De herfst is in het land, en dat merk je niet alleen aan de kleur van de bomen. Bij het korten van de dagen en het vallen van de bladeren hoort ook een heel eigen geluid, en niemand die dat dezer dagen beter begrijpt dan de mensen van Duyster.

Hoog tijd voor een nieuwe mixwit dus, met dank aan Ayco, Eppo, en ook een beetje Blogliep.

1. Bowerbirds – In our Talons

Ti-ti-ti ti-ti-ti ti-ti: een liedje over je niet meer alleen voelen en over niet langer bang moeten zijn. Ter info: een “bowerbird” is een soort vogel, en “talons” zijn klauwen. No, my cousins, you’re not alone. You’re in our talons now, and we’re never letting go.

2. Shearwater – Rooks

En om in de ornithologische sfeer te blijven: een “shearwater” is een pijlstormvogel en dit nummer gaat over kauwen. Hun akoestische Duystersessie van enkele weken terug maakte me volledig verkocht aan ‘s mans falset (het kippenvel bij het inzetten van de tweede strofe...).

3. PJ Harvey – Dear darkness

Het vrouwelijke antwoord op “I see a darkness”: Dear darkness, now it's your time to look after us: we kept your clothes, we kept your business, when everyone else was having good luck.

4. Son Lux – Break

Son Lux woont bij ons in huis sinds Virs verjaardag en ondertussen is deze overgevoelige knul niet meer uit onze koptelefoon weg te branden. Zijn állerbeste liedjes kunnen blijkbaar nog niet worden gemixwit, maar er zitten er daar een paar van het ronduit hartverscheurende type tussen.

5. Built to Spill – Traces

Een heerlijke Sebadoh-achtige riedel over zin en onzin van het bestaan waarin toch alles voorbijgaat. And when you know how few things there are worth knowing I suppose anyone who tries could forget. Of zoals Herman DC het zeggen zou: iemand moet toch toezien hoe alles voorbijgaat?

6. Conor Oberst – Lenders in the Temple

Bright Eyes is altijd een ideale soundtrack geweest om de overgang naar kille novemberdagen te begeleiden. Z’n nieuwe soloplaat doet bij momenten denken aan de dwingende intensiteit van op Fevers en Mirrors en Every day, every night, en dat wil wat zeggen. If I loved you, well that's my fault.

7. Nina Kinert – Through my eyes

Eppo heeft opnieuw een Scandinavisch engeltje te pakken, zoek vooral ook eens naar de Duyster-classic Libras (die ze jammer genoeg niet kennen bij de Mixwit).

8. Micah P. Hinson and the Red Empire Orchestra – I keep having these dreams

“Country Noir” wordt dit soort muziek blijkbaar genoemd, maar dit nummer heeft óók het vrolijkste viooltje sinds This Is The Dream Of Win And Regine van Final Fantasy.

9. Port O’Brien- Fisherman’s Son

Op aanvraag van Blogloop nog eentje van Port O’Brien, die maar niet over zijn afkeer van zijn vakantiejobs op vissersboten af lijkt te kunnen komen. Oh whatever is the cause, I will find another job and I will stay until I’m far away - this is not what I’m here for, I was made to live indoors.

10. Elliot Smith – Fond farewell

En als afsluiter, omdat het volgende week precies vijf jaar geleden zal zijn: één van die liedjes van hem waarbij een krop in de keel nog altijd moeilijk te vermijden is. Veins full of disappearing ink, vomiting in the kitchen sink, disconnecting from the missing link, this is not my life.

[Hadden ze jammer genoeg niet bij Mixwit: Calexico – Red Blooms, over alcoholici die bij het invallen van de winter buiten doodvriezen en pas de volgende lente gevonden worden. Zorg dat het joú dit jaar niet overkomt.]

10-10-2008 om 17:32 geschreven door hersenspinsel