Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Corona nog aan toe, deze marathon mag dan wel mijn droom zijn maar gemakkelijk gaat het allemaal niet.
Gezien de algemene gekte rond deze supergriep begint er hier en daar wel wat twijfel te ontstaan of hij zowiezo zal doorgaan.
Ik ben door mijn "trust" op de hoogte gebracht dat er tot op heden geen uitstel of afstel uitgesproken is maar dat men alles op de voet volgt en ten gepaste tijd zal reageren...
De organisatie van de marathon is tevens wat bang dat indien deze afgelast wordt er veel mensen, die toch ter plaatse gaan zijn, reis al geboekt weet je wel, via "social media" zullen afspreken om hem toch te lopen... met alle gevolgen van dien, geen afgezette wegen, geen hulpdiensten rond het parcours ... en wat kan men daar tegen doen... Deze gang van zaken is natuurlijk niet goed voor de motivatie en voor het koppetje, ergst van al is je kan er niets tegen doen.. dus zonder tegenbericht ... verder trainen ...
Wat ook helemaal niet motiverend werkt is dit, gevoelige lezertjes skippen nu een regel, "kloteweer". Het is verbijsterend om te horen hoe onze weermannen blijven spreken van een grondwater tekort wanneer je keer op keer met een olympisch zwembad in je runningshoes thuiskomt... Het is waar er is al heel wat variatie geweest , na de regen was er ook hagel, altijd plezant brokskes ijs in de face... en zeker niet te vergeten ... de wind, vele beauforts die maken dat je na een halfuurtje tegenwind lopen nog steeds niet van je oprit bent en nee ... die is niet erg lang.
Zij er dan geen positiefs, tuurlijk wel dadde, mijn medische cheks waren ok, ik ben weer goedgekeurd voor 3 maand, eind mei volgen nieuwe tests (longen/nieren) plus een behandelingsperiode van 3 weken... Dus op dit moment is het eerder een klus dan een plezier maar ik kan me niet permitteren om niet te trainen, stel je voor hij gaat door en ik ben er niet klaar voor ... horror....
Sebiet de shoes aan (paar 2 want 1 staat nog te drogen) en regelrecht de baan op ... joepie ....
Nog 60 dagen tot de marathondag, het zal snel gekomen zijn, dat weet ik al wel.
Er zijn een aantal zaken die zeker positief zijn, mijn kuitblessure lijkt verleden tijd, de 'dry needling' deed zijn werk en ik kan nu pijnvrij trainen.
Dit is ook nodig gezien er me maar 60 dagen scheiden tot het startschot, één voordeel is wel dat ik me niet vast pin op een bepaalde tijd, ik speelde zelfs eventjes met de gedachte om zonder uurwerk te lopen maar gezien het om een gps uurwerk gaat, krijg ik nadien een mooi plannetje met het gelopen parcours op en deze wil ik als souvenir bijhouden. Dus mijn training staat volledig in het teken om die 42 km uit te lopen en te genieten van elk moment. Eerder deze week werd het shirt van de Trust aan me bezorgt, blow natuurlijk maar wel mooi, ik denk erover na om er eventueel mijn naam op te laten drukken zodat de toeschouwers me persoonlijk kunnen aanmoedigen. Valt af te wegen... Natuurlijk staan we nu voor drukke trainingsweken maar eerst is er die onvermijdelijke eerste week van maart, die met een scan en een scopie niet van de poes is... Woensdagavond, 5 maart kennen we het verdict en kan ik, in het beste geval de eindsprint naar de start geven .
De meeste muizenissen van vorige keer zijn weggeblazen... die stormen zullen er misschien voor iets tussen zitten, wie weet?
De griep is verdwenen en zelfs de kuitblessure is verleden tijd ... voor het moment.
Dus wordt er nu getraind, zonder in overdrive te gaan om nieuwe blessures te vermijden.
Gezien ik in Londen niet voor een "goede" tijd ga maar gewoon wil uitlopen is er nog geen man overboord (kweet het we gaan met de trein). De max. tijd die je in Londen mag lopen is 6 uur maar dat gaan we nu ook weer niet doen. We staan op 10 weken van de start ik zal nog wat moeten puzzelen aan mijn schema om alle voorbereidingskilometers in te passen want er zit in deze periode nog een weekendje weg en als kan/mag nog een weekje weg erbij. Het kan/mag gedeelte ligt niet in mijn handen op 3 en 4 maart ga ik op onderzoek en hoor ik of alles mag doorgaan... dan pas sta ik voor het groen licht. Deze onderzoeken liggen waarschijnlijk ook aan die muizenissen van vorige keer, je blijft in het ongewisse tot men je de uitslag vertelt ... niet leuk. Maar we zijn weer vertrokken, ik ga ervan uit dat Londen mijn laatste marathon wordt... toch zeker voor een ganse periode, het vraagt toch veel van je lichaam en ik weet niet zeker of ik door de ziekte verlies leed op gebied van kracht, recuperatie of vechtlust.. ik zal wel nog lopen maar waarom niet eens een paar halve marathons ertussen steken, ik ga dan 15 marathons gelopen hebben en kan misschien mikken op een zelfde aantal halve ... wanneer ik dan over 4 jaar volledig genezen verklaart wordt kan ik dit eventueel vieren met .... een marathon??
It's all going pear-shaped zeggen ze in Giengeland, ewel tis ier een beetje van dadde ... niet men beste periode men gedacht. Vrij vertaald wil dit zeggen: ...tlukt an gin kanten
Wats kebeurt? Ewel ... kuitblesure & buikgriep zorgen voor loopstop, loopstop zorgt voer muizenissen int koptje, storm Ciara blaast een ruit van men serre in..en over een dikke 3 weken mag ik naar het ziekenhuis voor een dubbele controle ... happy days ... not.
Die buikgriep lijkt over, dat glas gaan we vervangen en die kuit wordt opnieuw behandelt volgende woensdag... dus nee we blijven niet bij de pakken zitten, wat kan je anders doen ... kiné probeert kuit op te lossen met dry needling, yup met een fijn naaldje in de kuit om zo de triggerpoint te laten ontspannen.. al ontspan je daar zelf zeer weinig van ... Dus vooruit kijken en de moed erin houden gelijk mijn brangelet zegt ...
We zijn 2020 gestart met een nieuwe lei, nieuwe voornemens, hoop, wensen en verwachtingen ... Hoeveel keer hebben we de afgelopen dagen niet het beste voor elkaar gewenst vaak bij het klinken van een glas ... en steevast met : ... "en een goede gezondheid". Deed ik ook hoor zelfs vorig jaar maar het hielp niet.
Het is nu ook al 1 jaar geleden dat ik op de hoogte werd gesteld van die rotte kanker, het werd een jaar als geen ander, zelfs nu we alles zo'n beetje onder controle hebben sluimert de angstgedachte (te) vaak door ons hoofd, hou je er rekening mee wanneer je iets plant, kan je moeilijk plannen zonder eraan te denken.
Maar we doen moedig voort, laten ons niet kennen, proberen veel te genieten en de zwarte gedachten en lasten niet het dagdagelijkse leven te laten verstoren.
Juist daarom is deze marathon zo belangrijk voor mij, het is een beetje alsof ik mijn middenvinger zou opsteken naar de ziekte, mij krijg je niet ...
Over een 100 dagen "ist vandadde", de start van mijn droomrace .. Begin maart, na een tweetal onderzoeken weten we met 100% zekerheid of een start kan ...
nu loop ik regelmatig en voorzichtig om geen vervelende blessure op te lopen .. stel je voor dat een spierblessure roet in het eten zou gooien .. Ik heb contact met andere lopers die ook lopen voor ons goed doel, mensen van UK maar ook uit USA, China, enz... mensen die voor het eerst een marathon lopen anderen zijn echte atleten. Er is een coach online waar we steeds terecht kunnen met vragen rond training of voeding, al moest hij toegeven dat mijn situatie anders is en dat hij in dit geval weinig ervaring heeft ...Wij zijn ook een van de eersten die het geld allemaal al ophaalden. Rest nu alleen nog trainen en aftellen en vooral hopen ... veel hopen ...
Corona nog aan toe, deze marathon mag dan wel mijn droom zijn maar gemakkelijk gaat het allemaal niet.
De meeste muizenissen van vorige keer zijn weggeblazen... die stormen zullen er misschien voor iets tussen zitten, wie weet?
