Ik ben eens gaan kijken naar de pagina's alwaar te lezen staat wat de populairste blogs zijn op deze blogsite. Gewoon om te kijken of ik iemand ben om rekening mee te houden, op deze site, of gewoon het jongetje uit de klas die zo onpopulair is dat hij zelfs niet gepest wordt. Uiteraard is er geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt om die blogs ook effectief te lezen, ik lees zelfs mijn eigen blogs niet na, laat staan dat ik een andere blog ga lezen.

Ik geef toe het swingde hier de laatste tijd als een stephen hawking tango, dus dat moet ik even meerekenen, maar tot nu toe heeft mijn blog zo'n 1500 hits. Dat zou je in een goede bui redelijk kunnen noemen. Tot ik het aantal hits van de top vijf zag. Kruipende kanker, ik ben eenoog in het land van zienden. Zonder me uit te spreken over de kwaliteit of de entertainende waarde van de blogsites in kwestie(nogmaals ik heb ze niet gelezen, en ), zal ik de top vijf geven(gaat over de populariteit, dus nummer twee kan minder hits hebben dan nummer vier, maar ik denk dat het beeld wel duidelijk wordt) en het aantal hits. Ok,hier gaan we....

Op 5:                                     -‘Wielrennen en andere dingen!  Nu kan ik hier een argument opgooien dat mijn blog ook gaat over wielrennen en andere dingen.  De kans is bestaande dat één van mn toevoegingen op  mijn blog zowel over Tom Boonen als over kontneuken ging, et voila wielrennen en andere dingen. Maar goed geen commentaar. ‘Wielrennen en andere dingen’ heeft 195040 hits!!!

4:                                            ‘De boulevard kaarters’ simpelweg geen commentaar.260824hits.

3:                                            ‘De polderrenners’ Deze mensen nemen geen genoegen met wielrennen en /of andere dingen. Neenee. Polderrennen. That’s what tickles their bell!! En hoe want nu beginnen we de realiteit in te zien over hoe nietig mijn blog is. 710360hits!!!!!!!!(hoe kut moet nummer vijf zich niet voelen dat hij zijn blog niet polderrennen en andere dingen heeft genoemd, poor bastard.)

2:                                            De zilveren medaille gaat, hoe kan het ook anders naar ‘Treetje’!!!! Al sla je me dood, maar ik heb geen idee waar deze blog over gaat. Toegegeven dat heb ik bij de mijne ook niet. Iets met aanbiedingen en acties of zoiets. Maar we kijken een gegeven paard niet in de mond, want treetje is een bescheiden topper met 329298 hits.

1:                                            En dan nu de absolute winnaar. De c75 onder de dubbel a’s. Ziehier ‘wrestling’. I shit you not. Worstelen!!! Niet het Griekse twee zwetende quasi knuffelende mannen, nope het we trekken een pakje aan en doen alsof we vechten ‘wrestling’. Nogmaals geen commentaar maar toch. Ik geef toe dat mijn blog verre van een geschreven culinair hoogstandje is, eerder een cervella. Maar weet ik heb na bijna 6maanden 1500 hits. Wrestling heeft er 1757254. Éénmiljoenzevenhonderzevenenvijftigduizendtweehonderdvierenvijftig

vs

                                               Duizendvijfhonderd!!!!

Yep.

Vandaar is er nieuw op deze blog een timer die afloopt naar 2januari 2010. Als ik tegen 7 geen 25000 heb, dan is het afgelopen met de blog. Wetend dat ik dit eigenlijk sowieso maar een jaar wou doen, geeft me de mogelijkheid om eens absurd uit de hoek te komen(wil ik ooit de worstelwedstrijd winnen, is 25000 zelfs bescheiden). Ik zal proberen meer te schrijven, zodat er ook wat te lezen valt. En als je volgende jaar meer wil (waarom al sla je me dood?) zullen jullie tegen januari 250000 moeten halen(hoe, al trap je mijn reeds dode lijf na.)

Wrestling in godsnaam.

                        Johan G Sterfmoe

Om met het lichtvoetige nieuws in huis te vallen; ik vrees voor mijn leven. Heb ik een onontdekt griepvirus opgelopen? In dronken toestand een seropositieve zwerver oraal op zijn wenken bediend( want in de zwervergemeenschap zijn de positieve toch nog altijd een slag aangenamer dan de negatieve)? Sta ik op het punt om een zaak aan het licht te brengen die de globale coöperatieve zakenwereld op zijn grondvesten doet schudden, zodat de snipers al opgesteld staan om, zodra ik uit het raam kijk om mijn buren te begluren(louter voor de rijm deze zin, de poëet in mij.), een welgeplaatst derde oog bij te zetten?

Niets van dit alles. De oplossing is veel enger. Ik heb een zeer verdachte onderbuur. En met verdacht bedoel ik: ‘ het type dat wel eens een ongewone fascinatie zou kunnen hebben voor Ikea- messensets en formulieren voor alle kinderdagverblijven van de provincie Antwerpen.

Misschien overdrijf ik(zou nochtans de eerste keer zijn), maar als je op dag in de krant leest dat Johan G. Sterfmoe(het mediafenomeen van het moment) dood op zijn kamer gevonden wordt, met een citroen in de mond, fishnetstockings aan en een koord rond mijn nek en balzak terwijl op de televisie oude afleveringen van kung-fu spelen( jawel  actuele comedy wordt mijn ding)geloof de media dan alstublieft niet. Het lijkt misschien dat ik me nu aan het indekken ben, voor als de stront effectief de ventilator raakt, maar ik verzeker je ik ben niet direct voor the good  ol’ strangle masturbation te vinden. Ik mag dan een ranzige rakker zijn, maar de auto-erotische verstikking is niet mijn kopje thee. Hey ik ben de moeilijkste niet, als de vrouw met wie ik de beddebak deel(je weet het nooit)graag gewurgd wordt tot het punt dat haar ogen uit haar kassen poppen zoals Schwarzenegger in Total Recall, ah well dat moet dan maar(in oorlog en liefde), maar zelf ben ik nogal een voorstander van ademen. Goed ik dwaal af.

Kortom weet dat het dan mijn onderbuur was.

Ok vanwaar mijn plotse angst…

In mijn woonkamer staat een ietwat belachelijke gaskachel die niet zou misstaan in laten we zeggen 1753. De eerste dag dat ik hier kwam wonen stond mijn onderbuur plots voor de deur, en hij zei dat hij die kachel indertijd(hij heeft mijn appartement bewoond voor mij. Vandaar de geur van kinderlijkjes in mijn badkamer hoor ik je denken…) had gekocht van de huurder daarvoor, en om een lang verhaal kort te maken vroeg hij op zijn beurt 150 euro aan mij om dat gedrocht dus van hem over te kopen.  

Geen haar op mijn hoofd dat er ook maar aan dacht om 150 euro neer te leggen voor Freddy Kreuger’s verwarmingsketel, dus ik zei: ‘ Hey als je hem wil houden mag je hem komen halen.’

Het feit dat mijn onderbuur zeer verlegen uit zijn ogen keek, en dat ding een kleine 42 ton weegt dacht ik wel dat hij dat nooit zou doen. En jawel het ding staat er nog steeds en ik heb er uiteraard geen cent voor neergelegd. Soit

Twee dagen geleden(bijna drie maanden na dit voorval) wordt er plots om halftien ’s ochtends op mijn deur geklopt( de ochtend na mijn dronken blog, door mensen die het kunnen weten gerecenseerd met drie sterren op de vijf!!).  De onderbuur kwam zich verontschuldigen dat hij de eerste ontmoeting had omgeturnd in een zakelijke overeenkomst en om te zeggen dat ik mijn deel van de trap zelf moet poetsen. Niets mis mee zou je denken.

Het feit dat hij mij wakker klopte zorgde er echter voor dat ik snel snel in mijne pure een broek moest aandoen(yep ben een naaktslaper… Kwestie van mijn pyjama niet vuil te maken als ik mijn bed onderpis. Als deze grap mij geen extra ster gaat opleveren!!!). Dus met ontbloot bovenlijf opende ik de deur, en hij deed zijn zeg.

Hij zei wat hij te zeggen had, en toen bleef hij staan. Zwijgend in de gang.

Vervolgens zei hij: ‘wacht ik haal even een sigaret!’ Waarop ik precies moest wachten al sla je me dood. Toen haalde hij een sigaret en bleef zo goed als zwijgend voor mijn deur staan, rokend. Nu ben ik de kwaadste niet, dus nodigde ik hem even binnen.  Ik deed een t-shirt aan(hoe zou je zelf zijn), en hij ging zitten. En toen betraden we samen het land waar de tijd stil stond. Op elke vraag die ik stelde(om het gesprek gaande te houden) kreeg ik een hooguit voor woorden tellende zin terug. Om een voorbeeld te geven. Op mijn vraag: Wat doe je eigenlijk voor werk? Kreeg ik het antwoord: ‘ik heb een trauma overgehouden aan mijn werk!’.  En hierbij flitsen zijn rooddoorlopen ogen in het rond.

Tussen elke nieuwe poging van mij viel een stilte die oncomfortabeler was dan je eerste keer douchen in de gevangenis, en een gigantische zwarte man laat voor je een stuk zeep vallen en kijkt je doordringend aan.

Hij vroeg een sigaret van en verzekerde me dat ik hem terug zou krijgen. Ik zei dat dat niet nodig was, en dat hij gewoon een sigaret mocht nemen. Uiteindelijk trok ik de stekker eruit en zei dat ik me moest klaarmaken voor de dag. Had geen reet te doen, maar nogmaals hoe zou je zelf zijn. Er zijn grenzen aan mijn sociaal gedrag.

Exact vijf minuten later stond hij weer voor mijn deur. Om mij een sigaret terug te geven. Niets mis mee zou je wederom zeggen, ware het niet dat hij plots in ontbloot bovenlijf voor mijn deur stond.

Zelden zo snel een deur weten sluiten.

Je zou kunnen zeggen dat mijn onderbuur gewoon zin  had om de vleselijke tango met me te dansen( en geef hem eens ongelijk.), en dat ik nu gewoon homofoob uit de hoek aan het komen ben, maar het was enger dan een date met Dahmer.

Dus als het nu even duurt alvorens de blog verschijnt…

Het was mijn onderbuur. MIJN ONDERBUUR I TELL YOU!!!!!!!!!

                       Zoniet tot de volgende

                                      Johan G. Sterfmoe

Dronken. Ik kan niet anders zeggen. Valt niet te ontkennen. Je mag het proberen bij de bejaarde vrouw die me twee minuten geleden bijna doodgereden heeft, maar je zal van een kale kermis thuiskomen(wanneer is een kermis ooit werkelijk waar oprecht kaal?). Ik weet niet of de op sterven na dood zijnde vrouw in de fout ging, of dat het mijn schuld was, want ik ben dronken. Ik weet exact twee centimeter verwijderd van niets. Maar goed dronken dus. Is absoluut niets mis mee, voelt heerlijk. Uiteraard zou ik nu liever een slet van een wijf in mn bed hebben, die om haar naughty kant uit te testen een keer haar vinger in  mn poeperd propt, maar bij gebrek aan beter ga ik gewoon voor dronken. Ik ben niet bijster vaak dronken. Heb in mn jeugd net iets teveel één euro wijnflessen ad fundum soldaat gemaakt denk ik.  Bij deze mijn verontschuldigingen aan Fons, de kleine commercant bij wie we de wijnflessen  deden verdwijnen al waren we het hoogtepunt van een Jan Bardy avond.

Witte wijn als je het wil weten. Witte wijn is de boosdoener, of in mijn geval het geile slettensubstituut.  Kben nu in dubio of ik hier nu nog in mijn eentje een flesje rood moet kraken( de glazen wit waren in gezelschap, goed gezelschap. Geen poepklets doch goed gezelschap) of dat ik zo meteen maar gewoon in mijn nest ga kruipen, dit mag misschien vogelromantisch klinken, but alas. Een mens moet zo nu en dan overdrijven nietwaar, een fles teveel is er soms nog twee te weinig. Een waarheid die ook op een gangbang van toepassing is. Al moet je volgens mij daar de fles vervangen in een meer dierlijk zelfstandig naamwoord, maar kom.

Jawel wederom een poging om eens leven te blazen in mijn bloggebeuren(aka’ kijk wereld ik leef’). Ik schat dat er op dit moment niemand meer ook maar een gram interesse heeft in wat er zoal op deze site te vinden is.(zelfs ik ben er al in tijden niet meer geweest). Ik kan er mee leven. Als een blog verschijnt op een site waar niemand komt, maakt hij dan geluid? 

Maar goed dronken dus. Een mens gaat al eens zijn leven overschouwen(dit is geen woord, maar laten we hem een kans geven. Er worden lelijkere kinderen geboren) als hij een stuk in zijn kloten heeft. Ik ga jullie er verder niet mee lastig vallen, maar laten we het erop houden dat het een vermakelijk filmpje is, waarvan de sequel beter is. En die films zijn zeldzaam. En zeldzame dingen zijn… ach laten we eerlijk zijn zeldzame dingen zijn negenennegentig procent van de tijd absoluut waardeloos.  Ik bedoel een vliegende kast met daarin het logo van Tor Waterschei  kom je niet elke dag tegen, maar wat heeft een mens aan een vliegende kast met het logo van Tor Fucking Waterschei?  Terwijl wijn is er met hopen, maar wijn op zijn tijd,  laat maar komen. Ik ben absoluut vergeten wat mijn punt ook alweer was, maar volgens mij heb ik hem wel gemaakt.

Anne Frank is ook alweer een paar jaar dood. En daar mag natuurlijk al eens mee gelachen worden. Zij was ook een blogger avant la lettre.  Niets om trots op te zijn trouwens, al dat bloggen. De kelder van de hoererij dat is het . En een hoer dat was ze, al had ze het daar nooit over in haar avonturen.  Een beetje de Duitsers zwart maken dat kon ze ja. Makkelijk. Ik bedoel hoe moeilijk was het om de mof zwart te maken tijdens wereldoorlog twee?

Tot dusver Anne Frank. Een franke teut ja,dat was ze ja. Soit zand erover. Of gas erin en zeep van maken.

En zo vul ik nogmaals het gat op met een blog net zo goed niet geschreven had kunnen worden(zo heb ik ze het liefst), het gat dat gevuld moet worden alvorens ik de kloof kan oversteken die me zal leiden naar mijn ware liefde. Zij die op me wacht aan de andere kant. Een nuchtere, dronken op zichzelf zijnde ,kant.(kwestie om romantisch te eindigen. Wel de romantiek van  het met kaarslicht verlichtte diner dat door dronkenschap het huis in lichterlaaie zet, maar goed meer kan ik niet uit me persen. Een gat en kloof begot, sukkelaar!)

Serieus nu. Glaasje rood iemand?

                            Johan G Sterfmoe

Het is alweder een tijd geleden nietwaar. Een mens gaat zich afvragen of we elkaar nog wel kennen. Al ben ik er aan zekerheid grenzende waarschijnlijk van overtuigd dat ik minstens 10procent van de lezers hier niet wil kennen. De andere negentig procent zijn dan weer een drietal mensen die ik hoe dan ook gewoon ken, dat valt niet te ontkennen. En tenzij ik nu één of ander pervers verhaal van Barbie te tonele breng, denk ik dat we het wel gehad hebben met ‘ken’.

Ik kan nu wel een karrenvracht redenen gaan verzinnen, maar de waarheid gebied mij te zeggen dat ik er gewoon even totaal geen zin meer in had. Maar ik heb me voorgenomen om op zijn minst een jaar lang totaal nutteloze bullshit neer te pennen, en wie ben ik om goede voornemens in de wind te slaan. Tevens begon het  schrijven over van geilheid druipende wijven hetzelfde effect te hebben als praten over mccain frieten.

 Verder ben ik momenteel aan het spelen in het Antwerpse, en dat is zulks een overdonderd succes dat het meer tijd rooft dan Theo de totalitaire tijdrover. Je moet je echter wel inbeelden dat Antwerpen slechts uit twintig mensen bestaat, en zodoende komt dus elke avond heel Antwerpen kijken. Een beetje positief in het leven staan daar is nog nooit iemand aan gestorven. Behalve Anne Frank dan die naar het schijnt de godganse dag zo goedgeluimd was, dat ze het zingen niet kon laten. En je kan veel over de Duitsers zeggen, maar een zingende boekenkast daar geloofde ze niet in. ( Ik zal pas tevreden sterven als ik Anne Frank er helemaal doorgesleurd heb. Een dagboek bijhouden terwijl je in de oorlog zit is één ding, maar een blog in tijden van financiële crisis, met een fucked up internetverbinding  dat is toch een ander paar mouwen neem het van me. Maar wie krijgt er meer respect. Tsss politics ‘dag dagboek vandaag hebben we wederom het spelletje om ter stilst onderduiken gespeeld…’Boeiend Anne. Fucking boeiend! En gaven mensen jou punten, of kritiek als het niet grappig genoeg was, ik dacht het niet. En neem het van me aan hier is het laatste woord nog niet over gezegd. Maar als Mahadma en Nelson denken dat ik hun er niet door zal sleuren, hebben ze het toch mis, stinkhippies. Daarover later ongetwijfeld meer)

En jawel het is weer zo ver, ik ben aan het diëten geslagen. Het is goed geweest. Als ik er nu niets aan doe, komt er nooit meer iets van. Dus welcome back joggen, appels, geen alcohol,stoppen met the weeds(bringer of fatmaking munchies), honger lijden, meer groenten dan eten, en een occasioneel flauwvalsessietje.  Tot ik weer de scherpe mansmens ben die ik tussen mijn 0-7,en 17-20^e levensjaar was. Jawel de periode dat ik een onnavolgbare vrouwenmagneet was. Uiteraard afgezien van het zo nu en dan lurken aan de tiet van ons moeder viel het qua vrouwelijke aandacht wel mee in die eerste levensjaren( al betwijfel ik of ik tot mijn zevende borstvoeding heb gehad, maar goed) . Maar tussen mijn zeventiende en twintigste…poewie!!! Geen vrouw die me kon weerstaan. Al had ik toen wel een relatie dus van veelwijverij was geen sprake, maar ik zag ze wel kijken met hun zaadvragende ogen de tienerhoeren!! Maar de jaren daarna heb ik me, om het maar eens mager(pun intended) uit te drukken, toch wel een beetje laten gaan. En  de theorie ‘hoe dikker, hoe meer Johan G Sterfmoe om van te houden’ schijnt toch niet echt te leven bij de vrouwelijke bevolking tussen 18 en 30.Raar. Vrouwen schijnen dan wel op humor te vallen, maar vetkleppen daar springen ze over alsof ze godverdomme Tia Hellebout naar de kroon willen steken. Toegegeven ik val zelf ook niet op spekken, Laat het snel Augustus zijn.

En mensen mensen heb ik me toch een partij genoten van het vijfde seizoen van Lost. Briljant briljant. Nog één seizoen, en het is afgelopen met één van de spectaculairste televisieseries ooit.

En in tijden dat mijn exen en bijna exen gaan trouwen met nieuwe zaadleverende individuen, reizen met andere genotsschenkende geliefdes, kinderen overwegen met maten, of simpelweg compleet uit mijn radarveld verdwenen zijn. De Ans, Evy’s, Kelly’s van deze wereld, hoe dik zouden zij geworden zijn in de tussentijd? En de vrouwen met wie ik slechts eenmalig het bed gedeeld heb(meestal in zo dronken toestand dat de zin ‘pompen met slap ventiel’ op zijn plaats is, maar ach liever pompen dan verzuipen).Kortom de vrouwen die me hebben zien evolueren van een dikke puber, naar een fucking geile adolescent ,naar een bolle Belg.

En op al die vrouwen en bovenal op mijn dikke zelf breng ik een toost uit. Voor het laatst. Althans tot ik weer mager genoeg ben, om me weer helemaal rond te vreten. Een troostende gedachte.

Hey girls hey boys…..    Here we go.

Om jullie een overzicht te geven van het leven dat ik geleden heb in de stilte van enen en nullen.

Waar te beginnen, waar te beginnen.

Ik heb dus eindelijk mijn eigen plek alwaar ik van ’s ochtends tot ’s avonds in mijne pure kan bivakkeren. Mijne zwitser kan laten hangen als een alpenbeklimmer die net een cruciale fout heeft begaan, en nu tussen leven en dood zweeft. Een treffendere staat van zijn kan ik momenteel niet bedenken voor mijn geslachtsbuis(bestaat dit woord?); een avonturier zwevend tussen leven en dood. Voor de mensen die denken dat ik een overtuigd naturist of nudist ben, niets is minder waar, maar de mogelijkheid om het eventueel te kunnen worden is een bevrijdende gedachte. Maar stap per stap natuurlijk. Je kan niet zomaar plots nudist worden, dat is te bruusk. Eerst gewoon een beetje flashen aan kleine kinderen in het park. Je moet de dingen opbouwen in het leven, en als je dat een beetje kan combineren met wat pedagogisch educatief swaffelen van de allerjongsten dan zijn dat toch zowaar twee vliegen in één klap. Jawel een goed mens dat ben ik.

Ik denk(ben niet helemaal zeker) dat ik een soort blauwtje heb gelopen via facebook. Kben niet helemaal zeker, maar ik ben er denk ik in geslaagd om in een spanne van een aantal berichten een meisje(ze is bekend, maar volgens mij niet rijk, dus ballekes) zowaar eerst aan haar stoel te doen plakken van pas verworven geilheid en een aantal berichten later werden de sluispoorten gesloten dichtgelast, en een paar kuub ijs overheen gespoten. Haar vagijn hield het, om een lang verhaal kort te maken, al voor bekeken alvorens ik het kon bekijken. Wat ik met woorden al niet allemaal voor mekaar krijg(of niet dus, ligt eraan hoe je het bekijkt). Wederom een reden om geen vriend te zijn van facebook. (Vroeger was het een hele eer, en reden om aan je kleinkinderen te vertellen als je Gandhi ontmoette, en nu kan zomaar iedereen mijn vriend worden via facebook. Raar.)

Vrienden van me zijn dertig aan het worden. Op een dag ik ook,  en te bedenken dat Spielberg mij nog steeds niet gebeld heeft voor een rol. Welke fout is er in mijn carrièreplanning geslopen? Maar goed de feestjes dat dat met zich meebrengt is mooi meegenomen. Tis niet goed voor het penske, maar ach zodra je via facebook probeert te versieren, denk ik niet dat het penske het grootste probleem is nietwaar!! En ach ik heb nog vijf jaar om mijn dromen te verwezenlijken (detail, toen ik effectief vijf jaar was, was mijn droom om frituuruitbater te worden. Een mansmens van simpele komaf ben ik).

Jawel Modderfokkers het koken begint zowaar te lukken. Het pastagerechtje dat mijn franse nonkel Lamnhoer Du Stoog me gegeven heeft is zowaar gelukt!!

Aan mijn televisieprogramma  wordt hard gewerkt.

Ik ben hard aan het repeteren voor mijn theaterdebuut in Belgie.

Ik moet een dringend een keer naar de  kapper(al is de behoefte om het allemaal weer eens af te scheren bijzonder groot) En God en klein pierke kennen mijn voorkeuren ten opzichte van scheren.  Duits leren ze wel meisjes op school, maar kaalscheren niet. Toch niet bijzonder effectief gebleken de periode vlak na de tweede wereldoorlog.

Goed, wat hebben het al over mijn piemel gehad, kleine kinderen, kale kutten,pasta en facebook, ik ben bijna door mijn onderwerpen heen. De lotgevallen van een beperkt schrijver mensen.  Maar goed wie heeft het tegenwoordig nog over Claus zijn eigenlijke debuutroman ‘Flamoes op een bed van Pesto, de lotgevallen van een geschoren moffenhoer met een dubieus facebookprofiel’. Toegegeven niet de man zijn eenvoudigste werk.

Maar eenvoud daarvoor zijn we hier niet!!!!

later meer.

Vriendelijke groet van de in een romantische bui verkerende 

                                              Johan G. Sterfmoe

Vooraleer men bacchanalen en in die categorie zich bevindende uitspattingen gaat wijden aan de miraculeuze terugkeer van mezelve, weet dat ik nog steeds geen internet heb. Bijgevolge is het nog steeds geen bloggestijnse koekenbak. Maar slechts een update geholpen door het draadloze netwerk dat ik zo nu en dan als een vluchtige koe bij de horens kan vatten. Maar nooit voor lang, dus zeer onwaarschijnlijk dat deze tekst de site haalt. Zoja Eureka, zonee ballekes!

Ik ben dus verhuisd. Heb een klein dakappartementje ingepalmd alwaar ik ongestoord mezelf kan overgeven aan een hoop smeerlapperij alwaar honden geen brood van lusten. Het is een parel van gezelligheid, een baken van seksuele spanning en een  bron van inspiratie voor de arm van geesten.  Een spirituele tempel van louterende filosofische ejaculaties en bovenal er is tv!!!  Ik heb een badkuip alwaar ik jullie lichamen kan wassen. Al krijg je die heilige stromen van zaadgolven natuurlijk niet in één twee drie van je lichaam gespoeld, vandaar dat ik ook een douche heb. Toegegeven de douche en het bad zijn eigenlijk één ding, maar een mens dient zijn product nu eenmaal te verkopen.

Verder een prima keuken alwaar ik de kans heb om aan nog meer mensen te bewijzen dat ik absoluut uit elke porie van mijn lijf stink in de kunst van het culinaire.

Een zeer klein slaapkamertje, maar hoe kleiner de kamer, des te minder moeite om je alle hoeken van de kamer te laten zien natuurlijk. Nog steeds geen gordijnen, dat is wel een behoorlijke bitch. De zon is een heerlijk ding, zeker omdat hij de ambassadeur van rokjes is, maar ‘s ochtends katerig in je ogen is hij toch niet gelachen. Maar goed alles heeft zijn goede en slechte kanten. Je wordt ’s nachts niet meer wakker gebleit, maar je kind verliezen aan wiegendood heeft toch ook zijn mindere kanten,naar het schijnt. Dus zo zie je maar.

Kortom ik ben een gelukkig man. Al heb ik ook bijzonder veel zin om ergens op een tropisch eiland te liggen. Sigaartje, coctailtje en met mn piemel in het zand wachten op een aardbeving, maar goed een appartement is ook al een begin.  En een begin  dames en heren is meestal datgene dat noodzakelijk is om een verhaal op gang te trekken, dus wie weet.

                                                                        Johan G Sterfmoe

Because Destiny John is a fickle bitch

Ik zit in een kamer van zo’n zes vierkante meter. Dit is de enige plaats waar ik mezelf kan bezatten in mn gedachten. Op de gang hoor ik voetstappen. Het zijn jongens die stiekem naar een andere kamer gaan, om aan een joint te gaan sotsen of  bij gebrek aan vrouwelijke vertier(het meisjesinternaat ligt drie kilometer verder) aan een piemel gaan lurken(weet ik veel waar ze zich hier zoal mee bezighouden). Ik zit op mijn kamer en spreek een cassette in. Iets quasi poetisch, een stijl waar ik me nooit volledig van heb kunnen losrukken. Op mn radiospeler luister ik uit nostalgie naar de osdorp posse.

Ik lig met een liefde  van mijn leven in een te krap eenpersoonsbed.  We barsten van de onschuld, en uit de barsten beginnen kleine druppeltjes lust te glinsteren. Ik durf niets te doen. Mijn handen blijven aan mijn eigen lichaam geplakt, want ja hoe pak je die dingen aan? Na een tijd van gespannen nietsdoen val ik in slaap. De liefde ligt achter(een lepeltje lepeltje die niet helemaal klopt)me en uit een mix van tederheid en filmromantiek legt ze haar hand op mijn buik, om mijn slaap vast te kunnen grijpen en meegesleurd te worden. Ze legt haar hand op mijn buik, en op dat moment laat ik een gigantische scheet. Ik weet van niets, ik slaap.

Ik zit in een kamer van vijf vierkante meter. Ik zit op mn bed en kijk uit mijn raam. In mn linkerhand vergaart een smeulende joint as. Verwijderd tussen mn liefde van toen en mn liefde van later. Ergens tussenin. Tussen As en vuur. Een plaats waar ik jaren later nog steeds zal terugkeren. De plaats waar mn lijf kromtrekt onder de vetjas. Op mn radio schrijft iemand iets met krijt op een muur, dat er altijd op zal blijven staan.

Ik  lig met een liefde van mn leven in een ruim bed, met laag plafond. Als mijn lichaam niet in haar stoot, dan toch wel mijn hoofd tegen het plafond. Het leven is horten en stoten,nietwaar. Buiten aan het raam staan drie vrienden me te roepen of ik thuis ben. We vrijen met de glimlach op ons gezicht. De wereld roept, maar het kan ons geen reet schelen, want we zijn aan het neuken in de mooiste zin van het woord. Vier dagen later zou deze liefde uit mijn leven wandelen. Ik wist van niets. Blijkbaar was ik slapende.

Ik zit in een appartement van zestig vierkante meter in het Noorden. Voor het laatst in mn leven maak ik pasta pesto klaar . Een volstrekt  onsexy gerecht die me echter culinair gezien door mn studentijd getrokken heeft. Ik snij een ui en champignons, gooi ze in de pan. Na een tijdje kwak ik er een potje pesto over. Dit klots ik over iets te gare tagliatelle en kap er kaas over. Dit verandert echter in een driesterrengerecht als je de munchies hebt. Jammer genoeg ook een gerecht dat de strijd met mn strakke lijf in mijn nadeel beslist heeft. Op de radio staat Dylan. Hij heeft nooit over pasta pesto gezongen, maar toch heb ik het gevoel  dat hij mij kent.

Ik lig met een liefde van mn leven in bed. Er gebeurt niets. Even twijfel ik of het niet leuk zou zijn om met mijn nieuwe gsm wat naaktfoto’s van haar te maken. Ik glimlach deze gedachte weg. Ik ben niet zo van de foto’s, tenzij ze aan zo’n 24 exemplaren per seconde voor mijn oog voorbijflitsen. We doen niets met elkaar. Ik ben een logee, en de tijd dat we samen smosten  ligt al weer enkele maanden achter ons. Het is allemaal niet erg, hooguit beetje zonde. Een man en een vrouw samen in een lusteloos bed heeft nog nooit iemand wat opgebracht, laat staan een mooi verhaal. Ik kan de slaap maar niet vatten. Slaap en koeien met horens, ze hebben meer met elkaar gemeen dan men denkt. Naast me een zacht vrouwengesnurk. Ze heeft heerlijke borsten…één foto? Ze weet immers van niets. Wederom een glimlach.

Ik zit thuis achter een laptop. Op het punt om weer ergens anders te gaan wonen. Liefdes zullen in mijn bed kruipen,muziek zal schallen en potjes pruttelen. Ik zal langzaamaan ontwaken. Langzaamaan.

                                                                                                                                                                                               Johan G sterfmoe

Jawel mensen het is zo ver. Ik heb mijn appartementje gevonden. Niet te groot, zeker niet te klein. Groot genoeg voor ne poepklets, maar te klein voor een uit de kluiten gewassen gangbang( een mens moet keuzes maken).

Ik zit er nog niet in, maar binnen nu en twee weken komt het geblogte vanuit een andere plek. Mijn huisnummer is 69, ik kan wel huilen van geluk, zoveel kosmische voorgestemdheid. Nu heb ik eindelijk een eigen plek  om geen seks te hebben. Eindelijk kan ik mijn geliefde pasta pesto klaarmaken, terwijl ik in mijn blote zwitser door de kamer dans op een bedje van marihuanaplanten. Neenee ik begin langzaam maar zeker te leren koken. Traag maar zeker. Als een holbewoner die langzaam zijn grot verlaat, en tussen het verkrachten van onschuldig pissende vrouwelijke holbewoners(want zo ontstond sex in  die onschuldige dagen)door, het kookboek van piet huysentruyt ontdekt. Tevens is mijne zwitser de laatste tijd, neutraler dan goed voor hem is, en qua drugs. Ach.

Nu nog zorgen dat ik een beetje werk krijg zodat ik dat kot ook effectief kan betalen, want neem het van me aan als het leven van een acteur al over rozen gaat, moet je de doornzweren er toch bijnemen. Maar goed misdienaar zijn is ook niet gelachen.

Maar momenteel heb ik werk, dus mij hoor je niet klagen. Ok ok ik zal altijd een beetje klagen, but you wouldn’t want it any other way.

Blijkbaar krijgen mijn blogs tegenwoordig punten. Vandaag is het een kortje, dus tzal wel gene vette zijn, maar goed bij deze krijgen jullie lezers van mij een 3. Quid pro quo,modderfokkers! De blogs zullen nu weer toenemen, want het appartementshoppen is voorbij!! Volgende keer flashes before your eyes part 3.

                                            Johan G sterfmoe

De zoektocht naar een appartement is nog steeds gaande, en fuck me wat een gedoe. Alwaar ik eerst bij jezusfreak terechtkwam, ben ik nu in een molen van afspraak-niet nakomende landlords en dergelijke verzeild geraakt. Gisteren een appartement bezocht dat zo klein was, dat als ik in de keuken een erectie zou krijgen, ik een gat in de beeldbuis van mijn tv in de living zou knallen(yepyep zin twee en al een penisgrap. Het niveau is weer torenhoog.). Niet dat mijn piemel van zulks staalwaarde is dat ik er een beeldbuis mee zou kunnen penetreren. En Voor de mensen die nu denken; is zijn lul(ik heb piemel al gebruikt en pik bekt niet zo lekker, en weinig mensen weten dat mijn jongeheer Obama in de volksmond wordt genoemd ‘balzak Obama’. Dus vandaar het wat ordinaire ‘lul’. Gewoon ter verduidelijking, niet dat mensen denken dat het altijd maar over sex moet gaan hier) 2.10m? Niets is minder waar. Maar het was er simpelweg superklein.  Als er iemand op bezoek zou zijn, en we zouden op hetzelfde moment inademen, dan zou de kamer vacuüm trekken.  Menig tweedewereldoorlog’s treinjood zou met een glimlach op het gezicht richting Auswitch getrokken zijn, als hij geweten had wat ik wist. Het kan altijd kleiner. (sex check, president van Amerika vergeleken met mn roede check, jodengrap check. So far so good!). Nuja de zoektocht gaat door en ik houd jullie op de hoogte.

Heerlijk hè het zonnetje; Jurkjes, blosjes, gotta love it gotta love it. Stillekesaan tijd om het wintervet er maar weer eens goed af te gaan sporten alvorens de zomer van me vereist dat ik mijn kathedraal van een lijf weer aanschouw. Momenteel lijd ik nog wat aan het zeppelincomplex. Maar die Hindenburg zal ook wel neerstorten, want ik heb het wel weer gehad met mijn vetjas. En zo’n jas gaat wegen op den duur,maar dat moet ik jullie niet vertellen stelletje vetkleppen!!!  Kweet niet wie hier allemaal deze shambles of a blog leest, maar ik verwed er ½ van mn Obama op dat jullie ook te vet zijn. Ok naast mij komen jullie er goed mee weg, maar we weten allemaal beter. Bende Benny Claessens in de dop stuk voor stuk (sugar lee hoopers voor de Nederlandse lezers).  (dikke mensen check)

Ik had mezelf voorgenomen op lid te worden van facebook (om reclame te maken voor mijn blog, hoer die ik ben. Reclame maken voor iets wat me helemaal niets oplevert, zucht) en zodra ik 5000 ‘vrienden’ had me onaangekondigd af te melden. En volgens de laatste berekeningen zal dat zo rond de vierduizendste verjaardag van ons aller favoriete hippie Jezus the C. het geval zijn. (religie check). Wat een stom ding dat hele facebook. Een totaal waardeloos medium. En toch elke dag checken die bullshit. Je weet maar nooit wat voor leuke anekdote iemand nu weer heeft, wie je nu weer heeft toegevoegd, of weet ik veel wat. Totale tijdverspilling, want 99procent van de mensen heeft 99 procent van de tijd absoluut niets boeiend te vertellen.  Jawel we hebben weer een behoefte gecreëerd waar niemand op zat te wachten en nu kunnen we er geen afstand meer van nemen( in vele gevallen gelijkaardig aan de Gsm, maar laat me daar niet over beginnen.).  Er is een reden waarom ik mensen  van vroeger niet meer zie. Daar heb ik mn stinkende best voor gedaan om het zover te laten komen( er zijn uitzonderingen uiteraard. Maar jij niet!). Hoezo ik ben een sympathieke jongen? EN neem het van me aan de mensen die ik echt nog eens wil zien, of wil weten hoe het leven ze is vergaan, zitten niet op facebook (I tried).  Zo zit het leven in elkaar. Je deelt een aantal jaren met elkaar en gaat verder. Met een handvol mensen deel je je hele leven, en al de rest zijn architecten van de herinneringen, en dat is prima zo. Zo hoort het te zijn. Zo werkt de wereld. And you don’t fix something that ain’t broken! Je zou nu kunnen zeggen dat ik tegen de vooruitgang ben, maar niets is minder waar. Ik kan bijvoorbeeld niet wachten tot de volledig robotische sexdolls uitgevonden gaan worden. Geen opblaaspop met een schermpje. Neenee een soort Terminator meets Lolita. Allé ja laten we zeggen een intelligente vrouw (vrouwen check). En nu kun je denken een sexrobot hoe zielig is dat? Fucking politics. Het is volledig aanvaard dat jullie een stuk plastic op batterijen in jullie sexla schuiven, maar een sexrobot zou zielig zijn? Ha! Bring it on.  Je kan neuken en tegelijkertijd Call of Duty spelen met haar tieten als joystick. Bring it on baby!!!

Ga daarmee maar eens de concurrentie aan facebook!!!!!

Binnenkort naar Bob Dylan. En even voor de poëzie, een streepje Dylan.

Now the moon is almost hidden
The stars are beginning to hide
The fortunetelling lady
Has even taken all her things inside
All except for Cain and Abel
And the hunchback of Notre Dame
Everybody is making love
Or else expecting rain
And the Good Samaritan, he's dressing
He's getting ready for the show
He's going to the carnival tonight
On Desolation Row

….

Desolation row één van mn absolute favorieten.  En nu snel mijn facebook checken, want je weet et nooit. Je weet het nooit.

                                                                                         Johan G. Sterfmoe

Ik kwam er vandaag achter, dat een collega(met wie ik nu toch al anderhalve week aan het werken ben) dacht dat ik een Hollander was. Jawel na jaren de Belg te zijn in Nederland(niet een Belg, dé Belg. Want neem het van me aan, ik was een fenomeen daar. Mannen keken met afgunst naar dat Griekse Godenlijf van me. De vrouwen  kregen Niagara-verschijnselen in de kruisstreek als er nog maar over me gepraat werd. Te jonge meisjes begonnen spontaan hun eerste bloedingen te vertonen, om toch maar zo snel mogelijk door me bevrucht te kunnen worden. En te jonge jongetjes besloten maar in de kast te kruipen, om er jaren later uit te kunnen komen.), ben ik nu dus een Hollander in mijn eigen land. Elke vorm van identiteit ben ik verloren.  En voor de mensen die me toch erkennen als een Belg, ben ik geen Belg, maar een Limbo. Een Limbo in Antwerpen. Dus wederom een vreemdeling. Altijd een vreemdeling.

En  niemand die me ooit schapen heeft zien slachten, Antrax zien verzenden, lelijke hoeren zien stenigen(want dat zijn het!!! cabaretmomentje), vrouwen in een verkrachtte staat van zijn doen belanden, profiteren van den dop(al ben ik dit met elke vezel in mijn lijf van plan, dus deze laten we tussen de mazen van het net glippen.), uit Mn bek weten stinken(mwa), honger weten staken(although I should), en bussen bomvestgewijs laten exploderen. Nu goed, weet ik veel waar vreemdelingen zich zoal mee bezig houden, so thank god voor clichés. EN TOCH EEN VREEMDELING

Tzou me niet verbazen, dat ik gecontacteerd wordt door een niet-ironie begrijpende vlaams belanger na deze tirade om de partij uit het slop te trekken. Bij deze, geen interesse. Alhoewel die Marie-Rose Morel er de laatste tijd toch verdomme sappig bijloopt. Ik weet niet wat het is. Misschien dat hoofddoekske… geeft haar iets onderdanigs. En dan dat traantje erbij. Miauwkes! A lapdance is so much better when the stripper is crying!

Et voila, slechts één zin nodig gehad om de mogelijke  sympathie die ik genoot vanuit het vlaams-belang kamp weg te blazen.

Dus blijkbaar hebben De Nederlanders niet enkel mijn figuur afgepakt, maar ook mijn tongval. De klootzakken. En wat hebben ze ervoor teruggegeven? Applaus…okee. Erkenning…absoluut. Adoratie…uiteraard. Vrouwen met gewillige blikken en doorgesneden stembanden(kortom vlezige paspoppen)…jajaja. Maar toch.

En nu zit ik hier zoveel jaren later. Een vreemdeling in een land dat niet mals is voor zijn vreemden. Een klein gezwollen jongentje wachtend op een blik vol liefde. Eén oogstreling van erkenning. Een zachte aai over mijn wangen van wantrouwen.  Een blik in de verte,want alles wat dichtbij komt schrikt af. Wachtend op het meisje dat hem onderstopt, op de vrouw die hem wakker schrikt. Wachtend. Een vreemdeling in een koelkast(zonder lampje).

Jawel zoals beloofd een beetje jonge jongens romantiek. 

En

nu weer compenseren; KOOOOOOONTNEEEEEUUUUUUKEN!!!!!

Jaja, een simpele jongen ben ik. Ondanks mijn rare uitspraak (klaarblijkelijk.)heb ik niet veel nodig.

Een beetje liefde, een klein appeltje voor de dorst, een glaasje wijn met de maten, wat theater en film en verder enkel en alleen een lieve schattige grappige verterende vriendin….. die met beide handen haar kakwangen openspert, op zijn hondjesgewijs haar hoofd naar mij gedraaid  en zacht naar me schreeuwt ‘WAAR WACHT  JE OP JIJ GEILE BEER!!!’

Een simpele jongen, indeed.

                                                                   Johan G Sterfmoe

Er zijn momenten in mijn leven(en soms ook leven in mijn momenten, maar daarover een andere keer meer) dat ik, gepaard met een WUSH-geluid, mezelf inbeeldt dat ik wegvlieg. Of met één neutronengevoede slag iemands hart kan doen stoppen(in mijn meer chagrijnige dagen). Er zijn momenten dat je stiekem denkt dat er een groter doel voor je in het vooruitzicht ligt, een doel waarin je evil men met een zwart-wit emotieloze halsstarrigheid bestrijdt.

Maar bij gebrek aan beter zijn er comic-book verfilmingen.  Een genre dat de laatste jaren zeer in trek is bij de bioscoop-blockbuster geilende medemens. Elk jaar verschijnen er ontiegelijk vervelende superhero-films. Maar zo nu en dan ook regelrechte pelicule-pareltjes. Denken we aan The Dark Knight, een film die de morele grenzen van het menselijk bestaan, meer aftast dan 80 procent van de arthouse-films out there.  Spaanse films,tssssss!!

Heb vrijdag 'Watchmen' gezien. Nu als we het hebben over een niet alledaagse film. Watchmen is een film gebaseerd op de gelijknamige comic van Dave Gibbons(illustrator) en Alan Moore(schrijver, die nooit iets met de verfilmingen van zijn werk te maken wil hebben!), en wordt door mensen die er meer van weten aanzien als de allerbeste comic ooit gemaakt. Een onversneden meesterwerk.  En de film is een zeer weirde motherfucker. Een superhero-film, met impotente superhelden, een constant bungelende blauwe penis, een soundtrack met oa all along the watchtower, the sound of silence, 99 luftballons en halleluja van cohen, scènes met een hakbijl en een pedofiel, rare langdurende seksscènes, en een ietwat raar einde. Kortom een film(tevens een potige Jos, met een speelduur van bijna 180min.) die je fantastisch vindt of godsgruwelijk. Ik vond hem heerlijk.

Heb de dag nadien de comic gelezen(thank god internet) en afgezien van het einde is het angstaanjagend hoe trouw ze zijn gebleven aan het origineel.

Zaterdag een toneelstuk gezien. Laten we het erop houden dat als ik van te voren had geweten,wat ik erna wist, dat ik had gekozen voor doos nummer twee(Inhoud doos nummer twee: Zeven potige negers die me vierentwintig uur lang zo hard verkrachten dat zelfs mijn voorvaderen in hun graf hun knokig gat begint te bloeden. Om mij nadien met zn allen onder te pissen, en mijn van het zaad, bloed en pis druipend lijf in de schelde te dumpen. Om vervolgens ne stevige kak te leggen in diezelfde rivier). Kortom ik vond het niet het beste stuk!

En heb vandaag ‘Zack en Miri make a porno’ gezien, van Kevin Smith. Wat weet die man mij toch, ondanks zijn simpele, van vulgariteit  druipende verhalen toch vaak te ontroeren. En zelden zijn je vrouwen mooier dan in films van Kevin Smith.

En dit alles terwijl ik zelf ook nog eens aan het repeteren ben. Een man met te veel vrije tijd. Vraag dat maar aan mijn rechterhand. WOUZAAAAAA!!!!

Vanaf morgen ga ik weer helemaal loos in de vulgaire bullshit blogs ipv reclame te maken voor het werk van anderen. Beloofd. En de romantiek komt er ook aan.

                                                                                                                                                johan G Sterfmoe

Ok even een kort bloggewijs (hoezo bloggewijs is geen woord, kutword!) berichtje om twee dingen een beetje aan te prijzen. Want jawel afgezien van een begenadigt.. nuja mens tout court, ben ik dus ook een testaankoop op testosteron. Testosteraankoop, u bezwijkt toch ook.

Ten eerste The Opie and Anthony show. Een New Yorks radioprogramma dat ook (weliswaar illegaal) valt te downloaden. Piraterij is enkel een misdrijf, als ik met vier haken een schip binnenhijs, met een machete de bemanning de strot oversnijd, een hucklebuck dans in het stromende bloed, en dan met de noorderzon het horizon afvaar, dan en slechts dan is er sprake van piraterij.

Maar goed the opie and anthony show is een programma alwaar al eens(elke dag dus) comedians de vorige dag op komische manier overlopen(het duurt zo’n vier uur dus de mannen nemen de tijd. Het programma is vooral te mijden als je niet graag naar meningen luistert alwaar je het niet mee eens bent. Want zowel  opie als Anthony zijn volbloed republikeinen, verre van Obama-voorstanders, en lichte zielen zouden Anthony zelfs volbloed racistisch durven noemen, maar ze zijn zeer grappig. Plus ze hebben de grappigste gasten in de studio(van Ricky gervais tot george carlin(toen die nog leefde). En van Jim Norton(vaste gast) tot Patrice o’neal (één van de grappigste comedians van het moment, en een zwarte man dus waar hebben we het over). Zes keer op de tien ben ik het niet met anthony of Opie eens, maar altijd zijn ze grappig. Eén van de meest eerlijke dingen out there.

En ten tweede Kevin Smith. Regisseur en schrijver van oa. Clercks(2), mallrats, jay and silent bob strike back, en onlangs zack and miri make a porno. Een zeer geestige modderfucker. Als je zijn ‘evenings with Kevin Smith’ in de winkel ziet liggen, meteen kopen. En zijn blog is erg leuk. Niet altijd even grappig als die van Ricky Gervais, maar zeer ontroerend. Vooral het negendelig verhaal ‘me and my shadow’, het verhaal over hem en zijn aan heroïne verslaafde vriend Jason Mewes(jay de ene helft van Jay and silent bob). Jason Mewes is ondertussen al drie jaar clean, maar desalniettemin(alsof het jammer is dat hij drugsvrij is) een zeer ontroerend verhaal over vriendschap, en de grenzen daarvan. De blog valt te lezen op www.silentbobspeaks.com.

Je ziet ik voel me nooit te groot om mindere goden te steunen. Verder heb ik zeer veel te melden, maar het zal voor een andere keer zijn.

Tabee

                                                                        Johan G Sterfmoe

Jawel we zijn een aantal weken bezig, en bijna aan de vijfhonderd. Het is een begin natuurlijk.  Erg relatief; Als je vrouw en kind hebt, en slechts vijfhonderd  euro op je rekening, dan voel je je behoorlijk kut met peren. Maar als vijfhonderd vruchten van vrouwen voor je ogen hun dijen openen , klaar om door jezelve te mogen…euhm gebruiken(voor de vrouwelijke lezers, beeld je in dit geval natuurlijk vijfhonderd matrozen met palen als kathedralen in voor jullie om naar lieve lust te gebruiken, je ziet gelijke rechten zijn me niet vreemd.)dan mag je die peren wel weglaten. Maar goed het is dus een zeer relatief getal. En zijn dat niet alle getallen. Ach mensen de relativiteit ik zou er een boek over kunnen schrijven. Getiteld ‘zelfs e=mc² huilt weleens’. Een romantische novelle over de avonturen van een seropositieve som.

Maar om aan die vijfhonderd te komen zal er nondedju toch serieus gewerkt moeten worden. Want voor elke lezer die in mij de Shakespeare van de nieuwe generatie ziet( en gelijk hebben ze) zijn er wel drie die me een gefrustreerde puberale loser vinden ( al brandend in de hel zullen ze uiteindelijk wachten op mijn vergiffenis,tevergeefs uiteraard).  Kortom de Nobelprijs voor Literatuur zal niet voor dit jaar zijn, maar je weet het nooit.

Gisteren wederom naar theater geweest. Instinct van NTgent. Het was nondedju een zeer goed stuk, en Katja Herbers kan mij krijgen.  Zo makkelijk gaat dat. En wat is Pierre Bokma tot vervelens toe toch een godverlaten goed acteur.  Johan Simons weigert me echter te bellen.  En eerlijk is eerlijk I have done nothing and I’m all out of ideas. De stakker zal het gewoon vergeten zijn, het is je vergeven Johan. Zolang ik maar een hoofdrol mag spelen in ‘Hiv is een intermenselijk vergif’ de theaterversie van de bestseller ‘zelfs e=mc² huilt weleens’.(bewerking Ruud de Ridder ).

Daarna in de Duvel gevlogen. En me in dronken toestand blijkbaar wat misdragen.  Niet dat ik iemand heb verkracht(althans daar ga ik maar vanuit). Even een sidenote; is het verkrachten van echt heel lelijke vrouwen een kwestie van misdaad of liefdadigheid? Nee ik was nogal van de genante humor naar het schijnt. Een vorm van humor die me onwaarschijnlijk dierbaar is, al zien sommige mensen enkel het genante en niet de humor. Ach ja, het is niet mijn taak om op te voeden nietwaar. They can’t love you all. Gotta have your critics. Mijn belangrijkste regel is nog steeds, zolang er meer mensen lachen dan dat je ermee kwets, is het gepermitteerd. Anders zou het zeer onrechtvaardig en egoistisch zijn van de gekwetste om de lach van mensen te ontnemen,nietwaar. Een rechtvaardig mens ben ik, altijd geweest.

 Morgen eindelijk weer aan het werk, dus er komt eindelijk  een einde aan het tussen twee projecten inzitten.  Het werd godvermiljaardemieledju tijd .

Dus de hoogste tijd voor een nieuwe harde schijf, huis, lief, en wat niet meer.

En Katja, mijn toekomstige ex, het spijt me dat ik vijfhonderd vrouwen bevrucht heb, ik wou een punt maken dat getallen relatief waren(met sommige verontschuldigingen kan je niet snel genoeg zijn). En ik dacht zolang ik meer vrouwen bevredig dan dat ik kwets dat het wel gepermitteerd zou zijn. Wat me toch een verdomd goed betoog lijkt voor polygamie maar goed, dat en meer in mijn eerste kortfilm ‘ wijven, zo jammer dat ze niet eeuwig 17 blijven.’

Aan al de anderen tot de volgende keer.

William de puberale aka                       Johan G Sterfmoe

Gisteren photoshoot gehad (normaal). Beetje verleidelijk in de camera kijken, een tweede natuur dat is het. Mensen die me kennen weten dat ik geboren ben om gefotografeerd te worden.  Ik sta tot foto’s zoal s de Eiffeltoren tot Parijs. Laurel tot Hardy, Ben tot Jerry of Jerry tot Tom. Of zoals Tom tot Tom.  De fotograaf die ‘Ooh yeah mister J. this is sex, flirt with zie camera Oh Yeah’ kreunt. Het is all in a days work voor iemand van mijn kaliber.  Mensen aan de kant die het ofwel krap ofwel schandalig vochtig in de broek krijgen. Voor mensen zoals ik is in eerste instantie de schilderkunst uitgevonden om uiteindelijk te verbeteren to lenzen en dergelijke( want laten we eerlijk zijn de schilderkunst heeft zijn beste tijd gehad. Schilderkunst is een beetje het figuurzagen van de kunstwereld aan het worden. ).

Maar het flitsen van de… nuja flits zeker?... op mijn  lichaam is pure poëzie. De welvingen van mijn gespierde torso als allitererende woorden van passie. De diepte van mijn blik als een waterput van emoties…..  

Pff I wish. Afgezien dat er inderdaad een photoshoot heeft plaatsgevonden betwijfel ik  of ik er iet of wat non-kotsbaar uitkom. Want ik ben een regelrechte gruwel op foto. Mijn gezicht voert al jaren een furieus gevecht met symmetrie, en geloof me mijn gezicht is ruimschoots aan het verliezen. Mijn ene pupil is standaard groter dan de andere, waardoor ik ogenschijnlijk(no pun intended) in een constante staat van drogering verkeer. Mijn  spieren zijn eerlijkheidshalve wel zeer talrijk en welvend, maar ze hebben jaren geleden besloten een vetjas aan te trekken, en boy houden zij van die jas. Mijn blik neemt tijdens het moment van de flits onbewust de vorm aan van iemand met het syndroom van down die het antwoord op de vraag niet weet. En het feit dat ik geschapen ben als een Tibetaanse BergBeer(toch mijn strongpoint) zie je nooit op die foto’s, want laten we eerlijk zijn hoe vaak vraagt iemand je om een foto van je Zwitser te maken? Niet bijzonder vaak. Tevens kwam ik er gisteren achter dat mijn enige expressie die ik bezit tijdens een shoot, verveling blijkt te zijn. Weliswaar in al zijn facetten, maar toch.

En de persoon die ooit dacht van ;’ Mobiele telefoon… fototoestel? Wat als we die twee dingen samenvoegen?’ wens ik chronische aarsjeuk en te korte armen toe.  Ik hoop dat iedere keer als hij niest hij het gevoel heeft dat een schorpioen in zn balzak prikt, bij iedere geeuw alsof een boomstronk zn endeldarm aan 245km/h binnendringt, om het in reverse aan 0.0008km/h te verlaten. Fuck me, wat heb ik een hekel aan dat fotograferen de hele tijd. Je kan geen leuke avond hebben, of er is wel weer iemand die zn ‘nieuwste gsm’ bovenhaalt, om de festijn te verblijden met een foto. Waar we dan ook met zn allen meteen naar moeten kijken. Hahaha wat een pret.  Nee, het stinkt!!!!!Geniet van het momen,godverdomme! Maak geen foto om later te denken ‘oh wat hadden we het toch fijn!’ NEE WE HADDEN HET NIET FIJN, WE WAREN ALS IDIOTEN FOTOS AAN HET MAKEN. Jawel het zit me dwars.

 Kijk ik ben er helemaal voor om mijn vriendin met mijn gsm naakt te fotograferen. Geweldig. Als ik de kans had zou ik naaktfotos van mijn vriendin(dit is hypothetisch, nog steeds vrijgezel!) maken met een koelkast, een broodrooster een sanseveria als ze die functie hadden. Want mijn vriendin naakt, is iets wat ik op elk moment van de dag zou willen zien.

 Maar ik hoef absoluut geen fotos van mijn vrienden op elk moment van de dag op zak te hebben. No Sir I don’t!

Zo tot dusver mijn haatverhouding tov de telefototoestel en mijn voorliefde voor het naakte vrouwenlichaam. Klinkt als een blog to me!!!

En Oh ja het is inderdaad staMceltherapie, Tanya!!!! Rare naam trouwens Tanya(zeker een pseudoniem).

Anonieme internetposters, wat een idioten.

Tot volgende keer   jullie     Johan G Sterfmoe

Het mogen niemand verbazen dat ik al ne keer graag een filmpje zie. Niet dat dit de onthulling is waar jullie na al die weken op zaten te hopen, want iedereen ziet wel een sgraag een filmpje op zijn tijd. Zelfs Adolf Hitler, toch een man met een bijhoorlijk drukke agenda kunnen we wel stellen(Polen laat zich niet zomaar binnenvallen), legde al eens graag de voeten ter ontspanning en bekeek een charlie chaplin film. Een liefde die hij heeft overgehouden aan zijn stand-up comedy periode alwaar bijzonder weinig mensen het nog over hebben.  Vooral zijn knock knock-grappen schenen een succes te zijn. Knock knock…   Who’s there? …Aufmachen!!!!!!!  Nuja je had  erbij moeten zijn. Hij had bijzonder veel gevoel voor Joodse humor die hij met een vlammende concentratie bracht.

Nu jaren later kan zo’n grap(niet mijn beste). Maar als ik had gezegd  dat hij een messcherpe Dendermondse humor ten tonele bracht, maar het publiek vond het wat kinderachtig. Die wonde is waarschijnlijk nog te vers( om over die snijwonden nog maar te zwijgen. Podopompodompom tsjing!) Straight to hell is where I’m going.

Maar goedwaar was ik, oh ja ik kijk al eens graag een filmpje. Ik heb behoorlijk wat films gezien, bestudeerd. In elk genre(en jawel het ene genre al wat beter bestudeerd dan het ander, maar ik ga niet elke grap zelf maken).  En ik kan veel hebben. Ik ben persoonlijk niet direct de Almodovar-europese-arthouse-achtige-filmbuff, al zitten daar ook soms parels tussen. En zelfs in de ‘slechtere’ film zie ik prachtige dingen.  By the way, eergisteren Frost/Nixon gezien. Absolute topfilm. Eigenlijk een gefilmd theaterstuk, en eens te meer het bewijs dat theater ontzettend hard aan het verliezen is, maar ik sta behoorlijk alleen in die mening. Waarschijnlijk omdat al mijn vrienden medeacteurs zijn.

Maar gisteren heb ik samen met een vriendin( zoals veertienjarige meisjes het zo mooi kunnen zeggen:mijn beste vriendin) onder het genot van een jointje: X-files the movie I want to believe gezien. De meest recente X-files film. Nu moet je weten dat de x-files een beetje de vader is van een minstens even grote liefde van  me, naast theater,film en hardcore porn(anders word ik te serieus), namelijk de serie. Ik zou hier heel graag willen beweren dat mijn liefde voor de serie ontstaan is bij Twin peaks, maar nee hoor, bij de sterk ondergewaardeerde doch licht geniale serie The x-files (niet de laatste seizoenen!!).  Soit de film.

Zeer goed begin. Rustige spannende opbouw. Mulder en Scully worden geïntroduceerd. Allemaal goed en wel. Beetje traag (al kan dat ook aan het jointje liggen).

Nu moet je weten ik geloof alles in een film. Als iemand superkrachten heeft en door muren kan lopen. I’m there. Als John Mclane een auto tegen een helicopter op laat vliegen, geloof ik dat. Dat is filmrealiteit. Als Chuck in Chuck al de geheimen van de fbi-cia en wat meer in zijn hoofd laat downloaden, na  het zien van een email, geloof ik dat. Helemaal.

Maar wat ik niet geloof, en weet dat deze film gaat over een man met helderziende krachten(wat ik geloof in de film, in real life ahellllllllllllllllllllllllllll no), is dat Scully, een vooraanstaand Neurochirurg, een dodelijk ziek kind gaat opereren dmv stamcel therapie.  En bijgevolg onderzoek gaan doen naar stamcel therapie door op google ‘stalcel therapie’ in te geven! Op google!!!!!!! Voor een operatie!!!!!!!! En alsof dat nog niet genoeg is. Na haar onderzoek op google( vele webpages doorbladert) na haar google-search, neemt ze pen en papier, en  daar schrijft ze op. ‘stamcel therapie!’  Het woord dat ze in eerste instantie ingegeven had  op google, is het hele resultaat van haar zoektocht!!!!!!!!!!!!!!!’Hmmmm, dit woord mag ik zeker niet vergeten!’.

En op dat moment is de film mij kwijt!

Dit soort dingen kan ik onmogelijk begrijpen. Aan de andere kant, dat ellenlange gezeik van Hamlet kan ik ook maar niet begrijpen. Doe iets en zwijg!!! En dat schijnt grote kunst te zijn.

Maar als Jenna spectaculaire dingen doet met ellenlange dingen, dan is het smerig.  Een oneerlijke wereld. Dat is het, een oneerlijke wereld.

                                                                                                                                                      johan G Sterfmoe

Ik ben dus ingeschreven op facebook. Ik denk laat ik mezelf maar eens keihard hoereren, en subtiel doch niet te vermijden reclame maken voor deze blog. Resultaat een hoop ‘nieuwe’ ‘vrienden’ en geen bezoeker meer hier. Ik vind het maar een raar ding dat hele facebook.  Plots kom ik weer in contact met mensen waar ik nochtans serieus mijn best voor heb gedaan om ze nooit meer terug te zien, maar tevergeefs.  Met een druk op de knop ben je plots mijn vriend, terwijl daar voorheen toch een selectieprocedure aan voorafging waar je anders uit kwam dan je erin ging.

Doet me denken aan mijn jeugd. Er was een plek in het bos, achter ons huis, met een soort wei vol netels van zo’n twee meter hoog. Ik zweer het je(kben niet opgegroeid in Narnia). Nu soit. En de bedoeling was om daar(in t-shirt uiteraard) als een dolle doorheen te lopen. Zo’n veertig meter.  En we namen ons voor dat als ooit iemand bij de vriendengroep wou horen, hij (of zij) zou dan dezelfde proef moeten afnemen. Nooit een kandidaat gehad. We hielden het erop dat het aan de onmogelijke opdrachten lag. Zo heb ik ooit nog mensen geweten die aan het befaamde ‘broodje trek’ deelnamen om bij een vriendengroep te horen. Broodje trek heeft te maken met een cirkel jongens, een broodje, en erg snel zijn met een bepaalde handeling, want de laatste moest het broodje opeten. Ik wil gerust nog verder in detail treden, maar ik denk dat het niet erg moeilijk is om nu de regels van het spel te begrijpen. Er zijn bendes in La (bloods of cribs, weet ik veel) waarbij je gedurende tien minuten helemaal in elkaar gebeukt wordt, en dan hoor je erbij. In de gevangenis moet je zeep oprapen, en goed ontspannen. 

Maar niets van dat alles bij het kindvriendelijke facebook.

Maar ik kan nu wel een heel betoog houden over wat voor suffe bedoening het allemaal is, maar ondertussen ben ik wel lid. En ik zou hier nu wel een soortement cum in my facebook-grap uit kunnen puren, maar toch ga ik zo nu en dan kijken, of er nog meer mensen willen zijn, die netelloos in mijn vriendenkring willen vertoeven. Maar de oorspronkelijke reden, duizenden duizenden blogfans. Mijn kloten.

Voor de vrouwelijke fans zal mijn volgende wel weer van meer poëtische aard zijn. Want dames, met een kaarsje erbij, kan ik zelfs van broodje trek een verdomd romantische aangelegenheid maken. En ik weet niet hoe het met je squirtkwaliteiten is gesteld, maar ik denk dat ik win. Je ziet het, nu al druipend van romantiek.

                                                                                                                                                          JOhan G Sterfmoe

Ik heb helemaal niets met awards. Voornamelijk omdat de kans dat ik er ooit één zal winnen, kleiner is dan de winstmarge van Fortis in 2008, maar ook omdat in feite… who cares. Het is een leuk ding om je ouders trots te maken, en het zal ook wel wat verhogen aan beddebakactiviteit, maar feitelijk….De komende Louis d’or mogen ze wat mij betreft met veel plezier aan een andere acteur schenken. En het gouden kalf 2009 zal ik ook aan me voorbij laten gaan. Ik zou geen dag gelukkiger zijn met een MIA. Sinds wanneer besteden we trouwens aandacht aan de fucking MIA’s? Welke vergadering heb ik gemist waarin dat besloten werd?Maar goed, een lang verhaal kort prijzen zijn voor paarden. Deze laatste zin geldt tot het moment dat ik er zelf één win. Want als je nog nooit een menig tegen zo gigantische snelheid 180 graden hebt zien draaien, moet je vooral op die dag wachten.

Er is echter één uitzondering. De award der awards. De tintelling van tinseltown. De Academy awards oftewel de  modderfokking oscars. Heerlijk van de over the top acceptance speech van Halle Berry tot het zeer integere in ontvangst nemen van de lifetime Oscar door Charles Chaplin. Van de zeer geestige neverending ‘I love you’speech van cuba downey Jr. tot de emotionele muziekstilleggende  drie minuten van Adrien Brody. Van de valse gezichten tot de oprechte tranen. Heerlijk over the top, totaal overbodig elkaar eren. Vrouwen in mooie jurken. En die geweldige minuut vertraging(waarvoor dank Michael Moore en Janet Jackson) zodat ik niet gechoqueerd raak. Natuurlijk is 85 procent van de oscars totaal nutteloos tijdverlies( beste geluid 2002? Inderdaad geen flauw idee), maar voor de rest top!

Gisteren was het weer van dattum. Hugh Jackson als Host was te gek. Voor het eerst in tijden geen comedian, maar Wolverine goes Musical (‘ and I am wooooolverineeeee!!!!!!!). Sean Penn zorgde voor de verrassing(‘my name is Harvey Milk and I’m here to recruit you!!!).Over Harvey Milk gesproken; damn als we het hebben over iemand die zn portie penis met graagte tot zich neemt. Wat een slet! Fantastische rol van Penn en volkomen terecht . Slumdog Millionaire is een pareltje. En penelope is ook gene lelijke beer. Op naar volgend jaar, en ik zeg Ricky gervais als Host!!!

Zaterdag feestje gehad in de Bourla.  Zeer plezant allemaal. Mn vette pens weer eens goed kunnen shaken op de dansvloer. En wat voor moves. Een soort Mix tussen Michael Jackson in Zn gloriedagen, een muis in een stopcontact en vreemde kunst op een bedje van John Candy. Wat ken ik trouwens weinig mensen in Antwerpen. Of eerder andersom. In Nederland ben ik natuurlijk al sinds jaar en dag een begrip, maar hier in mijn thuisland ben ik een stranger in a strangeland. Is ook goed om even terug in de gewone mensenwereld van het plebs rond te dwalen, want altijd maar die her- en erkenning is ook niet goed voor een mens. Kijk maar naar Pater Damiaan op het eind van zijn carrière; serieus naar zijn hoofd gestegen, maar daar hoor je nooit iemand over.

Maar tot de tijd dat ik mijn Oscar in ontvangst neem, mogen de mensen in Antwerpen mij gerust nog even niet kennen. Maar daarna is het adoreren tot jullie blauw zien, godverdomme.

Serieuze hoop sexy madammen trouwens op dat feest. Maar ofwel hingen ze al aan een andere piemel(een kletsnatte orgie was het!!!) ofwel vielen ze op mannen die zo’n twintig jaar ouder waren. Ah well.

Dag nadien kater, zo gaan die dingen. Zelfs bij een God als mezelve.

                                                                                                                                                         johan G. Sterfmoe