Het jaar loopt stilletjesaan ten einde. We kunnen met een tevreden hart terugblikken op het voorbije jaar en ja, alweer volop dromen over het komende jaar 2013. We zeiden ooit al lachend : als we 5 jaar samen zijn ,maken we eens een verre reis. En kijk, volgend jaar is het zover en de plannen krijgen meer en meer vaste vorm. We gaan naar Maleisië! Waarom is de keuze op Maleisië gevallen? Marnix heeft een vriend die in Singapore woont en laat Maleisië nu net een buurland zijn en een land, die ons na enig speurwerk, heel erg de moeite leek om te bezoeken. We proberen weer alles zelf in elkaar te knutselen; onze tour is uitgestippeld, de vliegticketten geboekt, de hotels liggen vast,...Elke dag surfen we op internet rond op zoek naar nieuwe informatie, de boekjes uit de bib worden verslonden. Nog vijf maandjes wachten. En weg zijn we. De lange vliegreis er naartoe moet ik er bijnemen, maar de deal is : geen andere vliegreisjes meer volgend jaar. Maar daarvoor met ik Marnix wat intomen hoor : de Ryanairticketten van 8 eur blinken in zijn ogen. Laten we ons maar bij Fons houden de rest van het jaar en daarvoor kietelt het altijd natuurlijk.
Even terugblikken nog op 2012 dan : We gingen 10 maal op weekenduitstap en maakten één langere reis met de kids. Totaal aantal km's gereden : 5748 km Diesel : 793,87 euro
Ik wens iedereen nog een fantastisch nieuw jaar, vol geluk, goede gezondheid en voor de reizigers onder ons : veel veilige kilometers op de weg en veel reisplezier !!
Laatste uitje van het jaar in Kanne, Maastricht en Valkenburg
Vrijdagmorgen 23 november. Opgestaan met regen, niet welgezind : valt ons laatst geplande uitje van het jaar nu al in het water? Met een altijd opgewekt, positiefdenkend ventje in huis draai ik langzaam bij. We halen Fons op in Oudenburg en als ik achter het stuur kruip, komt zoals altijd het gevoel: yes, it feels good, weg zijn we. Onze Betty schiet pas rond Gent in route, even vrezen we het ergste, ik begin al bijna aan een 'in memorium', maar nee, ze heeft zich nog niet gewonnen. Ze zet ons netjes af in Kanne, een klein grensdorpje op 5 km van Maastricht. We parkeren op het centrumplein. Dit is misschien het voordeel van een kleine camper te hebben, we passen bijna in een gewoon parkeervak en vallen niet op als zogenaamde kampeerder. We vallen het eerste beste restaurantje binnen en eten een kleinigheidje om de eerste honger te stillen. Omdat het daarna nog steeds regent, besluiten we te voet naar Maastricht te gaan. Langs een landelijke weg, onder moeders' paraplu, stappen we goed door en na een kleine drie kwartier staan we al in het centrum van Maastricht. We doen vooral aan 'windowshoppen' , bekijken wat gebouwen, drinken een aperitiefje op 't Vrijthof en doen boodschappen in de plaatselijke Albert Heyn. In het pikkedonker stappen we terug naar Kanne. En natuurlijk volgt er nog een aperitiefje, nog eens gevolgd door een lekker gekruide wokschotel. En hoe sluiten we de avond af in Fons? Natuurlijk met een spelletje Yahtzee, op vraag van Marnix, waarna hij toch gefrustreerd de avond moet afsluiten. Sorry schat, ik moet toegeven dat je voetbalploeg het wint van ons, maar in één ding ben ik toch beter !!
Na een heel rustige nacht staan we rond half negen op. Marnix haalt verse pistolets in de plaatselijke bakkerij. Het is daar blijkbaar aanschuiven geblazen, niet voor brood maar voor vlaaien en taarten. Aangezien het droog is buiten, besluiten we met de fiets naar Valkenburg te gaan. Domien en Lieselotte, mijn zoon en schoondochtertje, zijn gek op dit stadje en maakten ons nieuwsgierig. In Maadstricht moeten we even de juiste richting zoeken, maar daarna is het eigenlijk steeds rechtdoor. Valkenburg is al volledig in kerststemming. Topattractie is de kerstmarkt in de mergelgrotten. We kopen een duoticket voor de fluwelengrot en gemeentegrot. (9 eur per persoon) Je vindt er originele geschenkjes en de vele lichtjes geven de grotten een gezellige sfeer. 's Middags eten we een snackje en rond half vijf besluiten we terug te keren naar Maastricht. De duisternis valt vlugger dan we denken en het is al donker als we in Maastricht arriveren. Bij de aperitief op de Markt besluiten we nog even daar te blijven en we genieten van een heerlijk Italiaanse maaltijd. Ondertussen is het weer beginnen regenen, maar de weergoden zijn ons gunstig : tegen dat we terug willen rijden naar Kanne is het al weer opgehouden. Nog een knabbeltje en drankje bij de Yahtzee en dan vallen mijn ventenelen stillekesaan dicht.
's Nachts begint het hevig te waaien, waardoor we allebei wat minder diep slapen. De volgende dag horen we op de radio dat de storm op vele plaatsen schade aanrichtte. We staan op rond 9 u en na het ontbijt doen we toch nog een korte wandeling. De wind is er nog steeds maar de hemel is stralendblauw. We wandelen via de jachthaven en komen onverwachts aan het Fort Eben-Eemaal. Een bezoekje zit er vandaag niet in. Na een uurtje staan we terug bij Fons. Na de nodige opruimingswerken vertrekken we rond de middag terug huiswaarts. Marnix moet Fons stevig in de hand houden vanwege de hevige rukwinden. Maar rond 14u15 komen we weer veilig in Gistel aan.
totaal aantal kms gereden : 444,7 km totale km-stand : 14869 km parking : geen voorbehouden plaatsen voor mobilhomes, geen voorzieningen, wel dichtbij Maastricht, mooie fiets -en wandelroutes in de omgeving
We zijn net terug van een weekje op Gran Canaria en wennen stilletjesaan terug aan onze gewone Belgische temperaturen.Daar was het meestal tussen de 25 en 30 graden, wat minder kleertjes aan dus en genieten, wetende dat het waarschijnlijk de laatste keren van het jaar waren dat we in t-shirt konden rondlopen. De maandag na marathondag namen we de trein richting Charleroi, om daar eerst nog een nachtje in het budget-Ibis te slapen. Kwestie van no-stress situaties te creëren om het vliegtuig op tijd te halen. Er kwam wat turbelentie aan te pas maar we werden weer netjes op tijd afgeleverd door Ryanair op Gran Canaria. De huurauto van Hertz stond klaar en met onze kleine Yaris reden we richting Puerto Rico, thuisbasis voor één week. Puerto Rico is een volledig artificieel gebouwd dorp, alle hotels en appartementen netjes op een rij de heuvel op. Verder veel veel toeristen en een heel commercieel gedoe errond. Maar, het appartementje in het complex Montebello, was wat we ervan verwachtten en meer, elke dag verse handdoeken en lakens, en ... heerlijk warm water in het zwembad, toch goed voor één volledige duik.:) Eén van de hoogtepunten van de week was een rit in het binnenland en wandeling naar de Roque Nublo. De autorit er naartoe was al een belevenis op zich (brr) en de beloning was het schitterende uitzicht op de top. Fantastisch! Ook het havenstadje Puerto Mogan was leuk, evenveel toeristen, maar het stadje had veel meer karakter. De wandeling in Maspalomas had dan weer een heel andere dimensie, niet elke dag loop je tussen naakte mensen of beleef je het homo-wereldje van zo dichtbij. Het uitzicht van de beroemde duinen kreeg dus een extra hot tintje erbij. Het bezoek aan Las Palmas was dan weer vooral vermoeiend, hoeveel km's we nu weer slenterden weet ik niet, maar als de auto ergens in het midden staat en je gaat naar het ene uiteinde van het schiereiland te voet, je zakt af naar de oude stad en dan terug weer naar de auto, wel, mijn beentjes zeiden even : genoeg! Dus werd er op de laatste dag vooral in de zon gelegen op het met bahamazand aangelegde strand in het stadje naast Puerto Rico. De vlucht naar huis was helaas er eentje met 2 uur vertraging, naar het schijnt door een staking van de Franse verkeersleiders, maar dat mag geen domper op de vakantie zijn. We hebben er weer eens van genoten. Back to reality now.
Met een dagje uitstel, vanwege de regen, vertrokken we de zaterdagmorgen, weeral in de regen, richting Eindhoven. Rond 12u30 kwamen we in het centrum aan. De organisatie van de marathon had een plek voorbehouden voor kampeerders, dit aan de Technische universiteit, op een boogscheut van het centrum. De hele dag bleef het regenen. We bezochten even de sportbeurs, waar we ook het deelnummersnummer van Marnix konden ophalen, en verder aten we een kleinigheidje in een gezellige tearoom, en dwaalden we wat door de winkelstraten. We keerden nog even terug naar Fons en 's avonds gingen we iets eten. Alle Italiaanse restaurantjes zaten bomvol (allemaal door de lopers??), dus kwamen we in een Mexicaans restaurant terecht. Lekker maar geen wow-gevoel, zou Sergio zeggen. :) Zondag stond natuurlijk in het teken van de marathon. Marnix was er als goeie gewoonte extra vroeg uit om de dag te beginnen met een wandelingetje. Dan ontbijt en lekker wat relaxen tot het moment daar was om door te gaan. Het werd zijn "topdag", met een fantastische eindtijd van 3u30. Super!!!! Het volledige verslag kun je uiteraard lezen op zijn blog : lankarren on the run. We waren terug thuis rond 17 u en sloten de dag samen met al de kids af in een gezellig restaurantje in Zande. Keppetje, dikke proficiat en nu op naar de zon !!!!
Als er een voor ons vrij weekendje aankomt, zijn we fervente volgers van de on-line weerberichten. Immers, de afspraak is : bij regenweer vertrekken we niet!! We kijken in een straal van ongeveer 200 km, want veel verder willen we in de weekendjes niet rijden. Het is niet de bedoeling een halve dag in de auto te zitten, om dan een dagje ter plaatse te kunnen genieten en de volgende dag weeral een halve dag terug moeten rijden. Nee, maximum een tweetal uurtjes onderweg om de tijd zo optimaal te kunnen benutten. Maar terug naar die befaamde weerberichten. Vorig weekend begonnen we het al in de gaten te houden, maar overal werd regen voorspeld. Hoe meer de week vorderde hoe minder kans er op regen was. Maar toch... dan moet je toch eens de beslissing nemen é. En toen we dan ook het aanbod kregen van vrienden van Marnix om mee te gaan naar een optreden van de Scabs hier in Gistel, hakten we de knoop door. Geen weekendje Fons. En wat blijkt nu : gisteren zon, vandaag zon,... Pff, t steekt toch een beetje wi. Maar niet getreurd, we zijn eens aan het rondkijken om onze keuken te veranderen, dus een dagje Zelfbouwmarkt en Ikea was ook niet mis. En we zijn een stapje dichter bij ons besluit gekomen. Gisterenavond zijn we ook gaan eten in 't Groote Huys in Oostende, met een gewonnen Cadeauboxbon en als afsluiter een pintje bij Greetje in Gistel. En vanavond dus The Scabs, een beetje nostalgie...
Hallo, Marnix hier, tja ik weet wel dat dit hier niet mijn terrein is maar ik zal deze blog effen hacken .... en wel hierom .... Vrijdag 7/9 om 08.30 uur des morgens verlieten Aäron (oudste zoon) en mezelf samen met Fonz, Gistel met als eindbestemming de Dardennen. De bedoeling was om er met z'n tweetjes een leuke 2-daagse van te maken ... zo'n beetje quality-time . Na wat files die je er op heden blijkbaar altijd bij krijgt kwamen we aan in Anseremme om 11.15 uur. Net op tijd om er eerst een ticket te bemachtigen en er het boemeltreintje richting Houyet te nemen. Vanaf daar was de kayak ons vervoermiddel en wel voor de volledige 21 km afvaart van de Lesse. Het prachtige weer maakte er de fun enkel maar groter op, met een nat pak en veel lachsalvo's kwamen we rond 17.00 uur terug aan. Vervolgens reden we 3 luttele kilometers naar Dinant om er Fonz te parkeren langs de Maas met zicht op de Citadel. Een zonovergoten terras zorgde voor de ideale aperitief-locatie voor we onze (door Diet gemaakte) pasta in Fonz verorberden. Het waterplezier zorgde ervoor dat we een goede nachtrust hadden en ik kreeg met moeite de zoon uit bed de volgende morgen voor we de Citadel bezochten. Via het kortste kabelbaantje ter wereld konden we er een mooi geleid bezoek brengen aan deze historische plaats. Het waren super momenten eentje waar we nog vaak zulle, aan denken in de toekomst ....
Hoe sluit ik hier nu weer af? ach ja .... we reden zo'n 460 km standplaats langs de Maas - gratis- geen voorzieningen - asvalt. Beybey en tot nog eens .... mx
Zaterdagmorgen
rond 10u30 waren we op de afgesproken tijd in Oostende om de ouders van Marnix
op te halen. Ze vertrokken namelijk op reis naar Hongarije en hadden een lift
naar de luchthaven van Charleroi nodig. Het was redelijk rustig op de baan en
zonder al te veel oponthoud kwamen we aan in Anderlecht waar er een eerste
tussenstop werd ingelast. We werden immers getrakteerd op een lekker etentje in
de Appelboom. Een aanrader : vriendelijk personeel, een groot zonnig terras,
gezellig interieur en vooral : lekker eten. Rond half twee werd de reis
verdergezet. De korte duur parking in Charleroi stond behoorlijk vol maar
Marnix wist toch nog een plekje te bemachtigen dichtbij de ingang. Nadat we pa
en ma hadden uitgewuifd trokken we nog zuidelijker en vonden een tof plaatsje
in Profondeville, een dorpje aan de Maas tussen Namen en Dinant.We deden nog wat kleine boodschappen en
trokken dan de wandelschoenen aan. Er vertrokken een aantal wandelingen net aan de kerk waar Fons geparkeerd stond en
we besloten de combinatie van de gele en blauwe ruitjes te volgen. De eerste
meters vonden we onszelf wat belachelijk, pijltjes volgen en weer op net
dezelfde plaats terecht komen. Maar van dan af aan ging het vlotjes. Wat de
pijltjes betreft toch, want onze tikker kreeg het soms stevig te verduren bij
de korte maar steile beklimmingen. Het was echt een mooie wandeling, vooral
door de bossen, met niemand om ons heen en eindigend aan de Maas waar we nog
net een terrasje konden meepikken. Zalig weertje was het trouwens, zon 20
graden, ideaal nazomer-wandelweer. s Avonds in Fons was er nog warme soep en
na nog een korte avondwandeling werd er een flesje wijn gekraakt. Natuurlijk
bij een spelletje Yahtzee. En dan lekker het bed in met een spannend boek.
Heerlijk.
We werden
wakker door het klokkengeluid van de kerk om half tien. Marnix ging de verse
pistoletjes halen en ondertussen maakte ik de koffie. En dan stond er alweer
een wandeling op het programma. Ditmaal geen pijltjes volgen voor ons maar
gewoon langs het pad langs de Maas, de eerstvolgende brug over en dan terug
langs de Maas. Dat was het plan toch, alleen liep dit pad niet helemaal door
dus moesten we soms wel eens langs een iets drukkere baan. Jammer, maar we
wisten steeds dat we de juiste weg haddenen toen we eindelijk weer een brug bereikten om terug aan de overkant
van de rivier te geraken konden we de laatste km s dan toch weer van een
mooier uitzicht genieten. Tijd voor de
lunch : op hetzelfde terras als de avond voordien een lekkere salade. En dan
helaas : tijd om terug naar huis te keren!
t Was een
kort weekendje maar verrassend leuk.
Aantal kms
gereden : 426 km
Totaal op de
teller : 13507 km
Parking :
gps, harde
ondergrond, niet aangeduid, geen voorzieningen, dichtbij centrum en rivier, mooie
wandelroutes
Met mooi weer en 10930 km op de teller vertrokken we in alle
vroegte (4u45) richting zomerbestemming : Villeréal op de grens van de Dordogne
en de Lot. De eerste file hadden we al in Rijsel, waar de autostrade voor een
stuk was afgesloten door wegwerkzaamheden en iedereen daardoor een stukje werd
afgeleid via gewestwegen om zo weer de autostrade op te komen. Volgende file :
Parijs, serieuze ochtendspits zodat we pas rond 10 uur ons ontbijt konden
verorberren. De traditie van het middagslaatje, klaargemaakt door Aäron en
Jade, smaakte voortreffelijk. Verder was het heel kalm op de baan en we kwamen
rond 16u45 op de camping Chateau de Fontinrives aan. Het onthaal was hartelijk
en we hadden een supergrote staanplaats. De kinderen gingen voor het eerst en
niet voor het laatst het zwembad in en de avond werd afgesloten met een pizza
in het restaurant op de camping. Daarna ging mijn lichtje al snel uit. Wanneer
de anderen volgden, geen idee.
De volgende morgen gingen Marnix en ik te voet naar het
centrum van Villeréal om boodschappen te doen en het stadje te verkennen. Het
is een oud gezellig stadje met een mooie overdekte markthal. De zaterdag is er
markt en de vele marktkramers maken het pleintje nog leuker.
De dagen werden vooral gevuld met aan het zwembad liggen,
lezen, zwemmen, . De zon was steeds van de partij en sommige dagen was het
meer dan 30 ° warm. Alleen op zondag, net toen we op uitstap waren naar
Rocamadour en Sarlat, hadden we regen. De weg naar Rocamadour was dankzij onze
Betty , hoe zou ik het noemen, avontuurlijk. Ze ging duidelijk voor de kortste
en daarom niet de snelste of hoofd weg. En als het in dat kleine dorpje dan
ook nog eens markt is en wegwerkzaamheden , kan het wat smalletjes worden om
met Fons te passeren. Rocamadour was het waard :
De stad is gebouwd op een rots
midden in de Causse de Gramat, een uitgestrekt leisteenplateau
en onderdeel van de Causses du Quercy. Boven op de rots ligt een burcht.
Via een slingerend pad (of een lift voor de mindervaliden) kan men het
heiligdom bereiken, een reeks van kapellen met fresco's en een kerk. Via een trap, waarin
vele fossielen
van mariene herkomst zichtbaar zijn, komt men onderaan de berg. Daar ligt het
zeer toeristische stadje met zijn nauwe straatjes. (bron : Wikipedia)
Daarna reden we
nog door naar Sarlat, waar we even door de smalle straatjes slenterden.
Rond 19 u waren
we terug op de camping, helaas was het weer nog niet droog en speelde we deze
avond een spelletje indoor-yahtzee.
We bezochten ook
nog Bergerac en het kasteel van Monbazillac, bekend van zijn superzoete witte
wijn.
Zaterdag 11/8 was
het alweer tijd om huiswaarts te keren. Maar we namen de zon mee en hopen nog
een weekje thuis verder te genieten van de vakantie.
Na lang wikken en wegen hebben we twee dagen geleden onze zomervakantie vastgelegd. We gaan naar het zuiden van de Dordogne, nl naar Villereal, zo'n 30 km ten zuiden van Bergerac.De bedoeling was om het dit jaar dichtbij te zoeken. De weergoden dachten er echter anders over. Behalve de 3 voorbije warme zonnige dagen was het dweilen met de kraan open. Van de regen hebben we eventjes genoeg gehad. De weervoorspellingen beloven ons temperaturen rond de 25°, al kan er wel af en toe een druppel vallen. Onze keuze viel op de kasteelcamping Chateau de Fonrives, de commentaren beloven veel goeds. We laten jullie binnen een tiental dagen weten hoe het in werkelijkheid was. Tot dan!!
De regen was weer eens spelbreker dus vertrokken we pas op zaterdagmorgen naar Okselaar. Jade had daar haar scoutskamp gehad en we mochten haar vandaag al bezoeken en meedoen aan het spel en kampvuur. Veel ouders waren er niet, maar in ieder geval waren wij wel moedig genoeg om van alles en nog wat te ondergaan. Langs de autosnelweg viel de regen nog met bakken naar beneden, het werd even droog toen we nog efkes rondliepen in Diest, maar niet voor lang. We kochten een stokbrood en aten dit op met soep en gehakt/américain. Daarna reden we dus naar het scoutskamp. Al spoedig werden we ingedeeld in groepen en konden we de eerste opdracht volbrengen. Als die opdracht slaagde konden we een voorwerp wisselen en aan de hand daarvan telkens de volgende opdracht uitvoeren. Het begon al goed: over een touw glijden en ondertussen nog een ander voorwerp losmaken, een ladderkoord overkruipen, onder een spinneweb van draden kruipen,... We waren gewoon goed en uiteindelijk waren we de eerste groep die alle opdrachten volbrachten en de juiste voorwerpen kozen. 's Avonds aten we boterhammetjes en later werd het kampvuur in gereedheid gebracht. Elk groepje bracht een scetch of had een doe-opdracht en daar werden we ook weer ingeschakeld. Als het laatste kindje in bed zat , kregen we eindelijk een pintje of glas wijn aan de democratische prijs van een halve euro. Rond 1 uur lagen we in bed, mmm heerlijk in Fons terwijl de anderen in hun natte tentje moesten kruipen. Rond 8u30 werden we verwacht voor het ontbijt. Wij wandelden nog even naar Averbode door een bosrijke omgeving, terwijl de scouts hun tenten afbreekten. Rond 14 u kregen we eindelijk Jade mee naar huis. Haar kamp was geslaagd ondanks het slechte regenachtige weer. Ze is een paar batches rijker geworden waar ze heel trots op is.Proficiat!!
Afspraak om 8u30 aan het station Oostende. Bestemming : voor ons een feit, voor de kids nog steeds een raadsel. Even voorbij Brugge beginnen we aan een zelfmeegebracht ontbijt. We hebben tijd tot Luik-Guillemins waar we moeten overstappen en vullen de tijd met een quiz. Iedereen heeft uiteindelijk een prijs verdiend. De trein zit overvol met wielerfans die richting Luik sporen, waar dit jaar de tour de France vertrekt. Als we in Luik de trein richting Luxemburg nemen, blijft het nog steeds gissen. Maar Vielsalm wordt het! We drinken eerst een aperitiefje en nemen een kleine snack op het terras van het nabije bungalowpark. Er is nog even tijd over en we besluiten het spoor van Domien en Lieselotte even te volgen en een geocache op te snorren. Daarvoor moeten we langs een stijgend padje tussen het struikgewas door en een donkere tunnel in. En bingo! Te voet vertrekken we richting Bêche op zo'n 3 km van het station, waar we een activiteit boekten bij Avenatura. We gaan voor een gps tocht, waarin we een verloren crypte moeten zoeken. We krijgen een gps mee en een draagbare dvd-speler. Aan de hand van coördinaten die we moeten zoeken met aanwijzingen op de dvd speler,en met het oplossen van raadsels, vinden we de weg, verzamelen letters en cijfers, en vinden we uiteindelijk het magische woord. Met dit woord kunnen we de crypte openen en uiteindelijk de kluis. De schat : twee flessen Stassen. We drinken daar nog wat en gaan dan terug richting Salmchateau waar we de B&B Nord et Sud opzoeken. 's Avonds gaan we nog iets eten in Vielsalm. Jammer genoeg voelt Domien zich niet goed en moet hij uiteindelijk zijn eten laten staan en vervroegd terugkeren naar de B&B. Met dank aan de vrouw die daar opdiende en geen taxi wilde bellen maar wel haar man die Domien dan voerde. Volgende afspraak aan het ontbijt om 9 u. Dat is meer dan dik in orde : stokbrood, croissants, toespijs, fruitsalade, choco, zelfgemaakte confituur, cornflakes, vers fruitsap, yohurt, eiertaart met ricotta, koffie, thee, chocomelk,... Echt niets op aan te merken. Tijd om terug te keren naar Vielsalm waar we eerst het Museé du Pays de Salm bezochten, wat uitleg over de streek, het gesteente, en uiteindelijk over de heksen en hun legendes. Dan is het alweer tijd voor een aperitiefje. Niet gepland maar toch mooi meegenomen is dat de tour passeert. We stellen ons strategisch op om de vele gadgets op te vangen die de tourkaravaan rondgooit. Jammer dat we net op de trein staano te wachten op het moment dat de renners passeerden. De trein loopt wat vertraging en we komen dus met een uurtje vertraging terug in Oostende aan. We sluiten de dag af met lasagne en macaroni. Thx kids voor het mooie weekend.
We onthouden dat :* Aäron niet diep genoeg bukte en nog voor hij goed en wel in de grot is zijn hoofd al stoot, dat hij massa's Pokemons van buiten kan opnoemen, en telkens vreesde dat de 'bom' zou ontploffen
* Domien hoofdpijn had en zo ziek was dat hij zijn eten liet staan, dat hij toch gauw nog een geocache wilde meepikken en nog altijd graag de liedjes zingt van Samson en Gert
* Jade op het einde van de dag 20 km in de benen had en nog steeds huppelde terwijl ze eigenlijk niet graag wandelt en dat ze het in het museum toch een beetje eng vond
* Lieselotte zich vastbeet in een moeilijk raadsel en toch de oplossing vond, straf wi en ook gretig naar de spulletjes greep die de tourkaravaan smeet
*Ruben telkens grappig met de gps rondliep omdat ze gezegd hadden dat je in beweging moest blijven zodat het kompas zou werken en dat hij zo goed een rit regelde voor zijn zieke broer
*En wij : wij onthouden vooral een fantastisch weekend waarbij we nog eens beseffen hoeveel geluk we hebben dat ons 'bendje' zo goed overeenkomt
Op de kalender stonden er op datum van 22 juni 2012 2 belangrijke zaken met stip aangeduid voor Marnix : nl 's morgens een bezoek aan de tandarts en 's avonds een marathon lopen tijdens de Nacht van Torhout. Het eerste viel voor hem heel veel beter mee dan verwacht en het tweede, wel aan de ene kant wel en aan de andere kant heel wat minder. Maar daarvoor kun je best zijn blogje lezen. (bloggen.be/gonick). Van mij toch een welverdiende kus voor een fantastische prestatie. Na de aankomst werd er nog wat nagepraat met de andere lopers en we zaten pas rond 2u in bed. De volgende dag waren we rond 10u40 paraat om na een korte rit van 90 km in Calais te arriveren. Op de parking aan de zee net naast de geul waar de ferry-boten constant in en uit varen, was het superdruk. Er was daar een mototreffen en er zat er al eens eentje tussen die wat wou showen en de gashendel volledig opentrok. Er waren ook wat optredentjes en stunts met moto's. Het zonnetje scheen, maar er was een hele strakke wind. We wandelden op t gemakje richting centrum, pikten nog het einde van de markt mee en dronken een aperitiefje op een terras. We konden zowaar onze fleece uittrekken en in t-shirt zitten. Daarna trokken we nog wat verder, ik kocht zelfs supermakkelijke schoenen voor een aanvaardbaar prijsje, we aten een broodje op de trappen naast de rivier en namen het gratis navetteje terug richting zee. En daarna stond er wat rust ingelast. Dat konden de beentjes van Marnix best apprecieren. Maar voor de aperitief kwam er toch nog een wandelingetje van, we keken even naar de stunts van de motards en dan was de warmte van Fons meer dan welkom. Na de aperitief gingen we eten in een restaurant net naast de parking. Lekker en gezellig met zicht op zee. De avond werd afgerond met het gebruikelijke spelletje en ondanks dat ik eigenlijk al moe was sinds half tien werd het toch nog bijna middernacht voor we het bed inkropen.
De voorspelde regen tikte al sedert een aantal uurtjes genadeloos op het dakraam en rond 9 uur leek het ons toch een goed idee om maar op te staan. Gelukkig hadden we sandwiches mee zodat er niemand door de regen naar de nochtans nabije bakker moest. We waren vlug opgekraamd, we leegden de tanks en zetten koers richting nee niet Gistel maar Oostduinkerke, waar we de rest van de dag genoten van de deugddoende sauna's, stoombaden, bubbelbaden, enz. Heerlijk als het buiten aan het gieten is en er meer een wintertemperatuur hangt dan de het zomerse weertje waar we nu eigenlijk recht op hebben deze tijd van het jaar.
Rond 16 u waren we terug thuis.
totaal aantal km's gereden : 190 km parking adres Digue Gaston Berthe gps n50,96688 o1,84406 prijs 7 eur, te betalen in het kantoor of indien het gesloten is komt er iemand rond positief : asfalt ondergrond, ruime plaatsen met zicht op zee, dichtbij het strand, restaurantjes, winkels, navette naar centrum voor de minder sportieve kampeerders, alle voorzieningen, waterlozen, wc ledigen, water tanken, electriciteit, ... negatief : nihil
Op 24 mei ll vertrok de Ryanair vlucht richting Chania weer eens stipt op tijd met o.a. twee enthousiaste jongelingen (wij dus) aan boord. We waren nog maar net van het vliegtuig afgestapt of de bagage rolde al van de band, de bus naar Chania centrum stond ons al op te wachten en vertrok 5 minuutjes later. We stapten daarna blindelings van het busstation naar de eerder geboekte studio Constatino's, misschien liepen we daar al eens in een vorig leven rond ? :) Constatino himself stond ons al op te wachten, we maakten direct kennis met de Griekse gastvrijheid: we kregen een heerlijk frisse pint en wel een uur uitleg over leuke restaurantjes in de buurt, de weg naar het oude Chania, tips voor uitstapjes in de buurt, enz. De studio was dik in orde, basic but very clean, en een klein balkonnetje met zijzicht op zee. Ondertussen waren onze magen al serieus aan t rommelen, dus stapten we het eerste beste restaurantje op de hoek van de straat binnen. En dat was helemaal geen slechte zet. We kregen al direct een wachtbordje bij de bestelde halve liter wijn. De gegrilde inktvispoten smaakten ovenheerlijk en net toen we aan ' t overleggen waren of we nog een half litertje zouden bijnemen, kwam de eigenaar al af met een karafje. Toen hij ons verbaasd gezicht zag, zei hij direct, no problem, it's on the house. Iets wat we de komende week nog zouden horen. Toen we de rekening vroegen, kwam hij nog af met een dessertje en een flesje Raki. Once again : 'on the house'. Van een leuke kennismaking gesproken. De volgende dag gingen we op verkenning in het oude Chania, dat was zo'n 20 minuutjes wandelen van de studio. Chania is een heel gezellig stadje, met smalle straatjes, kleurrijk geschilderde gevels, een oude haven met pier, vele restaurantjes en souvenierwinkeltjes,... Het went snel om in het warme zonnetje rond de dwalen. Nog een dag daarna gingen we te voet andere kant op, langs het strand en andere weggetjes, tot in Agio Marina. We aten er in een restaurantje met zicht op zee, en konden daarna gratis gebruik maken van ligstoelen op het strand. We waagden ons zelf even in het helderblauwe water van de zee. Toen we 's avond weer thuiskwamen, hadden we toch weer heel wat kilometers in de benen. Marnix bereidde een lekkere salade met gebakken worstjes en met een glaasje frisse witte erbij waren we weer de koning te rijk op ons terrasje. Constatino had ons een wandeling aangeraden op het schiereiland naast Chania. We namen eerst de stadsbus naar Chania Airport en vroegen aan de chauffeur om ons af te zetten aan het kruispunt naar de Monestry. Vandaar was het een goed half uurtje wandelen naar de eerste abdij. Vandaar was het een hele trot naar de volgende abdij, er leek geen einde aan de weg te komen, er passeerde wel eens een auto, maar telkens we aan een bocht kwamen, zagen we een ... volgende bocht. Enfin, uiteindelijk geraak je altijd wel ergens, dus bij de volgende abdij, moesten we door een poortje en konden we afdalen tot aan de ruïnes van wat ooit het oudste klooster van Kreta was. En daar begon de wandeling dus dat Constatino had aangeraden. Hij had het over een 'blue-marked footpath' (nee schat, het hele verhaal van de blue market ga ik hier niet vertellen), maar je kon het alles behalve een 'footpath' noemen. Om te beginnen moest je al zo'n 2 à 3 meter naar beneden klauteren voor je het eerste blauwe pijltje kon zien, en ipv een pad was het gewoon een uitgedroogde rivierbedding, waar je over rotsblokken of omgewaaide boomstammen moest klauteren. Moeilijk hé met sandalen aan je voeten Marnix? Gelukkig waren die blauwe stippen zeer frequent aanwezig, want wel 5 uur kwamen we geen andere mensen tegen, zag je geen teken van bewoning en was het muisstil, het belgerinkel van de geiten buiten beschouwing genomen dan. We wisten ook totaal niet hoe ver de wandeling was, wel waar we moesten uitkomen en dat lukte dus weer eens wonderlijk wel. Stavros is een piepklein badstadje, waar ooit de film 'Zorba de Griek' werd opgenomen. Tot 20u45 moesten we ons daar zien bezig te houden, om dan die ene bus naar huis te kunnen nemen. In het midden van de week namen we afscheid van ons studiobaas en namen we om 7u45 weer de enige bus van de dag richting Omalos. De tocht er naar toe was al meer dan de moeite waard, de ene haarspeldenbocht na de andere volgden elkaar op en we gingen steeds hoger. Chapeau voor die buschauffeurs daar hoor. Omalos zelf stelt niet veel voor, een doorlopende straat met aan elke kant 2 hotels. That's it! We hadden er een hotelkamer geboekt voor 2 nachten omdat we dan dicht bij het begin van de Samariakloof waren. Bleek alleen dat als je beneden aan de Samariakloof uitkomt je onmogelijk weer in Omalos geraakt met openbaar vervoer. Maar we hadden oerechance dat de hoteleigenaar die dag bagage moest oppikken in Sougia en we met hem weer naar boven konden. De Samariakloof dus : gewoonweg adembenemend!! De eerste 2 uur is het wel wat druk en daal je voortdurend af langs rotsige trappen, door bossen en stukjes rivier. Maar dan wordt het alleen maar beter en mooier. Moeilijk te beschrijven hoe mooi het wel is, alleen, je voelt je er ontzettend nietig en klein. Om even stil van te worden. Na zo'n 5 uur stappen kwamen we beneden aan, de frisse pint smaakte en daarna was het wachten op de boot naar Sougia. En ja, zoals beloofd stond de hotelbaas ons keurig op te wachten aan de haven. De rit terug was even avontuurlijk en prachtig als de wandeling. Wat wil je : in de auto met een Griek die de bergwegen als zijn broekzak kent, nog eens een binnenbaantje nam, niet eens heel veel remde voor de kudde geiten op de baan die de weg versperden, en nog eens persé een auto met toeristen wilde voorbijsteken ook. Enfin, de spiertjes stonden wel wat gespannen die avond, de warme douche was heerlijk en ondanks dat de menukaart van het hotel niet heel uitgebreid was, smaakte het eten toch ook heerlijk. 's Anderdaags moesten we ook nog weten op te vullen in Omalos, dus waarom dat niet doen met een wandeling? :) Ipv de trappen naar beneden naar de gorge te nemen, kon je ook de berg op. Een pad was er, soms toch, en anders was die overwoekerd met losgekomen stenen. Ik liep er toch niet helemaal op mijn gemak hoor. Na een uurtje stijgen, besloten we dan ook onze broodjes op te eten, van het uitzicht te genieten en terug af te dalen. En dan nog de 5 km terug naar het hotel aan te vangen. De volgende dag gingen de trapjes af toch niet meer zo vlot hoor. Nog één dagje hadden we om te genieten in Chania. Om 8u45 was er een bus terug, we konden onze bagage achterlaten in het busstation en zo nog een dagje meepikken in het oude Chania. Om 20 u was het terug tijd om de lucht in te gaan om een 3 tal uurtjes terug te landen in het natte Charleroi. We voelden ons direct weer thuis. (ahum) We kijken alletwee met een supergoed gevoel terug op ons weekje met zijn tweetjes. Griekenland is fantastisch gastvrij, het is er vrij goedkoop nog om lekker te eten en het weer was super. Kortom : mission acomplished!
Moesten er onder mijn 'fans' nog iemand zijn die niet weten dat mijn ventje af en toe eens een marathon loopt, wel bij deze dus, dit weekendje stond in functie van de Maasmarathon , startend in Visé naar Maastricht en terug. We vertrokken zaterdagmorgen in alle vroegte richting Luik en zo verder naar Visé, een klein stadje aan de Maas. Bedoeling was aan de sporthal te parkeren, maar het leek daar een beetje rommelig. We besloten het pijltje naar een parking te volgen met 75 plaatsen, dit bleek naast een bejaardentehuis te zijn, heel rustig dus. We stapten even later al naar het centrum, liepen even door de winkelstraat en keerden daarna terug naar Fons om een hapje te eten en gewoon rustig wat te kuieren. In de namiddag keerden we terug naar het stadje , we konden er het rugnummer afhalen en ja deze keer kreeg ik er ook ene als officiële fietsbegeleidster. Het leek nog een tijdje te duren voor we naar de 'pastaparty' konden in de feesttent op de markt, maar deze tijd werd opgevuld met nog eens de winkels te doen, een aperitiefje om de plaatselijke horeca te sponseren, en nog eens een aperitiefje om de ...De spaghettie werd met smaak verorberd en op t gemakje keerden we naar Fons terug. Na nog een spelleke yahtzee kropen we vroeg het bedje in om de sportman de nodige rust te gunnen. Al vroeg ging de wekker af. Marnix begon de zonnige ochtend met een wandelingetje waarna we ontbeten met pannenkoeken. Daarna nog eens wat rust, en alles klaarmaken voor de marathon. Om 9u was de start. Ik moest een eindje verderop met de andere fietsers samenkomen, en we werden dan onder begeleiding naar punt 13 km gebracht. Daar kon ik Marnix na iets meer dan een uurtje de eerste sportdrank en reep aanreiken. En daarna had ik maar te volgen, en op tijd en stond mijn loper van spijs en drank voorzien. En naarmate de km's meer en meer vorderden ook wat aanmoedigen. We wisten al dat de tijd er heel goed voor stond, want de 'paarse ballon' die de lopers in een tijd van 3u45 naar de finish moest brengen, was achter ons en helemaal niet in zicht. Toch blijft het spannend natuurlijk want je weet nooit hoe het in die laatste zwaarste km's zal aan toegaan. Na 40 km liet ik Marnix in de steek en kon ik een sprintje inzetten om net op tijd aan de finishlijn te staan. De ontlading was groot toen hij na 3u41 de finishlijn overliep, een nieuwe PR ! Dikke proficiat maatje, heel goed gedaan en je weet, ik blijf achter je staan é.
Terwijl Marnix zijn kuitjes liet masseren door 2 jonge deernen, kon ik eindelijk het thuisfront op de hoogte brengen. Heel de morgen had ik geen enkel bericht kunnen versturen en zelfs niet kunnen bellen. Ik kan begrijpen dat mijn schoonmoeder nagelbijtend de morgen heeft doorgebracht. Voor we goed en wel naar huis konden keren, hadden we nog 2 moeders te vieren, want ja het was ook moederdag. Dus even een korte stop in Brugge en nadat we Ruben hadden afgezet en Aäron afgehaald hadden, sprongen we ook nog even binnen bij de mama van Marnix.
Eindelijk rond ongeveer 21 u konden we lekker languit in de zetel met zijn tweetjes genieten van een glaasje cava.
Gistel - Visé : 222 km en terug parking : bij het bejaardetehuis niet ver van de sporthal, geen officiële mobilhomeparking, ondergrond kiezelsteentjes, rustig, natuurlijk geen voorzieningen, 10 minuutjes stappen van het centrum
Net twee dagjes Londen achter de rug. Jade, mijn lieve 'plusdochter' koos dit als geschenk voor haar komende lentefeest. Dit weekendje stond dan ook volledig in het teken van haar verlangens. Een bezoekje aan 'Ripley's believe it or not', de M&M winkel, de disneywinkel, een avondmaal in Rainforest Café en als top of the bill : eekhoorntjes spotten in Hyde Park. Mr Squirrel ging zowaar met haar volledige koek op stap. De volgende dag bezochten we nog Camden, waar ze vooral ogen te kort kwam om die wel heel kleurrijke medemensen te aanschouwen. Om 3 pm vertrok de Eurostar netjes op tijd om ons een tweetal uurtjes later weer uit te spuwen in Brussel -Zuid. Londen : je blijft verrassen.
De aprilse grillen laten dit jaar van zich horen en we twijfelden deze week dan ook serieus of we wel of niet zouden vertrekken. De ene site gaf regenbuien, de andere kondigde opklaringen aan, pff moeilijk hoor. Maar de drang om er op uit trekken won het van de wisselvallige weersvoospellingen. Donderdagavond werden nog boodschappen gehaald, ik pikte Marnix op aan t werk en we gingen samen Fons oppikken. Vrijdagmorgen stonden we om 10 u startersklaar en een paar uurtjes later arriveerden we in Kortessem, waar we eerst tankten.We parkeerden ons achter de kerk aan de tennisclub, waar er plaats is voor zo'n 5 mobilhomes. Tomatensoep uit blik smaakt ook wel eens lekker en met een paar pistoletjes erbij waren onze maagjes genoeg gevuld voor een fietstocht naar Hasselt. In vogelvlucht ligt Hasselt slechts op 10 km van Kortessem, maar via de knooppunten deden we er wat langer over. Net voor we Hasselt binnenreden, had Marnix platte band. Ja, wie de vorige blog las weet dat hij de vorige keer ook plat reed. Dus moesten we weer verder te voet, deze keer waren we dus bij de stad, en van het bureau van toerisme kregen we het adres van een fietsenmaker aan t station. We konden de fiets er achterlaten, en ondertussen de stad bezoeken. Hasselt is een mooie shoppingstad, uiteraard met de winkelketens die we in zowat iedere stad tegenkomen, maar ook voor ons onbekende winkels, met verrassend mooie kleren en vooral veel mooie schoenen. Van de voorspelde, of niet voorspelde , buien hadden we nog niets gemerkt, we konden zelfs in 't zonnetje zitten op de Grote Markt. Na het wilde shoppen pikten we de fiets op. Er zat een kleine doorn in de achterband, en voor 5 euro waren wij gered. We volgden dezelfde weg terug naar Kortessem, kwamen uiteraard 'niet' op dezelfde plaats weer uit, maar na een klein ommetje kwamen we toch bij Fonske uit. 's Avonds ging Marnix frietjes halen voor bij het meegebrachte stoofvlees. Na de yahtzee strijd kropen we in bed. De volgende dag stond we rond half tien op. Er stond een bloesemfietstocht op het programma. De vorige avond had het serieus geregend, maar nu leek het droger maar wel bewolkt. De omgeving was weer wondermooi, de meeste boompjes stonden al in bloei, misschien nog niet 100 %, maar toch al open genoeg om ons te doen genieten. Rond half twee begon het wat te spetteren, we waren net aan een splitsing van knooppunten. Als we richting Tongeren reden, konden we misschien daar ondertussen wat eten, wat shoppen en zo de regen wat te slim af zijn? Dus reden we naar Tongeren, aten iets, wandelden wat rond en was de regen ...slimmer dan wij. Want de zon scheen. En de regen leek gewacht te hebben tot we weer op de fiets zaten en op zo'n 10 km van Fons waren de regensluizen open. We schuilden nog even in een bushokje, maar zo geraakten we natuurlijk ook niet verder. Dus toch maar door de regen, en al gauw was ik een slijkvrouwke, met een slijkmanneke naast me. Om 18u waren we blij in de warmte te kunnen zitten, boekje lezen, voetbal luisteren, eten, weer lezen, en vroeg naar bed. Op zondagmorgen smaakten de pistoleetjes met een zachtgekookt eitje heerlijk en rond 10u30 vertrokken we naar huis. 12u30 thuis.
totaal aantal km's gereden 417 op de teller : 9693 getankt à 1,449 totaal 83,75 eur
parking Kortessem : Kapittelstraat GPS n50,85725 o5,39126 pluspunten : dichtbij centrum, Hasselt, Borgloon, Tongeren, Genk op ong. 10 km, asfalt, rustig min : geen voorzieningen
Er stond al geruime tijd met stip genoteerd in onze agenda : 17 maart ; workshop ringen in zilverklei. En aangezien deze dag doorging in Kessel-lo kon het niet anders of we moesten er een weekendje aan vast breien. Dus vrijdag Fons volgeladen en wij rond half tien de baan op richting Leuven. Het land is in nationale rouw vanwege een busongeval in Zwitserland, waarbij 28 Belgen omkwamen, waaronder 22 kindjes. Niemand die natuurlijk niet geraakt is door dit verschrikkelijke drama. En weinig woorden die kunnen uitdrukken hoe erg het allemaal is. Rond 11u20 draaien we de parking op bij de abdij van Vlierbergen. We gaan even rondkijken in de directe omgeving, we versterken de inwendige mens en als we de fietsen startklaar gemaakt hebben, komt de zon eindelijk door het wolkendek gekropen. Al na zo'n 4 km komen er serieuze kuitenbijters aan, dan maar toch de kleine versnelling op en zwoegen naar boven. En wat is het een verrassend mooie streek! Na een half uurtje komt er een splitsing van twee fietsroutes. De route die wij volgen, de Horstroute, stond op een bepaald moment heel onduidelijk aangegeven. We rijden een paadje op , het bos in omhoog, maar al gauw blijkt dat dit een mountainbikeroute is. Dan maar terug naar beneden, ik vooral met de remmen goed aangetrokken. Dan maar een ander paadje in, maar... wat daarnet al iets voor gevorderden leek, is het nu eerder iets voor de profs. :) Op mijn beklimming ben ik best wel een beetje fier, de kleine steek op en geen enkele keer voet op de grond. Voor de afdaling ben ik net iets te voorzichtig, maar al bij al heb ik maar een heel klein stukje te voet gedaan. Marnix stond me telkens netjes op te wachten. Helaas bracht de geleverde inspanning geen oplossing om terug op de juiste route terecht te komen. We volgden de grote baan richting Kortrijk-Dutsel en net voor het centrum riep Marnix : platte band! Tja niets aan te doen zeker? Na 13 km fietsen hebben we dan maar gewandeld, via Holsbeek terug naar Kessel-Lo, toch nog goed voor 8 km. Het weer was prachtig, de omgeving was prachtig en we waren samen, stuk kon het dus toch niet. Fons gaf ons lekker warm water om ons op te frissen en dan begonnen we nog aan een wandeling naar Leuven -centrum, op zo'n 4 km. Gelukkig konden we nog een plaatsje op een terrasje bemachtigen en genieten van een frisse pint. We waren zeker niet de enigen op stap in Leuven en een tafel bemachtigen in een restaurant was dan ook geen al te makkelijke opgave. Maar uiteindelijk belanden we aan een tafeltje buiten, gelukkig met zo'n vuurtje die aan t stralen was op mijn rug, in een Mexicaans restaurant. De ruime schotel met allerlei lekkers smaakte heerlijk. Nog een wandeling terug, spelletje yahtzee en naar bed rond 23 uur. De wekker moest ons wekken rond half negen, wat hij niet deed wegens lege gsm-batterij. Maar natuurlijk werden we zelf op tijd wakker. De workshop begon om 10 u, we konden er te voet naar toe. (http://www.pallasart.be) Samen met nog 3 vrouwen kregen we les van Petra. Eerst moesten we het ringmodel in klei maken om alvast het gevoel wat in de vingers te krijgen. En dan begon het echte werk. De zilverklei droogt zeer snel en de ring zelf moest dus redelijk snel gemaakt worden. Gelukkig was Petra enkele malen de reddende engel. Het was vooral een tijdrovend proces, van bewerken, weer drogen, weer bewerken, weer drogen enz. En het was ook wel spannend want voor het bakken is de ring zeer broos en is de kans op breken bestaande. De ringen worden dan gebakken op ong. 800 ° en komen spierwit uit de oven. Pas na het polijsten komt de zilverschittering naar boven. Spectaculair om te zien hoor. Rond half zes kwamen Marnix en ik dus buiten met een blinkende zilverring aan onze vinger, gepersonaliseerd met de vingerafdruk van elkaar erop. Dit moest gevierd worden en wel met een biertje in 'De Rozenkrans', de estaminet bij de abdij. 's Avonds aten we de meegebrachte spaghettie op met een glaasje rode wijn en sloten we de avond af met , jaja je kan het al raden : yahtzee. Deze morgen na het ontbijt vertrokken we rond 10u15 terug huiswaarts.
parking : geen officiële camperplaats bij de abdij van Vlierbergen in Kessel-Lo, wel gedoogd gps : x=50.8903100 y=4.7363000 Plus : zeer rustig, verharde ondergrond, dichtbij fietsroutes en centrum Leuven min : geen voorzieningen
Hallo, zaterdag zijn we een dagje naar Dover geweest. Rond kwart voor acht vertrokken we richting Calais om ruim op tijd in te checken voor de afvaart van 9u50. Langzaam kwam het zonnetje door de wolken piepen op het verlaten strand van Calais, maar helaas was datzelfde zonnetje alweer verdwenen bij aankomst in Dover. Na toch wat enig klimwerk, kwamen we aan bij het ticketbureautje van Dover Castle. De toegang kostte ons 16 pond per persoon. We deden eerst een toer mee in de ondergrondse tunnels waar er heel wat film en klank-en lichtspel aan te pas kwam en een opfrissing van onze geschiedenislessen over de 2de wereldoorlog. Goed gedaan. Toen we terug boven de grond kwamen was het serieus aan het motregenen en nadat we heel wat trappen in onze kuiten hadden om boven op de toren van het kasteel te staan, was het uitzicht : nada. Mist was de boosdoener, maar het gaf het kasteel wel een mysterieuze aanblik. We hadden lang nog niet alles gezien waarschijnlijk, maar het gure weer deed ons besluiten af te dalen naar het stadje. Winkel in, winkel uit, een warme maaltijd in een typisch Engelse pub, en waarachtig, in de late namiddag kwam het zonnetje toch nog tevoorschijn. Rond 18u plaatselijke tijd was het al tijd om terug in te schepen en anderhalf uurtje later zetten we weer voet op vaste bodem. Een probleem met de loopbrug die de voetpassagiers moesten nemen, maakte dat we pas als laatsten van boord mochten. Maar, weeral een tof dagje uit!
Gisteren mochten we Fons terug ophalen in Ingelmunster. De klep was wel degelijk kapot en werd vervangen. Doordat er ook water op een soort printplaat van de motor van de boiler was gelopen, was er daar ook iets niet in orde en dat werd ook vervangen. Niet dat het nu al problemen zou geven , maar dat zou pas kwestie van tijd geweest zijn. Alle lof dus voor de vriendelijke Patrick die ook nog eens de nodige uitleg gaf en ons 70 kopietjes gebruiksaanwijziging meegaf in het Nederlands, weliswaar van een ander type boiler. :) Alles viel gelukkig onder garantie, beter nu kapot dus dan binnen 2 jaar. En dus kijken we nu vol vertrouwen uit naar een volgend weekendje , met warm water! Waar en wanneer? Nog geen antwoord , maar ik hou jullie op de hoogte.
Vorige week deed Fons dienst als manusje-van alles op de weg want de C3 was binnen in de garage voor herstelling van een klein deukje en voor onderhoud. Net voor het weekend hadden we de C3 terug en belde ik naar Lambrecht om te vragen of het goed was of we vandaag Fons konden binnenbrengen voor nazicht en herstel van de boiler. Onmiddellijk werd me gezegd dat we zelf naar een Webasto-verdeler moesten gaan, omdat zij er zelf niet mogen aan werken. Ik veronderstel dan toch dat zij naar zo'n verdeler zouden gaan. Tenslotte hebben we bij hen Fons gekocht, hebben zij er een behoorlijk bedrag voor gekregen en willen wij voor die prijs toch een wagen die voor 100 % in orde is. Als je een wasmachine koopt en de filter is kapot, moet je toch ook niet zelf naar die fabriek rijden om het te vervangen stuk op te halen? Maar geen praten meer aan, wij moeten zelf gaan. Tevreden over de service zijn we dus helemaal niet. We kregen een adres en telefoonnummer van een firma in Ingelmunster en ik belde er diezelfde vrijdag nog naar toe om een afspraak te maken. Die man herkende onmiddellijk het probleem en vandaag mochten we Fons daar afzetten. Zo hebben ze tijd tot vrijdag om de boiler te herstellen. Het zou iets te maken hebben met een defecte klep en dat zou kunnen komen door een beetje vuiligheid in het water. In elk geval kijken we nu hoopvol uit naar een hopelijk perfect werkende boiler.
Negatieve temperaturen in Belgenland, hele negatieve temperaturen. Maar de lucht is stralendblauw, de wind is wat gevallen, dus we volgen het plan en gaan Gravelines. Nadat Marnix Jade naar school bracht, deed hij nog een loopje. Tja , je zou kunnen zeggen : goe zot in deze vrieskou, maar zoals een goeie sportman slaat hij zelden een training over. Ondertussen vul ik de frigo met wat proviand. Samen vullen we daarna de watertank en doen alles netje volgens het boekje, want het is dubbel opletten nu het zo koud is. De pomp werkt niet direct, maar we denken dat wat opwarmingstijd er goed aan zal doen. Eerst moeten we de C3 nog binnen doen in de garage in Zandvoorde. We vertrekken daar rond elf uur met 8306 km op de teller. Na een klein uurtje rijden we Gravelines binnen, doen een verkenningstochtje en gaan nog even tanken en boodschappen doen bij de Super U. Daarna vinden we vlotjes de mobilhomeparking bij de jachthaven. We eten eerst even een broodje. De pomp werkt ondertussen nog niet. Ik bel even naar Lambrecht en daar denken ze dat de pomp bevroren is doordat we niet goed het water aflieten. Maar dat zou me toch sterk verwonderen. Maar goed nieuws: de chauffage werkt fantastisch, het is dan ook verleidelijk binnen te blijven. Daarvoor zijn we niet naar daar gereden natuurlijk dus doen we een dikke jas aan, sjaal, muts, handschoenen en we gaan op stap om het stadje te verkennen. Veel vertier is er daar niet dus wandelen we richting 'plage', langs het kanaal. We lopen zelfs helemaal tot op het einde van de pier. De wind komt echter redelijk snel op en was het al bitterkoud, dan wordt het nu nog kouder. We besluiten ons op te warmen in het enige cafeetje dat open is, ik drink een warme chocolademelk, Marnix een koude Leffe (?) en geven ondertussen onze ogen de kost aan de tiercé-spelende mannen die daar zitten. Man, volgens mij moet het geld toch vlug rollen daar. Aan de gezichten te zien en de 'merde' s die we horen, rolt het geld duidelijk niet in de positieve richting terug in hun portemonnee. Ik check ook even met een sms'je bij Ruben als hij al thuis is van Den Helder, en we krijgen onheilspellende berichten terug. Blijkbaar zitten ze al van half elf in een gigantische file en kunnen ze door een sneeuwstorm amper 30 km per uur rijden. We houden verder contact en het is pas half negen als hij eindelijk veilig en wel in Oostende toekomt. Ook met Aäron is het druk sms-verkeer. Hij gaat naar zijn eerste fuif en kan meerijden met de papa van een klasgenote. Gelukkig komt die man hem ook in Gistel ophalen en brengt hij hem 's nachts ook terug naar zijn andere memé. Als we rond half zes terug in Fons zitten, gaat de waterpomp opeens wel. Dus toch niet stuk! Maar helaas begint daardoor ook terug de boiler te lekken. Dju é. De verwarming draait echter nog steeds op volle toeren, het is warm binnen en het wordt een lange aperitiefbabbel, gevolgd door een lekkere kaasschotel, met eveneens een lange babbel. Rond elf uur kruipen we ons bed in en weeral valt die persoon die thuis nooit in slaap geraakt, bijna onmiddellijk in een diepe slaap.
Rond 10 u staan we op. Tijdens het ontbijt horen we op de radio dat het in België de koudste nacht was in 3 jaar tijd. We horen ook verhalen over aanvriezende mist, sneeuw, ongevallen,.. We besluiten nog een wandeling te doen en dan toch maar naar huis terug te keren voor het donker wordt en misschien weer begint aan te vriezen. Op de wandeling die start met dezelfde weg als de dag ervoor, missen we weer eens een paaltje. Hoe is het nu toch mogelijk dat we dat steeds opnieuw lappen? Nu, ik had ondertussen echt koud gekregen, dus keren we terug naar de parking en ruimen we Fons op. We vertrekken naar huis en denken dat we elk ogenblik in een verkeerschaos terecht zullen komen. Het blijft echter stralend blauwe lucht, de baan ligt goed droog en al vlug zijn we aan de afrit Gistel. En daar ligt er echt sneeuw, toch zo'n 4 cm en op de zijwegen is het toch even opletten. Een goede ziel die Ruben heet, had de stoep al sneeuwvrij gemaakt. Hij was wel een beetje verrast ons al thuis te zien, maar ik denk toch ook wel een beetje blij. 's Avonds gingen we nog met zijn drietjes naar de Chinees hier dichtbij en zondag werd een lui dagje en zo was het ondanks de kou en de nog steeds kapotte boiler toch een geslaagd weekendje.
aantal gereden km's : 170 totaal op de teller : 8476 km getankt in Gravelines à 1,39 vr 88,46 eur
parking : parking de Miaules, rue des Islandais/rue du Port gps n50,98766 o2,12232 positief : aan de jachthaven, asfalt ondergrond,dichtbij stadje, supermarkt, strand op zo'n 2 km, gratis in het winterseizoen, anders 3 euro negatief: geen voorzieningen ter plaatse, blijkbaar wel op een andere plaats in Gravelines
Ja het is bijna zo ver. Het eerstje uitstapje van het jaar ligt in het vooruitzicht. Bijna 100 % zeker gaan we volgend weekend richting Gravelines, een klein kuststadje dichtbij de Belgische grens in Nord Pas de Calais. Het ziet er naar uit dat het een berekoud weekend wordt, maar beter koud dan nat natuurlijk. Fons wordt eindelijk nog eens van stal gehaald en mag wat frisse lucht opsnuiven. Alleen is het bang afwachten hoe het met de boiler is. We'll see, we'll see! And we will let you know!
Ik ben Heidi
Ik ben een vrouw en woon in Bredene () en mijn beroep is Administratief bediende.
Ik ben geboren op 04/04/1965 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, linedance, muziek, lezen, handwerk, wandelen, geocaching.
We parkeren op het centrumplein. Dit is misschien het voordeel van een kleine camper te hebben, we passen bijna in een gewoon parkeervak en vallen niet op als zogenaamde kampeerder. We vallen het eerste beste restaurantje binnen en eten een kleinigheidje om de eerste honger te stillen. Omdat het daarna nog steeds regent, besluiten we te voet naar Maastricht te gaan. Langs een landelijke weg, onder moeders' paraplu, stappen we goed door en na een kleine drie kwartier staan we al in het centrum van Maastricht. We doen vooral aan 'windowshoppen' , bekijken wat gebouwen, drinken een aperitiefje op 't Vrijthof en doen boodschappen in de plaatselijke Albert Heyn. In het pikkedonker stappen we terug naar Kanne. En natuurlijk volgt er nog een aperitiefje, nog eens gevolgd door een lekker gekruide wokschotel. En hoe sluiten we de avond af in Fons? Natuurlijk met een spelletje Yahtzee, op vraag van Marnix, waarna hij toch gefrustreerd de avond moet afsluiten. Sorry schat, ik moet toegeven dat je voetbalploeg het wint van ons, maar in één ding ben ik toch beter !!
's Middags eten we een snackje en rond half vijf besluiten we terug te keren naar Maastricht. De duisternis valt vlugger dan we denken en het is al donker als we in Maastricht arriveren. Bij de aperitief op de Markt besluiten we nog even daar te blijven en we genieten van een heerlijk Italiaanse maaltijd. Ondertussen is het weer beginnen regenen, maar de weergoden zijn ons gunstig : tegen dat we terug willen rijden naar Kanne is het al weer opgehouden. Nog een knabbeltje en drankje bij de Yahtzee en dan vallen mijn ventenelen stillekesaan dicht.
De autorit er naartoe was al een belevenis op zich (brr) en de beloning was het schitterende uitzicht op de top. Fantastisch! Ook het havenstadje Puerto Mogan was leuk, evenveel toeristen, maar het stadje had veel meer karakter. 
.... en wel hierom ....
pasta in Fonz verorberden.
Op 24 mei ll vertrok de Ryanair vlucht richting Chania weer eens stipt op tijd met o.a. twee enthousiaste jongelingen (wij dus) aan boord. We waren nog maar net van het vliegtuig afgestapt of de bagage rolde al van de band, de bus naar Chania centrum stond ons al op te wachten en vertrok 5 minuutjes later. We stapten daarna blindelings van het busstation naar de eerder geboekte studio Constatino's, misschien liepen we daar al eens in een vorig leven rond ? :)
Moesten er onder mijn 'fans' 
De aprilse grillen laten dit jaar van zich horen en we twijfelden deze week dan ook serieus of we wel of niet zouden vertrekken. De ene site gaf regenbuien, de andere kondigde opklaringen aan, pff moeilijk hoor. Maar de drang om er op uit trekken won het van de wisselvallige weersvoospellingen. Donderdagavond werden nog boodschappen gehaald, ik pikte Marnix op aan t werk en we gingen samen Fons oppikken. Vrijdagmorgen stonden we om 10 u startersklaar en een paar uurtjes later arriveerden we in Kortessem, waar we eerst tankten.We parkeerden ons achter de kerk aan de tennisclub, waar er plaats is voor zo'n 5 mobilhomes. Tomatensoep uit blik smaakt ook wel eens lekker en met een paar pistoletjes erbij waren onze maagjes genoeg gevuld voor een fietstocht naar Hasselt. In vogelvlucht ligt Hasselt slechts op 10 km van Kortessem, maar via de knooppunten deden we er wat langer over. Net voor we Hasselt binnenreden, had Marnix platte band. Ja, wie de vorige blog las weet dat hij de vorige keer ook plat reed. Dus moesten we weer verder te voet, deze keer waren we dus bij de stad, en van het bureau van toerisme kregen we het adres van een fietsenmaker aan t station. We konden de fiets er achterlaten, en ondertussen de stad bezoeken. Hasselt is een mooie shoppingstad, uiteraard met de winkelketens die we in zowat iedere stad tegenkomen, maar ook voor ons onbekende winkels, met verrassend mooie kleren en vooral veel mooie schoenen. Van de voorspelde, of niet voorspelde , buien hadden we nog niets gemerkt, we konden zelfs in 't zonnetje zitten op de Grote Markt. Na het wilde shoppen pikten we de fiets op. Er zat een kleine doorn in de achterband, en voor 5 euro waren wij gered. We volgden dezelfde weg terug naar Kortessem, kwamen uiteraard 'niet' op dezelfde plaats weer uit, maar na een klein ommetje kwamen we toch bij Fonske uit. 's Avonds ging Marnix frietjes halen voor bij het meegebrachte stoofvlees. Na de yahtzee strijd kropen we in bed.
We rijden een paadje op , het bos in omhoog, maar al gauw blijkt dat dit een mountainbikeroute is. Dan maar terug naar beneden, ik vooral met de remmen goed aangetrokken. Dan maar een ander paadje in, maar... wat daarnet al iets voor gevorderden leek, is het nu eerder iets voor de profs. :) Op mijn beklimming ben ik best wel een beetje fier, de kleine steek op en geen enkele keer voet op de grond. Voor de afdaling ben ik net iets te voorzichtig, maar al bij al heb ik maar een heel klein stukje te voet gedaan. Marnix stond me telkens netjes op te wachten. Helaas bracht de geleverde inspanning geen oplossing om terug op de juiste route terecht te komen. We volgden de grote baan richting Kortrijk-Dutsel en net voor het centrum riep Marnix : platte band! Tja niets aan te doen zeker? Na 13 km fietsen hebben we dan maar gewandeld, via Holsbeek terug naar Kessel-Lo, toch nog goed voor 8 km. Het weer was prachtig, de omgeving was prachtig en we waren samen, stuk kon het dus toch niet.
waar er heel wat film en klank-en lichtspel aan te pas kwam en een opfrissing van onze geschiedenislessen over de 2de wereldoorlog. Goed gedaan. Toen we terug boven de grond kwamen was het serieus aan het motregenen en nadat we heel wat trappen in onze kuiten hadden om boven op de toren van het kasteel te staan, was het uitzicht : nada. 
Mist was de boosdoener, maar het gaf het kasteel wel een mysterieuze aanblik. We hadden lang nog niet alles gezien waarschijnlijk, maar het gure weer deed ons besluiten af te dalen naar het stadje. Winkel in, winkel uit, een warme maaltijd in een typisch Engelse pub, en waarachtig, in de late namiddag kwam het zonnetje toch nog tevoorschijn. Rond 18u plaatselijke tijd was het al tijd om terug in te schepen en anderhalf uurtje later zetten we weer voet op vaste bodem. 
Een probleem met de loopbrug die de voetpassagiers moesten nemen, maakte dat we pas als laatsten van boord mochten. Maar, weeral een tof dagje uit!
De wind komt echter redelijk snel op en was het al bitterkoud, dan wordt het nu nog kouder. We besluiten ons op te warmen in het enige cafeetje dat open is, ik drink een warme chocolademelk, Marnix een koude Leffe (?) en geven ondertussen onze ogen de kost aan de tiercé-spelende mannen die daar zitten. Man, volgens mij moet het geld toch vlug rollen daar. Aan de gezichten te zien en de 'merde' s die we horen, rolt het geld duidelijk niet in de positieve richting terug in hun portemonnee. Ik check ook even met een sms'je bij Ruben als hij al thuis is van Den Helder, en we krijgen onheilspellende berichten terug. Blijkbaar zitten ze al van half elf in een gigantische file en kunnen ze door een sneeuwstorm amper 30 km per uur rijden. We houden verder contact en het is pas half negen als hij eindelijk veilig en wel in Oostende toekomt. Ook met Aäron is het druk sms-verkeer. Hij gaat naar zijn eerste fuif en kan meerijden met de papa van een klasgenote. Gelukkig komt die man hem ook in Gistel ophalen en brengt hij hem 's nachts ook terug naar zijn andere memé. Als we rond half zes terug in Fons zitten, gaat de waterpomp opeens wel. Dus toch niet stuk! Maar helaas begint daardoor ook terug de boiler te lekken. Dju é. De verwarming draait echter nog steeds op volle toeren, het is warm binnen en het wordt een lange aperitiefbabbel, gevolgd door een lekkere kaasschotel, met eveneens een lange babbel. Rond elf uur kruipen we ons bed in en weeral valt die persoon die thuis nooit in slaap geraakt, bijna onmiddellijk in een diepe slaap.
