Omdat helaas niet iedereen er die zaterdagavond live bij kon zijn, even een korte terugblik op de vrij memorabele doortocht van Rajendra Pachauri eind augustus in Gent.
Rajendra wie?Eerlijk gezegd had ik een half jaar geleden óók nog nooit van die man gehoord. En toch is dr. Pachauri misschien wel één van de meest invloedrijke figuren van het moment: hij is immers de voorzitter van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). Voor wie ook dát niet meteen een belletje doet rinkelen: het IPCC is het klimaatpanel van de Verenigde Naties en bestaat uit een duizendtal gereputeerde wetenschappers die op gezette tijden bijeenkomen om de staat van ons klimaat te bespreken. Dat panel geldt wereldwijd als dé autoriteit inzake de klimaatproblematiek: haar gezag is zo groot dat het voor haar klimaatwerk vorig jaar zelfs de Nobelprijs voor de Vrede kreeg (samen met Al Gore).
En de grote baas van dát panel kwam dus in Gent langs. Logisch dus dat de meer dan 600 zitjes van de grote aula van de Blandijn allemaal bezet waren. Dr. Pachauri stelde geenszins teleur. Ik ben, met enig gevoel voor understatement, normaal niet zo van het enthousiaste type, maar de overtuiging waarmee die man zijn boodschap bracht, de manier waarop hij een heldere wetenschappelijke logica koppelde aan een hartstochtelijke oproep om zonder dralen in actie te komen, dat was er knal op. Ik voelde zelfs iets als ontroering opkomen, om al te voor de hand liggende woordspelingen van het type ik werd er helemaal warm van toch maar te vermijden.
Ik enthousiast dus, maar de lezing was ook om een andere reden historisch te noemen. Het was immers de eerste keer dat een zo belangrijk figuur publiekelijk sprak over de impact van vleesconsumptie op de klimaatverandering. In de wetenschappelijke wereld is al langer bekend dat er bij veeteelt erg veel broeikasgassen vrijkomen: methaan door de koeienscheten, lachgas door chemische reacties in de mestoverschotten, CO2 omdat er om al dat veevoeder te telen erg veel ruimte nodig is (voor een bepaald gewicht aan vlees is er een veelvoud van dat gewicht aan graan nodig) en er daarom veel bos moet worden gekapt. Hoe dat allemaal precies in elkaar zit ga ik hier niet herhalen ik moet ook wat aan mijn bezoekersstatistieken denken - maar EVA-coördinator Tobias legde het deze week nog eens prima uit in De Wereld van Sofie op Studio Brussel. (Wie er niet genoeg van kan krijgen, verwijs ik bovendien met graagte door naar mijn eigen radio-optreden, ergens begin dit jaar op Klara. Minder vlotte babbelaar, maar wel diepgaander!)
Tot nog toe werd er, in het licht van de overweldigende bewijslast, echter vooral veel gezwegen over de relatie tussen heat en meat. Vlees is één van de laatste heilige huisjes - mensen reageren doorgaans erg geprikkeld als je hen voorzichtig vertelt dat ze misschien iets aan hun levensstijl moeten veranderen, laat staan aan hun eetgewoonten, want dat is toch iets persoonlijk? Net daarom was het dus zo geweldig dat een Nobelprijswinnaar eindelijk zijn nek durfde uitsteken: be the change you want to see in the world, zo zei Gandhi blijkbaar ooit, en dat werd nu dus: probeer toch alsjeblieft eens om wat minder vlees te eten. Een waarheid als een, het moest er eens van komen, koe.
Om te eindigen ook nog een kleine persoonlijke triomf: de voorbije maanden heb ik hard gezwoegd om te berekenen hoeveel broeikasgassen we zouden uitsparen als we allemaal één keer in de week geen vlees zouden eten (geef toe, das een kleintje) - het effect zou trouwens hetzelfde zijn als wanneer er een half miljoen autos minder op de Vlaamse wegen zouden rijden. Het streelde dan ook geen klein beetje mijn ijdelheid dat klimaatheld Pachauri mijn cijfertjes in zijn lezing gebruikte (paar keer klikken om volledige slide te zien), en dat die berekeningen s anderendaags ook krant en TV haalden. Applausje voor jezelf, Poen!
Alles over Pachauris lezing vind je terug op de site van EVA.
