Goed op tijd vertrokken in Saint-Loup. En ondanks de blaar op de onderkant van mijn rechtervoet, die ik heb afgeplakt met "compeed", vorder ik pijlsnel op de landweg die tussen de velden naar L'Ecaille (4,5 Km verder) leidt.

Op weg naar Bazancourt begin ik de tol te betalen van de "vele kilometers" gisteren. Na een stempel (Joepie, mijn eerste dubbelblad is gevuld met 11 stempels) stap ik verder tussen de velden naar het fort van Fresnes, wat tegenwoordig dienst doet als motorcrossterrein.

Dat valt tegen want hier wil en zal ik eten.

Van Fresnes tot Bétheny is het nog 5,2 Km. De kaarsrechte vroegere Romeinse heirweg lijkt eindeloos. Maar toch raak ik, ruim voor 't geplande uur in Bétheny. Christiane wacht aan de kerk, rechtover het gemeentehuis, waar net 'n koppel binnen is om te trouwen.

Oh fijn, denk ik, nog een stempel. Maar de ambtenaar die het huwelijk heeft voltrokken verzekert mij dat hij me geen stempel kan geven…

Ok, dan maar… Geen stempel, maar heb er nog twee blaren bij…

Morgen is 't rustdag en we gaan in Reims op een camperplaats overnachten. Maar de plaats is vrij rumoerig, wegens het voorbij razend verkeer van de autostrade. We beslissen om naar Chamery te rijden, 12 Km verderop.

Inderdaad Chamery, waar de familie Maillart reeds meerdere flessen champagne verkocht heeft aan de mensen die met Rantour op stap zijn geweest…

Chamery, het is hier heel rustig, ondanks er vanavond een verjaardagsfuif is in de plaatselijke feestzaal. En de camperplaats gevuld is met 8 mobilhomes (2 Belgen - 1 Nederlander - 2 Duitsers en 3 Fransen)

Eérst nog een aantal foto's gemaakt van de oude halle (dateert uit de 15de eeuw) en dan verder naar Justine-Herbigny.

Daar loopt het goed fout. Aangezien we in deze regio met 3 verschillende wegbewijzeringen zitten (GR12 - GR654 en de via Campaniensis) heb ik me laten misleiden door een omweg die moest vermeden worden. Gevolg: 8 Km omweg gemaakt om uiteindelijk toch in Hauteville te geraken dat slechts 3 Km van Justine-Herbigny ligt. De stempel die ik in Hauteville kan bemachtigen maakt véél goed.

Verder naar Château-Porcien. Tussen de grote, lange, brede velden en de windmolens kom ik een persoon tegen op zijn fiets.

Wanneer hij nog een 15-tal meters verwijderd is roep ik hem toe: Bonjour Monsieur, c'est la direction Château-Porcien?

Hij nadert en stopt. "Gij zijt géén Fransman!" "Neen, een Belg" antwoord ik. "Ik ben een Nederlander" zegt hij.

Woont in een buurgemeente van Wasigny en verdient zijn boterham via het internet. Ik heb wat met Nederlanders?...

Dan verder naar Château-Porcien waar ik ook een stempel haal op de "Mairie". En dan naar Avançon, maar mijn drank raakt op…

In Avançon is er niets!!! Dus kijk ik uit of ik in de privéwoningen aan water kan geraken. 't Laatste huis van Avançon, de man is 't gras aan 't maaien. Ik groet hem en steek mijn lege fles omhoog. Hij komt naar de straatkant en gaat mijn lege literfles vullen. Stelt zelfs voor om een 2de fles mee te geven… Ik bedank de man, want het is maar 3 Km tot Saint-Loup-en-Champagne.

Aangekomen stel ik vast dat ik mijn eerste blaar heb gelopen.

Maar ja, wat wil je na 33 Km door de hitte. Goeie nacht!...

     "Wie langzaam loopt, komt ver" (gezegde uit Afrika)

Na de regen van gisteren, vandaag door kniehoog gras lopen, heeft gevolgen. Na een uur wandelen zijn mijn korte broek (vooral de onderkant), mijn sokken en schoenen opnieuw doornat. Blijven doorstappen, het gras wordt korter, maar dan door een weide (gelukkig staan er geen stieren in) en tussen twee weiden die waren afgespannen met prikkeldraad, op naar Signy-L'Abbaye, dat midden in een woud van meer dan 3500 hectaren ligt, waar ik op het gemeentehuis een stempel krijg. Verder naar Lalobbe. Het houtvestershuis van Quatre-Frères heb ik wel gevonden, maar via een omweg. Een afslag gemist…

 En op de weg naar Lalobbe loopt het nog eens mis. Eén kilometer in de verkeerde richting! Da's nog één kilometer terug of twee kilometers téveel gelopen… In Lalobbe nog iets eten en dan verder naar Wasigny. Als ik in Wasigny toekom tref ik in de oude halle 2 Nederlanders. De ene komt uit Zandvoort en is op weg naar Compostela maar wil nog verder naar Lissabon (nog ong. 650 Km verder). De andere komt uit Utrecht. Hij is in mei al eens 14 dagen op stap geweest en is nu opnieuw een week aan 't stappen, (wil ook naar Compostela) tot hij 't moe wordt en dan gaat ie terug naar huis. De Zandvoortenaar neemt morgen een dagje rust en verblijft hier in de streek. We nemen afscheid zoals pelgrims dat doen "Bon Camino".

Ik loop verder tot bij de mobilhome. Wanneer ik terugkom van de Mairie, jaja ik heb 2 stempels vandaag, kom ik de Utrechtenaar opnieuw tegen, hij is nog op weg naar zijn slaapplaats.

Ik ga straks ook slapen, maar eerst nog een Belgisch pralientje…

Rocroi, 't lijkt makkelijk om te starten vandaag. Maar na 1 km rond Rocroi ga ik de verkeerde richting uit! Aan de rotonde waarlangs ik gisteren de stad was binnengekomen vraag ik nu aan een man , die net zijn huis uitkomt, of dit de richting Rimogne is. "Nee", zegt hij, je moet aan de andere kant van de stad zijn. Wacht ik zal met je meelopen." Terwijl we terugwandelen vertelt Henri, zo noemt de man, me dat ik al de derde pelgrim ben in de voorbije week die hij op het juiste pad brengt… Hij toont me de pijlen en begeleidt me nog een eindje tot aan de "chemin du curé", een weg die recht naar het volgende dorp, Sévigny-le-forêt, loopt. Bij het afscheid vraagt hij mijn naam en dan zegt hij: "Allez Willy, bon camino". En ik bedank hem voor de hulp.

Sévigny-le-forêt komt al gauw in beeld. De "Mairie" is gesloten. Dan op naar Chilly. Voor 't binnenkomen van Chilly moet ik een heel drukke rijweg oversteken en 100 m verder rechts naar het centrum. Dan naar L'Echelle. Voor de kerk door en dan naar links tussen de velden. Op deze veldweg merk ik plotseling verse voetsporen van (waarschijnlijk) een andere pelgrim. Het blijft de ganse dag regenen. Dezelfde voetsporen merk ik opnieuw op als ik op 't pad langs de spoorweg Charleville-Lille loop.

Misschien lost het geheim van de voetsporen zich morgen op, misschien nooit,…

Deze morgen nog eventjes afscheid genomen van een Nederlander die, samen met zijn vrouw, gisteren ook met zijn mobilhome is toegekomen in Nimes. Jan en Coby, zo noemen deze Nederlanders, komen uit Woensdrecht en zijn hier voor enkele dagen vakantie. Jan heeft mij gisteren een tussenstuk bezorgd om de stroom van de leefbatterij (12 volt) om te vormen naar 220 zodat wij onze gsm's kunnen opladen. Van een Nederlander gesproken. Maar een Nederlander is nog géén Hollander, hé Jan…

Dan op stap… Ik vind al gauw de aan sluiting op de Gr125, no problemo, de aanduidingen zijn even duidelijk als op de GR12. Zelfs het stuk tussen deze twee GR's verloopt prima. En ik kom vrij vlot op de GR12 terecht, enkel de afstand had ik een beetje onderschat. Het eerste stuk naar Oignies-en-Thiérache is geen 8,9 km maar zal ongeveer 12 km worden. Maar ik blijf door bossen stappen, op en neer, over beken en riviertjes. Omdat ik laat vertrokken ben (9u40) is het ook snel etenstijd en de grens met Frankrijk ligt op nog ongeveer 2 uur stappen. Maar rond 15u30 bereik ik de grens. Toch eventjes halt houden op de grens om dit te melden aan het thuisfront. Je stapt toch niet alle dagen na meer dan 200 km een grens over… Een smsje naar de kinderen, mijn zussen en mijn broer en mijn schoonzus. De reacties blijven niet uit, wat een beetje emotie losweekt in een mens… Verder naar Rocroi waar Christiane me opwacht. Vandaar rijden we naar Bourg-Fidèle waar we op een camping overnachten.

Bij mijn aankomst gisteren in Nimes was er heel wat bedrijvigheid. Er waren "lokale feesten" in dit dorpje. Ook een viertal campers op de parkeerplaats, die vlak in het centrum gelegen is. Vanmorgen 'n beetje uitgeslapen en dan op stap voor een aantal benodigdheden. Een wandelkaart van de streek, want ik moet morgen zien terug op de GR12 te geraken. Maar de GR125 loopt door Nimes, dus ik kan die een aantal kilometers volgen en dan weer overstappen op de GR12. De kaart hebben we gevonden op L'Office du Tourisme, waar we ook gevraagd hebben naar een internet-aansluiting. De juffrouw van deze dienst heeft telefonisch contact genomen met de verantwoordelijke van het jeugdhuis. We mogen deze namiddag op internet. Tijdens de wandeling nog een krant gekocht om het relaas van de voetbalmatch van gisteren te lezen en om naar de weerberichten te kijken. Dan zijn we naar Couvin gereden om inkopen te doen. En deze namiddag, 't is al na 15u00 als we het jeugdhuis binnenstappen, op internet. Mijn verhalen staan opgeslagen op mijn p.c. maar ik zal ze allemaal moeten overtikken op de p.c. die in het jeugdhuis staat opgesteld. Tegen 16u30 (sluitingsuur van het jeugdhuis) is alles ingetikt en kunnen jullie de verslagen lezen. Foto's ontbreken nog maar die houden jullie tegoed. Ik zet ze er de volgende keer op…

Ik was vanmorgen nog maar net de ring rond Nijvel gepasseerd naar de binnenkant als ik aan een dame, van rond de 35, de weg moest vragen. "De wandelweg naar Arquennes aub" De dame keek verwonderd en zei: "Arquennes est loin, monsieur" Ik zei dat ik dat wist en vroeg nog eens naar de wandelweg. Aan de andere kant van het centrum, zei ze.

Op de grote markt loop ik Pascal tegen het lijf. Hij kwam juist uit de krantenwinkel, was om sigaretten geweest. Ik vroeg aan hem de weg naar Arquennes. En hij antwoordt met dezelfde woorden als die vrouw. Wanneer ik dan vertelde dat ik op weg was naar Compostela zei hij dat dat nog verder was… Daarna probeerde hij mij langs de grote baan te sturen. Ik vroeg dan naar die wandelweg. "Oh, zei hij, dat is niet zover, en die is goed aangeduid met wegwijzers. Wel, ik zal met je meelopen en het tonen". Onderweg vertelt Pascal dat hij nachtdienst doet bij carrefour en dat hij nu op weg is naar zijn moeder. Hij heeft een arbeidsongeval gehad en stapt moeilijk maar houdt toch een goed tempo aan. Als we bijna op de plaats zijn aangekomen, herinner ik me de omgeving noch van gisteren. Alleen ben ik via een brug Nijvel binnengekomen en loopt deze wandelweg onder die brug door. Ik neem afscheid van Pascal: "Je penserai à vous en Compostelle…"

Op naar Arquennes, dat 2 kerken heeft. En dan naar Seneffe, een schone kerk maar niemand voorhanden om mij een stempel te geven, dus door naar het gemeentehuis. Verder via het kerkhof van Manage naar La Hestre, waar Christiane mij enkele honderden meters voor het eindpunt staat op te wachten op een parking van een school. Die enkele honderden meters moet ik dan morgen nog stappen.

Gisterenavond nog langs geweest in Café Rodenem, omdat Christiane van de cafébaas een parkingplaats mocht innemen op zijn privé terrein.

Rustige, lange nacht gehad, want we lagen al om 21:30 u tussen de lakens. En vanmorgen niet al te vroeg vertrokken (9:20 u). Maar de route liep van het lembeekbos naar het bois de Bailli. In Braine-le-Chateau was er nog een uitvaartdienst bezig als ik daar toekwam om 10:40 u. Het was een eredienst met 10 priesters voor een vooraanstaande persoon uit de regio. De H. Mis heeft geduurd tot 11:30 u. Ondertussen heb ik wat foto's genomen van het oude kerkhof, de schandpaal en de kerk. En gepraat met iemand van Bois Seigneur Isaac. Deze persoon stond te wachten om de familie te gaan condoleren, omdat hij een vriend was van de zoon van de familie. Na de mis heb ik de pastoor gecontacteerd, die mij meegenomen heeft naar de pastorie en mij een stempel bezorgd. Op naar Ittre, alwaar ik een koffietje heb gedronken op het kerkplein. En zo verder naar Nijvel waar Christiane mij stond op te wachten langs de Ring (Av. De la tour de Guet)

 Morgen: Nijvel - La Hestre 24,6 Km

De dag begint vroeg, om 6:00 u loopt de wekker af. Scheren,douchen en eten. En dan het resterende in de mobilhome laden want het grootste gedeelte werd gisteren al ingeladen. Rond 8:30 u zijn we klaar voor vertrek. De mobilhome wordt op de parking aan 't gemeentehuis geparkeerd. Wij naar de kerk. Om 9:30 u begint de misviering, mooi, ontroerend, sterke verhalen en de mix van de priester, E.H. Kris Meskens, met de ere-genodigden, de klas van meester Hugo gaf nog een extra demensie aan deze viering. Langs deze weg wil ik nog eens iedereen bedanken die heeft meegewerkt of aanwezig was in deze viering. Bij het einde van de mis krijg ik van E. H. Kris Mmeskens de éérste stempel in mijn stempelboekje. Afscheid nemen van een aantal mensen en dan op naar het gemeentehuis waar de burgemeester, Kris Poelaert, verwonderd is dat we met zovelen zijn komen opdagen. Natuurlijk, de klas van meester Hugo was erbij. Met de hulp van onze schepenen Patrick en Marie-Louise viel alles in zijn plooi. Bedankt aan het gemeentebestuur van Herne. Ook van de burgemeester krijg ik een stempel. Ondertussen nog enkele intervieuws gegeven aan de geschreven pers (Editiepajot en Het Nieuwsblad) Rond 11:00 u vertrekken we vanaf het gemeenteplein met 8 personen en de kinderen richting aerebeekstraat. Aan de cache naar het kerkhof neem ik afscheid van de klas van meester Hugo met een high-five met iedere leerling en neem ik ook afscheid van mijn 3 zussen, die op hoge hakken terugkeren naar het centrum. Wij blijven nog met 5 over om verder te stappen naar Heikruis. aerebeekstraat, krom- en warlokkestraat, assesteenweg, terlindenstraat en de cache naar de mottestraat brengen ons richting Heikruis. Daar staat Christiane te wachten en krijgen we wat te drinken aangeboden. Wat 'n luxe voor een pelgrim. Linda verkiest om terug te keren, per auto, naar Herne en Marie-Jeanne verkiest om de trip verder met de mobilhome te doen. Dus nog 3. André en Dirk nemen geregeld de leiding in het stappen en zo passeren de kleine dorpjes heel snel, Boogaarden, Bellingen, Beert, wij zijn al bijna aan de drukkerij van Colruyt als plots een auto naast ons stopt. De chauffeur vraagt of we naar Halle stappen. Wij antwoorden positief. Hij stopt mij 0,50 € in mijn handen en zegt: "Wil je voor mij een kaars laten branden in Halle? Ik heb zojuist goed nieuws gekregen." Onze vragende blikken hadden hem al bereikt. "Méér kan ik niet zeggen" zei de man en weg was ie… Rond 15:00 u zijn we in Halle toegekomen. Ik heb de kaars voor de man laten branden in Halle. En dan bij de deken nog een stempel gehaald.

Aangezien Christiane vanmorgen nog kinderoppas moet spelen ga ik trachten op eigen houtje in Ninove te geraken. Ninove - Halle (26,6 Km van het Jacobskerkenpad) stond reeds een tijdje op mijn lijstje. Maar autostop doen heb ik nooit geleerd en het zal moeilijk worden op mijn leeftijd.

Vertrek thuis om 7:45 u en probeer die autostop toch maar. Zonder succes… Dan maar naar Ninove stappen.

Rond 9:00 u ben ik nog niet in het centrum van Denderwindeke. Christiane opgetrommeld om mij naar Ninove te voeren, want ik had ondertussen al 8 km afgelegd. 9:30 u Vertrek ik in Ninove aan de Abdijkerk om via Meerbeke en het Neigembos het Pajottenland in te duiken. Een bezoek aan de Woestijnkapel mag niet ontbreken. Daar werd in 2010 een Sint-Jacobsschelp geplaatst naast de ingangsdeur.

In Oetingen aan de zwartschaapstraat, na 13,2 km, beslis ik om het jacobskerkenpad te verlaten en om via Oetingen en Vollezele naar huis terug te keren. Bijna in Vollezele zit ik al over de 26 km. Ik heb nog een paar afspraken deze namiddag en beslis om Christiane voor de 2de keer te bellen.

Ze komt me ophalen.

De volledige route zal voor een andere keer zijn, maar 't was toch al mooi…

De voorlaatste week is al halverwege. Maandag hebben we nog wat inkopen gedaan voor onze tocht.

De mobilhome is hersteld en we zijn hem maandagavond gaan terughalen.

Dinsdag nog eens bij de dokter langs geweest voor mijn medicatie. De rest van de dag vooral bezig geweest met de Eucharistieviering. Daardoor heb ik deze week nog niet kunnen stappen.

Maar vandaag stap ik nog eens naar Geraardsbergen. Naar de kapel van de Oudenberg, omdat de Federatie Herne daar om 20:00u vanavond hulde gaat brengen aan Onze Lieve Vrouw. Ik vertrek vanuit Herne om 16:00u te voet naar Geraardsbergen. Via Tollembeek, de flieterkouter, de muylebeekstraat en de hazendries naar het station van Galmaarden. Achter de sportvelden door, naar de stationsstraat, watermolenstraat en zo doorsteken naar de waterschaapstraat. Op naar de Bosberg, om dan via het raspaillebos naar Geraardsbergen te trekken.

Christiane staat om 19:05u al te wachten op de parking van de kapel, met de mobilhome, zodat ik mij nog een beetje kan verfrissen en omkleden.    Vrijdag kan de aftelling van het laatste tiental beginnen, de final countdown.