Kiesza Rae Ellestad lanceerde onlangs haar debuutalbum ‘The sound of a woman’. Hiermee zet de Canadese meteen een eigen sound en klankkleur neer.

Het album wordt geopend met de wereldhit ‘Hideway’, gevolgd door de hitsingle ‘No Enemiesz’, dat een stevige beat genereert.

‘Losin my mind’ begint a capella, maar daarna gaat dit duet met Mick Jenkis helemaal loos. De mystieke song ‘So deep’ begint met een leuke pianotune en na haar vocale kunnen te hebben gedemonstreerd gaat Ellestad crescendo.

‘Bad thing’ is dan weer een duet met Joey Bandass en in ‘Vietnam’ komt duidelijk de sfeer van dit land tot uiting door de speciale en rustige drumtechniek die werd gebruikt bij de compositie.

De titeltrack ‘Sound of a woman’ is top, maar het buitenbeentje ‘What’s love’ is ook een eervolle vermelding waard. Deze akoestische song wordt met piano zorgvuldig opgebouwd en Kiesza brengt grandioze uithalen. Het vioolwerk maakt het af. Magnifiek!

Verder op dit debuut ook de hitsingle ‘Giant in my heart’ en ‘The Love’, waarin vooral het scanderen van ‘hey hey hey’ domineert, de harde drums completeren het nummer.

De plaat wordt afgesloten met ‘Cut me loose’.

Puik debuut!

Ilyas Baert

30-10-2014 om 15:29 geschreven door Ilyas Baert

We kennen Koen De Graeve vooral als acteur van films en tv-series. Maar dat hij ook een begenadigd zanger is, was minder geweten. Na 14 jaar sleutelen en polijsten bracht De Graeve samen met zijn 12-koppige band De Post het debuut ‘Naar Frankrijk’ uit. De albumtitel verwijst naar de plek waar Koen al de songs schreef.

Opener ‘We doen het langzaam’ valt op door zijn funky disco groove, terwijl het akoestische ‘Ontario Baby’ rust creëert met een banjo.

Topper van de plaat is ‘Er is alleen dit’: muzikaal begeleid door een sax, trompet en trombone en ook tekst en compositie zijn erg origineel. Het refrein (er is alleen dit) blijft meteen hangen en de backing vocals (Charlotte Vandermeersch, Ariane Van Vliet en Marlies De Munck) zorgen voor een extra meerwaarde

Op het schijfje staat ook de huidige hitsingle ‘Popmuziek’ die voor de nodige ambiance zorgt. Het is een bijzonder nummer dat zelfs dance-invloeden bevat.

‘Origineel’ wordt gekenmerkt door een zwoele sound, gegenereerd door een extra synthesizer. Het refrein ‘Geef mij één Kans (x4)’ is dan weer niet bijster ‘origineel’.

In ‘Bukkie’ speelt Koen gitaar, zijn de backings mannen en vallen rijmwoorden als plee-zee en broer-hoer op. Ook de prima, met blazers aangevulde, Nederlandstalige popsong ‘Twijfel met de besten mee’ is meer dan geslaagd: het is tevens de nieuwe single.

De popsong ‘Wandel aan je zij’ is een speciaal lied geworden. Het begint met een gitaarrif en eindigt met een exotische sound.

‘Valt er iets te zien’ is een enigmatisch nummer, met op de achtergrond geluiden als regen en vogelengezang.

De leuke disco-sound in ‘Slome Willy’ blijft je meteen bij. En ‘Oh pijn’ is een waardige afsluiter van een ijzersterke debuutplaat die zeker een vervolg mag krijgen.

Tot slot nog vermelden dat de lay-out van het album opvallend is: het bevat tekeningen en de credits werden met de hand geschreven.

Schitterend debuut alleszins!

Ilyas Baert

22-09-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Onlangs bracht Steve Tielens zijn derde album ‘Mijn eigen leven’ uit. De Boomse volkszanger verzamelde ambiancenummers met gevoelige ballades.

De opener ‘In de armen van de nacht’ is alvast een topper! Het hoge schlagergehalte is meteen een ambiancenummer. Maar ook de hitsingle ‘Ik heb je sleutel weggesmeten’, waarop Liesje Winten de accordeonpartijen verzorgt, blijft scoren. Omdat deze single een onverwacht succes kende released het duo binnenkort trouwens de nieuwe kraker ‘Vino’.

Uiteraard ontbreken de singles ‘Ik mis je’ en ‘kom je vanavond’, waarop de backings het refrein naar zich toetrekken, niet op de tracklist.

Met Wim Claes schreef Tielens het prima ‘Saint Tropez’ en ook de titelsong ‘Mijn eigen leven’ (van de hand van E. Hartkamp) bevat hitpotentieel.

Het zelfgeschreven ‘Hallo hallo comment ça va?’ creëert, mede door het ‘lalalala’ intermezzo, meteen een feel goodsfeer.

Verder vinden we op de langspeler nog een opzwepende versie van John Hoes’ ‘Carmen’ terug en Davy Gilles verzorgt met ‘In mijn hoofd zit weer dat liedje’ een fijne accordeonsong.

Dat Steve wel van een goed feestje houdt bewijzen de partysong ‘Wij vieren feest vandaag’ en ‘We gaan een feestje bouwen’, al springt deze laatste er net dat tikkeltje meer uit door het scanderen van ‘Everybody happy?’

De cd wordt afgesloten met Tielens’ huidige zomersingle ‘Ik heb de hele nacht liggen dromen’. David Vervoort schreef deze krachtige song: absoluut een waardig einde!
We gaan deze zomer nog vaak ‘Die handen! Die handen! Die handen in de lucht!’ horen.

Met ‘Mijn eigen leven’ levert Steve Tielens een mooi derde album af, dat zijn titel van polonaisekoning alle eer aandoet.

Ilyas Baert

30-07-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Na een roemrijke carrière besloten Nicole & Hugo, alias Vlaanderens’ bekendste showbizzkoppel, om in 2015 te stoppen met optreden. Maar dat doen ze niet zonder nog één keer voluit te gaan en dat met, naast nog een uitgebreide theatertournee, het gloednieuwe album ‘Muziek is ons leven’.
Voor deze plaat trok het duo songschrijvers als Gene Thomas, Piet Goddaer, Miguel Wiels en Sabine Tiels aan, net als producenten Peter Gillis en Lex De Groot en muzikanten als Roel De Ruijter en Pallieter Van Buggenhout.

Deze laatste langspeler wordt geopend met de titeltrack ‘Muziek is ons leven’. Het nummer baadt in het trompetgeschal, werd geschreven door Gene Thomas en refereert naar songs als ‘Baby baby’ en ‘Goeiemorgen morgen’.

De vrolijke accordeonsong ‘Hou van mij’, wordt gevolgd door de Bart Herman-cover 'Ik ga dood aan jou’. In dit stevige nummer etaleert het duo hun gekende vocale kunsten en de gitaarsolo van Roel De Ruijter is een leuke surplus. Herman zelf schreef voor deze plaat trouwens ‘Op de eerste rij’, een lied dat ‘Pastorale’ moeiteloos doet vergeten.

Kurt Burgelman en Miguel Wiels, die met hun samenwerking ook al ‘Mega Mobiel’ en ‘Jij jij Toby’ verwezenlijkten,leveren songs als ‘De zon schijnt’, ‘Mijn liefste’ en de ballade ‘Blijf bij mij’ af, maar ook Sabine Tiels doet met ‘Een enkele kus’ en de opzwepende song ‘Vier seizoenen’ haar duit in het zakje.

De track ‘We gaan nog even door’ is ideaal om het weekend in te zetten. Het lied zit boordevol toeters en trompetten en mondt uit in een polonaise. Helemaal anders is het ontroerende ‘Afscheid’, dat nog vaak op plechtigheden zal worden gespeeld.

Verder vind je ook nog ‘Zacht als satijn’ en ‘Hier in mijn Vlaamse land’, de titelsong van Vlaanderen Feest 2013, op de cd.

Maar het allerbeste werd tot het laatste bewaard! Met het wonderbaarlijke ‘Romeo & Juliet’, dat werd geschreven door Piet Goddaer, wordt een hoog niveau gecreëerd. Ook al duurt de song 5 minuten, klinkt het als Ozark Henry en is het thema atypisch voor het duo, het verveelt geen moment. Echt een topper!

Met ‘Muziek is ons leven’ sluiten Nicole & Hugo een legendarisch tijdperk af, dat misschien toch nog een tikkeltje langer had mogen duren…

Ilyas Baert

18-07-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

10 jaar lang (2003-2012) was op de VRT de strijd te volgen tussen tientallen getalenteerde kandidaten die een plaatsje op het grote Junior Eurosongfestival ambieerden. In 2013 besloot de VRT om niet langer deel te nemen aan het liedjescircus voor junioren, omwille van de tegenvallende kijkcijfers. In de plaats daarvan kwam de wedstrijd ‘Wie wordt Junior?’, maar die oogstte niet het verhoopte succes. Daarom dat er in het voorjaar van 2015 een musical rond Junior Eurosong wordt geprogrammeerd met de bekendste hits van d afgelopen 10 jaar. De musical wordt geproduceerd door Studio 100 en geregisseerd door Frank Van Laecke (14-18, Aspe,..). Als opwarmer bracht Warner al een 21 songs tellede best-of uit van Junior Eurosong.

De opener ‘Een tocht door het donker’ van Thor werd in een rockkleedje gestopt en blijft genietbaar. Van jongeheer Salden hebben we na zijn andere hitje ‘Wij gaan naar zee’ niets meer vernomen…

Dit in tegenstelling tot Jill & Lauren die in 2010 met ‘Get up!’ het niet onaardig deden. Beide hebben geslaagde solocarrières uitgebouwd als Jill Shaw en Lauren Anny J. Lauren is tevens een gekend actrice bij de Studio 100-reeks Galaxy Park.

Ook ‘Abracadabra’ van Fabian vinden we terug op het schijfje. Fabian was de laatste inzending voor ons land en lanceerde nog de opvolger ‘Ondersteboven’. Maar ook nu is het rond hem erg stil.

Als er één iemand nog steeds succes kent is het Laura Omloop wel. Omloop brak in 2009 door met ‘Verliefd’ en maakte al drie albums. Onlangs raakte bekend dat ze bij Warner Benelux tekende voor een nieuwe, volwassen Nederlandstalige plaat. Wij zijn benieuwd….

Herinnert u zich X!nk nog? Met ‘Vriendschapband’ waren zij de allereerste inzending en werden zelfs de opvolgers van De Kreuners genoemd. Na twee albums en een tiental singles werd echter de stekker uit de band getrokken.

Wie wel een (Engelstalige) comeback heeft gemaakt is Oliver. Met zijn ‘Shut up!’ brak hij destijds geen potten, maar nu lijkt hij wel aan tweede start bezig.

Ook van Trust hebben we niet veel meer vernomen. Hun prima nummer ‘Anders’ werd hier een hitje en zangeres Eva Storme zagen we later met haar broer nog terug in ‘The Voice Van Vlaanderen’, zonder al te veel succes.

Naast alle winnaars zijn er ook enkele B-songs verzameld. Liedjes die het even goed of zelfs beter deden dan de eigenlijke winnaar. Mooie voorbeelden hiervan zijn het tweetalige ‘Un nouveau rêve’ van Chloë, ‘Zo vrolijk was ik nooit’ van de blinde Mai-li, DNA’s ‘Power aan de kids’, net als ‘Een kusje meer’ van Femke, die nu een trio vormt met haar zussen in de formatie Sisters Only.

Ook de themasongs ‘Superidee’ en Kei! Vet! Cool!’ horen we maar wat graag terug net als de ruige rock van T&T, het Antwerps van De Juffra’s en het accordeonwerk van Mijn Broer & Ik.

Tot slot treffen we ook aan Bab en Tonya aan op deze verzamelaar. Bab Buelens scoorde met ‘Laat mij gerust’ een hit en ook opvolger ‘Zo is er maar één’ deed het goed. Buelens is momenteel vtmKzoom-gezicht, speelde mee in Skilz en focust zich op Engelstalige songs.

Tonya Schamp scoorde in 2003 met ‘Hé, doe maar mee’. Schamp is inmiddels een frisse jongedame geworden die zonet haar diploma ‘Secretariaat-talen’ behaalde. Optreden doet ze niet vaak meer, maar nieuw Engelstalig werk dient zich wederom aan.

‘Het allerbeste van Junior Eurosong’ is nu verkrijgbaar en ideaal als opwarmer voor de Junior Musical.

Tickets & info: www.juniormusical.be

Ilyas Baert

16-07-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Sedert 2011 brengen De Smurfen om het half jaar een gloednieuw album uit boordevol Nederlandstalige versies van bekende hits, aangevuld met enkele eigen songs. Ook bij het nieuwe album ‘De Smurfen gaan naar Rio’ is dat het geval. De plaat staat volledig in het teken van voetbal, Rode Duivels, reizen, water, zomer en nog eens voetbal.

De langspeler wordt geopend met een leuke vertaling van Pharrel Williams’ ‘Happy’, ook dze versie bevat hitpotentieel.

Ook ‘Hey Smurfen’, u herkent Avicii’s ‘Hey Brothter’, is meer dan geslaagd.

De titelsong ‘De Smurfen gaan naar Rio’ is een bewerking van Claude François’ ‘Je vais à Rio’ en zou zo kunnen fungeren als themalied voor het WK.

De Smurfen brengen ook nieuwe versies van Vlaamse artiesten. Zo is ‘T ’is feest bij Grote Smurf’ een mooi alternatief voor ‘She’s after my piano’ van 2Fabiola.

De compositie en vertaling bij ‘Smurf de zomer in’ is van een zeer hoog niveau en eigen songs als ‘Viva Brazil‘ en ‘Het WK is in Brazil’,dat opvalt door de xylofoon intermezzo’s, zijn meer dan de moeite.

Voor ‘Makuela Makua’ werd zelfs Bart Herman aangetrokken als songschrijver naast Marc Paelinck en producer-vertaler Lex De Groot, die tevens de arrangementen verzorgde.

In ‘Smurf een selfie’ tonen de blauwe wezentjes dat ze mee zijn met hun tijd en de song is grotendeels ook gesproken. Maar het is pas bij Bellina’s ‘Brazil’ dat het helemaal loos gaat.

De vorige albums werden ingezongen door Lex De Groot en Marva Nielsen. Voor ‘De Smurfen gaan naar Rio’ werd echter Elke Lens aan boord gehesen. Haar stem is opvallend aanwezig bij ‘De wereld wacht’ en Avicii’s ‘Smurf Luchtballon’. Een aanwinst!

De langspeler wordt beëindigd met de knappe afsluiter ‘Smurfen onder zee’. Een muziekkenner zal hier zeker Katy Perry’s ‘Dark Horse’ in herkennen.

Maak het voetbalfeest compleet en haal ‘De Smurfen gaan naar Rio’ nu reeds in huis!

Ilyas Baert

08-07-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

We hebben er vier jaar op moeten wachten, maar het nieuwe album van Imelda May is een feit. Het kreeg de titel ‘Tribal’ en staat net zoals haar drie vorige platen vol songs die in de rockabilly sfeer baden van de jaren ‘80.

De langspeler wordt geopend met May’s zelfgeschreven titeltrack ‘Tribal’. De drummer hoor je aftellen en het refrein is niet meer dan ‘Tribal oh ooh oh’.

Ook de vorige hitsingles ‘It’s good to be alive’ en ‘Wild Woman’ vind je terug op het schijfje. Overigens: ‘Wild Woman’ is een opzwepend lied, zit boordevol gitaarsolo’s en het refrein is aanstekelijk.

In het eerder rustige ‘Gypsy in me’ etaleert Imelda haar stembereik: ze illustreert dat ze ook andere genres aan kan. Daar is ‘Little Pixie’ trouwens ook een uistekend voorbeeld van.

Lead gitarist en manlief Darrel Higham schreef ook twee nummers voor ‘Tribal’: de songs ‘Five good man’ en ‘Ghost of live’. Beide tracks lijken erg op elkaar: ze doen denken aan de rock & roll-sound van de jaren ’80 en moeten het hebben van een catchy beat.

De mystieke sound van ‘Wicked way’ verrast meteen en de trompetsolo’s complementeren het nummer, terwijl de energieke popsong ‘Round the bend’ slechts drie minuten duurt en een krachtige tekst en dito sound genereert

Toppertje van de plaat is ‘I wanna dance’. De bandleden scanderen ‘dance’ en de compositie resulteert in een indrukwekkende gitaarsolo.

De plaat wordt afgesloten met ‘Right amount of wrong’. Is het een afscheid in stijl of juist een song een teveel? Daar oordeel ik niet over…

Met ‘Tribal’ is de Ierse Imelda May terug van nooit weggeweest.

Voor wie haar live aan het werk wil zien is er goed nieuws: Op 28 oktober staat ze in de AB.

Ilyas Baert

28-06-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Kaat Timmers en Daan Schepers vormen samen For Noah en werden ontdekt tijdens ‘De Nieuwe Lichting’ op Studio Brussel. Intussen heeft het duo al een eerste EP uit met 6 songs.

De EP wordt geopend met de eerste hitsingle ‘Cold is the storm’. Dit melancholische popnummer werd warm onthaald op Radio 1 en Studio Brussel en in geschreven media als RifRaf en De Standaard. De opzwepende pedalsteel is een leuke surplus.

In ‘Darksome shore’ blenden de stemmen van Daan & Kaat harmonieus samen. De akoestische gitaarmelodie en cello completeren elkaar.

Op ‘Time wait for me please’ domineert de piano, later uitgebreid met een strijkerkwartet. Naar het einde bloeit de song open.

Kaat etaleert haar vocale kunsten voortreffelijk in het akoestische ‘Hide these sounds’. Op een gegeven moment is er zelfs hemels gezang te horen en in het middenstuk neemt het lied een korte pauze.

Het aangrijpende ‘Your everything’ valt op door de aanstekelijke compositie en de mooie stemmen van het tweetal.

Het schijfje wordt afgesloten met de huidige single ‘I want you to feel close’. De song bevat de oorwurm ‘oh ooh ooh’ en barst na 3 minuten volledig uit zijn voegen waarna gitaar en drums een ijzersterke sound afleveren. Dit is een hit in wording!

Deze debuut-ep is zonder meer geslaagd en dat heeft vooral te maken met de magische muzikaliteit tussen Kaat & Daan.

Ilyas Baert

12-06-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Marcel Vanthilt is deze dagen zo actief als presentator van ‘Hotel M’, dat je bijna zou vergeten dat hij ook zanger is. Groepen als Z en Arbeid Adelt! zijn daar de beste voorbeelden van.

Vathilt bracht op 6 juni een maxi-cd uit met daarop 3 songs.

Allereerst is er de radiohit ‘Paracetemol’. In deze elektrosong bevindt de zanger zich in het ziekenhuis en roept voortdurend ‘Zuster, zuster, hoort u mij?’ en vraagt (of beter smeekt) om Paracetemol.

De opzwepende beat houdt meer dan 4 minuten aan.

In het zachte nummer ‘Twee heren’, dat gaat over twee heren die gaan dansen, etaleert Marcel zijn zangkunsten. Het is een atypische song voor hem aangezien een pianosound domineert.

Het EP’tje wordt afgesloten met ‘Stroman’. Het lied valt op door de catchy beat en de goed uitgevoerde drumtechniek. Samen met een backing vocaliste zingt Vanthilt steeds ‘Wat houdt u hier?’. In het midden gaat het nummer crescendo en wordt het op en top dance. Puike afsluiter!

Deze drie songs doen uitkijken naar een volledige nieuwe plaat die later zou moeten verschijnen.

Ilyas Baert

09-06-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Aangezien De Mens nog tot in het voorjaar van 2015 qua optredens op inactief staat, en omdat hij het gewoonweg zo graag doet, bracht singer-songwriter Frank Vander linden een gloednieuwe EP met de titel ‘Alles wat ze doet’ uit.

Op de EP staan 5 liedjes die, uiteraard, geopend wordt met de titelsong ‘Alles wat ze doet’. Op een intimistische pianomelodie zingt hij ‘Alles wat doet, doet ze beter dan de beste’ en neuriet hij ‘la la la’.

Op ‘Het is maar verdriet’ overtuigt Vander linden, samen met zijn gitaar, aardig, maar het is toch vooral de topsong ‘Liefde komt vanzelf’ die het meeste raakt. Het lied duurt 3 minuten, bevat een leuk gitaarakkoord en geeft volgende liefdesboodschap mee: ’Je mag er niet naar vragen, je moet de sprong maar wagen…’.

‘Suikerpot’ is een vreemd nummer. De lyrics en het refrein spreken weinig tot de verbeelding: ‘Suikerpot. Suikerpot. Ze is van mij. Suikerpot’. Al heeft het wel een originele invalshoek!

De EP wordt afgesloten met het 2 minuten 30 durende ‘Vioolconcert NR. 1’ . Na een piano-intro volgen de drums. Frank laat in deze slotsong vallen dat hij over de klassieke vioolmuziek weinig weet, maar dat hij de noten van die oude prachtmuziek wel graag beter wil leren kennen.

Om deze release extra in de aandacht te brengen geeft Frank op 10 juni e.k. een exclusief concert in Minardschouwburg te Gent. Allen daarheen en downloaden die handel!

Ilyas Baert

20-05-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Eind 2013 won Michael Lanzo overtuigend de tweede editie van Belgium Got’s Talent. Inmiddels heeft de sympathieke zanger al zijn debuutplaat uit die als titel ‘Het nieuwe licht’ kreeg.

Op het album staan naast 9, naar het Nederlands vertaalde, covers, ook 4 eigen songs die geschreven werden door o.a. Paul Vermeulen en Chris Van Tongelen.

Bij de opener van de plaat ‘Vraag aan mij niet hoe’ etaleert Lanzo al meteen zijn vocale kunsten. Het lied zelf is een vrije vertaling van ‘Ich bin wie du’.

Verder valt ook zijn eigen feel good schlagerlied ‘Amore mio’ op, net als ‘Zweef mee naar morgen’, waar de ‘Ay ay ay’ al meteen als een oorwurm domineert.

Naast de titelsong ‘Het nieuwe licht’ vinden we ook het opzwepende ‘Granada’ terug, het lied bulkt uit van de Spaanse invloeden.

Van zijn eigen liedjes is ‘Ik kom toch steeds weer hier terug’ ongetwijfeld diegene dat het meest bijblijft en het best zal scoren. Het trompetgeschal wisselt mooi af met een mooi, strak getimede tune, terwijl ‘Dit was de plek’ vooral een ode is aan het musicalgebeuren.

Covers als ‘Valencia’ en ‘Mama’ sluiten ook moeiteloos bij elkaar aan, aangezien de performer zich een versie eigen maakt van deze nummers. Ook ‘Wie ben ik’, een duet met Petra, is wondermooi geslaagd.

Tot slot staan er ook nog 3 leuke bonustracks op de plaat. Allereerst is er de ‘Schlagerfantasia’ waarbij Lanzo op minutieuze wijze hits als ‘In de stille kempen’, ‘Goeiemorgen morgen’, ‘Je hebt me duizendmaal belogen’, ‘Ik mis je zo’ tot zelfs ‘Van Afrika tot in Amerika’ van K3 in ware operastijl brengt.

Verder ook nog als bonustrack een West-Vlaamse versie (‘Ik go je olsan geirne zien’) van Dolly Parton’s ‘I will always love you’.

Michael Lanzo sluit zijn debuut af met ‘You raise me up’, het lied waarmee hij Belgium Got’s Talent heeft gewonnen.

Het wordt zeker uitkijken naar wat de toekomst brengt voor dit nieuwe Vlaamse supertalent!

Ilyas Baert

10-05-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Na enkele jaren afwezigheid is de Colombiaanse zangeres Shakira er weer met een knaller van een nieuwe plaat. Op ‘Shakira’ staan 12 songs: diverse onderwerpen en muzikale genres komen aan bod.

De opener ‘Can’t remember to forget you’ is al meteen een duet met Rihanna. Deze hitsingle valt meteen op door de oorwurm ‘ohooh’.

‘Empire’ start eerder rustig, maar na de spanningsopbouw in het refrein culmineert, barst het lied uit zijn voegen. De sterke R&B song ‘You don’t care about me’ bevat dan weer een catchy beat.

Reeds bij opening van de track ‘Dare’ wordt er ‘Lalala’ gescandeerd. Deze dancesong duurt 3 minuten, maar heeft, mede door de internationale uitstraling, een muzikale potentie waardoor je het nummer na één luisterbeurt al niet meer uit je hoofd krijgt. Het is ‘true or dare’ op de dansvloer.

Het swingende Jamaicaanse nummer ‘Cut me deep’ is een duet met Magici, terwijl ‘23’ vooral een akoestische sfeer uitstraalt. Shakira zingt in dit zelf geschreven lied over haar jeugd. Op het einde van de song horen we de jongste vocalist ooit: Milan, de zoon van Shakira.

De topsong van de plaat is ‘The One Thing’. Meteen zet het nummer ieder dancegebeuren, ieder feest in vuur en vlam. Het bevat alles: ijzersterke gitaarifs, opzwepende drums, een knap refrein en als surplus een rap in het midden.

Shakira’s countryduet ‘Medicine’ met Blake Shelton is één van de beste songs van 2014. Beide stemmen alterneren en ontroeren en het nummer is gewoon uitmuntend geschreven. Zelden zoiets gehoord…

Er staat ook een rocksong op de plaat. De track heet ‘Spotlight’ en bevat, naast alweer uitstekende gitaarrifs, ook een energiek refrein en goed uitgevoerde bridge.

De plaat wordt afgesloten met twee Spaans gezongen songs: ‘Loca por ti’ en het uptempo ‘Nunca me acuerdo de olvidarte’, het lied heeft een funky groove met rockinvloeden.

Er is ook een deluxe edition van het album verkrijgbaar met daarop het themalied van het WK-voetbal ‘Lalala (Brazil 2014)’, maar vergis je niet: de song is gewoon een remake van het eerder besproken lied ‘Dare’. Al twijfel ik er niet aan dat het een wereldhit zal worden…

Ook het intimistische ‘That way’, met enkele piano en cello als begeleiding (het vocale domineert), en de dancesong ‘Chasing shadows’ zijn het beluisteren waard. De track heeft met opzwepende drums en de echo van ‘night’ en ‘life’ sowieso al een streepje voor.

Met ‘Shakira’ levert de artieste een plaat af die over de hele lijn geslaagd is. Daarnaast bewijst de zangeres dat ze vocaal gezien één van de prominentste ter wereld en etaleert dit met verve. ‘Shakira’ is nu voor mij al hét album van 2014!

Ilyas Baert

24-04-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Onder de naam ’12 Points’ heeft Garry Hagger een album opgenomen met 12 Eurovisiesongfestivalklasiekers. Het zijn naast Garry’s favoriete Songfestivalnummers ook memorabele liedjes die een plaats veroverden in het collectief geheugen. Op zijn eigen gekende manier heeft Hagger ze bewerkt en er echte pareltjes van gemaakt.

De straffe opener ‘Breng me naar je hemel’ bevat een gitaarintro en Garry’s samenzang met de backing vocals is top!

‘Gente di Mare’ is een Nederlands/Italiaans duet met Pino Baresi en het poppy getunede ‘Een storm van de liefde’ accumuleert opzwepende drums en is goed op weg om een radiohit te worden.

Het nummer ‘Zo ben jij is de nieuwe Nederlandstalige vertaling van Hagger van het Eurosongfestivalliedje ’Eres tu’, en ‘Waar ben je nu?’ is ook een leuk nummer geworden.

Herinnert u zich nog ‘Insieme’? De Vlaamse zanger vertaalde het nummer naar ‘Vrede voor iedereen’ en valt op door de mystieke sound, mooie opbouw en uitstekende gitaarrif van Roel De Ruijter. De boodschap van de song: stop nu met het geweld. Opvallende zin in de tekst: een wereld zonder bloed te vergieten.

In ‘Was jij nu maar hier’, met saxofoon, etaleert de zanger uitgebreid zijn stembereik, terwijl het up tempo ‘Jij laat de zon voor altijd schijnen’ een vleugje dance bevat. Van dit mooie liefdesliedje wordt iedereen op slag vrolijk. De song mondt zelfs uit in een ware gitaarsolo.

Voor de vertaling van ‘Après toi’ tekende zangeres Mieke. Zij maakte er ‘Zonder jou’ van en het resultaat is ontroerend en beklijvend.

Bij Johny Logans’ ‘Hou me vast’ vallen vooral de mooie arrangementen van Roel De Ruijter op en de sterke vocale uithalen van Garry. De plaat wordt afgesloten met ‘Liefde brengt licht’. Deze song bracht Katarina (zonder The Waves) recent nog in het Sportpaleis en is weer volop onder de aandacht.

Als bonustrack vind je op het album de ‘Euromedley’. Hierin brengt Hagger samen met de Dutch Diva’s Eurosongklassiekers als ‘Amsterdam’, ‘Rechtop in de wind’ en ‘Volare’.

Met ’12 Points’ levert Garry Hagger weer een uitstekende plaat af die ongetwijfeld naar de aanloop van het Eurovisiesongfestival hoog zal scoren.

Ilyas Baert

15-04-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Voor ‘Een vermoeden van licht’ schreef en componeerde de Nederlandse zanger Frank Boeijen 10 nieuwe liedjes, in nauwe samenwerking met pianist Ton Snijders.

De huidige hitsingle ‘Afscheid van schaamte’ bevat een strak getimede sound die uitmondt in een prachtig duo van stemmen van maar liefst zeven minuten.

De titelsong ‘Een vermoeden van licht’ wordt eerder verteld dan gezongen. De mooie instrumentale intermezzo’s, zoals piano, generen een mooie meerwaarde.

‘Eenzaam meisje aan zee’ is een typische Frank Boeijen song. Eerlijk, eenvoudig en oprecht. Opvallend: het refrein bestaat uit slechts één zin.

Het prachtige lied ‘Jij loopt met me mee’ wordt fluitend geopend en vertelt het verhaal over een wandeling in een stad, maar ook ‘Lissabon III’, alias de dag van de dood van de zoon van God, is een sterk nummer.

Rense Sinkgrave schreef twee nummers. Naast ‘Nachtlokaal’ tekende hij ook voor ‘La chambre des étoiles’ en ook al doet de titel iets anders vermoeden, het lied is wel degelijk in het Nederlands. De titel fungeert enkel als refrein en wordt ettelijke malen gescandeerd.

‘Stervende ster’ is alweer een puike samenwerking geworden tussen Boeijen en Ton Snijders. Een beklijvende song, een streling voor het oor en met mooie accorderende stemmen. Deze muzikale reis wordt afgesloten met ‘Overal en nergens’.

Het album inspireerde dertien bevriende kunstenaars tot zeer uiteenlopende werken. O.a. Henk Hofstede, Stef Verstraaten, Ad Verpaalen, Stefan Verwey en Saad Ali reageerden elk op hun eigen kunstmanier op de fantastische muziek van Frank Boeijen. In het boek zijn songteksten en kunstwerken inherent verweven en het muzikale completeert het geheel. Dominante onderwerpen zijn voornamelijk vergankelijkheid en amor.

En om met de woorden van Hugo Camps, één van de dertien kunstenaars uit het bijhorende boek, af te sluiten: “Het repertoire van Frank Boeijen heeft de draagkracht van een zielsverhuizing. Ritmische poëzie, ritmische stiltes ook. En na het slagveld een kleine triomfboog voor alle overlevenden.’

Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten….

Ilyas Baert

14-04-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Naast het winnende ‘Mother’ van Axel Hirsoux staan er op de verzamel-cd van ‘Eurosong 2014’ nog 15 andere songs voor de Belgische inzending in Kopenhagen.

Opener ‘One’ van Bandits werd knap tweede tijdens de wedstrijd en wordt ongetwijfeld een hit, mede door het aanstekelijke refrein en de drums fungeren zoals in het overweldigende ‘Pompeii’ van Bastille.

Het poppy ‘Who ever you are’ van Day One is auditief een prima song. Alleen de act met de maskers hebben hun stemmen gekost, de kijker wil weten wie hij stuurt. En voor wie nog zou twijfelen: Kate Ryan is wel degelijk de zangeres van deze groep, dat is trouwens duidelijk te horen bij een luisterbeurt.

Yass’ ‘Need you tonight’ was oorspronkelijk volledig in het Engels, helaas heeft hij de strofes naar het Frans vertaald. Jammer, want het is een prima song.

De track ‘Kitty Cat’ van Tisha Cyrus is zeer matig. Tisha weigerde overigens om het opgelegde nummer te performen en verkoos haar eigen song. Het resultaat is gekend: een te vroege eliminatie en geen topsong. Al geloof ik wel in de 19-jarige Cyrus en ben er van overtuigd nog veel van haar te horen.

De meest typische Eursong-track is ongetwijfeld ‘Hero’ van Udo. De heer Mechels leverde een intro met folk invloeden af die in een canon uitmondt. De thematiek (WOI) is brandend actueel en vocaal gezien is Udo haast onklopbaar.

Buitenbeentje van de plaat is ongetwijfeld ‘She’s after my piano’ van 2Fabiola feat. Loridana. De song is intussen een wereldhit en had zeker opgevallen in Kopenhagen. Helaas te vlug weggestemd…

Ook de inzendingen van de afvallers staan op de cd. Al zitten er weinig potentiële hits tussen. Het Jamaicaanse funky getinte ‘Fire & Ice’ van WhiteBird, geschreven door Tom Helsen, uitgezonderd.

Mr. Jones leverde dan weer een flauw afkooksel van ‘Me and my guitar’ af, Dice schreef zelfs mee aan dit niet overtuigende lied. Ook Jessy komt met haar dancetrack ‘Beautiful’ te kort.
Het zelfgeschreven debuut van Joyce Lemmens daarentegen, ‘I think I’, was best ok. De energieke popsong is alleen niet iets te hoog gegrepen voor Eurosong.

Nelson overtuigde in 2008 met zijn inzending. Dit keer was het met ‘Wild Side’ ietwat pover. Al zal deze song gegarandeerd een klassieker worden tijdens dance manifestaties. Naast het intimistische ‘What’s the time in Tokyo?’ en het carnavaleske ‘Killer Toch’ van Petra vindt je ook ‘Chasing Rainbows’, het hiphopachtige lied van Axeela, terug.

Eén van de prominente nummers is volgens mij ‘Nothing is impossible’ van Eva Jacobs. De ballade, met een R&B-invloeden, start traag en secuur waarna de song open bloeit en de drumpartituren en gitaarrifs gestaag volgen. Daarnaast is Eva gewoonweg de beste zangeres van alle inzendingen. Dit werd tijdens de liveshow benadrukt door haar te vergelijkingen met Beyonce en Alicia Keys.

‘Eurosong 2014’ bevat 16 songs en is nu fysiek en digitaal verkrijgbaar en representatief voor verschillende muzikale genres.

Ilyas Baert

22-03-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Met hun zesde studioplaat ‘Hydra’ keert de Nederlandse metalband Within Temptation terug naar hun roots. Helaas is dat niet over de hele lijn gelukt…

Het album opent met het knappe ‘Let us burn’. Een krachtige sound, met gierende gitaren, explodeert in een oorwurm waar niemand aan kan weerstaan.

Ook ‘Dangerous’, het duet met Howard Jones; heeft nog een opzwepende, catchy beat. De stemmen van leadzangeres Sharon den Adel & Howard complementeren elkaar in het middenstuk, dat uitmondt in een vleugje dance.

De rap met XZIBIT op ‘And we run’ opent met een klassieke piano, maar is weinig vernieuwend. Dit in tegenstelling tot de song ‘Paradise’, waarin den Adel met ex- Nightwish-zangeres Tarja Turunen een andere kant van zich laat zien. Het biedt een nieuwe dimensie. In de strofes zingen ze elk apart, maar in het refrein harmoniëren de stemmen.

‘Edge of the world’ start redelijk rustig, waarna het nummer explodeert met harde drums. Of dat nog niet genoeg is begint de Nederlandse ook nog eens te neuriën.

De track ‘Silver moonlight’ is over de hele lijn een echte rocksong. Naast de toevoeging van een wel erg dominante mannenstem is er het scanderen van ‘oh oh oh’. Rekening houdend met het voorgaande en de sound deed het me erg denken aan ‘Overdrive’ van Natalia. Idem bij het nummer ‘Covered by roses’.

Met ‘Dog Days’ is het niveau van weleer terug. Door een frisse, loepzuivere sound en met ‘1 2 3 4, What are you waiting for?’ als refrein is dit echt een topnummer.

Gematigd positief ben ik over‘Tell me why’, maar de afsluiter ‘Whole World is watching’ maakt het af. Het is een duet met Dave Pirner. De twee stemmen in deze rustige popsong blenden mooi samen en Sharons’ uihalen zijn excellent.

Naast het gewone album is er ook nog een tweede cd bij ‘Hydra’ gevoegd. Hierop vind je naast 4 evolution tracks van enkele songs uit plaat één, ook 4 covers. Hierbij ook twee verborgen pareltjes. Allereerst ‘Summertimes madness’ van Lana Del Ray en ook ‘Let her go’ van The Passenger. ‘Let her go’ werd in zo’n prachtig arrangement gegoten dat het moeiteloos het originele overstijgt en ook Sharon als zangeres is hemels!

Al bij al dus toch een meevaller. Explosieve gitaren domineren in het nieuwe album met een diversiteit aan muziekstijlen. Het enige waar men voor moet opletten is het repetitieve in de songs.

Within Temptation hoeft zich niet terug uit te vinden, ze zijn uniek op zich.

Ilyas Baert

10-02-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Met ‘Het is’ heeft de Utrechtse Eefje de Visser twee jaar na haar debuut ‘De Koek’ een tweede plaat uit. Ze bracht het schijfje uit in eigen beheer, schreef alle songs en speelde ze ook zelf in.

Opener ‘Ongeveer’ is de hoofdtrack de plaat, omdat de titel ‘Het is’ meermaals in de song voorkomt. Gedurende vier minuten kom je helemaal in de sfeer die het geheel uitademt. Het fragiele, dromerige is dominant aanwezig.

In ‘Uit de lucht’ worden de strofes in verschillende ritmes gezongen en klinkt het refrein meerstemmig. Het is ook de (op één na) enige track waarin een piano voorkomt.

De bas geeft tijdens ‘De bedoeling’ overduidelijk het ritme aan. Verder zingt Eefje de originele zin ‘Ik pas en ik meet en ik plak en ik knip’ in het refrein. Dit is één van de toppers van het album!

Het ritmische nummer ‘Nee joh’ mondt uit in een canon en ‘Er is’ bevat gitaren, stevige beats en een opvallend rijmschema.

De Visser brengt ook een aantal ingetogen luisterliedjes. ‘Linde’ (enkel met piano en gitaar) en het twee minuten dertig durende ‘Alles doen’ zijn hier de mooiste voorbeelden van.

De track ‘In het echt’ springt er echt uit! De catchy beat vult de sampling en drumprogrammering moeiteloos aan en de altviool maakt het af.

In het liedje ‘En’ (leuke titel trouwens!) heerst vooral de samenzang en natuurlijk ook de scandering van het woord ‘en’.

Eefje ratelt de strofes in ‘Van nu af aan’ razend snel af. Het nummer gaat over een treinreis vanuit Rotterdam en de bas neemt een oorwurmritmische beat aan.

Afsluiten doet de Nederlandse in stijl: alleen met een gitaar als begeleiding zingt ze ‘Schip’, weer een mooi luisterliedje, zoals er zoveel op dit indrukwekkende tweede album staan.

Eefje de Visser bevestigt met ‘Het is’ haar prominente rol in het Nederlandse luisterlied!

Ilyas Baert

05-02-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

De broers Mathieu & Guillaume Engels brengen met ‘Goldmund’ hun tweede langspeler op de markt. De titel is trouwens een verwijzing naar ‘Narcissus en Goldmund’ van Herman Hesse, dat waren elkaars tegenpolen. Of dit ook van de toepassing is op de gebroeders Engels? Daar laat ik u over oordelen.

De plaat wordt geopend met het sfeervolle ‘Tot in het blauw’. Een mooie tekst met als basis het spel ‘Ik ga op reis en neem mee…’. De samenzang in het bloedmooie refrein is prachtig. Sterke opener!

In tegenstelling tot hun vorige album werden er nu ook enkele Franstalige songs opgenomen. Mathieu & Guillaume overtuigen aardig in het Frans. Daar is het opzwepende ‘Vivre dans la lumière’ een goed voorbeeld van.

‘Johnny’ begint erg zacht, waarna loeiharde gitaren het refrein (We gaan nog niet naar huis…) aanvatten. De verwijzing naar het Astridplein is leuk!

2 minuten. Meer hebben de broers niet nodig om het verhaal van ‘Kamiel’ te vertellen. Hun stemmen blenden in deze song mooi samen en het mondharmonica-intermezzo maakt het geheel af.

Ook twee eerdere singles zijn terug te vinden op het schijfje. Het typische Franse chanson (nu zelfs met twee accordeons!) ‘Au bord du la route’ en het originele ‘Eén van die velen’, dat hoog scoorde in de Vlaamse hitlijsten.

‘In de kamer van Charlotte’ wordt beschreven als een jazzy soundtrack met gipsy swing. Ik zie het eerder als het buitenbeentje van ‘Goldmund’: de tekst is zeer atypsich.

Een nummer over de Tour de France. Velen wagen er zich niet aan, maar met ‘La cadence’ waagt het duo zich er toch maar mooi aan. De intro doet me denken aan ‘Il Nous Faut’ van Tom Dice & Elisa Tovati , waarna op het ritme van de koers de gebroeders een topsong hebben geschreven.

‘Bomen’ is een originele humoristische tekst over, hoe kan het ook anders, bomen. De pianosound is leuk gevonden en nestelt zich meteen in het oor.

Er zijn ook twee covers terug te vinden op ‘Goldmund’. Allereerst ‘Sernade’, een mooie, oprechte, akoestische vrije vertaling van een nummer van Tom Waits. ‘Wees niet bang’ van Freek De Jonge werd tekstueel niet aangepast, wel schreef Mathieu er een gloednieuw, prachtig arrangement voor.

De plaat wordt afgesloten met het vier minuten durende ‘Harlekijn’ en een heerlijke live-versie van de nog nooit eerder opgenomen track ‘Ik dans’.

De eerste plaat van Mathieu & Guillaume was al van een zeker niveau, maar met ‘Goldmund’ tonen de heren pas echt wat ze in hun mars hebben met overtuigend, volwassen werk met een eigen identiteit. Graag meer van dat!

Ilyas Baert

04-02-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

‘The Market’ is alweer de derde plaat van The Customs. Zoals de titel reeds doet vermoeden is het centrale thema van dit album ‘The Market’. Er wordt in een aantal tracks dan ook duchtig naar verwezen.

In de stevige opener ‘Love to the lens’, dat met een bridge als ‘Come on now, click it’ hoogstwaarschijnlijk over fotografie gaat, nestelt de gitaarrif zich al meteen als een oorwurm.

‘Hole in the market’ beschouw ik als een perfect geslaagde titeltrack en ‘The hand’ is een correcte popsong met een leuke Grieks getinte sound.

‘Dear Ann’ creëert een duistere, buitenaardse sfeer, waarin zanger Kristof Uittebroek blijkbaar een brief afratelt voor Ann. Om de alinea’s te overbruggen wordt er zelfs met kermisdeuntjes geëxperimenteerd.

Een sterk getimede popsong is ‘Are you with me?’ en valt ook op door het originele rijmschema.

Verrassing van de plaat is ‘Love, you don’t scare me anymore’. Een eentonige, originele gitaarsound houdt iets meer dan twee minuten aan terwijl een loepzuivere Uittebroek zijn zangkunsten etaleert.

Nog een rustig nummer is ‘It’s funny, cause it’s true’. Al valt die in het niets met de leuke rocksong ‘She is my mechanic’, waardoor middel van dance-invloeden de opbouw geruisloos het refrein includeert.

‘Gimme entertainment’ bevat een funky groove en de stevige afsluiter ‘A sea of chablis’ explodeert met een heuse gitaarsolo.

‘The Market’ overstijgt moeiteloos de twee voorgangers. De mannen van Customs weten steeds te verrassen door een unieke mix van geluid, tekst en composities. Het is ook een gewaagde keuze om ‘The Market’ als centraal thema te kiezen. Mooi!

Ilyas Baert

30-01-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert

Twee en half jaar na zijn alom geprezen debuut, is Senne Guns er met opvolger ‘Zon’. In zijn gekende, eigenzinnige stijl brengt hij 11 Nederlandstalige songs die baden in een melancholische sfeer.

De rustige opener ‘Zomer’ verwijst al meteen naar de titel ‘Zon’ en de blaasintermezzo’s zijn een meerwaarde. ‘Road Trip’, vat aan met een stevige beat, bouwt mooi op en heeft als boodschap: alles gaat voorbij.

‘Allerlaatste man’ is de allereerste hitsingle uit ‘Zon’. Het is een ode aan de loser en haalt, terecht, een hoge rotatie op Radio 1.

‘Chocoladecake’ is een rare titel voor een liefdesliedje, overigens het enige op dit album, maar overtuigt meteen met een mystieke sfeer. Er staat ook slechts één instrumentaal nummer op de schijf: ‘Temp Love’. De boodschap is duidelijk: zet de volumeknop op het maximum en laat de muziek zijn verhaal vertellen.

Qua rijm is het rustige liedje ‘Regen’ niet echt origineel, maar het onderwerp (dood koppeltje bij Pukkelpopstorm) heeft dan ook weinig woorden nodig. In ‘Gent’ daarentegen zingt Senne een mooie, ode aan zijn stad. Het refrein is erg leuk bedacht en de rap van West-Vlaming Flip Kowlier in het middenstuk genereert als meerwaarde.

Het poppy ‘Gelukkig maar’ doet je direct goed voelen en eindigt in een lang, maar goed uitgevoerd, muzikaal intermezzo.

Guns waagt zich met ‘Johny & Mary’ aan een cover van Robert Palmer. De eerder vrije vertaling wordt omlijst door een toffe gitaarrif. In ‘Man zonder land’ soleert Senne met zijn gitaar: een zeer intens luisterlied.

De afsluiter ‘Feest’ handelt over de gebeurtenissen op een trouwfeest en opent met de zin ‘Hier is de zon’. Wie goed luistert zal merken dat de song start met dezelfde melodie als ‘Zomer’. Guns’ vriendin Griet doet trouwens de backings van dit nummer.

Met ‘Zon’ overtreft Senne moeiteloos zijn voorganger en stippelt hij verder zijn eigen weg uit.

Ilyas Baert

28-01-2014 om 00:00 geschreven door Ilyas Baert