Er waren er hier weer twee blij in t weekend. Jade laat weten dat ze vrijdag en zaterdag niet naar huis komt, er wordt weer mooi weer voorspeld, wat houdt er ons dus tegen?
De tank was toch gevuld, plannen zijn vlug gemaakt en we vertrekken naar Calais, eerst gaan we inkomen doen in de Auchan. In Calais waren we reeds te gast, maar alles gezien heb je nooit, en het is de ontspanning die telt. Op de betalende camperplaats is er plaats zat; in het hoogseizoen kunnen hier 100 campers terecht. Als we toekomen zijn er slechts een 10tal plaatsjes ingenomen, naarmate de avond nadert komt de één na de andere toe, in alle soorten en formaten uiteraard, een schouwspel die niet gauw verveeld.
We zijn er uiteraard niet alleen om naar de campers te kijken, maar maken een wandeling en ontdekken weer een nieuw stukje. We slenteren voort en komen ook in bekendere plaatsen en halen herinneringen op waar en wat we indertijd aten en dronken. Op de mooi aangelegde boulevard eten we een ijsje, het eerste van het jaar. Dat moeten we uiteraard doorspoelen op een terrasje uit de wind. We wandelen terug naar de camper en installeren ons nog even buiten voor de apero. Voor Marnix is het nog extra genieten, de oesters laten zich smaken. Wat kan het leven mooi zijn... Zeker als je de avond nog eens kan afsluiten met een heerlijke fruit de mer.
Op zaterdag maken we een fietstocht tot in de Marais, een moerasachtig gebied. Het fietspad gaat in één rechte lijn, gelukkig hebben we een aantal caches te zoeken ter verstrooiing. Alleen het laatste stuk van de terugweg wijken we wat af en blijven het kanaal volgen. Het water stroomt toch altijd naar de zee niet? En ja hoor, op de dijk zijn we net op tijd op de rondgang van Le dragon te zien. Heel wat kindermondjes vielen open van verbazing. Weer was er daarna tijd voor een terrasje en nog wat genieten van de zon bij de camper.
Helaas was het zonnetje de volgende morgen niet meer van de partij. We hoorden het reeds aan de misthoorns van de uitvarende ferryboten. De geplande fietstocht hebben we dan maar gelaten voor wat het was. Wat een verschil met de dag voordien. Naar huis dan maar, zo kwam er wat tijd vrij om de tuinklusjes aan te vatten.
Niet de eerste maal hier op bezoek, ook niet de tweede keer, maar een nieuwe camperplaats en een date met de vrienden bracht ons hier voor de derde keer terug. Mooi weer was opnieuw onze bondgenoot, dus hebben we de vrijdagnamiddag opgevuld met een ferme wandeling in de velden. Het centrum is dichtbij de camperplaats en zo hadden we nog de fut om even verder te stappen tot aan de markt om onze dorst te lessen op een zonovergoten terrasje.
De volgende dag zijn we begonnen met een bezoek aan de markt, euh ja maar de markt met marktkramers dus. Daarna installeerden we ons met een koffie en koekje bij de camper waar we Mark en Sandra opwachtten. Eénmaal daar werd de koffie vervangen door een cavaatje en daarna begonnen we aan een uitgestippelde stadswandeling. Het was al namiddag als we eindelijk een lichte lunch konden nuttigen. En toen moesten we nog het tweede deel aanvangen. Maar moe en voldaan was er na de wandeling nog tijd voor een terrasje te doen, heerlijk in het zonnetje. We sloten de avond af met een uitgebreide apero en een zelf samengestelde kaasschotel.
Een yahtzee met 4 vergde enige tijd , het was dan ook al na middernacht als we eindelijk ons bedje konden induiken.
De zondag startte met regen, tijd om op de kramen en na een uurtje terug de West-Vlaanders binnen te rijden.
Weer biedt een prachtig weekend zich aan. Weg zijn wij dus. Dit keer rijden we richting provincie Henegouwen waar we ons voor 2 dagen settelen in een piepklein dorpje Ragnies. Het krijgt de naam om één van de mooiste dorpjes te zijn van Wallonië, maar ja , zo zijn er wel meer die dit claimen. En ja, het heeft zijn charme. We verblijven op de parking van de distilleerderij van Biercée. Dit is enkel op reservatie voor leden van CamperstopBelgium, en ja , er wordt gecontroleerd. Op de zelfde site bevinden zich ook de golfterreinen en er is een brasserie/restaurant.
In de nabije omgeving zijn er massa's geocaches te vinden en zo vullen we deze dagen en worden er heel wat kilometers afgestapt. Het restaurant wordt gekeurd en goed bevonden.
Op de terugweg maken we even een stop bij mijn jongste zoon en schoondochter in Kortrijk. We hadden heel wat bij te praten.
Na het wel heel stormachtig voorbije weekend kregen we deze keer een koud maar zonnig weekend in de schoot geworpen. Daar moet natuurlijk van geprofiteerd worden. Na een 2 tal uurtjes rijden komen we aan op een grote lege camperplaats, plaats genoeg dus om een plekje in te nemen. Een koffie en een koekje en we zijn klaar voor een wandeling. We zijn net vertrokken als we al getrakteerd worden op een ferme hagelbui. Gelukkig blijft het daarna droog en nog wat bewolkt, maar we genieten van de wandeling en de mooie omgeving. We worden hier zelfs verrast : eerst zien we 2 hazen de wei overrennen, een beetje later staan 6 hertjes ons aan te staren. Maar daar houdt het niet mee op want we zien ook nog eens een kudde van 7 herten en in de sloot naast de vaart spot Marnix een bever. Dat zijn nu eens kleine dinges des levens si die ons vrolijk stemmen. Het is rond 18 uur en met 10 km in de benen als we bij Fons terug zijn.
De nacht is koud (gelukkig enkel buiten) maar de morgen brengt stralend blauwe lucht in gezelschap van een lauwe zon. We fietsen langs het kanaal en 4 km verder stallen we onze fietsjes in de nabijheid van een restaurantje. Vandaar starten we een ferme wandeling waarin we heel wat caches proberen te vinden. Wat ben ik blij met de beslissing de rubberen laarzen aan te doen want we treffen af en toe wel heel modderige paadjes. We stappen, glijden, zoeken, genieten, picknicken, spotten een ijsvogeltje, krijgen spierpijn, ... Een beloning bij het restaurantje zit er niet in want het blijft 'fermée'. Dan maar even het kruideniertje bezoeken, nog wat buiten vertoeven op de camperplaats en verder chillen in de warmte van de camper.
De volgende dag stoppen we nog even in Le Quesnoy, zo'n 20 km terug. Dit vestingstadje is vooral mooi door het water waarmee het omringd is en de tuinen binnen de muren zijn goed onderhouden en een oase van rust. Het centrum zelf heeft iets mistroostigs en kan ons niet bekoren. Maar blij dat we dit ook eens gezien hebben en nog een frisse wandeling konden doen, alvorens weer huiswaarts te keren. Back to reality
Een vlottere start deze keer en een vlotte rit naar Neeroeteren waar we terecht kunnen bij het sportcentrum aan de Komweg. Er zijn 6 plaatsen voor campers, 7 euro per nacht. We starten met te gaan betalen in het sportcafé. Daarna een kopje soep. We staan dichtbij het kanaal en vandaar wandelen langs het water en enkele veldwegen waar we toffe geocaches tegenkomen. Het is grijs, het begint lichtjes te regenen en het laatste stuk terug krijgen we een serieuze vlaag op onze nek. Doorweekt komen we weer bij onze startplaats aan. Gelukkig zijn er droge kleren en kunnen we de verwarming hoog zetten, zodat we er een gezellige avond van kunnen maken.
Gelukkig is de volgende dag alles weer droog en schijnt het zonnetje. Met de fietsjes rijden we de andere richting van het kanaal op, waar we een tweetal rondjes voorzien hebben in het natuurpark de Bergerven. Dit natuurgebied ligt aan de rand van het Kempisch plateau aan een historisch meander van de Maas. Door grondontginning ontstonden er verschillende plassen, er zijn natte en droge heidegronden, er lopen Galloway runderen en Konik paarden. Kortom een prachtig gebied voor de natuurliefhebbers. Op het einde van de dag hadden we 19 wandelkilometers. Het eerste deel liepen we volledig rond de plassen en keerden we terug langs het kanaal, de tweede ronde liep meer door de bossen, en had op een andere manier zijn charme. Moe maar tevreden fietsten we terug en deden we eerst nog een paar boodschappen. We wisten al dat de zondag wat het weer betreft niet veel soeps ging worden. De terugrit verliep dan ook wat trager, want serieuze rukwinden en hevige regenbuien maanden ons aan tot voorzichtigheid. Better safe than sorry
Eerste uitstap van het jaar naar Heist op den Berg
Een nieuw jaar, nieuwe hoop, nieuwe verwachtingen,... de dagen worden al een ietsje langer, lentekriebels, nee wel de kriebels om op pad te gaan. Wetende dat er een iets mindere periode aan zit te komen, is uitstellen geen optie.
Dit jaar proberen we iets nieuws; om beurten maakt er één van ons het programma op, bestemming, catering, activiteiten,...Het lot, of beter de alom bekende kop of munt, besliste dat Marnix als eerste aan de beurt was.
Wat hij niet helemaal in de hand had : Fons bleek wat last van ouderdomskwaaltjes, starten deed hij niet meer aan mee. De opgetrommelde wegenwacht stond hier vrij vlug aan de deur en kon ons depanneren om tot de garage te geraken. De garage die hij als tip gaf was inderdaad zo vriendelijk ons onmiddellijk te helpen, er werd een nieuwe batterij geplaatst en na een uurtje was Fonske weer zo fris als een hoentje.
Een valse start dus, maar niet getreurd, rond 15 uur hadden we nog plaats genoeg aan de camperplaats in Heist op den Berg, gelegen bij het zwembad. Er zijn 5 plaatsen, er is mogelijkheid voor het nemen van water, je kan water en wc legen, er zijn afvalcontainers en je kan er eventueel je elektrische fiets opladen. En dat gratis. Het is er ook redelijk rustig, alleen een voorbijrijdende trein en een landend vliegtuig kan de stilte wat verstoren. Het centrum van Heist is gelegen op een kilometer. De kerk is er gelegen op een heuvel ( op den Berg) en het is de hoogst gelegen kerk van de provincie Antwerpen. Het ziet er klein en gezellig uit, maar wij wandelden voornamelijk langs de landweggetjes in de buitenwijken. Het weer was grijs maar droog, maar ik ben er zeker van dat een zonnetje en wat blauwe lucht het geheel nog aantrekkelijker maakt.
Op de terugweg maakten we nog een wandeling in een deelgemeente van Bonheiden. De caches lagen in de wijde omgeving van het Weynesgoed, ook een aanrader voor wie met de kinderen komt. Het avontuur lonkt hier.
Een prima begin dus, alhoewel de start de volgende keer beter mag :)
Ho ho ho, aan de vooravond van kerst en met nog een weekje te gaan tot aan 'a brand new year', kunnen we hier weer eens even terugblikken op het voorbij Fons-jaar.
Geen strenge lockdowns die ons konden tegenhouden dit jaar, dus trokken we er 12 weekendjes op uit met onze grote vriend en huisgenoot Fons, of noemen we hem beter Fonske? Sinds hij een 'joenge puppe' kreeg als vriendin, lijkt hij wel gekrompen. Maar we zien hem daarom niet minder graag hoor. We gingen ook een weekje weg in eigen land en 2 langere reizen in la douce France lieten hem en ons dromen van meer. Totaal gereden kilometers dit jaar : 8432.
Helaas zat een weekendje London er dit jaar weer niet in, want die Engelsen maken het supermoeilijk hun grenzen over te steken. En al missen we deze stad superhard, al die poespas van papieren en testen hebben we er toch ook niet voor over. Gelukkig maakte het weekje onder de Spaanse zon veel goed, een beetje te veel zelf voor Marnix want hij zou er stande pede zomaar naartoe willen verhuizen.
Vooruitkijken naar volgend jaar? Ondanks de onzekere tijden, waarin flexibiliteit hoog aan te raden staat, hoop ik alleen maar op het zelfde elan voort te kunnen gaan. Gezondheid hebben we niet helemaal in eigen handen, van al de rest moeten we zelf proberen het beste te halen. Elk op zijn eigen manier, elk met zijn eigen verlangens en wensen.
Ben je 20, 30 of 70? Leef! En maken je eigen dromen werkelijkheid! (Nee schat, jouw droom om onder de Spaanse zon te gaan wonen, berg je maar even op :))
Vrolijk kerstfeest en aan ieder een gelukkig nieuwjaar!!!!
Weer een lang weekend voor de boeg en behalve deze spenderen met de herschikkingswerken in de garage, willen we er ook nog eens op uittrekken. Je weet maar nooit of dit het laatste mooie weekend van het jaar wordt.
We trekken deze keer naar Sint-Katelijne-Waver, waar we de camper kunnen neerpoten aan museum ' t Grom. Daar aangekomen willen we nog eerst even tot aan het fort, de wandeling er naartoe is leuker dan het fort zelf. We kunnen slechts een blik werpen op de buitenmuur en de vijver errond. Geen aanrader dus.
Terug op de camperplaats genieten we eerst van een boterhammetje en maken dan een mooie cachewandeling langs de fiets-o-strade. We kunnen nog even een aperootje meepikken in de bistro bij de parking en nestelen ons daarna een warme avond tegemoet. Deze nacht staan we helemaal alleen. Het is oh zo rustig.
De volgende dag plooien we de fietsjes open en rijden naar Mechelen. Deze stad heeft ons aangenaam verrast en onder een lekker herfstzonnetje gaan we op verkenning. We kunnen zowaar nog lunchen op een terrasje op de Grote Markt. En daarna proberen we nog net voor het donker de camper te bereiken, wat ons net lukt.
Tijdens de terugreis stoppen we nog even dat bekende Zweedse warenhuis en maken we nog een wandeling in de velden van Lotenhulle. Jammer genoeg dit keer niet in de zon, maar in de miezerregen.
Even zot doen en de plannen last minute veranderen
Midden oktober vertoefden we een weekje onder de Spaanse zon. Heerlijk in de zon, zee, slenteren op de boulevard, lekker eten, .... Puur genieten.
Maar Fons smeekte ook om nog even op stap te gaan, dus daar moesten we gehoor aan geven. Aangezien we nog eens een lange ladder naar Ruben moesten brengen, besloten we richting Kortrijk iets te zoeken. We boekten een plaatsje in de provincie Henegouwen en maakten plannen. Maar ergens, een rare kronkel, ontbrak de sprankel, de goeste om te vertrekken. Een zot plan was aan het rijpen. Was mijn collega Nele laatst niet geheel onverwacht voor een dagje naar Parijs gereden? Als dat kon voor één dag, konden wij toch ook voor een lang weekendje vertrekken? Was er geen camping in Versailles, ook al een tijdje op het verlanglijstje? Was deze nog open? Ja hoor, nog net. Zouden we? Voorzichtjes liet ik mijn plannen weten aan Marnix maar eigenlijk wist ik het antwoord al. Wat ? Naar Parijs? Tuurlijk! En zo boekten we dezelfde avond nog een plaatsje op camping Huttopia in Versailles. De rit er naartoe was op het einde even spannend. De gps, onze Kalle, zei links aanhouden, maar laat er daar nu net een bord hangen verboden boven de 2m . Op het nippertje konden we nog van rijvak veranderen. Zo moesten we zelf verder onze weg zoeken want ze wilde ons telkens opnieuw naar diezelfde weg sturen. Uiteindelijk geraakten we er wel natuurlijk, maar de kortste weg zal het niet geweest zijn. Enfin, na een vlotte check-in en installatie op ons plekje, profiteerden we van deze heerlijke najaarsdag, om nog een boswandeling te doen. We konden daarna zelf nog even een aperitiefje buiten nuttigen.
De volgende dag bezochten we de tuinen en het paleis van Versailles. Dit was een goed half uur stappen vanaf de camping. Onderweg kochten we nog de ticketten in het bureau van toerisme, zodat we gespaard bleven van de lange wachtrij aan het kasteel zelf. We begonnen in de tuinen omdat het kasteel enkel op een tijdslot te bezoeken was. Die tuinen alleen al, wow. Ik denk dat je hier alleen al een dag zou kunnen spenderen. Enkele weetjes : Er worden elk jaar 210000 bloemen geplant, er staan 200000 historische bomen, er zijn 55 vijvers en bassins en 2400 fonteinen, de muur eromheen is 40 km lang. Rond 14 u konden we het paleis zonder problemen binnen, even check van de tassen en pass sanitaire en de toer kon beginnen. Dit is de grootste materiële nalatenschap van Lodewijk XIV. Vooral de kapel en de spiegelzaal maakten indruk, maar ook de slaapvertrekken van de Koning en de Koningin waren de moeite waard. Elk had zijn eigen slaapplaats met daarnaast een ruimte voor hun bedienden. Van snurkende echtgenoten of echtgenotes hadden zij toen die tijd geen last. Ja, dit bezoek was geslaagd.
Na een verkwikkende nachtrust stond er weer een uitstap op het programma. Op 10 minuutjes wandelen van de camping kunnen we de trein nemen naar Parijs. (prijs 15 euro 2 pers. heen en terug). Het is slechts een klein half uurtje sporen tot aan de voet van de Eifeltoren. Daar wandelen we langs de Seine verder. Plannen zijn er niet, we waren hier al eerder, niets moet, alles mag, gewoon genieten en ondergaan. Het weer speelt niet mee. Het miezert, het klaart op, het giet,... Zo wat alles hebben we gehad. We steken de Champs Elysees over, verder door Les Jardins des Tuileries, tot het Louvres, wandelen nogmaals aan de andere kant van de Seine tot in Quartier Latin waar we lunchen. We passeren de Notre Dame, waar in 2019 een grote brand woedde. En zo wandelen we verder tot aan Père Lachaise , de begraafplaats waar heel wat beroemdheden hun laatste rustplaats vonden. Daar aangekomen regent het pijpestelen. We hebben moeite met de combinatie paraplu openhouden, plannetjes bekijken en juiste vakken te vinden. We wilden het net opgeven als we op de valreep toch nog het graf van Jim Morrison vinden. Jammer voor de rest, maar hier kun je wellicht ook een dag spenderen. We zijn een beetje bluts gelopen en na zo'n 20 km stappen, kunnen we dan toch de trein terug nemen. Nog net op tijd om wat boodschappen te doen en de avond in de camper door te brengen.
Rest ons de volgende dag alleen nog de 350 km terug te rijden tot ons eigen stekje.
Het was een rampzalige zomer in België. We snakken beiden naar een beetje zon en warmte. Buurland Frankrijk heeft altijd van alles wat in de aanbieding, dus was de keuze snel gemaakt.
Maar eerst gaan we onze vakantie in met ons 2-jaarlijks familieweekendje die dit jaar doorgaat in Poperinge. We zijn bijzonder happy dat we ons 'bendje' nog zo'n lange tijd weer eens bij elkaar krijgen. Hoe we het weekend invullen is minder belangrijker dan het samenzijn. Wij kijken alvast met een tevreden blik erop terug. Bedankt voor jullie gezelschap en enthousiasme gasten!
En dan is het eindelijk tijd voor vakantie met zijn tweetjes. De eerste dag rijden we ongeveer 400 km en vinden een camperplaats in Giffaumont aan de Lac du Der. Voor de vele trekvogels die hier komen overwinteren of een stop maken op weg naar het zuiden (zoals wij dus) is het nog wat vroeg, maar het weer is fantastisch. We besluiten hier een extra dagje aan te breien en rijden met de fiets het meer rond. Goed voor zo'n 42 kilometer op goed bewegwijzerde fietspaden. Een aanrader!
De volgende dag rijden we langs de Route nationale, door de Bourgognestreek. Pluspunt : je rijdt door mooie landschappen. Minpunt : je doet uren over een weinig aantal kilometers. Na een tijdje hadden we het dan ook alletwee gehad, vooral omdat we op den duur van rondpunt tot rondpunt reden. Maar goed: tweede stop in Villefranche sur Saône. Een grote camperplaats op een voormalige camping, douches en toiletten aanwezig, en dit voor de prijs van 13 euro. Veel activiteit stond er niet op het programma, maar als extra attractie kregen we wel een brandende camper op de boterham. De brandweer was snel ter plaatse, maar we hadden toch onze Fons wat verderop gezet.
Bedoeling was om de volgende dagen op een camping in Vitrolles te spenderen, we hadden er enkele uitstapjes gepland. Maar helaas bleek de camping geen camping meer te zijn. Ik had duidelijk niet goed mijn huiswerk gemaakt. Een andere camping was er niet in de directe omgeving dus we belanden in Istres, op camping Les cigalles. Niets op aan te merken maar we hadden geen idee waar we terecht gekomen waren. Na wat opzoekingswerk ontdekten we dat we via een wandelpad naar het toch wel pittoreske stadje konden en dat we er een trein konden nemen naar Marseille. En deze koe hebben we dan ook bij de hoorns gevat. Een boemeltrein van anderhalf uur, een regenbui trotseren maar dan toch een aantal uren in Marseille kunnen vertoeven. Genieten van de overheerlijke bouillabaise en een stadswandeling langs de belangrijkste bezienswaardigheden.
We besloten ons dan maar weer te verplaatsen en konden we een plaatsje vinden in Tournon langs de Rhône. Deze camping krijgt van ons een 10 en heel misschien komen we hier wel eens terug. Langs de Rhône lopen brede fietspaden in allerlei richtingen, je bent op 20 km van Valence en we hebben er een ouderwetse lange cachereeks kunnen doen. Nog mogelijkheden genoeg om hier je dagen te vullen.
Op de terugweg bezochten we nog Langres, ongeveer 100 km ten noorden van Dijon. Deze vestingsstad telt 7 poorten, 12 torens en een 3,5 lange vestingsmuur. Een stop waard en een plaats voor de camper net aan het liftje die je naar de oude stad kan nemen. (gratis maar wel op een mix parking).
En net voor de Belgische grens hebben we ook nog overnacht in Rocroi, waar we al eens eerder waren.
Daarna hadden we nog een date met onze vrienden Mark en Sandra die sinds kort ook eigenaars zijn van een super camper. Aangezien wij aangesteld zijn als meter en peter van hun 'Betsy' moest dit gevierd worden met een gezellig samenzijn op camping Canteclaer in Munkzwalm. Dit verblijf was trouwens nog een verjaardagsgeschenk, waarvoor nog eens dank. Suikerboontjes en drankjes werden in ontvangst genomen, de apero liep wat uit en de spaghettie smaakte. Ook de dag daarna in Oudenaarde was een voltreffer, waarna de dag werd afgesloten met een 'communie'maaltijd (joke voor de insiders). Er gaan stemmen op om hier een jaarlijkse gewoonte van te maken, maar hmm weet ik nog niet meteen hoor. En dan bedoel ik uiteraard niet het gezelschap. We'll see :)
Zoals altijd gaan vakanties veel te snel voorbij, gelukkig kregen we nog een zonnig weekend kado in ons eigen Belgenlandje.
Een jeugdvriend van Marnix woont sinds een paar maanden niet meer in Singapore maar in Rotterdam. Ook daar in het verre Oosten hebben we hem en zijn echtgenote bezocht, nu nemen we gewoon de wagen en staan we binnen de 3 uur in Rotterdam city.
We werden verwelkomd met een lekker Filipijnse maaltijd, gemaakt door de dame des huizes herself. Njammie njammie. Buikje vol, tijd voor een wandeling rond de Kralingse plas. Daarna reden we nog door naar Kinderdijk, bekend om zijn waterpomp en zijn 19 molens, waar we ook nog een mooie wandeling deden.
's Avonds nog een lekker slaatje, een babbel en voldaan naar bed.
Om acht uur werd het ontbijt opgediend, wat een luxe. We bezochten de plaatselijke markt en in de namiddag reden we naar Schiedam, waar we een rondleiding kregen in het jenevermuseum. De avond spendeerden we in de omgeving van het appartement, een biertje in een pub en een avondmaal in restaurant de Rodeo. De dag vloog weer voorbij.
Op zondagmorgen deden we nog een wandeling in het museumpark en na de lunch met paëlla was het tijd om naar huis te rijden.
Ik hoef niet steeds opnieuw uit te leggen wat voor ongelofelijke tijden het zijn, want daar krijgen we deze keer allemaal mee te maken. Een gewone editie van Labadoux zat er dus deze keer ook niet in. Er werd een zomereditie georganiseerd en daar konden we tickets voor bemachtigen. We konden een camperplaats boeken op een 3 tal kilometer van de festivalweide en zo kreeg het weekend weer vorm. We kwamen al voor de middag aan, het weer viel reuze mee in deze kwakkelzomer, tijd dus om de fietsjes open te plooien en in de nabije omgeving wat te gaan geocachen. Rustig aan kwamen we zo aan een 25 tal kilometers. We konden nog even chillen in de tuin met een boekje en een glaasje bubbels alvorens naar de weide te vertrekken. Na de controle van onze Covidpas en het ingangsticket konden de maskers af. Wat een verademing. Wat was het genieten van het pintje, het pakje friet en de optredens. Zaten we bij het eerste optreden van The radar station nog stil te genieten aan ons tafeltje, schoven we al wat meer naar voren om te luisteren naar Brihang , om uiteindelijk uit de bol te gaan met de Dolfijntjes. Zalig het besef dat je dit toch wel gemist hebt. Om 1 uur lagen we in bed en pas om 9u30 werden we aan het ontbijt verwacht. Jaja, je hoeft tegenwoordig niet meer op hotel te gaan om bediend te worden. Het ruime ontbijt werd gesmaakt en na betaling reden we naar onze volgende bestemming : de parking van de Oude kaasmakerij te Passendale. Ook daar werd de namiddag sportief ingevuld met fietsen en cachen en nog een vroege avondwandeling tot het Tyne Cot, de grote laatste rustplaats van vele WO I soldaten. Wat kwamen die jonge mannen van ver om ons kleine land te verdedigen. Nog even een kleine kaasdegustatie met terugsje alvorens Fons te vervoegen. Net op tijd voor een serieuze regenbui, waarna er dan toch nog iemand het idee kreeg om te gaan pingpongen. Maar de volgende bui kondigde zich al vlug weer aan. Verbetering kwam niet in zicht, ook niet de volgende dag waardoor we dan maar huiswaarts keerden.
Jade werd in juni 21 en in plaats van een kado ontvoerden we haar een weekendje naar ... Amsterdam. De treinreis er naar toe duurde lang. En bij aankomst was het eventjes wandelen naar onze verblijfplaats voor 2 dagen, woonboot Angeline. Veel meer dan lekker gaan eten bij een Indiër en een korte verkenningswandeling werd het niet meer die avond. De volgende dag hadden we des te meer tijd om na het ruime ontbijt de stad te verkennen. We startten met een rondvaart op de grachten, zo kwamen we heel wat te weten over deze wereldstad, die ooit klein begon. We wandelden ook langs de belangrijkste bezienswaardigheden, een terrasje , wat shoppen, en de tijd ging zo voorbij. Op de boot dronken we ons aperitiefje en moesten een onweersbui trotseren om een restaurantje op te zoeken.
Na het uitchecken op zondag konden we onze bagage kwijt in het station en namen we het ferrybootje naar het Ij. Daar stond Jade nog een verrassing te wachten, want boven op de ADAM-toren kun je op de hoogste schommel van Europa. Toch een beetje eng op 100 m hoogte. Met een prachtig zicht genoten we daarna nog van een wijntje. Nog even de magen spijzen en dan terug huiswaarts met een vlottere thalys reis terug.
Belgische nationale feestdag vieren in Frankrijk, moet kunnen
Eén dagje verlof nemen en vijf dagen thuis zijn, goed geboerd toch! Daarbij in deze kwakkelzomer oerechance hebben dat het net nu prachtig weer is. Aangezien hevige regenval de helft van de Ardennen wegspoelde, verleggen we onze grenzen en trekken richting Baai van de Somme. Omdat het hoogseizoen is en mooi weer boeken we alvast een plekje op een camping in Brighton ( en ja dit ligt wel degelijk in Frankrijk). We komen er aan net op de middag, maar we krijgen de boodschap dat we pas om 14 u mogen inchecken. Tja. We trekken dan maar met onze sandwiches in een zakje richting strand. Aangezien het eb is en de toegangsweg naar het strand meer een bouwbedrijf lijkt, duurt de wandeling langer dan gedacht. Maar geen tijdsdruk, we genieten en kijken toe hoe het water nog meer wegtrekt. Na de uiteindelijke incheck plaatsen we onze Fons op een ruime plaats. We maken een wandeling langs een mooi fiets/wandelpad tot in Cayeux-sur-mer. We pauzeren even in een pop-up lounge bar met zicht op zee, verkennen het stadje en doen nog wat boodschappen. We slenteren terug naar de camping waar het een rustige avond wordt. Na het eten wandelen we door de duinen tot aan de zee waar we de zon net niet zien ondergaan in de zee.
De volgende dag maken we de fietsjes klaar. Vanop de camping kan je direct naar het fietspad, de route Blanche, die tot Hourdel gaat. Je rijdt er rustig tussen de duinen, hier en daar lassen we een korte stop in en we kunnen zowaar zeehonden spotten in zee. Daarna rijden we verder tot in Saint-Valery-sur Somme aan de baai van de Somme. Daar doen we de fietsen op slot en maken we een wandeling in de oude stad en in de shoppingstraat. We keren terug langs de wandelpromenade, ik smul een ijsje, Marnix lest zijn dorst met een biertje. We fietsen langs dezelfde weg terug. Terwijl Marnix nog even verderrijdt voor boodschappen, probeer ik wat te lezen. De rust wordt echter verstoord want ze plaatsen een stacaravan op de plek naast ons. Een heel gedoe en gemaneuver om die op zijn plaats te krijgen, de haag moet er aan geloven, maar uiteindelijk sta het gevaarte wel op zijn plaats tegen de avond. Tijd voor onze bbq en een gezellige avond.
We verplaatsen ons op vrijdag naar Le Tréport. De camperplaats bovenop de krijtrotsen heeft op het middaguur nog heel wat plaatsjes vrij. We betalen er 7 euro per nacht. Omdat het nog steeds mooi weer is, besluiten we een wandeling langs het kanaal te maken tot in Eu, wat meer landinwaarts. Hier en daar pikken we wat caches mee en in Eu kunnen we zowaar een terrasje doen ook. Met zo'n 15 km in de benen arriveren we terug in Le Tréport. We besluiten toch maar de kabellift naar boven te nemen. Dat bespaart ons 365 trappen. 's Avonds koelt het toch wat af maar het voorspelde onweer blijft uit. Ook de volgende dag blijft het droog. We dalen af tot het centrum en lopen even tussen de marktkramen. We gaan even tot op de pier en wandelen dan via een tweetal bruggetjes tot in Mers-les-bains. De prachtige gevels van de huizen langs de promenade hebben allerlei kleurtjes. Er zijn net een soort retro feesten en hier en daar worden al kraampjes opgezet en is er rommelmarkt. We steunen de organisatoren door een glaasje bubbels te drinken en keren daarna stilletjesaan terug. In Le Tréport gaan we lunchen en rond 16 uur zijn we terug op de camperplaats. Tijd om wat te lezen en rustig de avond in te gaan. We gaan nog een blik nemen op zee en pas rond 19 uur vallen de eerste druppeltjes.
Zondag rest er ons enkel nog een terugreis van zo'n 225 km, deze keer wel met enkele fikse regenbuien.
Het ene plaatsje bij brouwerij Gemeldorp veroveren we op voorhand. Wanneer we arriveren is brouwer/kaasmeester niet aanwezig maar na een telefoontje mogen we ons parkeren op de verharde strook in de voortuin. We fietsen richting Geraardsbergen en picknicken langs het kanaal. Het zonnetje is nog van de partij, we pikken wat caches van een stuk van de geoart mee. Ze allemaal doen is onbegonnen werk. In het centrum van Geraardsbergen verpozen we in het supporterslokaal van Remco Evenepoel. Alles in dit café ademt koers, zelfs de stoelen kregen de naam van een coureur en sommige werden van een handtekening voorzien. Ik plof me neer op die van Fabian Cancelara. We trekken daarna nog even de shoppingstraat in en scoren een soldeke. Wanneer we terug bij de brouwerij zijn, krijgen we een korte rondleiding in de kleine brouwerij. De rondleiding mag dan wel kort zijn, de uitleg was er eentje van lange duur. Brouwer, kaasmaker Danny vertelt vol passie over zijn vak. Het is al kwart voor acht als we terug in Fons geraken. Gelukkig hebben we een maaltijd mee die enkel nog moet opgewarmd worden.
De volgende dag fietsen we richting de Muur en doen we een mooie toer in de nabije omgeving. De meeste caches worden gevonden, maar rond 13 u worden de eerste voorspelde regendruppels gespot. We kunnen nog picknicken onder een boom, daarna moeten we met de regenjassen aan terugfietsen en kopen onderweg nog een mattentaartje. Die wordt in Fons verorberd met een tasje koffie, terwijl we verdere reisplannen maken en in de camperboeken snuisteren. We geraken uiteindelijk nog eens binnen in de brouwerij, en ja, als je daar binnenraakt is het moeilijk er terug weg te komen. Na een rustige avond en nacht rijden we de volgende dag rustig weer naar huis.
Het werd weer wikken en wegen : de kaarten van Europa kleuren stilletjesaan minder rood, dus kunnen we met een gerust hart eens buiten onze grenzen treden. Letterlijk dan. We weten ongeveer waar we heen willen, dus op een rustige zaterdagmorgen vertrekken we via Calais richting Rouen. Het laatste stekje op de voorziene camperplaats in Montville wordt net voor onze neus weggekaapt, dus moeten we even plan B verzinnen terwijl we alvast een boterhammetje eten. Even verderop is er nog een camperplaats in Clères. Daar is het rustig staan op ruime plaatsen afgebakend met een haagje. Tijdens de verkenning van het leuke dorpje, komen we bij een kasteelpark aan met een bijhorend dierenpark. We besluiten hier even rond te toeven en maken een wandeling tussen de flamingo's, hertjes, allerlei exotische vogels, aapjes, ...Een aangename verrassing. De volgende dag rijden we weer zo'n 320 km verder en belanden in Angers, één van de steden aan de Loire, met een dominant kasteel waar je niet kan naast kijken. Normaal betaal je hier 15 euro voor de camperplaats die bij het sportstadium gelegen is, maar om één of andere reden is het gratis tot 1 juli. Dat heet dan geluk hebben. We maken een stadswandeling door de blauwe lijn te volgen die op het voetpad geschilderd is en leren aan de hand van het plannetje weer wat bij. Aan de andere kant van de rivier de Maine verpozen we even op een terrasje langs het water en komen zo ook nog een paar mooie tuinen tegen. 's Avonds is het nog steeds zeer warm, gelukkig kunnen we nog lang buiten blijven zitten op de bijna lege camperplaats.
Eén van onze bestemmingen is Ile de Ré, een schiereiland te bereiken via een tolbrug. We maken ons basecamp in La-Couarde-sur-Mer. Vandaar maken we de volgende dagen flink wat fietstochtjes en wandelingen zodat we zowat het hele eiland kunnen ontdekken. Er zijn overal fietspaden en het staat goed aangeduid welke richting je uit kan. We komen in dorpjes met de naam Saint-Martin en Ré, Saint Marie en Ré, La Flotte, Bois Plage, ... allemaal met hun eigenheid en met één constante, de witte huisjes en de stokrozen in alle kleurtjes. Hier vind je ook overal het zout die ter plaatse gewonnen wordt. Dit eiland kan ons wel bekoren al vrezen we een beetje dat het in volle seizoen overspoeld wordt door de fietsers.
Na een paar dagen rijden we terug het vasteland op en parkeren ons in Port Des Barques : veel stelt dit dorpje niet voor maar het is wel de vertrekplaats voor een wandeling naar Ile Madam, een piepklein eilandje die enkel bij eb te bereiken is. We bekijken goed de getijdentabel en gelukkig kunnen we op een acceptabel uur naar het eiland toe. En terug natuurlijk! Hier maken we een wandeling rond het eiland aan de hand van een cacherondje. De laatste 500 meters voor we terug bij Fons zijn, krijgen we een regenbui te verduren. We maken van de nood een deugd en zetten een bakje verse koffie. Gelukkig blijft de regen niet duren en kunnen we 's avonds nog even een avondwandeling maken.
De zonnige dagen zijn opgebruikt. Gelukkig blijft het warm en droog en we rijden verder naar Ile d'Oleron. De brug er naartoe is tolvrij deze keer. Onze eerste slaapplaats is in Saint-Trojan-les-Bains. Te voet verkennen we de omliggende bossen en komen we ook in het leuke havenstadje. De kleurrijke kunstenaarshuisjes zijn kunst op zich. Langs de kade vind je een paar restaurantjes en ook in de binnenstad is het leuk ronddwalen tussen de alweer witte huisjes.
Vanuit La Cotinière wandelen we naar de 'hoofd'stad Saint-Pierre d'Oleron, goed voor bijna 20 km in de benen en nog een dag later rijden we helemaal tot het verste puntje van het eiland. In Saint-Denis is er een heel grote camperplaats waar er 170! plaatsen zijn. Het stadje is een aanrader en we wandelen ook tot aan de Phare om zo langs de kust terug te keren.
Jammer genoeg wordt het stilletjesaan tijd om terug te keren. We belanden in La Suze sur Sarthe, je kan het raden , een stadje aan de river de Sarthe. Het is er rustig maar verder valt hier niet veel over te zeggen. We willen eindigen aan de zee en besluiten richting Merleville, bij Cabourg te rijden in Normandië. Het regent pijpestelen. Moet dit echt of rijden we toch maar naar huis? Maar hé, we willen nog niet dat dit eindigt, dus we gaan koppig verder. Die dag kunnen we enkel maar lezen, spelletjes spelen, tussen de buien door even langs het strand lopen en oh ja, we doken ook even het zwembad in.
Gelukkig is het de dag daarna droog en konden we in het centrum van Cabourg genieten van een heerlijke fruit de mer. Een ferme wandeling was ons laatste wapenfeit van de vakantie.
Nog even flink wat kilometers malen en zo kwam er een veilig einde aan deze vakantie.
Eindelijk een beetje zomers weer op het programma. Meestal laten we de Antwerpse provincie wat links liggen, dit vooral om de files op de ring te vermijden. Maar wonder boven wonder viel dit ondanks de grote werkzaamheden net voor de tunnel, reuze mee. Overnachten konden we op de weide van een amarylliskwekerij in Loenhout. We stonden er zo rustig en de tuin was zo mooi aangelegd. Heerlijk genieten in het zonnetje. Op vrijdag fietsten we richting Hoogstraten om te cachen. Het begijnhof was een pittoresk plaatsje, de omgeving landelijk maar het centrum was oh zo druk. We vonden een vrij plaatsje op een terras maar het geluid van de constante file moesten we erbij nemen. Deze dag fietsten we 25 km, de dag daarna zo'n 35 km, maar deze keer in Brecht. Hier ging het ook weer om het cachen maar zo kom je natuurlijk op verrassende plaatsen, het is gewoon een andere manier van je weg te vinden tijdens het fietsen of wandelen. En we amuseren er ons mee. Ook hier konden we met een terrasje afsluiten bij fietscafé de Doortrapper. 's Avonds konden we nog wat buiten lezen en zelfs eten. Na het ontbijt op zondag reden we eerst naar Brugge. Papa zou vandaag 87 zijn geworden, dus hebben we met mama eerst een bezoekje gebracht aan het kerkhof en dan nog samen een croque gaan eten. Als afsluiter houden we met ons tweetjes nog een visbarbecue. De batterijtjes zijn weer opgeladen voor een nieuwe werkweek.
Een lang weekend, maar we twijfelen weer even of we al dan niet vertrekken. Het weer is helemaal niet stabiel in deze meimaand en de verbouwingen aan de badkamer lopen wat uit. Komt de schrijnwerker of niet? Het is moeilijk iets te regelen zo, maar Jade redt ons uit de nood en blijft thuis om de deur te openen zodat ze kunnen verder werken. We rijden eerst naar Walcourt. We parkeren ons bij het plaatselijke voetbalveld en starten een mooie wandeling in de omgeving aan de hand van caches. Zo maken we een cirkel rond het dorp. We vangen als extra attractie nog een glimp op van het Waals wielercriterium voor profs. Zo'n 7 km verder installeren we ons op camping du Lac. Het is er overvol, maar tijdens een wandelingetje ontdekken we een rustiger plaatsje met zicht op het meer. De camping kan wel eens een opknapbeurt gebruiken, maar de douches zijn kraaknet. Alleen zou niet iedereen graag in de gemeenschappelijke ruimte zijn kleren moeten uitdoen, want in het douchebakje kun je je kleren niet kwijt. Dat is dan ook de reden waarschijnlijk dat je er alleen bent en er eigenlijk geen last van hebt.
Op dag twee wandelen we rond het meer, niet rond het grote stuk van de l'eau d'heure maar rond het noordelijke deel de Ry Jaune. Goed voor 26 km op een goed asfaltbaantje. Het weer valt reuze mee. We kunnen zelfs picknicken in het gras en wat later een koffietje drinken op een terrasje. Het laatste stuk is niet zo goed bewegwijzerd of het kan natuurlijk aan ons liggen, zodat we het laatste stuk tot aan de camping op de grote baan moeten lopen. We drinken nog een pintje op het terras en net dan gaan de hemelsluizen even open. Gelukkig niet voor lang, maar het is dan toch te fris om nog even buiten te zitten.
Zaterdagmorgen doen we weer de wandelschoenen aan, dit keer weer eens om te geocachen. Zo komen we weer op plaatsjes waar een ander niet zo vlug komt. Heel af en toe vallen er wat regendruppeltjes, maar nat worden we niet. 's Middags vinden we een paar boomstammetjes om ons slaatje te verorberen. Jammer genoeg word ik daarna misselijk en aangezien het niet direct lijkt te beteren, besluiten we toch maar terug te keren naar de camping. We moeten eerst nog wat boodschappen doen en daarna volgt nog een lange weg terug. Eenmaal bij Fons terug val ik als een blok in slaap. Gelukkig is het daarna een ietsje beter. Toch jammer van de wandeling.
Alvorens we zondag naar huis rijden , besluiten we nog even een bezoek te brengen aan Thuin, een middeleeuws vestingstadje bekend voor zijn hangtuinen. Het klinkt veelbelovend en de verwachtingen zijn hoog. Ze worden helaas niet ingelost. Mooi is het wel, of is het de regen dat het net iets minder aantrekkelijk maakt dan het uiteindelijk wel is? Wie weet.
We drinken daarna nog een tasje soep en rijden daarna rustig naar huis.
We keken er al een tijdje naar uit : een weekje er even uit. Uiteraard wordt het een toertje in eigen land maar gelukkig zijn de weersgoden goedgezind. We vertrekken richting Hamoir. We vrezen een beetje voor een vrij plaatsje op de camperplaats, het is immers nog het laatste weekend van de paasvakantie. Maar we hebben geluk. Voor 8 euro kan je hier 24 uren parkeren, er zijn voorzieningen, alleen geen elektriciteit. Het wordt een late lunch en daarna trekken we de wandelschoenen aan voor een stevige wandeling. Nog geen kilometer verder gaat het al steil bergop en krijgen we als beloning een prachtig uitzicht op de vallei. Het blijkt het begin te worden van een serieuze wandelvakantie, want ook de volgende dagen worden er serieus wat stappen gezet. Na deze week hebben we iets meer dan 100 kilometer in de benen. Na twee dagen Hamoir was het plan om nog een dagje in Wegnez te staan maar daar bleek de parking van de sporthal, waar de camperplek is, voorbehouden voor het vaccinatiecentrum tegen Covid. Dat is dus reizen in Coronatijden, ook hier moeten we ons aanpassen. We rijden verder naar Jalhay, waar we nog net een plekje vinden aan de lac de la Gileppe. Het is er redelijk druk, iedereen lijkt een wandelingetje te willen doen op deze zonnige zondagnamiddag. Maar een kwartiertje verder stappen en je komt geen mens meer tegen. We wandelen de lac volledig rond en worden getrakteerd op een kudde hertjes die de helling komen afgestormd. Prachtig. De dag daarna maken we nog een wandeling in een nabijgelegen bos. Hier gaan we een rondje cachen. Na alweer een rustige nacht is het niet ver meer rijden naar Remersdaal in de Voerstreek. We doen eerst boodschappen en installeren ons daarna op camping Natuurlijk Limburg. Een nette camping, zoals het hoort en gelegen tussen twee wandelknooppunten. Wat een mooie streek is het hier, echt een aanrader! We genieten maar beginnen ook wel de kilometers in de benen te voelen. Plat is het hier niet. De volgende dag gaan we de andere kant uit, maar deze wandeling kon toch niet tippen aan die van gisteren.
Nog één tussenstop voor we naar huis vertrekken : in Gingelom hebben we een plaatsje gereserveerd tussen de bloesems. En na de wandeling in de buurt laten we ons even bedienen met een lekkere vol-au-vent. Heerlijk en dat wordt ook het ontbijt de volgende ochtend.
Veel valt er te vieren dit weekend : onze verjaardag, onze huwelijksverjaardag, Pasen en op deze hoogdag ook nog eens de Ronde. Paasweekend en vakantie betekent ook drukte in camperland. Het wordt dus even zoeken voor we een vrij plaatsje kunnen boeken, zo vertrekken vinden we deze keer too tricky. Maar bij Hoeve Coppein in Voormezele zijn we welkom. Op maar 62 km van huis en toch een vakantiegevoel. We mogen ons op de weide parkeren en gaan eerst even langs in het hoevewinkeltje waar er een beetje van alles te koop is : vooral groenten en fruit, maar ook paté, rillette, wat zuivelproducten, koekjes,... Na de lunch fietsen we richting Kemmel, waar we nabij camping Ypra de fietsen aan een paal vastknopen. We maken er een mooie wandeling op en rond de Kemmel. Aan de voet staat een leuke ijskar waar ze tal van ijssmaakjes aanbieden. Het is de enige mogelijkheid om de plaatselijke bevolking wat te steunen want de horeca is nog steeds potdicht. Ook niet altijd handig als een sanitaire stop nodig is. Er komt hierbij wat creativiteit bij te kijken soms. Na de wandeling moeten we nog 5 km terugfietsen : een felle tegenwind en de lichtjes bergop weg maken dat ik wat choco terug bij Fons arriveer. Even bekomen is nodig.
De volgende dag laten we het fietsen voor wat het is en besluiten er een wandeling van te maken. Die wandeling valt wel wat langer uit dan verwacht. 's Avonds hebben we 26 km op de teller. We wandelden van Voormezele via Wijtschate naar Mesen, het kleinste dorpje van België. In deze streek kom je overal herinneringen aan de 1ste Wereldoorlog tegen. We staan even stil bij het standbeeld van de Christmas Truce, een herinnering aan het kerstbestand van 1914, waarbij de Engelse en Duitse soldaten even de loopgraven verlieten, geschenkjes uitwisselden en zowaar een voetbalwedstrijdje speelden, zodat de gruwel even ophield en de wapens zwegen. Ook het vredespark Island of Ireland maakt indruk. In de ronde toren zijn de namen van 49000 Ierse gesneuvelden terug te vinden in de War memorial books. Op het pad naar de toren liggen 9 platte stenen met persoonlijke getuigenissen. Aan kerkhoven ook geen gebrek, soms vind je die bij wijze van spreken , in den hof van een boer, of midden in een veld. Op de terugweg doen we ook nog een toertje (eerlijk gezegd omdat er een cache ligt) rond de Pool of Peace of anders genoemd de Spanbroekmolenkrater, ontstaan tijdens de tweede slag om Mesen. Een stukje ontspanning/inspanning gecombineerd met een vleugje geschiedenis dus.
's Avonds genoten we van een lekkere kaasschotel, alhoewel ik moet bekennen, dat ik , om in het thema te blijven, al vroeg, heel vroeg sneuvelde.
We vertrekken na het zondagse ontbijt huiswaarts, waar we op deze hoogdag vanuit de luie zetel de koers volgen.
Ik ben Heidi
Ik ben een vrouw en woon in Bredene () en mijn beroep is Administratief bediende.
Ik ben geboren op 04/04/1965 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, linedance, muziek, lezen, handwerk, wandelen, geocaching.
Er waren er hier weer twee blij in t weekend. Jade laat weten dat ze vrijdag en zaterdag niet naar huis komt, er wordt weer mooi weer voorspeld, wat houdt er ons dus tegen?
Niet de eerste maal hier op bezoek, ook niet de tweede keer, maar een nieuwe camperplaats en een date met de vrienden bracht ons hier voor de derde keer terug. Mooi weer was opnieuw onze bondgenoot, dus hebben we de vrijdagnamiddag opgevuld met een ferme wandeling in de velden. Het centrum is dichtbij de camperplaats en zo hadden we nog de fut om even verder te stappen tot aan de markt om onze dorst te lessen op een zonovergoten terrasje.
Weer biedt een prachtig weekend zich aan. Weg zijn wij dus. Dit keer rijden we richting provincie Henegouwen waar we ons voor 2 dagen settelen in een piepklein dorpje Ragnies. Het krijgt de naam om één van de mooiste dorpjes te zijn van Wallonië, maar ja , zo zijn er wel meer die dit claimen. En ja, het heeft zijn charme. We verblijven op de parking van de distilleerderij van Biercée. Dit is enkel op reservatie voor leden van CamperstopBelgium, en ja , er wordt gecontroleerd. Op de zelfde site bevinden zich ook de golfterreinen en er is een brasserie/restaurant.
Na het wel heel stormachtig voorbije weekend kregen we deze keer een koud maar zonnig weekend in de schoot geworpen. Daar moet natuurlijk van geprofiteerd worden. Na een 2 tal uurtjes rijden komen we aan op een grote lege camperplaats, plaats genoeg dus om een plekje in te nemen. Een koffie en een koekje en we zijn klaar voor een wandeling. We zijn net vertrokken als we al getrakteerd worden op een ferme hagelbui. Gelukkig blijft het daarna droog en nog wat bewolkt, maar we genieten van de wandeling en de mooie omgeving. We worden hier zelfs verrast : eerst zien we 2 hazen de wei overrennen, een beetje later staan 6 hertjes ons aan te staren. Maar daar houdt het niet mee op want we zien ook nog eens een kudde van 7 herten en in de sloot naast de vaart spot Marnix een bever. Dat zijn nu eens kleine dinges des levens si die ons vrolijk stemmen. Het is rond 18 uur en met 10 km in de benen als we bij Fons terug zijn.
Een vlottere start deze keer en een vlotte rit naar Neeroeteren waar we terecht kunnen bij het sportcentrum aan de Komweg. Er zijn 6 plaatsen voor campers, 7 euro per nacht. We starten met te gaan betalen in het sportcafé. Daarna een kopje soep. We staan dichtbij het kanaal en vandaar wandelen langs het water en enkele veldwegen waar we toffe geocaches tegenkomen. Het is grijs, het begint lichtjes te regenen en het laatste stuk terug krijgen we een serieuze vlaag op onze nek. Doorweekt komen we weer bij onze startplaats aan. Gelukkig zijn er droge kleren en kunnen we de verwarming hoog zetten, zodat we er een gezellige avond van kunnen maken.
Een nieuw jaar, nieuwe hoop, nieuwe verwachtingen,... de dagen worden al een ietsje langer, lentekriebels, nee wel de kriebels om op pad te gaan. Wetende dat er een iets mindere periode aan zit te komen, is uitstellen geen optie.
Midden oktober vertoefden we een weekje onder de Spaanse zon. Heerlijk in de zon, zee, slenteren op de boulevard, lekker eten, .... Puur genieten.
Het was een rampzalige zomer in België. We snakken beiden naar een beetje zon en warmte. Buurland Frankrijk heeft altijd van alles wat in de aanbieding, dus was de keuze snel gemaakt.
Een jeugdvriend van Marnix woont sinds een paar maanden niet meer in Singapore maar in Rotterdam. Ook daar in het verre Oosten hebben we hem en zijn echtgenote bezocht, nu nemen we gewoon de wagen en staan we binnen de 3 uur in Rotterdam city.
Ik hoef niet steeds opnieuw uit te leggen wat voor ongelofelijke tijden het zijn, want daar krijgen we deze keer allemaal mee te maken. Een gewone editie van Labadoux zat er dus deze keer ook niet in. Er werd een zomereditie georganiseerd en daar konden we tickets voor bemachtigen. We konden een camperplaats boeken op een 3 tal kilometer van de festivalweide en zo kreeg het weekend weer vorm. We kwamen al voor de middag aan, het weer viel reuze mee in deze kwakkelzomer, tijd dus om de fietsjes open te plooien en in de nabije omgeving wat te gaan geocachen. Rustig aan kwamen we zo aan een 25 tal kilometers. We konden nog even chillen in de tuin met een boekje en een glaasje bubbels alvorens naar de weide te vertrekken. Na de controle van onze Covidpas en het ingangsticket konden de maskers af. Wat een verademing. Wat was het genieten van het pintje, het pakje friet en de optredens. Zaten we bij het eerste optreden van The radar station nog stil te genieten aan ons tafeltje, schoven we al wat meer naar voren om te luisteren naar Brihang , om uiteindelijk uit de bol te gaan met de Dolfijntjes. Zalig het besef dat je dit toch wel gemist hebt. Om 1 uur lagen we in bed en pas om 9u30 werden we aan het ontbijt verwacht. Jaja, je hoeft tegenwoordig niet meer op hotel te gaan om bediend te worden. Het ruime ontbijt werd gesmaakt en na betaling reden we naar onze volgende bestemming : de parking van de Oude kaasmakerij te Passendale. Ook daar werd de namiddag sportief ingevuld met fietsen en cachen en nog een vroege avondwandeling tot het Tyne Cot, de grote laatste rustplaats van vele WO I soldaten. Wat kwamen die jonge mannen van ver om ons kleine land te verdedigen. Nog even een kleine kaasdegustatie met terugsje alvorens Fons te vervoegen. Net op tijd voor een serieuze regenbui, waarna er dan toch nog iemand het idee kreeg om te gaan pingpongen. Maar de volgende bui kondigde zich al vlug weer aan. Verbetering kwam niet in zicht, ook niet de volgende dag waardoor we dan maar huiswaarts keerden.
Het werd weer wikken en wegen : de kaarten van Europa kleuren stilletjesaan minder rood, dus kunnen we met een gerust hart eens buiten onze grenzen treden. Letterlijk dan. We weten ongeveer waar we heen willen, dus op een rustige zaterdagmorgen vertrekken we via Calais richting Rouen. Het laatste stekje op de voorziene camperplaats in Montville wordt net voor onze neus weggekaapt, dus moeten we even plan B verzinnen terwijl we alvast een boterhammetje eten. Even verderop is er nog een camperplaats in Clères. Daar is het rustig staan op ruime plaatsen afgebakend met een haagje. Tijdens de verkenning van het leuke dorpje, komen we bij een kasteelpark aan met een bijhorend dierenpark. We besluiten hier even rond te toeven en maken een wandeling tussen de flamingo's, hertjes, allerlei exotische vogels, aapjes, ...Een aangename verrassing. De volgende dag rijden we weer zo'n 320 km verder en belanden in Angers, één van de steden aan de Loire, met een dominant kasteel waar je niet kan naast kijken. Normaal betaal je hier 15 euro voor de camperplaats die bij het sportstadium gelegen is, maar om één of andere reden is het gratis tot 1 juli. Dat heet dan geluk hebben. We maken een stadswandeling door de blauwe lijn te volgen die op het voetpad geschilderd is en leren aan de hand van het plannetje weer wat bij. Aan de andere kant van de rivier de Maine verpozen we even op een terrasje langs het water en komen zo ook nog een paar mooie tuinen tegen. 's Avonds is het nog steeds zeer warm, gelukkig kunnen we nog lang buiten blijven zitten op de bijna lege camperplaats.
Een lang weekend, maar we twijfelen weer even of we al dan niet vertrekken. Het weer is helemaal niet stabiel in deze meimaand en de verbouwingen aan de badkamer lopen wat uit. Komt de schrijnwerker of niet? Het is moeilijk iets te regelen zo, maar Jade redt ons uit de nood en blijft thuis om de deur te openen zodat ze kunnen verder werken. We rijden eerst naar Walcourt. We parkeren ons bij het plaatselijke voetbalveld en starten een mooie wandeling in de omgeving aan de hand van caches. Zo maken we een cirkel rond het dorp. We vangen als extra attractie nog een glimp op van het Waals wielercriterium voor profs. Zo'n 7 km verder installeren we ons op camping du Lac. Het is er overvol, maar tijdens een wandelingetje ontdekken we een rustiger plaatsje met zicht op het meer. De camping kan wel eens een opknapbeurt gebruiken, maar de douches zijn kraaknet. Alleen zou niet iedereen graag in de gemeenschappelijke ruimte zijn kleren moeten uitdoen, want in het douchebakje kun je je kleren niet kwijt. Dat is dan ook de reden waarschijnlijk dat je er alleen bent en er eigenlijk geen last van hebt.
We keken er al een tijdje naar uit : een weekje er even uit. Uiteraard wordt het een toertje in eigen land maar gelukkig zijn de weersgoden goedgezind. We vertrekken richting Hamoir. We vrezen een beetje voor een vrij plaatsje op de camperplaats, het is immers nog het laatste weekend van de paasvakantie. Maar we hebben geluk. Voor 8 euro kan je hier 24 uren parkeren, er zijn voorzieningen, alleen geen elektriciteit. Het wordt een late lunch en daarna trekken we de wandelschoenen aan voor een stevige wandeling. Nog geen kilometer verder gaat het al steil bergop en krijgen we als beloning een prachtig uitzicht op de vallei. Het blijkt het begin te worden van een serieuze wandelvakantie, want ook de volgende dagen worden er serieus wat stappen gezet. Na deze week hebben we iets meer dan 100 kilometer in de benen. Na twee dagen Hamoir was het plan om nog een dagje in Wegnez te staan maar daar bleek de parking van de sporthal, waar de camperplek is, voorbehouden voor het vaccinatiecentrum tegen Covid. Dat is dus reizen in Coronatijden, ook hier moeten we ons aanpassen. We rijden verder naar Jalhay, waar we nog net een plekje vinden aan de lac de la Gileppe. Het is er redelijk druk, iedereen lijkt een wandelingetje te willen doen op deze zonnige zondagnamiddag. Maar een kwartiertje verder stappen en je komt geen mens meer tegen. We wandelen de lac volledig rond en worden getrakteerd op een kudde hertjes die de helling komen afgestormd. Prachtig. De dag daarna maken we nog een wandeling in een nabijgelegen bos. Hier gaan we een rondje cachen. Na alweer een rustige nacht is het niet ver meer rijden naar Remersdaal in de Voerstreek. We doen eerst boodschappen en installeren ons daarna op camping Natuurlijk Limburg. Een nette camping, zoals het hoort en gelegen tussen twee wandelknooppunten. Wat een mooie streek is het hier, echt een aanrader! We genieten maar beginnen ook wel de kilometers in de benen te voelen. Plat is het hier niet. De volgende dag gaan we de andere kant uit, maar deze wandeling kon toch niet tippen aan die van gisteren.
