Hier zie je dat ook bekende mensen met angsten moeten leren omgaan... Voor mij was het in ieder geval een steun. Waarvoor dank aan Otto-Jan en de makers van de reportage...
Ik zag de opdracht echt niet zitten (ballon in huis leggen), tot ik wat kwaad werd toen mijn vriend voor de zoveelste keer vroeg een ballon in huis te leggen. In een boze bui ga ik naar boven neem ik een ballon en leg hem gewoon ergens in huis. Pas na enkele minuten besefte ik wat ik gedaan had en kwam de angst een beetje piepen. Maar ik kan leven met de ballon die in huis ligt. Vandaag (26 maart) vertel ik het verloop van de afgelopen 2 weken. Ik vertel dat ik na een kwade bui zomaar een ballon in huis gelegd heb. De ballon is een rood hartje, de psycholoog is heel trots omdat ik verteld had dat blauwe ballonnen me het meest op mijn gemak stellen. Ik vertel ook dat ik mijn angst tegen iemand het weekend voor mijn afspraak heb uitgelegd tot in detail. Ik moet haar ook zeggen dat het filmpje thuis bekijken te moeilijk was, er wordt afgesproken dat ik het doe wanneer het lukt. De psycholoog en ik zijn blij, over een angst spreken is nu eenmaal niet het gemakkelijkste. Het is wel een teken van stapje per stapje verder gaan en de angst aanvaarden. Ik vertel haar ook dat de lijst makkelijk leek, maar de oefeningen eigenlijk uiterst moeilijk zijn. Na even te praten beginnen we aan enkele opdrachten, nu wel met ballonnen. Maar eerst moet ik zeggen of ik het wel zie zitten en in welke stappen we gaan doen. De psycholoog gaat naar buiten en komt terug met een zak ballonnen. Deze lagen met opzet niet in het lokaal omdat het voor mij moeilijk is om in het bijzijn van ballonnen te zijn ook al zitten ze weg en in een zak. Het is een nieuwe zak en er zitten verschillende kleuren ballonnen in. Ik mag de zak openen en moet hem terug op tafel leggen tot ik helemaal rustig ben. We nemen er beide een ballon uit, ik neem eerst een blauwe en de psycholoog een gele. De psycholoog had wel gevraagd of de keuze vrij was. We houden de ballon gewoon los in ons hand en doen er niets mee, daarna leggen we hem op tafel. We praten een beetje en terug moet ik mijn angst scoren, ik geef een 7. Wanneer ik terug rustig ben beginnen we opnieuw nu een beetje spelen met de ballon (NIET opblazen is afgesproken): eraan trekken, ermee wiebelen, je vinger in het gaatje steken, voelen dat er luchtvorming is,... Omdat er een grote angstfactor is (8-9) beslissen we te stoppen en nog wat na te spreken. Het viel wel op dat ik op een gegeven moment onbewust zat te spelen met de ballon tijdens dat we aan het praten waren. Ik krijg terug opdrachten: elke dag 5 min. spelen met ballonnen, 1ste week verleggen mijn vriend of papa de ballon in huis op een andere plaats maar zeggen waar en de 2de week verleggen ze de ballon zonder dat ik het weet. Ik voel me alsof ik de wereld een stukje overwonnen heb. Wordt vervolgd...
I balloon You
