurlijk niet ztil gestaan xD. Dus nu heb ik serieuze keelpijn en is mijn stem volledig weg. Maar vanavond eens vroeg gaan slapen en dan zal het morgen wel in orde zijn. Donderdag geven enkele van mijn vrienden ook een groot kerstfeest in Helsinki, en daar ga ik naartoe, en dan is Kerstmis heel dichtbij :). Ik ben echt benieuwd naar hoe Kerstmis hier gevierd wordt. Finland is ten slotte HET land van Kerstmis.
En over een 2 tal weken ga ik met mijn gastgezin naar Lapland!!! Ik ben zo enthousiast! Daar gaat er ten minste sneeuw liggen en daar zal het koud zijn! Ik heb nog nooit geskiit, dus dat gaat de eerste keer zijn :). En ik hoop echt dat ik het noorderlicht ga zien! Ik heb er al foto's en filmpjes van gezien, ik heb erovergelezen, en het lijkt mij zo fantastisch om da zelf echt te ZIEN! Ik weet zeker dat ik daarvan enorm ga genieten :)
nog heel veel groetjes aan iedereen in België en nog veel succes voor diegene die nog altijd bezig zijn met hun examens! De vakantie is in zicht jongens!
Er is de afgelopen week weer het een en ander gebeurd, en het is dus weer dringend tijd voor nog eens een volgend blogberichtje. Ik kon geen originelere titel bedenken omdat alle dingen die gebeurd zijn zo uiteenlopend zijn, dus lezen maar! :)
Vorige vrijdag was er dus een feestje bij ons thuis. Mijn gastouders waren naar het zomerhuisje dus Tiiu en ik hadden het huis voor ons :). Het feestje was echt ZEER geslaagd. Het was het 2 échte feestje (na de Halloweenparty van afs) dat ik hier in Finland heb gedaan. Er werd gedanst (ook al is onze living daar eigenlijk echt te klein voor), gegeten en veel gebabbelt. Het was echt gezellig. Veel van Tiiu's vrienden zijn ook van onze school en omdat we nu in een heel andere sfeer zaten, waren die veel socialer en losser dan gewoonlijk. De jongens hebben zelfs gepraat tegen mij :D. Wel jammer dat al mijn vrienden al tegen half 11 weg waren, maar ik heb me daarna ook nog goed geamuseerd met Tiiu's vrienden.
De volgende morgen was dan weer minder... opruimen :p. Er waren zo'n 20 mensen op ons feestje gekomen, en rotzooi dat er lag! Bovendien moesten we ervoor zorgen dat alles opgeruimd en netjes was voor Ari en Paivï terugkwamen, dus uitslapen na een nachtje feesten zat er dus niet in. En de volgende dag trouwens ook niet, want om 9u kwamen de kleinkinderen van Ari en Paivï op bezoek. Leuke kindjes hoor, maar lawaai dat die kunnen maken! Een beetje zoals Shelsey en Iluna bij ons thuis in België :p. Het gevolg hiervan is dus dat ik ook vandaag nog heel erg moe ben. Van het weekend moet ik eens goed bijslapen!
Maandagavond was het weer eens de maandelijkse afs meeting: de kersteditie :p. Het was heel gezellig. Er was glöggi (gluhwein zonder alcohol, DE Finse kerstdrank) en kerstkoekjes, we hebben een paar kerstliedjes gezongen en kerstcadeautjes :D. Diegene die een kerstcadeautje hadden gekocht, kregen er eentje. Ik heb ook een kerstcadeautje gekregen :), mijn eerst kerstcadeautje van het jaar! een muumi kerstbal, met snoepjes erin. Kei leuk!
Vorige vrijdag (9 december dus) was de verjaardag van een van mijn beste afs vrienden, Daniel (van Columbia). Omdat hij niet naar mijn en Tiiu's feestje kon komen (wegens birthdaycelebration met zijn gastzussen) heb ik hem zijn kadootje dus maandag gegeven. Daniels eerste keuze voor een uitwisselingsjaar was eigenlijk België :), een van de redenen daarvan was omdat het Belgisch bier het beste van de wereld is (FEIT!). Dus, wat zou een beter cadeau zijn voor zijn 18e verjaardag van een Belgische vriendin, dan bier? Inderdaad, er is gewoon geen beter cadeau xD. Daar dacht Daniel kennelijk net zo over, want hij was echt superblij met zijn cadeau, een doos met 2 flesjes Corsendonk bier met bierglas, mij toegestuurd mijn papaatje uit België ^^. Daniel wou het cadeau zelfs niet volledig uitpakken omdat hij het niet aan iedereen wou laten zien, uit schrik dat hij zou moeten delen xD. Hij heeft letterlijk gezegd: 'This is the best present I've got for my birthday'. Dus: dank u papa! En ik ben heel blij dat hij zo content is met zijn cadeau. Uiteindelijk is het zijn 18e verjaardag, dat is toch iets speciaals :)
Over naar een veel minder leuk onderwerp: dinsdag. Uiteraard weet iedereen daar in België wat er dinsdag gebeurd is. Een gestoorde wapenfreak heeft in Luik granaten naar een bushokje gegooid midden op het centrale plein in Luik waar op dat moment een kerstmarkt aan de gang was. 5 doden, waaronder de dader zelf, en 123 gewonden. Ik ben er echt heel erg van onder de indruk en ik vind het vreselijk wat er gebeurd is. Nog vreselijker: mijn Waalse vriendin Muriel, die hier ook met afs op uitwisseling is, woont in Luik... De 2 jongeren van 15 en 17 die gestorven zijn, zaten bij haar op school. Ze kende die. 2 van haar vrienden zijn licht gewond, en haar beste vriendin was ter plaatse en heeft alles zien gebeuren. Het bushokje waar de aanslag op gericht was, is het bushokje waar zij normaal gezien elke ochtend de bus neemt... Ik kan mij voorstellen hoe moeilijk het nu voor haar moet zijn om hier veilig en wel in Finland te zitten, zonder samen te zijn met haar vrienden van Luik. Ik maak mij echt ongerust over haar, maar probeer zo goed mogelijk met haar in contact te blijven. Natuurlijk heeft ze hele goede vriendinnen op haar school die haar zullen steunen, maar een bemoedigend woordje van een mede-Belg is misschien toch iets waar ze iets aan zal hebben.
Ik was dus dinsdag, en ook woensdag, behoorlijk van streek. Ik heb een telefoontje met mijn ouders thuis gepleegd en dat deed toch wel eventjes deugd. En ergens in de loop van de avond kwam mijn gastmama eventjes mijn kamer binnen om te kijken hoe het met mij ging. Ze vertelde mij dat er vorig jaar in Sello, het shopping center hier vlak bij, ook iemand zonder rede een aantal mensen heeft doodgeschoten. In dat shoppingcenter kom ik, en mijn hele gastfamilie, bijna wekelijks. Ik weet dat ze daarmee wilde zeggen dat ze wist hoe ik mij voelde, en ik vond dat echt heel lief van haar.
Er waren ook nog een paar dingen die mij dinsdagavond een beetje opgefleurd hebben. Zo heb ik nu (eindelijk!) een danspartner voor het dansfeest in februari! Steven, een vriend van Saara, Bella & Leila. Ik heb hem al 1 keer ontmoet 2 weken geleden toen ik bij Bella thuis was, en hij leek mij wel een toffe jongen :p. Morgen heb ik de eerste dansles samen met hem, ik hoop dat hij komt opdagen :D.
Nog iets leuk: ik heb een Vlaming intdekt in Helsinki! :D Ik kwam het te weten via Sophie. Ze had mij al wel gezegd dat er een Vlaamse jongen met haar organisatie (yfu) mee naar Finland was, maar ik had dus niet gedacht dat hij in Helsinki woonde. Dus wel :p. Hij heet Rafael en ik heb dinsdag met hem echt het langste facebookgesprek ooit gevoerd :p. Gewoon omdat dat iemand is die in bijna juist dezelfde situatie zit al ik: ook 1 gastzus, waarmee het niet altijd even vlot gaat, kent ook geen mensen met wie hij af en toe is een babbeltje kan doen in zijn eigen taal. Hij woont in Waals-Brabant, maar komt uit Antwerpen en gaat naar school in Vlaams-Brabant. Hij is 16, als hij terug naar België komt moet hij dus nog 2 jaar in het middelbaar doen (wat volgens mij echt rot moet zijn :p).
Marijne, een van de Vlaamse afs'ers, die in Midden-Finland zit (dicht bij Jyväskylä), komt dit weekend naar Helsinki! Zaterdagnamiddag ga ik ze daar ontmoeten en ze een beetje rondleiden in de hoofdstad (of toch proberen, want verloren lopen is voor mij niet onoverkomelijk) :). Dat beloofd een leuk Vlaams namiddagje te worden! Ik kijk er al naar uit. Ik heb Rafael ook uitgenodigd om te komen, ineens de goeie gelegenheid om eens kennis te maken :p. Het is ondertussen weeral meer als een maand geleden en ik heb dringend nog eens de behoefte om mijn Nederlands te oefenen. Sinds ik hier in Finland ben, denk ik practisch constant in het Engels! Op skype heb ik de hele tijd de neiging Engels te spreken en tijdens de facebookchat glipt er hier en daar ook wel eens een onbedoelt Engels zinnetje door.
Gisteren, woensdag, was een drukke, maar zeer geslaagde dag. We hadden in de namiddag met onze les 'history in English' een fieldtrip naar de synagoge van de Joodse gemeenschap in Helsinki.Daar kregen we een uurtje uitleg van een Joodse man over de gebruiken en tradities binnen de Joodse othodoxe religie. Best interessant, en ik ben enkele interessante nieuwe dingen te weten gekomen. Zoals bv. dat orthodoxe joden geen rode m&m's mogen eten, omdat die kleurstof van leder afkomstig is, en dat kan onkosjer (of hoe spel je dat?) zijn. Of dat tijdens de sabbat ze niets anders mogen doen dan rusten, eten, rode wijn drinken en bidden. Dat wil ook zeggen: geen tv kijken, geen muziek, geen boeken lezen, ... Als ze op sabbat warm eten willen eten, moeten ze dat op voorhand klaarmaken, want ze mogen het op sabbat zelf niet maken (want dat is werken). En ze mogen ook geen elektriciteit gebruiken, en omdat, als je de koelkast opendoet, er altijd een lichtje gaat branden (wat dus elektriciteit is) laten sommige orthodoxe joden hun koelkast de hele dag open. Jaja, ik heb wel het een en ander bijgeleerd :).
Ik moet zeggen dat in die synagoge wel heel strenge security was. Voor we door de poort naar de binnenplaats mochten werd ieders zak grondig gecontroleerd, alle deuren waren op slot, en tijdens ons vragenuurtje was er de hele tijd een van de security mannen aanwezig, Ik vond dat wel serieus overdreven, ik bedoel, alsof een stelletje tieners daar de boel eventjes gaat opblazen. Bovendien lag het idee van aanslagen en zo nogal gevoelig (gezien dinsdag), dus ik apprecieerde het niet dat ze mij daar weer aan moesten doen denken. Maar ja, ze zullen daar wel een rede voor hebben zeker :p.
Na ons bezoek aan de synagoge, ben ik samen met Sophie, Mira en Bige nog even naar mc Donalds gegaan, voor een ongezond avondmaal :D. Maar het heeft gesmaakt, en het was heel gezellig. Ik moest echter snel door want mijn gastfamilie nam mij woensdag avond mee naar... het ballet van de notenkraker :). Ik had dat ballet nog nooit gezien (ik heb eigenlijk nog nooit een ballet gezien) en ik was echt onder de indruk. De meeste muziek kende ik natuurlijk, je bent een muziekbarbaar als je nog nooit enkele passages van 'de notenkraker' van Thaikovski hebt gehoord, maar het is toch wel speciaal als die muziek live gespeeld wordt. En we zaten op de 2e rij, dus ik kon bijna rechtstreeks in de insturmentenbak kijken. En de dans was ook prachtig. Er dansten verschillende kinderen mee, wat ik heel leuk vond, en die waren verdomt goed. De volwassen dansers waren gewoon subliem. Het stuk duurde zo'n 2u en ik heb er echt van genoten en mij geen seconde verveeld! :)
Dat was het zo'n beetje voor dit blogberichtje. Deze zaterdag ga ik dus naar Helsinki om eindelijk nog eens face to face met iemand Nederlands te spreken. En morgen mijn eerste dansles met mijn danspartner. Volgende week is ook de laatste week voor de vakantie, de kerstvakantie hier loopt dus gelijk met die in België (hoewel onze vakantie al op vrijdag begint ^^).
Nog heel veel groetjes vanuit Finland!
Kaat xx
P.S. Ik voeg hier ook nog een paar fototjes doe van vorige week dinsdag, van de sneeuw. Jammergenoeg is al die sneeuw nu weg en ligt er niets meer :(
Het is nog niet zo lang geleden sinds mijn laatste blogpostje (vorige woensdag), maar er valt weeral wat te vertellen, dus daar gaan we maar weer eens :).
Donderdag ben ik met mijn nieuwe jakso begonnen. Mijn lessenrooster ziet er als volgt uit:
maandag
dinsdag
woensdag
donderdag
vrijdag
8.20-9.35
zweeds
geschiedenis int engels
geschiedenis int engels
engels
9.45-11
geschiedenis
zweeds
geschiedenis
11.15-13
geschiedenis
zweeds
kunst
13.15-14.30
kunst
engels
kunst
engels
geschiedenis int engels
14.45-16
dans
dans
dans
op het eerste zicht lijkt dat lessenrooster misschien niet zo fantastisch, met al die vrije uren enzo, maar het valt echt heel goed mee. Mijn vorige jakso had ik heel veel vrij en kon ik altijd heel vroeg naar huis gaan. Dit jakso is dat niet het geval, maar mijn lessen zijn wel veel leuker. Zoals je kunt zien heb ik kunst, dat is vooral tekenen en schilderen enzo en hier en daar een beetje theorie. Zoals je ziet heb ik ook 'geschiedenis int engels', en ja, dat is gewoon geschiedenis int engels. Een vreemde keuzeles misschien, maar het is de perfecte les voor mij, want ik ben heel erg in geschiedenis geïnteresseerd en aangezien het in het Engels is, kan ik alles begrijpen.
Verder heb ik ook nog gewoon geschiedenis, het thema daarvan is europeese geschiedenis, dus ik denk dat ik dat wel kan bijhouden, hoewel we de vorige les bijna alleen maar moesten lezen in onze boek. En dan kan ik niet veel doen aangezien mijn Finse kennis niet ver genoeg rijkt om een hele tekst in het Fins te lezen. Dus ik hoop dat we dat niet elke les moeten gaan doen. Ik heb ook terug Engels, alweer denken jullie waarschijnlijk, maar deze les is anders. Het is een voorbereidende les op het matriculation examen dat de Finnen in hun laatste jaar moeten doen. De les focust vooral op het spreken in het Engels. Het beste van deze les is, dat je op het einde ervan een diploma kunt halen. En niet zomaar een diploma, maar een EUROPEESE diploma. Dat wil dus zeggen dat die les ook heel goed voor MIJ is. Bovendien is de lerares Engels een hele toffe (en ik denk dat ze mij ook wel een toffe vind :p) en er zitten leuke mensen in die les.
En dan ik ook nog Zweeds :D. Mijn vrienden Sophie en Agustina denken dat ik het niet ga kunnen volhouden, Zweedse les int Fins volgen. Nochtans is mijn eerste les echt goed meegevallen. Zweeds lijkt zo hard op het Nederlands en het Duits. Ik kan de helft van een Zweedse tekst begrijpen zonder ook maar Zweeds te kennen. Dat heb ik ondervonden in mijn eerste Zweedse les. Met de hulp van mijn 2 tafelgenoten (de klasordening is 4 banken in een vierkant tegen elkaar geschoven) helpen mij waar nodig met de vertalingen, en de leerkracht is ook heel vriendelijk, dus ik denk dat het wel in orde komt bij die les.
Dan is er natuurlijk nog de dansles. Midden februari is er een groot dansfeest voor de 2e jaars (mij inclus, want ik ben ook een 2e jaars). Op dat dansfeest komen alle 2e jaars in galakledij dansen voor ouders en medestudenten. Het is een traditie in de Finse scholen. De 2e jaars vieren dat ze vanaf dan de oudste van de school zijn, want de 3e jaars studeren bijna allemaal af in januari. De meisjes dragen klassieke lange galajurken, de jongens zijn in kostuum. De dans duurt zo'n halfuur en het zijn allemaal klassieke dansen. Zo'n dansen vragen natuurlijk wel wat oefening. Daarvoor zijn de danslessen in het 3e jakso dus bedoelt. Omdat ik mee ga doen aan de dans, heb ik mij dus ook ingeschreven voor die danslessen.
1 probleem, ik heb nog geen danspartner. Ik had al een paar weken geleden aan een vriendin gevraagd of zij eens kon rondhoren welke jongen nog geen partner hadden, maar ze was het vergeten :p. En zelf op een onbekende jongenafstappen, dat vind ik toch ook maar niks ze. Niet dat ik verlegen ben of zo, maar als ik een jongen voor en dans vraag, dan zou ik die graag toch op zijn minst een beetje kennen. En aangezien Finse jongens nooit iets tegen mij zeggen, ken ik dus bijna geen enkele. En de toffe jongens die ik ken, die hebben natuurlijk al een partner :p. Maar een paar meisjes van mijn klas, waar ik redelijk goed mee overweg kan, hebben gezegd dat ze een partner voor mij gaan zoeken en dat ik mij geen zorgen hoef te maken. Dus ik vertrouw voorlopig op hen (al maak ik me toch een beetje zorgen, stresskip dat ik ben :p). Maar de 1e dansles heb ik dus maar met Agustina gedanst, die ook nog geen partner heeft (er waren trouwens nog 2 meisjes die ook geen partner hadden), en dat was nog wel leuk :D. We hebben afwisselend man en vrouw gespeeld en af en toe eens goed gelachen. In het slechtste geval kan ik nog altijd met haar dansen, maar dat wil ik liever niet. 1) dat ziet er toch niet zo chic uit, en 2) Agustina is veel kleiner dan mij, dat wilt dus zeggen dat ik de mannenrol op mij moet nemen, en daar heb ik echt geen zin in!
Tot zover mijn lessenrooster. Vrijdagavond was heel gezellig. Na school (en de vermoeiende en ietwat stresserende dansles) ben ik samen met mijn gastgezin in Entresse (het shopping center in Espoo keskus) in een mexicaans restaurant gaan eten. Heel lekker, en zalige tortilla's dat ze daar hadden! En juist toen ik klaar was met eten, zie ik dat ik een berichtje heb gekregen van Sophie met de vraag of ik meega naar Bella (een van mijn Finse vriendinnen). Sophie zou de bus pakken in Espoo keskus in zo'n 10 min. Dat was dus allemaal perfect getimet! Want ik was al in Espoo keskus en ik kon gewoon zo de bus opstappen. Het was een heel gezellig avondje bij Bella, Saara (een andere Finse vriendin) was er ook en ik er waren nog 2 jongens, Nico en Steven en een meisje Anika (ik ben niet zeker van haar naam) en die waren ook heel tof. We hebben met z'n allen scary movie 2 gezien en Bella, Steven & Saara hadden lekkere brownies gemaakt :D.
Het weekend was niet zo interessant, ik heb voornamlijk geslapen :p. Ik had dringend nog eens wat extra slaap nodig, zo'n uitwisselingsjaar is echt veel vermoeiender dan het lijkt! Morgen heb ik geen school, want dan is het onafhankelijkheidsdag en dus verlof. Deze namiddag was het de onafhankelijkheidsviering op school. ja, ze vieren dat hier dus echt. In België stelt de nationale feestdag niet veel voor, maar ja, de Belgen zijn nu eenmaal niet zo nationalistisch. maar hier is die dag dus wel belangrijk. En op school werd er dus een uur vrijgemaakt om dat te vieren. Het was ook ineens de diplomauitreiking voor de studenten die nu al afstuderen (ja het systeem van afstuderen hier is ook voor mij nog altijd een raadsel). Het was voornamelijk saai. Het enige positieve aan die viering was dat we achteraf vroeger naar huis mochten.
Deze namiddag heb ik vooral besteed aan het inpakken van kerstcadeautjes en het schrijven van briefjes. Ja, ik weet het, brieven zijn heel ouderwets en niemand stuurt tegenwoordig nog brieven, maar ik vind dat gewoon veel persoonlijker dan een simpel mailtje te versturen. Waarschijnlijk ga ik mij daarmee morgen ook nog bezighouden, en misschien ook nog wat kerstkaartjes maken.
En dus, terwijl ikdaarstraks voor mijn computer een briefje zat te schrijven, viel ineens mijn oog op een facebookpost van iemand van mijn klas 'snow, I missed you babe, welcome back'. Dat meisje woont ook in Espoo, dus dat kon maar 1 ding betekenen. Ik kijk eens goed door het raam (best moeilijk, want het was al pikdonker buiten), en ja hoor, ER VIELEN DIKKE VLOKKEN SNEEUW NAAR BENEDEN!!!!!! JOEHOE!!!!!! Het was echt kei hard aan het sneeuwen!!!! Ikke meteen vol enthousiasme op facebook posten dat het sneeuwt en dan snel mijn brief afschrijven omdat daarna naar buiten te gaan. Een 15tal minuutjes kijk ik terug naar buiten en wat zie ik? IN MINDER DAN EEN HALFUUR TIJD HEEFT ER ZICH EEN SNEEUWLAAG VAN 5CM OP DE GROND GEVORMD!!!!!! Dat is de gemiddelde sneeuwval in België! In een halfuur tijd! Ik heb mijn brief gelaten voor wat het was, meteen mijn jas, mijn sjaal, mijn handschoenen en mijn schoenen aangetrokken voor een korte, gezellige wandeling door de sneeuw.
Terwijl ik rustig door de verse sneeuw wandelde, besefte ik weer hoe dol ik eigenlijk ben op sneeuw. Sneeuw is een van de redenen dat ik ervoor gekozen heb om naar een de Scandinavische landen te gaan. Het was al donker, maar door de sneeuw, lijkt alles ineens een stuk lichter. De kerstverlichting die hier al een paar weken brand, krijgt door de sneeuw nog meer kerstsfeer. De sneeuw die kraakt onder je voeten als je wandeld en al die vlokjes die uit de lucht komen vallen, ik vind dat fantastisch. Ik heb een halfuurtje buiten rondgewandeld en ik heb er echt met volle teugen van genoten. Ik was zo blij als ee klein kind, en dan bedoel ik letterlijk, want ik heb me tijdens mijn sneeuwwandeling hier en daar eventjes laten gaan (gelukkig was ik alleen) :p. Ik heb sneeuwballen tegen een boom gegooid (en ook een paar ernaast, ik kan niet zo goed mikken), ik heb een mini sneeuwman gemaakt (er lag nog niet genoeg sneeuw voor een grote), ik heb een sneeuwengel gemaakt op het voetbalpleintje in onze buurt, ik heb sneeuwvlokken gevangen (ze waren echt groot!), en ik heb vol enthousiasme in de sneeuw rondgehuppeld. :D Noem mij kinderachtig, het kan me niets schelen, ik hou gewoon van sneeuw en aangezien ik hier geen klein broertje of zusje heb om mee in de sneeuw te spelen, amuseer ik me maar op mezelf é. :D Tegen de tijd dat ik terugkwam van mijn wandeling was het ondertussen al wel opgehouden met sneeuwen. Ik hoop dat de sneeuw toch zeker een paar dagen blijft liggen en dat het snel opnieuw begint te sneeuwen (dat is stukken beter da die vieze regen die we de laatste dagen hebben gehad).
Deze vrijdag organiseerd Tiiu bij ons thuis 'pikkujoulu', 'kleine kerstmis'. Dat feest wordt gevierd 1 maand voor Kerstmis. Ari en Päivi gaan naar het zomerhuisje in Hamina, dus Tiiu en ik hebben het huis voor ons alleen :D. We nodigen allebei een paar vrienden uit en dan majen we het hier gezellig. Een goeie gelegenheid om een beetje closer te zijn met mijn gastzus. Ik heb er zin in. Vrijdag is trouwens ook de verjaardag van Daniel, mijn Columbiaanse vriend. Hij wordt 18, maar hij heeft geen idee wat hij wil doen voor zijn verjaardag. Ik heb alleszins een cadeautje voor hem, Belgisch bier natuurlijk :D. Is er een beter cadeau dat een Belgisch meisje aan een jongen die 18 wordt kan geven? Ik denk van niet :p.
Nog heel veel groetjes vanuit het nu eindelijk ondergesneeuwde Espoo in Zuid-Finland
Er is weeral het één en ander gebeurd de afgelopen week, het wordt weer eens tijd dat ik nog eens wat post op mijn blog :)
Eerst en vooral: Ik ben weer helemaal genezen :). Geen gehoest meer en geen keelpijn. Mijne neus zit wel helemaal dicht, maar dat is altijd aan het begin van de winter. Niets aan te doen. Ik ben wel nog altijd een beetje vermoeid, maar dat heeft ook met het weer te maken. Het is heel lang donker en als het dan licht is, is het grauw en somber. Je zou voor minder goesting hebben om in uw bed te kruipen :D.
Vorige woensdag was mijn Duitse vriendin Sophie jarig. Haar feestje was echt heel gezellig! We zijn eerst een DVD gaan huren in Entresse (een klein shoppingcenter in Espoo Keskus) en daarna naar haar thuis gegaan om gezellig DVD te kijken en VEEL te eten. De gastouder van Sophie hadden zoveel gekocht! Niet normaal! Een grote cake, koekjes, popcorn, chips, minimarshmallows, chocolaadjes, worstjes, frikandellekes, .... Ja, ik heb de woensdagnamiddag echt te veel gegeten! Maar op een feestje mag dat ^^. We hebben dus ook nog een DVD gezien, Bad teacher. Ik had die film al gezien in de cinema ergens in juli. Eigenlijk was die film de laatste film die ik gezien heb ik België en tijdens dat uitstapje was het voor het laatst dat ik mijn vriendengroepje van school zag voor ik vertrok. Dus het was wel leuk om die film nog eens terug te zien :D.
De dag daarna had ik mijn eerste examen (de 2e examenperiode sinds ik hier ben). Ik had natuurlijk niets gedaan nadat ik teruggekomen was van het feestje van Sophie :p. Maar ik had Engels dus dat was ook niet zo direct nodig. Ondertussen heb ik al mijn examens al gehad. Donderdag Engels, vrijdag Wiskunde (nog nooit was een wiskundeexamen zo simpel) en zaterdag nog eens engels. Vandaag moest ik ook eventjes naar school, om een schrijfopdracht voor geschiedenis af te geven (in plaats van het examen te moeten doen). Morgen en woensdag heb ik dus 2 daagjes vrij en dan vlieg ik er weer in voor het volgende jakso!
Gisteren, zondag dus, was er op het werk van Ari een soort kinderkerstfeest. Ja, ik weet dat het nog een maand duurt voor het Kerstmis is, maar de Finnen zijn al volop into Kerstmis. Vorige week zondag, toen Sinterklaas aankwam in Gent, Deed de Kerstman zijn interde in Helsinki! Ik ben gaan kijken, maar het stelde niet zo veel voor. Een half uur wachten in de kou voor 15 minuutjes passerende oude auto's met kerstslingers, das echt niet de moeite waard. Een maand voor Kerstmis (nu dus) worden er al 'voorkerstfeestjes' gegeven. Waarom? Omdat Finland het land van de Kerstman is zeker?
Nu, dat kinderkerstfeest op het werk van Ari was echt fantastisch! Het hele gebouw was omgetoverd tot een kinderspeelparadijs! 1 van de trappen was ingepakt met karton en deed op die manier dienst als reuzeglijbaan. De plafond van de refter hing vol met ballonnen, de kinderen konden er meenemen zoveel ze wilden. Allerlei kleine kamers waren omgetoverd tot verschillende speelhoeken, er was een Muumikamer, een Pipi Langkouskamer, een legokamer, een WI-kamer (voor op de WI te spelen dus) een kamer om tekeningen te maken voor de kerstman, ... Er was een plek waar ze met mandjes cadeautjes konden vissen, er werd geschminkt, 1 van de zalen was zelfs omgetoverd tot cinemazaal waar men ice age 3 kon zien! Snoep, koekjes, ijsjes, popcorn en frisdrank à la volonté. En beneden in de ondergrondse parking stonden 3 draaimolens (allé, van die treintjes). En het geweldigste van al: ALLES WAS GRATIS!!!!!!
Dat feest wordt elk jaar georganiseerd voor de families van de werknemers en de klanten van Ari's bedrijf. Tiiu en mij was gevraagd voor de bediening van een van de treintjes beneden op de parking. We hebben daar 2 u gestaan, en ik heb mij echt goed geamuseerd. Ik hou echt van kindjes en ik word er altijd blij van als ik ze zie lachen en plezier hebben. Bovendien stond ons treintje vlak bij het popcornkraam, ideaal dus ^^. Ik vond het alleen heel erg jammer dat ik zelf niet meer een van die kindjes was. Ik zou gegarandeerd de dag van mijn leven gehad hebben. Het zou fantastisch zijn om daar rond te lopen samen met Shelsey en Iluna, mijn 2 kleine pleegzusjes, ze zouden het fantastisch gevonden hebben. :)
Geen Shelsey en Iluna, wel Rasmus en Saku, 2 van de kleinkinderen van Ari en Päivi. Ze waren 's nachts bij ons blijven slapen en gingen vol enthousiasme mee naar het kinderkerstfeest. De vorige keer dat ik ze had gezien, hadden ze niet zo veel tegen mij gezegd. Maar dit weekend was echt heel leuk. Zaterdagavond kwam Rasmus naar mij om mij een stickerboekje te tonen dat heij had gemaakt. Eerst was hij een beetje verlegen, maar toen hij doorhad dat ik echt aan het luisteren was (ten minste ik deed mijn best, mijn Fins is echt nog niet fantastisch), begon hij vol enthousiasme te vertellen wat er allemaal te zien was. 'Isoisi tanssi pöytässa' 'De grootvader danst op de tafel' :D. Een beetje later kwam Saku er ook bij staan en de 2 jongens begonnen samen te lachen. Hoewel ik lang niet alles heb begrepen wat ze zeiden, vond ik het wel heel leuk dat ze tegen mij praatten :).
Ik heb dus een leuk weekendje achter de rug, en ook vandaag was absoluut geslaagd. Want ... HET HEEFT VOOR HET EERST GESNEEUWT!!!!! Einndelijk! Ok, het stelde eigenlijk echt niets voor. Het duurde helemaal niet lang en er is helemaal niets blijven liggen. Maar sneeuw = sneeuw! Sophie en ik zaten deze morgen in de trein op weg naar Sello. We hadden ons opstel van geschiedenis gaan afgeven voor geschiedenis en hadden allebei geen goesting om naar huis te gaan. Dus besloten we maar om in alle vroegte eventjes te gaan shoppen, want we hebben allebei nog kerstcadeautjes nodig. Dus wij om half 10 in de trein. Terwijl we aan het wachten waren op de trein was het al aan het regenen. Maar toen we in de trein zaten, keek ik naar buiten terwijl de trein stopte in een station en ik merkte enkele miniscule witte spikkeltjes op.
IS THAT SNOW? SOPHIE, DID YOU SEE THAT? THAT IS NO RAIN!
*Sophie kijkt verbaast door het raam*
YEAH, I SAW IT TOO?!
IT IS SNOWING!!!!!
AAAAH :) :) :) !!!!
*Kaat en Sophie worden histerisch van enthousiasme en de rest van de wagon kijkt verstoort op*
Toen we in Leppävaara aangekomen waren was het jammergenoeg al opgehouden met sneeuwen :(. Van de eerste sneeuw is er dus niets meer te zien, en het is best mogelijk dat de overgrote meerderheid van de inwoners van Espoo het niet eens gezien hebben. MAAR HET HEEFT GESNEEUWD! Ik heb het gezien! En dat heeft mijn humeur dus echt helemaal opgekrikt. Ik was de laatste dagen een beetje down. Het is snel donker, ik ben moe en door de examens zit ik veel thuis en er valt hier nogal weinig te doen. Maar de sneeuw heeft mij zo vrolijk gemaakt! Zelfs die enkele onnozele kleine witte pluisjes hebben ervoor gezorgd dat ik er weer eventjes tegen kan. Als de sneeuw nu ook zou blijven liggen, dat zou pas fantastisch zijn! :D
Na het voorval in de trein zijn Sophie dus gaan shoppen. We hebben ontdekt dat de winkels in Sello pas om 10u opengaan, maar dat Subway al vroeger open is xD. We hebben dus eerst een lekker broodje gegeten en daarna hebben we gezellig rondgewandeld in het shoppingcenter. Ik heb een kerstcadeautje voor Tiiu gevonden :). Nu moet ik alleen nog iets leuks voor mijn gastouders vinden en mijn kerstinmkopen zijn rond. Maar ik heb echt geen idee wat ik aan hen moet geven. Ik vroeg gisteren aan Tiiu of zij wist wat Ari en Päivi leuk vinden, haar antwoord was: 'Oh, they like everything'. Heel leuk, maar daar ben ik dus niet veel mee -_-' Iemand een ideetje??? Ik heb voor mezelf een paar superwarme winterkousen aangeschaft, van MUUMI! :) Ze zijn zooooo mooi en aangezien ik toch dikke sokken nodig zal hebben deze winter, kon ik ze niet laten liggen. :)
eventjes een kort berichtje, want het is al laat en zoveel is er niet echt gebeurd sinds nu en mijn laatse blogberichtje. Maar aangezien ik vandaag exact 3 MAANDEN in Finland ben, vond ik dat het toch nodig was om nog vlug eventjes iets te posten :).
De afgelopen week was ik dus ziek, van woensdag tot vrijdag ben ik ook niet naar school geweest. Ik heb dan ook niet veel meer gedaan dan geslapen, voor de tv gehangen en veel thee drinken (dat is goed tegen de keelpijn). Vandaag voel ik mij al stukken beter, ik hoest minder en ik heb mijn stem terug. Donderdag en vrijdag kon ik namelijk echt helemaal GEEN geluid produceren met mijn stembanden. Papa en mama hebben donderdag een poging ondernomen om met mij te skypen, maar ik kon echt NIETS zeggen, ik heb alles moeten typen, Kunt ge u voorstellen hoe moeilijk het voor u zou zijn als ge 2 dagen lang echt niets kunt zeggen (allé, op een fluisterend toontje na). Kunt ge u dan voorstellen hoe moeilijk het dan moet zijn voor MIJ? Ik bedoel, praten is mijn hobby :D. Bovendien had mijn gastvader de ongeloofelijk vervelende neiging om ook te beginnen fluisteren als ik iets vroeg. Ja sorry dat ik niets kan zeggen é! Maar mijn OREN zijn nog perfect in orde! (ik werd er nogal zot van).
Maar nu gaat het dus al stukken beter, Mijn stem is nog niet helemaal wat het moet zijn en ik voel me nog niet helemaal tiptop in orde, maar ik denk dat ik tegen maandag wel weer in staat zal zijn om terug naar school te gaan (ik heb toch maar les tot 13u). Bovendien beginnen volgende week donderdag de examens, en ik heb geen zin om examens in te halen.
Mijn gezinnetje in België is momenteel op sportweekend met scabazoe (voor diegene die dat niet weten, mijn ouders hebben een sportclub voor gehandicapten, waar ik al va kinds af aan bij meehelp). Ik vind het echt heel jammer dat ik dat allemaal moet missen, zeker nu mijn eigen weekend zo saai is (der valt echt niets te doen als je ziek bent :s). Maar ik heb daarstraks nog vlug eventjes een bezoekje aan hen gebracht via skype :D. Niet lang, want de verbinding hier had weer geen zin om naar behoren te werken (ik heb er Ari vandaag over aangesproken, want volgens mij is er echt iets mis mee, de verbinding valt echt om de haverklap uit), maar ik heb er echt wel deugd aan gehad om al die bekende gezichtjes nog is terug te zien. Ook al was het maar voor heel eventjes en was het maar via skype (danku papa voor uw leuke ideetje! :D).
Ik denk dat ik het vandaag hierbij ga laten en stilletjes aan in mijn bed ga kruipen. Maar voor ik dat ga doen nog even 1 ding:
Het is weeral een tijdje geleden sinds ik geblogd heb. Nochtans was zijn
er de afgelopen dagen weer heel leuke dingen gebeurd. Maar ik vind het altijd
moeilijk om te beginnen aan een blogberichtje te schrijven omdat het zoveel
tijd in beslag neemt. maar vandaag heb ik zeker genoeg tijd, want ik ga vandaag
niet naar school. Nee, ik spijbel niet :p. Maar ik ben ziek L.
Anderhalve week geleden, zaterdag 5 november, was het de AFS Halloweenparty.
We moesten verkleed komen, maar natuurlijk had ik geen verkleedkleren (toen ik
mijn koffer maakte had ik niet het idee van Oh, ik moet verkleedkleren
meenemen, want ik zal misschien uitgenodigd worden voor een Halloweenfeesteje!)
Maar ik had enkele weken geleden in Jämsä een paar spinnenoorbellen gekocht
(met swarovski diamantjes erin, I <3 swarovski :D). Dus ik deed die in, en
tekende met eyeliner een spinneweb op mijn wang, dat er wonder boven wonder
echt goed uitzag (al zeg ik het zelf ^^)! Ik dus met de trein op weg naar
Helsinki, om van daaruit de metro en dan de bus te nemen. Blijkbaar hadden een
paar Finnen nog nooit een primitieve Halloweenvermomming gezien, want mijn
spinnewebbewang werd een paar keer heel raar bekeken :p.
De Halloweenparty zelf was echt heel leuk en heel gezellig. Er waren
niet zo heel veel mensen, maar de sfeer zat er echt in. Dat kwam voornamelijk
dat het huis waar het feestje gehouden werd, bij de gastouders van Imma, was
echt in Halloweenstijl. Maar ECHT! ALLES WAS HALLOWEEN!!! Elk horizontaal
oppervlak in het huis was volgestouwd met de vreemdste halloweenspullen. Er was
een legernet over het plafond hangen met allemaal spinnen erin. Er plakten
halloweenstickers overal. Het behangpapier was aangepast aan Halloween. ER WAS
ZWART WC-PAPIER!
De gastfamilie van Imma doet verschillende Halloweenfeestjes in hun
huis, al sinds 95. Ze doen er 3 weken over om alles in orde te krijgen en
leven dan de volgende 5 weken in een Halloweenhuis! Voor ons halloweenfeestje
was dat natuurlijk best cool, maar i zou het toch maar vreemd vinden om daar 5
weken in te wonen. Imma heeft dit jaar echt genoeg Halloween gehad :p.
Bovendien hadden ze ook kei veel verkleedkleren. Diegene die geen verkleedledij
bij hadden (wat de grote meerderheid was), onder ander ik, konden dus iets uit
het zolderkamer de halen. Sfeer gegarandeerd dus :D.
Het feestje duurde tot 12u en het was echt heel leuk. De eerste keer
hier in Finland dat ik nog eens echt gedanst heb en er was echt een OVERVLOED
aan eten. Ik had samen met mijn gastzus Tiiu Halloweenmuffins gemaakt en die
waaren heerlijk! En voor de rest waren er nog heel veel andere lekkere
gerechtjes. En er waren ook een aantal uitwisselingsstudenten die ik nog niet kende (niet van afs, of van een ander district) en het was heel leuk om die te ontmoeten :D. Ik heb mij dus echt kostelijk geamuseerd op de afsparty!
De volgende dag zondag de 6e, samen met mijn gastgezin gaan eten
bij een nonkel (ik denk dat het de nonkel was, al leek hij helemaal niet zo oud
dus misschien heb ik mij vergist) van Ari. Daar kwam ook de dochter met de 3
kindjes mee-eten. Heel vriendelijke mensen, de dochter van de gastheer was
vroeger op uitwisseling geweest in Duitsland, dus ze was heel nieuwsgierig naar
mijn ervaringen. En het eten was lekker J.
En dan toen we die zondagavond naar huis reden (ik dacht ten minste dat
we naar huis gingen), kreeg ik eventjes een cultuurshock. Mijn gastouders
parkeerden de de auto namelijk bij een kerkhof. Om zeven uur s avonds, dat wil
zeggen, in den pikken donkere. Ik ben echt niet bang om in het donker op een
kerkhof rond te wandelen (al ben ik er zeker van dat heel wat Belgen dat wel
zijn), maar dat is niet iets wat je in België zou doen (ondermeer ook omdat de
meeste kerkhoven s avonds gesloten zijn). Dus ik stond een beetje versteld en
reageerde een beetje lichtelijk geshokeerd. Waarop mijn gastouders mij
verwonderd en vol onbegrip aankeken. Kennelijk is het dus de meest normale zaak
in Finland om s avonds op een kerkhof rond te wandelen. We waren ook niet de
enige die daar waren, er waren eigenlijk opmerkelijk veel mensen. Bovendien
brandde er op bijna elk graf een kaarsje.
Je moet het niet verkeerd opvatten, m aar ik heb iets met kerkhoven. Ik
raak altijd aangedaan van de rust en vredigheid die over een kerkhof heerst. En
ook hier, in de donker, met al die kleine lichtjes die overal om ons heen
oplichtte. Het was helemaal geen griezelig donker kerkhof. De lichtjes waren
zelfs bijna verwelkomend. Ze straalden die rust en vredigheid uit waar ik zo
door betoverd wordt. Alleen was het gevoel op een of andere manier sterker door
de nacht die verdreven werd door de kleine vlammetjes. Klinkt allemaal
misschien maar vreemd (Ik zie Joyce of den Bert nu al voor hun computer zitten
en denken, ja Kaat, doe maar dramatisch xD), maar ik probeer gewoon het gevoel
te beschrijven dat ik toen op dat moment had. Want dat deed toch eventjes iets
met mij, en het was weeral een bevestiging dat Finland toch, ook al is het ook
een EU land, meer van België verschilt dan op het eerste zicht lijkt.
Mijn gastvader vertelde mij achteraf dat die kaarsjes er natuurlijk niet
altijd zijn. Die waren er nu vanwege het Allerzielenweekend. En op Kerstavond
is het de traditie dat je met het hele gezin naar het kerkhof gaat (in het
donker), daar een lichtje aansteekt bij het graf van je naaste, daarna naar
huis gaat en aan het kerstmaal begint. Helemaal anders dan in België dus.
Dan de volgende dag, maandag was het behoorlijk koud. s avonds was het
al goed aan het vriezen. Dus toen ik die avond om 19u samen met mijn vrienden
van mijn Finse les terugkwam had alles een mooi wit rijmlaagje. En Daniel, van
Columbia, flipte echt (er is geen ander woord voor) :D. Hij woont natuurlijk in
Columbia dus hij hda van zijn hele leven nog nooit zoiets gezien. We passeerden
een vuilbak waarop de bovenkant een dun laagje ijs lag, en heeft daar zon 5
minuten gestaan, gewoon om met zijn vinger erover te gaan. Hij was zo
enthousiast als een klein kind. Echt schattig :D. En dan met zijn vinger over
het wit op de autodaken gaan. Op zon moment besef je dat iets wat jezelf als
doodnormaal beschouwd voor anderen zoveel kan betekenen. Ik vraag mij af wat
hij gaat doen als hij voor de 1e keer sneeuw ziet. ^^
Ok, dan gaan we nu eventjes een weekje verder: vorige zaterdag, de 12e,
ben ik met mijn gastfamilie naar de liveuitzinding van Talent Suomi gegaan!
De titel zegt het al, het is de bekendste talentenshow hier in Finland. Heel
populair en zelf kinderen mogen eraan meedoen (waar ik zelf absoluut tegen ben,
6-jarige kleine meisjes, hoe goed ze ook kunnen zingen, horen niet onder druk
te staan van al die cameras en al die kijkende mensen). Mijn gastvader had dus
tickets bestelt voor de liveshow, die in Helsinki is. Het was een ervaring,
zelfs in België ben ik nog nooit naar een liveuitzending van tv geweest, en ik
ben heel blij dat we gegaan zijn. Ik denk niet dat onze gezichten echt in beeld
zijn geweest, maar het was heel tof om eens te zien hoe zon liveshow in elkaar
steekt (zo ben ik bijvoorbeeld te weten gekomen dat de camera altijd de zelfde
mensen met een spandoek filmt, waardoor het lijkt alsof er kei veel supporters
in de zaal zitten xD).
Momenteel gaat het met mij niet zo heel
goed. Ik heb weeral eens een astma-aanval :(. maar ik ben eigenlijk best fier
op mezelf, want het is al sinds Pasen geleden dat ik nog eens zware last heb
gehad. En gezien de stress van de laatste maanden vind ik dat ik het heel goed
volgehouden heb. De rede dat ik nu last heb, is waarschijnlijk het opkomende
winterweer enz. Ik ben vandaag dus niet naar school gegaan en ik kom net terug
van een doktersbezoek samen met mijn gastmoeder. Ze hebben hier geen
huisdokters, maar je gaat naar een gebouw waar er allemaal dokters bij elkaar
zitten. Er is een receptie waar je moet aanmelden en moet betalen. Ik dacht
eerst dat we in een ziekenhuis terecht gekomen waren, maar dat bleef dus niet
het geval xD. Daarna naar de apotheker voor cortisonepilletjes. Dat was ook
best interessant. De mensen die achter de balie zitten hoeven geen medicijn te
pakken. Er is een soort systeem zoal bij een drankautomaat. Een machine pakt
het nodige doosje en dropt dat dan in een bakje. Jaja, Finland is best
gesofysticeerd!
Ik vrees dat morgen school er toch nog
niet in zit want momenteel voel ik mij nogal beroerd :S. Je hebt voor school
trouwens geen afwezigheidsbriefje van de dokter nodig. De ouders melden gewoon
op het internet dat je ziek bent, en dat is voldoende. Echt alles gebeurd hier
via het internet! Neem een Fin zijn computer af, en zijn wereld stort in! :D
Voorlopig staat er nog niets op het
programma voor de volgende weken. Ik heb het nu een aantal weken heel druk
gehad, maar nu is het dus terug een beetje rustiger. Positief, maar langs de
andere kant wil dat ook zeggen dat er weer tijd over is om mij een beetje te
vervelen (zeker als je de hele dag thuis zit met niets anders op de tv dan
onbegrijpelijke Finse programmas en verkooptv) maar dat komt allemaal wel in orde.
Zo heb ik ten minste tijd om een beetje tijd om bij te benen met mijn blog en
mijn fotos op facebook (zelfs de fotos van Stockholm staan er nog niet op,
schandalig Kaat!)
Ondertussen blijf ik wachten op een
regering voor België en hopen dat die er is als ik terugkom (want komáán zég!
Da blijft maar duren!). En hopen op sneeuw! Want die wordt verwacht op het
einde van de week :D. Ik heb echt behoefte aan sneeuw, want het is hier al vroeg
donker (16.15u plaatselijke tijd) en sneeuw zou alles een beetje opfleuren.
Nog heel veel groetjes vanuit Zuid-Finland
en tot de volgende!
Ik had
gisteren een ZAAAALIGE dag!!! IK HEB IN HELSINKI 2 VLAMINGEN ONTMOET!!!!!
we zullen
misschien best eventjes beginnen bij het begin. Gisteren was het de 2
ontmoeting met de afsers (het weekend niet meegerekend). The amazing race,
was de beschrijving. Een korte samenvatting voor een wandeling door Helsinki
met hier en daar een paar opdrachtjes. Heel leuk eigenlijk.
De race
begon om 14u aan het station van Helsinki. Ik kwam met de trein van Tuomarila
en toen ik bij de groep aankwam wist ik eerst niet voor de volle 100% of ik wel
juist was. De helft van de mensen die er al waren, had ik nog nooit gezien. Dit
bleken dus de AFS vrijwilligers te zijn die de wandeling in elkaar hadden
gestoken. Heel toffe mensen, veel meer open-minded dan de gemiddelde Fin :D. De
rede daarvan is natuurlijk dat zij zelf al met AFS zijn weggeweest, en het is
een algemene regel: wie met afs meegaat, is open-minded (en ik denk persoonlijk
dat ik daar zelf geen uitzondering op ben :p).
Ik zat in
de groep met Sara (mijn goeie vriendin van de Finse les), Tatiana (Italië),
Molly (Venezuela) en nog nen Italiaanse jongen. Ik ben zijn naam vergeten xD.
Hij behoord niet tot het Espoo-Helsinki Chapter, maar hij was uitgenodigd door
de andere Italiaanse jongen, Francesco (vraag mij niet waarom). Dus ook in deze
kleine groep waren de italianen weer eens in de meerderheid :P. Maar het was
een hele leuke groep en we hebben ons die namiddag dus echt goe geamuseerd.
Maar het
ging al direct fout. Niet echt onze schuld, want 2 afs vrijwilligers moesten
ons naar het beginpunt van onze wandeling begeleiden, maar dat liep dus niet
helemaal zoals verwacht. We waren niet echt verkeerd gegaan, maar de tram die
we genomen hadden was in de verkeerde richting gedraaid. Dus moesten we de tram
terugpakken, en toen kwamen we aan de juiste halte, maar om de een of andere
bizarre rede ging de deur niet open (we verdenken de tramchauffeur, al hebben
geen idee waarom die de deur niet zou opendoen). Dus moesten we de tram nog
eens terugpakken om eindelijk aan onze oorspronkelijke bestemming aan te komen.
Met als gevolg dat ons groepje dus al met een serieuze vertraging startte.
We hebben
de trappen voor het parlementshuis geteld (46), gedanst voor geld op het plein
voor het grootste shopping center van Helsinki (de macarena, en we hebben 25
cent verdient, die we bovendien gekregen hadden van een afs vrijwilliger xD),
we hebben Molly de lelijkste H&M look ever gegeven, we hebben mensen naar
een Finse mop gevraagd, een Finse film in de cinema gezocht en in een
restaurant gevraagd of ze voor ons een ei konden koken. Plezier verzekert! :D
Vanwege
onze vertraging in het begin (en ook ergens haverwege omdat de afs vrijwilligers
in de H&M zaten terwijl we die zochten. Omdat we die dus niet zagen zijn we
er een heel stuk voorbijgelopen, om ze dan eindelijk op de terugweg te vinden)
kwamen wij dus als laatste aan. Geen prijs voor ons dus, die ging naar de groep
van Daniel.
Normaalgezien
zou de race tot 18u duren, maar het was al gedaan rond 17.15u. Een aantal van
de afsers moesten al door, en een aantal van de italiaanse crew wilden samen
iets gaan doen (toffe mensen die italianen, ma ze klitten zo samen) maar de
meeste, mij inclus, zijn met zn allen nog naar de MC Donalds gegaan. En ik ben
echt blij dat ik dat heb gedaan, anders had ik Wout dus nooit ontmoet.
Wonder
boven wonder had ik helemaal geen honger toen we in de MC Donalds aankwamen. Ik
bedoel, vanaf het begin dat ik hier in Finland ben eet ik echt veel. Ik ben nu
in 2 maand tijd iets meer dan een kilo bijgekomen (wat nog redelijk meevalt,
Agustina vertelde mij dat ze niet meer in de jeansbroeken past die ze van
Argentinië heeft meegebracht, dat probleem heb ik nog niet, en dat wil ik graag
zo houden). Maar ik heb dan maar iets te drinken genomen en we hebben gezellig
met elkaar gebabbeld. Ik heb zo ook de tot hier toe nog onbekende afs
vrijwilligers beter leren kennen. Maar leuke babbeltjes met afsers is echt
niet moeilijk, dat gaat altijd vanzelf.
En op een
bepaald moment was Kevin, de Japans ogende jongen uit Duitsland (door ons The
Japanese guy genoemd :p) een discussie aan het voeren met een vrijwilligster
die naar Oostenrijk was geweest, over welk land beter was. Kevin was aan het
pochen over Duitsland, dus ik besloot die vrijwilligster bij te vallen.
Commentaar van Kevin natuurlijk: You Belgium people dont even have a
gouvernment. Waarop ik met mijn veel te luide stem antwoordde: I KNOW WE
STILL DONT HAVE A GOUVERNMENT, BUT WE HAVE EVERYTHING WE NEED. WE HAVE BEER,
CHOCLATE, .... 2 seconden later staat er iemand achter mij. Excuse me, are you from Belgium?
Yes Nederlands? Ja! En ik kon niet anders dan denken: WA? ZALIG, DIE SPREEKT NEDERLANDS!
In ons AFS
chapter zijn er heel veel Italianen, die onderling zo veel italiaans kunnen
spreken als ze willen. Er zijn ook heel veel Spaanssprekende mensen, die kunnen
dus ook altijd met elkaar praten. De meeste van mijn vrienden kunnen altijd wel
op een of andere manier eens met iemand in hun eigen moedertaal spreken. Ik zeg
niet dat ze dat daarom altijd doen. Nee, mijn vrienden doen heel veel moeite om
Engels/Fins te spreken. Maar zij hebben de MOGELIJKHEID om hun eigen taal te
spreken en de KEUZE om dat wel of niet te doen. Ik heb die keuze niet. Ik kan
niet anders dan Engels of Fins te spreken (in geval van Fins, proberen te
spreken). Ik weet zeker dat mijn vrienden allemaal al het gevoel hebben gehad
dat ze zich niet goed kunnen uitdrukken. Maar weinigen van hen weten hoe het is
om echt met niemand je eigen taal te kunnen spreken (klinkt allemaal nogal
dramatisch, ik weet het, maar het is gewoon waar). Je kunt natuurlijk skypen,
maar dat is echt niet hetzelfde. Dus dan kunt ge u wel voorstellen dat het
gewoon fantastisch als ge ineens totaal onverwacht iemand tegenkomt die
dezelfde taal spreekt als gijzelf.
Het is dus
bewezen, een luide stem heeft zo zijn voordelen :D. Als ik niet zon
volumineuze stem had gehad zou Wout dus nooit gehoord hebben waarover we aan
het praten waren. En ja, als ge we still have no government en beer and
chocolatehoort, dan weet ge gewoon dat die persoon van België moet zijn J.
Zelfs het ontbreken van een Belgische regering schijnt nog ergens goed voor te
zijn! Wout is van West-Vlaanderen, studeert aan de unif in Gent, maar hij
studeert nu voor een paar maanden in Noorwegen. En nu was hij, en een aantal
anderen, dus in Helsinki. Bleek toch wel dat er tussen die andere 8 studenen,
NOG ne Vlaming zat zeker! Ik ben na de MC Donalds met Wout meegegaan om ook
Jeroen, uit Vlaams-Brabant, te ontmoeten (die in een andere MC Donalds zat :p).
Ik veronderstel dat sommigen van mijn afs vrienden zich afvroegen waarom ik
meeging met iemand die ik nog maar pas ontmoet had ipv met hun mee te gaan
(naar een park, jeuj xD). Wel, zie alinea hierboven ^^.
Ik heb nen
hele toffe babbel gedaan met Wout in Jeroen (in het NEDERLANDS!) en ook de
andere studenten die bij hun waren, waren heel vriendelijk. Jammer dat hun
trein terug naar Noorwegen als gisterenavond vertrok. Maar het was echt heel
plezant. En voor ze vertrokken heb ik nog 2 knuffels gekregen :D. Ik krijg echt
veel te weinig knuffels hier :p! Volgens mij kennen de Finnen het woord
affectie echt niet (lichamelijk contact is al taboe)! En bovendien gaat het
waarschijnlijk weer efkes duren voor ik nog is een andere Vlaming ga
tegenkomen.
En dan, de
kers op de taart, toen ik thuiskwam heb ik samen met mijn gastouders een
NEDERLANDSTALIGE FILM gezien (hij was wel int Hollands, maar ja, in mijn
situatie kunt ge niet al te kieskeurig zijn é xD)! Nothing to lose was de
titel. Niet echt een blockbuster, maar Nederlands is Nederlands. En ik bedoel,
een Nederlandstalige film die op een Finse tv-zender wordt uitgezonden? Dat kan
niet anders dan UITERMATE ZELDZAAM zijn. Het was wel grappig om naar die film
in het Nederlands te kijken met de Finse ondertiteling eronder.
s Nachts
veel te laat gaan slapen, ik had nog veel te veel energie over :p. En ik heb
nog een lang gesprek met Stijn (vriend uit België) op facebook gevoerd. Maar ik
heb vanmorgen toch goed kunnen uitslapen, aangezien het weekend is en de klok
vannacht verzet is (jaja, ook hier wordt de klok een uurtje teruggedraaid), dus
heb ik een uurtje langer in mijn bed kunnen blijven liggen.
Door het
verzetten van de klok is het s morgens natuurlijk niet meer zo donker, maar s
avonds wel. Om 16u begon het al te schemeren! De gastouders van Sophie vertelde
haar dat in de winter Finnen altijd een half uur vroeger opstaan om gedurende
dat halve uur naar een lamp te staren. Klinkt debiel, maar dat is genoeg
vitamine D te hebben. Doordat het zoveel donker is, wordt je blijkbaar ook veel
sneller moe. Ik ben benieuwd hoe ik de volgende maand ga doorkomen, want
november wordt door iedereen die ik hier ken afgestempelt als de zwaarste maand
van het jaar. Donker, en nog geen sneeuw. Maar ik zal mijne plan wel trekken,
zoals altijd :D.
Nog een
laatste dingetje: Ik wil eventjes iedereen bedanken voor alle leuke reacties
die ik krijg op mijn blog. Zowel op de blogberichtjes als in het gastenboek.
Het is nogal moeilijk om al die berichtjes altijd te beantwoorden (wat ik soms
wel doe). Maar ik wil maar eventjes zeggen dat ik al die berichtjes altijd met heel
veel plezier lees en dat ik het echt heel leuk vind om jullie reacties te
krijgen. Dus DANKJEWEL IEDEREEN, en blijven lezen en reageren ;).
heel veel
groetjes,
Kaat
(PS: Ik ben er eindelijk ingeslaagd om fatsoendelijke foto's op mijn blog te zetten, maar ik weet eigenlijk niet hoe ik het heb gedaan, hopelijk lukt het volgende keer ook :D)
Deze zondag heeft Sophie mij en Agustina uitgenodigd
om met haar mee te gaan naar Turku. Ze ging daar samen met haar contactpersoon
van YWU naartoe en die had nog 2 plaatsjes over in de auto :D. We zijn rond 11u
's morgens vertrokken. Ik was behoorlijk moe want ik was de vorige dag samen
met Sara, Bella en Sophie naar Eerika geweest, voor een soort privéfeestje. Dat
was heel gezellig, er waren een aantal leuke mensen en jongens die met ons
praatten! Heel gezellig, maar het was wel 12u 's nachts toen ik thuiskwam. Maar
ik kon nog een beetje bijslapen tijdens de autorit naar Turku, die zo'n
anderhalf uur duurde.
Aangekomen in Turku bracht de contactpersoon van Sophie ons naar het kasteel
van Turku. Terwijl wij het kasteel bezochten, zou zij op visite gaan bij een
tante. Het kasteel was echt een heel mooi, oud gebouw. Turku is een van de
oudste steden van Finland, en is heel lang de hoofdstad geweest, tot er een
grote brad uitbrak en bijna de hele stad letterlijk in rook was opgegaan. Vanaf
toen werd de hoofstad Helsinki. De binnenkant van het kasteel was ook de moeite
waard. Omgetoverd tot een museum met vondsten uit het kasteel. We hebben er
denk ik anderhalf uur rondgelopen en het was zeker de moeite waard.
Daarna hebben we gezellig rondgewandeld door de stad. We wilde naar de markt
gaan, maar jammergenoeg waren ze alle tentjes al aan het afbreken. Maar
rondwandelen is ook heel gezellig. We zijn ook nog eventjes de kerk
binnengegaan, maar blijkbaar was daar een of ander optreden van een koor, dus
zijn we maar terug naar buiten gegaan. De kerk is oud, en in een totaal andere
stijl dan alle andere kerken die ik hier al in Finland heb gezien. En, ook al
was het maar kort, ik ben blij dat ik toch ook eventjes de binnenkant heb
kunnen zien.
Daarna zijn we nog iets gaan eten in een van de vele koffieshops (koffieshops
zijn echt overal in Finland) en dan was het dagje alweer voorbij. Ik hoop dat
ik nog eens de kans krijg om naar Turku te gaan, want 1 namiddag is toch maar
weinig om zo'n rijke stad als Turku te bezichtigen.
Vandaag had ik geen school. Ik was gevraagd, samen met Daniel en Imma, om in
een school in Itakeskus een presentatie te geven over België. Ik heb een nieuw
Fins meisje ontmoet, Siira, die 2 jaar geleden met afs naar Brazilië is
geweest. Haar was ook gevraagd om eventjes te komen spreken. De lerares die ons
gevraagd had om te komen was ook heel vriendelijk. We hebben veel gepraat over
onze verschillende landen, het was heel gezellig. En na de presentaties zijn
Siira, Daniel, Imma en ik nog eventjes in Helsinki blijven hangen om nog iets
te gaan drinken (natuurlijk in een koffieshop). En ik heb daar mijn eerste
koffie gedronken! Het was wel ne koffie gemengd met chocolademelk, maar de
koffie smaakte toch wel het sterkste. Ik vond het nu niet verbazingwekkend
lekker, maar best ok. En ge kunt niet in Finland geweest zijn en niet koffie
gedronken hebben, want Finnen drinken koffie zoals de Britten thee drinken (ok,
die vergelijking is misschien een beetje overdreven, maar toch).
Morgen is het de volgende maandelijkse afs meeting. We doen een 'amazing race',
ik veronderstel een soort zoektocht door Helsinki. Daar zal ik morgen dus meer
over kunnen vertellen. :D
De vakantie is voorbij. Dat wil zeggen dat ik nu aan mijn 2 jakso begonnen ben (in Finland wordt het schooljaar in 5 à 6 periodes onderverdeelt, zo'n periode wordt een 'jakso' genoemd). Ondertussen ga ik nu weeral een weekje naar school, tijd om mijn nieuwe schoolsituatie eventjes uit de doeken te doen.
Misschien moet ik eerst eventjes vertellen hoe mijn examens geweest zijn, die ik intussen heb teruggekregen. Het is namelijk heel belangrijk om te weten of je geslaagd bent ja of nee, anders kan je bepaalde vakken niet kiezen. Het zit namelijk zo, dat als je een vak in het 1e Jakso kiest, dat vaak verdergaat in het volgende jakso. Bijvoorbeeld: ik heb vorig jakso Engels 1 gevolgd. Dit jakso volg ik Engels 2. Maar deze les bouwt verder op de stof die we gezien hebben in Engels 1, dus als je daarvoor niet bent geslaagt, kan je dus Engels 2 niet volgen. Je moet eerst zien te slagen voor Engels 1 voor je verder kunt. Lijkt misschien een beetje ingewikkeld als ik het zo uitleg, maar eigenlijk is het heel logisch. Wat minder logisch is, is het feit dat je de examens pas terugkrijgt na dat je de vakken voor het volgende jakso gekozen hebt. Je moet dus je eigen lessenrooster samenstellen, maar je weet nog niet of je geslaagt bent voor je examens. Als je dan achteraf dan gebuist schijnt te zijn, heb je 1 dag om van vak te veranderen. Dan vind ik dat ze die mensen toch een beetje meer tijd mochten geven.
Ik in ieder geval moet mij daarover geen zorgen maken, want van de 3 examens die ik moest, ik ben voor alles geslaagd. De volgende cijfers zijn niet de echte cijfers van het examen (want dat wordt nog aangevuld met dagelijks werk enz.), maar de punten op 10 die ik gekregen heb voor de les (dus de punten van alles in het jakso van dat vak). Duits: 6 (wat echt goed is, gezien het feit dat de les in het Fins was en ik geen kanjer in de Duitse taal ben) Engels 1: 9 Engels 4: 9 (met de commentaar van de leerkracht dat ik en Sophie de enige van de klas zijn met zo'n hoog cijfer :D)
Dus gezien het feit dat ik voor beide Engelse lessen nooit iets geleerd heb en voor Duits slechts een beetje (ik leer Fins, en geloof mij, dat is al zwaar genoeg), vind ik dat ik het er dus best goed vanaf heb gebracht.
Dus ik ben nu toe aan mijn volgende jakso, waarvan ik de lessen deze keer wel zelf heb mogen samenstellen. De vorige keer heeft de directrice van de school mij gewoon hetzelfde lessenrooster gegevan als de andere uitwisselingsstudenten. Het leuke daarvan is dat ik altijd samen met mijn vrienden in de klas zat en op dezelfde momenten gedaan had met school. Het nadeel daarvan is echter dat de stap om contact te maken met ons voor de Finnen, groter wordt. Ik heb een paar hele goede vriendinnen, daar niet van, maar er zijn andere meisjes waar ik wel vriendschap mee zou willen sluiten. Die zijn heel lief en vriendelijk, maar ik heb het gevoel dat sommigen van hen denken 'och, de uitwisselingsstudenten, die hebben elkaar, dus echt vriendschap met hun sluiten hoeft niet'. En dan doen ze dus ook minder moeite om ons te leren kennen.
Dus ik was van plan om dit jakso voor een aantal vakken te kiezen die ik alleen zou kunnen doen, zodat ik ook andere mensen zou ontmoeten. Ik heb bijvoorbeeld voor wiskunde gekozen, vooral omdat ik dat graag doe en het leerstof is die ik op SJB al heb gezien, maar ook een beetje omdat ik weet dat Agustina en Sophie allebei niet graag wiskunde doen. Ik wilde nog wel vakken samen met hen hebben, zeker, maar niet allemaal. Maar dat was buiten Samuli gerekend. Ik had mijn lessenrooster met Augustina en Sophie vergeleken, en bleek dat ik maar 1 vak alleen had, maar dat was voor mij ok. Maar Samuli wou eerst graag ons lessenpakket nakijken om te zien of we wel voor lessen hadden gekozen die haalbaar zouden zijn voor ons. Hij vond mijn samengestelde lessenrooster blijkbaar het beste en heeft dus een aantal vakken van Sophie en Agustina aangepast. Gevolg: nu heb ik ALLE vakken met minstens 1 van de 2 en zijn ZIJ het die 1 of 2 vakken alleen hebben. Ik heb er niets van tegen Agustina en Sophie gezegd (want zij konden er niets aan doen), maar ik was wel eventjes goed pissig. Nu is het te laat om de lessenroosters te veranderen.
Nu, zo erg is het natuurlijk niet, ik ben al blij dat ik deze keer mijn lessenrooster ZELF mocht samenstellen, zodat ik nu vakken heb die mij interesseren en die ik graag doe. Dat is niet het geval voor Sophie en Agustina. Beiden zitten nu ook in de wiskundeklas, terwijl ze daar allebei een hekel aan hebben en het echt niet kunnen. Van Sophie is het haar eigen schuld :p (ze heeft zelf voor het vak gekozen, maar ik snap nog altijd niet waarom want het enige wat ik haar heb horen doen is klagen) maar Agustina is aan de les toegevoegt door Samuli zonder dat ze dat zelf wil. Samuli is een vriendelijke leerkracht, maar hij moet misschien toch is overwegen af en toe dingen met ons te bespreken, en niet altijd zelf te beslissen.
Ik mag dan een beetje pissig zijn, eigenlijk mag ik niet klagen. Mijn lessenrooster zit supergoed ineen. 5 lesuren (een lesuur duurt 75 min), het verplichte minimum voor een afsstudent, en ik kan bijna altijd vroeg naar huis. Vakken die mij interesseren, behalve muziek dan. Ik wou dat echt niet nemen, maar er was echt niets anders (dat wordt dus nog maar eens 3 uurtjes per week sudoku op de gsm spelen). Een overzichtje van mijn lessenrooster:
maandag
dinsdag
woensdag
donderdag
vrijdag
8.20-9.35
wiskunde
geschiedenis
engels 5
9.45-11.00
engels 2
muziek
wiskunde
muziek
geschiedenis
11.15-13.00
muziek
geschiedenis
engels 2
wiskunde
13.15-14.30
engels 5
engels 5
14.45-16.00
engels 2
Ik ben dus, zoals jullie wel kunnen zien, meestal heel vroeg thuis. 2 dagen van de week heb ik gedaan om 13u, en op vrijdag zelfs al om 11u. Dus, zoals ik al zei, ik mag niet klagen. Nu het is niet dat ik tijdens al die vrije tijd ga luieren. ik ben van plan om tijdens de vele uren dat ik dit jakso vrij heb (of toch een deel ervan), te besteden aan het leren van Fins. Ik begin toch al wel het een en ander te verstaan heb ik gemerkt, en ook de grammaticeregels begin ik meer en meer onder de knie te krijgen, maar ik spreek zelf nog niet actief in het Fins en ik denk ook dat het beter is om mijn vocabulaire nog een beetje uit te breiden. Dat laatste ga ik doen op de traditionele SJB manier: blokken, blokken, herhalen, herhalen, tot het in u hoofd zit en er niet meer uit geraakt. Dat gaat wel wat discipline vereisen, iets waar ik eigenlijk niet zo goed in ben. Maar ik heb wel een uitstekend doorzettingsvermogen (dit karaktertrekje wordt ook wel eens 'koppig' genoemd). Dat wil dus zeggen, al ik ergens voor ga, dan ga ik er ook volledig voor. En ik WIL echt Fins leren, dat vind ik echt een essentiel onderdeel van mijn verblijf hier. Dus ik ga het gewoon doen. Hoe hard ik er ook tegenop zie, hoe vervelend het ook ga zijn. Ik weet dat het werkt, dus ik doe het gewoon. En achteraf zal ik blij zijn dat ik het gedaan heb. :D
Iets anders nu:
1: het heeft vannacht voor de eerste keer gevrozen!!! Heel vroeg, maar het is niet zo spectaculair want blijkbaar heeft het in België ook deze nacht voor de 1e maal gevrozen. Dat is toch wel het toppunt! Dan zijt ge in Finland, is het niet eens kouder dan in België!
2: Ik heb een kleedje voor de dans van de 2e graad in februari!!! Voor diegene die het nog niet weten, de Finse middelbare school bestaat uit 3 jaren. Het 3e (en laatste) jaar loopt maar tot eind februari, omdat de studenten dan voorcursussen moeten volgen voor de richting waarvoor ze willen kiezen. En ze moeten beginnen leren voor de universitaire ingangsexamens, want in Finland moet je voor elke universiteit ingangsexamens afleggen. Als de 3e graad in februari de school verlaat hebben zij een afstudeerfeest. De details hiervan ken ik niet. Als de 3e graad dan de school verlaten heeft, viert de 2e graad dat zij de oudste op de school zijn. Dit is een groot dansfeest waarin de meisjes allemaal in lange avondjurken moeten verschijnen. Voorafgaand aan deze gelegenheid wordt er lessen voorzien waar de 2e graders klassieke dansen aangeleerd krijgen die ze dan dansen op de 'grote' dag. Aangezien ik in de 2 graad zit, ga ik meedoen met de dans.
De meeste jurken voor de dans lopen op tot ver boven de 100 euro, wat mij natuurlijk wel veel zorgen baarde. Maar mijn gastmoeder heeft een 2e hands jurk op de kop kunnen tikken (en hele mooie trouwens) voor 60 euro. Ik heb ze gepast en ze is eigenlijk perfect, alleen moet ze een beetje ingekort worden aan de onderkant. En dan nog het beste nieuws van al: IK MOET DIE JURK NIET EENS ZELF BETALEN! Päivi heeft gezegd dat zij de jurk zal betalen, omdat ze die dan later voor meer geld kan doorverkopen. Jammer natuurlijk dat ik de jurk niet zelf mee naar huis kan nemen, had een mooie herinnering geweest, maar zo spaar ik wel mooi 60 euro uit. Bovendien zou ik die jurk waarschijnlijk nadien toch nooit meer dragen, ik heb namelijk een eigen galajurk die tot net onder de knie komt, wat een stuk moderner is.
3: Ik ga zondag naar Turku. Sophie gaat samen met haar contactpersoon van YFU rondwandelen in de vroegere hoofdstad van Finland, en ze mocht nog 1 of 2 vrienden meenemen. En ze heeft mij meegevraagd, de schat. Mijn gastouders zijn ermee accoord, dus dat gaat leuk worden (behalve dan het feit dat het 2 uur duurt voor we daar aankomen). Ik kijk er al naar uit.
4: Volgende vrijdag geen school voor mij :D. In een school ergens in Helsinki (ik moet nog uitzoeken waar) wordt volgende vrijdag een talendag georganiseerd. Ze hebben aan afs gevraagd of die niet een paar van de uitwisselingsstudenten konden uitnodigen om over hun land en hun taal te vertellen. Afs heeft 3 uitwisselingsstudenten de vraag gesteld of ze dit zouden willen. En tot mijn geluk ben ik 1 van die 3 :D. Samen met Imma (een meisje van de Italiaanse bende) en Daniel (van de Finse les) ga ik dus komende vrijdag een voormiddagje spreken over België en de talen. En omdat ik alleen maar les heb in de voormiddag, heb ik dus geen school (nee ik ga niet spijbelen, ik ben officieel geexuseerd). Een goeie gelegenheid dus om nog is een paar nieuwe Finnen te ontmoeten.
5: Mijn gastmama was naar de bloemenwinkel geweest en heeft een plantje voor mij meegebracht :D. Een cactus xD. Wel een mooie, een groene met een stekelige oranje bol erbovenop. het is misschien maar heel klein, maar het fleurt een beetje op en ik vind het vooral leuk dat Päivi ook aan mij gedacht heeft :D.
verder kan ik aan niets noemenswaardig denken, behalve misschien dat volgende week den 2e afsmeeting is. Een rally door Helsinki, om de stad een beetje beter te leren kennen, dus dat gaat wel leuk worden, denk ik. Alleen gaat het weer een dure grap worden. Om naar Helsinki te gaan met de trein moet ik 4 euro betalen. Heen en terug maakt dat dus 8 per rit naar Helsinki, wat best veel is. Om de een of andere rede betaalt afs die vervoerskosten niet terug. Maar ik en mijn gastouders zijn vollop aan het kijken of het niet mogelijk is om een soort van studentenkorting te krijgen. Ik hoop van wel! Op 5 november is er een afs halloweenparty, dus dat gaat ook wel gezellig worden (ook al gaat die maar duren tot 12u 's nachts).
ok, dat was het voor vandaag nog vele groetjes aan het thuisfront en ik hoop dat België nu snel een regering krijgt (dan heb ik nog is iets te vertellen hier) :D
we gaan het kort houden vandaag, want het is al laat en het is buiten aan het onweren (en ik wil niet dat mijn pctje het begeeft). Dus hier eventjes een kort berichtje:
Ik ben verliefd geworden op de wondermooie hoofdstad van Zweden. Stockholm heeft een plekje veroverd in mij hart. Ok, klinkt misschie een beetje te melodramatisch (xD), maar het zal in elk geval niet de laatste keer zijn dat ik daar ben geweest!
En daar ben ik weer, met een nieuw verhaal over mijn verblijf hier in Finland. Allé, dit berichtje gaat eigenlijk niet over Finland maar over het boottochtje naar Zweden dat ik afgelopen donderdag t.e.m zaterdag heb gemaakt. Stof voor weer een lekker lang blogberichtje dus installeerd u maar eventjes goed in de zetel, want het gaat weer een tijdje duren voor dit verhaal rond is. :)
Donderdag tegen 15u dus vertrokken met de auto naar Helsinki waar de boot in de haven zou vertrekken. Onze boot vaart onder de maatschappij 'Silja Line' (er is ook nog 'Viking line' xD) en de boot waarmee we ons tripje maakten heette de 'Silja Serenade'. Eenmaal uitgestapt gingen we naar binnen in de incheckruimte voor de boot (net als bij de trip naar Tallin lijkt het daar precies op een minivliegveld). Ari was er niet bij, ik veronderstelde dat die de auto was gaan parkeren, tot we door de controlepost gingen en ik besefte dat mijn gastpapa er dus echt niet bij was. Ik kwam totaal uit de lucht gevallen toen Päivi zei dat die niet mee ging omdat hij die boottocht blijkbaar niet zo fijn vond. Hoe het kwam dat ik dat niet wist? Ja, hoe kon ik dat nu weten, niemand heeft mij vertelt dat Ari niet mee ging, dus waarom zou die niet meegaan? Ok, dus vlak voor we vertrokken besefte ik dus dat het een vrouwenuitstapje ging worden, met Tiiu, Päivi en ik. Niet dat dat het minder leuk heeft gemaakt natuurlijk xD.
Zoals op de boot naar Tallin trokken ze een foto van ons (van alle passagiers dus). Tiiu wilde met alle geweld niet op de foto (wel vreemd dat zodra ze de camera in het oog kreeg voortdurend haar haar aan het goedleggen was), en dus stonden Päivi en ik er alleen op. De foto van ons samen trok echt op niks, ik bedoel, ik keek echt scheel. De individuele foto was wel goed gelukt, maar ik heb hem, niet gekocht. Die foto's zijn veel te duur en als ik echt een foto van mezelf wil, kan ik die altijd zelf maken.
Daarna kwamen we Muumi tegen :D. De boot naar Zweden is helemaal anders dan die naar Estland. De Tallintrip is voor de meeste mensen gewoon een zuipfestijn, maar op de boot naar Stockholm zitten veel families met kleine kinderen. Muumi was het voorziene animatieprogramma voor de kleintjes, en die stond aan de ingang van de boot om de kindjes te begroeten, echt heel leuk.
Toen gingen we dus eindelijk echt IN de boot (haha, ik heb al 4 paragrafen getypt nog voor ik in de boot ben, dat belooft voor het vervolg ^^). We werden meteen verwelkomt door een lid van het personeel en door een strijkkwartet van 2 violen, 1 altviool en een cello. Ik natuurlijk meteen in een goede bui, want (zoals iedereen waarschijnlijk wel weet), ik hou nogal van violen :D. De dames speelde gedurende de rest van de boottocht (zowel heen als terug) nog een aantal keer. Hoewel de boot heel groot is, echooen de klanken door de ruimte en kan je de muziek op de hele verdieping horen.
De kabine voor te slapen was te klein. We waren met 3 en er was echt te weinig plaats. Er zijn 4 bedden, 2 vanonder en 2 vanboven, maar als ge een trapke tussen de 2 zet voor het bovenste bed, dan kunnen de 2 onderste amper door om in hun eigen bed te kruipen. Niet echt praktisch dus, maar het ging.
De boot naar Stockholm is groot. En met groot bedoel ik écht groot! Een heel stuk groter dan de boot naar Tallin, en veel meer mensen. Er is 1 grote, centrale verdieping met allerlei winkels, restaurantjes, bars en een grote lounge (voor de avondoptredens enz.). Op de verdieping daaronder bevinden zich nog meer restaurantjes en de grote taxfree supermarkt (met natuurlijk veel alcohol te koop).
We waren iets gaan drinken, toen plots mijn gastmam zei: 'I know that girl'. Ik en Tiiu hadden geen flauw idee waarover ze het had, maar ja, toen we achter haar aan gingen bleek mijn gastmoeder een verdomd goed geheugen te hebben. Het was Sara! :D Ze had wel gezegd dat ze ook in de vakantie naar Stockholm ging, maar het was wel heel toevallig dat we in dezelfde boot zaten, en elkaar bovendien nog tegenkwamen. We hebben samen met haar gastfamilie gegeten. We moesten nogal lang wachten, maar het eten was heel goed (voorgerechtje: garnalen in een soort tartaar, hoofdgerecht: zalm en tagiatelli).
Tijdens de bootreis werden er goochelshows voorzien. Maar niet van die flauwe ordinaire trukjes, echt wel coole dingen. Ik heb er jammergenoeg wel geen foto's van genomen, dat was niet goed mogelijk vanwege de grote mensenmassa of het slechte licht of het feit dat ik mijn camera niet bij mij had. Maar ik kan wel zeggen dat die heel indrukwekkend waren, en ik ben normaalgezien niet zo'n fan van goochelaars dus dat wil wat zeggen. Tijdens een van die goochelshows werd er ook altijd afgewisseld met dansers, en die waren ook best goed. Dus qua entertaiment was het op de boot echt dik in orde. We zijn de 1e avond tegen 22.30u gaan slapen, maar ik heb die nacht amper een oog dicht gedaan. Ik ben 's nachts als ik slaap heel gevoelig voor geluid, ik wordt al pissig als er een tikkende klok in de buurt is. De boot maakt nogal wat lawaai als die vaart en nog niet iedereen was gaan slapen dus er was nog wel wat roemoer, maar het vervelendste van al was, dat mijn gastmama een beetje snurkte... Ik heb dat maar voor mezelf gehouden natuurlijk, maar het was best wel vervelend. ;)
Het ontbijt op de boot was subliem. Een groot ontbijtbuffet waarvan je zoveel mag nemen als je wil. Er waren hard en zachtgekookte eitjes, 'scrumbled eggs', worstjes, frikandellebollekes en SPEK (ik ben echt een spekfan) ... En een slabuffet? Jaja, Finnen eten overal salade bij, zelf bij hun ontbijt (ja, de eetgewoontes van de Finnen is een van de raarste dingen die ik hier al gezien heb). Er was natuurlijk ook brood en als kers op de taart,... kleine chocolademuffins! En als er spek en muffins bij het ontbijt zijn, dan kan mijn dag niet meer stuk (als er nu nog cornflakes had geweest had het ECHT volmaakt geweest, maar ja, ge kunt niet alles hebben é). Een goed begin dus om een bezoekje te brengen aan de Zweedse hoofdstad.
Tegen 10.30u plaatselijke tijd (ja, mijn klok liep gedurende 1 dag weer gelijk met die van jullie, mijn Belgische vrienden! :D) mochten we de boot uit. Direct buiten het gebouw stond een bus klaar die ons gedurende een anderhalf uur door de stad zou loodsen voor wat touristische sightseeing. De bus zou dan stoppen in het centrum van Stockholm zodat we vandaar een beetje konden rondwandelen in het hart van de stad. Ja, het is waar dat je met een bus veel meer verschillende dingen op korte tijd kunt zien (wat dus ideaal is als je maar 1 dag verblijft in zo'n grote stad met zoveel bezienswaardige dingen als Stockholm), ja het is handig als er een gids die uitleg geeft bij alles (de uitleg was natuurlijk int Fins, mijn Päivi heeft het een en ander vertaalt) en ja het was warm in de bus, maar weet ge wel hoe moeilijk het is om GOEIE foto's te trekken in een BUS? DAT GAAT NIET! BBovendien scheen de zon heel fel, heel leuk voor onze wandeling door de stad (beter dan in Tallin), maar als je in een bus zit reflecteert die op de ramen. Gevolg, als ik een foto van de omgeving trok, werd de hele bus weerspiegelt in de raam. En ik had nu niet bepaald zo'n goede band met al die mensen die daar in de bus zaten dat ik daar zonodig foto's van moest trekken. Dus, weinig foto's van de sightseeing, hoewel dat echt wel de moeite geweest is. Ik had nooit zoveel van de stad kunnen zien als we niet dat bustripje gemaakt hadden.
En als ik al die dingen niet had gezien, was ik me misschien niet bewust geweest van de ongeloofelijke schoonheid van de stad. En was ik misschien niet verliefd geworden op Stockholm. Hoewel, ... Schrap dat laatste maar, want ik zou hoe dan ook voor deze stad vallen, De stadswandeling die we maakten was voor mij genoeg om te beseffen dat dit misschien wel de allermooiste stad is, waar ik ooit geweest ben.
Stockholm is voor een heel groot deel gebouwd op eilandjes. De verschillende delen van de stad worden met elkaar verbonden door bruggen, dat geeft de drukke hoofdstad toch een gezellige, rustgevende sfeer. Het oudste gedeelte van de stad bevindt zich op een klein eilandje, daar hebben we voornamelijk gewandeld. Het was fantastisch. Net zoals Helsinki is Stockholm een havenstad, maar door alle eilandjes die vanaf de kust te zien zijn, heb je toch niet echt het gevoel aan de zee te zijn. De zee is in mijn ogen wijd en uitgestrekt, maar in deze streken wordt die telkens weer onderbroken door kleine (of grotere) strookjes land.
De oude stad bestaat uit allemaal redelijk oude, stijlvolle huizen rond kleine gezellige (enkel voor wandelaars toegankelijke) straatjes. Er is 1 'hoofdstraat' (die dus echt niet breed is), die helemaal rond het eiland gaat. De toeristenrondgang, kan je wel zeggen, want hier bevinden zich alle souvenirshops, cafeetjes, en dergelijke. Het is in één woord supergezellig. vanaf die straat lopen er soms steegjes richting de zee. Dat is leuk, want waar de straat ook heengaat, als er aan de rechterkant een steegje is, kan je altijd de zee zien (je zit op een eiland tenslotte). Ik heb eindeloos veel foto's getrokken, en ook eindeloos genoten. Oude, mooie gebouwen en gezellige steegjes, daar heb ik altijd al van gehouden.
Naast souvenirshops bevinden zich op het eiland met het 'oude' (oude tussen aanhalingstekens, want overal war je komt in Stockholm zal je wel een oud gebouw vinden) stad het parlement en het koninklijk paleis. Het koninklijk paleis word bewaakt door soldaten in een blauw met wit uniform en toen we bij het paleis aankwamen waren ze juist bezig met de wisseling van de wacht. Dat vond ik wel plezant, want toen ik afgelopen lente met de school in Londen was, heb ik de wachtwisseling gemist. Maar wat ik in Londen dus niet heb gezien, heb ik Stockholm gezien. Een paar mannen die in rijen van 2 achter elkaar staan, 1 schreewt iets int Zweeds, een andere soldaat komt uit de rij gaat voor de soldaat staan die op wacht staat. de 1e soldaat schreeuwt weer iets int Zweeds en de soldaat die op wacht staat neemt de plaats van de vorige man in en op een laatste schreeuw vanweer die eerste soldaat zet de hele troep zich weer in beweging. De soldaat die achterblijft neemt zijn positie als wacht in en gaat zich de komende wachtronde vervelen (want wees nu eerlijk, alsof er ooit iets interessants gebeurd, het enige wat die kerel doet is poseren voor de passerende toeristen).
Na onze wandeling op het eilandje gingen weer op het vaste land waar we wandelden langs een van de grote winkelstraten in Stockholm. We hebben die middag niet gegeten (weer een vreemde eetgewoonte van de Finnen: ze eten veel, maar je weet nooit WANNEER ze eten), alleen ergens in een koffieshop iets gaan drinken en een klein snackje hebben gegeten (ik had een muffin gevraagd, maar wat ik ook heb gegeten, het smaakte echt niet naar een muffin).
Na nog een beetje rondgelopen te hebben, en ik nog een paar mooie foto's had getrokken, hebben we de metro naar de haven van onze Silja Serenade genomen. Toen ik op de brug sond voor naar de boot te gaan en nog een laatste blok op Stockholm wierp, voelde ik me een beetje verdrietig. Niet echt verdrietig, maar zo'n gevoel van leegte (moeilijk te beschrijven :p). Ik bedoel, ik ben in die paar uur dat ik in Stockholm heb doorgebracht echt van die stad gaan houden, ik ben aangestoken door de sfeer in de stad. En het is zo jammer dat ik niet meer tijd kon doorbrengen daar. Rustig door de straten wandelen en alles rustig bekijken. Ik heb dat zelfde gevoel gehad toen ik in Oxford was (tijdens de schoolreis naar Londen zijn we 1 dag naar Oxford gegaan). Dat is ook een stad die een rust utstraalt, met al die mooie oude gebouwen.
Terug op de boot (15u) naar de cabine om eventjes uit te rusten en ons klaar te gaan maken om te eten. Om 17u zij we naar een van de bootrestaurants gegaan. Ik had behoorlijke honger want, zoals al gemeld, ik had geen eten gekregen in Stockholm xD. Heel vreemd: je had hier de mogelijkheid om alleen een koud voorgerecht en een dessert te eten. Päivi en Tiiu kozen hiervoor, en omdat ik niet de ambetante, dure uitwisselingsstudent wilkde uithangen, heb ik dat ook maar gedaan (soms moet je je een beetje aanpassen). Maar ik had meteen spijt van mijn keuze. Er was dus een voorgerechtenbuffet waarvan je kon nemen wat je maar wil, zoveel je maar wil. allemaal koud. Koude schotel kan ok zijn, heb ik geen problemen mee, maar gerechten die warm zij houd serveren? Koude kip op een stokje (zo met een gebruind korstje errond), koude lamsbouten nog een paar koude vissoorten. Ik mag dan geen gastronomisch wonder zijn, maar ik weet wel 1 ding: vlees en vis eet ge NIET samen. Ik had de vorige dag al vis gegeten, dus ik besloot voor het vlees te gaan, Wat achteraf dus geen goede bleek. De koude lamsbout smaakte nog redelijk, zeker in vergelijking met de onsmakelijke kip. Ik weet niet in wat voor kruiden men heeft gebruikt, maar in elk geval geen kruiden die passen bij de smaak van kip :s. Mijn eetlust was dus over. Al heb ik mij natuurlijk wel met veel vreugde op het dessertenbuffet geworpen, wat gelukkig wel dik in orde was.
Maar het slechte eten kon mijn dag al niet meer slecht maken, het was immers al zo goed geweest. En het werd nog beter :D. Eerst nog even kijken naar alweer een coole goochelshow en dan naar het allerhoogste punt van de boot (de 13e verdieping, nog boven het zonnedak). Daar was een lounge waar elke avond karaoke werd gehouden. We wilden daar de eerst avond al naartoe gaan, maar toen vonden we het niet (er zijn 4 liften in de boot, maar slechts 2 ervan kunen maar naar die verdieping). Tiiu ging niet mee, ze was moe (en had het te druk met naar haar nieuwe vriendje te sms'en ^^). Ik had eerst niet veel zin om zelf te zingen, er waren daar nogal veel mensen en ik was moe. Maar uiteindelijk had ik besloten dat ik toch maar een liedje zou zingen. Tenslotte zing ik graag, en als je naar een karaoke gaat is het de bedoeling dat je zingt. Er waren trouwens genoeg mensen die het stukken slechter hebben gedaan dan mij :p.
Toen het eindelijk mijn beurt was, voelde ik mij toch wel een beetje nerveus. Maar toen zetten de klanken van mijn gekozen nummer, 'Californication' van The Red Hot Chilipepers in, en ontspande ik mij. Ik heb dit liedje als is gezongen voor zo'n 1000 man (namelijk mijn hele school tijdens de 100dagen) en ik ken het uit mijn hoofd. Maar bovenal vind ik het gewoon een geweldig mooi liedje. Ik begon met zingen en was blij verrast dat er veel mensen van het publiek mij aanmoedigde en meezongen. Na het zingen kwam er een man naar mij (ik denk dat hij wel wat gedronken had) die mij een kaartje in de hand duwde. Hij sprak duidelijk niet zo goed Engels (of hij was te zat om enige kennis van vreemde talen te tonen), maar wat hij zei was: 'You sing really good. You should send me a mail.' De rest van wat hij zei snapte ik niet. Op het kaartje staan dus een facebookpagina, een youtubecannel en een mailadres van een Zweed Jörgen Bäckman 'Spacecowboy' xD. Ik weet het, klinkt niet zo geweldig :p. Ik heb het Yutubekanaal is bekeken en het lijkt gewoon een kerel te zijn die veel reist en een passie voor coutrymuziek heeft. Ontdekt worden door een Zweedse Spacecowboy (die naam alleen al! xD) is misschien niet zo spectaculair, en ik denk ook niet dat ik die kerel effectief een mail ga sturen (ik heb het niet zo voor country), maar het streelde mijn ego wel :p.
Ik werd ook overladen door complimenten door een paar Zweden die naast mij en Päivi zaten, van 1 vrouw in het bijzonder (ik ben jammergenoeg haar naam vergeten). Ze bleek zelf een enorme fan van de Red Hot Chilipepers te zijn en vond het geweldig dat ik een liedje van hun had gezongen. Ze bleef maar doorpraten over de Red Hot Chilipepers en bleef maar zeggen dat ik nog een liedje van hen moest zingen. Gelukkig voor mij zat de karaoke vol want ik had niet graag toegegeven dat 'Californication' het enige liedje is dat ik van de Red Hot Chilipepers kan zingen. Ik ken er wel een paar ander, maar niet genoeg om die op een karaoke voor publiek te zingen. Maar het was een hele vriendelijke mevrouw en we hebben een toffe babbel gehad over muziek. Ze vond het heel jammer dat ik niet mee terug ging op de boot naar Stockholm (ja Zweden doen hetzelfde als Finnen, alleen omgekeerd, zij maken een tripje naar Helsinki en terug). Ja, ik heb mij daar goed geamuseerd in die karaokelounge.
Na de karaoke zijn we nog naar de laatste goochelshow van de avond gaan kijken en daarna zijn we vermoeid in ons bet gekropen. Geen gesnurk die nacht (:p) dus ook ik kon een beetje slapen. Het ontbijt de volgende dag was het zelfde als de vorige (wat ik prima vond!). En na het ontbijt nog snel eventjes langs de taxfree souvenirshop om een aandenken mee te nemen van de reis. Dan terug naar de kabine om alles in te pakken en ons klaar te maken om te vertrekken.
Dat was mijn tripje naar Stockholm. Ik vond het fantastisch, zelfs nog leuker dan de uitstap naar Tallin, en het is zeker niet de laatste keer dat ik in Stockholm ben geweest. Ik kom terug, reken maar!
Vandaag ben ik trouwens al weer voor de 2 dag naar school geweest, en ik heb mijn uitslagen van mijn examens terug gekregen :D. Maar ik zal hiervoor een volgend berichtje maken, want dit blogpostje is nu al veel te lang. Dus, blijven lezen want het volgende berichtje zal snel volgen! (morgen ben ik trouwens officieel 2 MAAND in Finland).
Dit weekend ben ik met mijn gastmama Päivi naar Jämsä geweest om de moeder van Päivi, die nu 84 is, te bezoeken. Jämsä is een klein voorstadje (allé, in Belgische termen is het gewoon een dorpke met weinig inwoners) van Jyväskylä, een stad in het midden van Finland, midden in het merengebied.
De reis van Espoo naar Jämsä duurt zo'n 3u, maar ik heb me tijdens de heenreis niet verveeld (de voornaamste reden hiervan is dat ik 2/3 van de rit geslapen heb :p), want er viel wel het een en ander te bekijken. Ik weet niet hoe het in België zit maar hier zijn alle bomen hun bladeren vollop aan het verliezen (dat proces is al bezig van midden september) en dat is echt mooi om te zien, want aangezien Finland een en al bos is, is alles gekleurd. De meeste bomen hier zijn natuurlijk de berken (koivu), de blaadjes van deze bomen kleuren geel of rood. Maar de dennen en sparren (kuusi) blijven groen. De hele omgeving is dus zover je kan kijken (letterlijk!) groen, geel en rood. En dat is echt prachtig. Het geeft de hele omgeving iets van een sprookjesland. Het heeft iets fabelachtig die gekleurde bomen die zachtjes meedijnen in de wind en de fijne blaadjes die naar beneden dwarrelen. Ik kan daar echt van genieten. Toen ik in België was, heb ik daar nooit zoveel aandacht aan besteed. Herfst met zijn gekleurde en naar beneden dwarrelende blaadjes is de normaalste zaak van de wereld, daar zta je niet bij stil. Maar als je dan in Finland komt lijkt dat proces ineens zoveel indrukwekkender omdat er zoveel bomen zijn. Je kunt er gewoon niet naast kijken. Overal waar je komt zie je de kleur.
Dus op de weg naar Jämsä, waar alleen maar bomen te zien zijn (en hier en daar een meertje) heb ik dus enkele foto'tjes getrokken van het kleurlijke landschap (en toen ik het beu was heb ik in een boek gelezen xD). Aangekomen bij de 'bomma' hebben we gegeten en zijn gaan slapen. De moeder van Päivi spreekt geen woord Engels maar ze deed toch moeite om met mij te communiceren door simpele Finse zinnetjes te gebruiken, en ze glimlachte de hele tijd naar mij. Ondanks het feit dat ik mij een beetje ongemakkelijk voelde vanwege de ongewone situatie (Tiiu, het kleinkind wou niet meekomen, ipv stond ik ineens mee voor de deur), had ik toch het gevoel dat ik welkom was.
De volgende morgen liet Päivi mij haar geboortestadje zien. Jämsä is een klein stadje, in mijn ogen gewoon een dorpke, maar heel gezellig. Wat mij als eerste opviel was dat ik bijna alleen maar oudere mensen zag. Veel jongeren trekken weg uit het kleine stadje om bv. in Jyväskylä (een halfuurtje noordwaarts) te gaan wonen, omdat daar veel meer werkgelegenheid is en omdat jonge mensen nu eenmaal vaak naar de stad verhuizen. Het gevolg hiervan is dus dat jämsä vergrijst en de bevolking van het stadje wordt steeds dunner. Vele winkels sluiten hun deuren wegens gebrek aan klanten. Ik merkte aan Päivi, toen ze mij dat vertelde, dat ze daar toch wel een beetje mee in zat. Maar ja, er is weinig aan te doen.
Tegen 10u zijn we naar Jyväskylä vertrokken. Benjamin, een van de andere afs'ers uit Vlaanderen, woont daar. En ook Marijne (nog een Vlaamse) woont niet ver van die stad. Ik had dus op voorhand met hen afgesproken zodat ik nog eens een 'live' nederlands babbeltje kon doen :D. Marijne zou jammergenoeg pas in de late namiddag naar Jyväskylä komen, en ik heb ze dus niet meer gezien. Maar Benjamin was er wel :D. We hebben zo'n 2,5u rondgelopen in de stad (terwijl Päivi en haar moeder naar ne spa gegaan zijn). Benjamin heeft mij een beetje rondgeleid en het een en ander vertelt over de stad. We hebben veel gepraat over de dingen die we al gedaan hebben. Het viel mij op dat, hoewel we in hetzelfde land zitten, er bepaalde dingen toch echt verschillend zijn. In Jyväskylä was het bv al behoorlijk koud. Benjamin droeg al wanten (ik was natuurlijk zo stom geweest de mijn te vergeten). Maar we hadden geluk want na een tijdje kwan het zonneke erdoor en was het meteen een stuk warmer (behalve in de schaduw dan). Het was echt heel gezellig en Jyväskylä is een hele mooie, gezellige stad. Mijn gastmama zei dat Jyväskylä een kleine stad was, maar ik vond die van oppervlakte toch behoorlijk groot ze! Natuurlijk een stuk kleiner dan Helsinki, maar dat is dan ook een hele grote stad (terwijl er maar weinig mensen wonen).
De tijd in Jyväskylä was veel te snel voorbij, maar het heeft mij echt deugd gedaan nog eens met iemand gewoon aan één stuk door Nederlands te babbelen. Ik bedoel, ge kunt praten op skype, maar dat is echt niet hetzelfde. Ge praat misschien max. een halfuur en uiteindelijk, ge zit voor een scherm. Dat is echt niet hetzelfde als iemand die echt 'aanwezig' is. Ik heb nu echt wel gemerkt dat mijn moedertaal buiten gebruik is. Ik begon de helft van de tijd int Engels te spreken en soms kon ik mij bepaalde woorden zelfs niet meer int Nederlands herinneren (schandalig, ik weet het!) en ik heb echt dikwijls over mijn woorden gestruikelt. Maar tegen het einde toe begon het terug iets vlotter te gaan xD. Het gebabbel met Benjamin was dus echt plezant en de autoreis van 3u echt meer dan waard.
De volgende dag, zondag, ben ik met Päivi de ouders van haar ex-man, die ook in Jämsä wonen, gaan bezoeken. Heel vriendelijke mensen, de vrouw is een kunstenares en ik moet zeggen dat ik wel lichtelijk onder de indruk was van haar werk. maar het leukste van dat bezoek was in het begin. We kwamen binnen en Päivi legde, toen we ons geïnstalleerd hadden, aan de vrouw (ik ben de naam vergeten) in een 10tal zinnen uit, wie ik was en waarom we nu in Jämsä waren. EN IK KON DAT ALLEMAAL VERSTAAN!!! Na het uitgelegd te hebben in Fins draaide ze zich om naar mij om te vertellen wat ze net gezegd had maar ik kon haar (met enige trots) zeggen: ' I understood perfectly what you were saying'. Ikke dus heel trots op mezelf. Het gaf mij een goed gevoel, want ik heb al een paar weken het gevoel dat ik maar weinig vorderingen maak in de Finse taal. Als ik de taal zou moeten kennen tegen kerstmis, wat de voorgaande afsstudenten beweren, dan wordt het toch tijd dat ik een beetje Fins begin te spreken. Ik heb het gevoel dat ik nog maar weinig van het Fins ken en dat ik nog een lange weg te gaan heb. maar het feit dat ik dat korte gesprekje kon volgen, gaf mij het gevoel dat ik misschien toch meer van het Fins begrijp dan ik eigenlijk denk. Ik blijf in ieder geval goed oefenen en hoop dat het vroeg of laat z'n vruchten zal afwerpen.
Na het visitje aan de ouders van haar ex-man, vond Päivi dat het stilletjesaan tijd werd om huiswaarts te keren. We hebben eerst nog wel gegeten bij de 'bomma' en daar was iets heel leuks: haar keukentafel staat aan de raam en vlak tegen die raam aan de buitenkant staat een klein vogelvoederhuisje. Maar echt vlak tegen de raam. En terwijl wij daar aan het eten waren, kwamen er kolmeesjes en pimpelmeesjes daar zaadjes oppikken. Op nog geen 30 cm van waar ik zat! IK heb geprobeerd er foto's van te trekken maar die waren jammergenoeg niet zo geslaagd. Na het eten tijd om in te pakken. Als een afscheidkadootje heb ik van de 'bomma' leker warme wintersokken gekregen. Dat was zo lief van haar!
Nog een lang (iets saaier) tochtje terug naar huis en dan uitgeput, maar tevreden in bed kruipen. Vandaag begint de vakantie trouwens, dus er is tijd genoeg om een beetje bij te slapen. Ik heb het nodig, want de laatste dagen is het soms moeilijk om hier in slaap te komen. Mij huis bevindt zich op de top van een heuvel en die heuvel bevindt zich onder een vliegtuigverbinding. Allé niet rechtstreeks, maar als de wind vanuit een bepaalde riching komt, dan wijken de vliegtuigen een beetje af van hun oorspronkelijk parcours en vliegen die dus recht boven ons huis. Allemaal goe en wel als dat overdag het geval is, maar 's nachts is dat gewoon niet te doen. Nu snap ik waarom die mensen van Zaventem zoveel reclameren!
Donderdag ga ik met mijn gestgezin naar Stockholm, ik kijk er al erg naar uit, want het tripje naar Tallin enkele weken geleden was zalig. Dan kan dit uitstapje toch ook niet mis gaan? Ik laat jullie alles weten zodra ik terug ben :D
Dinsdag was het mijn verjaardag! :D Jaja, ik ben nu officieel 17 jaar.
Maandag was er al een heel groot pakketje vanuit Zoerselhoek aangekomen :D, maar ik heb het niet opengedaan voor dinsdagochtend! Ons papa geloofde niet dat ik me zou kunnen bedwingen, maar het tegendeel is bewezen! In de doos zaten enkele T-shirts, sportschoenen, mijn winterjas, Belgische chocolade (<3) en trappistenbier voor mijn gastouders (hij heeft hen zelfs een mailtje gestuurd met de achtergrond van het bier xD). Verder nog wat leesvoer, met onderandere de Dag Allemaal, heel leuk. En verjaardagscadeautjes natuurlijk ^^. Snoepjes en smurfenfiguurtjes van de meisjes en een boek van mama en papa en ook een boek van Bert (ja, mijn broer is soms vervelend, maar eigenlijk is t ne schat). En een heleboel verjaardagskaartjes van allerlei mensen uit de buurt, daardoor was ik echt heel aangenaam verrast. Alle kaartjes staan nu op een rijtje op de boekenkast in mijn kamer, ik vind dat het geheel zo een veel gezelligere aanblik geeft.
Dankjewel allemaal voor de mooie cadeaus en de lieve kaartjes.
Ik was rustig opgestaan (ik had pas om 9.45u les :D) en was rustig mijn onbijt aan het opeten (mutot!!!) toen Tiiu (de schat) mij een cadeautje bracht. Ik was helemaal overdonderd van de leuke en warme wanten die ze me cadeau heeft gedaan. En van Ari en Päivi heb ik nog een boek gekregen van een bekende Finse schrijver (wel in het Engels, gelukkig).
Op school veel knuffels en verjaardagswensen gekregen (heel leuk :D). Ik en mijn vriendinnen hadden dinsdag maar tot 13u les en ik had dus een aantal meisjes uitgenodigd om bij mij thuis iets te komen eten en een DVDtje te kijken. We waren met z'n zessen, ik, Agstina, Sophie, Saara, Bella en Olivia. De namiddag was echt geslaagd. Thuisgekomen stond er een nieuw pakketje op de tafel, van tante Ida en co, met daarin nog een leuk kaartje en de supercoole trui van Sien. Ik ben er echt heel blij mee! Thuisgekomen stond er ook een pozzabuffet voor ons klaar (met dank aan mijn gastvader) en achteraf was er nog een prachtige verjaardagscake (met dank aan Tiiu). En we hebben samen naar de Moulin Rouge gekeken. Jammer dat Olivia en Agustina iets vroeger door moesten gaan, want ze hebben het einde van de film (en de fantastische cake) moeten missen. Niet te min was het echt heel gezellig.
De volgende dag, na de Finse les ben ik samen met de uitwisselingsstudenten van die les nog iets gaan eten. Daniel moest naar huis, maar daar kwam hij pas achter toen de auto van zijn gastzus voor zijn voeten stopte xD. Hij ging dus jammergenoeg niet mee. Maar samen met de anderen, Sophie, Luisa, Sara en Alvaro, was het ook heel plezant. We hebben in de supermarkt gegeten :). Komt jullie misschien raar over. Hier kan je in de supermarkt eten, je neemt van de supermarkt wat je wil hebben (pizza, hamburger, koekjes, ...) en brengt dat naar een speciale kassa achterin de winkel. Daar betaal je alles wat je gekocht hebt en dan kan je daar zitten om alles op te eten. Er is ook een microgolf waar je iets (zoals een pizza) in kan opwarmen. Echt een kei goei systeem, want het is gemakkelijk én goedkoop. Ze zouden zoiets moeten introduceren in België.
Ik ben woensdagnamiddag ook nog een pakje gaan ophalen van de post dat van tante Anneke, nonkel Luc, Valérie en Steven bleek te zijn. Met daarin nog eens een waanzinnig cadeau! Nog 2 boeken, 1 van Stephanie Meyer (mijn lievelingsschrijfster van het moment) en een vervolgboek op een van mijn favoriete reeksten (het is bijzonder toevallig dat de voorgaande boeken van deze reeks zoch in het pakket dan ik van mijn ouders gekregen heb, bevonden... xD). Heel leuk dus allemaal!
Voor de rest is er niet veel interessants meer gebeurd, behalve dat de examens begonnen zijn. Ik heb al 2 examens van Engels gedaan (waar ik echt niks, maar dan ook niks voor geleerd heb ^^) en waar ik ongetwijfeld hoog op ga scoren. Dinsdag heb ik een examen van Duits, daar ga ik wel iets meer moeite voor moeten doen, want dat is niet mijn beste vak (ik had in SJB altijd een hekel aan dat vak). En op woensdag hebben we een 'muziekdiscussie' met de muziekleraar, dat hebben we maandag beslist. We moeten het één en ander vertellen over de muziekcultuur van ons land (heeft België eigenlijk wel een muziekcultuur?) en onze visie op de muziek geven, en hij gaat ons vertellen over de Finse muziek. Dat zou interessant kunnen worden, moest ik er niet voor vrezen dat die man waarschijnlijk 2 uur (misschien langer) gaat praten en dat alles dus verschikkelijk lang gaat duren! (gelukkig kan ik indien het echt té lang duurt het gesprek afbreken door te zeggen dat ik naar mijn Finse les moet)
Volgende dinsdag is de 1e AFS meeting. Het is de bedoeling dat we ons eigen land voorstellen aan de hand van een soort 'marktkraampje'. Muriel en ik hebben gisteren lang en uitgebreid gepraat over hoe we België gaan aanpakken, maar ik geloof dat alles wel in orde gaat komen.
Terug van een 2 daags reisje naar Tallin, tijd voor een briefing :D
We zijn vrijdagnamiddag om 16.30u naar Helsinki vertrokken om de boot van 18.30u te halen. De naam van ons (gigantisch!) cruiseschip was the Baltic Princes. 9 verdiepingen, waarvan 1 voor auto's, 4 voor slaapverblijf, 1 voor winkels (tax-free!), 1 voor restaurants, 1 voor allerlei clubs en bars en het dek. Het schip was echt enorm! We hadden een gezinskamer, feitelijk gewoon 2 kamers met een deur om van de ene naar de andere te gaan, nr 5377 en 5379.
Na ons geïnstalleerd te hebben, gingen we direct aan tafel in een van de bootrestaurants. Zo'n superchic etablissement waar alles perfect is georganiseerd. Met van dat chic personeel dat uw bestelling vanbuiten leert en altijd het linkerhand achter de rug houdt. Klasse dus :D. Ik had graag op het dek gestaan tijdens het vertrek van de boot om foto's te trekken, maar daar kreeg ik jammergenoeg de kans dus niet voor. Maar het eten in dat restaurant was verrukkelijk! En ik kreeg als voorgerecht soep! Echte SOEP! Als je in Finland soep krijgt, is dat normaal patatten, vlees en groenten in een beetje water. Maar dit was echte soep (Ikke heel content natuurlijk :D)! Als hoofdgerecht koos ik voor hert. Goede keuze, want het was echt kei lekker! Ik denk het beste hert dat ik al gegeten heb. Over het dessertje (chocolade panna cotta) was ik iets minder enthousiast, maar het was wel heel mooi gepresenteerd.
Na het eten eventjes naar buiten geweest voor enkele mooie foto's van het zeeuitzicht (en voor wat frisse lucht, want pas gegeten hebben en het gewiebel van de boot is geen ideale combinatie :s). En eventjes rondkijken in de boutique en de supermarkt. In de supermarkt viel me 1 ding op: de halve boot was daar, en voor maar 1 ding ... alcohol. Echt iedereen die aan de kassa stond had een kar volgeladen met ALLE soorten alcohol. Wodka, Long drink, bier, ... alles. Ik heb niks gekocht, en daarna zijn we naar de kamer gegaan want Tiiu was echt zeeziek. Päivi ging wat snacks halen uit de supermarkt en dan hebben we een beetje tv gekeken (Tiiu niet, die sliep).
In de boot werden er ook allerlei optredens georganiseerd, maar die begonnen allemaal heel laat dus moesten we nog wachten voor we een kijkje konden gaan nemen om te zien of iets de moeite waard was. Tegen 22u zijn we een kijkje gaan nemen, Tiiu (ondertussen wakker en zich beter voelend), Päivi en ik. Voor we de bar met het podium nog maar betraden vielen mij al 2 dingen op in het schip. 1: deze avond (en dat geldt eigenlijk voor de gehele boottrip, heen en terug) was het de 1e keer dat ik AANGESPROKEN werd DOOR FINSE JONGENS! Jammergenoeg waren ze allemaal zat... Dat brengt ons bij punt 2: IEDEREEN was zat. Er lagen/stonden/waggelden overal mensen in de boot met een blikske bier of een fles andere brol in hun hand. Man, vrouw, jong en oud, iedereen was zat. Diegene die niet zat waren, waren waarschijnlijk in hun kamers. De verhalen die vertelt worden over het feit dat Finnen boottripjes naar Tallin maken om alcohol te kopen en veel te drinken op de boot, zijn dus echt geen fabeltjes. Ik heb het met mijn eigen ogen gezien. Bezigheid van de overgrote meerderheid op de boot = alcohol kopen, alcohol drinken, alcohol kopen, alcohol drinken, ... (ok, nu ben ik misschien lichtelijk aant overdrijven, maar toch).
Hoewel al het ander publiek zat was, heb ik mij toch goed geamuseerd die avond. Zat of niet, het is altijd leuk als iemand u een complimentje geeft. En bovendien zijn zatte mensen op de dansvloer behoorlijk hilarisch. Zo was er bv. een vrouw (ik gok rond de 50) een jonge gast (van 20 fzo) aan het versieren op de dansvloer. En een groep meisjes van mijn leeftijd (ik denk de enige die avond die ik gezien heb die NIET zat waren) die aan het dansen waren, komt daar ineens ne vent op af (ook iets in de 50), met een ongeloofelijk dikke buik (daar zijt gij niets tegen, papa) en begint mee in hun groepje te dansen. Beetje genant voor die 3 meisjes, maar tot grote hilariteit van Tiiu en mij.
Er was dus eerst een optreden van een of andere band, de muziek was niet echt mijn ding, maar zoals eerder gezegd, de dansende mensen waren amusement genoeg. Na de band kwam een Amerikaanse stand-up comedian (die al een tijdje in Finland woont). Ik kon lang niet alles verstaan wat hij zei, maar hij heeft op z'n minst toch wel 2 knallers gehad.
1: 'My friends told me I had to go to Estinia, that would be a great cultural experience. So, I went to Estonia. It was a great cultural experience, watching Finns drinking in another country!' (:D, heel grappig gezien het feit iedereen op de boot zat was)
2: 'Do you know the Finnish version of Fear Factor? It is the best ever! I've never seen it actually, but it's the best how it's in my head. ... Are you ready for you're last and final task? ... Yes ... Ok, you see that elevator over there? There is 1 person in it. You have to go inside the elevator, go with that person to the 3th floor ... And you have to make eye contact ...... NO!!!' (als je een tijdje in Finland verblijft, dan weet ge dat dit zo WAAR is! Het was mijn favoriete mopje van de avond :p)
We hebben niet de hele show gezien, want Tiiu was moe en voelde zich nog altijd niet zo goed (ook al was de boot al aan gekomen in Tallin tegen 21.30u). Ik heb dan nog maar een beetje gelezen en dan gaan slapen.
Volgende dag ontbijt om 8u (veel te vroeg voor een weekend!), heel lekker, en er was cornflakes (murot), dus ik was blij (ik ben altijd goed gezind als er cornflakes bij het ontbijt). Dan ons gaan klaarmaken om tegen half 9 de boot uit te gaan en Tallin te bezoeken. Eerste gedachte toen in Tallin voor het eerst zag? Lap, hier regent het ook al -_-' Jaja, het weer was inderdaad niet ideaal, maar niettemin heb ik mij uitstekend geamuseerd.
Tallin ligt op een heuvel. We hebben eerst een taxi genomen naar de top en zijn dan rustig naar beneden, door de oude stad, gewandeld. de gebouwen van Tallin dateert van ongeveer dezelfde periode als die van Helsinki. Het verschil is dat Tallin lang onder Russisch (communistisch) bewind is geweest. Het gevolg daarvan was dat er weinig tot niets werd gerenoveerd of vernieuwd. Helsinki heeft vele nieuwe, moderne gebouwen en kantoren, in Tallin zijn die vernieuwingen nog maar net begonnen. Er zijn dus heel veel mooie, oude gebouwen te zien in hun originele staat.
Ik heb, al zeg ik het zelf, echt enkele hele mooie foto's getrokken van de stad, ik zal ze zo snel mogelijk op facebook zetten en binnenkort ook enkele foto's aan mijn blog toevoegen. Ik heb ook een klein souvenirtje uit de stad voor mezelf meegenomen, een matrouchkapoppetje :D. Dat zo'n poppetje dat je kan opendoen, en daar zit dan weer een poppetje en, enzo verder. Dat is eigenlijk Russisch, maar ook typisch voor Estland.
We hebben zo'n 2 uur rondgewandeld in de stad, echt heel gezellig. In Tallin hebben ze ten minste winkelstraten, dat vind ge dus niet in Helsinki (eigenlijk niet in heel Finland, in Jyväskylä is de enige). En al die oude huisjes, echt een heel leuke sfeer om in te wandelen. Er is ook ergens een deel waar enkel bloemen verkocht worden. Het zijn allemaal kraampjes naast elkaar met kei veel verschillende, kei mooie bloemen. Heel goedkoop ook trouwens. Als het mogelijk had geweest zou ik een boeketje hebben opgestuurd naar ons mama (je krijgt enkele mooie foto'tjes in de plaats, mama :D).
Aan het einde van het bloemengedeelte maakte ik eventjes kennis met de schaduwkant van het mooie Tallin :(. Een oud vrouwtje stond daar en verkocht zelfgemaakte vlinderspeldjes (heel mooi) en sokken. Mijn gastmama en ik hebben allebei een vlindertje gekocht. De vrouw zag er nogal armoedig uit en ik had echt met haar te doen. Ari vertelde mij dat de mensen in Tallin een heel laag pensioen krijgen en dat veel oude mensen vaak moeten vechten tegen te armoede. Zelfgemaakte dingen verkopen is vaak het enige dat ze kunnen doen om aan genoeg geld te geraken om rond te komen. Ik werd daar toch wel door geraakt...
Na de wandeling door de stad zijn we naar een shopping center gegaan om een beetje te shoppen. In Tallin is alles een stuk goedkoper dan in Helsinki (dat wil zeggen, in Tallin kan je dingen kopen aan een normale prijs), dus het was een goed moment om eventjes naar winterschoenen te kijken. En ik heb een er gevonden!! :D Lekker warme botten met een stevige zool, zodat ik niet kan uitglijden over de sneeuw. De prijs was acceptabel en ik weet zeker dat ik met deze schoenen wel een aantal winters verder kan (als ze de Finse winter overleven, kunnen ze alles overleven). Nu nog wachten op mijn van thuis opgestuurde winterjas en ik ben helemaal klaar voor sneeuw en koude (denk ik).
In het shopping center hadden Ari en Päivi met hun vrienden uit Estland afgesproken. Het was een heel blij weerzien, maar ik was er niet echt een deel van. Maar die mensen waren heel vriendelijk en toen ze ervandoor gingen heeft de vrouw mij zelfs omhelst (bewijs geleverd: Estlanders zijn opener dan Finnen, niet dat dat zo moeilijk is). Dan zijn we terug richting de boot gewandeld, want die vertrok om 13u terug richting Helsinki. Ik had graag nog meer willen zien van de stad, maar er was geen tijd meer. Maar ik denk dat ik het mooiste gedeete wel heb gezien :D.
Terug op de boot gingen we (natuurlijk, ik had het kunnen weten) ... eten. Deze keer niet in een chic bootrestaurant, maar in Buffet, een plaats waar je betaalt, en waar je dan zoveel mag eten als je wil (wel self-service). Heel leuk. 'Buffet' in het Fins spreek je uit als 'Boeffet', en dat is precies wat we gedaan hebben, geboeft! (voor de niet-antwerpenaars onder ons: 'boeffen' is een nogal ruwe en onbeleefde uitdrukking voor snel en veel eten; vreten) Eten tot ge vol zit, en dan aan het dessertenbuffet beginnen :D.
Na het middageten nog wat foto'tjes op het dek genomen. Tallin was al uit het zicht, maar er was nog een deel van Estland te zien. Daarna naar de kamer, want Tiiu was weer onwel. In de kamer werd er een gezamelijk middagdutje ingelast (allé, voor ik het wist lag gewoon iedereen te slapen), terwijl ik nog een beetje aant lezen was. Zodra Tiiu wakker was en zich iets beter voelde ben ik met haar naar de boutique gegaan om daar nog is een beetje rond te kijken en een (vroeg) kerstcadeautje voor mijn zusjes en mijn broer te kopen. Die blijven voorlopig nog wel eventjes in de kast liggen ^^.
Ergens tegen 15u zijn we met z'n allen naar de bar gegaan waar de optredens gedaan worden. Daar was een goochelaar met assistente aan het werk (was eigenlijk niet zo spectaculair). En tegen 16.30u kwam de boot terug aan in Helisinki. Mee met de massale mensenstroom naar buiten. De meeste mensen hadden een behoorlijke hoeveelheid alcohol bij (gemiddeld 3 tot 6 kartonnen). Ik heb zelfs een groep mensen gezien met zo'n enorm rek dat men gebruikt voor bagage in vliegtuigen te laden, boordevol met dozen alcohol (echt geen grapje, vraag Ari). Jammergenoeg besloot de batterij van mijn fototoestel net op dat moment om het te begeven :s (het is een goed toestel, maar de batterij houdt het geen 2 volledige dagen uit).
Tegen 17.30u waren we terug thuis. Ik heb mij heel goed geamuseerd tijdens de Tallintrip en ik kijk al uit naar de cruise naar Stockholm, die we gaan maken in zo'n 2 weken. Ari heeft trouwens gezegd, dat, omdat ik de trip zo leuk vond we misschien in mei of juni volgend jaar nog een trip kunnen maken naar Sint-Pietersburg in Rusland (ik hoop echt dat we dat gaan doen!!!)
Ik ben donderdag nog naar een verjaardagsfeestje geweest van mijn Finse vriendin Leila. We zijn met een groep meisjes gaan eten in Rax pizzabuffet. Ook hier een echt 'boeffet'. Voor 8 euro kan je pizza, hamburgers en gehaktballen (en natuurlijk salade) à la volonté eten. En als je 1 euro meer betaalt, ook nog ijs. Ik had op het einde het gevoel dat ik ging ontploffen. Ik heb echt veel te veel gegeten de afgelopen week (AFS = another fat student :s). Het was wel heel gezellig. Ik heb Leila een van mijn Brusselse souvenirtjes gegeven (nog eens bedankt mama!) en een doos met Belgische chocoladeschelpjes (jaja, ook in Finland kennen ze de Belgische chololade!).
Dinsdag is het mijn beurt :D. Mijn vrienden en ik hebben allemaal om 13u gedaan met school. We komen naar mijn huis, om iets te eten en misschien een film te zien, of iets anders, maakt niet zoveel uit. Tiiu heeft belooft een cake te bakken, en Tiiu's cake's zijn de beste!!! En op woensagavond ga ik met de uitwisselingsstudenten van de Finse les iets eten in Sello. Ik vind nog steeds dat mijn verjaardag zo onbelangrijk lijkt tussen al die andere gebeurtenissen van de afgelopen weken (ik besef nog niet echt ten volle dat ik over enkele dagen 17 ben, en dus geen 16 meer).
Volgende week woensdag begint ook mijn eerste examenweek. Ik heb 2 examens van Engels en 1 van Duits. Duits gaat misschien wel eventjes studeren worden, Engels is geen probleem (ik heb geen 1 keer geleerd voor de vocabulairetesten en het minste dat ik tot hier toe gehaald heb is 26/30), behalve het feit dat een van die examens op een zaterdag is. EEN ZATERDAG!!!! we hebben nooit les op zaterdag! Ik snap da nie ze, ma bon.
Oh, en mijn leraar muziek wil ons (Sophie, Agustina en ik) ook een examen van muziek geven. Maar daar zie ik persoonlijk het nut niet van in. Allereerst hebben wij van het hele jakso echt NIETS van die les begrepen (ik heb meer sudoku op mijn gsm gespeeld dan iets anders). En vorige les kwam die af met een 19 bladen tellend bundeltje dat de leerstof is voor dit jakso. Natuurlijk helemaal int Fins. Hij stelde voor dat we op een maandagnamiddag samen zouden zitten en dat hij het bundeltje dan volledig voor ons zou vertalen. Dat is dus onzin. 1: wij hebben op maandagnamiddag les, 2: om een bundeltje van 19 bladzijden te vertalen hebt ge wel wat langer nodig dan een 'middagje', 3: als ik allemaal wil onthouden wat hij vertaalt, wil dat zeggen dat ik alles moet opschrijven, en ik ga echt geen 19 bladzijden overschrijven! (bovendien is het een heel klein lettertype) en 4: in ons Wilma (een internetsite waar alles van de school op te vinden is) staat geen examen muziek vermeld, wat wil zeggen dat de directie het niet nodig vindt om ons een examen van dat vak te geven. Reden genoeg denk ik. Maar ik zal maandag wel horen wat nu uiteindelijk de bedoeling is.
Terug
van het lang verwachte AFS weekend, tijd voor een verslagje.
Of, zeg maar VERSLAG, want dit blogbericht gaat niet zo kort zijn als het
vorige. Als je nogal weinig tijd heb, raad ik je aan dit berichtje een andere
keer te lezen...
korte samenvatting van het AFS weekend: Het was geweldig! Ik heb mij kei hard
geamuseerd en heb zalige mensen leren kennen!
Dat vraagt natuurlijk een beetje meer uitleg...
Zaterdagmorgen hebben mijn gastouders mij naar het station in Helsinki
gebracht. Daar was de plaats van afspraak, en van daaruit zouden we met een bus
naar Lammi gaan, zo'n 100km ten noorden van Helsinki. Het was eerst eventjes
zoeken waar de AFS'ers waren want het was nogal slecht aangegeven op de brief.
Maar we zijn toch mooi op tijd aangekomen. Alvaro en Sara, die in ken van mijn
Finse les, waren er al, ik was dus al niet alleen. Daniel (ook van de Finse
les), kwam even later ook opdagen. Ik
maakte meteen kennis met Anna, een ander Italiaans meisje dat samen met Alvaro,
Daniel en Sara naar dezelfde school gaat.
Tijdens de busrit zat ik bij hen. Er zaten natuurlijk nog andere mensen in onze
buurt en na een tijdje begonnen we ook meteen met hen te babbelen. De
bus was echt supercomfortabel, der stond zelfs een heuse zetel! Heel gezellig
dus. Wel werd al snel duidelijk dat de ltalianen de grote meerderheid vormde
van onze ploeg (9 van de 24). Veel spaanssprekenden ook. Allemaal goed en wel,
tot die natuurlijk Italiaans/Spaans beginnen te spreken. Zij kunnen elkaar over
het algemeen wel begrijpen (de talen lijken zoveel op elkaar als Nederlands en
Duits), maar ik begreep dus niks. Ik heb een aantal keren moeten zeggen 'Back
to English, please!' :D.
Na een anderhalf uurtje rijden kwamen we aan op onze verblijfplaats. Heel mooi! 3 gebouwen, een met
slaapkamers (per 4) en lokalen, een eetzaal en (natuurlijk) een sauna. Het
hele gedoe ligt in het midden van het bos aan de rand van een inmens meer. Er
loopt ook een kleine steiger naar het water.
Ons avontuur begon met... eten (typisch Finland, eerst eten, de rest komt
later). Daarna begonnen we met onszelf voorstellen. Dat spel werd op een heel
leuke maniert gebracht. De AFS vrijwilligers zeiden tegen ons dat de poetsploeg
het wc-papier was vergeten bij te vullen en dat we nog maar 1 rol overhadden
voor het hele weekend. Iedereen moest er een deeltje van nemen. Bijna iedereen
was ermee weg (ik ook xD) en pakte heel veel wc-papier (ik niet, want ik stond
aan het einde van de rij, en ik had nog precies 3 velletjes over :p). Het was
natuurlijk een mopje. We moesten iets over onszelf vertellen voor elk velletje
we hadden, Dikke pech voor diegene die veel hadden gepakt :D. Ik zal een kort
overzichtje geven van de mensen waar ik het weekend mee doorgebracht heb:
FINLAND: (natuurlijk) onze AFS vrijwilligers Maria, Laura, Nico, Emma &
Janika ITALIË: Elena, Sara, Anna, Imma, Katharina, Federica, Elena, Tatiana
& Francesco (the King) (de Itlaianen zijn met veel te veel!)
SPANJE: Alvaro & Michelle
DUITSLAND: Katja & Kevin (euh, maar Kevin lijkt echt meer op een Japanner
:p)
TURKIJE: Altan & Emin
BELGIË: Kaat & Muriel
OOSTENRIJK: Franziska
JAPAN: Kyoko
THAILAND: Nice
CHINA: Yuhui
VENEZUELA: Maria (Molly)
COLOMBIA: Daniel
CHILI: Nicolas (Niksu)
Met 24 dus. En, zoals je misschien al opgemerkt heb ik het lijstje: ER IS NOG
EEN BELG!!! Een Waalse weliswaar, maar Belg is Belg (ook al zullen sommige
Belgen misschien beweren van niet). Van het moment dat ik Muriel zag (en dat
was na het eten), wist ik dat ik haar al eerder op het vliegveld gezien had. We
hebben toen echter niets tegen elkaar gezegd, ik was met de Vlamingen, zij met
een ander Waals meisje (ze vertelde mij, dat ze mij niet eens gezien heeft op
het vliegveld :P). Heel grappig grappig was na het kennismakingspel. Ik had de
mensen van mijn Suomiles de Belgische situatie al min of meer uitgelegd. Dus
Sara komt naar mij:
'Did you hear that, Kaat, there is another one!'
'Yeah I know, but she is from Wallonia'
'... Are you gonna fight now?'
haha. Was natuurlijk niet serieus bedoelt, maar ik denk wel dat ze ervan
uitging dat het moeilijk zou worden om een Waalse en een Vlaamse bevriend te
krijgen. Niet dus :D. Muriel en ik zijn hele goede maatjes, en zo heb ik ten
minste iemand om over de Belgische politiek te praten en er mee te lachen. En
we maken flauwe stereotype mopjes ^^. Voorbeeldje: Muriel pakt een 2 portie
eten aan tafel. Reactie van mij: 'You are eating so much! So that's where all
our money is going to!' Reactie Muriel: 'You Flamish people only think about
money!' Reactie van mij: 'Yeah, bu without our mony, you couldn't eat that
second portion!' ... En ga zo maar verder :D. Ze kent jammer genoeg maar 1
zinnetje Nederlands: 'Ik moet pipi doen' xD. Haar gastfamilie is Zweeds en ze
gaat naar een Zweedstalige school, ik kan haar hulp dus inroepen voor mijn
Zweedse lessen :D.
Ok, na het 1e spelletje nog enkele andere kennismakingspelletjes. Er zijn een
aantal mensen met dezelde naam (of ongeveer dezelfde) dus weden enkele (soms
nogal vreemde) bijnamen gebruikt (zie lijst met namen). Dan weer eten. Daarna
weden we onderverdeelt in kleinere groepjes om te praten over onze ervaringen
als uitwisselingsstudent. Alle groepen hadden dierennamen, ik was een lammi
(schapen). We hebben zowel zaterdagnamiddag, als zondag voormiddag in deze
groepjes bijeen gezeten. We hebben gepraat over de regels binnen het gastgezin,
over hoe zij zijn en over de dingen waar je het moeilijk mee hebt. Over school
en hoe je de Finse jongeren ziet en wat je van het vind. Over je familie thuis,
wat je mist. En over de toekomst, dat we erop voorbereid moeten zijn dat het
niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat er ook periodes gaan komen dat
je echt naar huis wilt en dat alles hier rot zal zijn, maar dat het belangrijk
is dat je ook dan blijft volhouden. Ik ben blij dat ik ook eens gehoord heb hoe
het andere vergaat en het voelt goed te weten dat ik niet de enige ben die het
hier al wel wat lastig heeft gehad. En veel belangrijker nog, het voelt goed te
weten dat er mensen dichtbij zijn waar je altijd bij terecht kunt.
Tijdens vrije momenten hebben we veel tijd op de pier besteed. Ik heb daar een
paar (al zeg ik het zelf) schitterdende foto's genomen. Het is echt een hele
mooie plek. We hebben gezellig gebabbeld, elkaar beter leren kennen, veel
ervaringen uitgewiseld. Zo allemaal samen in een vreemd land, dat brengt mensen
dichterbij elkaar. Het bewijs is dit weekend geleverd, want er is niemand van
de groep die ik niet mag, en ik denk dat dat ook voor de anderen geldt.
Behalve dan het feit dat de groep italianen echt te groot is. Gevolg: zij
klitten samen en spreken italiaans. Ik stoor mij daar nogal aan (en ik ben niet
de enige). Ik ben ervan overtuigd dat zij allemaal supercool zijn, maar er zijn
gewoon enkele meisjes die ik helemaal niet goed ken. ik wil hen heel graag
leren kennen, maar sorry, ik kan geen Italiaans (ik heb geprobeert int Frans,
maar zonder resultat xD). Wij (Daniel, Niksu, Michelle en ik) dat het
waarschijnlijk komt omdat de grote meerderheid van de Italianen helemaal niet
zo goed Engels spreken, en dan maar kiezen voor de makklijke weg. Ik kan het
begrijpen, maar ik vind het jammer. Vooral omdat ze zouden moeten weten hoe het
voelt wanneer iedereen een taal spreekt die je zelf niet begrijpt, dat is wat
we nu allemaal meemaken hier in Finland. MAAR, geen slecht woord over
italianen. Diegene die ik goed heb leren kennen, Sara, Anna, Elena en Francesco,
zijn echt heel cool (Elena is de enige Italiaanse die niet tot de 'italiaanse
groep' behoord. Ze gaat niet altijd bij hen zitten, en vertaalt indien er iets
in het Italiaans wordt gezegd. Ik heb haar gezegd dat ik dat enorm appreciëer
en dat ik dat ongelofelijk dapper van haar vind). En ik ben ervan overtuigd,
dat als ik de andere ook beter leer kennen (misschien als we allemaal Fins
spreken?) dat zij ook hele goeie vrienden gaan worden.
Zaterdagavond, tegen 8 uur, hebben we de leukste activiteit van de dag gedaan.
Sauna, en dan... het meer in (even ter verduidelijking, ik denk dat het water
zo'n 11graden was, misschien minder). Sauna is jongens en meisjes apart. Ladies
first, dus wj mochten eerst :D. De meeste meisjes durfde in het begin niet, dus
hebben ik, Katja, Franzeska en Janika de spits afgebeten. Metteen het water
inlopen, niet nadenken en volledig in het water gaan. De eerste seconden voel
je niets. En dan... IS HET ECHT IJS IJSKOUD!!!!! Je kan echt niet langer in het
water blijven. Ik denk dat ik het zo'n 15 seconden volgehouden heb (en ik was
ontzettend trots). Terug in de sauna, kregen we een applausje van de andere
meisjes, die na ons ook het water ingegaan zijn. Nadien zijn we nog een 2 keer
gegaan, deze keer met iedereen tezamen. En niet het water inrennen, maar van de
pier springen. Ik was weer degene die de spits afbeet (ik ben de grote durver
xD) en daarna heb ik met de andere 'durvers' teruggezwommen (de rest is terug
op de pier geklommen). Ik denk dat ik nog nooit zo snel gezwommen heb, IK
BEVROOS! Dat belooft voor de Laplandreis, dan gaan we zwemmen in een gat ijs...
Maar hoe koud het ook was, zo'n frisse duik geeft echt een kik! en het is echt
een zalig gevoel om daarna terug de sauna in te kunnen duiken en terug lekker
op te warmen. Er werden jammergenoeg geen foto's genomen van de zwemmende
meisjes, want de jongens vonden het te koud buiten (watjes!). De doop van de
jongens hebben we wel gefotografeerd ^^.
Daarna, KAMPVUUR!! en lekkere worsten! heel gezellig, Vlaanderen en Wallonië zij
aan zij (zou het door de compromis BHV zijn?). Worsten bakken boven een
kampvuur is heel leuk, maar het was zo donker dat je echt niet kon zien of ze
nu klaar waren of niet. Oplossing: foto met flash! Ik heb honderden foto's van
worsten, gewoon om te checken of ze klaar waren :p.
Na het kampvuur ging iedereen naar binnen voor nog een leuk groepsspelletje. Ik
kende het al, hier heet het 'peper en zout', de AFS vrijwilligers noemden het
'the rapinggame' (wat overigens een veel passendere naam is). Bij dit spel
heeft iedereen een nummer. 1 iemand zit in het midden en zegt 2 nummers.
Diegene die zijn nummer het eerst hoort moet proberen die in het midden een kus
te geven op de wang. De andere persoon moet dat verhinderen door die eerste een
kus op de wang te geven (is makkelijker dan het lijkt). Heel leuk spel, en leid
tot hilarische momenten... en foto's :D (Mijn topper is toch wel de foto van
het moment waarop Francesco Daniel kust, het was de perfecte foto op het
perfecte moment xD).
Ik denk dat we zo rond 12u gestopt zijn (middernacht natuurlijk). En natuurlijk
was niemand in de stemming om te slapen. Van de vrijwilligers mochten we zo
lang opblijven als we wilden, als we 's morgens maar op tijd aan het ontbijt
waren (9u). Eerst hebben we gewoon een beetje gepraat in de zetelhoek. Praten
over school, en de verschillen in de verschillende landen. Daarna hebben we ons
lang beziggehouden met een spel... VAN MIJ :D.
Een leuk spelletje dat ik heb geleerd op akabekamp, Black Box (eigenlijk een
drankspel, maar in AFS Finland is geen alcohol toegestaan xD). Iedereen krijgt
2 papiertjes, daar schrijft hij/zij 2 vragen op die beginnen met 'wie...'. vb,
'Wie heeft de leukste lach?'. Al die vragen gaan in een doos. Dan begint het
eigenlijke spel. Iemand trekt een vraag en leest die hardop voor. Iedereen
neemt een stukje papier een schrijft een naam op van iemand in de kring (iemand
die dus meedoet met het spel). Alle antwoorden blijven anoniem en gaan in een
andere doos. Iemand leest dan alle antwoorden voor. Heel leuk, want zo kom je
te weten hoe andere mensen over jou denken. Ik ben, execo met Niksu (die van
Chili), verkozen tot 'the most funnyest person' :D (in your face, Bert!).
Na enkele hilarische vragen en antwoorden, zijn we gestopt tegen 3u 's morgens.
Toen besloot de meerderheid om te gaan slapen. Maar eerst nog met een paar op
zoek naar eten, jammer genoeg zonder resultaat (het restaurant gebouw was dicht
:(). We zijn met zijn allen in de polivalente zaal gaan slapen. Lekker gezellig
bij elkaar. Eer dat ik eindelijk klaar was met mijn matras te verhuizen, mijn
pyjama aan te doen en tanden te poetsen enz. was het 4u. Ik denk dat ik meteen
in slaap gevallen ben. MAAR, ergens in de nacht (ochtend eigenlijk al) besloten
enkele Italiaanse meisjes (en Fransesco), die nog niet waren gaan slapen, dat
het wel grappig was om foto's te trekken van slapende mensen, MET FLASH.
Gevolg, half de zaal was wakker (mij inklus). Ik denk (ik ben echt niet zeker,
ik sliep half), dat ik nog geroepen heb 'no flash' (ik moet echt debiel
geklonken hebben, ma het was gewoon vervelend!).
Volgende morgen te vroeg wakker geworden (10 voor 8), iets of iemand had mij
wakkergemaakt (ik verdenk dezelfde Italiaanse meisjes, maar ik heb geen idee
wie van hen). Ik ben dan
maar opgestaan (kon niet meer slapen) en mijzelf rustig klaargemaakt. Ik
ging op zoek naar de andere meisjes die wakker waren, en wat ondekte ik (en
daar was ik toch wel ff pissed over), die zaten gewoon in de polivalente zaal
te babbelen en te lachen. geen probleem, als daar niet nog zeker 10 mensen
lagen te slapen! Ik ben samen met Michelle en Elena naar buiten gegaan voor een
korte ochtendwandeling naar het restaurantgebouw (en terug, want het was nog
geloten). Daarna hebben we nog eventjes in de zithoek rustig gepraat om dan om
kwart voor 9 de overige mensen wakker te maken :D. Dit door de muziek lekker
hard te zetten, jammer dat de meesten gewoon lagen te soezen.
Na het ontbijt enkele opwarmertjes. De eerste waren nogal intensief en
aangezien ik de dag ervoor nogal actief was geweest, begon ik na de 1e 2
spelletjes een beetje te hoesten :s (lijkt stom, maar als ik begin te hoesten,
gaat er een alarmbelletje). Puffer nemen, en het volgende spelletje heb ik niet
meer meegedaan (wel nog enkele leuke foto's getrokken). Het hoestje is de rest
van de dag gebleven (ik heb er nu nog een beetje last van) maar voor de rest
van dag was het niet echt een probleem.
Na de energizers, weer een 2 uurtjes praten in de schapengroep. Dan, weer eten natuurlijk. Dan alles
opruimen, zakken klaarmaken en nog eventjes gezellig samenzitten en relaxen. Of
pingpongen :D. Lang leve de pingpomngtafel. Ik weet niet waarom maar ik heb het
pingpongen met mijn broertje eigenlijk wel een beetje gemist. Verschil
met de pingpong hier: ik win :D (in your face again, broertje, ziet ge wel dat
ik niet zó slecht ben).
De bus kwam natuurlijk veel te vroeg. Niksu en ik overwogen nog even om de bus
te missen, maar uiteindelijk zijn we dan maar opgestrapt en terug vertrokken
richting Helsinki. Ik heb (denk ik) zo'n half uurtje geslapen in de bus.
Langdurig afscheid genomen van de andere AFS'ers en dan richting het station
vertrokken samen met Alvaro en Anna, want die moesten dezelfde trein nemen als
ik. Jammergenoeg was het zondag, de eerstvolgende trein kwam pas in 40 min. :(.
Alvaro had geluk, hij kon een andere trein nemen, maar Anna en ik moesten
wachten. We zijn dan maar iets van snoep gaan halen in het treinstation terwijl
we wachtten.
In de trein waren we zo bezig met babbelen en foto's uitwisselen, dat Anna haar
station gemist had :D. Gelukkig is haar gastmoeder haar met de auto bij het
volgende station komen ophalen, ik voelde mij al schuldig xD. 's Avonds nog
geprobeert een paar foto's up te loaden op facebook, en het heeft mij echt
bijna een uur gekost (Kaat en technologie gaat echt niet samen)!
De volgende dag op school was een hel. Het was maar een gewone dag, maar het
weinig slapen eiste zijn tol. Ik denk echt dat ik in slaap gevallen zou zijn
tijdens muziek, moest de leraar niet het formidabele idee gehad hebben een
ritmeoefening te doen, compleet met drumstel, trommels, sambaballen, triangels
en tafelgeklop. De avond was gezellig, het was leuk dat ik meteen enkele van de
AFS'ers terug kon zien (Alvaro, Sara en Daniel).
De AFS vrijwilligers hebben ons vertelt dat we waarschijnlijk maandelijks een
ontmoeting zullen hebben. De volgende is over 2 weken dinsdag (meer weet ik nog
niet). De opdracht voor die dag is dat we een soort marktstandje moeten maken
om ons eigen land voor te stellen, bv. door iets typisch van eten klaar te
maken, muziek te laten horen. Dat wil dus zeggen dat Muriel en ik nog een
momentje moeten vinden om samen te komen en af te spreken wat we gaan doen. We
zullen wel zien. Ik veronderstel dat de Italiaanse stand de grootste gaat zijn
:D. Ik kijk alleszins al enorm uit naar de volgende ontmoeting.
Michelle heeft mij en alle andere AFS'ers voor een feestje bij haar thuis
uitgenodigd voor vrijdag. Ik kan jammergenoeg niet komen want we vertrekken
vrijdagavond naar Tallin, in Estland (ik dacht dat we zaterdagmorgen pas
vertrokken, pech gehad), dat kan ik natuurlijk niet missen. Ari wil daar een
verjaardagscake voor mij kopen want hij zegt dat die daar heel lekker en heel
goedkoop zijn (ik ben benieuwd) :D.
Donderdag is de verjaardag van Leila, een Finse vriendin van mij. We gaan
ergens naartoe, al weet ik niet precies waar. Ik denk dat het wel gezellig gaat
worden.
Ik had met mijn gastouders afgesproken dat we na het weekend geen Engels meer
zouden spreken. We zijn het allemaal vergeten xD. We hebben het vandaag
geprobeert, maar ik begrijp echt niks (shame on me)! Dus heeft mijn gastmoeder
het volgende voorgesteld: Ze vragen en zeggen dingen in het Fins, en als ik ze
niet begrijp herhalen ze het in het Engels. Ik denk dat dat voorlopig een goede
compromis is. Misschien dat we na de Tallinreis nog een poging ondernemen :D.
Nog iets: Ik ben er eindelijk in geslaagd foto's te posten op mijn blog! Ik heb
meteen ook foto's toegevoegd aan mijn vorige blogberichten. Op facebook staan
natuurlijk veel meer foto's, maar zo krijgt mijn blog toch ook iets meer kleur
:D. (onderaan de tekst staan linken naar bijlangen, gewoon op klikken en de
foto verschijnt).
De foto's op facebook van het weekend zijn ook echt de moeite (al zeg ik het
zelf), dus als je facebook hebt, zeker bekijken!
tot de volgende blog (waarschijnlijk zondag of dinsdag na de Tallinreis, want
dat is waarschijnlijk wel de moeite om over te vertellen)
gisteren was mijn 1e les Fins: nog eens een goeie gelegenheid om te bloggen :D
Om te beginnen, ik ben weer helemaal beter. Zaterdag heb ik eens goed uitgeslapen en ik was er weer bovenop. Bovendien was ik vrijdagavond nog even in de sauna gegaan, en daarna voelde ik mij echt al een stuk beter. Er is een Fins gezegde dat zegt: als je ziek bent en sauna, alcohol en slaap helpt niet, ga je dood. ^^
Zondag zijn we in de voormiddag weer eens naar Helsinki gewee (nu met een camera met een opgeladen batterij) en ik heb veel mooie foto'tjes getrokken. Als je in Helsinki bent, heb je helemaal niet het gevoel dat je je in de hoofdstad van een van de grootste landen van Europa bevindt. Het is er zo rustig en gezellig, er is zoveel groen en je bent vlak bij de zee (er zijn veel leuke kleine haventjes in Helsinki). Ik heb echt genoten van het tripje en Helsinki heeft al een plaatsje in mijn hart veroverd. De rust die de stad uitstraalt door de vele oude gebouwen en tegelijkertijd het moderne, van de kantoorgebouwen en de nieuwe appartementblokken. De combinatie nieuw en oud, perfect in harmonie, dat vind ik prachtig (ik had hetzelfde gevoel toen ik in april in Londen was).
En dan gisteren, 1e Finse les. Ik heb er heel lang naar uitgekeken, want het is vreselijk niet mee te kunnen praten met je vriendinnen op school of thuis aan tafel. Bovendien zouden in die les alle AFS studenten van Espoo moeten zitten omdat de gastouders gezamelijk beslist hebben om ons naar die les te sturen. Ik was dus heel enthousiast en benieuwd.
Mijn enthousiamse werd niet teleurgesteld, het was echt zalig! De les zelf is zeker de moeite. De lerares spreekt bijna voortdurend in het Fins, maar heel duidelijk en langzaam, en ze gebruikt simpele woorden en laat veel zien met gebaren zodat we haar bijna allemaal kunnen verstaan (ik begreep het ook! ik was even in lichte shock toen ik dat besefte :D). We hebben ook al wat woordenschat gezien, maar het meeste ervan kende ik al, want het zijn van die woordjes en zinnetjes die iedereen constant gebruikt (vb. 'moi/hei = hey', 'terve = hallo', 'mitä kuullu = hoe gaat het' ...). We hebben ook op uitspraak geoefend, de verschillen tussen lange en korte klinkers en medeklinkers bekeken, en nog van die kleine simpele dingen die klein en onnozel zijn, maar onmisbaar aan de basis van een taal liggen,. Het was dus heel boeiend. Oh ja, en ik kan nu het werkwoord 'zijn/hebben' vervoegen (in Fins is dat hetzelfde woord, vreemd als je t mij vraagt, maar ik kan t in elk geval vervoegen)
OLEN minä olen sinä olet hän on me olemme te olette he/ne ovat
(dit was zonder afkijken :D)
Het leukste van de Finse les, was na de les. Toen we (ik en Sophie) buitenkwamen, hebben we kennisgemaakt met de andere uitwisselingsstudenten die ook in de les zaten. Er is Louise, zij is ook van Duitsland, ze is met de organisatie YFU (de grote conccurent van AFS xD), net als Sophie. Die 2 kenden elkaar al van hun eigen introductieweekend (en als ge van hetzelfde land komt en dezelfde tal spreekt, dat schept natuurlijk een band). Dan de AFS'ers: Sara uit Italië, Álvaro uit Spanje en Daniel uit Columbia. Normaalgezien zouden er meer AFS'ers in de les moeten zitten, maar om de een of andere rede waren die er dus niet. Misschien morgen, in de volgende les.
In ieder geval, de mensen die ik daar ontmoet heb zijn echt kei leuk. Ze zijn niet zo teruggetrokken als die Finnen, veel opener en gewoon gezellig om mee te babbelen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik dat tot hier toe echt gemist had. Ik bedoel, Sara gaf mij spontaan een high-five (ik weet niet meer voor wat) direct nadat ik ze nog geen 5 minuten kende. Dat moet je bij een Fin niet proberen. En ik heb wel Sophie en Agustina, maar ik had echt behoefte aan is een keer goed lachen in groep (dat wil dus zeggen met meer dan 3) zonder dat er eerst iemand de mop moet uitleggen (dan is het toch niet meer grappig). We zijn nog een tijdje blijven praten. Daarna ben ik samen met Sophie, Louise en Daniel nog eventjes naar Sello (het shopping center van Leepävaara) geweest om make-up te kopen voor Sophie (Daniel vond dat niet zo geweldig xD). Tegen half 9 hebben Sophie en ik samen de trein genomen en de leuke avond was voorbij. Maar ik ben echt blij dat ik mij zo goed geamuseerd heb. Ik kijk al uit naar morgen (morgenavond dan, want de lessen op woensdag zijn niet zo interessant). En dit weekend is ook het AFSweekend, ik zie het nu zeker helemaal zitten (als al de AFS'ers zo nice zijn als deze 3, dan gaat het daar gezellig worden :D)!
Vandaag nog ben ik met Ari naar het politiebureau gegaan om mij te laten registreren (de gebeurde op het immigratiekantoor, enik begrijp echt niet waarom, ik ben toch geen immigrant?). Dus nu is mijn huidige woonplaats dus officieel Espoo. Met naar het politiekantoor te gaan, is al het papierwerk voorlopig voorbij. Nu moor hopen dat er het komende jaar niet een van de essentiële documenten zoekraakt (zou echt iets typisch voor mij zijn), maar voorlopig zit alles goed bijeen in een blauwe map en ligt alles veilig opgeborgen in mijn kast.
Ik heb trouwens mijn lessenrooster voor de volgende jakso's samengesteld. Even ter verduidelijking, de jakso's zijn verschillende periodes waarin je les hebt. Per jaar het je zo'n 5 jakso's die elk zo' 6 weken duren. Aan het einde van een jakso heb je grote testen (examens) om voor die les te kunnen slagen en door te gaan naar een volgende les. Elk jakso is je lessenrooster anders omdat je voor de lessen die je al hebt gedaan al geslaagd bent (vb. in jakso 1 heb ik Engelse les, les 1. Als ik daarvoor slaag ken ik in het volgende jakso naar Engelse les nr. 2, die is op een ander moment, dus mijn lessenrooster zal anders zijn). Zodra ik aan mijn volgende jakso begin zal ik mijn lessenrooster op mijn blog zetten. Maar voorlopig heb ik weer 2 lessen Engels, les muziek, les geschiedenis en les wiskunde (elke les bestaat uit 3 verschillende uren, ik heb min. 5 lessen nodig). In mijn 3e jakso ga ik mij wagen aan Zweeds :D. Misschien een beetje gewaagd een taal te leren terwijl de les wordt gegeven in een andere vreemde taal, maar ik hoop dat tegen dan (midden december) mij Fins toch al een stuk beter is, en ja, wie niet waagt, niet wint é. De les is voor beginners dus zo héél moeilijk zal het wel niet zijn zeker (hoop ik toch)?
Na het AFSweekend zal ik waarschijnlijk weer een hoop te vertellen hebben en dan laat ik het jullie zeker allemaal weten.
Er is weeral een weekje voorbij. Nog een week en ik zit hier al een maand! Best gek.
Gisteren was er vuurwerk in Helsinki. Ik ben samen met Tiiu, Sophie en Ari gaan kijken, Ik heb ook enkele foto's proberen te maken, ze zijn niet allemaal even goed gelukt, maar de goeie zal ik op facebook zetten.We zijn tot ongeveer 23u gebleve, en ik moet zeggen dat het hier 's avonds al behoorlijk koud begint te worden. Het felle zomerweer dat we hier hadden tijdens mijn 1e week hier, is momenteel ook ver te zoeken. Ik vrees dat de zomer hier nu deffinitief voorbij is...
Dit weekend hebben we niet echt iets geplant, maar volgend weekend is het (eindelijk) mijn AFSweekend. Maandag starten mijn Finse avondlessen in Lepävaara, waarschijnljk zal ik daar al enkele van de AFS studenten ontmoeten. Ik hoop het, want ik kijk er echt naar uit om kennis te maken met mijn medeAFS'ers.
Ik ben dinsdag weer met Sophie, Leila en Saara naar Sello, het shopping center in Lepävaara geweest. Ik heb een nieuwe trui gekocht, lekker warm (Saara heeft dezelfde gekocht, in een andere kleur). Het lijkt wel alsof ik hier veel meer 'speciale' dingen na school doe dan ik thuis deed. En dat is maar goed ook, want ik begin me hier thuis wel af en toe te vervelen. Lezen, muziek luisteren en op de pc zitten en huiswek maken (en in het weekend met het gastgezin naar de tv kijken, quality time!), is zo momenteel het enige wat ik doe. En dat kan soms wel beginnen te vervelen. Maar zodra ik een beetje meer Fins kan, kan ik beginnen oefenen en heb ik weer iets om te doen.
Ik denk dat ik op school iets heb opgelopen. Vorige week waren er heel veel leerlingen (en leerkrachten), waaronder Sophie, die griep hadden. Deze week waren er ook nog een aantal afwezig. Ik vrees dat ik het nu ook een beetje heb zitten. Ik ben al een paar dagen heel moe (hoewel ik over het algemeen goed geslapen heb) en ik kwam daarstraks van school met een lichte hoofdpijn (die nu jammergenoeg iets erger aan het worden is). Ik heb het ook heel de tijd koud (en het is hier echt niet koud). Maar ik ga vanavond gewoon lekker vroeg slapen :). Gelukkig is het morgen weekend en kan ik zo lang blijven liggen als ik wil. En sebiet eventjes in de sauna zal ook wel deugd doen :D.
Veel plezier nog daar in België en vele groetjes vanaf de andere kant van Europa!
heyhey daar ben ik weer :)
